장음표시 사용
61쪽
- 'tionem ser videmus. empe cum priscis hominibus quae uis inuenta et artes, quid quod omnis reconditior pauli scientia a Diis repetenda visi sit: quid mirum . salutaris quoque artis origines ad Deum, saltem Heroem diuinitus natum, eos transtulisse. Iam auctore artis huius fama semel accepto, et a poetis carminibus propagato, fabulam natiuam singuli mox,
pro suo quisque consilio, Varie tractarunt atque ornarunt. Fabularum hanc arietatem, quae de Aesculapio, eius natalibus, artisque editis miraculis ferebantur, exposuere Apollod. II, O, 3. Schol.
mentis his enarrandis desudasse unde vel hanc pro hymni fragmento venditatam particulam ex aliquo horum carminum decerptam esse, credere licet. Quae in hymno nostro de Aesculapii stirpe traduntur, eum Z pilinis e Coronide, Phlegyae nata, filium esse, in cam
po otio Thessaliae ad Boebeidem paludem partu
editum, cum his consentiunt tum Hesiodi versus ex Meis, quos excitat Strabo IX, p. a. XIV, p. 6 7.ed Casaub pleniores autem exhibuit Ιll. Heyne ad
Apollod P. II p. 69s sqq. 3 tum ipse indarus P. ΙΙΙ,
ex Scholi Pindar et Eurip. Alceti. a. adsuta me iudicat in Not. p. ΙΙ. p. 7OI.ν In Heraclea, adeoque in bello cum Hippocoontidis cf Heyne l. l. ιν in carmine 'Ερι φυλὴ dicto. v. sext. Empir. adv. Gram. I, 2 ex quo loco Apollodorum emendandum esse, docuit id ib. et Habetur is Neoptolamus v. Schol. Apollon mi lI, 299. s. quem alii edunt, Caνcinus Naupactius v. Pausan X extri f. Ill Her
62쪽
I . 43. O. partim confirmantur ea Apollinis orae io, a Pausania II, c. 26. p. 7 I. apposito, nisi quod ibi Epidauri genitus esse a Coronide Aesculapius tr ditur, cui commento ausanias ipse fauet, quoniam Aesculapii sacra Epidauria in tota Graecia celeberrima
s. XVIII. Hymni Eις Πανα altera pars inde a
Cur fragmentum hoc a praecedente hymni particula secernendum esse putem, plures sunt, quibus adducar, rationes. in primo quidem posterior hymni pars cum prior illa nullo quantum intelligo. sententiarum nexu cohaeret In altera enim v Ι - 27. Pana celebrat poeta mympharum comitatu stipatum, per montium iuga, convalleS, rupes, flumina errantem, tum venatione fessum, cantu ac saltatione , accinentibus Nymphis, sese reficientem Sane carmen hoc edulcissimis est, nec habere me profiteor, quod quoad summam foetici sermonis Venustatem et elegantiam ei praestare dicam. At, quod excipit encomtum hoc fragmentum V 28 T in eo natales Dei, in cu ius laudes modo euectum poetam Vidimus, Xponuntur elocutionis minorem pulcritudinem, qua particula haec pollet, omittam, tamen confitendum erit, inuerso ordine processisse poetam, cui, ex more fere semper in hymnis his obseruato, a natalibus Nutaminis, quod praedicare Vellet, carmen ordiendum fuisset lorro si ad unum auctorem hymnum referre velis, vix Xcusari is poterit, quod in carmine tam breui se ipse exscripsit; quod factum tamen vides in Ρanos formae descriptione V. quae iisdem Verbis
redit v. 37 dam perspectum habuimus cultum habitumque
63쪽
- situmque Dei serinum, cur denuo eum inculcat -- te. Similis etiam orationis color reperitur in destrupto, quo titur Deu S, tegumento. V. Σῖ. q. collis
v. a 43. Enimuero, si prioris fragmenti finem: 'i ανευσιν δε Θεους μάκαρας ἡμιακρον Oλυμπτον. cum sequentis initio V. 28. Oιο δ Eeμείην ἐριουνιον ξοχον αλλων
conseras, quoad sententiam omnia bene se habere via dentur Nempe hic sensus exit Nymphae, quarum choro circumdatur an Deos eorumque sedem, Olympum, celebrant. In his, quantis laudibus extollebant Mercurium Z etc. Sed ne temporum diuersitatem in
versus ille ανευσιν δὲ Θεους etc. sit insititius, eoque consilio, ut sequentia antecedentibus iungerentur aferiori manu adiectus Vehementer enim languet, nec statim succurtit, quo Verbum υμινευσιν referasis Ρer quinque enim Versus de Pane locutus erat poeta, cantum Nympharum auscultante. paucis rem absoluam, in altera hac hymni parte fragmentum Theogomae veteris uiusdam poetae detexisse mihi videor, quorum carminum, praeter Hesiodeam superstitem, plura olim exstitisse, nota res cf. vel Diog Laert in prooem. Vocula, a qua incipit Tragmentum: οιον VE satis docet, aliorum Deorum expositis amoribus, ad Mercurium nunc transire poetam. Dνε- πον tum pro prima sing. accipiendum, aut, quod malim, usae, carmen poetae ex more inspirantes, subintelligendae sunt Quid ' quod transeundi haec a for-
a Quae fraus Acillime tum excogitari potuit, cum tegi, quando, quidem similes versus passim vel in ipsi Hymnis occurrunt; vide, quaeso, Hymn. in Moll. I9O tu Merc. 26. Hesiod Θ. 6.
64쪽
formula in eiusmodi carminibus forte sollemnis fueritZExemplum saltem suggerunt Hesiodi inde denomina
tae Ηοια s. κατάλογος γυνα ικων, cuius tituli ratio nem ingeniosam lepidamque magi quam veram attu
lit Herme nax, Elegiar venustissimus auctor , in fragmento eleg ab Athenaeo l. XIII. p. s 97. V seruato
Fabula ipsa delane, emercurii cum Dryop Νympha congressu, nato, ex Arcadicu repetenda, forte, nisi omnis sola etymologia superstructa argumentatio nimis sit lubrica, ad Pelasgicos referri debet. Arcades vero multasielasgorum stirpis fabulas sibi vindicasse, per se aliunde satis constat. f. Ill Heyne ad Apollod. P. II p. 6s s. sqq. Nymphae enim amercurio ad malae nomen Dryopum, populi antiquissimi e alasgica stirpe oriundi, memoriam excitat quippe qui olim in Thessalia indigenae, cum ab Hercule deuicti essent ), per totam Graeciam terrasque finitimas dispersi, pars in eloponnesum, maxime Argolidem emigrarunt. V. Herodot VIII, 3. Strabo II, p. 3a I. ΙΙΙ, p. 37S. C. ) Extremo loco citrabo,
es Rulinhen qui totum fragm. ad calc. Ep. Crit ociIatius multo
edidit, et locist hunc, quem apposui, uberius explicauit p. 289.ν Pan Deus Arcadum. v. Pausan. VIII, 26 p. 32. callimach Hym. in Dian. 87 88. Properi Eleg. I, 8, 2 x xc Apollod II, 7, T. Strabo III, p. 373. C. a Populi huius in diuersis regionibus dispersas colonias ad Vet. Auctor loca subtilius persecutus est praestantissimusApollodori Interpres in ot P. I. p. 47 sqq.
65쪽
Aristotelis auctoritate adhibita, memini Dryopit ex Deadia orti, qui stirpis suae coloniam in Asinen ad sinum Hermion Argolidis transtulisse fertur. Unde colligas Dryopes etiam in Arcadia sedem colloeas e quo facilius assequi licet, quomodo Arcades fabulam de Panos, quem Dryopes elasgici e suae stirpis Deas Nympha ortum antiquitus ferebant, natalibus, ad
se trahere potuerint. Ceterum anos ortum quam
diuerse tradiderint veteres, discas e Schol. Theocr. I, 3. TZetZ ad Lycophr. 77a Apollod. I, 4 I. Alii enim e Ioue et Nympha illum, alii emercurio et Ρenelope Vlysiis uxore genitum esse narrarunt. Ultimum hoc tenet Herodotus II, I s. fmenisterhusius ad Lucian. D. aa. ). Unde nonnulli, ut in Μercurio, Aesculapio, aliis iis, factum videmus, ad
eam opinionem aberrarunt, ut anes sumerent fuisse plures. Enimuero diuersas tantum fabulas, partim domesticas, partim peregrinas, maxime Aegyptiorum, quorum Mendem, cum Ρane Hellenum, propter solam formae similitudinem, contulere. V. Herodot. ΙΙ, 6. Strabo IV. p. 8o 2. B. hin antiquissimum hoc a e-Jasgis ad Hellenas traductum numen multorum temporum decursu translata esse, tenendum c). Antiquissima aetate, id quod ipsum nomen indicare vide tur, an naturam, Vniversum, designabat, adeoque
etiam, quae huic notioni fere semper anneXa , gesIerandi vim. Appellatus idcirco a Vate mox Commemorando Παντοφυής, γενετιB πα-ων. inc in Orphica
mysteria receptus, ubi niuersi loc symbolo anam cultum
b) Utramque opinionem ingen se conciIiare studet auctor epigr. εἰς
ἁγαλιια Πατὸς Authol. IV, 2 8 I. e Ita vel diiudicandum. quod Herodotus notat . II, Pana Graecorum Deoruin omnium recentissimum haberi quae ratio-' quin concideret fabula, cum inponitiem vaticinandi artem a Pane didicisse alii narrarint . Apollod I, I, 4.
66쪽
perest, videre licet. Incipit enim carmen
Cυemo, ηδε Θαλασσαν. ἰδὲ Θονα παμιβασίλειαν Κάι πυρ Θάνατον Θαδε γὰρ θυιελη 'ες τὰ Πανος. Ferina, qua indutus est, forma quaeque antiquissimo tempore omnibus iis communi erat, Vetustatem numinis redolet, quippe ab Vltima inde aetate repetenda, cum homines ferarum pellibus pro armis ac tegumentis uterentur ansit tamen, nescio quo casu, apud poetas et artifices. Ianos haec species, atque ita tandem factum esse puta, Deus fluesris omninoque ruralis habereturaan e) dam Boccho, una cum Satyris it Faunis, comes a poetis add1tiis f), in sacra Bacchica ferae nempe ac siluestris itae simulacra, receptus, denique mero poetarum lusu, Panes in scenam inducti plures quo maior in dramate satyrico personarum existeret varietas. LIll Ηeyne Antiqv. Abh. II. l. IO sqq. s. IX Eις Ηφαις ον. In Fragmento hoc, epici forte carminis, ad Uulcanum, quippe Operum arte aliqua. elaboratorum auctorem ac parentem g), etiam Omnis humanitatis, ad quamd cf. Hym. Hom. v. 2. αἰγοπῶδουν, δικέρωνα. v. 23. λαχος δ' ἐπὶ vωταδα- Φοι3ὸ Λυγκὸς Ἀει add. Hymia. Orph. X, s. exInde a νομιος ap. Orph. l. c. Anthol. VI, 26, 4. fyHoc innuere voluisses fragmenti nostri auctorem puto, cum Bacchum noui Dei aduentu in primis exsultasse caneret s. 43. M.
mpe cum per Vulcanum ignem declararet sermo antiquus, mou
67쪽
- squam ex immani et agresti vita exculti sunt mortales,
primordia relata vides. Sed, ni fallor, quatuor tantum versus germani sunt tres reliqui s-7, etsi haud invenusti, a commentatore profecti Fraudem hanc multa arguunt Ηφαιςo e primo Versu languide repetitum κλυτοτεχνην Variatum, quod V. I. κλυτ μυητι , ἔργα δαεντες, quod ante ἀγλαὰ ἔργα εδιδαξεν Saltem L . a manu interpolatrice defendi nequit. Verum ut totum pannum de suo adderet grammaticus, potuit ipsis poetae verbis' Αντροις ναιετάασκον εν υρεσιν ηυτε Θηρες.
facile induci, quanquam in his ex Homerici sermonis genio nil est, quod ad consummandam sententiam desideres cs Odyssi. B sO7 τ 3 S. Il. M 3 6 r,iἰI. 6. XX. ις πολλωνα. .
Quatuor hos versus e prooemio Rhapsodi cuiuspiam seruatos esse, tum verba ipsa fragmenti fidem
σὲ δ' ἀοιδὰς χων φορμιγγα λιγεῖαν. i. Ηδυεπής πρωτον τε ἰτατον αιυάε ιδει. tum, quod a Musis et Apolline Musageta προοιμίων materiem trahere, sollemne erat Rhapsodis mpa
mox quaecunque artes s artificia, ignis ope perficienda, In Deum hunc translata sunt. Ideo αρις, praeter Venerem, ipsi tuticta tradebatur. v. Hom. II. , 382. Hesiod. S. 94s Pausan. IX, 3s. p. 8 . Lucian DD.XU ibique Hemsterh.; cumque Mineruae etiam artium primordia tribuerentur, utrumque δημιουργοῦ, Immen habitum est. v. lato de Legg. I, p. 6IT. Fragm. Hostr. S. 2 3. Hinc quoque communis inertiae et Uulcani cultus repetendus tam sunt ii σύνναοι. Ita v. c. trique uum templum Athenis con ditum suisse, refert Augustin. de civ. De l. XVIII. c. a. f. Ainaud de iis partaris P. II.
68쪽
rat armel suum poeta cum cygni, Apollinis ministri, Θερα οντος cantu. Olorum enim duplex cantus a scriptoribus memoratur, cuius alterius fatidiri, quem moribundi emittere dicuntur, veterum satis trita sunt commenta, etsi pulcre a Philosopho in rem suam conversa. v. Plato in Phaed. 'O Aeschyl. Agam. I ss. 6. Opp. Cyn. II, 48. Cic. Tuscul. Qu. I, 3 o. Verius tamen, et in quo forte fabulosae narrationis illius fundum reperias, est hoc, quod in nonnullis terrae regionibus cygni vocem edunt amoenam, cuius rei testem
fide dignum attulit Ernestius ad Callim Ηym in Ap. s. quippe qui cantum hunc in Isiandia ipse se audiste affirmauit h). ec mirum igitur, quod auis haec Apollini et Μusis sacra habita est. V. praeter Fr nostri Callim. talat. ll. l. Callim Hym in Dei a 9. 2.Ρlura loca congessit Ruhnken. V. C. in Ep. Crit. II,
p. 6 O. raeterea notandum, in Fragm. nostro cygnos canoros in Thessalia ad Penei ripam poni, quorum patria vulgo a poetis et geographis in Lydia seu Maeotaniae e tractu ponitur, qui a Caystro et Pactolo fluminibus irrigatur. Hinc Anacreonti Ηym in Apoll. p. as . d. Fisch. Vs . dictus γοωινος αυτρου, IJολιοῖ πτεροῖσι κελπων 'Aνε μου συναυλον ἀχήν. Add. Dionys Perieg. v. 833. Ouid Trist. U, I, II. Metam.
I. XXIV. Eις ρυσας και πολλωνα. Μusarum hoc et Apollinis encomtum e Theogoniae Hesiodeae prooemio v. '7. decerptum fle, supra monui. V. Seet. I, p. a.
h Nec repugnat narrationi isti Vir Celeb. Numeniac in praestantiss. libro, vernacula lingua scripto Handbuch de Naturgesch. p. 93. 94 i Olorum ad Caystrum R. meminit iam Homerus Il. 3 46o. 6r sed de cautu eorum nil definit, nam qui sequuntur versus, de clan. gor et larum crepitu, quem edunt volatu e plicandi sunt.
69쪽
carmine extulit poeta antiquiis, quatenus, sapientiam summo Numini inesse, veteres forte sic declarare volUerunt, in Theogoniis frequenter adumbrati esse Videntur; quocirca fragmentum hoc, de quo agitur, inde petitum esse, coniicere haud absonum dicas. Fundus fabulae est ap. Hesiod. . a - 26. Ibudem V. 88s-899 commemorata sunt, quae partum prodigiosum antecessere, a nostr poeta Vero
praetermissa Totam ahulam narrauit Apollodor. I, 3, 6. quem exscripsit Schol. Hom. ΙJ. I9s. Alluditu auctor epis dii quod vel ipsum ex Theogonia Veteri petitum esse, fit probabile in Hym in ApolL V ῖOS. O'. et Apollon Rh. IV, 13io. Ceterum uticani, cui parturiente Ioue obstetricias partes ab aliis assignari notum est in Fragm. nulla mentio fit: quod cum nec ab Hesiodo narretur, haud leui indicio esse potest, qualis antiquus fuerit mythum absurdo
hoc commento nondum deprauatus. At summam in elocutione artem propterea maXime praedicauimuS, quod edito Virginis partu, Uniuersum horrore impleri, coelum et terram miseexi, quin Solem equorum, quos tamen labor est inhibere volantes, cursum prae stupore diu retinere, ad commouendos affectus pulcre finxit poeta. Νeque illud quoque parum grauitati carminis conferre mecum facies, quod De armata, hastamque vibrans e diuino capite prosilit Quod quidem fabulae ornamentum, si Schol. Apollon. l. c. fides habenda, Stesichorus primus adhibuito, ut inde radi s men-
ι v. Apollod. I. l. Lucian DD. VIII. in cf. v. q. s. 7 9. Similiter Orphicor auctor ap. Procl. tu Tim. l. I.
Diu Eneomio Palladis. cf. Stesichoriar a Cl. Suchsortio coll. P. I. 42.
70쪽
et Terrae filio sati numen ad antiquius mythorum systema spectat, quod diuersis his, super rerum rugine, prisci aeui sapientum placitis, a oetis, Historiacis ac Grammaticis, in temporum seriem successsionemque redactis , medium inter Urani et Iouis fabulas locum obtinuit. Tradita igitur eius cum Luna et Aurora sororibus prosapia in Cosmogoniis et Theogoniis v. Hesiod. 71 I . o cf. Apollod. I, 2, 2. Hygin. F. p. O. Schol. Apollon Rh. IV, s . Sed nouissimo , quod cum Ioue incipit, fabularum systemate recepto, mansit tamen, Vt aliorum e Cosm Ogoniis
numinum, ita Solis cultus, tum in religiosis quibusdam ritibus peragendis V. c. iureiurando Hom. Ιl. 277. as 9. Hym in Merc. 8 I.; Una in teletis, maxime Orphicis. v. Hym. Orph. raeterea ex
fragmento hoc discimus, Solem etiam a Rhapsodis in
epicorum carminum pro0emiis nonnunqUam inuocatum esse p). Eo enim referendi videntur epilogi versus, quos hoc loco vix spurios iudicaueris q):o Notanda in Solis matre fabularum diuersitas Apud Hesiodum est Thia Hyperionis soror in fragm. nostro, Eurypha a. Alia insuper Hygino laudata, nempe Aethra V. Iipp. Hyg et Burin. ad Ovid. Mel. IV, 91.1, Quod qui fieri potuerit, facile est intellectu, si Apollinem in
antiquioris λλυ locum cessisse memineris; unde, pro iisdem ter
que a nonnullis habiti v Schol ad Aristoph. Νub s9s Epigr. in Antho V, I p. 386 έλιον γὰρ Φοιβος vae, καθαρὴν δὲ ς ερει τηε Aliter se res habet cum simili epilogo Hyinia in Lunam XXXIII. quippe quem a seriori manu ad praecedentis in Solem encomitinodum attextum esse nullus dubito. v. infra inter Fr Hym Hom.