장음표시 사용
271쪽
272쪽
εi q. χρόνω ὁ Μέγιλλα πόθερμος ὁ ουσα την μὰν πηνήκην ἀφείλετο της κεφαλῆς ἐπέκειτο ὁ πάνυ μοία καὶ προσφυής καὶ ε χ9ω ώφθη αὐτη καθάπερ οἱ σφόδρα ἀνδ0ώδεις των ἄθλητῶν ἀποκεκαρμένη κἀγὼ ἐτ ράθην δουσα. δε, es. Λεαινα, φησίν, ἐώρακας dii 29 o τω καλὴν νεανίσκον Ἀλλ' Oυχ ορῶ γε ετ si ν εγώ. νε α νίσκον ἐνταυθα, Ῥέγιλλα. η με καταθήλυνε, φη, Mέγιλλος γαρ εγῶ λέγ0μαι καὶ γεγάμηκα πρόπαλαι ταυ την την ημώνασσαν. καὶ ἔστιν ἐμὴ γυνη. ἐγέλασα. Κλωνάμιον, ἐπὶ τούτω και qν ουκουν σύ, es Μέγιλλε, ἀνήρ τις et ἐλελήθεις μῆς, καθάπερ τὰν Ἀχιλλέα φασὶν εν ταῖς πα9θίνοις κρυπτόμενον ταῖς άλουργίσι καὶ τό ἀνδρεί0ν ε κεῖνο ἐχεις και ποιεί την ημώνασσανόπερ οἱ νδρες κεῖνο μέν ἔφη es Λέαινα, οὐκ ἔχω ὁλμα δε οὐδε πάνυ αὐτos εδιον δε τινα τρόπον δίω
273쪽
μοι. Καὶ ἱκανη γουν σοι, ἔφην, ἐπιθυμία; Πάρεχε γουν. Λέαινα, εἰ ἀπιστεῖς, ἐφ V, καὶ γνώσx ουθεν ἐνδεουσάν με των ανδρῶW εχ γα τι ἀντὶ του ανδρείου ἀλλα πάρεχε, ὁ φει γάρ. παρεσχ0ν, Ἀλωνά9ιον, ἱκετευουσης πολλὰ καὶ ρμον τινά μοι δουσης τῶν πολυτελῶν καιοθόνας τῶν λεπτῶν. ει εγὼ μεν σπερ ἄνδρα πεμιελαμβανον, - ἐφίλει τε και ἐποίει καὶ σθμαινε καὶ δόκει μοι ς περβολην θεσθαι. KAΩΝ ἐποίει, ι, Λεαινα, τίνα τρόπον; OBTOγα μάλιστα ἐπε.
δράσιν ἄλλη μεν γὰρ μιν ἀποστροφὴ του λυ ου 293εστιν, es θύγατερ, αλλὰ δύο τη ταfτα εξ υ τε θνηκεν ὁ μακαμίτης σου πατήρ, ου οἶσθα πως ἀπεζήσαμεν; ὀτε δε κεῖνος ἔζη, πάντα ην μιν κανά ἐχάλκευε γὰο και μεγα νίνομα αυτολεν Πειραιει, καὶ πάντων ἐστιν ἀκοῆσαι δι0μνυμενων, μην μετὰ Φιλῖνον μηκέτι σεσθαt
274쪽
276쪽
ου εχοντι αυτῶ καταθειναι συμβολὴν του δακτύλιον δεδωκας γνοούσης Mos ὁ ε ποθόμενος κατέπιε καὶ πάλιν τὰ δύο περιδέραια τὰ ωνικά, ελκοντα ἐκάτερον os δαρεικούς, α σοι ὁ ῖος Πραζίας ὁ ναύκληρος ἐκόμισε ποιησάμενος ενἈφέσα ἐδεῖτο γὰ0 αιρέας ερανον συνεφήβοις ἀπενεγκεῖν ὀθόνας γὰρ και χιτωνίσκους ἐὰν λέγοιμι , και λως sμαιόν τι μῖν και μέγα φελος
2. ΟΥΣ. Ἀλλὰ καλὸς καὶ γένειος και φησὶν ἐμανκα δακρύει και Iεινομάχης και Λάχητος iis εοτέ του Αὐεοπαγίτ0υ καὶ φησὶν μὰς γαμήσειν καὶ μεγά ς ἐλθ297 πίδας ἐχομεν παρ' Dros. ην ὁ γέρων μόνον καταμύση.
277쪽
MHT. Ουκουν, ἁ Μουσάριον εὰν ποδήσασθαι δε si καὶ σκυτοτόμος αἰτr τουω9αχμον. 90υμεν π90ς αυτόν, 9γέρων μεν ου εχομεν, συ δε των ελπίδων oλίγας παρ' μῶν λαβε και προ τυν ἀλφιτοπώλην τααυτά και ν τ ἐνοίκιον αἰτώμεθα, Περίμεινον, φήσ0-μεν εστ αν Λάχης ὁ Κολυττευς ὰποθάννὶ ἀποδώσομεν γα σοι μετὰ τους γάμους. υκ αἰσχυνγὶ μόνη των ται- ρων υκ Ἀλλόβιον Ουχ ορμον ου ταραντινίδιον χουσα; 3. ΟΥΣ. ίουν, μῆτερ ἐκεῖνα ευτυχέστεραίμου καὶ καλλίους εἰσίν; UNT. Os κ, αλλὰ συνετώτεραι καὶ ἴσασιν ταις ζειν, ουδε πιστευουσι ρηματίοις καὶ νεανίσκοις π ἄκμου του χείλους τους 9κους χουσι συ δε ει πιστη καὶ Gλανδρος ουδε προσίη ἄλλον τινὰ οτι μη μόνον χαιρέα
καὶ προγην με δτε ὁ γεωργὰς ὁ Ἀχαρνευς κε δυο μνῆς
κομίζων Ἀγένειος καὶ αυτός - οivo i τιμην ἀπειληφει του πατ9ῖς πέμψαντος - συ δε κεῖνον μεν ἀπεμυκτισας, καθευδεις δε μετὰ του δώνιδος χαιρέου. MOT . Eihi ν ἐχρην χαιρέαν καταλείψασαν παραδέξασθαι ὀ εργάτην κεινον κινάβρας ἀπόζοντα; λεῖός μοι, φασί, αιρέας και χοιρίσκος χαρνικός. 298MHT. Eστω ' κεμος ἀγροῖκος καὶ πονηρὸν ἀποπνεῖ. τί καὶ ντιφῶντα τόν Μενεκράτους μνὰν πισχνου- μενον ουδε τουτον ἐδέξω o καλὸς ην καὶ ἀστεῖος και
φοτέρους ει λάβοι με ποτε μετ' αυτου. MHT. Πόσοι δε και ἄλλοι αὐτα ἀπειλοῆσεν Ουκουν ἀνέραστος συ μενεις διὰ τοὐτο και σωφρονήσεις καθάπε9 ουνεταίρα, της δε Θεσμοφόρου ιέμει τις υσα;
ἐῶ τάλλα τήμερον λῶά ἐστι. τί δε σοι δέδωκεν ς τὴν
278쪽
σεται τι, i ει, τότε των δακ9υων η των φιλημάτων
τωνάρκων πεντε σως τάλαντα προικὸς βλεπων; MOTΣ. μνησθήσεται κεινος δεῖγμα ε ώς Ουδε νυν γεγάμηκεν, λλα καταναγκαζόμενος καὶ βιαζόμενος ρνήσαTO.
279쪽
τον βλέ ποις ἐπεὶ εἰ μὴ μὰ γε, τί αν ετ οργίζοιτο ει σύ
Γ Ἀλλ' υδ εχω ἔγωγε ὁ δε μάτην πελαβετον πλούσιόν μου ἐράν, διότι αλλως μνημόνευσά ποτε
XPI . Καὶ μην υτός γε μόνον οργίζεται καὶ ραπί- ζει, δίθωσι δε υδέν AMII. λλα δώσει ζηλότυποι γὰρ και μάλιστα λυ
ται, ει πύθοιτο ἀμελεῖσθαι, ε δε πιστεέσει μόνος ἔχειν, ἀπομαραίνεταί πως η πιθυμία ταfτα λέγω π9O G ει- κοσιν ὀλοις ἔτεσιν ἐταιμήσασα, ἡ οε ὀκτωκαιδεκαέτις,οῖμαι, η ἐλαττον ουσα τυγχάνεις ει βουλε dε, και ιηγησομαι ἁ παθόν ποτε ου πάνυ προ πολλῶν τῶν ηρα μου σημόφαντος ο ανειστὴς ὁ κατόπιν οἰκῶν qς Ποικίλ'ὶς Osτος οὐδεπώποτε πλέον τι πέντε μαχμῶν μδωκε και ηξίου δεσπότης ἐναι. 9α ε ώ μυσί, ἐπιπόλαιόν τινα ἐρωτα ίτε ποστένων ἴτε δακρύων οὐτε
ἀωρ παραγιγνόμενος ἐπὶ τὰς θύρας, ἀλλ' υτ μόνον συνεκαθευδέ μοι ἐνίοτε. καὶ τοίτο δια μακ90s 3 ἐπειδqδε ἐλθόντα ποτὲ πέκλεισα - Καλλίδqς γὰρ ὁ γραφεῖς ενδον ην δέκα δραχμὰς πεπομφώς - το μεν π9ῶτον ἀπῆλθἐ, , λοιδορησάμενος ' ἐπεὶ δὲ πολλαὶ μεν διῆλθονημέραι, εγώ o ου προσέπεμπον, ὁ Καλλίδης δε Ddo νῆν ἡ γις, ποθερμαινόμενος δη τότε O LIqμόφαντος καὶ αυτὸς αναφλέγεται ες τυ πρῆγμα και ἐπιστάς ποτε
280쪽
φίλοι ως id ον, συνέθεον ἐπ' et τὰν ἀσπασόμενοι εν τοσούτω δε τον θεράποντα dossa κατόπιν ἐπόμενον ἷς συναποδεδημήκει μετ fros. ρόμην καί Hπε μοι, ἔφην, es Παρμένων ἀσπασαμένη πρότερον αυτόν, πῶς μῖν επ9άζατε καὶ ε τι ἄξιον των πολέμων εχοντες επαν
ληλύθατε; ΠΑΝ. Os ἐθει τοίτο ευθός, ἀλλ' ἐκεῖνα, τι μεν ἐσώθητε, πολλὴ χάρις τοι θεοῖς, και μάλιστα τω ξενίωyn και θην στρατια ἡ δέσποινα ε ἐπυνθάνετο ἀεὶ