Opera

291쪽

DEMONA 8. XIXgu rius illud Antonii lemma Valde esse Inhamum. At iiii 'toniis hoc unico Antonii lemmate adeo abusus

est, ut e stetit Epictet u non una Verum sex sententiis locupletare studeret tuae etiam suspecto isti lemmati os oro fidem haberet immodicam. At Vocabulo ερίστασις hanc monis sequinii Isocratis nullo modo esse posse, Epicteti necessario eas minime Sequitur. Nam ερίσχασις non soli Stoici, ut ait Plirynichus in Epit. p. 376, de calamitate ponunt, sed omnino recentiores, ut Lucianus De ori. errer g 18 alii ius apud Iobeesciunt r. l. Cetorrem smona resis

Luciano in n. Domon Di amicitias longo plurimum tribuere solebati ius india D. XVIII XXI n. I,Democratem philosophum haud mobilem fuisse aut

monias ullas in tuam scriptas edississe nem ac pedinego. Nam Democratem Coi eius in Varr. iaci . p. 13summo dure risu: ut novum scriptorem, de quo nullus

veterum vel sando inaudiveriti Et Colietus quidsi douno loquitur Appetulico Florentino, quo Johruinis Drana

ceni moma continentur optimeque dii sicat confidenter ex hoc appenssice Democratem istum passim expollendum esse. Nios tamen qui in eundem errorem incidemini, ut Maximum et Antonium tum foris obet nihil moratus Q. Critici enim hoc tanti1mmodo opus ost, demonstrare quod aliud nomen sive unum sise plura sub falso isto Democrato lateat. Quae igitur,mmocrati Vulgo dantur, ea omnia fere fas Iami

illius viri mocriti Burchardo duco sistitit Mullacia sin Democriti Fragm. p. 164ὶ post quem obstus an V. L p. 13 eodem modo audicavit atque Democratem passim expulit, ut Democritus tandem sua recuperee. Neque dubitari potest quin pro Λημοκράτης RUBAqμοκε o con emium sit, cujusvi in locum paullo ante no VII ipso adtuli. Attamen in hoo uno non in- Sunt omnia. Immo alia nihil olent e Democriteis, alia Beniocino ars no per uilectum quidem Haec igitur parum Demonacti nostro inbuere audeo. No-

292쪽

XX DE FRAGMENTIS

num nim Democrates et Demonax casus obliquiliteris scripti nunc graecis nunc latiuis perfacile confundi poterant. Sic Antonius supra sub I esserte: Memocriti, imiuit, Vel secundum alios Demonactis et iterram sub num XXIII Democriti t. Demonactis . Jam supra lixi nomina Λημοκράτης, Λημόκρετος et Zσημάναξ in codd. saepe confusa esse. Addere possum etiam ημοκράτης et ιμοκράτης confundi, quae res huc minus videtur pertinere. Nam Timocrates philosophus Heracleota isque Demonactis nostri magister nomas nullas edideriit, nisi gregis fallor Ex Addo Us.JIX. Η πυς του σώμαzος η γε 'is' χης φυλῆς ἀσθένεια Ἀσχρον δε ψυχῆς φρονησιν νο to.

Antonius S. 37 Περὶ φρονησεως καὶ βουλης p. 38, 58 'I - νομιζε cum lemmato Λημόνακτος sici . At eandem nomen Clitarcho tribuunt Maximus 2, 14, Maenius il Gott. 8, 42R, Florilegium lapsiens p. 15ed. I sterin si tres codices Boissonadi in necd. I p. 132. Ita prope certum est, hanc nomen Clitarchi

esse, non 8Se Demonactis.

'Εν ἀλλοτρίοις παραδείγμασι παίδευε σεαυτον καὶ

Antonius 8 37 p. 39, 1 ἐν - Ο post alium locum Menionactis ). Demonactis est haec morne etiam apud Maximum 2, 15 si in Arsenio ed. Gou. 7, 16s. Sed in Modileo lapsiens p. 15 d. I sterin eadem non huic philosopho data est sed Clitarcho , ubi si illud του uros. Quod itu primum Scripsit, Superiorem glossam αἰσχυς - νόμιζε non Clitarcii Oderat sed Demonacti Quare haec monte omnium sere consensuesse Videtur Demonactis. Sinlite dictvi Terenti est l. e. enandri in Heautont. II, 1 9. XI. Al μὲν χελιδόνες ευδίαν μω προσημαiνουσιν, οἱ δὲ ἐκ Δοσοφίας λόγοι. ἀλυπίαν.

293쪽

Antonius S 1 Περὶ μου ἀρετῆς καὶ κακίας p. 6,

19: οσολον - δονῶν cum hoc lemmate: Demonactis . Eodem modo Florilegium laps. p. 12 ed. West:

έαvrοὶ δὲ χειν τὰς κακίας. Antonius S 1 p. 6, 21 αἰσχρον μὲν ἐν ἄλλοις sic - κακiας post alium locum Demonactia . Florilegium Lips. p. 12 et οὐ avrοὐ praecedit Λημώνακτορὶ. αἰσχρὰν μὲν εν ἀλλοις sic - κακiας. XIV. Tους τῶν σωμάτων ἐπιμελουμένους, αυτῶν δὲ ἀμελουοας νεiδιζεν ως ἄν μὲν ολων ἐπιμελουμένους, etῶν δὲ ἐνοίκων ἀμελοῖντας. Antonius . 1 p. 6, 23: τους τῶν - ἀμελουντας post duo locos Demonactis . Florilegium Lips p. 12:τo avetos praecedit: Λημώνακeod. τους τῶν - με--λοῶντας Demonacti haec Tibuunt etiam Maximus Consessor I, 9 et nonius p. 191 d. Wala.

εἰκνυσιν η μὲν ροπὴ τον κατ' ἀλήθειαν ἀνδρεῖον ὴ δὲ ἀτυχία τον φρόνιμον. Antonius S. 148 Περὶ εὐτυχίας καὶ δυστυχίας p. 238, 24 δείκνυσιν - κατὰ ἀλήθειαν - φρονιμον cum hoc lemmate: Demonactis . Continuo praecedit locus ambimus, quem nescias, utrum oschioni datus sit an Demonacti, diunc locum dico p. 238, 22, Mosa or

294쪽

φωτου τινος αἰτιωμένου veto και λέγοντος' δια τι με κακῶς λέγεις; et μη καταφρονεὶς ἔφη του κακῶς λέγοντοc.

Antonius 8. 53 Περὶ ψογο καὶ διαβολκὶς p. 79 19:Tινος σοφιστο - τον κακῶς λέγοντα scio cum lemmatis Demonai, cui favet etiam inor librarii, qui lineae proximas pro αὐτῶ Vecta et Λημώνακrι in-uusu senetiom του κακῶς λέγοντος rellius II p. 146roci substituae In Luciani Demonacte cum sophistis saepe Demona matur, ut o S i. cum FaVorino,

g 14 cui Maximo Tmo, cum cynico g 19, cum er minora 1, alibi vel cum Apollonio vel Herode Atlim. XVII. Tola σι πλέον η et γλώ τ χρῶ. Antonius S. 95 Περ γλωσσαλγίας p. 156 54 et OV

- χρω cum lemnate Demonactis . Confer Lucimum in n. Demon. g 1 - ερομένω, πῶς αν Πρωτα αρξαι ἀοργητος, ἔφη sc Θημῶναξ), και λίγα μὲν λαλῶν, non δὲ ἀκουων. XVIII. Ἐλάσσω κακὰ πάσχουσιν ανθρωποι πο των ἐχθρῶν η υπο των φίλω τώς μὲν γὰρ ἐχθρους δεδιότες φυλάσσονται, τοὶ δὲ φίλοις ἀνεπιμένοι εισὶ και γίγνονται σφαλεροὶ καὶ εὐεπιβουλεtποι.

Antonius S. 137.Περὶ iλων μοχθηρῶν 217, 19:

Similia sunt lici Aristophanis in vibus V. 375 et Catonis in Ciceronis Laelio c. 244 90. XIX.

295쪽

τον φιλιαν.

Antonius 8. 13 p. 217, 24 μυστηριον - μη - νάνης sic - φιλίαν post alium locum Demonactis Tum Excerpta Vindobonensia in Stobas IV p 293 d. Heinest: -στηνον - μὴ ἐκφηνν - Δίαν. In his Excerptis unus locus praecedit Sexti philosophi δεξιου.

M - δεδω κώς, tum undecisa loci ἐequuntur sine n mine auctoris, quorum locomam noster ordine primus est emps undecim loci sine auctoribus adlati sunt. XX.

Antonius 8. 13 p. 217, 27 μὴ - πιστευεις post Φ1 locos Demonactis . in Orestius I p. 146 intre Demonactis fragmenta hunc quoque locum recepit Atipso Antonius paullo ante S. 135 Νερὶ φίλων . . . p. 215 7 post alium locum Sexta ita pergit μκαήσει sic φίλον φ μὴ ἀνr πιστευεις. in liquot ab eodeni Antonio locum eundem nunc Demonacti datum esse nunc Sexto. Et Sexto dedit idem rellius I p. 244. Venis lituus sententiae parens, ut isticismus poscit, futuro usus erat: u κτῆσαι φίλον, ii ἀντα I.

οὐκ ἐχρην σε et ἐχθρ μου φίλον εἶναι σὲ μὲ, ουν, ἔφη. οὐκ ἐχρῆν et νέλω μου Ηρον ,αι. Florilegium Lipsiens cap. VI Περὶ φίλων καὶ φιλα

296쪽

XXIV DE FRAGMENTIS Antonius S. 170 Περὶ διδαρος και λόγων και μειλίας p. 278 19 ο λόγος - σχῆμα cum hoc lemmate Dinonactis . At hunc ipsum locum Socrati dat Si baetis nota. I.XXXI, 13, ubi verissimo scriptum est: λόγος σπερ λάοet ης ἀγαθος καλον et v υχῆ ερ Τι - θησι σχῆμα Denique rellius I p. 4 hoc victum male adsignat Demophilo . IV. Πλοsτος ἀπο μακης ἐργασίας ἐπεγενόμενος δενι

φανεστερον νειδος κε πιηται.

monactis . At paulo post idem Antonius eadem vecta inbuit Chiloni scribens - περιγινόμενος et εο ὀνειδος. Recis vero labaeus Flor. X, 37 et Democrito dat et bene scribit: πλουος απὰ καροὶ ἐργασ*ς περ γενόμενος λιφανέστερον et ονειδος κέκτηται . Iterat haec Stobaeustit. 92, 15 mendante Burchliardo.

Xρηματα ορίζειν μεν οι ἀχρεior, ἐξ ἀδικέας δὲ

Antonius 8 41 p. 64, 21 χρ ματα - κάκιον OSi illud ipsum lemma, quod modo diximus. At hic Democriti locus est, uti recto Stobaeus lor. I. XXV, 25, ubi exstat: χρηματα noei tu μὲν οὐκ ἀχρεiον; ἐξ ἰλ-κin δὲ πάντως κάκιον . Sintis χρ cum Moinerio. Mais ἀνιων κάκιον habet etiam cod. alatinus M. Orsilium I p. 501. Immo scribe: πάνetων κάκισror. Nam nάντων cum superlatiVo ungi solet ut nάντων μάλιστα ap. in ConriV. p. 189, C. Quodsi arcum, qui Demonactis locos habet perpaucos, iterum evolvere licuisset, ortasso de uno alie-mVe e superioribus locis auasissem paullo certiora. Non puto tamen multa me fugere potuisse, Sed quemadimodum supra dixi, de compluribus locis anceps audicium est,

297쪽

unum omnia desint, o alio prorsus sonte repeis esse liquet. Quae unde potissimum fluxerint inquirenti illii lin oculos incunet, haec quoque apophthremata non ore tradita sed consignata lueris aetatem tulisse. Quamobrem paulo post mortem Demonactis alius philosopluas et has Demonactea et sine dubio alia Mneris Rusdem

in lucem edidisse censendus est. Solebant enim illo ipso tempore philosophi laudus quoque argumenti libros edere, Vesut ille, curus in Minologiis mentio fit, Sextus, si is est Chaerononsis illo Stoicus, ab quo Marcus Antoninus Tων ἐς ἐαυτον I, 9 didicisse sociaratiae etiam

,το καταληπτιλαὸς καὶ δ ἐξευροικον τε καὶ τακτικον

τῶν εἰς τὸν μον ναγκαίων δογμάτων . Inscripti libri haec sero esse potuit: Λημάνακro διατριβα sive λα- λέξεις sis ομιλiαι, sive ut est apud arcum Antoninum I, 7 n. vn ομνηματα, filiae eadem Epicteti librorum fuerat, unde tot senisntiae nobis conseraratae sun Verum ab his gnoniis, quae in Horilegiis loguntur toto caelo distant erus lem Demonactis a sentenNolae, quas, Luciano In Vii. Demonaci: g 12-62 fin conlectae suot. Nam apud Lucianum merae exstant lacetiae, . saepe illae scurra ali tuo digniores quam philosopho: quibus enumerandis nihil aliud Lilicianus nisi hoc unum ostendit, scivisse Demonactem etiam jocos moVere et risum excitare, qui est vel tenuissimus ingeni fructia. Nec vero aut Liucianum Demonactis familiarem ut ipse

μην severae limus philosophi gnomae latere poti1erunt, aut una qui de lassosophi ita scripturam professus esset, silentio tantam rein Tansire decuit, praesertim quum maximam libri sui parton sententiolis long aliis plerisset. Ita necessario sequeretur, Lucianum de Demonacte philosopla audicare omnino nescivisse, nisi ego in edit nas Vol. II R I p. 195 certo demonstrassem in Vita Demonactis a 11 in post v ἐκαλλιερῆσαι e

298쪽

XXVI DE FRAGMmTIS DEHONACTIS.mamran quandam lacunam perimina Lucianios, et ad extremum hanc ipsam sontentiam inusisse: inulta vero et praevire Demonactis fuerrunt ἀποφθέγματα, alia su a et tanto philosopho lima, de quibus Monon est lacua di iusi, alia a M sa es amoena. βουλο σι

uis' Mos λελεγμένων . . . Ceterum et laicianus tui verras philosopho niam a lima vi Demonactis consuetudino libonis usus est, squo Demona ilicet nimia philosophorum irrisione offendi posset) ab Luciano abhorruit solebat enim Demona ipse quoque ut ostin Vit Dornon. 'ἀλισr Πολε ε 3 το ς ου ρος ἀλήθειαν ἀλλα προς ἐπέδειξιν φιλοσοφοὐ nν . DeniquBut facetias amborum o mi in ipsa religio videturmmonacus et Luciani quasi ilaedam copula fuisse: quorum utrique commune fuit superstitionis insitim minimum, ut vix statui posset, uter eorum itinerius de rebus sentiret divinti.

299쪽

Lucianus quum dialogos scribere coepisset, tamen et genus dicemii forense atque speciem audiciorum nonnunquam servavit, ut in Judicio Ocalium, in Piscatore, in is Accusato, et argumenta taetorica partim repetili: sicut in libollo Κατάπλοος - ραν νος, quam dicere licet 1Vranni accusationem tametsi in formam dialoo

redacta est. Nam superstitos exercitationes It αννο--όνος et Φάλαρι α sivo ni Φαλάριδος, ut inritotius in Riblioth cod. O. 12 inae rhetor invitio ante ediderat. Quae ex hoc genere scriptiones genuinao

ad no p Veneriant, numero perpaucae sunt et omnes

brevissimus. Atqui in is Accus. c. 32 ipse testatare,s jam quadragini sero annos natum rhetoricae tandem valedixisse. Ex quo sequitiar, complures / iai us quas duonis ediderat, nunc interisse. Illiti pro certo ad--namus, libellum Liuciani rhetoricum perisse, quo scripserat ἀοι setiων ἐπαίνους sicut in is Accus. c. 32 ipso memoriae prodidit. De illis Luctaneis, quae postmodo scripta uena perierint, lils divinam licet quam scire, uno libro ex pto Σωσιράτου μος, in quo Verissima historia inerat in ullo mendacio. Etsi in librorum edissionem adeo ille pruriebat, ut ne mendaciis maidem monstruosis abstineret, quemadmodum gloriatur

300쪽

XXVI DE LUCIAM

in Luciani nuiniis necesse si idem cadere in Σωστράτον βίον lituum hodie deperditum. Tamen utriunque librum . Miser ab Luciano possinis abjudicavit decepitque J. Bernaysium in i Lucian in die minor p. 10M, cujus in Imres praetere praesertim an ab E. Ziegeloro bene refutatos. Ceterum sissertatio mea de Luciani Sostrat primuin Rost in a. 1865 odii est. Hanc nunc insta posui Verbolanus repetitam.

Caput II.

De Luciani Sostrato.

Ipso Dei nacti, initio Lucianus se Sostrati mus iam Boeoti memoriam et res gestas lueris mandasses vis in alio libro tollatim persecutum esse demonsumit: qui liber non minus quam Demonactis ita Luciani fuerat Samosarensis. Ceterrum hic de Sostrato liber aetatem non tulit, sed totus usque eo obliteratus est, ut praeter pauci quaodian in Demonacis c. 1 Vectans agmonia quidem erus o Luciano ulla supersint. Verum enim emstein ius in raelati ut ollucem p. 29 praestare vidit hunc Luciani Sosiaeatum eundem

fuisse, qui ab hilostrat in Vit Soph. H. 1 c. 7 Agathis

dictus est mnasteritusto autem omnes sero adsensi sunt, leviter dubitanto solo Oleario ad Ulosiae p. 52, cmus inscitiam Solanus ad Demon. 1 aure miratur. Quamobrem opinis me pretium spero faciumna esse, si

Luciani et Hassostrati locis intoris conlatis do libro illo

Luciani ho sis deperdito accuratius disserem instituam. Omittam tamen omnia ex nere historico, quae ceris sciri nunc non possunt quando uti bens Solanus ad Demon. c. 1 quibus historia illorum lamporum illustrari posset, in eo libro haud dubie multa fuerant, ut Vel propterea haec dactura non exigua videatur. Ac prim unquidem nomen viri do quo dicturi sumus Σώσrθἀτος duobus tantum locis in Demon. 1 legitur, in quorum

라틴어 텍스트