장음표시 사용
261쪽
τις εχθ9ος ιη αμυνασθαι και τοὐτον ἔκ του ἀφανους πετρον ἐμβαλόντα τη κεφαλῆ, ς επιτετρῖφθαι το 0α-νων, τους τε α φίλους ευ ποιεῖν επιχέαντα κοιμωμενοις
αυτοῖς Ο ὐυσωW και μην εἴ τις περόπτης εχ η τέ- ραννος πλούσιος υβ9ιστης, ἀράμενος αυτον σου επὶ σταδίους εἴκοσιν ἀφηκα φερεσθαι κατὰ των κρημνῶν. τοι παιδικοῖς δε ἀκωλύτως μιλεῖν αν ξῆν εἰσιόντα ἀθέατον κοιμίσαντα απαντας ανευ κείνων μόνων οἱονδε κἀκεῖνο ν, τους πολεμοfντας ἐπισκοπεῖν ξω βελους υπεραιωρουμενον; καὶ εἰ δόξειε μοι, προσθεμενος αν τοις ηττημενοι κοιμίσας τους 9ατοῆντας νικῆν παρεῖχον τοῖς φεύγουσιν ἀναστρεψασιν ἀπο της τροπης καὶ το λον, παιδιὰν εποιούμην αν τον τωνὶνθρώπων βίον καὶ πάνταεμὰ ν και θεὸς δόκουν τοι ἄλλοις τοίτο η ἄκρα εὐδαιμονία ἐστὶ μητε ἀπολέσθαι μητε επιβουλευθῆναι δυ- 278ναμένη, και μάλιστα μεθ' υγιείας εν μακρω τω βίω.45. τί αν αἰτιάσαto, ω Λυκῖνε , της ευχῆς; A . Ουδέν, ω ιμόλαε ουδε γαρ ἀσφαλε εναν- τιοῆσθαι ἀνδρὶ πτηνω καὶ περ μυρίους την ἰσχύν, πληναλλὰ κεῖνο ἐρησομαί σε ει τινα ἄλλον εἶδες εν τοσου-
τοις θ νεGlν ὁσα περεπτης γεροντα δη ἄνομα ουτωπαρακεκινηκότα την γνώμην επὶ δακτυλίου μικρολοχου- μενον, ὁρτο λα κινειν ἄκρω τω δακτυλω δυνάμενον, πε-0αστον πῆσι, καὶ ταῆτα φαλακ0ὐν οντα και την ρῖνα σιμόν ἀτὰρ is μοι καὶ τόδε, τί δη ποτε ουχ iς δακτύλιος απαντα ταίτα δυναταί σοι, αλλὰ τοσουτους περιημμενος βαδιθ την αριστερὰν πεφορτισμένος κατὰ δάκτυλον να; μὰλλον δε περπαίει ὁ αριθμός, καὶ δεήσει και την δεξιὰν
συνεπιλαβεῖν. καίτοι νῖς Os ἀναγκαιοτάτου προσδεῖ.ος περιθέμενόν σε παύσει μωραίνοντα την πολλην ταυτην κόρυζαν ἀποξυσας η τοῆτο μεν καὶ λελλεβ000ς ἱκανὰς ποιῆσαι ζωρότερος ποθείς;
262쪽
46. m. υλλα πάντως, ω Λυκῖνε. καὶ αυτο ευξητι δη ποτε, ς αν μάθωμεν οἱα αἰτήσεις ἀνεπίληπτα καὶ
σταδίοις κατεχρήσασθε καλῶς πOmfντες αλλως τε Ουκαν δεξαίμην πλουτήσας επ'Vλίγον πηνεμιόν τινα πλοί- τον ἀνιῶσθαι με ολίγον ψιλὴν την μῆ ζαν ἐσθίων, οἱαυμεῖς πείσεσθε μετ' λίγον, ἐπειδὰν η ευδαιμονία μενυμῖν και ὁ πολίς πλ0fτος οἴχηται ἀποπτάμενος, αυτοὶ ὁ καταβάντες ἀπο των θησαυρῶν τε και διαδημάτων ῶσπερ ἐξ ηδίστου ὀνείρατος ἀνεγρόμεν0 ανόμοια τα επὶ της oικίας εὐρίσκητε σπε οἱ του βασιλεις π0κρινόμενοι τραγωδοι ξελθόντες ἀπ του θεάτρου λιμώττοντες οἱ πολλοί, καὶ αὐτα προ λίγου γαμίμνονες οντες
Κρέοντες λυπήσεσθε fν, ως ο εικός, και δυσάρεστοιεσεσθε ἐπι της οικίας, καὶ μάλιστα σύ, ιμόλαε οπόταν dis σε το αυτὸ παθεῖν τω κάρω της πτερώσεως διαλυθείσης καταπεσόντα εκ ου ουρανολχαμαὶ βαδίζειν ἀπολέσαντα του δακτυλίους κείνους παντας ἀπορρυεντας τῶν δακτύλων. 'uo ὁ καὶ τοίτο κανον ουτὶ πάντων θησαυρῶν και Βαβυλῶνος αυτῆς το γελάσαι μάλα ηδεω εφ' i ἡμεῖς χητήσατε τοιούτοις υσι, καὶ ταfτα
263쪽
ΓΛΥKEP ΚΑΙ AjΣ. 1. mo. υν στρατιώτην εκεῖνον, Θαῖ, τον καρνῆνα, ο πάλαι μεν Ἀβρότονον ἐχε, μετὰ ταυτα δεηράσθη μου, τον ευπά9υφ0ν λεγω, τον εν ' χλαμύδι, οἶσθα αυτόν, επιλελησαι τον ανθρωπον; ΘΑΙΣ. Ουκ, ἀλλα οἶδα, πλυκερων, καὶ συνέπιε μεθ' ημῶν περυσιν ν τοῖς λώοις. τί δὲ τοὐτο; ἐωκεις γάρ τι περ αυτοὶδιηγεῖσθαι. ΓΛΥΚ Γοργόνα αυτον η παμπόνηρος, φίλη δοκοίσα ἐναι, ἀπεσπασεν ἀπ εμολυπελθOOσα. ΘAu. α νυν σοὶ μεν κεῖνος ου πρόσεστι, Γοργόναν δε ταίραν πεποίηται; ΓΛΥK. Ναι, λωαῖ καὶ το πρῆγμα ου μετρίως μου
ΘΑΙΣ. Πονηρον μεν, Γλυκέριον, υκ ἀδόκηφον δε αλλ' εἰωθος γίγνεσθαι υ ημῶν τῶν εταιρῶν. υκουν χρη ουτε ἀνιῶσθαι ἄγαν ἴτε μέμφεσθαι τη Γοργόνη Ουδε γὰρ σε Aβρότονον ἐπ αυτ πρότερον μεμψατο, καίτοι φίλαι τε. 2. ἀτὰρ κεῖνο θαυμάζω, τί καὶ ἐπηνε- σε αυτης ο στρατιώτης sτος, κτὀ εἰ μη παντάπασι
τυφλός ἐστιν ος οὐ θωράκει τὰς μεν τρίχας αὐτην ἀραιὰς εχουσαν καὶ επὶ πολ του μετώπου ἀπηγμενας ταχείλη δε πελιδνὰ καὶ νεκρικὰ καὶ τράχηλος λεπτὸς καὶ ἐπίση rei μοι εν αὐτῶ αἱ φλέβες καὶ ρὶς μακρά. ἐν μόνον, εὐμηκης εστ και ρθη καὶ μειδιὰ πάνυ παγωγόν. ΓΛΥK. Ol. γάρ, es Θαῖ, τω κάλλει ηρῆσθαι τον Ακαὐνῆνα ου οἶσθα ς φαρμακὶς ηαρυσάριον μηρο
264쪽
τηρ αυτῆς, Θετταλάς τινας φδὰς ἐπισταμεντ και τηνσελήνην κατάγουσα φασὶ δε αυτην καὶ πετεσθαι της
νυκτός κείνη ξεμθυε τον ανθρωπον πιεῖν των φαρμάκων εγχεασα, και νυν τρυγῶσιν αυτόν.
πάντα οἴχεται, καὶ πιλελησαι Μυρτίου νυν, και ταύτα,
Πάμφιλε ὁπότε κυω μῆνα ὁγδοον δη. Osro osν και μόνον ἐπριάμην του σολερωτος, τι μου τηλικαύτην πεποίVκας την γαστερα και μετὰ μικ9ῖν παιδοτροφεῖν δεήσει, πρῆγμα ταίρα βαρύτατοw ου γὰ9 ἐκθήσω 282 το τεχθεν, και μάλιστα ει ἄρρεν γέν0ιτο, αλλὰ Πάμφιλον ὀνομάσασα γὼ μεν ξω παραμύθιον τολερωτος, σοὶ ὁ ὀνειδιεῖ ποτε προσελθὼν κεῖνος, ως ἄπιστος γεγένη- σαι περὶ TV αθλίαν αυτολμητερα γαμεῖς δ' ου καλὴν παρθενον ' iδον ὰλαυτὴν ναγχος εν τοις Θεσμοφο9ίοις
μετὰ της μητρός, οὐδεπω εἰδυῖα ὁτι δι' αυτὴν ουκέτι ἴψομαι Πάμφιλον καὶ G δ' οὐ πρότερον dos αυτὴν καὶ το πρόσωπον και τους φθαλμους δέ, μη σε ἀνιάτω, ει πάνυ γλαυκοῖς χει αυτοῖς μηδε δτι διάστροφοί εἰσι καὶ ζαλλήλους ὁρῶσι μῆλλον δε τον Φείδωνα εώρακας τον πατέρα της νύμφης το πρόσωπον αὐτο stiGθα, στεο, δεν ἔτι δεήσει τὴν θυγατέ9α δεῖν. 2. I MO. H σου ληρούσης, Λύρτων, ἀκούσομαι πα9θένους και γάμους ναυκληρικοῖς διεξιουσζς; γω
265쪽
δε η σιμήν τινα η καλην νυμφην οἶδα φότι Φείδων ὁ Ἀλωπεκῆθεν - οἶμαι γαρ κεῖνον λεγειν σε - θυγατέραολως ἐχεν ραίαν δη γάμου ἀλλ' ουὁ φίλος ἐστὶν ου- τος ω πατρί μεμνημαι γα ως π9ωην δικάσατο περὶ συμβολαίου ναυτικos ' τάλαντον iis αι, φείλων γα τῶ πατρὶ ου ηθελεν ἐκτίνειν, ὁ δὲ παρὰ τους ναυτοδίκας ἀπηγαγεν αυτόν, καὶ μόλις ξέτισεν αυτό , οὐδ' ὀλον, ὼς ὁ πατὴρ εφασκεν ει δε καὶ γαμεῖν ἐδέδοκτό μοι, την η μέου θυγατεμ την του πέρυσιν ἐστρατηγηκότ0 ἀφείς, καὶ ταsτα προς μητρὰς ἀνεψιὰν ουσαν, θν Φείδωνος ἐγάμουν αν συχε πόθεν ταυτα ἐκουσας; ῆ τινὰς σεαυτρὶ, Μύρτιον, κενὰς ζηλοτυπίας σκιαμαχουσα ἐξευρες; 3. MI T. Ουκουν γαμεις, ω IΠάμφιλε; MO. μέμηνας ι, μύρτων 449αιπαλας , καί
M T. NAωρὶς αυτη ἐλυπησέ με πεμφθεῖσα γαρ 283ως ερια νήσαιτό μοι ἐπὶ την γαστερα και ευξαιτο τὴ Λοχεία ς υπὲρ μοs , Λεσβίαν φη ἐντυχ0fσαν αὐτu.... ἀλλον δε σὐ αὐτή, es σωρί, λεγε απερ ἀκήκοας, εἴ γε μη ἐπλάσω αὐτα. ΑΩ.F. λ επιτριβείην es δέσποινα ει τι ψευσάμην επε γα κατὰ το πρυτανεῖον εγενόμην, ἐνετυχε uοιη Λεσβία μειδιῶσα και φησίν, ἐραστης μῶν ὁ Πάμφιλος γαμεῖ την Φείδωνος θυγατερα ' εἰ δε ἀπιστοίην, ηξίου με παρακυψασαν ε τον στενωπῖν,μῶν ἰδεῖν πάντα κατεστεφανωμεν καὶ α ἰλητρίδας καὶ θόρυβον καὶ et με
266쪽
MI T. πέσωσας es Πάμφιλε Ἀπηγξάμην γὰρ αν,
κρυοον καὶ ιηγησατό μοι Γ ἐπαθεν πο οὐ μεμεθυ- σθαι γάρ σε και ες το μέσον ἀναστῆσαν ρχησασθαι αὐ-τos tακωλυοντος καὶ μετὰ ταὐτα φιλῆσαι Λαμπρίαν τ0νεταῖμον αυτos, καὶ πεὶ ἐχαλέπηνέ σοι, καταλιπουσαναυτὸν ἀπελθεῖν πρ0 τον αμπρίαν καὶ περιβαλεῖν ἐκελ
λιπουσα δε δακρυοντα μόνη ἐπὶ το πλησίον σκίμποδος
267쪽
ἀφεμενος ἐκοινολογεῖτο Θαῖδι λὶ Λαμπρίου ταίρα, μη
νος ἀνακλάσας τον αυχεν της Θαῖδος ἐφίλησεν υτω προσφυῶς, στε μόλις ἀπεσπασε τα χείλη , ει εγωμεν ἐδάκρυον, ὁ δὲ γέλα καὶ προς την Θαῖδα πολλὰ προς τοους ελεγε κατ' εμ0siqλαδή, και η Θαῖς μειδία βλεπουσα προς με. ς ε προσιόντα ησθοντο τον αμπ9ίαν και 285εκορεσθησάν ποτε φιλουντες ἀλλήλους, εγὼ μεν μως παρ' αυτὰν κατεκλίθην , ς μ' και τοίτο προφασίζοιτο υστερον η Θαῖς δε ἀναστdσα ρχήσατο πρώτη ἀπογυμνοῆσα επὶ πολυ τα σφυρὰ, μόν/ὶ καλὰ χουσα, καιεπειδὴ ἐπαυσατο, ὁ Λαμπρίας μεν ἐσίγα και ἐπεν Ουδέν, Aίφιλος ὁὲ περεπήνει το ευρυθμον καὶ το κεχορηγημερονον, καὶ Oτ ευ προς τὴν κιθάραν ὁ που και τυ σφυμονώς καλὰν και ἄλλα μυρία, καθάπερ την Καλαμιδος Σωσάνδραν επαινων, ἀλλ' υχι Θαῖδα, ἐν και συ οἰσθα συλ- λουομένην ἡμῖν ota ἐστί. Θαῖς δε oi καὶ εσκωψεν ευθυς ες ἐμέ Et γαρ τις, φη, μὴ αἰσχυνεται λεπτὰ χουσα τασκελη ὀρχήσεται και αυτὴ ἐξαναστῆσα et αν λέγοιμι, μῆτερ ἀνεστην γὰρ καὶ ρζησάμην. τί γὰρ δει ποιεῖν; ἀνασχεσθαι καὶ ἐπαληθευειν τυ σκῶμμα καὶ τὴν Θαῖδα
3 -T. Φιλοτιμότερ0 μεν, es θυγατερ' υδε φροντίζειν γὰρ χρῆν λεγε δ' ὁμως τὰ μετα ταsτα. ΦΙΛ Ο μεν ουν ἄλλο επὴν0υν, ὁ Βίφιλος δε μόνος υπτιον καταβαλὼν εαυτὀν ε τὴν ὀρ0φὴν ἀνεβλεπεν, ἄχρι δὴ καμοὐσα παυσάμην. T. To φιλῆσαι δε τον Λαμπρίαν ἀληθες ν καὶ
το μεταβῶσαν περιπλέκεσθαι αυτω τί σιγας ουκετο γαρ
ταῶτα συγγνώμης ἄξια.OIA. ντιλυπεῖν βουλόμην αυτόν.
268쪽
MHT. Ei ταχυθε συνεκάθευδες αλλὰ καὶ ηδες κε νου δακ9υοντος ου αἰσθάνd θυγατερ, τι πτωχαί ἐσμεν ουδε μεμ νησαι σα πα9 αυτου ἐλάβομεν η ioνδη τον περυσι χειμῶνα διηγάγομεν αν, εἰ μη τουτον μῖν
I T. υργίζου μεν. μη ἀνθυβριζε δε ουκ οἶσθα οτιυβριζόμε7 0ι παυονται ι μῶντες καὶ επιτιμῶσιν εαυτοις; συ δὲ πάνυ χαλεπη ἀεὶ τω ἀνθρώπω γεγενησαι, καὶ ὁραμ κατὰ την παs0ιμίαν ἀπορρήξωμεω πάνυ τείνουσαι τοκαλώδιον.
λαβουσα κέ μοι θα1μάτια γα καὶ τὰ χρυσία ταυταπροείμην ηδεως, εἰ μόνον ἴδοιμι ἐπ με αυθις ναστρέψαντα α9ῖνον μισήσαντα την Σιμίχην ως νυν μέBA . Tί φής ουκέτι συνεστιν - αλλὰ παρὰ την μίχην, o ελιττα, ιχεται αὐγος - δι ν τοσαυτας οργὰ των γονέων νέσχετο ου βουληθεὶς την πλουσίαν ἐκείνην γημαι πέντε προικος τάλαντα , ως λεγον, ἐπιφερομένην μέμνημαι γα ταυτά σου ἀκουσασα. MEA. υπαντα κεῖνα οἴχεται, es Βακχί, καὶ πέμπτην ταυτην μέραν et δ' ἐώρακα ὀλως αυτόν. λλὰ πίνουσι παρὰ τω συνεφήβω Παμμένει αυτός τε και Σιμίχη.2. ARX. εινά, es Μέλιττα, πέπονθας αλλὰ τι καὶ et μῆς διέστησεν εοικε γὰρ υ μικρὸν τουτ' εἶναι.
269쪽
η ποίαν στηλην λέγεις ὁ δε υδεν ἀποκριναμενος et θεδειπνήσας ἐκάθευδεν ἀποστραφείς πόσα οἴει ἐπὶ τουτωμεμηχανῆσθαί με περιλαμβάνουσαν επιστρέφουσαν τι λουσαν ἀπεστ9αμμένου το μετάφρενον ὁ δ' et δ' ὁπωστι ουν πεμαλάχθη, αλλ' i μοι, φησιν, ἐπὶ πλέον ἐνοχλησειας, ἄπειμι δη, εἰ και μέσαι νύκτες εἰσίν.
σαν η νυν ἔχω, ει τινα γὼ ναυκλη90ν μότιμον ἐδα. πλην ἀλλ' ὁ μόν ωθεν ἀπελ λυθε του ἀλεκτ9υόνος ευ- θυς ασαντος ἀνεγρόμενος, εγώ d ἐμεμνήμην τι κατὰ το 0υ τινῖς ἐλεγε καταγεγράφθαι τουνομα εν Κεραμει- κῶ ἔπεμψα υν Ἀκίδα κατασκεψομένην λλο μενουδεν ευρε, τουτο ε μόνον ἐπιγεγραμμένον ἐσιόντων ἐπὶ τα δεξιὰ προς τε Λιπυλω, Μέλιττα φιλεῖ E9μότιμον και μικρὴν αυθις πυκάτω G ναυκληρος Ἐρμότιμος ι-λs Μέλιτταν.LAΚX. Π τῶν περιέργων νεανίσκων συνίημι γά9. λυπῆσαί τις θέλων τον αρῖνον ἐπέγραψε ζηλότυπον Ουτα ἐδώς ὁ δε αυτίκα ἐπίστευσεν. εἰ δε που ἴδοιμιαυτόν. διαλέξομαι ἄπειμός εστι και παις ἔτι. MEA. Hos δ' ἀν δοις κεῖνον, ς ἐγκλεισάμενος εαυτόν σύνεστι τη Σιμίχη; ι γονεῖς δε ἔτι παρ' υι η- LuciAN III. 16
270쪽
MEA. Eo επρας εν 9αυς, ιπε ετ μεμνησαι , RA . αμβάνει μεν Ουδε πολύν Μέλιττα, ον μισθόν, ἀλλα δραχμην καὶ ἄρτον ἐπικεῖσθαι δὲ δεῖ μετὰ των ἀλῶν και ὀβολους επτὰ καὶ θειον καὶ Jὰδα. αὐταd η γραυς λαμβάνει, καὶ κρατῆρα κεκερῆσθαι θει καὶ πίνειν κείνην μόνην δεησε δε τι αυτου του ἀνδρος εἰ- ναι, i0ν ἱμάτια η κρηπιδας η λίγα των τριχῶν τι
πολυ Φανίας, ἄμα καὶ τῶν συνεφήβων πιτιμησάντων αυτω καὶ της Φοιβίδος, et συνῆν πολλὰ αἰτ0ύσης , κέ μοι, τί πλέοm, υπὸ τῆς πωδῆς ἀγόμενος ετ δε καὶ τοὐτό με σφόδρα κατὰ τῆς Φοιβίδ0ς το μίσηθρον διδάξατο, τηρήσασαν το ἴχνος επὰν ἀπ0λίποι ἀμαυρώσασαν ἐπιβῆναι με τω ἀριστερῶ κείνης τον μῖν ἴξιόν τω δεξιῶν δε τον ἀριστερον εμπαλιν καὶ λέγειν Ἐπιβέβηκά σοι καὶ