장음표시 사용
21쪽
festinanter properarunt o . ostrum iam erit in ipsa Veterum auctorum loca, saltem potiora, nonnullorum enim ut Stephani Bygantini, qui hymni in Apoll. e sum sub Homeri nomine laudat V. Τευμησσος Auctorum de Vita Homeri, Herodoto falso adscripta, et Certaminis Hom. et Hesiodi Suidae denique, aut
nulla est auctoritas, aut tam exigua, Vt eos consulto omittam quibus utuntur, qui Homerum auctorem hymnorum esse iudicant, accuratius inquirere. Hic qui primus nominetur, tum ob aetatem, qua vixit,
tum ob summam in scribendo dexteritatem ac fidem. dignus existimabitur Thucydides Is Historiar. l. ΙΙΙ,
c. O . ad Hymnum in Apollinem, addito auctoris, nempe Homeri, nomine, prouocans, tredecim eiusdem Versus apponit, qui in Hymnorum libris adhuc leguntur: S. 6 Iso. 6s-Ι72. X eodem Hymno Versum I 89 et ex altero in Bacchum, cuius fragmenta habemus, aliquot versus laudat Diodorus p .
o Conseras modo, quae p. Fulv. Ursinum leguntur In Virgilii . scr. Gr collat. p. 4 ed. aiken. Nec enim, inquit, ullo unquam pacto persuadere mihi potui, hymnos illos Homero tribuendos esse, cum aliis de caussis, tum ob ea, quae apud Pindari interpretem, quicumque ille sit, Nemeor. ειδε II leguntur Scio tamen, a Thucydide hunc ipsum hymnum Homero inscribi etc. Nec minus dubitanter litem dirimit Domitius Calderinus ad Statii Silv. Venet. 483 F. p. 56. Hymnos praeterea Homeri in MDeos legimus, ex quibus Pausanias testimonio saepe utitur. Ego
tamen ria Graecorum monumentorum auctoritate firmauerim.
Aid opus esse non Homeri Poetae quem veneramur, sed alterius. qui Homerus Sellius Grammaticus est appellatus. Is enim Hymnos scripsit et s. p. dd. Riccius in Dissertati Hom. T. I. D. I. p. 6. ut alios taceam. D Bibl. . I. l. IU. p. 262Wess. Carminis hoc frustulum, quod Homeri Fragmentas inseruit Ernestius Vol. . p. 36, nuper suo loco repositum est a V. C. Wolfio. n. XXVI, eique additiun aliud eiusdem
22쪽
Tandem Pausanias quatuor locis Homerum hymni in
Cererem, quem nostra demum aetate a Matthaei V.C. in Bibl. oscou repertum, Ruhnhenius, Vir Summus, in lucem prodire iussit, auctorem edit; his em 1 ΙΙ. c. I . . I 3. V C. O. P. s -
Κulin. eiusdem hymni particulam describit, quae
in nostro exstat V. ψI7- 2O. 72--8Ι-His igitur locis excussis, id, puto, constabit, duos tantum hymnos, unum hymni fragmentum esse, quorum auctorem, dummodo allatis scriptorum testunaoniis fidem habeamus, o merum constituere liticeat q); de reliquis rem prorsus incertam manere. Enimuero 1 Homeri aetatem respicias, si tam illius,
quam omnium, qui antecesserint Homerum, poetarum carmina post aliquot demum secula literis mandata esse animo reputesa praeterea Hymnorum in a liquitate ingentem numerum, inque his multos incerto auctore fuisse memineris denique, quot et qua
ta antiquis magni nominis vatibus scripta, vel prisca iam
dem haud dubie hymni fragmentum , ex cod. Oscov. una cum Hymno in Cererem a Ruhnhenio primum vulSatum.. Igitur scire velim, qua tandem auctor1tate Abb Sonebo in dissertat de Hymnis veterum Memoires de Acad. de Inscript Τ. XVI 'mnum in Mercuνium Homero diserte tribuendum esse Lfirmet; quam enim attulit, equidem prorsus ignoro Eius verba haec sunt p. 97. Mais it paroit incontestabie, que hymne a Mercure et i hymne a Apollon tu appartieunent, comm a verutable auteur. I hymne a recure tui est donne par an grandvombre 'anciens, et, e qui vaut ici ne foui de temolgi ages, par Callimaque. - interim non reticendum Pausaniam alicubi cl. IX e 3 extr. totius Hymnorum Homericorum volumini mentionem fecisse, sed quid ex hoc loco recte deduci atque concludi possit, infra videbimus.
23쪽
iam aetate aut errore aut pia fraude supposita sint ν , haud ignores quonam, quaeso , iure Diodori ac sis fanios, quorum alterum fere annos mille, uno mille et quod excurrit unos post Homerum floruisse scimus, testimoniis tantum tribuendum esse contendamuS, Vt ex horum duumvirorum arbitrio, sola haud dubie fama superstructo, totam rem confici posse a hitremur Restat igitur unius Thucydidis auctoritas, hactenus laudatis grauior, quod ille ab Homeri aetate propius, quanquam nimis longe tamen abfuit, quam ut indagantibus omnem dubitationem eximere, nec erroris, quamuis inconsulto commissi, suspicionem mouere putandus esset. Sed missis his, et
quae insuper ad infringendam Thucydide testimonii fidem excitantur, argumentis saltem illud valere nequit, nisi ad nim in Apollinem hymnum, nec ad
o Inter in mera, quae hic commemorari possint, Xempla , ad n tissimum illud nomaeriti tantum prouoco, quippe quem constat Musaeo , Xerxe regnante, oracula subdidisse . Herodoti VII, c. 6.1 Prouocant nempe ad Pindari narratoris veri a sequentia, em H
Φησιν. Enimuero, clamant aduersarii, hic ore se suis prodit imdiciis. Credisne, hucydidem, qui historiam condidit Ol. LXXXIX. udeo siue veritatis incuriosum, siue iudicii expertem fuisse, ut CD naethi, ante octoginta modo annos editum partum, germanum Homeri iudieatieriti v. Leo Allat depat Homeri. Blachmellanquirν In to the lis and Wrltings of Homeri. I Io sqq. Abbe So haν
in Hem. l. e. p. 97. Barnes in Not ad Hy tu Ap. r. - in dari Scholiastae quodammodo fauere videtur Athenaeus L I. p. 2χα καὶ Oμουρος δὲ, ἡ ων- ιη' ιδ α τις, δε ςr εἰ Aπολλωνα esιγοιεφησιν etc.
24쪽
hunc quidem integrum, Homero vindicandum; quandoquidem eum e pluribus hymnorum fragmentis Om. sarcinatum esse, infra vel ex ipso Thucydide ostendetamus. At illud etiam mihi notandum videtur, non defuisse, qui Vt totam, praeter duo carmina illa in
Vulgus nota, carminum Homerum uectorem venditantium farraginem t), ita Hymnos poetarum principi abiudicarent. His annumerandi sunt duo vitae Homeri auctores, Leonis Allatii, de patria Homeri, libello inserti, alter Proclus alter An ymias, cuius Verba haec sunt: χυδὲ, δ αυτου Θετεον ξω τῆς λιιαδες κνὶ τη Oλθείας αψὸ δε - τους , ανους est τἀ
mus. Similiter iudicauit Schol. Nicandri ad Alexiph.
v. 3O ubi ad Hymnum in Cererem nuper repertum alliidens, addit: 'εν τοις - Οριηρον ἀναφερομένοικυμνοις λεγεται Accedit, quod iam Herodoti aetate alia carmina sub Homeri nomine ferebantur, a grauiss1-mo historiarum conditore partim tanquam spuria
reiecta, partim pro sublestae fidei scriptis habita u). His denique illud, nec exigui in tanta documentorum inopia ponderis, argumentum adiiciendum, scribendi genus, quo si sint Hymnographi nostri, qualescunque fuerint, quamuis tota dicendi forma sit Homerica, tamen non satis sibi constare, sed varium esse et inaequabile dictionem saepe tenuem ieiunam et languentem deprehendi verbo. in plerisque fere
e Horum recensum v. p. Suidam . μηρος, Pseudo Herodotum in Vita Homeri . . 6. 24. 32. 33 et, qui ea undique congessit, stabricium in Bibl. r. T. I, p. 277 83. . Nempe Cypria carmina a Κυπρια ἔπη Herodot II, III. 2LM Ear πω Id. l. IV, c. 32.
25쪽
auctores se prodere, qui Homeri carmina crebro recutantes, forte ipsi ho odiis , in tantam cum diuino poeta familiaritatem se insinuassent, ut summi va
tis auram velut captantes, Homerici carminis virtutes, dictionis numerum, elegantiam ac uauitatem plerumque bene exprimerent, raro adaequarent. Hoc,
ut Ruhnhenii verbis tar, a peritis sentiri potest; imperitis, quid sit, explicari non potest.
Argumentum Hymnorum Omericorum, ad quod modo progreditur oratio nostra, Vt accuratiu perspiciamus, haud alienum erit, nonnulla de hymnorum veterum diuersis generibus hic praemonere. Ubi missis quidem, quae a Grammaticis de hymnorum diuersitate vulgo inculcantur , diuidunt enim Hymnos ad argumentum vel potius formam si spectes, in κλητικους.
Deorum, quibus dicati sunt, ratione. 4; παιῆνας,
α Ab his enim, utpote Homerico sermone optime imbutis, magnam hymnorum partem repetendam esse probabile fit. Quem enim ex Schol. Apollon Rh. II, 2Is nonnulli expiscari voluere Hymnorum auctorem, Herodorum, A. Fabric. B. G. T. I. p. 263 is. etiamsi de Scholi: integritate non dubitaremus, quod tamen mutilum esse ad liquidum perduxit esset ing. ad Diod. . I. p. 19.
is, inquam, recentiori nimis tempore floruit, quam ut carmina
eius pro Homericis haberi potuerint. Si enim Ionsi opinioni fides habenda Scr. His . hil. II, 2 s. Theophrasti aequalis erat, clarus alioquin duobus inprimis scriptis meraelea et Argonautisis, Schol. Apollon aliquoties laudatis. f. de eo Ill Hernius ad Apollod T. III. p. 984sqq. Ceterum Herodorus hic distinguendus est ab alio eiusdem nominis, sed seriori Grammatico Homeri enarratore , quem cum Apione, forte eius aequali saepe laudat Eustathius, exscripsit etiana Apollon Sophista in ἐπιβωτορι κώλων cf. Villoison Proleg ad Apoll. Lex. Sect. XII. p. I 2. I 3. Ious. l. c. l. IV p. 23s.
26쪽
νομον , προσολον, διΘυρα. αβον , μιητρωακους etc. v duo tamen potissimum genera digna sunt, quae subliti 1ius explanentur ;). ymnorum enim Origo cum ab antiquiss1mis inde temporibus repetenda Videatur, ubi rudes nomines, sensibus quippe vehementioribus affecti, ad exprimendos hos, signis terentur affectuum intemperantiae accommodatis fieri non potuit,
quin prima illa carmina ad celebrandos placandosus Deos composita, intentiori spiritu, ratione grandi, sublimi, ac verborum concitato impetu funderentur. Ad haec si memineris, quantum Numinis colendi maiestas, accepti a iis beneficii, seu impendentis mali inagnitudo; quantum pompae festiuitas, hominum effusa multitudo locorum sacrorum religio, accinentium tibiarum saltantisque populi strepitus, quantum,
inquam, ea valuerint ad vatum animos vehementius commouendos mirari laesinas, carmina reorum tanto
γ procl. p. hol. p. 322 sqq. Menande Rhetor, ab Ainaeissimo ac
Doctissi Hereen typis nuper repetitus et inimineris mendis lectio nisque monstri purgatus c. I. p. 27. c. - . Add. panti prae
fat. ad Callim et ries in diss supra laud. p. 9-36. Tota illa hymnorum distri lautio, prior nempe, Grammaticum sapit. Vt enim concedam, plerosque hymnorum, si a potiori eos designes, ad hoc vel illud genus quodammodo reuocari posse, argutiis tamen, ad quas, ut de fisagulis id euincas, nec cum ullo quidem fructu idoneo, erit refugiendum, vix te expedias quandoquidem multos reperies cum omnibus fere his generibus pariter commixtos. α Commemoraui hic hymnos bricos, epicos, τελεστικου erant insuper commemorandi Hymni Philosophici , qui a Christianorum cantilenis sacris propius absunt. Eorum praeclarum exemplum exhibet stanthis encomtum Iouis, a riinhio, Viro de Graecis literis immorta. liter merito, Analectis suis et Gnomicis poetis insertuna. Ex insearior aetate huc etiam reseras procli secti Hyinnos tum editos, tum invisS. adhuc latentes. E Latinis Boethium 1 luudarem, nisi omnem hanc scriptiunculam in Graocorum carminibus sacris sub
27쪽
autem Deorum Vi nutuque gubernari, ferri atque exagitari, opinaretur credulum vulgus. liae quidem. Opinio eo facilius increbuit, cum Dii sacris estisque in suum honorem institutis ipsi interesse Vulgo putarentur a). Hymnorum antiqvisimi igitur lyrici fuere. Quocirca hymnum praeclare finiuit Sophoclis enarrator: την ς Θεον ωδήν quin ille dignus habeatur, cui summum in hoc genere locum το ιωτον tribuamus. Ueruntamen ex antiquissimis his lyricae poeseos monumentis nihil ad tempora nostra peruenisse, ne miremur. Supersunt saltem, quae antiquiorum iacturam quodammodo possint compensare, praeter nonnulla Alamanis, Astaei, Styphus, Bacchylidis, aliorum, fragmenta, tria insuper Dionysi cuiusdam inte
gra carminara , inprimis in Tragicorum, Aeschyli, Sophoclis et Euripidis, Choris, Hymni ad genus hoc peratinentes, idemque incredibili cum vi poetica ad
commouendum legentis animum mirifice accommodata elati, quorum recensum nuper dedit Amicissimus meren in commentatione, qua carmina a choro Graecorum Orta hinc opinio illa sane velutissima de numinum itineribus et apis
paritiones ἐπιδημιακ et ἐπιφοινία ς cuius plura in Homero vestigia reperiuntur, statim Il. l. I. Vnde hymnis, in festis his decantari solitis, peculiare nomen a Grammaticis inditum; vocati nempe sunt μνοι ἀποπεμπτικοὶ dedactorii, quatenus Deum abeuntem laudibus velut deducerent. cf. enand Rhet. c. q. p. 37 ed. Hee-ren. Ab eodem auctore inprimis Bacemlides laudatur, poeta ita hoc genere claruS.b In Calliopen, Apollinem immem, edita primum ex Bernardi, quia Vfferio Μse emerat. Bibliotheca, a Io. RI . ad calc. Arati, Oxon. I672 repetita inde et illustr. a Burette su lamelopε de rati-eiennemusique inmemoires de Acad. de Inscr. T. . . I 69 suo. et Μa urg eschichte de Husi p. 93sqq. , De Hymnis iu-ter Seolia huc reserendis, supra dictum est.
28쪽
corum ragico decantata, ad certa genera et classes primus reuocare tentauit e . raeterea hic memo
randi sunt hymni in Bacchi honorem condit s. ιthyrambi quorum inuentor Arion Methymnaeus ab Hero doto Ι, c. 3, ab aliis alii laudantur d), etsi nobis
tantum nomine, Romanique poetae adumbratione noti carminis genus, cuius spiritum et velut furorem nostra aetate vix cogitatione assequi licet e Id tamen omnino coniectura facile colligitur lyricos hymnos non magno versuum inter constitisses quo enim vehementior animi sensus motusque, eo citius remittitur, adeoque orati , sensus istius interpres, feruida et concitata, ipsis affectus humani limitibus velut coarctata, intra exiguum Verborum ac sententiarum ambitum sponte subsistat necesse est. Id quod vel ipsa insuper veterum scriptorum auctoritate saltem de hymnorum parte confirmatur, qui in sacris areanis s. mysticis τελήταῖς antiquissima aetate a viris sapita entibus ad emolliendos barbarorum hominum mores instituti. decantati eis perhibentur, quos tamen lyriacis, tanquam speciem generi, quodammodo subiungi
posse, mox euincere conabimur. Fuere in antiquitate, inter. De Chori Graecor. Tragici natura et indole ratione argumentia, bita Gotting. 78 Ab Hymnis his, qui ii choris veterum reperiuntur, distinguendi sunt alii seriori aetate inter dramata ad oblectandos spectatore' accini soliti, quippe nullo cum fabula nexu cohaerentes, quales v. c. a Nerone saepe decantati perhibentur a Luci an in Nerone p. IV I. cf. Olear ad Philostr. It Apoll. l. IV. 2 l. P. S9.d f. Crenii nota ad Casaub de Sat poesi l. I, I, I cum Herodoto facit Aristoteles teste roclo in Chrest. exproci in Chrest. ἔς δ ο μὲν διθύραμβος κεκινημενος καὶ πολὐ τὸ ἐνθονα
εἰκει τού Θεο cf. illamo in praefat. ad Dithyrambos vernacula lingua duanbratos, ibique laudd scripti.
29쪽
inter allos elus generis, celebres maritne hymni, ompheo auctori adscripti, quorum singulis omisam brevi
πεποιημιενους. Ultima haec quomodo cum hymnis, qui adhuc numero satis amplo sub Orphei nomine circumferuntur, conciliari possint, Videant, qui eorum antiquitatem contra impugnantium rationes tueri, lint. Sed fac illos vel maxime supposititios esse certe ad deperditorum exemplar compositos esse, negariis quit L. Ex his igitur quaedam forte uniuerso generi communia, facile dign0scas. Constant enim plerique mera Deorum Dearumque, quibus dicati sunt, m.
vocatione , coaceruat idcirco epithetorum magno numero g), quibus Dei Virtutes, Vis et munera declarantu . Denique uminis, aut in sacris his praesentia mitis, aut omnino gratia erga initiatos, precibus e poscitur. Dii, quibus litatur sussimentis, non vulgares solum, sed antiquiores etiam, ex cosmogoniis
partim repetiti Est Aether. Mara. Nox Nem is,
taliter quidem omnino carmina haec hymnos appellari vetat, in
Minotati ad Orph. H. r. quandoquidem , t --εis natalia, ,,ges et eiusmodi narrantur hic vero tantum in eatione Dinum, , quibus utebantur in mysteriis, qui sacris aiaspiam Dei initiarenis ,,tuν , Enimuero, nisi Hymni ocabulo arbitrariam subiicere velia notionem, siue orphica haec μιν vel ideo, quod Deorum inu cationes reserunt, aliaque multa, quae ad laudes eorum spectant. eommemorant, huc referri necen est modo peculiarem hymnorum formam lis contineri, in consesso sit. a me nota hac veterum hymnorum πολυωνυμίη v. vel spanhem ad Callim. H. In Dian. 7. cf. Aesch. Prom. 21Ο. Agam. 68. Ariis, oph. Thesmoph. 324. Orphicorum naturam hinc bene delineaule
Auctor Lapid. XVIII, 84-86 cf. Gesu ad H. I, pr.
30쪽
Rhea Δικης, sunt Nubes, inra, Pareas, Corybantes, at Adde his ritus sacros et caerimonia teletis peculiares, ipsam mysteriorum sanctitatem, nec dissicile intellectu erit, carmina, acris his accini solita, sublimem aliquam obscuritatem, crebris grandibusque sententiis, exiguo Verborum numero conclusis, enatam, mdoluisse, adeoque lyricis, quos appellauimus, hymnis
V annumerentur, vehit iure suo mereri. Quid Z quod ipsa virtutum diuinarum accumulatio mentem prodit perturbatam, numinisque cogitatione grauiter commotam, quae adeo verba anxie anquirat, quibus sententiarum graui pondere sese exoneret. ec aliam ob
caussam, nisi propter hoc diuinum nescio quid, quoad cultum Deorum dicti Hymni egregie comparati esse debuerint, ab ipso ausania l. c. Homericis Hymnis praeseruntur Λυκομιῆλυ Λ δὲ σασά τε - πα- δουσι πο ου δρωμενοις. κοσμιω μέν δη πων Hr- δευτε-
At enim lyricis, de quibus adhuc egimus, hymnis, tum aetate, qua conditi fuerunt, aliquantum inferius, cum tractandi ratione diuersum Iane Hymnorum genus dixeris, in quibus praeter virtutes, inprimis facta et res gestae eorum exponuntur. Hos enim, cum mythis, a prima inde, seu philosophantium hominum, seu qui maiorum res gestas fabularum involucris incredibiliter exornauerant, infantia acceptis, poetarum vero ingenio subinde auctis et amplificatis, superstructi sint, eo tempore demum, quod mythi-h Familiae huius a I.yco, Pandionis II. AthenIensium regis filio oriundae, pluribus Iocis meminit Pausanias. Et hymnorum cura in sacris μεγαλων Θεῶν Cereris et Proserpinae , adeoque Iea iis, maiidata esse videtur. v. ausan. IV, I p. 28 I. ibique uhn. IX, 3 p. 77O. Ab iisdem Lycomedis non Orphei solum, sed Pamphi etiam et Musae hymnos in teletis decantatos esse, idem auctor testatur l. lX, T. p. 762. IV l. C.