장음표시 사용
41쪽
όθους τινας ὁρθας, εἰ δη τοιαυται φαίνονται , αις χρι ιιενο θῆττον, καὶ ευμαρεστερον τελέσειεν χρι προς τον σκοπόν. 36. καίτοι ου γαμ αν φαίης ἀπροσδεῆ τον συνετον εἶναι της τεχνης καὶ διδασκαλίας νἈγνοεῖ επεὶ καν ἐκιθάριζε μη μαθών και ηυλει καὶ πάντα αν ηπιστατο νυν ὁ μη μαθών ου αν τι αυτῶν χειρουργη- σειεν, υποδείξαντος δε τινος ρὰστά τε αν μάθοι καὶ 9uεταχειρίσαιτο ἐφ' αυτοs. 37. Και τοίνυν και μῖν τοιουτος τις ὁ μαθητης νυν
παραδεδόσθω, συνειναί τε καὶ 1πεῖν ου ἀγεννης, αλλ' o ξυ δεδορκώς, οἱος καὶ πράγμασι χρησασθαι αν ει ἐπιτραπείη, και γνώμην στρατιωτικήν, αλλὰ μετὰ της πολιτικῆς και ἐμπειρίαν στρατηγικὴν εχειν, και η υία καὶ νστρατοπεδω γεγονώς ποτε καὶ γυμναζομένους η ταττομένους στρατιώτας ἐωρακὼς και πλα εἰδὼς και μηχανη-ματα, δει δε καὶ τί ἐπὶ κερως καὶ τί ἐπὶ μετώπου. πῶς οι λόχοι, πῶς οἱ ἱππεις καὶ πόθεν και τί ἐξελαύνειν 'εριελαύνειν, καὶ Oλως, ου των κατοικιδίων τ/ς οὐδ' ἐυς πιστεύειν μόνον τοῖς ἀπαγγελλουσι 38. μάλιστα δε καιπ9 τῶν πάντων λεύθερος ἐοτω την γνώμην καὶ μήτε φ0βείσθω μηδένα μήτε ελπιζέτω μηδεν, πεὶ μοιο εσται b0 τοῖς φαύλοις δικασταῖς προς χάριν ἡ προς ἀπέχθειαν επὶ μισθῶ δικάζουσιν. αλλὰ μη μελετω αὐτῶ μήτε Φίλιππος 1κκεκομμενος τον φθαλμον πο στέρος Ουυμφιπολίτου του τοξότου εν λύνθω, αλλὰ τοιουτος οἷος νδειχθήσεται μήτ' εἰ λέξανδρος ἀνιάσεται επὶ τῆ λείτου σφαγη μῶς ἐν τω συμποσίω γενομένd, εἰ σαφῶς ἀναγράφοιτο ουδε Κλέων αυτον φοβήσει μέγα ἐν ἐκκλησία δυνάμενος και κατέχων το βῆμα, ς μη εἰπειν ὁτι λέθριος καὶ μανικος ανθρωπος ουτος ήν ' οὐδε
σύμπασα πόλις τῶν Ἀθηναίων, ν τὰ ἐν Σικελία κακὰ ἱστορῆ καὶ τὴν Λημοσθένους λῆψιν καὶ τὴν Νικίου τε bl
42쪽
λευτην καὶ ως ἐδίψων καὶ οἱον το δωρ πινον και g
την αἰτίαν , ν τα δυστυχῶς η ἀνοήτως γεγενημένα ς επράχθη διηγητας ου γα ποιητης αυτῶν, αλλὰ μηνυ-της ην. στε καν καταναυμαχῶνται τότε, υκ κεινος
καταδυων ἐστί, καν φεύγωσιν. υκ κεῖνος ὁ διώκων, ἐκτος εἰ μή, εὐξασθαι θεον, παρέλειπεν ἐπεί τοί γε ει σιωπησας αυτ η προς το υναντίον εἰπὼν ἐπανορθώσασθαι ἐδύνατο, ραστον ην ἐνὶ καλάμω λεπτω ον Θουκυ-52 δίδην ἀνατρέψαι μεν το εν ταῖς πιπολαῖς παρατείχισμα, καταδίσαι δε την Ἐρμοκράτους τριηρ κα τον κατά9α- τον Γύλιππον διαπεῖραι μεταξ ἀποτειχίζοντα και ἀποταφρεύοντα τὰς nos και τέλος Συρακουσίους μεν ες τὰς λιθοτομίας ἐμβαλεῖν, οὐ δε Αθηναίους περιπλεῖν Σικελίαν καὶ Ιταλίαν μετὰ των πρώτων του Ἀλκιβιάδου ελπίδων ἀλλ iμαι τα με πραχθέντα οὐδε Κλωθώαν τι ἀνακλώσειεr Osdε' τροπος μετατρέψειε. 39. Oυδη συγγραφέως ἔργον εν. ἐπράχθη. ει πειν τοὐτο δ'ου αν δύναιτο ἄχρι r ῆ φοβῆται Αρτοξέρξην α τρῖς αυτο Ai ἐλπίζη κάνδυν πορφυροὐν καὶ στρεπτόη χρυ Ios καi ππον των Νισαίων ληψε Gi α μισθόν των ἐν ρ γραφὴ παίνων. αλ συ Ξενοφῶr α et ποιησει ὁ 53 καιος συγγραφεύς οὐδε Θουκυδίδης αλλὰ καν δία μισγητινας, πολ λάλαγκαιότερον γήσεται το κοινὰν καὶ τὴν ἀληθειαν περὶ πλείονος ποιησεται της χθρας καν φιλῆ, Ομως ου ἀφέξεται ἀμαρτάνοντος ἔν γαρ ῶς την rosero ita or ἱστορίας. καὶ μόr i πίον τῆ αλη λεία εἴ τις ἱστορία et γράψων ἰύ, των ε ἀλλων α πάντων ἀμελητέον
43쪽
τις εὐαπευοι, της των κολακευόντων μερίδο εἰκότως αν νομισθείη, ους παλαι η ἱστορία και εξ ρχὴ ευθυς ἀπεστραπτο, ου μεῖον η κομμωτικην η γυμναστικη. λε-
ξάνδρου γουν καὶ τουτο ἀπομνημονευουσιν, ς,υδεως M , φη, προς λίγον ἀνεβίουν es υνησίκριτε, ἀποθανών, ώς μάθοιμι ὀπως ταfτα οἱ ανθρωποι τότε ἀναγιγνώσκουσιν. εἰ δε νυν αυτα ἐπαινουσι και ἀσπάζονται, μηθαυμάσης ' Olbνται γαρ υ μικρῶ τινι τ δελεατι τούτω ἀνασπάσειν καστος την παρ' μῶν ευνοιαν. μηρωγουν, καίτοι προς το μυθῶδες α πλεῖστα συγγεγραφώτιυπερ οὐ χιλλέως, δη και πιστευειν τινες πάγονται,
μόνον τοῆτο εις ἀπόδειξιν της αληθείας μέγα τεκμηριον τιθέμενοι, ὁτι μη περὶ ζῶντος εγραφεwῬυ γαρ ευρίσκου- σιν Osτινος νεκα ψεόθετ' ἀν 41. 0ιοῆτος οὐν μοι ὁ Ουγγραφευς εστω, φοβος, ἀδεκαστος, ἐλευθερος, παρρησίας και αληθείας φίλος, ῶς ὁ κωμικός φησι τα σίκα σίκα, την σκάφην δε σκάφην ὀνομά0ων, ου μίσει ουδὲ φιλία τι νέμων ουδε φειδόμε- 55ν0 η λεῶν η αἰσχυνόμενος η δυσωπουμενος, σο δικαστης, ευνους απασιν χ9ι το μη θατέρω ἀπονεῖμαι
πλεῖον οὐ δέοντος, ξένος ἔν τοῖς βιβλίοις καὶ πολις, αὐτόνομος, ἀβασίλευτος ου τί τωθε τῶδε δόξει λογιζόμενος, ἀλλα τί πέπρακται λέγων. 42. ὁ δ' υν Θουκυθίδης ε μάλα τοί ἐνομοθέτησε και διέκρινεν ἀρετην και κακίαν συγγραφικην, μῶν μάλιστα θαυμαζόμενον τὸν μόδοτον, χρι os καὶ Μουσας κληθηναι αυτορταβιβλία κτημα γάρ φησι μῆλλον ς ἀεὶ συγγράφειν περες το παρὰν ἀγώνισμα, και η τ μυ θῶδες ἀσπάζεσθαι, αλλὰ την ἀληθειαν τῶν γεγενημένων ἀπολείπειν τοις υστερον. καὶ πάγει το χρήσιμον καὶ ο τέλος ἄν τις sφρονῶν πόθοιτο ιστορίας, ώς ει ποτε και αίθις τὰ ὁμοι 56 καταλάβοι, ἐχοιεν, φησί, προ τα προγεγραμμένα ἀπο-
44쪽
βλέποντες ευ χρῆσθαι τοις εν ποσί. 43 και την μεν γνω- μην τοιαυτην ἔχων ο συγγ9αφευς ηκετω μοι, την δε φωνην και την της ερμηνείας ἰσχυν, την μεν σφοδρὰν ἐκελνην και κάρχαρον καὶ συνεχῆ ταῖς περιόδοις και ἀγκυληνταῖς ἐπιχειρήσεσι και η αλλην της ρητορείας δεινότητα
μη κομιδη τεθηγμένος ἀρχέ0θω της γραφῆς ἀλλ' εἰρηνικώτερον διακείμενος καὶ ὁ με νους συστοιχος ἔστω και πυκνός, η λέξις δε σαφης καὶ πολιτική, οῖα ἐπισημότατα δηλουν το ποκείμενον. 44. ως γαρ si γνώμἴ του συγγραφέως σκοπους πεθέμεθα παρρησίαν και ἀλη- θειαν, υτ δε καὶ τ φων si αυτου ει σκοπος ὁ πρῶτος. 57 σαφῶς δηλῶσαι και φανότατα ἐμφανίσαι το π9ῆγμα, μ τε ἀπορρήτοις και ξω πάτου νόμασι μήτε τοι ἀγοραίοις τούτοις κα καπηλικοῖς, ἀλλ ως μευ του πολλούς συν- ειναι, τους δε πεπαιδευμένους ἐπαινέσαι και μην καισχήμασι κεκοσμήσθω ἀνεπαχθέσι καὶ το ἀνεπιτήδευτον μάλιστα ἔχουσιW ἐπει τοι κατηρτυμένοις των ζωμῶν ἐοικότας ἀποφαίνει τους λόγους. 45. καὶ Ῥεν γνώμη κοινωνείτω και προσαπτέσθω τι καὶ ποιητικῆς, παρ' Οοον μεγαληγόρος καὶ διηρμένη και ἐκείνη. καὶ μάλισθ' οπόταν παρατάξεσι καὶ μάχαις καὶ ναυμαχίαις συμπλέκηται δεησε γαρ τότε ποιητικοί τινος ἀνέμου ἐπουριάσοντος T ακάτια και συνδιοίσοντος ψηλὴν καὶ ἐπ' ἄκρων τῶν
in κυμάτων την ναίν. ἡ λέξις δε δμως ἐπὶ ζ βεβηκέτω,
τω με κάλλει καὶ τω μεγέθει τῶν λεγομένων συνεπαι-00μένη και λς ἔνι μάλιστα ὁμοιουμένη ξενίζουσα δε μηδ'
45쪽
παραθεῖν, ἐχομένην του φιππίου, ώς μη ἀπολείποιτο της φορῆς. 46. καὶ μην καὶ συνθηκ' των νομάτων et κράτωκά μέση χρηστεον ουτε ἄγαν ἀφιστάντα και ἀπαρτῶντα - τραχυ γάρ - ουτ ρυθμῶ παρ' ολίγον, ὼς οἱ πολλοί,
συνάπτοντα το μεν γὰρ επαίτιον, το δε ἀηδες τοῖς ἀκου- Ουσι. 47 τα δε πράγματα αυτὰ Ουχῶς τυχε συνακτέον, 59ἀλλα φιλοπόνως καὶ ταλαιπώρως πολλάκις περι ων αυ- τῶν ἀνακρίναντα, και μάλιστα μεν παρόντα καὶ φορῶντα, εἰ δε μη τοῖς ἀδεκαστότερον εξηγουμενοι προσεχοντα καὶ ους εἰκάσειεν αν τις κιστα προς χάριν η ἀπεχθειαν ἀφαιρήσειν η προσθήσειν τοῖς γεγονόσι κἀνταυθα δηκα στοχαστικός τις και συνθετικος του πιθανωτέρου
ἔστω. 48. καὶ ἐπειδὰν ἀθροίση παντα η τὰ πλεῖστα,
πρῶτα μεν πόμνημά τι συνυφαινετω αυτῶν και σῶμα ποιείτω ἀκαλλες τι και ἀδιάρθρωτον εἶτα πιθεὶς την τάξιν παγετω το κάλλος καὶ χρωννυτω τη λαε καὶ σχηματιζετω καὶ ρυθμιζετω. 49. και ὁλως ἐοικέτω τότε τωτου μηρου Λιὶ ἄρτι με την τῶν ἱπποπόλων Θρηκῶν 60 γῆν ὁρῶντι, ἄρτι δε την Μυσῶm κατὰ ταὐτα και αυτὰς ἄρτι μεν τὰ ἴδια ὁράτω καὶ δηλουτω μῖν οἱ ἐφαίνετο αυτω αφ'-ψηλου ὁρῶντι ἄρτι δε τὰ Περσῶν, se ἀμφότερα, εἰ μάχοιντο και εν αυτῖ δε si παρατάξει μη προς ἔν μερος ὁράτω μηδε ες ναοππέα η πεζόν, ει μη Βρασίδας τις εἴη προπηδῶν η Λημοσθένης νακόπτων τηνεπίβασιν ' ἐς τους στρατηγους μέντοι τὰ πρῶτα, και ει τι παρεκελεύσαντο, κἀκεῖνο ἀκηκούσθω, καιέπως καὶ ρτινι γνώμη και πινοία ταξαν ἐπειδὰν δὲ ἀναμιχθῶσι κοινη ἔστω η θεα, και ζυγοστατείτω τότε ῶσπερ ἐν τρυτάνn τὰ γιγνόμενα και συνδιωκέτω καὶ συμφευγέτω. 50. καὶ πῆσι lrουτοις μέτμον ἐπέστω, μη ἐς κόρον μηδε ἀπειροκάλως μηδε νεαρῶς, ἀλλα ραδίως ἀπολυέσθω καὶ στήσας ἐνταυθά που αὐτα ει κεῖνα μεταβαινέτω, ν κατεπείγ τὶ
46쪽
εiτα επανίτω λυπείς, πόταν ἐκεῖνα καλὴ ' καὶ πους πάντα σπευδέτω καὶ ως δυνατόν ομοχρονείτω καὶ μεταπετε σθω
λείποιτο. 1. μάλιστα Οε κατόπτρω εοικυῖαν παρασχεοθωτην γνώμην ἀθόλω καὶ στιλπν και ἀκριβεῖ τὸ κέντρ0ν,6 καὶ ποίας αν ἐξηται τὰς μ0ρφὰς των ἐργων, τοι αὐτακα δεικνυτ αυτά. διάστροφον δε η παράχρουν Ἀτερόσχημ0ν μηdε υ γα ῶσπερ τοις πορσι γράφου σιν, αλλὰ τὰ μεν λεχθησόμενα ἐστι και εἰρήσεται πεπρακται γὰρ δη θει is τάξαι καὶ ιπεῖν αὐτα. στε Ουτί εἴπωσι ζητ δεν αὐτοῖς, αλλ' ὀπως εὐπωσιν. λως δενομιστέον ον στορίαν συγγράφοντα Φειδία χρῆναι Πραξιτελει ἐοικέναι η λκαμένει η et ἄλλω κείνων. ουδε γα ουδ κεινοι χρυσὰν η ἄργυρον λέφαντα την ἄλλην λην ἐποίουν, αλλ' η με a υπῆρχε καὶ προυπεροβεβλητο Hλείων η θηναίων η Ἀργείων πεπορισμενων, οι ὁ ἐπλαττον μόνον και ἔπριον τόν λέφανet καὶ ἐξε 'ν
47쪽
νοίας παρεὶς ποοσοχην καὶ υμάθεια ευπ09ησε τοις ακουουσι προσεξουσι μεν γὰρ αυτω, ν δείξη ς περὶ μεγάλων Ἀναγκαίων η οἰκείων η χρησίμων ερεῖ ευ- μαθῆ δε και σαφῆ τα στερον ποιησει τὰς αιτίας προεκτιθέμενος καὶ περιο9ίζων τα κεφάλαια των γεγενημε- νων. 54. τοιουτοις προοιμίοις οι ἄριστοι των συγγραφεων εεχρήσαντο. ρόδοτος μεν , ω μη τα γενόμενα εξίτηλα τω χρόνω γενηται, μεγάλα και θαυμαστὰ ἄντα, και ταίτανίκας Ελληνικὰς δηλουντα και ηττας βαρβαρικάς Θουκυδίδης δε μεγαν τε καὶ αυτος ελπίσας ἔσεσθαι και ἀξιολογώτατον και μείζω των προγεγενημενων κεῖνον τον πόλεμον ' και γὰρ παθηματα εν αυτω μεγάλα ςυνέβη γενεσθαι. 55. μετα δε το προοίμιον , ἀνάλογον τοις πράγμασιν η μηκυνόμενον ὐβ9αχυνόμενον εὐαφὴς και εὐάγωγος εστ η επι την διήγησιν μετάβασις ἀπαν γὰρ ἀτεχνῶς το λοιπον σῶμα της στορίας διήγησις μακράεστιν Ἀστε ταις της διηγήσεως ἀρεται κατακεκοσμήσθω, λείως τε και μαλῶς προῖουσα και αὐτη oμοίως, στε μηπρούχειν μηδὲ κοιλαίνεσθαι ' πειτα το σαφες επανθείτω, τ τε λεξεν ως φην μεμηχανημένον καὶ τ συμπεριπλοκ των πραγμάτων. πόλυτα γὰρ και εντελη πάντα ποιήσει, καὶ το πρῶτον ξεργασάμενος πάξει τυ δεύτερον εχόμενον αὐτοί κα ἁλύσεως τρόπον συνηρμοσμένον,ώς μη διακεκόφθαι μηδε διηγήσεις πολλὰς εινα ἀλλήλαις
παρακειμενας , ἀλλ' ἀει το πρῶτον τω δευτερ μη γειτνιῶν μόνον , αλλὰ και κοινωνεῖν και ἀνακεκρῆσθαι κατὰ τὰ ἄκρα. 56. τάχος επι πῆσι χρήσιμον, και μάλιστα ει μη οαπορία των λεκτεων i ν κα τοὐτο πορίζεσθαι χρὴ μητοσοῆτον απο των νομάτων φρημάτων ὁσον απὰ τῶν πραγμάτων λέγω δέ, ει παραθεοις μεν τὰ μικρὰ καὶηττον ἀναγκαια λέγοις δε ἱκανῶς τὰ μεγάλα μὰλλον δεκα παραλειπτέον πολλά. οὐδε γὰρ ν εστιας τους τίλους
48쪽
καὶ πάντα ὴ παρεσκευασμενα, διὰ τουτ εν μεσοις τοῖς πέμμασι και τοῖς ρνεοι καὶ λοπάσι τοσαυταις α συιMBἀγρίοις και λαγωοῖς καὶ πογαστρίοις καὶ σαπέρδην εν- θήσεις και ετνος, τι κἀκεῖν παρεσκευαστο αμελησεις δε των υτελεστέρων. 57. μὰλιστα δε σωφρονητέον εν ταῖς των μῶν η τειχῶν η ποταμῶν ρμηνείαις, ως μηδυναμιν λόγων ἀπειροκάλως παρεπιδείκνυσθαι δοκοίης καὶ το σαυτο δρῶν παρεὶς την στορίαν , ἀλλ' λίγον προσαψάμενος του χρησίμου και σαφους ἔνεκα, μεταβησηνεκφυγών τον ξον τον εν ω πράγματι καὶ την τοιαυτην απασαν λιχνείαν , io ν ορας καὶ μηρος ὁ μεγαλόφ9ων ποιεῖ καίτοι ποιητης ων παραθει τον Τάνταλον και τον Πίονα καὶ τον Τιτυον και τους ἄλλους. εἰ δε Παρ- 66 θμιος φορίων η Καλλίμαχος ελεγε, πόσοις αν ιει
άγειν μάλιστα μεν εοικότα τω π0οσώπω καὶ ω πράγματι οἰκεῖα λεγέσθω ἐπειτα ς σαφέστατα καὶ αὐτα. πλην φεῖταί σοι τότε κα ρητορεῆσαι καὶ πιδεῖξαι τηντῶ a λόγων δεινότητα. 59 ἐπαινοι μεν γαλη όγοι πάνυ 67 πεφεισμέr O καὶ περιεσκεμμένοι καὶ ἀσυκοφάντητοι καιμετὰ ἀποδείξεωr και ταχεις και η ἄκαιμοι, ἐπεὶ ἐξω του δικαστηρίου ἐκεῖνοί εἰσι και ην αυτην Θεοπόμπω αἰτίανεξεις φιλαπεχθημόνως κατηγορουντι est πλείστων και
49쪽
διατριβην ποιουμενω το πρῆγμα. ς κατηγορεῖν μὰλλον η στορεῖν τα πεπραγμενα. 60. και μην καὶ μυθος ε τις παρεμπεσοι, λεκτέος μεν , ου μην πιστωτέος πάντως, αλλ' εν μεσω θετέος τοῖς πως ν ἐθέλωσιν εἰκάσουσι περ αυτos συ δ' κίνδυνος καὶ προς ουδέτερον επιρρεπεστερος. 61. το δ' Oλον κείνου μοι μεμνησο - πολλάκις γα τοίτο ἐρῶ - καὶ μη προς το παρὸν μόνον ορῶν γράφε , οἱ νυν ἐπαινέσονταί σε και τιμήσουσιν, αλλὰ του συμπαντος αἰῶνος στοχασμενος προς τους πειτα μὰλλον συγγραφε και παρ' κείνων ἀπαίτει τον μισθὀν 68της γραφης, ῶς λέγηται και περὶ σοί ' ,εκεῖνος μέντοι ἐλευθερος ἀνηρ η και παρρησίας μεστός, ουδεν υτεκολακευτικον ουτ δουλοπρεπες, ἀλλ' ἀληθεια επὶ πὰσι. --τουτ εἰ σωφρονοίη τις, περ πάσας τὰς νυν ελπίδας θειτο ἄν, ουτως ὀλιγοχρονίους Ουσας. 62. ορὰς οὐ μδιον κεῖνον αρχιτεκτονα, ἐον ποίησεν οικοδομησας γα τον ἐπὶ θ άρω πυργον, μεγιστον και κάλλιστον εργων απάντων, ς πυρσευοιτ απ αυτο τοι ναυτιλλομένοις επὶ πολυ της θαλάττης καὶ μη καταφεροιντο εις την Παραιτονίαν παγχάλεπον, ς φασιν, ουσαν καὶ ἄφυκτον ει τις ἐμπέσοι εἰς τα ἔμματα οἰκοδομησας ουναυτο τ εργον ἐνδοθεν με κατὰ των λίθων το αυτofονομα ἔγραψεν, πιχρίσας δε τιτάνω και επικαλυψας ἐπεγραψε τουνομα το τότε βασιλεύοντος, εἰδώς. ὁπερ α 69εγένετο, πάνυ λίγου χρόνου συνεκπεσουμενα με τω χρίσματι α γράμματα, εκφανησόμενον θε, ,Σώστρατος Λεξιφάνους Κνίδιος θεοις σωτηρσιν περ των πλωΓζομένων. - ουτως ουδ' κεινος ες τον τότε καιρὸν Ουδε τον
63. χρη τοίνυν κα την στορίαν ουτω γράφεσθαι σόν τω
ἀληθεῖ ἀλλον προς την μέλλουσαν ἐλπίδα περ συν
50쪽
κολακεία προς το ὁ τοῖς νυν ἐπαινουμένοις. υτός σοι κανων καὶ στάθμη στομίας δικαίας. και εἰ μεν σταθμήσονταί τινες αυτ si , s , 40 καὶ εἰς θέον μιν γέγραπται. εἰ δὲ μη, κεκυλισται ὁ πίθος εν Κρανείω.
ΛΟΓΟΣ MPITO E. I. D. σπε τοι ἀθλητικοῖς καὶ πεμ την των σωμάτων πιμέλειαν σκημενot οὐ της εὐεξίας μόνον νοετων γυμνασίων φροντίς ἐστιν , ἀλλα καὶ της κατὰ καιρον γινομενης ἀνεσεως - μερος γουν ζ ἀσκησεως το μεγιστον αυτην πολαμβάνουσιν - Osr ὁ καὶ τ0ῖς περὶ τους λόγους ἐσπουδακόσιν γουμαι προσήκειν μετὰ την πολλην των σπουδαι orερων ἀrάγνωσιν ἀνιέναι νε ην διάνοιαν καὶ προς τον ἐπειτα καματον ακμαιοτεὐαν παρασκευάζειν. 2. γένοιτο ὁ α εμμελης Ἀνάπαυσις αυτοῖς. εἰ τοῖς τοιούτοις τῶν ἀναγDωσμάτων ὁμιλοιεν ἀμ μοὶ Oν εκ ου ἀστείου τε καὶ χαρίεντος ι λην παρέξει την ψυχαγωγίαν. αλλά τινα καὶ θεωρίαν Ου ἄμουσονὶ επιδείξεται. οιόν τι καὶ περὶ τῶνδε τῶν συγγραμμάτων