Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

231쪽

νυν τ ονομα πρῶτον καὶ οἰκειότατον πάντωW ουδεν γα O τι του πατρος οἰκειότε9ον ει δε τις απονεμε τωπατο την δικαίαν τιμην, σπε και ὁ νόμος καὶ η φυσις κελεύει, προσηκόντως αν την πατρίδα προτιμήσαι καὶ γαρ ὁ πατηλαυτος της πατρίδ0ς κτῆμα και ὁ του πατρος

πατηρ καὶ οι κ τούτων ικεῖοι πάντες νωτερω, καὶ μεχρι θεῶν πατρωων προεισιν ἀναβιβας ἱμενον τοίνομα. 5. χαιsουσι καὶ θεοι πατρισι και πάντα μεν ως εἰκός, εφορῶσι τα των ἀνθρώπων et τῶν γούμενοι κτήματα πῆσαν γῆν καὶ θάλατταν εφ' ς δε καστος αυτῶν γέ- νετο, προτιμὰ τῶν ἄλλων πασῶν πόλεων και πόλεις σεμνότε9αι θεῶν πατρίδες και νῆσοι θειότεραι παμ ις Glsμνεῖται γένεσις θεῶν ιερὰ γουν κεχαρισμενα αὐτανομίζεται τ0ις θεοῖς, ἐπειδὰν εἰς τους Ocκειχυς εκαστος αφικόμενος ἱερουργη τόπους ει δε et ε0ῖς τίμιον τῆς πατρίδος νομα, πῶς ου ἀνθρώποις γε πολλῶ μὰλλοπι,

6. καὶ γαρ εἶδε τον ῆλι0ν πρῶτον καστος απὸ τῆς πατ9ίδος, ῶς και τ0υτον τον θεόν, ε καὶ κ0ινος ἐστιν, λλουν κάστω νομίζεσθαι πατρῶον δια την πρωτην ποτου τόπου θέαW και φωνῆς ενταυθα ρξατ επιχώρια πρῶτα λαλεῖν μανθάνων καὶ θεους ἐγνώρισεν ει δε τις τ0ιαύτης λαχε πατρίδος, ῶς τερας δεηθῆναι πρ0ς την τῶν μειζόνων παιδείαν, ἀλλ' ουν χέτω καὶ τούτων τῶν παιδευμάτων τῆ πατρίδι την χάριν ου γὰρ αν ἐγνώρισεν ουδε πόλεως ὁνομα μη διὰ την πατρίδα πόλιν εἰναι μαθών. 7. πάντα ε οἶμαι, παιδεύματα και μαθήματα συλ λέγουσιν ανθρωπ0ι χρησιμωτερους αυτους ἀπὸ τούτων ταῖς πατρίσι αὐασκευάζοντες κτῶνται δε καὶ χρήματα φιλ0τιμίας νεκεν τῆς εἰς τα κοινὰ τῆς πατρίδος δαπανήματα και εἰκότως, οἶμαι θεῖ γαρ υκ ἀχαρίστους i- ται τους τῶν μεγίστων τυχόντας εὐεργεσιῶν ἀλλ' εἰ τοις καθ' ενα τις ἀπονέμει χάριν, ῶσπερ στὶ δίκαιον, ἐπει-

232쪽

204 AOPRIA NOT

τρίδα τοι καθήκουσιν ἀμείβεσθω κακωσεως με γαργονεω ν ισὶ νόμοι παρὰ ταῖς πόλεσι, κοινην δε προσήκει πάντων μητε9α θν πατρίδα ν0μίζειν καὶ χα9ιστήρια τροφῶν ποδιδόναι καὶ θ των νόμων αυτῶν γνώσεως.

232 8. φθη δε υθεὶς οὐτως αμνήμων της πατρίδος, γενἄλλη πόλει γενόμενος ἀμελειν, ἀλλ' Oῖ τε κακοπραγοίν- τες εν ταῖς ἀποδζμίαις συνεχUςἈνακαλofσινῶς μέγιστον

των ἀγαθων πατρίς. οῖ τε ευδαιμονοῆντες, αν καὶ τααλλα ευ πράττωσι, Osro os αὐτοῖς μέγιστον ἐνδεῖν νομίt0υσι τ μ την πατρίδα οἰκεῖν, αλλὰ ξενιτεύειν ονειδος γὰρ το της ξενιτείας. και τους κατὰ τον της αποδημίας χρόν0ν λαμπ90ὐ γενομενου διὰ χρημάτων κτῆσιν η διὰ τιμῆς δόζαν η διὰ παιδείας μαρτυρίαν χιανδρείας παινον εστιν ἰδεῖν εἰς την πατρίδα πάντας επειγ0μένους , ς υκ αν ευ ἄλλοις βελτίοσιν επιδειξομένους λαυτων καλά καὶ τοσούτω γε μὰλλον καστος σπεύδει λαβεσθαι της πατρίδος, ὁσωπε αν φαίνηται μειζόνων παρ' ἄHot ηξιωμένος. . ποθεινὴ μεν os καὶ νε0ις πατρίς τοι δε ὁ γεγηρακόσιν σω πλεων os*90νεῖν η τοι νεοι μετεστι τοσούτω καὶ πλείων ἐγγίνεται πόθος ὁ της πατρίδος καστος ofν των γεγηρακότων και σπεύδει καὶ ε υχεται καταλῆσαι τον βίον επὶ της πατρίδος, ν θεν ρξατ βι0ῆν, ἐνταῆθα πάλιν και et σῶμα παρακατάθηται το A u θρεθαμεν καιτων πατ0ώων κοινωνησρ τάφων δεινόν γὰρ ἐκάστω δοκεῖ ξενίας ἀλίσκεσθαι καὶ μετὰ θάνατον , εν ἀλλοτρια 233 κειμενω n. 10. ὁσον δε της εὐνοίας της προς τὰς πατρίδας μέτεστι τοις ς ἀληθῶς νζσίοις πολίταις αδ ιτις αν κ των αὐτοροόνω μεν γὰρ πήλυδες καθ άπερ νόθοι αδίας ποι ofνται τὰς μεταναστάσεις το μεντης πατρίδ0 ὁνομα μήτε εἰδότες μήτε στεργοντες, γου

233쪽

uενοι δ' απανταχολτων πιτηδειων ευπορησειν , μέτρονευδαιμονιας τὰς της γαστρος δονὰς τιθεμενοι. οις δεκα μητη η πατρίς, ἀγαπῶσι την γην φ ης ἐγένοντο και τράφησαν, καν λίγην ἔχωσι, καν τραχεῖαν και λεπτόγεων καν ἀπορῶσι της γης επαινεσαι την ἀρετην, των γε περ της πατοίδος ου ἀπορησουσι εγκωμίων. ἀλλα αν ἴδωσιν ἐτερους σεμνυνομενους πεδίοις ἀνειμένοις και λειμῶσι φυτοῖς παντοδαποις διειλημμενοις, καὶ αυτοὶ των της πατρίδος εγκωμίων ου επιλανθάνονται, την δε ιπποτρόφον περορῶντες την κουροτρόφον ἐπαινοίσι. 11. καὶ σπεύδει τις ει την πατρίδα, καν νησιω- της η' καν παρ' αλλοις ευδαιμονεῖν δύνηται, καὶ διδομένην ἀθανασίαν ου προσησεται, προτιμῶν τον επὶ της

πατρίδος τάφον καὶ ὁ της πατρίδος αὐτω καπνος λαμπρότερος φθήσεται οὐ παρ' αλλοις πυρός. 12 οὐτω δε αρα τίμιον εἶναι δοκεῖ παρὰ πῶσιν η πατρίς, ῶστε καιτους πανταχ0s νομοθέτας δοι τις οῦν επὶ τοις μεγίστοις 34 ἀδικημασιν ως χαλεπωτάτην επιβεβληκότας την φυγὴν τιμωρίαν. καὶ οὐχ οἱ νομοθέται μεν οὐτως χουσιν, οι δε πιστευόμενοι τὰς στρατηγίας τερως, αλλ εν ταῖς μάχαις το μεγιστόν εστ των παραγγελμάτων τοῖς παρατα-τ0μενοις, ὐπερ πατρίδος αὐτοῖς ὁ πόλεμος καὶ ουδεὶς οστις ἰν ἀκούσας τούτου κακος ἐναι θέλγὶ ποιει γὰρ καὶ τον δειλὸν ἀνδρεῖον τ της πατρίδος νομα.

1. ης Λιβύης τὰ νότια ψάμμος εστ βαθεῖα και η διακεκαυμενη, ρημος ἐπὶ πολύ, ἀκριβῶς ἄκαρπος, πεδιν ἄπασα, ο χλόην ου πόαν ου φυτον οὐχ ὁδωρ

234쪽

ἔχουσα, η εἴ που αρα ἐν κοίλοις συνεστηκος ετos λίγου λείψανον, παχυ και τουτ και δυσῶδες, ουδε πάνυ διψῶντι ἀνθρώπω πότιμον. 0ίκητος γουν ἐστι δε ταί- τα ' πῶς γα αν ικοῖτο ανήμερος ουτ και ξηρὰ καιαφορος ουσα και πολλω τ αυχμω πιεζομενη καὶ τοθάλπος δε αυτ καὶ ὁ αὴρ 0μιδὴ πυρώδης καὶ φλογερ0ς

ων κανὴ ψάμμος πε9ζέουσα παντελῶς αβατον την χω- ραν τίθησι. d. Γαράμαντες μόνοι πρόσοικοι ντες ευ- 23 σταλες και κουφον θνος, ανθρωποι σκηνῖται, ἀπο θήρας τα πολλὰ ζῶντες, νίοτε ουτοι σβάλλουσι θηράσοντες ἀμφὶ τρ0πὰς τὰς χειμερινὰς μάλ στα, οντα τον θεον τηρήσαντες, πότε το 0λυ του καύματος σβεσθείη καὶ

ἡ ψάμμος νοτισθει καὶ ἀμηγέπη βατὴ γέν0ιτο φθήρα

δε ἐστιν δνων τε τῶν γρίων και στρουθῶν τῶν μεγάλων χαμαιπετῶν καὶ πιθήκων μάλιστα καὶ λεφάντωνενίοτε ταῶτα γαρ μόνα διαρκεῖ so το δίψος καὶ ανέχεται ἐπὶ πολυ ταλαιπωρουμενα π πολλω καὶ ξε τωὴλίω και μως οἱ Γαράμαντες επειδὰν τὰ σιτία καταναλώσωσιν ἄπερ ἔχοντες ἀφίκοντο, ἀπελαυνουσιν ὀπίσω ευνυς δεδιότες μὴ σφίσιν ἡ ψάμμος ἀναφλεγεῖσα δυσβατος καὶ ἄπορος γένηται, εἶτα σπερ εντὰς ἀρκυων ληφθέντες και αυτοὶ ἀπόλωνται μετὰ της ἄγρας ἄφυκτα γάρ ἐστιν, ἐν δήλιος ἀνασπάσας την ἰκμάδα καὶ τάχιστα ξηράνας τὴν χώραν περ ζέση ἀκμαιοτέραν τὴν κτῖνα προσβαλὼν ἄτε προς τὴν ν0τίδα παρατεθηγμένην ' τροφὴ

το θάλπος, το δίψος, ἡ ἐρημία, το μηδεν ἔχειν ε της γης λαβεῖν. ττον μῖν δυσχερῆ εινα δόξει τολλεμη- σομένου, και δι' o φευκτέα πάντως ἡ χωρα κείνη ερπετὰ γὰρ ποικίλα μεγέθει τε μέγιστα και πλήθει πάμπολλα και τὰς μορφὰς αλλόκοτα καὶ τον ὁ ἄμαχα ἐπι- 236 νέμεται τὴν γῆν, τὰ μενέποβρύχια, φωλευοντα ἐν μυχῶ

235쪽

της ψάμμου, τα δὲ αν ω πιπολάζοντα, φυσαλοι καὶ ἀσπίδες καὶ χιδναι καὶ κεράσται, καὶ βουπρήστεις καὶ ἀκον- τωι καὶ ἀμφίσβαιναι καὶ δράκοντες καὶ σκορπίων γενος διττόν, το μεν ετ ον ἐπίγειόν τε καὶ πεζόν, περμεγα και πολυσφόνδυλον, θάτερον δε ἐναέριον και πτηνόν, υμενόπτερον δε oi ταις ἀκρίσι καὶ τέττιξι και νυκτερίσι τα πτερά. τοιαsτα ορνεα πολλὰ ἐπιπετόμενα ουκαυπρόσιτον απεργάζεται την Λιβυην κείνην. . et δε δη πάντων ρπετῶν δεινότατον ν η ψάμμος τρεφει, η διψάς ἐστιν, τις υ πάνυ μεγας, χων si μοιος , το δῆγμα βίαιος, τον ον ταχύς, δυνας μεν ληκτους πάγων εὐθύς εκκαίει τε γα και σήπει και πίμπρασθαι ποιεῖ, και βοῶσιν σπερ ι εν πυρὰ κείμενοι. Ora μάλιστα καταπονοί και κατατρπιον αυτοὐς κεῖνό ἐστιν, ὁμώνυμον

πάθος τ έρπετω διψῶσι γαρ εἰς περβ0λήν, καὶ τ 237

παραδοξότατον, Gωπε αν πίνωσι, τοσούτω μὰλλον ορε γονται τοί ποτOB, καὶ η πιθυμία πολὐ πλέον επιτείνεται αὐτοις ' οὐδ αν σβέσειάς ποτε το δίψος, οὐδ' ηυ 0ν Νεῖλον αὐτον η τον υτρον ολον ἐκπιεῖν παράσχιὶς, ἀλλα προσεκκαύσεις επάρδων την νόσον, σπερ αν ει τις ἐλαίω πυρ κατασβεννύοι. 5. λέγουσιν ατρῶν παῖδες κείνην την αἰτίαν εἰναι, παχῶν τον ον οντα ἔπειτα δευόμενον τω ποτῶ ξυκίνητον γίγνεσθαι, γρότερον, ς τ ακός, καθιστάμενον καὶ επὶ πλειστον διαχεόμενον. 6. γω μεν οὐν οὐδένα τοίτο πεπονθότα εἶδον,

μηδε ώ θεοί, δοιμι οὐτω κολαζόμενον ἄνθρωπον, ἀλλ' ουδὲ ἐπέβην της Λιβύης το παράπαν ευ ποιῶW πίγραμμα δε τι ηκουσα, ο μοι των εταίρων τις ελεγεν αυτος

επὶ στήλης ἀνεγνωκέναι ἀνδρος οὐτως ἀποθανόντος' κAιβυης ἔφη απιων ς Αἴγυπτον παρὰ την μεγάλην Σύ

τι ποιεῖσθαι την πορείαν ' ου γὰρ εἶναι ἄλλως νυ α 238δη ταφω εντυχεῖν παρὰ την Γόνα επ' αὐτήτω κλύσματι

236쪽

εμπεφυκος αυτω περιεσπειρῆσθαι τω ποδί, καί τινας γυναικας δρ0φορουσας αμα πολλὰς καταχεῖν το δωλαυ- του πλησιον ὁ ωὰ κεῖσθαι οἱ των Gτρουθῶν κείνων,

ους ἔφην s ηρῶν Ους Γαράμαντας γεγράφθαι δε π90ςr0ὐπίγραμμα, υ χεῖμον ὁ καὶ αὐτ ειπεῖν, Toῖα παθόντ, oiμαι, καὶ Tάνταλον αἶθοπος ἰου μηδαμὰ κ0ιμησαι διψαλεην δύνην. καὶ αναοῖο κόρας τοῖον πίθον υ ἀναπλῆσαιαίεν παντλούσας δροφόρω καμάτω. δει και ἄλλα επη τετταρά ἐστι περὶ των ωῶν, καὶ ς αναιρούμενος αυτὰ δήχθη ἀλλ' υκετι μέμνημαι κεμνων. . συλλεγουσι δε ἄρα τα ὰ καὶ σπουδάκασι περὶ αυτὰ οι περίοικοι, υχῶς φαγεῖν μόνον, ἀλλὰ καὶ σκευεσι χρῶνται κενώσαντες και ἐκπώματα ποιουνται ἀπ' αυτῶν 23 ου γὰρ χουσι κεραμευειν διὰ το ψάμμον εἶναι την γῆν. ει δε καὶ μεγάλα ευρεθείη, και πιλοι γίγνονται so κτου os ἐκάστου το γὰρ μίτομον ἐκάτερον ἀποχρῶν τηκεφαλη πῖλός ἐστιν. . ἐκεῖ τοίνυν λοχῶσιν αἱ διψάδες παρὰ τὰ ωά, καὶ πειδὰν προσελθλ ὁ ἄνθρωπος, ε της ψάμμου ἐξερπύσασαι δάκνουσι του κακοδαίμονα ο δε πάσχει κεῖνα τὰ μικρὸν εμπροσθεν ἐμημενα πίνων ἀεικα μὰλλον διψῶν καὶ πιμπλάμενος bd ποτε. 9. ταυτὶ ου μὰ Λία προς Νίκανδρον τον ποιητην φιλοτιμούμενος διεξηλθον, οὐδ' ὁπως μεῖς μάθοιτε ώς ου αμελε γεγένηταί μοι φύσεις τῶν Λιβυκῶν ερπετῶν ειδέναι' ια-τρῶν γὰ0 αν μὰλλον λεπαινος εἴη, ἐς νάγκη εἰδέναι ταὐτα ῶς καὶ ἀμύνασθαι αυτὰ μετὰ της τέχνης χοιε ὰλλά μοι δοκῶ - και προς φιλίου μη δυσχεράνητε Γν

237쪽

εἰκόνα θηριώδη ουσαν - μοιόν τι καὶ αυτος παθεωπρος μὰς, οἱον κεινοι, πάσχουUt, προ τ ποτον οἱ δηχθεντες πο της διψάδ0ς' σω γα ἐν επὶ πλέον παρωες μῆς, τοσουτω μῶλλο ορέγομαι του πράγματος καὶ το δίψος σχετον πεκκαίεταί μοι καὶ εoικα ουδ' ἐμπλη- σθησεσθαί ποτε του τοιουτου ποτου μάλα εικότως που γα αν υτ διειδεῖ τε καὶ καθαρω δατι ἐντυχοιμι 240ωστε σύγγνωτε, ε δηχθεὶς και αυτος την ψυχην ηδίστωτουτ και γιεινοτάτω τω δήγματι εμφ000fμαι χανδυνυποθεις ω 9Oυνω την κεφαλην ' εἶ' μόνον η ἐπιλιπεῖν τα παρ' υμῶν ἐπιρρέοντα μηδε χυθεῖσαν την σπουδην της ἀκροάσεως κεχηνότα τι και διψῶντα καταλιπε ως δίψους γε νεκα τουμου προ υμὰς οὐδεν, ἐκώλυε πίνειν ἀεί κατα γαρ τον σοφὰν Πλάτωνα κόρος ουδεὶς

των καλῶν.

I. ΛΥΚΙΝΟΣ. υλλα π0ιητην μεν ἄριστον ἐναι σε, es υσωδε, καὶ τουτο παρὰ Μουσῶν λαβεῖν μετὰ της δάφνης αυτός τε δεικνύεις εν ις ποιεις - ἐνθεα γὰο και σεμνὰ πάντα - καὶ μεῖς πιστευομεν ουτως εχειν ' κεῖνο ὁ ἀπορῆσαι ἄξιον, τί δήποτε προειπὼν πε σαυτου, ῶς διὰ τουτο λάβοις την θεσπέσιον ἐκεινην δηὶ παρὰτων θεῶν, ὀπως κλείοις και μυοίqς τὰ παρεληλυθότα και θεσπίζοις τὰ ἐσόμενα, θάτερον μεν και πάνυ ευτελῶς ξενήνοχας θεῶν τε γενέσεις διηγουμενος ἄχρι καὶ 24l τῶν πρώτων εκείνων, χάους καὶ θ κα ουρανοῆκαι ερω- τος ἔτι δε γυναικῶν ἀρετὰς και παραινεσεις γεω9γικάς. και ὁσα περὶ Πλειάδων καὶ ὁσα περὶ καιρῶν ἀρότου και ἀμήτου και πλου και ὁλως τῶν ἄλλων απάντων ψάτε-

238쪽

ρον ὁ καὶ ο χρησιμώτερον ν τω βίω παρὰ π0λυ καὶ θεῶν δωρεαῖς ἀλλον εοικός, λεγ δε την τῶν μελλόντων πρ0αγόρευσιν, Ud την οὐχ ην εξαπέφηνας ἀλλα τομερος τ0sτο πῆν λήθη παραδεδωκας ουδαμου της ποιη- σεως η τον Κάλχαντα η 0ν ηλεμον η 0wΠ0λύειδον και ινέα μιμησάμενος, ο ῖ μηδε παμὰ Μουσῶν τούτου τυχόντες μως προεθεσπιζον καὶ Ουκ κνουν χρῆν τοῖς δε0μένοις. 2. στε ανάγκη σοι των τριῶν τούτων αἰτιῶν μια γε πάντως ἐνέχεσθαι η γὰρ ἐψεύσω, ει καὶ πικρῖνεἰπεῖν, ως υποσχομένων σοι τῶν Μουσῶν καὶ τὰ μέλλοντα πρ0λέγειν δυνασθαι η α μεν δ0σαν σπερ πέσχοντο, σωθε π φθόν0υ αποκρύπτεις καὶ π κόλπου φυλάττεις την δω9εὰν ου μεταdidos αυτῆς τοῖς δεομένοις ' γέγ9απται με σοι καὶ τοιαυτα πολ . fδέπω δε αύτατῶ βίω παραδεδωκας ου Οἶδα f ον καιρόν τινα ἄλλον ταμιευόμενος την χρη0ιν αυτῶν. κεῖνο μεν γὰρ υδε τολμήσαιμ' αν ειπεῖν, ς αἱ Ουσαι δύο σοι παρέξειν 242 υπ0σχόμεναι το μὲν εδοσαν. ξήμισείας ὁ ἀνεκαλέσαντο την πόσχεσιν , λέγω ε την των μελλόντων γνῶσιν, καιταίτα προτίμαν αυτὴν εν ω ἔπει πεσχημέναι. 3. αὐταοὐν παρὰ τίνος ἄλλου mi of ε, η παρ αυτο σολμάθοι τις αν π9εποι γὰρ αν. σπερ ι θεοὶ . δωτῆρες ἐάων εἰσίν, οὐτ δε καὶ ἡμῖν τοῖς φίλοις κα μαθηταῖς αυτῶν

μετὰ πάσης αληθείας ἐξηγεῖσθαι περὶ Hi στε καὶ λύεινημῖν τὰς απορίας. 4. ΗΣΙΟΒΟΣ. Ἐνῆν μέν μοι λβέλτιστε, αδίαν ἀπόκρισιν ἀποκρίνασθαί σοι περι απάντων, τι μηδέν ἐστι των ερραψωδημένων ὐπ' εμολέδιον ἐμόν, αλλὰ τῶν Μουσῶν, καὶ χρῆν σε παρ' ἐκείνων τους λογισμοῖς τῶν τε εἰρημένων καὶ τῶν παραλελειμμένων παιτεῖ εγώδε περ μὲν ων θία πιστάμην, λέγω δε οὐ νέμειν και ποιμαίνειν καὶ ἐξελαύνειν καὶ βδάλλει καὶ τῶν ἄλλων

239쪽

0οα ποιμένων ἔργα καὶ μαθήματα, δίκαιος αν εἴην ἀπο- 2 3λογεῖσθαι, αι θεαὶ δε τὰς αυτῶν δω0εας ἐς τε ν θέλωσι και ἐφ 0σον αν Oζωνται καλῶς πειν, μεταδιδόασιν. 5. μως δε υκ ἀπορησω προ σε καὶ ποιητικης απολογίας ' ου γάρ, Oiμαι, χ9q παρὰ τῶν ποιητῶν εοῦτο λεπτότατον ἀκρέολογουμένους ἀπαιτεῖν κατὰ συλλαβqν κάστην εντελῆ πάντως τὰ εἰρημένα, καν ει τι εν ω της ποιήσεως δρόμω παραρρυεν λάθύ, πικρῶς τουτο ἐξετάζειν, ἀλλ' εἰδέναι ὁτι πολλὰ μεῖς και τῶν μέτρων νεκα και η ευφωνίας ἐπεμβάλλομεμ τὰ δε καὶ τ επος αὐτοπολλάκις λεῖα ντα υκ ιθ όπως παρεδέξατο συχε τομέγιστον ν ἔχ0μεν ἀγαθῶν ἀφαιροὶ μῆς, λέγω δε την

ἐλευθερίαν και την ν τω ποιεῖν ξουσίαν, και τὰ μεν

ἄλλα υνορῆς ὁσα της π0ιήσεως καλά , σκινδαλάμους δε καὶ ἀκάνθας τινὰς κλέγεις καὶ λαβὰς θ συκ0φαντία di 244τεις αλλ' ου μόνος ταῆτα συ ουδὲ κατ ει οὐ μόνου, αλλὰ πολλ0 καὶ ἄλλ0 τὰ τορομοτέχνου του μονυιμήρου κατακνίζουσι λεπτὰ ἴτω κομιδn καὶ μάλιστα μικρὰ ἄττα διεξιόντες. 6. εἰ δε καὶ χρὴ μόσε χωρησαντα τύ αιτία την ρθοτάτην ἀπολογίαν ἀπολογησασθαι, ἀνάγνωθι, λουτος, τὰ Εργα μου καὶ τὰς υμέρας oi ση γὰρ ὁσα ντω ποιηματι τουτω μαντικῶς ἄμα και προφητικῶς προτεθέσπισται μοι τὰς αποβάσεις προδηλ0ῶντα τῶν τε ὀρθῶς καὶ κατὰ καιρὸν πραττομένων καὶ τῶν παραλελειμ-

μένων τὰς ζημίας. καὶ το οἴσεις δ' εν φορμῶ, παῆροι δέ σε θηησονται, καὶ πάλιν ὁσα ἀγαθὰ περιέσται τοι ὀρθῶς γεωργοsσι,

έρησιμωτάτη αν τω βίω μαντικη νομίζοιτο. 7. APR. TOυτο μεν Osν, ω θαυμαστε σίοδε, καὶ πάνυ ποιμενικὸν εἴρηταί σοι και ἐπαληθεύειν ἐοικας την τῶν Μουσῶν ἐπίπνοιαν αυτὸς οὐδ' ἀπολογεῖσθαι πεο τῶν πῶν δυνάμενος, μεῖς δ ου ταύτην την μαντικην

240쪽

παρὰ σου και των Ουσῶν περιεuενομεν ' πεὶ τά γε 2ab τοιαsτα πολυ μαντικώτερ0ι μῶν o γεωργοί, καὶ ἄριστα μαντευσαιντ αν μῖν περ αυτῶν, τι σαντος μεν τουθ εο ευθαλῆ εσται τὰ δράγματα, ν ε αυχμος ἐπιλάβηὶ καὶ διψήσωσιν αἱ ἄ00υραι, et δεμία μηχανὴ, οὐχὶ λιμον πακολουθῆσαι τω δίψει αυτῶν και τι Ου μεσουν-

τος θέρους χρὴ ἀ00υμ, η υκ αν τι φελος γενοιτο εικῆ εκχυθέντων των σπερμάτων , Ουο αμῶν ἔτι χλωρον τον στάχυν η κενον ευρεθήσεσθαι τον καρπόν. ου μην οὐδ'εκεῖνο μαντείας δεῖται, γην η καλύψαι τὰ σπέρματα και θεράπων μακέλλην ἔχων ἐπιφ000ίη της γης αὐτοῖς, καταπτήσεται τὰ ρνεα και προκατεδεῖται την ἄπασαν του θέρους ελπίδα. 8. τὰ γὰρ τοιαυτα παραινεσεις μεν

και ποθήκας λέγων Ου ἄν τις ἀμαρτάνοι, μαντικῆς επάμπολυ ἀποδεῖν μοι δοκεῖ, ς το ἔργον τὰ ἄδηλα καὶ

ουδαμῆ ουδαμῶς φανερὰ προγιγνώσκειν , σπε το τω Μίνω προειπεῖν τι εν τω του μέλιτος πίθω ὁ παις ἔσται αὐτω ἀποπεπνιγμένος , καὶ το τοι Ἀχαιοῖς προμηνῶσαιτης Ἀπόλλωνος υργῆς την αἰτίαν κα τω εκάτω ἔτει ἀλώσεσθαι τὸ γλιον αὐτα γὰρ ἡ μαντική ἐπει καὶ τα τ0ιαὐ- 2 6 τα εἴ τις αὐτn ἀνατιθείη, υκάν φθανοι κἀμε μάντιν λέγων πρ0ερῶ γὰρ και προθεσπιῶ καὶ ἄνευ Κασταλια και δάφνης καὶ τρίποδος ελφικ0s, τιάν γυμνος os κρύ0υς περινοστῶ τις Γοντος προσέτι η χαλαζῶντος του θε0s, ηπίαλος ου μικρος ἐπιπεσεῖται τω τοιούτω, και οδει γε τούτου μαντικώτερον , τι και θέρμη μετὰ ταῶτα, ῶς το εικός, ἐπιγενήσεται, καὶ ἄλλα πολλὰ τοιαέτα, νγελοῖον ἶν εἰη μεμνῆσθαι. . στε τὰς μεν τοιαύτας απολογίας και μαντείας ἄφες ' κεῖνο δε ο εἴρηκας ἐν αρχῆ, ἰ σως παραδέξασθαι ἄξιον, ς οὐθεν ιδεισθα των λεγομένων , ἀλλα τις ἔμπνοια δαιμόνιος ἐνεποίει σοι τὰ μμ τρα, ου πάνυ ουδε κείνη βέβαιος οὐσα ου γὰρ αν a