Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

311쪽

επH καὶ πολλους τουτο πάσχοντας ἐώρων, ἀπῆλθον μακρὰ χαίρειν φθάσας θανατιῶντι σοφιστη τον επιτάφιον εαυτου προ τελευτῆς διεξιόντι. 33. πλην το γε τοσοὐτονεπηκουσα εφη γὰρ βουλεσθαι χρυσω βίω χρυσῆν κορώνην ἐπιθεῖναι χρῆναι γὰρ του Ηρακλείως βεβιωκότα Ηρακλείως ἀποθανεῖν και ἀναμιχθῆναι φαιθερι καὶώφελῆσαι, φη, βουλο ιαι τους ἀνθρώπους δείξας αυτοῖς ον χρὴ τρόπον θανατου καταφρονεῖν πάντας ουν δεῖ μοι τους ἀνθρώπους ιλοκτήτας γενεσθαι οἱ μεν ουν 355 ἀνοητότεροι των ανθρώπων ἐδάκρυον καὶ ἐβόων Σώζου τοῖς Ελλησιν, οἱ δὲ ἀνδρωδέστεροι κεκράγεισαν ελειτὰ δεδογμενα, φ ῶν ὁ πρεσβυτης ου μετρίως θορυβηθη ελπίζων πάντας ξεσθαι αυτου καὶ μη προησεσθαι τω πυρί, ἀλλα ἄκοντα ὁ καθεξειν ν τω βίω το δητελεῖν τὰ δεδογμένα πάνυ ἀδόκητον αυτ προσπεσονώχριῆν ετι μῆλλον εποίησε, καίτοι ηδη νεκρικῶς την χρόανεχοντι, και η Βία και ποτρέμειν , στε κατεπαυσε τον

λόγον. 34. γὼ δέ, εικάζεις, οἶμαι, πῶς γελων ουδε γὰρ ἐλεεῖν ἄξιον ην ουτ δυσέρωτα της δόξης ἄνθρωπον

πέμπετο δε ομως πὀ πολλῶν και ἐνεφορεῖτο της δόξης ἀποβλεπων ε το πλῆθος των θαυμαζώντων, ου ειδῶς 356ὁ ἄθλιος δει καὶ τοις επι τον σταυρον ἀπαγομένοις τυποτου δημίου χομένοις πολλω πλείους πονται. 35. καὶ δητὰ μεν υλυμπια τέλος ειχε. κάλλιστα υλυμπίων γενόμενα ν γ' εἶδον, τετράκις δ ορῶν. γὼ δε- ου γαρ ην ευπ09ῆσαι χήματος ἄμα π0λλῶν ἐξιόντων - ἄκων πελειπόμην ὁ δε ἀεὶ ἀναβαλλόμενος νύκτα το τελευταῖον προει9η κει ἐπιδείξασθαι την καὐσιν καί μετων ταίμων τινος παραλαβόντος περι μέσας νύκτα εξαναστας πήειν ευθυ της 'Αρπίνης, ενθα ν η πυρά. στάδιοι πάντες osτο ει κοσιν ἀπ της υλυμπίας κατὰ τον

312쪽

ιππόδρομον ὰπιόντων πρ0 εω και ἐπεὶ τάχιστα ἀφικόμμεθα, καταλαμβάν0μεν πυ9ὰν νενησμενην εν βάθει oσον ἐς οργυιὰν το βάθος δῶδες σαν τα πολλὰ καὶ παρεβεβυστο των φρυγάνων ως ναφθείη τάχιστα. 36. καὶ επειδὴ ἡ σεληνηχνετελλεν - ἔδει γα κἀκείνην θεάσα-

εσκευασμενος ἐς τον ἀεὶ τρόπον και ξυν αὐτω τα τέλη των κυνῶν, καὶ μάλιστα ὁ γεννάδας o ἐκ Πατρῶν dὰδαπων, ου φαίλος δευτεραγωνιστής όδαδοφόρει ὁ καὶ ὁ Πρωτευς καὶ προσελθόντες αλλος ἀλλαχόθεν ἀνηψαντο πυρ μέγιστον ἀτ ὰπ δάδων καὶ φρυγάνωw ὁ δέ,

και μοι πάνυ δη πρόσεχε τον νουν, ποθεμενος την

πήραν καὶ τ τριβώνιον καὶ το φάκλειον κεῖνο ρόπαλον ἔστη ἐν θόνη ρυπώση ἀκριβῶς εiτα ἴτε λιβανωτοὶ , ς ἐπιβάλοι ἐπὶ το πυρ, αι ἀναδόντος τινος ἐπέβαλε τε και iπεν ἐς την μεσημβ9ιαν αποβλέπων - καὶ γα0 καὶ τουτο πρὸς τὴν τραγωοίαν νή μεσημβρία - αμμονες μητρῶοι καὶ πατρῶοι δέξασθέ με ευμενεῖς ταfτα

358 δαίμονας ἐπιβοώμενον α 0ν ι ου σφόδ9α τιώμην,οτε δε καὶ τους πατρωους ἐπεκαλέσατο, ἀναμνησθεὶς των περὶ τοs φόνου εἰρημένων ουδὲ κατέχειν δυνάμην τον γέλωτα οἱ Κυνικοι δε περιστάντες τὴν πυρὰν ου ἐδά-κ9υ0ν μέν, σιωπn ε ἐνεδείκνυντο λύπην τινὰ εις το πυρορῶντες, ἄχρι δη ἀποπνιγεις ἐπ' αὐτοῖς, Ἀπίωμεν, φημί, μάταιοι Ου γαμ δωτο θέαμα πτημένον γερόντιονομῶν κνίσης ἀναπιμπλαμένους πονηρῶς η περιμένετε ἔστ αν γραφεύς τις ἐπελθών ἀπεικάσn μῆς χυς τ0υς εν ω δεσμωτηρίω ταίρους τω Σωκράτει παραγράφ0υ-

313쪽

σιν; κεῖνοι μεν οὐν γανάκτουν και λοιδ0ροῆντό μοι, ἔνιοι δε καὶ επὶ τας βακτηρίας ri ξαν. ἐτα επειδη πείλησα ξυναρπάσας τινας εμβαλεῖν εἰς τ0 sq, ῶς αν ἐποιντο τω διδασκάλω , παυσαντο καὶ εἰρήνην γον. 38. γῶ δε ἐπανιὼν ποικίλα, es ταχε π90 ἐμαυτον νενόουν, τοφιλόδ0ξον i0ν τί εστιν αναλογιζόμενος, ῶ μόνος ουτος 359λερως αφυκτος καὶ τοι πάνυ θαυμαστοῖς ἐναι δοκοf- σιν, ου ὀπως κείνω ἀνδρὶ καὶ τὰλλα εμπληκτως και ἀπονενοημενως βεβιωκότι καὶ ου ἀναξίως του πυρός.

39. ἐτα ενετυγχανον πολλοῖς ἀπιοίσιν ως θεάσαιντο καὶ αυτοί ' οντ γαρ τι καταληψεσθαι ζῶντα αυτόν καὶ

γαρ καὶ τόδε τρὶ προτεραία διεδεδοτο, ς προς ἀνίσχοντατον ηλιον ἀσπασάμενος - ῶσπερ αμελει καὶ τους Βραχμῆνάς φασι ποιεῖν - πιβησεσθαι της πυρὰς ἀπέστρεφον δ' οὐ τους πολλοί αυτῶν λεγων δη τετελεσθαι O 9-γ0ν, i μη καὶ τ0s αυτὰ περισπούδαστον ην, καν αυ- τὸν ἰδεῖν του τόπον καί τι λείψανον καταλαμβάνειν του

πυρός. ενθα δη, es ταῖρε, μυρία πράγματα ἐχον ἀπασι διηγούμεν0 και ἀνακρίνουσι καὶ κριβῶς ἐκπυνθανομένοις. εἰ μεν Osν δοιμί τινα χαρίεντα, ψιλλανἰσπερ σοὶ 360τα πραχθέντα διηγ0έμην, πρ0 δε 0υς βλὰκας καὶ π90ς την ἀκμόασιν κεχηνότας τραγωδουν τι παρ' μαυτOB, ως πειδὴ ἀνηφθη μεν η πυρά, νεβαλε δε φερων εαυ- τον ο Πρωτεύς, σεισμολπρότερ0ν μεγάλου γενομενου συν μυκηθμῶ της γης, γυψ ἀναπτάμενος κ μέσης της φλογος οἴχ0ιτ ες τ0ν οὐρανὸν ἀνθρωπίνη μεγάλη τῆφωνῖ λέγων ,ελιπον γῆν, βαίνω δ' ἐς 'υλυμπον. - κε

νοι μεν οὐν ἐτεθήπεσαν και προσεκύνουν ἡποφρίττοντες και ἀνέκρινόν με λέγοντες, πότερον προς - προς

δυσμὰς νεχθείη ὁ γύψρ γ δ το πελθὸν ἀπεκρινάμην αύτοῖς. 40. πελθὼν δε ες την πανήγυριν πέστην τινὶ πολι ανδρὶ και νὴ τον 1ι ἀξιοπίστω o πρόσωπον

315쪽

θες γείραντος κώκυε μετα των γυναικῶν Ῥαυμαστος καὶ θανάτου κρείττων ἐναι δοκῶν. 44. λλα μικρον προτης τελευτῆς προ εννέα σχεδόν που μερῶν, πλειον

θαυμαζόντων αυτόν.

316쪽

286 AO TRIAN Oz

36 ἐπὶ τ πώγωνι καὶ τῆ 0ιπr σε ινοτητι, τά τε αλλα δις- γουμεν περὶ του Πρωτεως καὶ ς μετὰ το καυθῆναι

τεσθαι καταγελῶντα των ἀνοήτων και βλακικῶν τον τρόπον. 41. εννο ει το λοιπόν oi εἰκὸς ἐπ' αὐτῶ γενήσεσθαι, ποίας μεν ου μελίττας ἐπιστήσεσθαι επὶ τὸν τόπον, τίνας ὁ τέττιγας ουκ ἐπάσεσθαι, τίνας ὁ κορώνας ου ἐπιπτη- σεσθαι καθάπερ επὶ τὰ Hσιόδου τάφον, και τὰ τοιαίτα. 362 ικόνας μεν γα παρά τε Πλείων αυτῶν παρά τε των ἄλλων Ελληνων, i και ἐπεσταλκέναι ἐλεγον, αὐτίκα μάλα oiδα πολλὰς αναστησομενας φασὶ δε πάσαις σχεδὰν ταῖς ενδόξοις πόλεσιν ἐπιστοῖ, διαπεμψα αυτὰν διαθηκας τινὰς και παραινεσεις καὶ νόμους καί τινας ἐπι τούτω πρεσβευτὰς των ταίρων χειροτόνησε νεκραγγελους καινερτεροδρόμους 90σαγορεύσας.42. Tofτο τελος os κακοδαίμονος Πρωτεως ἐγενετο,

ανδρός, ῶς βραχει λόγω περιλαβεῖν, πρῖς ἀληθειαν μεν

οὐδεπώποτε ὰποβλέψαντος ἐπι δόξη ὁ και τω παρὰ των πολλῶν παίνω ἀπαντα εἰπόντος ἀεὶ και πραξαντος, ῶς κώ είς's ἀλλεσθαι. τε μηδ' ἀπολαύειν των παίνωνεμελλεν ἀναίσθητος αυτῶν γενόμενος. 43. ν τι σοι προσοιηγησάμενος παύσ0μαι, ως ἐχρ επὶ πολ γελῆ εκεῖνα μεν γὰρ πάλαι ισθα εὐοῖ ακ0έσας μου ὁτε κον

αὐτω και την τε ἄλλην την εν τω πλω τρυφην καὶ τὸ μειράκιον τῖ μαῖον Ο πεισε κυνίζειν, ς ποι και αυτός τινα Ἀλκιβtάδην, και ως επιταραχθεὶς μεν της νυκτὸς ἐν u G-τω Αἰγαίω γνόφου καταβάντος καὶ κῆμα παμμεγε-

317쪽

θες γείραντος κώκυε μετὰ των γυναικῶν ὁ θαυμαστυς κα ὶ θανάτου κρείττων ἐναι δοκῶν. 44. λλα μικρον προτης τελευτῆς προ εννέα σχεδόν που μερῶν, πλεῖον, οἶμαι, του ἱκανου ἐμφαγὼν μεσε τε της νυκτὰς καὶ εάλω πυρετῶ μάλα σφοδρῶ ταοτα δε μοι ὁ λέξανδρος o ιατρῖς διηγήσατο μετακληθεὶς ς ἐπισκοπησειεν αυτόν ἔφη ουν καταλαβεῖν αυτὸν χαμαὶ κυλιόμενον καὶ τον φλογμῖν Ουφέροντα και ψυχρὸν αιτουντα πάνυ ερωτικῶς, εαυτὸν δεμη δοῆναι. καίτοι ειπεῖν ἔφη πρὸς et τὸν ει πάντως θανάτου δέοιτο, κειν αυτόν επὶ τὰς θύρας αὐτόματ0ν, ωστε καλῶς ἔχειν πεσθαι μηδεν το πυρῖς δεόμενοw 364 τὸν δ' αυ φάναι. λλ' υχ μοίως ἔνδοξος ο τρόπος μν0ιτ α πῆσι κοινός ών.

δακρύσειε τω δριμεῖ φαρμάκω ορῆς ου πάνυ του ἀμβλυωποῆντας ὁ ἰακὰς παραδέχεται. μοιον. ει τις ἐπὶ σταυρὸν ἀναβησεσθαι μέλλων τό ν τω δακτύλω πρός- πταισμα θεραπεύοι τί σοι δοκεῖ λυημόκριτος , ει ταίτα εἰδε κατ' ἀξίαν γελάσαι αν επὶ τω ἀνδρί. καίτοι πόθεν εiχεν κεῖνος τοσosτον γέλωτα σὐ δ' υν, es φιλότης, γέλα και αυτός, καὶ μάλιστα πόταν τῶν ἄλλων ἀκούσης θαυμαζόντων αυτόν.

1. ΠΟΛΛΩ Ν. ληθη αὐτα φασι, πάτερ , i*βὰλοι τις φέρων αυτὀν εις τὸ πυ κατέναντι υλυμπίων, ηδη πρεσβυτης ἄνθρωπος, ου ἀγεννης θαυματοποιὸς τα τοιαsτα η Σελήνη γαρ ἡμῖν διηγεῖτο αυτ έωρακέναι καιόμενον λέγουσα.

320쪽

γενέσθαι sφελεν.

ΑΠΟΛ Ουτω χρηστος ὁ γερων ν κω ἀνάξιος ἐν

πυρὶ ἀπολωλέναι; ZE . Kαι τουτο μεν ἴσως αλλ' γὼ πολλην την ἀηδίαν μεμνημαι ἀνασχόμενος τότε πο κνίσης πονηρας,οῖαν εἰκος ἀποφερεσθαι πτωμένων ἀνθρωπειων σωμάτων. εἰ γουν μη εἰς την 'Aραβίανῶς ἐχον ευθυς ἀπιὼνώχόμην ἀπολώλειν αν, εἰ σθι, ἀτοπία του καπνοί καιομως εν τοσαυτ ευωδία καὶ φθονία των ρωμάτων 366 κα ἐν λιβανωτω παμπόλλω μόλις αἱ ρῖνες ἐπιλαθέσθαι μοι καὶ ἀπομαθεῖν ηθελον την κηλῖδα κείνην της ὀσμης, ὰλλα και νυν ὀλύθου δέω ναυτιῶν πομνησθεις αυτης. 2. ΑΠΟΛ Tί δαὶ βουλόμενος, ω Ζευ, τοιαυτα Ei ργασται ἐαυτόν; η τί το αγαθόν, ἀπανθρακωθηναι ἐμ πεσόντα εις την πυράν; ΖΕΥΣ. I υτ μεν ουπιαν , ἁ παῖ, φθάνοις και -πεθοκλεῖ προ αυτου ἐγκαλῶν ος ες τους κρατηρας ηλατο καὶ αυτος ἐν Σικελία. ΑΠΟΛ Μελαγχολίαν τινὰ δεινην λέγεις. τὰ οὐ- τός γε τίνα ποτε αρα την αἰτίαν ἔσχε της ἐπιθυμίας; ZETΣ. υτου σοι λόγον ἐρῶ, ον ἔλεξε προς την πανήγυριν ἀπολογουμενος προ αυτους περ της τελευ- της ἐφη γάρ , ει γε μέμνημαι .... 3. ἀλλα τίς αυτησπουδn πρόσεισι τεταραγμένη καὶ δακρυουσα, πάνυὰδικουμένn ἐοικυια μῆλλον ε Φιλοσοφία ἐστὶ καὶ τουνομά γε τουμον ἐπιβ0ῆται σχετλιάζουσα. τι , ψυγατερ, δακρυεις; η τί ἀπολιπουσα τον βίον ἐλήλυθας ἀρα μηοι ἰδιῶται αυθις ἐπιβεβουλευκασί σοι. το πρόσθεν, τετον Σωκράτην ἀπέκτειναν πο νυτου κατηγορζθέντα,

εἰτα φεύγεις διὰ τουτο αὐτούς; 367 ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ. Ουθεν τ0ιοὐτον, g πάτερ, αλλ' ἐκελ