Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

301쪽

τον μεν γὰρ Σινωπέα η τον διδάσκαλον αυτο υν- 330τισθένη ουδε παραβάλλειν , ξιο αυτω, ἀλλ' υδε του Σωκράτη αυτόν, ἐκάλει δε τον Λία επὶ την αμιλλαν. εἶτα μεντοι δοξεν αυτ ἴσους πως φυλάξαι αυτους καὶ Οἴτω κατεπαυσε τον λόγ0 Aso γὰρ ταῆτα, ἐφη, ὁ βίος ἄριστα δημι0υργηματα ἐθεάσατο τον Αία τονυλύμπιον καὶ Πρωτεα, πλάσται δε καὶ τεχνῖται του μεν

Φειδίας, το δε η φύσις ἀλλὰ νον ξ ανθρώπων εἰς

θεοῖς το ἄγαλμα τ0ῆτο οἰχησεται χούμενον επὶ τos πυρος ορφανους μῆς καταλιπόν. αὐτα4ὐν πολλω δρῶτι διεζελθὼν δάκρυε μάλα γελοίως και τὰς τρίχας ἐτίλλετουπ0φειδόμενος μη πάνυ λκειν, και τελος ἀπηγον αυ- τὸν λύζοντα μεταξὐ των Κυνικῶν τινες παραμυθούμενοι. T. μετὰ δε osro ἄλλος εὐθὴς αναβαίνει υ περιμείνας διαλυθῆναι το πλῆθος, αλλὰ ἐπ' αἰθομενοι τοῖς προτεροι ἱερείοις επέχει των σπονδῶν καὶ τ μεν πρῶτον ἐπὶ πολλεγέλα και δηλος ην νειόθεν αυτ δρῶν, εἶτα ηρξατο δε πως ' πει κατάρατος Θεαγένης τέλος τῶ 33l μιαρωτάτων αυτ0λλόγων τὰ ιρακλείτου δάκρυα εποιη- σατο, εγὼ κατὰ τ εναντίον απὴ os qμοκρίτου γέλωτος ἄρξομαι. καὶ αfθις γέλα ἐπὶ πολύ, στε και μῶν του πολλοὐς ἐπὶ τοίμοιον ἐπεσπάσατο. . εἶτα ἐπιστρέψας εαυτόν, Η τί γὰρ ἄλλο, φη, es ἄνδρες, χρη π0ιεῖν ἀκούοντα μεν ἴτω γελοίων ρήσεων, ὁρῶντα δε ἄνδρας

γέροντας δοξαρίου καταπτύστου νεκα μονονουχὶ κυβιστῶντας ε τω μέσω ως δε εἰδείητε ἐόν τι το ἄγαλμά ἐστι το καυθησόμενον, ἀκούσατέ μ0υ ἐξ ἀρχης παραφυλάξαντος την γνώμην αυτο και τὸν βίον επιτηρησαντος ενια δε παρὰ τῶν πολιτῶν αυτos ἐπυνθανόμην καὶ

οἷς νάγκη ν ἀκριβῶς εἰδέναι αυτόν. . το γὰρ της φύ σεως τ0sτο πλάσμα καὶ δημιούργημα, ὁ ο Πολυκλείτου κανών, ἐπεὶ εις ἄνδρας τελεῖν ρξατο, εν ωρμενία

LUCIAN. III. 18

302쪽

μοιχευων ἀλους μάλα π0λλὰς πληπὰς ἔλαβε καὶ τέλος κατὰ του τέγους ἀλόμενος διέφυγε αφανῖδι την πυγην

332 βεβυσμένος εἶτα μειράκιόν τι 9αιον διαφθειρας τρισχιλίων ξωνήσατο παρὰ των γονέων του παιδος πενήτων

oντων Ῥη ἐπὶ 40ν ἀρμ0στην ἀπαχθῆναι 'ης υσίας. 10. αὐτα καὶ τὰ τοιαυτα ἐάσειν μοι δοκῶ πηλος γὰ9ἐτι ἄπλαστος ην καὶ Ουδέπω εντελες ἄγαλμα μῖν ἐδεδημιουργητο ἀ δε τον πατέρα ἔδρασε και πάνυ ἀκουσαι ἄξιον καίτοι πάντες ἴστε καὶ ἀκηκόατε ώς ἀπέπνιξε τον γέροντα υκ νασχόμενος αυτον περ ἐξήκοντα ἔτη δηγηρῶντα. Miτα ἐπειδὴ τω πρῆγμα διεβεβόητ0, φυγὴν 333 ἐαυτο καταδικάσας ἐπλανῆτο ἄλλην ἄλλοτε ἀμείβων.

11. τεπε και την θαυμαστὴν σοφίαν των μιστιανῶν ἐξέμαθε περὶ την Παλαιστίνην τοῖς ιερευσι και γ αμμα- τείσιν αυτῶν ξυγγενόμενος. και τί γάρ; εν βραχεῖ παῖδας αυτους ἀπέφηνε προφητης καὶ θιασάρχης και ξυναγωγευς και πάντα μόνος αὐτος ' κα των βίβλων τὰς μεν ἐξηγεῖτο καὶ διεσάφει, πολλὰς δε αυτος και ξυνέγραφε, και ς θεον αυτον εκεῖνοι γοῆντο καὶ νομοθέτη33 - χρῶντο καὶ προστάτην ἐπέγραφον ' τον μέγαν Ofwεκεμνον ἔτι σέβουσι του ἄνθρωπον τον ἐν τη Παλαιστίνη ἀνασκολοπισθέντα. τι καινὴν ταυτην τελετην εισήγαγεν ς

τον βίον 12. τότε δὴ κα ὶ συλληφθεὶς ἐπὶ τούτω ὁ Πρω-

τεῶς ἐνέπεσεν ει το δεσμωτημιον. ὀπερ και αυτ os μικρὸν αὐτῶ ἀξίωμα περιεποίησε προ τον ἐξης βίον καὶ την εὐατείαν και δοξοκοπίαν, ων 9ῶν ἐτύγχανεν ἐπέὶ δ' os ἐδέδετο, ιαριστtανοὶ συμφορὰν π0ιούμενοι τοπρῆγμα πάντα ἐκίνουν ἐξαρπάσαι πειρώμενοι αυτόν. 5 i τ' ἐπεὶ τουτο ν δύνατον, η γε ἄλλη θεραπεία πῆσαοὐ παρέργως, ἀλλα συν σπουδn ἐγίγνετο και ε ωθεν μεν εὐθὐς νήοῆν παρὰ τω δεσμωτη9ίω πεοιμένοντα γράδια χηρας τινὰς καὶ παιδία ορφανά. o δε ἐν τέλει αυτῶν

303쪽

καὶ συνεκάθευδον ενδον με αυτο διαφθείροντες τους δεσμοφύλακας ' ἐτα δεῖπνα ποικίλα εἰσεκομίζετο καὶ λόγοι ἱερο αυτῶν λέγοντο και ο βέλτιστος Περεγρινος - ἔτι γαρ OBTO καλεῖτο - καινὰς Σωκράτης π αυτῶν ωνομάζετο. 13. καὶ μην κἀκ των ε υσία πόλεων ἐστὶν 336ῶν ὴκόν τινες τῶν μιστιανῶν στελλόντων απὸ του κοι- ν0s, βοηθησοντες και ξυναγορεύσοντες και παραμυθησόμενοι τυν ανδρα ἀμηχανον δε τι το τάχος ἐπιδείκνυνται, ἐπειδάν τι τοι οὐτον γενηται δημόσιοπι εν βραχεῖ γάρ ἀφειδ0sσι πάντων κα δη καια Περεγρίνω πολλὰ τότε κε χρήματα παρ' αυτῶν επὶ προφάσει τῶν δεσμῶν και πρόσοδον υ tκρὰν ταύτην ποιήσατο ' πεπείκασι γὰρ υτοὐς ι κακοδαίμονες τὰ μεν ὁλον θάνατοι ἔσε 337σθαι καὶ βιώσεσθαι τὸν ἀεὶ χρόνον, παρ' ο και καταφρονουσι οὐ θανάτου και κόντες αυτοὐς ἐπιδιδόασινοι πολλοί Ἀπειτα δε ὁ ν0μοθέτης ὁ πρῶτος ἔπεισεν αυ- τους ως ἀδελφοὶ πάντες εἶε αλλήλων, ἐπειδὰν ἄπαξ παραβάντες θεοί με τοὐς Ἐλληνικοῖς ἀπαρνήσωνται,τὀν δε ἀνεσκολοπισμένον κεῖνον σοφιστὴν αὐτῶν προς- κυνῶσι και κατὰ τ0ὐς ἐκείνου νόμους βιῶσι καταφρ0 338νοῆσιν sν πάντων ε ἴσης καὶ κοινὰ γοῆνται ἄνευ τινὸς κριβοῆς πίστεως τὰ τοιαίτα παραδεξάμενοι ην τοίνυν πα9Ωθn τις ει αυτ οὐ γόης και τεχνίτης ἄνθρω

πος καὶ πράγμασι χρῆσθαι δυνάμενος, αὐτίκα μάλα πλούσιος εν βραχεῖ γέ ετ ἰδιώταις ἀνθρώποις ἐγχανών 14 πλην ἀλλ ὁ ἴρεγρῖνος ἀφείθη υπὸ το τότε της Συρίας ἄρχοντος, ot/δρὸς φιλοσοφία χαίροντος ὁ συνεὶς την ἀπόνοιαν αὐτi, και τι δέξαιτ' αν ἀποθανεῖν, ς δόξαν ἐπὶ τούτω κ πολ ποι, ' Ῥῆκεν αυτὰν οὐδε της κο 339λάσεως ἡπολαβ ἄξι0 ὁ ὁ εἰς την οἰκείαν ἐπανελθὼν καταλαμβάνε, τὸ περὶ τοὐ π)τρώου φόνου ἔτι φλεγμα

304쪽

διηρπαστ δε α πλεῖστα των κτημάτων παρὰ την ἀποδημίαν αυτο καὶ μόνοι πελείποντο οι ἀγροὶ os0ν 1ς πεντεκαίδεκα τάλαντα ην γαλη πῆσα ουσία τριάκοντά που ταλάντων ξία, ην ὁ γερων κατελιπεν ουχῶσπερ ὁ παγγέλοιος Θεαγένης λεγε πεντακισχιλίωw τοσουτουγα ουδε η πῆσα των Παριανῶν πόλις πέντε υν αυτη3δ τας γειτνιώσας παμαλαβουσα πραθείη αν αυτοῖς ἀνθ9ώποις και β0σκήμασι και τύ λοιπx παρασκευn. 15. αλλ ετιγλη κατηγ09ία καὶ το εγκλημα θε9μ0wην , και ἐήκει Ουκεις μακ9αν ἐπαναστήσεσθαί τις αυτω καὶ μάλιστα ὁ δὴ μ0 αsτ0ς γανάκτει χρηστόν. ς ἔφασαν οι ἰδόντες, γέ-9οντα πενθοίντες Ουτως ὰσεβῶς ὰπολωλότα Oi G0φος οὐτος Πρωτεὐς 90ς παντα αὐτα κέψασθε io τι ἐξείρε καὶ πως τον κίνdυνον tέφυγε παρελθὼν α9εις την ἐκκλησίαν των Παριανῶν - ἐκόμα δε ηδ καὶτ9ίβωνα πιναρον ημπείχετ και πήραν παρήρτητο και 0ξύλ0 εν τύ χειρι ην καὶ λως μάλα τραγικῶς ἐσκεύαστο - τοιοὐτος ουν πιφανεὶς αὐτοῖς ἀφεῖναι φη την ουσίαν, ην ὁ μακαρίτης πατὴρ αυτῶ κατέλιπε δημοσίαν εἰναι πῆσαν τοὐτ ῶςήκουσεν ὁ δῆμ0ς πένητες ἄνθρωποι καὶ πρ0ς διανομὰς κεχηνότες, ἀνέκραγον εὐθυς ναφιλόσοφον , ενα φιλόπατμιν ενα toγένους καὶ Κράτη- δὴ το ζηλωτήν. οἱ ὁ εμρ0 ἐπεφίμωντο, αν ει τις ἐπιχειρήσειε μεμνῆσθαι os φόνου, λίθοις ευθυς ἐβάλλετο. 16. ἐξήει of τ δεύτερον πλανησόμενος, κανὰ φόδια τους Xριστιανοῖς ἔχων ὐφ' ων δορυφ09oύμενος εν ἄπασιν ἀφθόνοι ην. καὶ χρόνον μέν τινα ἴτως ἐβόσκετο Eiτα παμανομήσας τι καὶ ς κείνους - ίφθη γάρ τι. ς

ιεμένων αὐτῶν ἀπορούμενος κ παλινωδίας ετ δεῖν ἀπαιτεῖν παρὰ τῆς πόλεως τα κτήματα, καὶ γραμματεῖον επιδοὐ, ξίου αὐτα κομίσασθαι κελεύσαντος βασιλέως.

305쪽

εἶτα της πόλεως ἀντιπρεσβευσαμενης Ουδεν πράχθη, ἀλλ' εμμενειν κελευσθη οἱς απας διέγνω μηδενὸς καταναγκάσαντος 17. τρίτη επὶ τούτοις π0δημία ις ι- γυπτον παρὰ τον Ἀγαθόβουλον, ῖναπερ την θαυμαστηνασκησιν διησκητο, ξυρόμενος μεν της κεφαλῆς το μισυ, χριόμεν0ς δε πηλῶ το πρόσωπον εν πολλω δε των περιεστώτων δημω ἀναφλῶν το αἰδ0χν και το ἀδιάφορον δ'

τουτο καλουμενον ἐπιδεικνυμενος. ἐτα παίων και παιό 3Α2μενος νάρθηκι εις τὰς πυγὰς και αλλα πολλὰ νεανικώτερα θαυματοποιῶν. 18. κεῖθεν δε Ουτω παρεσκευασμένος ἐπὶ Ιταλίαν πλευσε καὶ ἀποβὰς της νεὼς ευθυς ελοιδορεῖτο πῆσι και μάλιστα τω βασιλεῖ πραότατον αυτὸν καὶ μερώτατον εἰδώς, στε σφαλῶς ἐτόλμα ἐκείνωγα9, ω εικός, λίγον ἔμελε τῶν βλασφημιῶν και Ουκηςίου την φιλοσοφίαν ποδυόμενόν τινα κολάζειν επὶ ρήμασι και μάλιστα τεχνην το λοιδορεῖσθαι πεποιημενον.

τουτ δε καὶ π τούτων τὰ της δόξης ηυξάνετο παρὰ γουν τοις ἰδιώταις και περίβλεπτος ην επὶ τ' ἀπονοία, μεχρι δη ὁ την πόλιν επιτετραμ μενος ἀνηρ σοφὸς ἀπέπεμψεν αυτον ἀμέτρως ἐντρυφῶντα τω π9άγματι, εἰπὼν μη δεῖσθαι την πόλιν τοιούτου φιλοσόφου πλην αλλὰ 343 και τουτ κλεινὸν αυτου καὶ διὰ στόματος νάπασιν, ὁ φιλόσ0φ0ς διὰ την παρρησίαν καὶ την ἄγαν ἐλευθερίαν

ἐζελαθείς καὶ προσήλαυνε κατὰ τουτο et Μουσωνίωκαι Βίωνι καὶ πικτητω και ει τις ἄλλος εν περιστάσει TOικυττεγενετο. 19. υτω δη επι την Ἐλλάδα ελθὼν ἄρτιμεν υλεχις ἐλοιδορεῖτο, ἄρτι δε τους Ελληνας πειθεν ἀντάρασθαι ὁπλα ' μαλις, ἄρτι δε ἄνδρα παιδεία και ἀξιωματι προυχοντα, διότι κα εν τοις ἄλλοις et ἐποίησε την Ἐλλάδα και δωρ πηγαγε τη υλυμπία και παυσε δίψει ἀπολλυμένους τ0υς πανηγυριστάς, κακῶς ηγόρευενῶς καταθηλύναντα τους Ελληνας, δεον τους θεατὰς τῶν

306쪽

υλυμπίων διακαρτερεῖν διψῶντας και νη ία γε καὶ ἀπο

μεν επὶ τον Αία καταφυγὼν ὁ γενναῖος εὐρε το μη ἀποθανεῖν. 20 ε δε την ἐζῆς λυμπιάδα λόγον τινὰ διατεττάρων ετῶν συνθεὶς των δια μεσου εξήνεγκε προς τους Ἐλληνας παινον πε του o δωρ ἐπαγαγόντος καὶαπ0λογίαν περ της τότε φυγῆς. δη θεάμελουμενο υφ' απάντων καὶ μηκίθ' μ0ίως περίβλεπτος W- ωλα γαμην ἀπαντα καὶ Ουθεν ἔτι καινουργεῖν δυνατο, ἐφ' o τω εκπλήξει τους εντυγχάνοντας καὶ θαυμάζειν καὶ προς αυτον ἀποβλεπειν π0ιήσει, οὐπερ ξ αρχῆς δριμυν τινα ἐμωτα ἐρῶν τύγχανε - το τελευταιον τοίτο τόλμημαεβουλευσατο τ πες τῆς πυρῆς, καὶ διέδωκε λόγον ἔς τους Ελληνας ευθυς ἀπ' υλυμπίων των ἔμπροσθεν ως

ες τουπιον καύσων εαυτόν. 21. καὶ νυν αυτὰ ταῆτα θαυματοποιεῖ. ως φασι βόθρον ὀρυττων καὶ ξύλα συγκομίζων H δεινήν τινα την κα9τερίαν πισχνούμενος. εχ9ῆν δε οιμαι, μάλιστα μεν περιμένειν τον θάνατον καὶ μη δραπετεύειν κα0s βίου ει ὁ και πάντως nιέγνω-345 τό o ἀπαλλάττεσθαι μη πυρὶ μηδε τοῖς ἀπο τῆς τραγωδίας τούτοις χρῆσθαι, ἀλλ' τερόν τινα θανάτου τρό

πυμ ω φάκλειόν τι σπάζεται. τί ὁ ποτε ουχὶ κατὰ σιγὴν λόμεν0ς ρος ευδενδ90 εν κείνω ἐαυτὸν νέ-π9ησε μόνος ενα τινὰ οἱον Θεαγένη οὐτον Φιλοκτήτην παρα βών ὁ ε εν υλυμπία τῆς πανηγυρεως πληθOs-σης μόνον υ επὶ σκηνῆς ὀπτήσει ἐαυτόν. υκ ανάξιος ων μὰ τον πιακλέα, ε γε χρὴ και τους πατραλοίας καὶ τους ἀθλυς δίκας διδόναι των τολμημάτων καὶ κατὰ

307쪽

τOGτο πάνυ οψε δρῆν αυτ εοικεν, δν εχρην πάλαι ἐς τον του Φαλάριδος ταυρον εμπεσόντα την ἀξίαν ἀποτετικε -

ναι, ἀλλα μη ἀπαξ χανόντα προς την φλόγα εν ἀκαρεῖ

τεθνάναι και γα αυ καὶ τόδε οἱ πολλοί μοι λέγουσιν.ώς ουδεὶς ξυτερος ἄλλος θανάτου τρόπος του δι πυρός ἀνοῖξαι γαρ δει μόν0ν το στόμα και αυτίκα τεθνάναι 22 το μέντοι θεαμ επινοειται, ἐμαι, ώς σεμνόν,εν ἱερω χωρίω καιόμενος ἄνθρωπος, ενθα μηδε θάπτεινοσιον του ἄλλους ἀποθνήσκοντας ἀκουετε δέ, οἶμαι, Δ καὶ πάλαι θελων τις ἐνδοξος γενεσθαι, ἐπει κατ ἄλλον τρόπον ου εῖχεν ἐπιτυχεῖν τούτου, νεπ0ησε της 346

εσίας Ἀρτέμιδ0 τον νεών. τοιοίτόν τι και αυτος πι- νοει, τοσουτος ερως της δόξης εντέτηκεν αυτω. 23. καίτοι

φησὶν ὁτι περ των ανθρώπων αυτο δρὰ, ς διδάξειεναυτους θανάτου καταφρονειν καὶ ἐγκα9τερεω τοι δει

και τους κακουργους βουλοισθε ἀν μαθητὰς αυτου γε- νωπα της αὐτερίας ταέτης και καταφρονειν θανάτου καὶ καύσεως και των τοιούτων δειμάτων. αλλ' υἱῶν υοιδ' ὁτι βουληθείητε. πῶς ουν ὁ Πρωτευς Ofτο διακρινει καὶ τους μεν χρηστοῖς φελησει, τους δε πονη-00υς υ φιλοκινδυνοτίμους και τολμηροτέρους ἀποφανεῖ; 24. καίτοι δυνατὸν ἔστω ες τ0υτο μόνους ἀπαντήσεσθαι τους προς λώφέλιμ0ν ψομένους το πρῆγμα. μῆς δ' os αυθις ερήσομαι, δεξαισθ' ἀν του παῖδας et μῶν - λωτὰς του τοιούτου γενέσθαι Ουκάν εἴποιτε καίτοι τί 347τ0ῆτεηρόμην , ὁπου μηδ' αυτῶν τις των μαθητῶν αυτου ζηλώσειεν ἄν τον οὐν Θεαγένη ofτο μάλιστα αἰτιάσαιτο ἄν τις , τι ἀλλα ζηλῶν τἀνδ9ὀς ουνεπεται mδιδασκάλω και συνοδεύει παρὰ τὸν Ηρακλέα ῶς φησιν, ἀπιόντι, δυνάμενος εν 9αχεῖ πανευδαίμων γενέσθαι συνεμπεσὼν ἐπὶ κεφαλην ς το πῆλ' ου γαρ εν πηρα καὶ

308쪽

280 AO TRIA NOTβάκτρω καὶ τρίβων ο ζῆλ0ς , αλλὰ ταυτα μεν ἀσφαλῆ

καὶ ράδια καὶ παντος αν εἰ η et τελος ὁ καὶ το κεφάλαιον χρὴ ζηλουν αἰ πυμὰν συνδεντα κορμῶν συκίνωνώς ενι μάλιστα χλωμῶν ἐναποπνιγῆναι τῶ καπνῶ ' τ πυργὰ αυτο υ μόνον φακλεους καὶ σκληπιof αλλὰ καὶ των ἱερ0συλων καὶ ἀνδροφόνων, Ους ορὰν εστιν επικαταδίκης αυτο πάσχοντας. στε ἄμεινον το διὰ του καπνοῆ i διον γὰρ καὶ μῶν μόνων α γενοιτο. 25. ἄλλως τε 348 μεν ιρακλῆς, i περ ἄρα καὶ τόλμησέ τι τοι0Oτον. πονόσου αυτο ἔδρασεν πο os Κενταυμελ α ατ0ς, ῶς

ου εμπηδῶσιν εἰς το πῆ9, ς νησίκριτος ο λεξάνδρου κυβερνήτης ἰδὼν Κάλανον καόμενόν φησιν, αλλ'

δὴ ἐπειδὰν νήσωσι, πλησίον παραστάντες ακίνητοιχνέχον ται παροπτώμενοι, εἶ ἐπιβάντες κατὰ σχημα καίονταιουδ οσον λινον ἐκτρέψαντες τῆς κατακλίσεως. υτ0 δε τί μεγα ει ἐμπεσὼν τεθνής εται συναρπασθεὶς πO Os

πυρός; υκ π ελπίδος μη ἀναπηδήσεσθαι αυτον καὶ ἡμίφλεκτον , ε μή, δπερ φασί, μηχανήσεται βαθειαν γενεσύαι και εν βόθρω την πυράν. 26. εἰσὶ δ' ῖ καὶ μεταβάλλεσθαί φασιν αυτον καί τινα ὀνείρατα διηγεῖσθαι, ἁ το Aιὸς υκ ἐῶντος μιαίνειν ερον χωρίον ἀλλὰ θαρρείτω τούτου γε νεκα ' Ἀγὼ γὰρ διομοσαίμην αὐή350 μην μηδέν των θεῶν ἀγανακτήσειν , εἰ Περεγ9ῖνος κακὸς κακῶς ἀποθάνοι. ου μην Ουδ ράδιον αυτ ετ να- δῆναι ' O γὰ συνόντες κυνες παρορμῶσι και συνωθοῆ- σιν το s καὶ et πεκκάουσι την γνώμην ου εῶντες

309쪽

ἀποδειλιῶν , ων ε δύο συγκατασπάσας εμπεσοι 1 την πυράν, τουτο μόνον χάριεν αν εργάσαιτο 27. κουον δείς ουδε Πρωτευς ἔτι καλεῖσθαι ξιοῖ, ἀλλα Φοίνικα

μετωνόμασεν εαυτόν, ὁτι και φοῖνιξ τυ Ἀδικὸν ἄρνεονεπιβαίνειν πυρῆς λεγεται πορρωτάτω γηρως προβεβηκώς. αλλὰ και λογοποιεῖ και χρησμούς τινας διεξεισι παλαιοίς δη, ς χρεὼν εἶναι δαίμονα νυκτοφέλακα γενέσθαι αυ-cόν, και δῆλός ἐστι βωμῶν δη πιθυμῶν και χρυσους ἀναστήσεσθαι ἐλπίζων. 28. καὶ μὰ υία ουδὲν ἀπεικὸς εν τοῖς πολλοῖς τοι ἀνοήτοις ευρεθησεσθαί τινας τοὐς καιτεταρταίων ἀπηλλάχθαι δι' αυτου φήσοντας και νύκτωρ

ἐντετυχηκέναι τῶ δαίμονι τω νυκτοφύλακι. ι κατάρατοιδε ἡτοι μαθηται αὐτολκαι χρηστηριον, ἐμαι, και αδυτον επὶ τὶ πυρὰ μηχανήσονται, διότι και Πρωτεῖς εκει 3bIνος ὁ Αιός, ο προπάτωρ του νόματος, μαντικὰς ν. μαρτυρ0μαι δεχ μην και ερεα αυτου ἀποδειχθήσεσθαι

μαστιγων καυτηρίων η τινος τοιαέτης τερατουργίας, και η Βία τελετην τινα ε αὐτω στήσεσθαι νυκτέμιον κα δαδουχίαν επὶὰρ πυρὰ 29. Θεαγενης δε ἔναγχος, ῶς μοί τις των ἐταίρων ἀπηγγειλε, και Σίβυλλαν φηπ90ειρηκεναι περὶ τούτωπι και τὰ πη γὰρ ἀπεμνημόνευεν

ἀλλ οπόταν Πρωτσυς υνικῶν ὁχ αριστος απάντων Ζηνὸς εὐιγδούπου τεμενος κάτα πυ ἀνακαύσας ες φλόγα πηδησας ελθε ες μακρὸν πιλυμπον, δη τότε πάντας ὁμῶς, ο ἀρ0ύρης καρπὸν δουσι νυκτιπόλον τιμῆν κέλομαι ρωα μέγιστ0ν σύνθρονον μαίστω και υρακλῆ ἄνακτι. 30. αῆτα μεν Θεαγένης Σιβύλλης ἀκηκοέναι φησίν εγὼ 352δε Βάκιδος αυτῶ χρησμὸν περ τούτων ερῶ φησὶ δε Βάκις ουτως σφόδρα ευ ἐπειπών,

310쪽

282 ΛΟΥΚΙΛΛΟΥ αλλ' πόταν Κυνικος πολυώνυμος ἐς φλόγα πολλὴν πηδήσr δόξης π ἐρινύι θυμὸν ὀρινθείς,δη τότε του αλλους κυναλώπεκας, οῖ οἱ πονται, μιμεῖσθαι χρη πότμον ἀποιχομένοι λυκοιο.

ος δε ε δειλὰς ε ὼν φεύγη μένος Hφαίστοιο, λάεσσιν βαλεειν τοὐτον τάχα πάντας χαιούς, ῶς η ψυχρὰς ὼν I0μηγ0ρίειν ἐπιχειρκὶ χρυσω σαξάμενος πήρην μάλα πολλὰ δανείζων.

εν καλαῖς Πάτραισιν ἔχων τρὶς πέντε τάλαντα.

τί μῖν δοκεῖ ἄνδρες ὰρ φαυλότε00 χρησμολόγ0ς Βάκις της Σιβύλλης ἐναι Ἀστε ρα τοι θαυμαστοῖς

γελῶν, ,Νέστορα δ' οὐκ ἔλαθεν ἰαχη τον Θεαγένη, ἀλλ' ς κ0υσε της βοῆς, κεν εὐθὴς καὶ ἀναβὰς ἐκεκράγει και μυρία κακὰ διεξροι περὶ του καταβεβηκότος os γαρ id οστις ὁ βέλτιστ0ς κεῖνος ἐκαλεῖτο εγῶ δεοφεις αὐτον διαρρηγνύμενον απήειν ὀψόμενος τοὐς ἀ i λητάς ηδη γαρ οἱ Ἐλλανοδίκα ἐλέγοντο εἰναι ν τω πλεθρίω ταοτα μεν σοι τὰ ἐν 'Hλωι. 32. ἐπεὶ ὁ εις τηνυλυμπίαν ἀφικόμεθα, μεστὰς ην ὁ πισθόδομος των κατηγορ0ύντων Πρωτέως Ἀπαινούντων την προαίρεσιν afros. στε καὶ ις χεῖρας αυτῶν ὴλ ν οἱ πολλοί, ἄχρι ὁ παρελθὼν αυτὸς ὁ Πρωτεὐ μυρ- τω πληθε πα9α- πεμπόμενος κατόπιν of των κηρύκων γῶνος λόγους 354 τινὰς διεξηλθε περι αυτο τον βίον τε ώς βίω και τους κινδύνους ους ἐκινδύνευσε διηγούμενος και ὁσα πράγματα φιλοσοφίας ενεκα ἡπέμεινε τὰ μεν οὐν εἰρημενα πολλα qW γωδε λίγων κουσα υπὸ πληθους των περιεστώ- τοῖν ειτα φοβηθει μη συντριβείην εν τοσαύτd τώρβsi,