De Hymnorvm Homericarvm reliqviis [microform]

41쪽

Hymnum in Apollinem, ut ille nunc in libris

exstat, quo minus pro uno et absoluto armi , quod ab eodem auctor totum sit profectum, habeam, plures sunt, quae me impediant, cauilaea contra, quae hymno accuratius paullo perlecto, cogitanti statim se Lfert opinio, plura hic a librariis congesta reperiri hymnorum in Apollinem fragmenta, forte etiam nonnulla integra carmina, vix dubitari potest. In quo librarii, indocti plerumque, iudiciique illo acumine, quo spuria a germanis, sententiarum nexu inter se cohaerentia ab alienis, discernerent, destituti, quam saepe peccauerint , cum iam dudum constet inter Uiros Doctos, non est, quod multi essicere rationibus coner. Nempe cum libris scriptis aut non satis diligenter apposita essent nomina ac tituli, aut ab iis, qui codices illos describerent, indices, in fronte adscripti, essent omissi aut neglecti, factum est, ut sequiori tempore diuersorum scriptorum fragmenta in

unum conflata, et, quae plurium auctorum, pluriumque scriptorum florilegia rectius essent nuncupata, tanquam unum Opu ab Vn eodemque auctore confectum, venditata sint. Fac igitur hymnos in Apollinem, qui sub Homeri nomine ferebantur, plures, in multis libris sparsim extantes, ab iis, qui hymnorum

anthologiam conderent, collecto atque continuo descriptos fuisse: profecto mireris, nisi repetitis subinde

Mographis, quae diuersa, diuersorum auctorum, carmina essent, in unum coaluissent. Sed verum esse, quod probabilitate non carere Vidimus, in primis arguit mira illa argumenti, quae in hymno obseruatur, diversitas, tum vari sermonis ornatu et olor coniuncta.

Quid quod hymnum plurium, quae ad Apollinem spectant, fabularum velut complexum ac seriem esse recte dixeris. Iam vero ex aliorum hymnorum, ab Ho- meridis,

42쪽

3o meridis, epici carminis instar, conditorum, allatis Y-empli apparet, omerico hymnos ita factos esse, vi ex innumera fabularum, ad numen aliquod pertinentium, multitudine, nam seligeret poeta, eamdemque, modo laudibus Dei extollendis aptam, per omne carmen persequeretur. Sed characterem hunc, nisi in hymno plura fragmenta latere mihi largiaris , prorsus tolli, ex iis quae statim dicam, sequetur. Accedunt his insuper aliae rationes, ex ipso carminis contextu petitae, quae quidem omnem de Opinionis nostrae veritate dubitationem eximere videri

possint, quas tamen cum generatim exponere res

ipsa vetet, quis quamque locis indicabimus . praemissis his, fragmenta ipsa, quae continentur hymno subtilius exponam. Sunt autem quis que potissimum, facili, ut opinor, negotio deprehendenda. Primum, quod traderim versbus, in hymni principio qui leguntur, absoluitur hymni in pol olinem, quo Deum hunc inter Diuos primo receptum celebrauerat poeta, exordium, certe particulam, habeam. Alterum nisi integrum hymnum appellare malis, nam exordio tantum mutilum esse, coniicio. a s I9 incipit, s et f. 78. demum concluditur. Traditur hic nota de natalibus Dei fabula exponuntur Latonae errores, V. 9. Tandem ad Delum usque profecta ea, insulam hanc, in qua partum, diuinitus conceptum edat, sedem sibi eligit - v. o. Iam ea per nouem dies parturiente, Ilithyiae, ab Iride arcessitae

'DNee praetereundus mih Athenae loeus supra illustr. l. I, p. 22.

6μουρος - ἐν το ela πολλων--νοις, quippe qui coniecturam hane mirum quantuin firmare videtur. s Lacinia illa intertexta, . Is, quorsum pertineat, obseruationibus dicam.

43쪽

arcessitae, aduentu et auxilio nascitur Apollo v I I9. Enarrantur tum solemnes in infante recens nato abluendo nutriendoque ritus Dearumque praesentium ministeria. Quibus peractis, Deus, fasciis sponte solutis, iuuenili conspicuus formositate prodit, numinisque sui maiestate Immortalium animos in seram fixos tenet - . I O. Quo loco hactenus oportune utitur poeta, ut ipse summi Numinis admiratione Glut obstupefactus, in eius laudes ardentius paullo excurrat ipsa quippe insula, in qua natum modo Deum cecinerat, propter sacra ludosque, ii Apollinis honorem, ab antiquissima inde aetate, ibi celebrari solitos, a gam encomit materiem suppeditante. - vs 78. finiri carmen et argumenti a sequentibus diueri1tas et solemnes in epilogo forinsiae: 'AM' ἔγεΘ ιληκοι

firmant Thucydidis verba supra iam descripta: το

Sequitur tum s. 79. tertium hymni fragmen tum, sed breuius deficit enim friO6., quod crimApollinis in Olympo, coram Deorum consessu, citha ram pulsantis, Musarum, VeneriS, Dianae, aliarum

Ded-t aamdem opinionem amplectitur Rubnhenius V. C. In p. Crit. I, p. eamque sequi videtur Cl. Mosas, qui in nouissima Homeri editione priorem hymnum a posteriori, maiori spatio post v i sinteriecto separauit Thucydidis auctoritati adde, quem laudae

44쪽

Dearum accinente choro stipati, laudes contineat, vix commoda excogitari potest ratio, cur narrationi, illud excipienti f. O7, a poeta praemissum ess e opineris. Accedit, quod us. I 83 Deum, Versus Delphos gradientem, fingit vates, cum in sequentibus demum oraculum Delphis ab Apolline conditum videas. Denique s

otiosus esset, si ineuntem hoc versu fabulam cum iis,

quae proxime antecesserant, arcte cohaerere, contem

deres. In his enim late iam in numinis laudes exspatiatu erat poeta, adeo, ut transitu hoc πῶς τ'αόσυμνησο em facile supersedere potulis putandus

sit. Enimuero initio hymni praemissa sorte breui

numinis inuocatione, formulam hanc bene accomm datam esse, quisque fatebitur. Carmen hoc dulcisi1mum, mira simplicitate, argumentique suauitate euique antiquitatis sensu gustuque paullulum imbuto, sese commendans, excipit V. 2 7. hymnus, longior quidem, idem vero, sit recte sentio, tum spiritu, tum orationis cultu et ornatu, praecedenti aliquantum inferior ut, nisi plures iam rationes ait lissem, vel hoc indicio didicisse me fassus essem, virumque diuersos agnoscere auctores Inducitur Deus in variis locorum tractibus oberrans, ut templi simulque

oraculi collocandi sedem inueniat v. - . Tandem

mythus hic adstructus est veter opinioni, loca sacra, templa et oracula a Diis, in quorum honorem . condita sint, in primis amari, coli, inhabitari adeoque natum lude commentum, Deo loca haec sibi ipsos delegisse. f. Pindar. l. VII, Ico Apollod. III, 34 I. ibique Doctistimum Interpr. in Nor P. II, p. 8 s. quem et Hymni nostri locum excitasse videas. Hinc iure Strabo Ephorum , hi storiar auctorem, perstringit l. IX p. 22sqq. casaub quod fabulam hanc de ApoIlinis erroribus, cum caeteris huc spectantibus, in coli

mentarios suos receperat.

45쪽

Tandem a Delphus Nympha callide deceptus, pro

pe Crissam subaarnata monte utrumque exstruit. I terim vel huic hymno pannum, quo fabula de Typhone

continetur, Vs.ῖOs 3 sq. ex alio carmine adlatum esse, praeclare me commonefecit Ill mynius, Vir, cui quantum et in his, quarum aeternum decus et ornamentum

Ille omnium consensu iure appellatur, literis, et ob alia innumera beniuolentiae specimina debeam, palam profiteri, prohibet Summi Viri cognitus mihi pudor. - Emblematis detecti fraudem produnt vel corrupti, eque noua interpolatione orti versus 3ss. 3s6. - ota vero condit Delphis oraculi narratio V. G87. finitur; quapropter hoc loco etiam hymnum finiri, et versu sequenti 388 : Κα τοτε δη κατὰ Θυριὸν ἐφρά ετ φοῖβο Κπολλων novum idque ultimum fragmentum , praecedenti multo pulchrius et ornatius, procedere statuo. Apollo hic in

Delphinum mutatus, Cretenses nautas, mercenariis attibus pylum petentes, Crissam appellere cogit, iisque, humana specie resumta se offerens, templi recens conditi atque sacrorum curam tradit x . Sunt quidem, nec ignoro, nonnulla, quae huic sententiae primo obtutu aduersari videri possint , in his maxime transitus vocula se τοτε, sequentia cum prior hymno manifeste connectens porro fabulae, quae hic narratur, cum oraculi condendi illa, ad tempus si spectes, intimax mine cretes, eum Dryopibus et Agathyrsis, sacris Apollinis praeo sectos ad Delum traduxisse virgilium Aen. l.IU, v I 44-l4 docte conlicit Ill Heyne in Exc ad h. l. T. II. p. 449. Unde vel imis pedito alias Tibulli loco Eleg. v. 4 8. , Etiam Phoebo gratissima dona res tulit. lux affunditur, ubi inter varia Interpreistin commenta Barthius unice audiendus, quippe qui in Aduerissar. III, 6 poetae verba ex hymno nostro illustrat. f. Herne v. Ill ad . .

46쪽

- intima coniunctio et assinitas. Enimuero haec omnia vix quicquam, nisi id modo probant, hymni huius

fragmentum loco perquam commodo a librariis attextum esse. Contra Vero argumentorum, quae pro parte mea pugnant; Vt diuersam, quam innui, elocutionis indolem omittam, fabulae in ceteris hymnis Obseruatam Vnitatem nec commemorem; omnis istum maXime cernitur, si utriusque carminis duo loca inter se compares , alterum V. 8 - 387. - - - ενΘα δάνακτι πάντες ἐπίκλησιν Δελφουσι ci ευχετοωντα ,

alterum V. 9s. 96.

rationem inesse facile perspicias, alterum Apollinis Delphici, alterum Apollinis Delphini laudem comple- My). Quodsi igitur . 388. aliud fragmentum 1 cipere verisimillimum sit, exordium hymni periisse,

quisque nec me monente intelliget. Forte etiam ver

fu tre priores, 38 - 39O, ab eo, qui diuersa haec hymnorum in Apollinem fragmenta collegit et descripsit, consilio fatis obuio, adsuti sunt; quo Onces , omnis rationis illius, ab intimo propositionum

neX Tepetitae, Vis prorsus euanescit.

Hymno igitur ita excusso, ut paucis dicta repetam quinque a se inuicem diuersa fragmenta se

cerni ν J Apollo De hinius scilicet vocatus est a De hino, cuius assumta forma nautis adparuerat. Uerum hunc cognomiuis sensum Te, docent auctores a Ruhuken. U. C. laudati, Ep. r. I, p. 25, 26 cf. panhem ad Call. H. in M. IOI.

47쪽

- seem plisse, apparebit in his quidem tria integriora. unum Apollinis Delii v I - I78. alterum Delphisi L. Pythii v. o - 387. tertium Apollinis Delphinii v 388-s 6 laudes celebrantia: in breviora, in quorum altero canitur Deus inter Diuos ereptus V. I - Ι 8,

altero idem in Olympo, inque lectissimo Immortalium Omsortio, Musicae saltandique artis oblectamentis induti

II. Hymnus in Mercurium.

De argumento huius hymni uniuerse iam monui. oetae propositum fuit, natalitia Dei praedicare Inuocata igitur usa narrat, ercurium e clandestino Iouis cum Maia Atlantis filia congressu, in Cyllenis, Arcadiae monte, natum, mox, cunis ultro relictis, ad inuestiganda solum armenta antro egressum, in fastidinem incidisse, v. Inserto hic breui de cithara inuenta, epis dio - . 6 . z Dei adlieriam vespertinum iter describitur. Ibi pascentes Apollini Vaccas, quinquaginta numero, abigens Mercurius, dolis, ut vestigia celaret, callide adhibitis, Arcadiam versus pellit, commonefacto ante sene, Onchesti, rustico, dum praeterit Deus, operi intentor ne, quem deprehendisset furem, cuiquam monstraret, V. 93. aetatis inde duabus vaccis, retia quis yli, ad Alpheum flumen, stabulo inclusis, tacite antrum ingressus puer diuinus, in cunabula it rum se condit, ibique matris increpantis ipsum curas animosa oratione dissipat. - . I 8 I. Iam prima oborta luce, Apollo greges quaeren abactOS, cum

n Ne dictum episedium alienum hoc loco sorte putet aliquis, cogitandum, viam sibi ita muniisse poetam, qua numina sibi inuicem irata in amoren redire faceret. s. v. sqq. Igitur nec sic perit argumenti saepius inculcata nitM.

48쪽

Ο11chestii senis indicio, augurio insuper monitus,

Mercurium furti auctorem comperisset, antrummatae adit, V. 34. Oritur inter Vtrumque Deum altercatio, fiunt iurgia primum, mox rixa, yddum tu minae nihilominus factum, cuius ab Apolline insimulatur, pervicaciter negat ercurius. Tandem in Ioue contentionis arbitro eligendo terque conum Iaiunt, V. 3Ia Vertitur nunc in Olympum scena.

Agitur caussa coram sollemni eorum consessu, Ioue iudicii praeside. Hic, filiorum animos facile placans,

persuadet Mercurio, Vt, ylum descendens, armenta Apollini reddat, V. II. Uerum audito recens inuentae citharae sono, suauis amoque numinis cantu, mirans artem Apollo, redintegrata cum ercurio amicitia, citharam ab eo dono accipit, ipse armentorum curam Mercurio iniungit. Ita mutui amoris

dato pignore, in Olympum reuersi ii a Ioue laete

excipiuntur T. Hoc loco accuratius inspecto

in hymnum finiri credam, vix mihi temperare possum. Quae iam sequuntur inde a v. sc 8, haud dubie alterius hymni fragmenta sunt, nec haec quudem inter se cohaerentia. UL O8. sc9. enim

Aυτο δ αυΘ λεξης σοφίης εκ αάσσατο τεχνην Συρίγγων νοπήν ποιησατο τηλΟΘ' ἀκουστο. ex noua interpolatione orto esse puto, sorte a Grammatico quodam insertos, qui etiam συριγγος me curio inuentae meminerat. v. Apollod ΙΙΙ, Io, a 'Eρμη δε ταυτας τὰς βοαc νεμιων, συριγγα, πάλιν πηξά αενος συρι εν. x quo loco vel apparet, fabulam hanc quoad tempus ab ea, quae in hymno Ostro continetur, prorsus diuersam esse. In libris enim quos exscripsit Apollodorus, συριγγος iuuentio ad id tempus relata fuerit necesse est, quo Mercurius armenta ab Apolline accepta pasceret Ultim uni huc

49쪽

-- 37

hoc vero iii Hymno plane omittitur a). Contra utrumque Deum in Olympum redissse vidimus. - Sequitur tum a s Io usque ad finem hymni v. s 77. aliud fragmentum, in quo poeta, aut ingenis,uo indulgens , aut ad mythi cuiusdam auctoritatem,

virgo quod insigne perpetyum Mercurii haberi no

tum est Mercurio tributae rationem reddere te tauit, simulque ad aliam fabulam respexit, nempe Mercurii Apollinem vaticinandi artem rogantis. 'thum hunc hymnographus ita extulit, ut Μercurius ab Apolline quidem repulsam ferens, ad Moeraso me sub arnasso habitantes, ut ab iis fata disceret, ablegaretur. Ceterum nec repugnem, si totum pannum, inde a L O8, ex uno eodemque hymno adlatum esse contenderis. Cui opinioni fidem cere videtur Apollodori locus, in quo MercuriuS, ραβδω, pro tibi Apollini dono data, accepta, praeterea vaticinandi artem postulasse narraturis . Attamen in hymni fragmento nihil occurrit, unde Ο iicias, virgae munere Apollinem fistulae donum compensare voluisse. ercurii autem, ut diuinationis munera impetret, postulata, tantum ex Apollinis verbis, Vs 1 3o: ουτ σε Θεσφατον is δαήμεναι etc.

elicias; in praecedentibus enim de precibus his nihil monuerat poeta Unde post v so excidisse non 3 nulla

ab innuit tantum poeta vaccas ad pratum se conuertisse; ne diserte quidem, suales hoc pratum sit, indicat v. s. m. litv3ἀ

50쪽

3 nulla erit, confitendum. Interea quam variaverint poetae in ornandis his et similibus fabulis, nisi aliunde fatis constet, vel ex Apollodori loco commemorato discas, ubi nihil de Moeris e dicitur, comtra narrat auctor, Apodlinem divinandi per sortes artem Mercurium docuisse. At de uniuersa regum a Mercuri abactorum fabula, conferendi sunt Apollod. l. d. et Antonin Lib. c. 3. Add. Ouid. et II, 679 IO8. ius mentionem quoque fecit, addito insuper alio furti exem

o ΑὐΜ6eras . Parcas, diuinationis addiscendae aussa ablegarimercurium inde prosectum puta, quod Parcis tanquam Iouis f-liabus cf. Hesiod Θ w3. Apollod. I, 3 I. fatorum praesagia contigisse ferebant. A tine enim constat omnem diuinandi vallainaudique artem primum derivatam esse. v. Aeschyl. E men. 9. Callim. H. in Jov. 69. .av. all. IAI coli. 32. Uirg Aen. III, st. Hinc Iupiter Μοιραγέτης dictus, quo cognomiii aram Olympiae ei dicatam reser Pausanias Eliac. l. V. c. Is p

Iouis OMγαγέτου p. avs VIII, 37. p. 67s. X, 24, p. 868 ubi Apollinis ita denominati signum quoque occurrit. f. Bergier ad Alciphr. I. aci p. 78. Inde Parcae proximum Ioui locum te nere dicuntur, ut in Euripidis versu, ex deperd Pelei dramate, servato, ap. Stob. Ecl. hys. c. 9. κλυτε Μοιραι Διὸς ἀτε παρ Ἀρό

ἐ) Totum commentum aetatem, qua excogitatum fuit, si quid aliud, aedolet Furta enim. fraudes, insidias prisci homines pro insigni sollertis ingenii documento habuere quid igitur mirum . si easdem ingenii dotes ad eos, sibi in totum sere mmiles, transferrent, cum maSnam illis prudelitiam esse deci

rare