Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

71쪽

ΠAP. υτόν, es υχιάδη τον Πάτροκλο οτι παρή- σιτ0 ην λεγοντά σοι παμίξομαι. I J X. Θαυμαστὰ λεγεις.

μη μὰ σῶν ἀπάνευθε τιθήμεναι στέ', χιλλεί, ὰλλ' os os, ς τράφημεν εν μετέοοισι δόμοισι.

σιτος λυρμοδίου τί δε; οὐχὶ καὶ εὐαστής; επιεικῶς

γαρ οἱ παράσιτοι και ερασταὶ των τρεφόντων ξέσίν ου- τος τοίνυν πάλιν ὁ παράσιτος την ' θναίων πόλιν τυραννουμενην εἰς λευθερίαν ἀφείλετο, καὶ νον εστηκε χαλκοος εν si αγορὰ μετὰ τῶν παιδικῶν οὐτοι μεν δή, τοιοίδε οντες, παράσιτοι σαν. 49. GD δε ποῖόν τινα εικάζεις εν πολεμω ον αοάσιτον οὐχὶ πρῶτον με ὁ τοι-οῆτος αριστοποιησάμενος ξεισιν επὶ την πα9άταξιν, κα

72쪽

Oυτος δε εσθίει τότε μάλα φαιδο τω προσῶπω καὶ μετὰ την ξodo ευθυς εν πρώτοις διαγωνίζεται ὁ δε ρεφων

δήπου οἴτε λ0χαγος ἴτε στοατιώτης αἰσχυνθείη μεγάλω

πῶμεν δε ὁμως

ΠAP. Dκουν ἀγ09ὰν καὶ ικαστήμια και παλαίστ9ας καὶ γυμνάσια και κυνηγέσια καὶ συμπόσια εγωγε φαίην αν πόλεως χωρίας TI . Πάνυ μεν Osν.ΠAP. Ο τοίνυν παράσιτος εις ἀγορὰν μεν κα δικαστήρια οὐ πάμεισιν, ὁτι, is αι τοι συκοφάνταις πάντατα χωρία ταῆτα μῆλλον προσήκει και ὁτι Οὐδεν μέτριόν ἐστι τῶν εν τούτοις γινομένων. τὰς δε παλαίστρας ciὶ τὰ γυμνάσια καὶ τα συμπόσια διώκει και κοσμεῖ μόνος

73쪽

αξιος συγκριθῆναι παρασίτου τῶ σώματι η τί εν γυμνασίω τουτων ὀφθεὶς υκ αἰσχυνη μὰλλον του χωρίου ἐστί; καὶ μην εν ρημι τουτων ουδεὶς αν ποσταίη θηρίον μόσε ἰόν, ὁ ε παράσιτος αυτ τε ἐπιόντα μένεικα δέχεται ραδίως μεμελετηκώς αυτῶν εν τοι δείπνοις καταφρονεῖν , και υτε ἔλαφος υτ σs αυτόν εκπληττει

πεφρικώς, αλλὰ καν ἐπ αυτὴν ὁ συς τὸν δόντα θήγερ

και ὁ παράσιτος ἐπι τῖν σον ἀντιθήγει τους μεν γαρ λαγὼς διώκει μὰλλον των κυνῶν. εν δε δη συμποσίω τίς αν και μιλλήσαιτο παρασιτω τοι παίζοντι η ἐσθίοντι; τίς ὁ ' αν μὰλλ0ν ευφράναι τους συμπότας πότερόν ποτε 76 δὐτος αδων και σκώπτων. ἄνθρωπ0 μη γελῶν, ν τριβωνίω κείμεν0ς, εἰς την γῆν ὀρων, ὀσπερ επὶ πένθος οὐχ ει συμπόσιον κων και ἔμοιγε δοκεῖ, εν συμποσίω φιλόσ0φος τοιοfτόν ἐστιν io εν βαλανείω κυων.

μεν τὴν βίον of παρασίτου σκοποίντες ἀμα και παραβάλλοντες ἐκείνω πρῶτον τοίνυν do τις αν τὰν μεν παράσιτον ἀεὶ δόξης καταφρονουντα και Ουδεν αυτ μμ λον ων οἱάνπρωποι ibνται περ αυτου ρητ0ρας δε και φιλοσόφους ευροι τις αν ου τινας ἀλλα πάντας πῖ τυ-φ0υ καὶ δόξης τριβέντας, και ου δόξης μόν0ν, ἀλλὰ καιο τούτου αἷσχιόν ἐστιν, υπ' ἀργυρίου. και Ῥεν παράσιτος ουτως ἔχει προς ἀργυριον ου αν τις Ουδε si ς τὰς ἐν τοι αἰγιαλοῖς ψηφῖθας ἀμελῶς ἔχοι καὶ υ5 ναυτῶ δοκεῖ διαφέρει τό χρυσίον τ0υ πυρός' ι γε μην ρητ09ες, καὶ ο δεινότερόν ἐστι, καὶ οι φιλ0σοφεῖν φάσκου- τες προς αυτ ουτως διάκεινται κακοδαιμόνως, στε των μάλιστα νυν ευδοκιμουντων φιλοσόφων - πες μεν γαρ

τῶν ρητόρων τί δει λέγειν - ὁ με δικάζων δίκην δώροις ἐπ' αὐτὴ ἐάλω, ὁ δε παρὰ βασιλέως περ οὐ συνεῖ 877

74쪽

λυπηθῆναι αυτον

75쪽

αὐτοῖς δεδιότας ὁ δε την θύραν το δωματίου προστίθησιν εικῆ, καὶ τοὐτο ς μ ὐπ' ἀνεμου νοιθείη γενομένου ὁ ψόφου ἡκτωρ υθέν τι μὰλλον θορυβειται η μη γενομένου. και ι ἐρημίας ε ἀπιὼν ἄνευ ξίφους Odεύει φοβειται γὰρ ουδεν ουδαμ os φιλοσόφους θεήδηεγῶ πολλάκις ioci ν, οὐδενος υντυς ει vos, τόξα νε- 879σκευασμένους ξύλα μεν γὰρ ἔχουσι και εἰς βαλανεῖον ἀπιόντες καὶ ἐπ' ἄριστον. 56. παρασίτου μέντοι Ουδεfς

ἀδίκημα απλῶς ἐπεὶ o γε τοιοίτος οὐκ ἀν εἴη παράσιτος. αλ εαυτόν κεινος ἀδικεῖ. στ'ει μοιχεύσας τύχοι, ἄμα τω ἀδικ θματι καὶ τοὐνομα μεταλαμβάνει τολαδικη- ματος. σπερ ε ὁ κακὰς υ το ἀγαθός, ἀλλὰ αὐλος εἰναι λαμβάνει, υτως Oiμαι. 'α9άσιτος, άν τι ἀδικ u. αντὰ μεν ofro δπερ ἐστὶν ἀποβάλλει, ἀναλαμβάνει εο αδικεῖ ἀδικήματα δε τοιαίτα ρητόρων καὶ φιλοσόφων ἄφθονα ου μόνον υμεν o fro γεγονότα καθ' ημὰς, ὰλλὰ καν τοις βιβλίοις ἀπολελειμμένα πομνήματα ἔχομεν νήδίκησαν ἀπολογία μεν γὰρ Σωκράτους ἐστὶ και ἰσχίνου καὶ Υπερίδου και ημοσθένους και τῶν πλείστων σχεδήν τι ρητόρων και σοφῶν. παρασίτου δε οὐκ εστιν απολογία οὐδ' ἔχει τις ειπεῖν δίκην προς παράσιτόν τινι

γεγ9αμμένην. i. ἀλλὰ νὴ ista b μευ βίος τοὐπαρασίτου

κρείττων στὶ το τῶν ρητόρων καὶ τῶν φιλοσόφων, οδε θάνατος φαυλότερος πάνυ μεν Osν Ουναντίον παραπολυ ευδαιμονέστερος φιλοσόφους μεν γὰ9 6μεν ἀπαντας τους πλείστους κακοὐ κακῶς ἀποθανόντας, του mi

76쪽

με ε καταδίκης εαλωκότας επὶ τοῖς μεγίστοις ἀδικη- μασι φαομάκω τους is καταπ9Vσθεντας το σῶμα απαν. τους ε ἀπο θυσουρίας φθινήσαντας τους δε φυγόντας, παρασίτου ὁ θάνατον ουθεὶς ἐχει τοιοfτον εἰπεῖν. λλατον υ δαιμονεστατον φαγόντος καὶ πιόντος εὐδε τις καὶ δοκεῖ fαίω τετελευτηκέναι θανάτω, απεπτήσας απέθανε.

χ9υσίον ἐχει, μόνος ἐσθίων πένης ἐστὶ και πρ0ζών ανευ παρασίτου πτωχὸς δοκεῖ καὶ σπε στρατιώτης χω9ὶς ἀπλων τιμότερος καὶ ἐσθὴς νευ πορφύρας καιίππος

τῖ τρέφειν τὸν παράσιτον es γε μετὰ τοί κοσμεῖσθαι ἡπ' αντο καὶ ἀσφάλεια πολλη ἐκ της τοίτου δορυφ0ρίας υπά9χει οἴτε γα μάχλ ραθίως ἄν τις ἐπιχειρήσαι τω

77쪽

κίνδυνον πομένει, καὶ ου αν παραχωρήσειε τω πλου- σω φαγεῖν μόνον ἀλλα και ἀποθανεῖν αἱOεῖται συμ- φαγών. 60. TX. Πάντα μοι δοκεις ώ Σίμων, διεξελθεῖν et στερήσας ουδεν της σεαυτου τέχνης. ουνωσπερ αυτος ἐφασκες ἀμελέτητος ων, αλλ' σπε αν τις π των μεγίστων γεγυμνασμένος λοιπόν, ει η αἶσχων αυτο τ 882δνομά εστ της παρασιτικης θέλω μαθειν.Π- υρα ὁ την ἀπόκρισιν εάν σοι ἱκανῶς λέγεσθαι δοκύ, και πειρῶ πάλιν αυτος ποκρίνασθαι προς το ἐρωτώμενον η ἄριστα Oi ει φέ9 γάρ - τον σῖτον ι παλαιο τί καλουσι;

ἄλλο ἐστί; TI'. 0fτο γάρ, es Σίμων , ἐστὶν ο αισχρόν φαμ

νεται.

61. I AP Φέρε δη πάλιν ἀπόκριναί μοι. πότερόν

78쪽

883 παῖδες ἀφίξομαι και ἐῶος καὶ μετ' ἄριστον μαθησόμεr/υς την τεχνην. υ ε με αυτην δίκωος διδάσκειν ἀφθόνως, ἐπεὶ καὶ πρῶτος μαθητής σοι γίνομαι φαοὶ θε και τὰς

μητερας μὰλλον τα π9ῶτα φιλεῖν των τεκνων.

ενεκα οἱ νέοι ποιουσιν οἱ μεν αυτῶν πε9ιπλεκόμενοι αλλήλους ποσκελίζουσιν , οἱ δε αγχουσι και λυγίζουσι καιεν τῶ πηλῶ συναναφύρονται κυλινδούμενοι ῶσπε συες. καίτοι κατ αρχὰς εὐθύς ἀποδυσάμενοι - εώρων γάρ - q. λίπα τε λείψαντο καὶ κατέψ σε μάλα εἰρηνικῶς ατερος τον τεμον ν τω μέρει, μετὰ δε υκ id ο τι παθόντες ώθ0ὐσί τε αλλήλους συννενευκότες και τὰ μέτωπα συναράττουσιν σπερ οἱ κριοί. καὶ ην d ii ἀράμενος ἐκεινοσι τον τεμον ἐκ rota σκελοῖν ἀφῆκεν ἐς το ἔδαφος, εir επικαταπεσὼν ἀνακύπτειν οὐκ se συνωθῶν κάτω ες του πηλό, τέλος δε δ περιπλέξας αυτω τὰ σκέλη κατὰ την γαστέρα τον πῆχυν υποβαλών τω λαιμῶ ἄγχει τον ἄθλιον, ὁ δε παρακροτεῖ ε τον μον, ἱκετε έων is αι,ώς μὴ τέλεον ἀποπνιγείη και οὐδε του λαίου νεκα φείδονται μη μολύνεσθαι. αλλ' ἀφανίσαντες O χρωμα και του β00βόρου ἀναπλησθέντες εν ἱδρῶτι ἀμα πολλῶ γέλωτα tuo γοῆν παρέχουσιν σπερ αἱ ἐγχέλυες ἐκ των χε/9ῶν toλισθαίνοντες. 2. τεροι δε ε τω αἰθρίω της αυλῆς το αυτ osr ὁρῶσιν. οὐκ εν πηλῶ οὐ τοί γε, αλλὰ 885 ψάμμον ταύτην βαθεῖαν ποβαλλόμενοι ν τω si γμρου παττουσί τε αλλήλους και αὐτοὶ ἐκόντες ἐπαμῶνται την κόνιν αλεκτρυόνων δίκην, ς αφυκτότεροι iεν ἐν ταις

79쪽

σης καὶ βεβαιοτέραν εὐξqρῶ παρεχούσης την ἀντίληψιν.

3 ossi ὀρθοστάδhν κεκονιμένοι καὶ αυτοὶ παιουσιν ἀλλήλους προσπεσόντες καὶ λακτιζουσιW ουτοσὶ γουν καὶ τους δόντας ut κεν ἀποπτυσειν ὁ κακοθαίμων , υτως αῖματος αυτ καὶ ψάμμου ἀναπέπλqσται το στόμα, πυ ξ, ως ρὰς παταχθέντος ες την γνάθον ἀλλ' Dd λαρχωνουτοσὶ διίστqσιν αυτους καὶ υε TVν μάχqν - τεκμαί- 90μαι γαρ si πορφυρίδι των ρχόντων τινα τουτον i- ναι - . ὁ δε καὶ ἐποτρύνει καὶ τον πατάξαντα ἐπαινεῖ.άλλοι δε ἀλλαχόθι πάντες ἐγκονουσι και ἀναπηδῶσινῶσπερ θέοντες επὶ του αυτου μενοντες καὶ ς το νω συναλλόμενοι λακτίζουσι τ0ν αὐα. 5. ταυτα ουν θέλω 886είJέναι τίνος ἀγαθου αν i ποιεῖ ως μοιγε μανία μαλλον εοικέναι δοκεῖ το πρῆγμα, και υκ ἐστιν δοτις α Ῥαδίως μεταπείσειέ με ως υ παραπαίουσιν ταίτα δρῶντες.

6. OAs ZΝ. Καὶ εἰκότως, es νάχαρσι, τοι αὐτά σοιτα γιγνόμενα φαίνεται ξένα γε οντα κ&ι πάμπολυ των Σκυθικῶ i εθι ν ἀπέδ0ντα, καθάπερ και μῖν πολλὰ εικος iναι μαθήματα καὶ επιτηδεsματα τοις Ελλησιν μωὰλλόκοτα ἐναι δόξαντα ἄν. ει τις μῶν σπε συ νυνεπισταί αυτοῖς. πλqν ἀλλα θάρρει, γαθέ ου γὰρ μανία τα γιγνόμενά στιν οὐθ' ἐφ' υβρει obro παίουσιν ἀλλήλους και κυλίουσιν ν τω θλι η ἐπιπάττουσι την κόνιν, ἀλλ' ἔχει τινὰ χρείαν υ ἀτε9πῆ 0 sῆγμα καὶ ἀκμην ου μικρὰν πάγει τοῖς σώμαGι ην γουν ἐνδια- τρίφΓς, σπερ οἶμαί σε ποιήσειν, Tu Ἐλλαδι ου εις μακ9ὰν ἐς και αυτός ἐσλὶ των πεπηλωμένων η κεκονιμέ-νω ίτω σοι et πρὰγμα di τε ἀμα καὶ λυσιτελες i- ναι δόξει. ANAX υπαγε, es Σόλων, μῖν ταίτα γένοιτο et 887

80쪽

ωφέλιμα κα τερπνά εμε δε ει τις υῶν τοιουτό τι δια- θείη εἷσεται et O μάτVν παρεζώσμεθα του κινάκην. 7. ἀτὰρ εἰπέ μοι, τί ονομα ἔθεσθε τοι γιγνομένοις, τί φῶμεν ποιεῖν αυτούς;

ΣΟΛ. ωμεν χῶρος αυτός. Ἀνάχαρσι, γυμνάσιονυφ' μῶν νομάζεται καὶ στιν ιερὴν Απόλλωνος του Λυκείου ' cit o ἄγαλμα δε αυτολορὰς, τον ἐπι ri στήλύκεκλιμένον. τὶ ριστερα με το τόξον χοντα. εξια δε περ της κεφαλῆς ἀνακεκλασμένη σπερ εὐκαμάτου

μακρos ναπαυόμενον δείκνυσι του θεόν. 8. των γυμνασματων ὁ τούτων το μεν εν ω'Vλω κεῖνο πάλη καλεῖται. tra εν ν κόνει παλαίουσι και αὐτοί, το δε παίειν

αλλήλους ορθ0στάδην παγκρατιάζειν λέγομεν. καὶ ἄλλαθε μιν εστι γυμνάσια τοιαῆτα πυγμης και δίσκου καὶ το ὐπεράλλεσθαι, ν απάντων αγῶνα ποοτίθεμεν και ὁ κρατήσας ἄριστος εἶναι δοκεῖ των καθ αὐτον και ναιρεῖται τα θλα.

888 3. ΝAX δε θλα τίνα ἡμῖν ταfτά εστιν; ΣΟΛ. υλυμπίασι μεν στέφανος εκ κοτίνου Ισθμοι δε εὐπίτυος, όν Νεμέα δε σελίνων πεπλεγμένος, Πυθοῖδε μηλα τῶν ἱερῶν οὐ θεοs. παρ' μῖν δε τοῖς Παναθηναίοις το ἐλαιον το κ της μομίας. τί ἐγέλασας - νάχαρσι φδιότι μικρά σοι ἐναι αὐτα δοκεῖ; ANAX Oύκ, ἀλλα πάνσεμνα Σόλων , κατέλεξα τα θλα και δήια τοῖς τε διαθεῖσιν αυτὰ φιλοτιμεῖ

σθαι επὶ τη μεγαλοδωρεα και τοις γωνιοταῖς αὐτοῖς υπεμε σπουδακέναι πεμ την αναίρεσιν τῶν τηλικούτων, ῶστε μήλων νεκα και σελίνων τοσαίτα πυοπονεῖν καικινδυνεέειν ἀγχομένους προ αλλήλων και κατακλωμένους, ως υκ ενὸν ἀπραγμόνως εὐπορῆσαι μήλων ὁτωμ επιθυμία η σελίνω στε*ανῶσθαι - υ μήτε πηλω