장음표시 사용
501쪽
ansionem liabent alimentoque provido cuidam eorUm quae nutrit1ntur rationi consono. Atque etiam tempestates eodena inodo solis ad austriana et borean motionibus sitiit et lappellantur. Humores vero non eodena inodo neque iidem Onani eX parte sunt, verum et loco et colore ot facultate et consistentia et qualitate inter disserunt. Atque necesse quidem est mutari humores quena ad inodum et elementa inter se Inutantur; non autem eos eundem semper na Litationis modum neque aequaliter incrementum servare. Sed in nonnullis quidem a terreo in aqueiun ordine quodam et ab eo aqueo in aereum, a quo in igneum sit nau-
tatio. Quibusdam vero citra ordinen1 a pituita in bilem et a sanguine in huinorem nigrum. Testimonia autem hi ijusce opinionis sunt terreris sanguis et melancholicus,
salsa pituita ad bidem proxime accedit in ean, lue sacile transmutatur. Apparet quoque bilis tuni pituitosa tum mucosa elius ni odique sanguis ut in hydro- picis et cachecticis, quem adnio dum iu calidioribus et sic-
502쪽
τῶν γεννώμενοί τε και επίδοσιν εχοντες. θερει γάρ αυζει πικρὰ, ηλικία δε καὶ κράσει καὶ διαίτη πυραπλησία και μάλιστα, ε ει χε και z0ῖς εξωθεν. καὶ γὰρ καὶ φρυνείδες καὶ θυμοὶ καὶ λύπαι καὶ πόνοι και γυμνάσια και άγρυπνίαι καὶ άσιιίαι καὶ ἔνδειαι πλείονα τον τῆς ξανθῆς χολῆς άθροι- ζουσι χυμόν. ῶσπερ δῆτα ΓΠνοι καὶ υδροποσίαι καὶ ἡ των θ&λωσσέων και των υγροχερων πανrων καὶ παχυμερῶν καὶ γλίσχρων ε θω δὴ τυν φλεγματικόν. κρεα τε καὶ πεηνῶν σάρκες και Γὼ καὶ εὐπεπτα πάντα καὶ εὐχυμα TOν αιματικὰν, εἰ μή πού τις ιθιότης μεὶατρίπει τό πρ0σφερόμενον. ώσαύ-li. Ci
ὶφον icioribus sincera flava bilis. Atque in iis ipsis apes si a Iaborantibus bilis poreacea et Vona ilionibus et dejectionibus conspicitur. Ordine ita lue Inritationi ina procedit temperationis ordo, Contrarium autem accidit liisce quae ipso ordine mutaritur. Augetur autem ex alio Vicissim alius humor temperie, tena pestate, regione, aetate, Victus: ratione Procreatus quena admoduin in omni bi is omnes statis periodis ac tempestatibus et generantur et increment una laabent. Aestate namque augetur amara bilis in iis niaxini e qui ad eam et aetate et temperamento et Victus ratione proxime accedunt, praeterea rebus externis. Etenim curae et arae let dolores et labores et exercitationes et vigiliae et ine-cliae et indigentiae plurimum flavae bilis hiuinorem accumulant. Quena admodum certe et somni et aquae potiones et marinorum et hunaidiorum omnium et crassoriim et viscosorum esus pituitosum. Atque pedestrium et volatilium Carnes et ova et quae facilia cocta sunt omnia quaeque probi sunt succi sanguineum humorena accurarulant, nisi quaedam naturae proprietas quae eduntur in
503쪽
ὶ quuntur. At augetur in adolet centia qui deni sanguis obii j idque ea aetate praediti jucundi sunt inlatioque ina petuli, ad puerilia nati feruntur, ibilis vero haveni ipsiana ira Cun- p. dum, animos uiri et Vir, licta in pronum ipsa efficit. Irnil viriti autem aetate nigra bilis. Pessinius est laic laianior qui quamcunque in partem tua petu ima erat, in ea ViX Con lineri ac conam utari potest; atque ipsis aetatem Veisiata ira, injiuriarum memorent et titio dammodo irnplacabilena efficit.
At in sene Vaget pituita, quae aetas pigra, obliviosa ac somnolenta est: humida nauaque et fragida est; modum declinans aetas sicca et frigida, adolescentia calida et hianaida , juventus denique pro humore proportione re- spondente et exsuperante. Lioci autem Ipso main et Ortus et permansionis et motus, sanguinis sunt laepar, Venae et anabae nares , bilis vero solliculus sellis proprius et quod circum hepar et per auies ni avetur quod cuique
504쪽
ματώδης. ἔστι δ' επὶ τούτοις τόθ' αἶμα τότε φλομα παχέα et ην συστασιν καὶ ἡ μέλαινα. λεπτὴ δἐ και κουφὴ και
notiana est; sed pituitae stomachus et Iumhii et per os; quemadmoduna nigrae bilis id quod sub hepate et lien et per oculos, ut dicitur. Color autem ipsorum huiNomam sanguinis qui lena ruber est, pituitae vero albias; bilis autena flavae septem sunt species. Quae dana eteniim est flava quae et elementaris dicitur, altera pallida, tertia rubra, quarta porra Cea, quinta vitellina, sexta aeriaginosa, sepii-ma glastea. Nigrae autem bilis propitus Color oleaceus. dicitur niger. Est autem sanguis sapore dulcis; bilis flava anaara; et nagra accida ', pituita Vero primo est qitalitatis expers, secumlo salsa; tertio acida; et praeterea dulcis: atrae vero bilis quatuor sunt disserentiae. Una enim est ex sanguinis saece, altera ex bilissa vae assatione ; tertia bituminosa qliod bituminis instar splendeat; quarta autem sangi in ea. Ex ins autem saliguis et pituita et atra bilis crassa sunt consistentia; tenuis vero et levis et sursum tondens bilis flava; qtiemadmodum Te Ii qui duo humores graves, sanguis vero quod caloris st
505쪽
particeps medium obtinet. Videtur autem sanitatem eOrum humorum aequalitate et synanietria consignare: ius Vero deficientibus vel exsuperaritibus praeter modum Vel quantitate vel quatitate vel locoruni translatione vel CompleXu in ordinalo vel putredine vitiatis ino ibi oboriuntiar; qtaenia dimodum et dicitur, amorbos hi amoriani intemperie accidere : sicuti et sanitatem tum detractione et additione tum tenui late et crassitio humoriana atque omnino ipsorum temperie et conani oderation se restitui, ut in seXto epide Iniorum ab Hippocrate optime dicitur: la umores
alios educere, alios vero imponere, attentiare, te imperare haz Te quidem, la ac vero non : etenim pro morbor lim Causa
remedia investiganda sunt. Oportet enitia hunctores eX qui si te esse qualitate temperatos et quantitate aequales Ut et, sanitas praesens perinaneat et absens redeat: iamle etiam de nona inatione in sortiti sunt lium ores qui ab humectando sina ut humectent dicuntur. Perspicia una enim ei si hoc sit sanitas, quod talo non est id morbum utique esse quemadmodum demonstratum est. Quia in auteni In OIbus ut
506쪽
τινων διαφορων αἰτιων προβαίνειν. αιτία δε χυμοι και συμπτωματα. τα μεν τοῖς εξωθεν επισυμβαίνουσιν ' οἱ δε et ala αυζησεσι και μειωσε ιν επι τε ηλικιαις καὶ καιροῖς καιδιαιτης και κράσεσιν, εξαλλατzόμενοι, ως προεἱρηται. τουτοδε καὶ Ἱπποκράτης σημαίνειν εοικεν, ἄλλ0υς κατ ἄλλην ωραν ἀνθεῖν τε καὶ δυναστεύειν τοις σωμασο χυμους, καὶ τὰ χρώματα διάφορα εἶναι λεγων τοῖς ἀνθρώποις κατὰ τηνε Πικράτειαν των εν zν κράσει δυναστευόντων χυμῶν, κάὶ τά νοσήματα κατὰ την του πλεονάζ,ντος χυμου φυσιν πεφυκότα γίγνεσθαι. και μεν δὴ καὶ ε ν προοιμίω του περὶ χυμων. το χρῶμα, φησι, των χυμῶν, υπου Ουκ εστι ταραχῆαυεῶν ῶσπερ τῶν ἀνθῶν, κατ επικράτειαν τῶν χυμῶν εῖω-
θεν εν τῆ διαδοχῆ Τῶν ἡλικιῶν υπαλλάττεσθαι τάις ἀνθρώποις, καθά Περ ἄρα καὶ τἀ ῆθη τῆς ψυχῆς. θοποιουσι γὰρ οἱ χυμ0ὶ καὶ ταυτην. καὶ τὼ μεν αἶμα ἱλαρωεεραν
απεργάζεται, ἡ οε ξανθὴ ὀργιλωτεραν ἡ θρασυτεραν ἡ γοργοτεραν ἡ καὶ ἀμφότερα. τί δε φλεγμα άργοτεραν καὶ ἡλι-
genus in diversas species dividat tir, necesse est disserentias
a si uilbus lana disserentibus causis provenire. Causae vero Iluna ores et symptomata; liaec quidem rebus extermis aC- cedenti bius; illi vero increuientis praetereaque aetatibus et lena pellat ibi is et victus rationibus et tena peramentis per-m Litantur, lit pritus dictuna est: laoc autena et Hippocrates significare videtur, 'quia ni alios et alia tempestate fore eclo in inariqtie liuinores asserit; atque etiam colores in laominibus disserre dicit pro liuimoriana in temperamento dominantium eXniperantia ; naoi bosque pro redundantis launioris Natura pro cieari consuevisset. Et in pio oeulio ituricie humoribus, color, inquit, humor ri, ubi non es eorurn Perturbatio quemadmodum forum, pro eXsuperantia lata mox una consuevit in aetatum successione mutari in liona ini. btis ', sicuti sane et antini mores. Moratum si sui dena ipsi inefficiunt intimores. Sanguis hilariore a quidem ipsu in reddit. Flava vero bilis iracutuli orem vel audacio rena Vel
truculentiorena vel etiana utrii itie. At pituiti pigitorem
507쪽
Ed. Chari. III. f152. Joιωτέραν. ἡ μήλαινα οργιλωτεραν καὶ ἰταμωτεραν υπαλλάττεται δε τὰ της φυχης η θ0ς καὶ τως τὀ0oις πρ0ς τυ ειδος του περιττευοντος χυ 0U, ώς ἐuι Των παρακοπῶν υσαι γαρ αυτῶν εἰσιν ἐφ' ci ατος μετ mdης πρ0Gri suetor σιτε και γελωτος, υσαι αΠὰ ξανθης θρασυτεροι και πικρότεραι. δια roυro καὶ Vuπ0κράιης φησιν, αἱ μεν μετὰ γέλοπος γινόμεναι παραφροσυναι ἀσφαλεστεραι , οἱ δε μετὰ GΠουθης επισφαλε Grεραι, σπουδην την θραουτητα λεγων. ἴσαι δ' os απὰ μελαίνης σκυθροπιότεραι και σιωπηλότεραι και άσχειότεραι. ὁσαι δ' cis απὸ φλεγματος ληρώδεις καιάσταταίνουσαι. καὶ Γλλαχη αυτὰς μαρτυρεῖ, ῶς εν τω Πρώrωτων επιδημιῶν φησε. Σειληνου μῖν Ἀαρακόφανr0ς μειώδ6ς και γελωτος. επὶ δε ωιλίσκου εν ιν τρίιν ε Πιθημία γενεσθαι θρασεῖαν την πυρακ0πην' ε εμανη γάρ, φησὶ, Περὶ τὰ μεσον της ημερας. ξαν λη γὰρ ην η πρόφασις της νόσου. εν Κυζικῶ δε τὰς Λιδίμου θυγατἔρως τικτουσας μα- τηναὶ φησιν, εiναι δε σκύθρωπον καὶ δύσθυμον τὰ εido: δης παρακοΠης. σιωπῶσα γάρ ην και Ουδενὸς πυθομενη 'Φ et stupidiorem. Atra denique bilis serociorem et impuden- in tiorem. Iminutantur antem animi mores et in morbis pro specie humoris exsuperantis ut in delimis. Ipsorurn enim quaecumine a sanguine ortum ducunt clana Canturisuque accidunt. Quaecunque Vero a flava bile audaciora et saeviora. Ob idque Hippocrates dicit, C mfunt deliria, securiora, quae vero Garn sudis, Periculosiora, studium audaciam appellat. Quaecunque Vero ab atra bide vultuosa magis taciturniora et urbaniora. Quae Cunque clenique a pituata nugatoria et instabilia. Atque alit,1 ipso testatur ut in primo epidenatorum, ubi Silenum qui lena cum cantu ris iue delirasse narrat. In tertio auteni epi- domiortina Philisci delirantii temerarium fuisse: Dehernenter etenim, inquit, circa meridiem deliravit; flava namque bilis morbi ἐrat causa. Quae autem in CyZico mulier
gemellas filias pepererat eam delirasse dicat, ipsa lue ta
citumiana ac moestam delimi speciem fuisse. Ipsa enim mulier taciturna erat nec quemquam auscultabatur. Atra
508쪽
autem bilis ino ibi erat causa. Pithionem vero Pii prope telluris terni luna liabitabat insaniana nugacem faciti m ess e: pituitosa autem illi erat assectionis hujus causa. Q Uamobrem tui varios mori, os curaturus est ipsorum Carasas praenosse oportet. Si quis en ina, ut loquitur Hippocrates, moibi causam noverit, is sane ara orbo relu- Ctaturus profutura remedia ex contrara lis dePrornPtα COΓ- poli ad iiii ebit. Atque in primo de morbis, qui de mor bo/ m Ct iratione tum recte interrogare tum interroganti respondere volet recteque contra licere, ei ina haec ani- Imadvertere oportet. Primum quidem eX quibus morbi Onanes oriani biis Itominibus fiunt. Cognoscuntur morbo- TU In Causae primum quidem ab aetate. Si etenim adoles Cen S aegrotat, maxinae a sanguine aegrotabit, ut superius demonstratum est, atque deinceps eodena modo. Secundo ab anni tempestatibus. Si enina verna fuerit tempestas, is angitis maxime in ale habet. Tertio a Victus ratione. Rerum enim e culenta ruin et potulentariam alia alius lita
509쪽
φ0βῆς ώς μαντική τις νομιζομενη. πυλῖν μεν γἀρ οἱ ἄν ὁρες ε κεῖνοι περὶ χρωμάτων ε ποιησαντο λόγον, ταις διGφ0ραις αυτῶν καὶ τἀ νοσημαrα μεριζόμενοι ερυθρόχρους et ε τους ciιματώδεις και πυρυχρους, οἷς ο πικρὰς πλεονάζει χυμὰς, και μελανόχρους οἷς μέλας και λευκόχρους τοῖς φλεγματίας
i sanguineae assectiones consequuntur. Sic agnovit Hippo - , Crates Silenum quem ex potu aegrotasse itidicit. Atque, etiam Olitoris uxorem cui menstruor una suppressio suborta erat, Uberiorem quippe ciborum copiam sumpserat. Quarto a regione. Si enim calida calidiores assectus in diicit. Quinto ab ex antlier natis. Nam Hibra et rotunda sangui nea sunt lata , pitiatiosa atque alio modo alia ut in aph Orismis ostendit. Qui sudores vore aut aestate fiunt, eos tanquant a tangiti ne et bile exsistere profert. Postremo etiana a colore quena ad modia in huna oris exsta perantia sic et i morbi causa dignoscitur. Est autem et ipsa nilia lominus. naaximarum dignotion una exquisitissima ac a Diogene aliis- ejus seculi sapientibus lati ita ani ars quaedam divinandi j iudicabatur. Multa enim viri illi de coloribus verba feceriant, qui pro eorum tisserentiis moIbos etiana partiun- tur, eosqtie inibi colores sanWuineos et flavi colores, inbus amarus eX uberat humor, et atracolores, in quibus ater
510쪽
Ed. CIaari. ΙΙΙ. si 53-J. . ἀποκαλουνεες. ἐρυθρόχροά τε καὶ πυρόχροα τὰ ἐπὶ τουτοις νοσήματα και μελανόχροα καὶ λευκόχροα λήγοντες, Ουκ οι ανθ' o που τί πολλὼ τῆς τεχνης καταλιπόντες μαρτύρια κἀκεινα μῶλλον ἀδύναται τοὐ νοσῆματος τὴν ἀκριβῆ διάκρισιν παρασχεῖν, τοῖς χρωμασι μόνοις τὴν εντελῆ διάκρισιν τῆς ἀσθενεἱας άνέθεντο.
et alibi colores pituitosos clerio nainant. Atque etiam III Orbos ab ipsas humoribus profectos rubicolores , flavi colores, atra colores et albicolores viciant. Non tamen novi quomodo multa praetermittentes artis testimonia eaque magis quae eXquisitaria morbi divisionem praebere possunt, solis coloribi is persectaui morbi clivisionem tribuerint.