장음표시 사용
13쪽
Inter pauca antiquiss1morum carminum a Deorum
virtutes et facta celebranda conditorum monumenta, e communi tot scriptorum naufragio velut se Vata , Homeritorum, quos dicunt Hymnorum reliquias principem locum tenere, vix dissilendum est. Etenim ut omittam, etiamsi incerti auctoris et aetatis hymnos, Orpheo vulgo adscriptos, excipias, vix ullos reperiri Homerici his, certe magna eorum parte, antiquio Se id tamen, multa ac diligenti eorum lectione ipse edoctus, tuto assirmauerim, nulloS, quotquot extota a liquitate ad nos quidem peruenerint, maiorem redolere prisci aeni simplicitatem, nullos dictionis velut nativa venustate, ac mirifica ad Homerici sermonis dulcedinem proxime accedente fauitate, egentis antimum aeque assicere atque delinire o. Accedit, quod, qua fatali doctisque viris dudum deplorata sorte ipse diuinus poeta, cuius nomen Hymni prae se ferunt, vel in nostra hac iterarum luce premitur, quippaenus adhuc idonea fatis ac tanto poeta digna , siue crisi subactus, siue enarratione ornatus instructusque et eamdem et aliquanto grauiorem HymnorumΗomericorum reliquiis, quotquot fere tempora nostra attigere, accidisse videas Nec iii totum quidem contextui hy
ma Nihil ex omni ntiquitate superest, quod auream illam Homeri simplicitatem natiuamque elegantiam reserat planius is Rubnkenu V. C. verba sunt tu Ep. crit. I, p. q.
14쪽
hymnorum, innumeriS, ut ita dicam, consecto vulneribus, medicas adhibere manius abnegauerunt Critici; imo vero ad restituendam pulcerrimorum carminum
antiquam faciem praeclara haud dubie adminicula, ut Martinos et Barnesios taceam, summi illius inter Batavos florentis viri, Euhnhenii, ingenium et doctrina paene incredibilis contribuit b). Enimuero ea et in singulis modo locis, nec in his tam frequenter adhibita sunt, quam vel horrenda vitiorum seges requirere, vel a tanto iro quisque harum literarum cupidus summo desiderio Xigere velut iure quodam sibi videri posiet; quanquam, quod alii, quorum est de his rebus iudicare e), iam monuere, Ruhnhenius autem plus semel fassus est, in Humnis his loca passim occurrunt adeo misere turbata ac Grammaticorum librariorumve aut inscitia aut consilio interpolata atque corrUpta, Vt non modo a libris parum auxilii
exspectandum, sed ut ulla Critici quamuis diuini arte umquam feliciter satis sanari ea posse, prorsus desperandum sit. - Quae cum ita sint, cumque virium mearum periculum facere, studiaque in literis his collocati specimen aliquod edere mihi propositum sit,
non inutilem plane operam suscepturus mihi videor, si, nonnullis, quae a 'ninorum Homericorum auctores, argumentum nominis rationem, huius denique, quam terimus, collictionis naturam et indolem generatim spectant, delibatis capitibus, tum iisngulas Hymnos etfragmenta accuratius inquiram, his tandem obseruationes quasdam ad duorum, qui inter integriores hahentur hymnorum
loca, aut suspecta aut paullo dissiciliora speciminis loco
s hin Epistola Critica modo laudata, ad calcem Hymnilia Cererem Lugd.
ὰ cf. Wolfium V. C. in praefat. ad Homeri Odyss. p. IS
15쪽
De Hymnorm Homerisorum reliquus generatim
Quo laetissimo animi affectu prisci homines prurnum ad festos dies celebrandos ferebantur, nimirum vitiis pro acceptis beneficiis, siue reportata de ho stibus victoria, siue larga frugum messe, siue aliis qualibuscunque bonis gaudentes, grati animi sensa significarent d): eumdem 1 his ipsis sacris obeundis
ad clamores, cantus, carmina denique concitasse homunes incultos ac barbaros, ipsa rei natura ingeniique humani indoles satis superque docent. Accessit forte alia ratio , ut omnium omnino religionum, ita hymnorum origini, communis, quod Deorum, quorum vini ac potentiam Xperti erant, metu ducti mortales, Line suae commodis consulere se non posse arbitrareritur, nisi, propitia sibi numina esse, maxime persuasum haberent. dam cum quae fuit rudis illa mentisque A a huma-
semel monendus lector, in laudandis Aymnis Homericis sequi me nouistimam eorum editionem a Mos V. C. nuper ad caIcem Odysseae hvulgatam 1784 in qua praeter inmnum in Cererem e eod. Mosc. editum, accessere duo in Bacchum 'mnorat Frag menta, XXUI-XXVII. quorum alterum ex eodem codice erutum. alterum, a Diodoro seruatum, adhuc inter Homeri Fragmenta latuit. OG Aristoteles thic. ad Nicom. VIII. e. 9. - γὰρ ἀρχα ι Θυσίαι καὶ
16쪽
humanae imbecillitati accommodata Deorum notio, Deos, etsi vi praeditos maiori, sibi tamen suaeque indoli ac naturae similes fingerent mortales factum est, Vt, quod hominum animos aut ad beniuolentiam allicere, aut irato placare solere cognouerant, id
propterea ad Deorum cultum ac religionem transferrent. Ad Vnum, Vel alterum, vel utrumque harum causarum genus reuocanda videntur tum ipsa sacro
rum instituta, festi dies, pompae, sacrificia, suppli
cationes, lustrationes, expiationes tum mos ille cunctis fere uniuersi terrarum orbis gentibus aeque ac Graecis receptus, carmina in Deorum laudem composita, inter facra peragenda, accinente musico instrumento,
decantandi; quae quidem carmina siue hymnis , pru
e propriam hanc, quam attuli, haso significationem esse, tum carinmina ipsa sic appellata, tum Grammaticorum effata docebunt. Schol. Sophocl. Elect 38 ύμνος κυρίως ἡ εις Θεο ψM: Proch Chrest. p. Photium Cod. 239. p. 22 καὶ εἰ Θεους μὲν ἀνα φερeeθαι dμυον. Quo respectu hymnis opponi ἐγκωμια monent Grammatici, utpote quibus hominum laudes celebrentur. v. Ammon. περὶ ὁμοίων etc. V. ι ος Procl. l. c. Ceteras minus usitatas huius vocabuli notiones, quae in scriptoribus, maXime poetis, passim obseruantur.
diligenter congessit . riesius in differtat. De Hymnis Ueterum raraxime Graecorum Gotting. 7 2. p. 3 sqq. - Quod dixi inteν saeνονum ritus hymnos decantari solitos, id de tota pompa Deorum festorumque celebratione intelligi cupio. Nam vel in ipse Dialemni ad ara f. templa gressu accessuque hymni canebantur, unde
peculiare eorum genus προσόδια appellatum esse legimus ap. Procl. l. c. Porro inter ibationes Callim. H. in JOV. pr. Σιπὸς τοι τί κεναλλο παρὰ σποvδ σι ἀείδειν quin etiam sacrificio epulisque sacris rite
iam peractis v. Hom. u. α' 469- 3. Nec in his quidem substitit
hymnos canendi mos, sed in priuatis etiam amicorum familiariumue conuiuiis aιδοῖς arcessitos eme vides, qui inter epulandum carminibus ad citharae modos decantatis eorum auiues celebrarent. v. Hom. Od. α 338 Athen V, p. 92. πασα δὲ συμποσίου συναγαγ ruta τοῖς ἀρχαιοις την ista εἰς θεὸν ἀνεφεζε, καὶ ταφάγοις
17쪽
mum intonditi αὐτοσχεδιασματα Graeci vocant), mox a vatibus, ipso numine velut amatis, summo spiritu concepti, et coram solemni coetu, ad numinum ara templaque adstante, recitati sunt. At temporis successu carminibus his tantum honorem tributum esse scimus, ut illa antiquissimis poetarum certaminibus materiem suppeditarent f . Unde vel explicari potest, quod vates remotissima aetate florenteS, quorum, praeter nomina, nihil certi ad tempora nostra peruenit, lenem dico Lyrium, Pamphum, Philammο-nem, Orpheum, Musaeum, Thamyrim, omnes hymnis condendis vacasse perhibentur g). Horum Vatum igitur seu vero, seu, quod magis arridet, maXimam
partem nomen tantum auctoritatis captandae causa mem
ἐχρῶντα το otaείοις τω γεων Q e voti: κά Ἀδα Enatum Inde peculiare lyricae oeseos genas, nempe σκολιὰ quae a Schol. Ardistoph. Ran. l337. Vesp. I 23l finiuntur a παροίνια ἐνσματα, quorum nonnullis idem cum hymnis arguinentum fuisse constat. v. fragm.
hymni inter coli ab Athenaeo seruatum l. X p. 694. f. Petit. Μisceli. l. VII c. s p. Iss. Mot de carminibus bellisis ad cala.
logum Hymn. Hom. in Uenerem Uy quanquam ui carmini a seriori manu haud dubie adsutum, de quo infra pluribus disputabimus :
t tam et Pamphus antiquissimi Graecorum et Atheniensuim μυσποιο v. Pausan. l. ll. V. e. IX, c. 2 p.762. c. 29. p. 767. c. 3s. p. 78o. De Philammon et Thamri, Phil. filio, Delphis in hymnor cert miue palmam conseeutis v Id. l. X, T. p. 8I3. Musaei Hymnus in Cererem ab eodem laud. I. IV, I p. 28 I. Orphici Hymni p. lat. de Legg. VIII p. 829 d. Steph. et Pausan. IX, M. extr. Add. quae de hor. carminibus, deque Anthis ex Boeotia oriundi hymnis diseputat Pliu de Husica T. II. p. II3 A. ed. Francos.
18쪽
tita carmina, primum a poetarum aequalibus posterisque, Oca certis ad munus hoc obeundum sine dubio delectis ἀοιδοῖς F , memoriae tradita, adeoque Oro ac voce ad posteritatem propagata, postquam, scrubendi arte inuenta et crebrius adhibita , literis consignata erant, in templis antiquae maxime religionis V. c. Deliaco atque Delphico conseruabantur auctus tamen in dies eorum numerus, cum noui subinde hymni a sequioribus poetis conderentur; inter quos memorare illos sussiciat, qui, ut a viris, publico civitatum munere ad templa vel oracula inprimis ce
lebria missis Θεωροῖς canerentur, facti esse nam Tantur ). His praemissis, quid de Hymnorum seu frag
mentorum, quae mmorum auctorem venditant, Ongerie nobis statuendum sit, munita iam et patefacta videtur iudicandi via. a partim eiusmodi hymnorum, quales modo descripsimus, reliquias haberi pos . se ac debere, statim in oculos incurrit. Alterum vero
hoc, utrum ab Homero profecta sint, necne, Vt rationibus sedulo expensis, decernamus, nonnulla
vulgo omissa aut neglecta hi praemittenda videntur. Primo
νθ Dicti fuit viri uirere hoe fulicti υι νωδοὶ et συυωδοὶ v. spanti ad Callirru H. in Iov. pr. eique tanta honoris opinio adhaesit ut vel ciuitatum primores illud obire haud dedignarentur. Id quod inscr*tioue veteri ap. Spon. Μisc. p. 3sq. a Spauhem ad Call. l. l. iam allata, palam fit, ubi nempe Oenomaus quidam PTTANI KArΥΜΝΩΔor simul dicitur.
i memorandi hoc loco Imis laesi Hymni in Deli insula asseruatiquorum magna ob antiquitatem celebritas. v. Herodot. IV, 3s Callim. H. in Dei. Os Pausan. I, 8 p. 42. III, 2 . p. 639. Ad eosdem Hymni Homerici auctorem respicere, in Apoll. I. s. Q. 33O. 67-6o, verisiinile fit. f. panhem ad Call. I. l.
ι meminit tal, hymni . paeanis Deliaci eis concinnandi Pindarua Isthm. I, pr. bi v. Ill Herni nota.
19쪽
Ρrimo quaestio haec modo proposita, videi adiim est, ne cum alia prorsiis diuers, annon HomerUm, ceterorum tum suae tum antiquioris aetatis instar poetarum, hymnos feciise conceptosque publice cantasse verisimile sit, confundatur Hoc enim ut neget, nemo sibi sumat, etiamsi hymnos, qui nunc sub Homeri nomia ne exstant, ei abiudicauerit m Cum porro, si vel maxime Homerum auctorem hymnorum agnoscimu tamen illo seriores multo vixisse, qui eos tum literis consignarent, tum in hoc, quod versamus, Volumen colligerent, confitendum sit; csimque, quam inconsulto ac temere hoc plerumque factum sit, multis aliunde constet exemplis sitis inde patere arbitror, in tota hac iiaestione nil niueo tuto pronuntiat dum esse. Accedit quod inter quatuor rudi triginta
carmina, tot enim in vol nino hoc nunc contine tur Vix quinta pars pro integris labenda, reliqua omnia et manifeste aliorum carminum fragmenta sunt, et inter haec non pauca trinis, aut quod excurrit, versibus, poematii deperditi initium modo, modo
finem referunt, adeo ut horum auctor HomerUS, an
alius qualiscunque poeta fuerit. scire parum intersit. Redit igitur omnis disputatio ad integriora illa carmina, numero admodum pauca. In quo si de cuiusuis
auctore certi quid statuere velimus, nes ratione res confici poterit am aut inspiciendi sunt veterum scriptorum libri, inque his ae loca, in quibus
hymni alicuius, addito auctoris nomine, meminerint, diligenter Xcutienda: aut attendendum num ex orationis, qua titur hymnographus, proprietate ratque colore elici quid possit, quo siue Homerum, siue alium prodere se auctorem probemus Ab hoc ut
M Gmo Homerum hymnos vere condidisse, eo coniici licet, quod Ieteri poetae dicitur stam γνω ap. Suidam v ΜαεεvIδη
20쪽
initium faciam, quamquam, excepto magno Ocahu-1Orum numero, quae in Homeri scriptis, Iliade et Odyssea, frustra quaesieris, dictionem hymnorum Homericae simillimam esse, nemo inficias ibit huic tamen rationi, quatenus inde statim Homerum hymnorum auctorem pronunties, tantam vim inesse tuto negauerim. Inter omnes enim harum literarum pertitos constat, contigisse Homero, ut Graeci omnis aeui Poetae, ne recentissimis quidem exceptis, eius Egie ac specie eximia animis penitus infixa, omnem poetici sermonis formam, cultum ac numerum ad illius exemplar componerendi nec, nisi vatis antiqui velut numine amati, canere viderentur n). Iam alterum,tasimonia seriptorum, quod attinet, nisi forte in re tam antiqua quicquam auctoritatis vel fidei iis tribuendum esse omnino dubitemus, certe ea solum in censum admitti possunt ac debent, quorum auctores Homeri aetatem proXime attigerunt, nec eadem tamen ipsa latiori sensu adhiberi, quam ipsa verba inferant. In his, ne cuidam fuisse videar iusto prolixior, sane mihi verendum esset, nisi eorum , qui de Hymnis Homericis iudicauere, tantam in opinionibus sententiisque discrepantiam ex eo fere unice repetendam esse animaduerterem, quod nec diuersorum hymnorum, nec testium diuersae plane auctoritatis vllam rationem hahentes, e singulis indiciis documentisque ad totum hymnorum complexum Ηοmero siue addicendum, siue tanquam subditum partum, reiiciendum, nimis festum In quo vel unius sumti Smymaei, sub Imperatoribus Romanis demum florentis exemplo commemorando defungar, cuius in elocutione virtutes, ad Homericae dictionis praestantiam proxime adsurgentes, meritis nuper laudibus extulit Debsenitis, eminentis imgem pariter ac doctrinae Vir, in docta commentati de Quinti Smyrnaei Paralip Homeri. P. O. a.