Hapanta. Opera omnia. Editionem curavit Carolus Gottlob Kühn

691쪽

δε καὶ θλίψαιμι καὶ πιέσαιμι, βιαιοτερον εμπίπτειν τῆ αφῆ, φαίνεσθαι ὁ καὶ κλορον ταχύν. ἐτά με την βίαιον αὐτουπροσβολον πονοοσαι λέγεσθαι πληρότητα, πῶς υκ ἄτοπον

ονομα μεν ἐπεισάγεις τοῖς σφυγμοῖς, πρὼγμα δ' υδεν διδάσκεις.

692쪽

δοπου καμοὶ λεγειν αλλας ἐπὶ ταῖς εἰρ μέναις ου ημῶν

ποιότητας ἐν τοῖς σφυγμοῖς παρχειν, κατα την διαστοληντο ὰ0τορίας φαινομίδεας, τρεῖς τον αριθμον, ου ορθῶς φημῶν παραλελειμμενας. εἰ δ' ἐρωτύσετέ με, τίνας ταυτας, ὰ22VΓους εἰναι φύσω κυρίοις ονομασιν. εκ μεταφορὰς δ' εἰ

βουλοισθε, διδάξειν τεξομαι. καθαπερ γα φωνq Tqν με λευκζν εἶναι τον ὁ μέλαινάν φαμεν ουro καὶ τῶν σφυγμῶν τον μέν τινα λευκον παρχειν ἐρῶ τον ὁ μέλανα, καὶ αυτρν πρώrq ευθέως τον ποιότοτα παραλελεῖφθαι προς υμῶν, ἐτερα δε δευτέραν, καν ν Γοι γλυκυτ ς τις,

bis certe lilii tuo citae ut dicatri alias esse praeter illas, quas Vos recensitistis, iii talitates pidsumu, quae in distentio iudi 1 teΓinem IVerta 1li 1P, Ilia naero tres, naale a vobis neglectas Sinae 1 galis itiasnan has 3 nonalitibiis propriis expri in clicana non posse, sed notaphora, si vultis, audebo docere. Nam Ut ΟCoen trian lana libatam esse aliquana nigram dicinatis siophiis uiri ellain liuendan alibi iiii dixero esse, quendain nigri lineatque hanc 1iinain statiin qualitaten a Vobis esse praeter missani alterana Oiro secuti lana, ex qua Vel tilcedo aliqua omina, Vel ana aliutilo conspicitur: esse autena per metapliorana accipioiula etiarn Iaae nonattia, quod expali Di Oratione res non possit, dentonstrari possit tanaen. Ecce ti bi pulsu in ostendo iunc inar in dana tortia qualitas est, non id a qui dein Veiliis expresta, sed quae anaen postit inori stram. Voco emn, ut cani describani, acerbitas ena: Daniin gustu iit inutinadvertianus aceribuna succiana, ita in tactu

693쪽

τρόπω τις χρωμεινος ου τρεῖς μόνον, ἀλλα καὶ τριάκοντας σε παραλελεῖφθαι διαφορὰς σφυγμῶν. καὶ προ πάντων εκ νω μοι πρόGεχε τον a0ῖν, τι στρυφνὸς μέν τις χυμbet κυρίως νομίζεται, πλζ2ζ ὁ οἰνος ουδεὶς κυρι ς' αλλ εἰ τις bris προσαγορεύει, μεταφορα χρηται καί ὁ ὀλίγομεμπροσθεν εJqZζσάμεθα τ00πον. Πο μεν δ' των κυρίως ὀνομασμένων πασιν ν θρωποι ἐγχω0εῖ μεταφέ0ειν, ουμην ἀπο των μετενονεγμένων αυθις ἐτέρας ποιεῖσθαι μεταφοράς Ουδ γαρ ποιηταῖς sp το γε συγχωρ τεον ἐστὶν, qτί γε τοῖς ἐπιστημονικόν τι καὶ τεχνικον ἐπαγγελλομένοις δι

et στρυφνὸν νομα συγγνωστος ἰπο των χυμῶν κυρίως ἀρχόμενος, ὁ δ' ὐπο του κατα γευσιν πλζρους επὶ το aris

την ὰφ ν πλῆρες ἁξιῶν μεταβαίνειν, οἰδε κατὰ νομον ουτός

γε ποιεῖται et μεταβασιν, αλλα καὶ qς ων ποιοτῶν ξουσίας ἐπεκεινα πρόεισιν, ab τύς προτερας μεταφορὰς ετ αν

arteaeiae ccursum Iasa a ecthlin. Qua si quis via insistat, non sollina tres, Verum etiani triginta dicet praetermissas os λpulsuun disserentias. Et hoc milia praeter caetera sae

quod ab hutnoribus propale incepit, ignosceti tum est. At si a plenititiline, quae in gustu est, ad plenitudinem velis traducere, quae PeΓcipiatur tactat, par in legitime sane si cies transitum. iiii etiana, clii ducit alteran ali in me taphora, licentiam is stiperat poeta: una. Nam hoc si semel concessum sit, die te etiana tertiain a secunda inridebit et

694쪽

μεταφοραν, στε εἰς ἐκφορανάντως εμβάλλειν του ἐπιτρι

propriis Licet iiijlbiislibet nec poetis transfereo; in si ii iis vel 'indat iis sit et Oceani solia dicat sontes, non collaudetur;

ac naulto ni agis, quinia eraCe11 super in Criden sal)ricare ii11xii alia, aut alii Ut ciuid tale dicat. Sed eniti alitu ita dolii a citatoni essicit it qui designat illic sitata et terneratius est iii allis via ae igno1at. Naia disserentia Cri)tisque rei, Picat sintaiuniea o siletiles ille specie , Hai est in Cilire logicalia naviter inessitati; dei tuleratoria a ei itastituere, rhetoris paries, aut vorius diui clici stini. I ibi ergo lio iiiiiies, iri ae logicaan speculiatiotieii exacte tellent, ICC inte1'pretario alent, ad resti spirare quae supeIzriit ipsoritu facilitateia ait leant, quilinipli vecta si nulliant, tu in 1epreliensores italpellitiit, licet 113aximo si rideant brevilati, ii ea ii dein rationis prolixit atein id scilicet quod niihi tuai coisti venit. Si quide111 a Dipit PQΓ- potita brovituto risi ellit ipsomina tale Humem lx erratoriana

695쪽

ο νομίζοιεν, πάρχουσαν μέντοι τινὰ εροῖσι διαφορὰν, οὐ μύν αἰσθύσει γε διαγνωσερον, risi e τοῖς περὶ διαγνώσεως

ilicognitani, iit in litaris De lignoscendis pulsit,iis ostemIc-

696쪽

inus Spiritus vero plenititilo et vacuitas sola Iongo etiamniinus percUi potest. Talia si quis, Ut causaria, an in Ostendendo surriat, Obo1is ejus vehementena pulliin statuet sigilian et inibecillitatis langiuiduni cilii auten haec posuerit, de secta erit ineuniatica Ouare vel lite, quod licitiet, Deo

Comi nunem notionein , nec sensi is assectunt ad cognitioneni Pervenientena proseret, sed stilina placitiana colet. Atqui noli est in explicancla ei notione , iecit te in dignoscenda ea ad mittendunt placitum, sunt eatim omniunia omniunt sed in solis calusis praedicaartauin quod nos lacieiniis in coimulenta- 111 De Causis suismon tu ilitibus ut catillas, quae pulsus variant, Hanes et eran1iis, placita illita gere cogena hoc loco conua nulliun debet ratio vel evissinae attingoro decretuin Haec duo lito de plenittidine o vacilitat sussi coro, quaIuu in Ilium de dignoscendis pilisthius iuplioreui

inentionen facieinus Et etiana quae longistime nugatur de

697쪽

ουπερ ν δ πολλάκις εμνύμονευσα, πρωτος μεν ζ ἐνεστώσζς, δευτερας δε ζ διαγνωστικqς, και τρίτος TV αἰτιολογικος , καὶ τετάρτης ζς προγνωστικος, ἶλλ ετεροι πολλοὶ βιαζόμενοί τε καὶ καταναγκαζοντες περ του περὶ σφυρομῶν Ἀρχιγενους βιβλίου γραμ α με, και δεικνύντες, τίνα μενορθῶς αυτω, τίνα δε υκ ορθῶς ειροται, συντομωτέραν εἰργασαντο τον νυν νεστῶσαν μῖν διέξοδον αποχωροσαγγαρε αυτ Tων κατα μέρος παντων, αυτ τα καθολου δίειμι κατα τον ξος λόγον, ita σπερ εν τε τω δευτερω τω προτουδε. και κατ αυτ δε τουτο τ βιβλίον ν τω περὶ της

cabimus. Ivam ita a primo latuerana, aut quatuor liis Iucubrationibus esseni contentiis, quarun jam mentionem re cluentcr feci, primae I1ujus, clitam ni incon manibus lialbentius, alterius de di Gnoscenitis pulsilius, tertiae de ausis, cithartae de praesagitione. Vemina iii alii a multi induxeriunt ethnpuleriint, ut in Libi uni Arcitigenis De illsibus scol erotia, alvae demonstraVerunt Diodo lene illurn dixisse, alicubi etiam flendisse, rod sideritia hanc nobis Conapertitiosiorem narrationein Nana lite a singillis separatina discedentius, ac ipsa generalia posthac pe equemiar, non perinde ut in se Curulo ante hunc Eliana hoc ipso in Iaro, quo loci do Velienientia dixi, ut 1 rata declararean ipsa verba citavi ArcthigeniS.Cap. VII. Quare tu dispillationen jam do duritio et mollitio digressus sucialia iit hic quo citi istos fleri dat in nominibus esse lapsos: quamobreni in dignoscendo etiam

699쪽

hoc enim, ut Diodo dixinaus, extiti bat pr1stina secte et Vertit, I iiiiii attingat duruna, sed 11on validii na, i OD Xli1 ut Ii dena sed subit rena nolliorent, excavans, sus odiens Ogens cliue earn Atque 1ae Plato etiana Exit Juva esse, quibris Cedit nostra Caro mollia citiae carni. At multo haec A1istoteles liniatilis, qui non Pio cedit vocat Diode, soci ei addit Diodo, cluod in seipstini, Droclo, cliuod loco non naΟVC-tur. Sive earin sic ticanalis, Molle est cliuod in se ipsana e clit: sive lao Daodo , Modo ost cliuod cecsit, ne de loco si grat bene desinierantiis. Jana si etiίi in s nul l minacii e ad clarariis, iit in secundo libro Aristotelos De generatione et in teritu secit, ac tolle dicantus esse quot cectit in se ipsi uia,

700쪽

4o κοὐ καὶ κλζ20υ. v γαρ α αυτα καὶ ὁ πάντων δεινότατος εἰς σομαινομένου διαίρεσιν είπεν Ἀριστοτίλζς, eo σπερ μέλει Ουrων φεξῆς ἐν ταυτὶ βιβλίo τω δευτέρω περὶ γενέσεως καὶ φθορος περ γρου τε καὶ ξ ρου διαλεγόμενος, κατερον αυτῶν ἐδίδαξε πλεοναχῶς λεγομενον, αλλ

ται κυρίως τις ονομαχ καὶ ο τροπικῶς. ἐπεὶ κατά γε ost mollis ot instocidi: at in se ipsiun, solitas ostinodis ot

non in seipsit in iliabecilli tantuna. Itentriue ut in vicinum Iocuna tingratio proprii in instrita est, ita non denaigrai elanitis tollis. Proiitile Piod cedit in seipsi 1111 11ec Daigrat tamen, Omne G1aeci vocant Diodo, et id irio deo illitii adi git, dum in E eqtie sunt ut aliorurn luo1 Iindan nonaintiam divellae significationes, si 131 oprie appolles, lori tropice, a nodis et duri. Onanino nini ea peritissiliatis omni uiri indistinguetulis significationibus Xponeret Aristoteles, tiomo do insorius hoc ii ipso secundo Ilibro De generatione et inter itu disserens , de lititiaido sit sicco iii minaque docuit hoc Ira aetas significationes hal)ere: at non diluuin et molle nec illo in libro natu Lis dixit attrit,ui, Neque vero alio in ullo nec etiani lato Caeteriana non)inis nana utriusque analbo illi viri repeierunt si Inificationeni, si Piidena propite, ii diri mus, utaris, non tropice Metaphoia enin inaniensuin signi-