Isaakiou kai Ioannou tou

351쪽

4oe Tρέμων φυλάξει όχθον A. γαια αλο si Elsetans est hic lociis, in quo voluit Poeta Aiacis tumulum, Aegaeonaari vicinum, virilaium Violetitiae obnoXitim fuisse, ideo ut eas timere. et, CUI iri Uerent tremere videatur. Duaci

allusio Poetis familiaris est Seneca Hippolyt. V. 75. - fertur lausro

Praeda trementi. -

Vbi quidam legunt gernenti, sensu eorsus eodem. Haud aliter uictius geniere diri it arboreui sub immani pondero et impetu serpetitis a Ula lino caesi, et a in III. v. b. Pondere sementis m/rmata es arbor, et imae Parae agellara gemuit Jua robora caudae. Idem dicit limen ivgeinrt e , cum Iuno Plutonis regiam ingressa esset, Me ui. IV. V. 59. - I acroque a corpore possum Ingemuit limen. - Scholiastes κistiniat, temonia esse locum In insula Dolo Ouod Isti stat hius etiam opinabatur, at lite sic dictam esse, pio Delos olim mari innatasse Iudatur, et πλωτη νησος fuisse, qualis apud Homerii in est Aeolia, haud procul ab initio Odyssi. κ . ρίσταρχος - , φασὶ πλωτην λεγει, την

Venus porro IVelinae diuersa a elanide, siue Helaenide, cuius meminit Pausanias in Corinthiacis, Arcadicis, ubi etia in Dominis rationem reddit et Boeoticis Castniae Veneris ne in init ex Calli nnachio Strabo. Geogr. lib. IX. Si enim hos versus ita e emendλtione Isaac του 'κνυ.

352쪽

4 5. Δυσλυτοι οἰουτρου βρόχοις οἶστρο insectum est. quod Latini ullum, seu ab artatis dicunt equos Bliasque bestias stimulis adeo Iagitat, ut fur O1 correpti Videantur. Datur etiam οἰστρος Θαλάσσιος, quem Plinius vocat ulti πι nariurDN, laynnis, et piscibus maioribus adeo in situs , ut nonnuui quani e mari in naues ori siliant. Hinc οἶστρος poni solet pro quolibet furore, aut ingenti animi emotione, ouae homines attonitos ali et Pla avorinus, οἶστρος, Θηρώ

μανιαν, οἰστρος λεγεται Et C. I seu ti adiant Hesychius, Suidas, etc. Hoc insecto Iuno dicitur Io bouem ad inlaniam a legisse, cuius fabulae orto videtur fuisse, quod Ioiar sanis umoribus mente alienata sit; unde cuni Sophocles ea in vocavit οιστρο, ληγα Scholiastes dicit ita dictati esse, Chiod amore capta esset, initio Electrae.

ad hunc ILycophrotiis locuna adposite, Anacreon Cupidinis telex cor tuum ferientis Cestro comparauit, Od. III.

Ad βρόχους porro quod attinet, metaphori ea vo est, sumta allusione ab auibus laqueo irretitis; quam similitii linem contino auit in sequentibus; cui amotis vincula , quibus implicatus Aiax inminem rae Oditini incurrit, suique exitii causa fuit, κηρουλκον πάγην appellat; si enim πάγη decipulun ad irretienda inimalia depactum, et ab Hesychio Ap. βρόχοέ. 406 Ἐρωτα ου ερωτας, αλλ' etc. J Ita vocat fieri unAiacis amorem, quo accensiis Cassandrae vini intulit;

simili sensi dixit Euripides in Hecuba, V. 43.

353쪽

Io. in υτ si πύλαι i. e. otii angustas fauces, seu ingressus Si in iliter Aescii ylias PI Ometheo,

- - στενοπόροις λίμνης πυλα u.

Vt, Scholiastes, Πυλαις εζόδοις II in etiam Pylae, et Tiaermopylae dicti transitus montium angiasti, qua The L salia Pliociden itur At isto plianis clioli estes Lusistrate,

etiam ora a appellant. His si in te illu Euripidis II ip Polyt. V. 362.

415 T, σπλαγχνοιο - τυμβευῖ σεται Metaphora Poetis familia iis est, qua Ventrem 'Vulcn m , Orari Lepeliri clicunt. Vnde Ovidius de Tei eo, cum filium comessisset, ait, Metani. Ι. Fab. VII. Fgerere id detpes . dernersa Siue Ucera gesitu Flet modo, seque vocat busum n Verabile nati. Sinailiter loquitur Thyestes cum deuorasset filios, apud Senecam in Aganaeninone, V. s. 6. - liberas tenus tri bus In ne seyultis, qcer exedi mea. Et condi in aluo dixit apii Otii lium Achae naenides, Vlyssis socius, dum se testatur a Polγpbem voracitate liberatum esse . Metam. XIV. Fab. V. - - suod non animes haec Cyclopis in ora

Vena, et v lia tnen iam nunc itale relinquam, Et tu naulo, ut certe non illa condar in aluo.

Idem paullo post de Polyplae imo,

Visceraque, et carno, cumque albis Ossa mediatis, Semianimi Gaiue ara- auidam condebat in alia urn.

Idem Metam. XV. Fab. II. Heu quantum I celus es in Uber viscera condi pHinc ferae, et aues rapaces et carniuora dictae ταφεῖε apud Sophoclem, Electra V. 1494.

354쪽

Vbi Scholiastes vetiis, γουν οἰωνοῖς και κυσὶ πρόθες αυτόν. Sirnilis est te taphors, uia corpora dicuntur in aluum demergi, ut apud Ovidium, Melana XV. Fab. II. Corporeasque dapes avidam demea sit in aluum.

Et Metam. XIV. Achaemenides de Polyphemo ait,

V. 639. Cassandra ait, Quae patri resα quis Pater quae iam soror pBibere tumuli s anguinem atque arae leum. 415. ηριθμος σμ ος 'Εmos Proprie de apum examine dicitur, metaphorice tamen uitiis alia multitii lini applicatur Hesychitis, σμιος, χλος, πλῆθος, συναθροισμός. κυοὶ δε επὶ μελισσαν πιο Θματος Paullo post ait ilialecti Creticae esse hanc si Dificationem Ἐσμοs, As, δεσμος,

κληθοι Vnde Aristoplianes Lysistrate,

το αμα πετομένας Ιεσθαι. Quae ex Suida desumsit. 417. ΓΙάγουρον ΓΙωγουοος Cancri Uaoddam genus est, cui comparat moeniceiu, quod sene esset et deformae in xugis pellem haberet; qua a metaphiora in apud Homeriam inuenire est, iam dicit ποi σαι γηρας, i. e. e Xue I pellem senilem et aD olam, allusione in coriariis vel sene ser-

Pente, sumta, Il. . p. 666. ubi de te Plioenix,

Quo in loco Eustathius in rem nostram thaec verba habet,

Και ορα το ἀποξυσοις προσφυῶς ηΘἐν του γεροντικο δέρματος υ χυτηγι, σι η και πάγουρον αυτον η Κασάνορα που καλεῖ ξύεταιγῶ τ τραχυ α αν ευθετισθη πρα λειότητα. Iaud dissimili imagine Ausonius dixit et Horrens capillis Di marinus asperis

355쪽

λεπας Voce liorum vel luti in sitiales si inite in i albent fontina, tui elegantia in qUandam et Concinnitatmnis Ana- granimatismo factam inesse vult iustathlus,rat δ' ad hios

τρκγικῶς oξεινή. Hae es ille. Verisimilius porro fies ita lusisse Lycopilionem, quod Ana grairimati sinis inirifice delectatum, eo olimque in Uentorea fuisse et laudem inde qualem quale in captasse Constat quinetiam postea eade in verba adhibuit, V. IO4 λ et O44.

Plura huius generis obseria et, cui talia curae sunt, nobis non vacat eiusmodi tricis immorari. 422. Os no ον Oμηρος ignificat caecum Hesychius, O μηρος, τυφλος, ιανο ενεχυραζόμενος Hinc nomen Homerodat lini a Cumaeis, quod esset vii priuatus nain Cunia orti ira haec vox est: Iero lotus in vita Iomeri, cap. XIII.

426. Μολοσσου Κυπέαου Κο το κυκνεν Ad Apollinis cognomina quod attinet, ea satis explicata Schotiastes. Cur alutem Calchantem voca aerit Pollinis cycnIDn dicendum si Cycnus Apollini sacer elat, quod ab eo habere diuinationem Crederetur, et quia praeuidens, quid in morte sit boni, Cum voluptate et cantu quem etiam Apollini

356쪽

res Poetis Graecis Latinisque notissima est. Aeschylus in Agamenin V. 455. de Cassandra ait,

Martialis, Sic bi fata vocant, udis abiectus in herbis Ad ad IIIaeandri concinit albus olor.

Ouidius Epist. VII. Cantator cyclius funeris ipse Ibi.

Meminit etiare in Phaedone Plato, ex quo loco Tullium

constat verba iam laudata eri cerpsisse; Ατε, λαι, του Ἀκολλω inquit οντει, μαντικοί τε εἰσι, καί προειδότες τω ἐν τὸν αἰγα Θω , ἀρδουσι και τέρπον ναι κείνην την μερα σια φερυντως ηἐν τω πρόσθεν χρόνω urda ui referunt hac de causa anter astra relatum essea Theon is Arat una, ουτον τον ovιν οἱ ἐν λεγουσιν δντα κύκνον καταστερισθηναι ει τιμην του πολλωνος, τε μουσικον οντα. in Cycnus I O Vate, interdum pro poeta,

interdum pro propheta sumi solet. Virgilius Eclog. Cantontra sublii ne ferent ad p. der cycni. Et Horatius Lib. IV. d. II. 25. de Pindaro,

multa Dircaeum leuat aura cycnum. Porro cycni cantus pro dulci Timo quouis usurpara, et canthi gria iam, quae molesto strepitu liganniunt, opponi solitus via de natana prouerbiuni Pud Erasinum, Cycni cantris melior quavi gratum; cuius meminit Lucretius

lib. IV

Paruus ut es cycisicin Aior canor ille graιum quam

Clamor tu aetheriis di persu nubibus a M. Cum quo congruit id mi Antipatri, Epigram. lib. III.

Λωίτερος κυκνου μ ικρο Θροος ηε κολοιῶ ν Κρωγμο εν ἰαοιναῖς κιδνάμενος νεφέλαις. Hinc etiam natu 111 ait Erasmus alteriam prouerbium, Τόπεσονται κύκνοι, ταν κολοιοι σιωπησωσι, i e tun canent Cycni, cum tacuerint graculi hoc est, tum loquentur eriHliti,

Cum sarrulis non erit loquendi locus Eustat latus alium

357쪽

rationem dedit, cur cycnus Apollini sacer tablius sit; JUOd, Ii turpe, Carystidi sit coloris, clo Apollinis, siue

Solis, naturae mari inae consentaneus censebattir: Και κυκνος c. ii Iouit τοῦ πόλλαν ου μονον σιὼ το φ ικον κα μαντικον ἀφιέρωτω, αλλα - σι το λευκον, πεο ἐκ του λευσσειν, ητοι βλέπειν , παρωγεται ουπερ πόλλων ἐστι παραίτιος, Θε κω σήλιος ἔπιΘετικῶς νομα εται, t. σηλα καἰ ευ ο Οατα πάντα γων.

Ad Calcliantem quod attinet, is Apollinis cycuus dicitur, quod ab eo vaticinandi a Mena descius fuerit, ut tradit Homeriis, Iliad. ά. vhi de Calchante sic loquitur, H λα κοιντο συνην. την οἱ κόρε Φοῖβος Ἀπόλλων.

Et paullo post Achilles Calchanti ait,

O μα γαρ Ἀπολλωνα Διο φίλον, - τε συ, Καλχας, Ευχόμενος . Δαναοῖσι Θεοπροπία αναφαίνεu.

456. , γηλατιν etc. Versum hunc laudauit Elymologici Auctor. Ἀγηλατω Λυκόφρων,

Vbi idem Scholiastes, Ιμωσση, μαστίζη δ εστι, εραυνοῖὸ πληττη. Et solet μαστιξ pro quouis criiciatus genere sumi;

358쪽

unde nonnumquam Pro Vltione diuina accipitur, ut apud 437. Eυναί μους , πατρος I Ita vocat Oedipi . filios, quoniani eos Oedipus ae matres sua docasta suscepit. Quod sic apud Sopbocle in SP ucat Tiresias, Oedip. Tvr. V. 467.

De hoc in ea dein Fabula intelligendus est idem Uates, eti in Oedipuna ait liberis suis Nae quandum, v. 454.

Et in edip. Colon Oedipi filiae dicuntur Patris sorores,

V. 524.

Κοιναί γε πατρος ασελφαί.

Eandem rem egregie X pressit Seneca edip. V. . 633. Egit qui in ortus I eniet, et natri imρios eius regessit, quique nec nos es feris, Fratres sbi infe genuit, inplicitιι in malum, Magisque monserum isti iuge Per trinum sua. Similiter apud eundem Peritur hyestis umbra, qui ex filia Aegisthoni susceperat, a nate In n. v. 55. Au Parentem Rro nefas I Pαtri vira rn, Natta nepotes nise ut, nocti diern. Et postea Electra Aegistho Nprobrat, sororis gnatuni esse, V. 974. Per I celer nacti s nomen ambigmam Juissidem sororas gnatin, at Patrum CPO r

359쪽

Nec non apud Ovidium Myrrha sese dehortans ab impio amoi e patris, io argumento via est metam. X. Fab. IX. Tune erris et matris pellex et adultera atris p Tune Iby Orotati, genetriaque vocabere fratris p Ιbid. ἰυκτος κοραι i. e. Furiae, quae Acheronis et Nocte satae, ut ipsae apud Aeschylum narrant, Eumenid. V. 19.Hμει γαρ σμἐν Νυκτος αιαν τέκνα. Ibi dena v. 522. Nocti sic precatur Furiarma chorus,

Hinc etiam Sophocles in Oedip. Colon vocat Σκότου κόρας,

et παῖδας Σκότου. 439. Πυράμου προ εκβολαι. Pyramus Ciliciae fluuius est Hesychius, Πυρα reos, ποτω Mos Κιλικίας. tam latitudinem habet, teste Mida , Iυραμος, νομα τόπου κώ ποταμο sΚιλικίσει, o το εὐρο σταδίου. Iaeterilivit Mallunt, Ciliciasvribem, et olima, eucosyri Dona in clarus fuit Stephanus. IΠύραμος , ποταμο ἐν Μαλλω lege Μαλλοῦ τῆς Κιλικίας, ε καλειτο δ πρότερον Λευκόσυρος Pylanii postea nonienoccepit, α το πολυν πυρον περιποιεῖν τοῖς εν Κιλικία οἰκουσι, i. e. Quo Leius aquis foema I, lati agro tra tio aeraces erent, ut ait Elymol. Auctor Nauigabilis aut ena ex medias 'ataoniae campis effunditur, et delatus per Tauri angustias in Cil1- Ciani, in fretiani, tuo in t ' hunc et Cypriam est, exit. Strabo lib. I. Πύραμος, ο τη Κιλικίρν προσθεὶς, εφ' ου κα4 λόγων

360쪽

Ibid. ΓΠαμφυλου κόρης Huc respexit Eustaclitus in

444. M.fγκρσος Megarsus, 'ret, ut alia, i Iao arsus, C diei ae oppidum fuit, si Plinio fides habenda sit, lib. V. cap. XXVII. Stephanus collena esse tradit piope Mancina, Ciliciae urbem, inermae sacriarii. Μάγαρσος, μέγιστος Οχθος ἔν τὴν Κιλικία, πρως τῆ αλλω lege αλλω, πο τοπικον,4 47. Σφηκε in ιις εραστίαν iustath in Dion V s. v. 5o8 de 443. 'Tλατο τε γῆν i. e. Cyprum; iam Apollo πλατο cogno trieti liabuit in Hyle, Cypti obes Stephanus, Καοῦ Σα ραχον βλιι αντες. πλάτου τε γῆν.

Emem an diis hinc Stephantis in ἔμβρος , ubi dicit Apollio ei 'Hλατην in illa urbe coli, Omia in enim legendum T λατην. Haec eius verta sunt : ἔμβρος, πόλει Κύπρου, ἐν ἡπιτίμηται Ἀπόλλων. Idem Auctor testatur eundent Apollinem in Amanaasso, alia Cypri urbe cestum fuisse: Ἀμαμασσος, πόλις Κυπρου, ἐν , τι μαται Τλατης in πολλων. 449. ορφω Hoc cognomen sumtum est j Orana, cui Venus praeesse credebatur. Statuam habuit in Lia-Conia, Guan Tyndarus Helenae pater, compedibus vinxisse dicitur innuens , mulieres domi mane Ie, et maritoriam dictis audientes esse debere, ut putauit Palaephatus. Duas alias rationes adiecit Pausanias in Laconici A: κίκλησω ἐνδη τη 'Aφροδίτης ἐστῖν η ορφω, κωθηται δ καλύπτραν se ἔχουσα,

라틴어 텍스트