장음표시 사용
31쪽
-thidum illud excepit, inuentos esse pateti orro,
Um res gestas iactaque eorum narratione epicasse sequerentur, in singulis quidem locis non deerat materies, ubi poeta ingenium se ostentaret, ac vividis rerum imaginibus, virtutunaque diuinarum splendida sescriptione, ad lyrici hymni sublimitatem nonnui quam adsurgeret. Enimuero in niuerso carmine spuritus sedatior, oratio tenuior, moderata, leniter tantum se extollens, animaduertitur. Nec tamen vel
rimum carminum siti hymnorum, quos Nicos recte appellaueris, unum consilium, eadem rati fuit quandoquidem poetarum alios in numinis, quod laudibus Extollere tentarunt, virtutes et facta latius exspatiatos, plurium fabularum, quibus Dei natales, vita, Dinores et res sae continebantur, delectum ita fecisse constat, ut animo indulgentes, ab una ad alteram, interiecta passim Dei inuocatione virtutumque praeconio, descenderent; alios ex innumera fabularum, ad numen aliquod spectantium, copia ac farragine unam potissimum elegisse, eique enarrandae totum carmen
impendisse, Propterea, quod illa vel ad declarandam
numinis, siue potentiam, siue eximiam corporis animique virtutem, siue insignem erga mortales beneficentiam, prae ceteri perquam idonea visa fuerat vel hactenus heroico chmine digna, quod plura sorte inessent fabulae, quae ornatum poeticum ingeniique lusus facile admitterent. Extremam hanc hymnorum formam, epiti tarmi. nis speciem atque colorem magis quam priorem illam,referre, apparet. Vtriusque autem formae exempla in Cal. limaehi et Homeritis, qui dicuntur hymius reperias. Ad priorem enim Battiadae, si a duobus forte recedas,
laudatoria carmina commode reuocari possulat, ad posteriorem Homericorum integriora i Quid Z quod
i Discrimen hoc Homericorum et callimachi Hymitorvi sugisse vi-
32쪽
hoc velut proprium ac peculiare, quo a ceteris disse rant, Homericis Dinis esse putauerim, quod nempe unam tantum Numinis factum, una fabula ad Deum pertianens, ita narratur, Ut, si principio et fine carmen priues, maneat fere absolutum opus, scilicet rei, a
numine gestae, continua narratio, epicorum poetarum
more prolata I . Ita in Hymno in Meretirium II Dei
huius natales, ob lyrae inuentionem et boum iuria commissa celebres, exponuntur. Oetam ipsum, in hymni exordio, argumentum hoc breuiter enarrantem
detur Abb Soveho, quippe qui ulla re inter se differre illos diserte negat: nulle difference entre les Hymnes de Callimaque et ceux, qui portent te nom 'Homere, ni dans te desset generaI, ni dans Ia distribution des parties. - Μem det Acad. de Inscr. T. XII. Vnum carmeno quod Homerici hymni οἰκονομίαν quodammodo reserre credas, ininnas in . Delum erit, cuius arguis mentum fere simile est particulae Hymni Homerici In Apoll. v. I9 I 8 nisi Callimachi poema hoc Hymnis in Deos omnino eximendum putaueris Uerum quod duo extrema in Guaeram a Iadis et in Cererem encomta attinet, quae ibi narrantur earum facta, nae illa magis pro pisiodi carmini intexta esse, Idque longe secus in Homericis, ubi fabulae expositio unierim, ut ita dicam, Himi consitum es, reperiri, quisquis vel a limine tantum utraque salutauerit, mihi largietur. ι Ad formam hanc adumbrati sunt Diosevri inter Theoeritea XXII praeter quodis. 64. Oetae narratio cessat, contra Pollux et Bebrycum rex, vocus, ipsi loquentes inducuntur, adeoque carmen secundum artis praecepta μικτον est ἐκ σοὐ διηγηματιμο καὶ τε ua ιητ-οἄ
33쪽
pertexitur. Similiter ad Masiniorum sareorum originem celebrandam, omne carmen Cereri dicatum IV spectat. Eadem argumenti unitas in breuiori Hymno Διονυσος η Ληωαὶ VI inscripto, obseruari licet, quanquam eum carminis aliunde decerpti, inque hanc hymni formam a Grammaticis demum redacti fragmentum esse, suspicari malim. Ex hoc genere primus in Apollinem hymnus solus excipiendus videtur; sed ita videri tantum, infra pluribus enarrandi locus erit. Id modo subiiciam, obseruatam hanc hymnorum Ηο-mericorum et epic carminis inter se similitudinem, praeter dictionis, cum Homeri carminibus, congruentiam, forte adduxisse veteres, ut illos Homero auctori addicerent.
Ad reliquorum, qui integrioribus his adiecti, in
libris leguntur hymnorum argumentum quod attunet, ni uniuerse de eo moneri posse, res ipsa docet. In plerisque enim carminum olim loogiorum fragmenta facile agnoscas ; eadem tamen diuers1ssimi generis et formae indicia prae se ferunt. Bene multa non nisi μω, ex antiquorum poetarum epicis carminibus, Pristorum nomine notis, me hapsodorum proosmiis, de--oerpti, esse videntur; quandoquidem veteres Grammaticos eorum loca, quae ad Deorum laudem pertunerent, congessisse, probabile fit. Morem hunc saltem recentioris aetatis Grammaticis Rhetoribusue receptum fuisse, testis est Menander Rhetor de encomtis c. . ubi ad illustrandos, in quibus modo versatur, i μινους ευκτικους, exemplo utitur Homeri in Iliade ..278 79-
sub Bene igitur mohet Cl. merem in commentat. MeII. praef. p. 9.,,HIinm vocantur ex Rhetorua praeceptis omnes laudes eorum
34쪽
Νed alio sensu Philostratus inmeroicis . . . I9. p. 697 uomeri vulnκm in Iovem excitare videtur, his verbis τοὶ, ' Oριηρον ὀ Πρωτεσίλεως φησιν τάξιον του
qui versus legitur il β Ia. - imirum Grammatici ea fortasse ratione disciplinae suae alumnis plura, in poetarum carminibus late dispersa, iunxistim proponere Oluere Xempla , quorum crebra lectione laudum dia Vinarum copiam atque materiem sibi compararent, nec, si quando simili ipsis opera defungendum esset, fontes ignorarent, e quibus prata sua possent irrigare. Tale in Hymnis nostris fragmentum esse, inscriptum illud μινι et Apollini XXIV, nemo dubitet. Eosdem enim Versus in Theogoniae esaodeae exordib, us' - 'T. reperiri, ab omnibus fere Interpretibus Oh- seruatum est. ymni specie indutum illud vides addiici solum primo versu: ουσαων αἱρχωMM, A Zτόπιωνός τε, Διος τε, et epilogi formula hymnis sollemni. Vidimus hoc exemplo, quam facili negotio Graeculi magistelli hymnos crearint. Idem in aliis compluria hus obseruare licet sunt velut frusta quaedam carminum epicorum, quae dudum interiere in his vero nonnulla tanta dulcedine, tanta vetustatis robiginia vigent, ut carminibus istis, unde sorte depromta
sint, aegerrime careamus. Huc praecipue referas splendidiss1mum illud, in Mineruae nutases carmen, XXIX haud dubie ex Theogonia antiqui poetae desumtum n).Liu
- e carminibus vero non ea solum, quae tota in audem Dei alicuius composita sunt, sed breues quoque inuocatione Deor in epicis carminibus,, cf. v. c. Theocrit. XXVI, 33-38. v Fragmentum hoc, tum ob argumenti similitudinem tum propter elocutionis sublimitatem, dignum est, quod Hesiode carminis pulis
35쪽
Eiusdem generis fragmenta esse puto, quae Veiari Ι Herenti XIV, esculapio XU, Vuleano in Apollini XX, Soli XXXΙΙ, inscripta sunt, denique dimidiam Hymni in Pana XVII partem inde a s. 8 7.
Porro encomiorum nonnulla ab indole Homeri. eorum tam aliena, tamque Orphitis similia videntur, ut ab horum auctoribus, certe ad illorum Xemplarea composita esse, verisimillimum sit. Ad quod genus prae ceteris vel Rufinienti, V.Cel arbitrio Q referendus est in Martem hymnus, UIL Addenda puto fragmenta hymnorum, in Vesam XXIII, in Deum Matrem XIII, inque Terram Matrem niuers XXXI. coli.
Quatuor Hymnos in Baectvm VI, Pana XVIIIV. I a , Neptunum XXI, Dioscuros XXXIV siue ab ipsis poetis, qui eos condiderunt, siue ab his, qui
Hymnorum ex variis poematibus fragmenta collegerant, ad Ditavramborum formam quodammodo compositos esse, iris doctis innuere videtur exordii formula. 'A ατι Διωνυ τον, Ποσειδάωνα etc. Constat enim,
simile Θυράμβων initium fuisse, e Schol. Aristoph. Νub. 1 9 s. Incipit ibi chorus: Asa φί μοι αυτε, Φοῖβάναξ et notat Schol. μιμιελα δὲ τοὐν διΘυράμιβωντα προοίμιια συνεχῶς γαρ χρῶντα ταυτην τῆ λεξει.
sqq. annumeretur, de quibus liceat mihi iudicium Hortii. Summi Viri, apponere Ex his inquit, et similibus locis poetarum antiquissimorum character constituendus est, quo adsurgere illis licuerit: nam simile quid seriorum poetarum Ingenia Don protulere, v. Comment de Theog. Hesiod inserta commentati. Soc. Reg. Gott. Uol. II.
Dcf. Barnes ad H. iii Bacch. I. uster. Not ad Suidam . ἀμφι- ἀναιτίζω - Sed inHomericis hymnis alterum illud, vae non reperitur.
36쪽
a dixeris, quales in Anthologiis Diis, vel Deorum simulacris et imaginibus, inscripti, exstant multi ea dico, quae Vaneri , et Diana XXVIII, dicata sunt. Cum prior illo dulcissimo carmine contendas modo quatuor Epigrammata in Venerem 'Aναδυομενη Λnthol. IV, p. 26. Restant denique poematia duodecim, quibus solis, si unum sorte, in Vestalii et Meriurium XXX, excipias, inter Honseritorum Hymnoram fragmenta, locum as. signare non dubito. Ea scilicet carminum reliquias haberi debere arbitror, qualia inmercurium, Venerem et Cererem, integra adhuc exstare, supra VidimuS. Saltem de duobus, nempe hymni in Mercurium XVII, atque in Cererem XII, fragmentis, unde petita sint, satis tuto pronuntiare licet. Alterum enim hymni in
Mercuriam, adhuc integri versus nouem priores, alterum, in Cererem tymni nuper reperti, initium refert. Quae omnia, etsi Lam diuersi generis et argumenti, Carmina, qua tandem ratione in unum ho Homericor hymnor volumen immigrare potuerint, nemo
mirabitur, modo, qui dispersoriim carminum haec col lectio probabiliter orta sit, apud animum cogitet.
Νam cum primum clarorum poetarum carmina,
adhuc a Rhapsodis decantari solita, literis onsigna- Tentur: O propter materiae, qua ad scribendum si sunt, penuriam, calci codicis, qui integrum aliquod carmen complectebatur, ad spatium explendum, saepe allita sunt a librariis alia minora carmina, siue int gra
peritur. Et addit schol Aristoph. verbis supra appositis λείπει δὲ τὸ Θο - τὸ χορευσον, Κ, τι τοιενο quam ellipsin in hymn. lau dater inicio locum non habere, res ipsa docet. Quamobrem cum
Ernesio facere malim, qui talem exordii formulaui pluribus brinalis sorte sollemnem suisse, obseruat.
37쪽
- asgra illa, siue fragmenta tantum brum vel ignora- Tent auctores, vel etiamsi primi adscripsissent, in apographis sequiores apponere haud curarent. His poetarum lusibus hymni quoque, quorum particulam nunc tenemus, haud dubie erant intexti. Vnde temporis successu nonnulli subinde exstitere, qui reliquis poematiis sepositis, hymnos ex pluribus codicibus, in quibus modo Vnus et alter, modo plures seorsum legebantur q0, in unum colligerent. Iam hi, cum forte indoctiores essent, sorte etiam ut pleniorem codicem Venditare possent, nonnulla Hymnoram Anthi logia interseuere carmina, a natura et indole huius generis aliena, quae tamen vel ab his ipsis, vel ab iis, qui postea descripserint illa , librariis, in hymnorum formam redacta esse, coniicere licet. Orro cum e variis
codicibus, prout compilatori eos fors obtulerat, collectio laeta esset, in aliis hymnorum Catalectis, aut plura aut pauciora, in aliis aut integriora aut mutila eddecurtata carmina fuisse, facile est ad intelligendum. eo minus probabile videtur hoc, quod, cum semel hymn rum anthologiae conditae essent plures, Grammatue collecta illa ex antiquis epicorum poetarum camminibus, quae ad Deorum laudem pertinerent, loca
in discipulorum sum inserserint, iisque, addita hymnorum formula sollemni, encomi speciem oformam induerint. Tota haec igitur hymnorum farrago,
temere se congesta, Homericorum carminum, quibus
Hymni ad partem similes habebantur, libris attexta est.
Quae adhuc e mara tantum non conterear a me
disputata esse forte videbuntur, ea historicis quoque rationibus quodammodo firmari posse arbitror. et rum enim auctorum quatuor potissimum, Thucydidem,
e Ita v. c. hymnum in BacchumVI, nonnulIis Argonauticorum Apoblonii Rhodii codd. adscriptum esse constat. v. Barnes ad H. L
38쪽
Diodorum, ausaniam et Athenaeum, hymnor Homericor mentionem fecisse vidimus. Ex his duumviros quidem, ausaniam aetate qui praecurrunt, ingulos hymnos tantum laudare, confitendum est uniuersa autem de iis primus disputat Ρausanias, eo quidem loco, quo Orphicos hymnos comparat cum Homericis l. IX, 3O.extr. Unde perspicimus, ausaniae aetate hymnorum Homero tributorum numerum aliquem, Vn VO-
lumine descriptum, exstitisse. Sed illam congeriem ab hac, quae ex Homeri codicibus typis repetita ad nos peruenit, diuersam fuisse, vel id arguit, quod hymni
in Cererem, cuius pl. II meminit ausanias, v sup. p. IO praeter exordii duos versus, nullum in nostra hac colle stione vestigium occurrita donec recentissima aetate hymnus ille, sed in alio odire, oscouiae, aliqua Parte excepta, satis integer repertus est. Deinde
Athenaeus, ad . in Apollin prouocariS, numero utitur multitudinis Oμηρο - - τοῖς ις πολ- λωνα ικνοις φησὶν l. I, p. a. C; colligas inde licet
eum siue plures huius tituli hymnos habuisse, siue, quod mihi quidem probatur hymnum, qui in libris nostris, per quingentos quadraginta quinque VersuS, O
tinua serie decurrit, in plures, forte integriores, Lspertitum legisse. Enimuero ne Diodori, quin hucydidis iam aetate, hymnos aliquot in unum collectoSfHiise opinemur, quid vetata Quod si quis mihi larguatur, nec de eo amplius dubitet is, hymnorum, quibus auctores isti usi sint, Catalecta, ab his, quae nostrorum librorum fontes haberi debeant, nam e pluribus collectionem hanc conflatam videri, mox monebimus)aliquantum discrepasse. Quos enimDiodorusHymni in Bacchum versus laudat, i Id. c. 61 . eos, sicut totum hymnum, in editione Homeric carm. principe, et Osteam reliquis, frustra quaesieris. A Thucydide vero
laudati in Apollinem hymni eo loco sine diserte ο-
39쪽
ni vides, quo in nostris libris vix tertia hymni pars absoluitur r). , Singula haec momenta si diligenter CXputemUS, Vix idoneis argumentis id fatis defendi
probarique posse existimo, unum tantum Hymnorum autographum, ab antiquissima inde aetate fuisse, idem vero temporis decursu multis modis, siue auctum, siue mutilatum, siue interpolatum, Olnec hac, quae nullo est, forma, ad nostra demum tempora peruenerit. Imo maiori sane cum probabilitate, ac totius antiquitatis indoli et genio conuenientius, decernemuS, tum
plures Hymnorum anthologias olim exstitisse, iisque
nec eadem, aut integra aeque carmina, omnibu Conintenta fuisse, tum nostram hanc Hymnorum Fragmentorumque farraginem indocto compilatori nos debere, quippe qui e pluribus, quae forte ad manu erant, hymnorum anthologiis, nouam hanc consarcinauerit; qua tamen opera eum adeo desultorio inconsultoque deiunetum esse apparet, ut eiusdem hymni, in Mercis rinm puta, quem integrum iam descripserat, fragmentum aliquod v. Η. XUΙΙ , ex alia collectione, hactenus mutila sine dubio petitum, suis catalectis insereret. Hoc enim qui factum sit, vix alia ratione, nisi hac modo proposita, Hymnorum quod terimus volumen ex pluribus aliis conflatum esse, commode satis
explicaueris. Quod igitur ea Appendicis Homerici fata fuere, quid istuc tam mirum videri debet, si antiquissima illa partim atque dulcissima carmina mul tis modis deprauata, si tot annos laciniasque a sciolis adsutas, tot emblemata, doctorum hominum malo sedulorum, in variandis, ornandis vel amplificandis versibus
40쪽
28 versibus, occupato studio, debita, tot et tantis denique
corruptelarum generibus lectionisque monstris, armunum conteXtum scatere, Videas. Quae quidem omnia, fore unquam, ut in hac librorum Μss. inprimis an . tiquae et bonae notae illorum, penuria, sola ingenii ope , non modo detegas atque expellas, sed saniorem etiam ubique locorum lectionem refingas, spes omnis prorsum abiicienda videtur.
Disquisitio in singulos Hymnos Hymnorumque habita
vulgo fragmenta eorum argumentum, rerumque pertractatarum rationeni. Ut in singulorum Hymnorum censura hac facienda, qui unius formae esse videantur, velut noobtutu compareant, a vulgari, quo in libris exstant, Ordine paullo recedere, eosque ad delineat ante genera et classes reuocare, satius visum est ita tamen, ut de Hymnis I integrioribus, secundum ordinem in libris receptum, primo loco agerem. Caeterum quae in hoc et sequenti capite proponam, cum partim nonnisi probabilitate quadam niti haud ignorem, ne Octioribus saepius caecutiisse visus, ei rorisque facile conuictus fuero, admodum vereor spe modo duetus, qualiacunque mea conamina aequis arbitris hactenus saltem probatum iri, ut meliora edocendo, in iam, a qua sorte aberrauero, reducere me haud dedignentur.