Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

341쪽

ἀσκειν η επιδείκνυσθαι, πλην ει τινες ἀστεῖοι καὶ φαιδροὶ σκῶμμα καὶ παιδιὰν ἐμφαίνοντες. ΝΟΜΟΙ DET TEPΟΙ. 14. Προ πολλ0λτης ορτης οι πλουσιοι γραφόντων μενα πινάκιον εκάστου των φίλων τουνομα εχόντων δεκα ἀργυριον τοιμον ὁσον των κατ δεος 90σιόντων Oδέκατον και ἐσθῆτα της Ουσης VP περιττην καὶ G πα-χυτερα η κατ αυτους κατασκευή κα των αργυρῶν Osκολίγα ταίτα μεν πρόχειρα ἔστω. si δε προ τῆς ε00τῆς κα χάρσιον μέν τι περιφερέσθω και π αυτῶν ἐξελαυνέσθω εκ της οἰκίας μικρολογία και φιλαργυρία και ι 392λοκερδία καὶ σα τοιαfτα αλλα σύνοικα τοι πλείστοις αυτῶν ἐπειδὰν δε καθαρὰν την οἰκίαν ἐξεργάσωνται

θυόντων id πλουτοδότη καὶ μὴ δώτορι και Απόλλωνι μεγαλοδώρω εἰτα περι δείλην ὀψίαν ἀναγινωσκέσθωμεν σφίσι το φιλικὴν κειν πινάκιον. 15. κατανείμαντες

ὁ αυτοὶ κατ' ἀξίαν ἐκάστω μιν λιον δίναι πεμπόν

των τοῖς φίλοις οι δε αποκομίζοντες μη πλείους μιῶν τεττάρων. ι πιστότατοι τῶν οἰκετῶν, δη πρεσβυται. ἐγγραψάσθω δε ες γραμμάτων O τι το πεμπόμενον καιοσ0ν, ς μη αμφότεροι ποπτεύοιεν τους διακομίζοντας. αυτοὶ δε ι οίκέται μίαν κύλικα ἔκαστος πιόντες ὰποτρεχόντων, παιτούντων ὁ μηδεν πλέον τοις πεπαιδευμένοις διπλάσια πάντα πεμπέσθω ' ξιον γα διμοιρίτας εἶναι τα δε ἐπὶ τοις δωροις λεγόμενα ως μετριώτατα και ὀλίγιστα ἔστω ἐπαχθε δε μηδεὶς μηδεν συνεπιστελλέτω ii ηδε ἐπαινείτω τα πεμπόμενα πλούσιος πλουσίφ μηθεν πεμπέτω μηδε ἐστιάτω Κρονίοις ὁ πλούσιος τυν σοτι-

342쪽

16. ἀπέστω θὲ καὶ των πιμβανόντων μεμψιμοι9ία καιτο πεμφθεν ὁποῖον αν ηὶ μεγα δοκείτω Di νου-μφορευς λαγῶς η ρνις παχεῖα Κρονίων δῶρον μη δοκείτω /ιηθε τὰς Κρονικας δωρεὰς εις γέλωτα φερέτωσαν ἀντιπεμπέτω δε ὁ πένης τω πλουσίω ὁ μεν πεπαιδευμένος βψλίον των παλαιῶν, εἴ τι ευφημον και συμποτικόν, αυτοὶσυγγραμμα ποῖον αν δυνηται, και OBTO λαμβανέτω ὁ πλούσιος πάνυ φαιδρω τω προσώπω και λαβών ἀναγινωσκετω ευθυς, ην δε ἀπωθῆται η απορρίψu. στω 399 si της ἀμπης απειλu νοχος ων καν πέμψ)ὶ σα ἐχρῆνοι ὁ αλλο ο μεν στεφάνους, οὐδε λιβανωτο χόνδρους πεμπόντων. ην δε πένης ἐσθῆτα η μγυρον η χρυσὸν παρὰ την δυναμιν πέμψd πλουσίω, τ μεν πεμφθεν ἔστω δημόσιον και καταπραa εν ἐμβαλλέσθω εις τον et ησαυροντ0O Kρόνου, ὁ ὁ πένης ες την ἡστεραίαν πληγὰς παρὰτos πλουσίου λαμβανέτω τω νάρθηκι εἰς τὰς χεῖρας ουκἐλάττους διακοσίων και πεντήκοντα. NOMO ΣΥΜΠO TIRO I. 17. Λούεσθαι με οπόταν το στοιχεῖον ἐξάπουν ὴ, ταχε προ του λουτρos κάρυα καὶ πεττοὶ εστωσαν. κατακείσθω ὁπου αν τύχn καστος αξίωμα γένος η πλοf- τος λίγον συντελείτω ες προνομήν. οἴνου of υτοὐπίνειν απαντας ' μηδ' εστω πρόφασις ω πλουσί, στο

343쪽

π90 χάριν μηδενὶ μηδεν , ἀλλα μηδε βραδυνέτωσαν μηδεπαραπετέσθωσαν ἐστ' αν αυτοῖς doκθ, πόσα χρη ἀπο- 400φερειν μηδε τεμεν μεγάλα τω δε κομιδύ μικρα παρατιθέσπω μηδε τω μενά μηθός, τ δε η γνάθος συός, αλλ' ἰσότης επὶ πὰσιν. 18. λοινοχόος ξ δεδορκετω κπεριωπῆς ς καστον, καὶ λαττον ε τον δεσπότην - καιε ὀξυτερον ἀκουετω. καὶ κύλικες παντοῖαι και ςέστω παρέχειν, ν τις ἐθελύ, φιλοτησίαν. πάντες πῆσι προπινέτωσαν, ν θελωσι, προπιόντος του πλουσίου μὴ ἐπάναγκες ἔστω πίνειν , ν τις μὴ δυνηται. ει το συμπόσιον μήτε Οὐχηστὴν μήτε κιθαριστὴν αυτους γειν ἄρτι μανθάνοντα ξεστω, ν τις θελη σκώμματος μετρον εστ το ἄλυπον επὶ πὰσιν. επὶ πὰσι πεττευέτωσαν επὶ καρυωπι ν τις π ἀργυρίω πεττευσθ ἄσιτος ες τηνυστερ&ων στω και μενέτω και πίτω καστος οπόταν βουληται. ἐπὰν ὁ τους οἰκετα ὁ πλουσιος ευωχῆ διακονουντων και οἱ φίλοι συν αυτω τους νόμους τούτους

εκαστον των πλουσίων ἐγγράψαντα ες χαλκῆν στήλην ἔχειν εν μεσαιτάτω της αυλῆς , και ἀναγινωσκέτω. δει δεεἰδεναι τι ἔστ αν αὐτη ἡ στήλη μενη, ἴτε λιμὸς i τε λοιμὸς ἴτε πυρκαῖ οἴτε ἄλλο χαλεπὸν ούδεν ισεισιν έ0Iεις την οἰκίαν αὐτοῖς. ην δε ποτε - δπερ μὴ γενοιτο καθαιρεθῆ ἀποτρόπαιον Oi πείσονται.

σοι καὶ πρότερον δηλῶν εν ἐς εἴην και ς π πενίας κινδυνεύοιμι μόνος ἄμοιρος εἰναι της ε0ρτῆς, ην επήγγελ-

344쪽

επε δε μοι τότε Ουδεν αντεπέστειλας, γησάμην δειν αυ- θις ναμνῆσαί σε των αυτῶν. χρῆν γάρ οε, 49ιστε Κρόνε , το ἄνισον τουτο ἀφελόντα και τα ἀγαθὰ ες τυ μέσον ἀπασι καταθέντα πειτα κελευειν ἐορτάζειν. ς 02 ε νυν ἔχομεν, μύρμηξ η κάμηλος, ως η πα90ιμία φησί. μὰλλον δε τραγικὸν ποκριτην εννόησον θατ--μεν τοῖν ποδοῖν φ υφηλου βεβηκότα, tot εἰσι τραγικοὶ εμβάται, ὁ ' τερος ανυπόθητος στω. ει τοίνυν βαδίζοι οὐτως εχων, ρῆς τι ἀναγκαῖον αὐτῶ ἄρτι μεν ψηλω, ἄρτι θε

δησάμενοι ἐμβάτας θ τέχης χ0ρηγούσης ἐντραγωθουσινημῖν, οἱ πολλ0 δε πεζὴ καὶ χαμαὶ βαδίζομεν υνάμενοιαν ευ σει μη χεῖ90ν αυτῶν ποκρίνεσθαι και διαβαλνειν ει τις και ημὰς ἐνεσκεύασε παραπλησίως κείνοις. 20. καίτοι ακούω τῶν ποιητῶν λεγόντων ως το παλαιὰν

αυτοῖς πλησιάζειν. μεῖς ὁ αὐτοι μεν ουθε μόλυβδος ανsἰκότως δοκοίημεν ἀλλ ει τι καὶ τούτου ἀτιμότερον, τροφηχε μετὰ πόνων τοις πλείστοtς η πενία δε καὶ ἀπο

νο et καὶ ω της τύχης πολλὰ τοιαίτα παρὰ γ0sν μῖν τοῖς πένησι καὶ ττον αν, s ισθι, νιώμεθα αν επι αυτοῖς.

345쪽

ει μη τους πλουσίους ἐωρῶ ιεν τοσαυτ ευδαιμονία συνόντας. O TOGOυτον μεν χρυσόν, τοσ0υτον δε αργυρονεγκλεισάμενοι, ἐσθῆτας δε σας εχοντες, ἀνδράποδα δε καὶ ζευγη καὶ συνοικίας καὶ γρούς, πάμπολλα δε αὐτα

ἀλλ' οὐδε προσβλέπειν του πολλοῖς ἀξιοίσι. 21. ταίταημὰς μάλιστα ἀποπνίγει, Ἀρόνε, καὶ ἀφόρVτον ηγούμεθα το π9ῆγμα τον μεν εφ' ἁλουργίδων κατακείμενον

τοσούτοις ἀγαθοῖς ἐντρυφῶν ερυγγάνοντα καὶ π των 404 συνόντων εὐδαιμονιζόμενον ἀεὶ ἐ0ρτάζοντα, με δε καὶ

τους μοίους νειροπολεῖν, ε ποθεν υβολοὶ τετταρες γε- νοιντο, ως εχοιμεν αρτων Ofν η ἀλφίτων εμπεπλησμενοι καθεύδειν κάρδαμον η θύμον η κρόμμυον ἐπιτρώγοντες. η τοίνυν αὐτα, Ἀρόνε, ἀλλάττειν καὶ μεταποιεῖν ε το ἰσοδίαιτον, η τοάστατον. αυτούς γε κείνους κελ&ειν του πλουσίους μη μόνους ἀπολαsειν των αγαθῶν ἀλλα απῖ μεδίμνων τοσosτων χρυσίου χ0ί'κά γεημῶν πάντων κατασκεδάσαι, πῖ δε ματίων G κανυπὸ σητῶν διαβρωθέντα υκ αν αυτοὐς ἀνιάσειε ταοτα γοῆν πάντως πολλύμενα και πῖ of χρόνου διαφθαρησόμενα μῖν osναι περιβαλεσθαι μὰλλον η εν ταις κοίταις και κίσταις Γρῶτι πολλῶ κατασαπῆναι. 22. καὶ

μην και δειπνίζειν καστον ἄρτι μεν τέτταρας, ἄρτι δὲ πέντε των πενήτων παραλαμβάν0ντας, μη μέντοι ς 0ννον τρόπον των δείπνων, ἀλλ' ες τὸ δημοτικώτερον, ως ἐπ' ἴσης μετέχειν ἀπαντας και η τον μεν ἐμφο9εισθαιτων φων καὶ τὰν οἰκέτην περιμένειν ἐστῶτα εστ αναπαγορευο εσθίων, φ' μῆς δε ἐλθόντα ἔτι πα9α- σκευαζομένων ως ἐπιβάλ0ιμεν την χεῖρα, παραμείβεσθαι q0b

δείξαντα μόνον την λοπάδα η ὁσον ἐστὶ os πλακοοντος τὰ λοιπόν μηδε ἐσκομισθέντος ὀ διανέμοντα τω μεν δεσπότη παρατιθέναι τὰ μίτομον ὀλον σῶν κεφαλy,

346쪽

314 AO TRIA INOP

τοῖς δε αλλοις στῆ φέρειν ἐγκεκαλυμμένα. 9οειπεῖν εκ; τοῖς οἰνοχόοι μη εὐιμένειν ἔστ' αν ἐπτάκις αιτήσηπιεῖν μῶν καστος, αλλα ην ἀπαξ κελευσri αυτίκα ἔγχεα καὶ ἀναd0υναι μεγάλην κέλικα ἐμπλησαμέν0υς

ταλλα των ψοποιῶν ἐχόντων. ci του πλακουντος τοημισυ ' ον δε υν καὶ τον λαφον καὶ τα δελφάκια μεταξχοπτώμενατ ομοιον ποιεῖν, υπερ ομηρος περὶ τῶν Ηλίου

βοῶν φησι μῆλλον δε η εμπειν μόνον ἀλλ' ἀναπηδήσαντα φευγε ιν εις τ ορο αυτοῖς βελοῖς και τὰς ρνεις

ὁ τὰς παχείας καίτοι ἀπτερου ηδ ουσας και ἐσκευασμε- νας ἀναπταμένας oi χεσθαι και ταύτας, ως μ' μόνοι ἀπολαύοιεν αὐτῶν. 24. o Dd μάλιστα αν αυτους ἀνιάσειε.το μεν χρυσίον μύρμηκάς τινα οῖους του μδικους ἀνορύττοντας εκ τῶν θησαυ0ῶν εκφερειν νύκτω0 ε το δημόσιον την ἐσθῆτα ε λιγογρία τῶν sπιμελητῶν κοσκινηδὸν διατετρυπῆσθαι πο τῶν βελτίστων μυῶν σαγήνης θυννευτικῆς μηδεν διαφερειπι παῖδας ὁ αυτῶν τους ραίους καὶ κομητας οὐ Γακίνθους Ἀχιλλέας Ναρκίσσους ὀνομάζουσι μεταξ, ὀρέγοντας σφίσι τ ἐκπωμα φαλακροῖς γίνεσθαι πορρεούσης της κόμης ia

347쪽

πώγωνα φυειν ξυν, io εἰσιν ἐν ταῖς κωμωδίαις οι σφηνοπώγωνες, καὶ το παρὰ τοι κροτάφοις πάνυ λάσιον και κάρτα εκκεντουν ἡ τ μεταξs δε λεων καὶ γυμνον i 407ναι Tafτα α πλείω τούτων ευξαίμεθ' αν, εἰ μη θέλωσιτ αγαν φίλαυτον τουτ αφέντες ε το κοινον πλουτεῖν καὶ μεταδιδόναι μῖν των μετ9ίων.

25. Κρόνος ἐμοὶ τω τιμιωτάτω χαίρειν. ἱταῆτα ληρεις, es osτος, μοὶ περὶ των παρόντων πιστέλ- λων και ἀναδασμον τω ἀγαθῶν ποιειν κελεύω , το δε ἐτε9ου αν i η τοὐ νον αρχοντος θαυμάζω γα εἰ μόνος

των πάντων ἀγνώσσεις ώς ἐγὼ μεν πάλαι βασιλευς νπέπαυμαι τοι παισὶ διανείμας την ἀρχην ὁ δε Ζευς

μάλιστα των τοιούτων ἐπιμελειται ' τα δε μέτερα ταίτα μέχρι πεττῶν καὶ κρότου καὶ δὴ και μέθης και OBTOου πλέον μερῶν πτά. στε περὶ των μειζόνων α φής, ἀφελεῖν το ἄνισον καὶ κ της μοια η πένεσθαι η πλουτεῖν απαντας, ὁ Ζευς ἀν χρηματίσειεν μῖν. εἰ δέ τι των ε της ορτῆς αδικοῖτο τις η πλεονεκτοιτο, ἐμὸν αν εἴη δικάζειν και ἐπιστέλλω δε τοῖς πλουσλις περὶ των 408 δείπνων και του χοίνικος οὐ χρυσίου καὶ των ἐσθητων, ω και μῖν πέμποιεν ἐς την ἐ00την δίκαια γαρ ταῶτα και ἄξια αὐτοὐς ποιειν ως φατέ, ει μη τι ευλογον ἐκελνοι ποος ταῆτα λέγειν ἐχωσι. 26. 0 ε ὁλον ιστε οἱ πένητες ἡμεῖς ἐξηπατημένοι καὶ ουκ ρθῶς δοξάζοντες περὶ

των πλουσίων οι γε πανευδαίμονας αfτοὐς Oiεσθε εἶναι και μόνους δυν τινα βιοον τον βίον, τι δειπνεῖν τε πολυτελῶς ἐστιν αυτοῖς και μεθύσκεσθαι Oi νου δέος και παισὶν μαίοις καὶ γυναιξιν μιλεῖν και ἐσθῆσι μαλακαῖς χρῆσθαι ' 'ο δε πάνυ αγνοεῖτε ὁποῖον ἐστιν α τε γαρ

348쪽

φροντίδες αἱ περὶ τούτων ου μικραί. αλλ' ανάγκη sera γρυπνεῖν ἐκάστοις, μή τι ο οἰκονόμος βλακευσας η υφελόμενος λαθρ μὴ ὁ οἰνος οξυνθῖj. μὴ ὁ σῖτος φθει9ὶ ζέσρ,ῆ bur στῆς φελητία τα ἐκπώματα, μὴ πιστευσὶ τοις συ

κοφάνταις ο ῆμος λεγουσι τυραννεῖν αυτον ἐθέλειν. ταὐτα δε πάντα υ/ε το πολλοστὸν α ει μεμος των ἀνιώντων αυτούς ε γουν πίστασθε του φόβους καιτὰς μεριμνα ας ἔχουσι πάνυ αν μῖν φευκτεον ὁ πλos ro εδοξεν. 27. ἐπεί τοι ii με αυτον Οὐτως ἄν ποτε O-9υβαντιῶσαι, ζει καλὸν ην τ πλουτεῖν καὶ βασιλεύειν,

μέθης ἴτε πῖ της ἄγαν πλησμονῆς δυσῶδές τι και

καπνωδεστεμον ερυγγάνοντες οἱ ὁ τούτων τε ἀπολαύουσι καὶ τὰ πολλτης νυκτὀ η παισὶν γυναιξιν ὀπω ἀν ὁ τράγος κελεύη συναναφυρεντε η φθόην περιπνευμονίαν φύδερον οὐ χαλεπῶς συνελεξαντο εκ της πολλῆς τρυφῆς η τίνα ἀν αυτῶν ραδίως δειξα di ναιο μὴ πάντως χρῖν ὁντα πολ τὸ νεκρῶδες εμφαίνοντα; τίνα δε ε γῆρας ἀφικόuενον τοις αυτ0s ποσίν, αλλὰ μὴ

φοράδην επὶ τεττάρων χούμενον, ολόχρυσον μεν τὰ εξω, κατά99αφον δε τὰ ενδον, σπε α τραγικα εσθῆτες κὐακῶν πάνυ ευτελῶν συγκεκαττυμέναι ἡμεῖς δε ἰN έων

349쪽

μὲν, γευστοι και σιτοι ποδάγρας δε η περιπνευμονίας ουχ ὁραθ' τι και τουτων ἄπειροί στε η εἴ τι κατ' αλ- 410λην τινα αἰτίαν συμβαίνει καίτοι ουδ αυτοις ἐκείνοις ηου ἐστιν αυτο καθ' ημεραν καὶ περα os κόρου σθίειν τούτων, ἀλλα δοις αν αυτους υτ λαχανων καὶ θυ- μου ρεγομένους νίοτε, σπερ υd G των λαγωῶν και υῶν. 20 ε λεγειν σα ἄλλα λυπεῖ αυτούς, υἱος ἀκόλαστος η γυνὴ του ικετου μῶσα η ρωμενος προς

ἐστιν περ υμεῖς ἀγνοοίντες τον χρυσοφορῆτε αυτῶν μόνον κα την πορφύραν, και Hi δητε ποτε ξελαύνοντας επὶ λευκο ζεύγους, κεχήνατε καὶ π90σκυνειτε ειδε πε9εω9ὰτ αυτῶν και κατεφ0ονεῖτε και μήτε ἐπε-

στρεφεσθε προς την ἀργυρὰν άρμάμαξαν μήτε μετα ξυδιαλεγομενων εις τον ν τω δακτυλίω σμάραγδον ἀφεωρῆτε καὶ τῶν ματίων παραπτόμενοι το μαλακόν ἐθαυμάζετε, ἀλλ' εἰῶτε καθ' εαυτοὐς πλουτεῖν, ευ ἴστε, αυτοὶ ἐφ' υμὰς ἰόντες δέοντο συνδειπνεῖν, ς επιδείξαιντο ἡμῖν τὰς κλίνας καὶ τὰς τραπεζα και τα ἐκπώματα, νοὐδενίφελος, ει αμά9τυρος η κτῆσις ιη. 30. τά γέ τοι

πλεῖστα εὐροιτε, αυτοὐς μῶν νεκα κτωμενους, οὐχ

ὁπως αὐτ0 χρήσωνται. ἀλλ' ὁπως μεῖς θαυμάζοιτε.ταῆτα μῆς παραμυθουμα ειδὼς τον βίον ἐκάτερον, καὶ ἄξι0ν ἐ0ρτάζειν ἐνθυμουμένους τι μετ' λίγον παντας dεήσει ἀπιέναι εκ os βίου κἀκείνους του πλOsτον καὶ et μὰ τὴν πενίαν ἀφεντας πλὴν ἐπιστελῶ γε αυτοῖς ῶς Dπερ πεσχόμην, και οἶδ' ὁτι ου ὀλιγωρήσουσι τῶν ἐμῶν γραμμάτων.

350쪽

31. Κρόνος τοι πλουσίοις χαίρε ι, οἱ πένητες ναγχος ἐπεστάλκασί μοι αἰτιώμενοι μῆς μη μεταδιδόνω σφίσιν ν εχετε , κα το μεν ἶλον ξίουν με κοιναπῆσι ποιεῖν τἀγαθὰ καὶ το μεμος καστον αυτῶν χει δίκαιον γα εἰναι ἰσοτιμίαν καθεστηκεναι καὶ, τω μεν πλεον, ω ε μηδ' ἶλως μετεῖναι των θέων. γὼ ε περὶ μεν τούτων φην αμεινον σκέψασθαι τον ZIια, περὶ δετων παρόντων και ν ἀδικεῖσθαι φοντο κατὰ την ἐορτην ἐώρων ἐπ' ἐμε καθῆκ0υσαν την κρίσιν, και πεσχόμην γράφειν π90 υμῆς. εστι θεόπερ ἀξιουσι αὐταμμτ9ια, ως ἐμοι δοξε πῶς γαρ φασί. ιγOsντες τοσουτωκρύει καὶ λιμῶ χοuενοι προσέτι ἐορτάζοιμεν απι, ει TOGνυν ἐθέλοιμι κἀκείνους μετέχειν της ε09τῆς ἐκέλευόν με ἀναγκάσαι μὰς ἐσθητων τε ν εχετε μεταδοίνοι αὐτοῖς. i τινες περιτταὶ καὶ παχυτεραι η καθ' υμῆς. καὶ του χ9υσίου oλίγον ἐπιστάξαι &υτοῖς ει αλταοτα, φασί

π0ιησετε μηδε ἀμφισβητειν μῖν ἔτι τῶν γαθῶν ἐπὶ του At ός, εἰ ὁ μη ἀπειλουσι προσκαλέσασθαι ἐπὶ τον

ἀναθασμόν. ἐπειδὰν το πρῶτον δίκας o Zευς 90θῆ. ταfτα ἐστιν υ πάνυ χαλεπὰ μῖν ρ πῖ τοσουτωνί καλῶς M ποιουντες ἔχετε. 32. η υία και τῶν δείπνων πέρι ως συνδειπνοῖεν μῖν, καὶ τοίτο προσθειναι ξίουν si ἐπιστολri, γνῶν γε μόνους μῆς τρυφὰν ἐπικλεισαμένους τὰς θυρας εἰ δέ ποτε κἀκείνων τινὰς ἐστιὰν διὰ μακροs ἐθελησετε πλέον os ευφραίνοντος ἐνεῖναι το ἀνιαρὸν τω θείπνω. καὶ τὰ πολλὰ ἐφ' βρει αυτῶν γίνεσθαι Olονεκεῖν το μη of αυτο otio συμπίνειν φάκλεις ώς ἀνελευθερον καὶ καταγινώσκειν αυτῶν κείνων ἄξιον, ὁτι μη μεταξ ἀναστάντες οἰχονται ὁλου μῖν TO συμπόσιον καταλιπόντες ἀλλ' υδε ες κόρον δμως φασὶ πί-