Opera. Ex recognitione Caroli Iacobitz. [Text in Greek.]

101쪽

ANAXAPΣΙΣ. 75χαρσι, καὶ την αλλην Ἐλλάδα επελευσεσθαι, μεμνησο ην ποτε καὶ ς Λακεδαίμονα λ0nς, μη καταγελάσω μηδεεκείνων μηδε οἴεσθαι μάτην πονεῖν αυτούς, πόταν σφαίρας περ εν τω θεάτρω συμπεσόντες παίωσιν ἀλλη- I9λου ες χωρίον σελθόντες δατι περιγεγ9αμμένον ς

φάλαγγα διαστάντες α πολεμίων αλληλους ἐργάζωνται γυμνοὶ καὶ αυτοί, ἄχρι ἄν ἐκβάλωσι του περιγράμματος

το τερον σύνταγμα ι τεροι, τους κατὰ Λυκοὐργον οι καθ' υρακλέα η εμπαλιν, συνωθοfντες ε το δωρ ' τογα ἀπ τούτου ειρήνη λοιπον κα ουδεὶς αν τι παίσειε

μάλιστα δε ην ορὰς μαστιγουμενους αυτοῖς επὶ τ βωμωκαὶ α ατι ρεομένους, πατέρας δε καὶ μητέρας παρεστώσας οὐχ πως ἀνιωμένας επὶ τοῖς γιγνομένοις αλλὰ καὶ ἀπειλούσας, εἰ μη ἀντέχοιεν πρ0 τὰς πληγάς, και ἱκετευούσας επὶ μήκιστον διαρκέσαι προ τον πόνον καὶ ἐγκαρτερῆσαι τοῖς δεινοῖς πολλοὶ γουν και ἐναπέθανον τω ἀγῶνι μη ἀξιώσαντες ἀπαγορεOσαι ζῶντες ετ ενοφθαλμοῖς των ικείων μηδε εἶξαι τοι σώμασιν, ν καιτους ἀνδριάντας οψει τιμωμένους δημοσία ἡπο της πάρτης ἀνασταθέντας. ταν τοίνυν ορὰς κἀκεῖνα, μήτε μαίνεσθαι υπ0λάβης αὐτos μήτε εἴπης, οὐδεμιῆς νεκα αιτίας αναγκαίας ταλαιπωρουσι μήτε τυράννου βιαζομένου μήτε πολεμίων διατιθέντωw είποι γὰρ ἄν σοι και 20sπερ κείνων Λυκοίργος ὁ νομοθέτης αυτῶν πολλὰ τὰ ευλογα και α συνιδὼν κολάζει αυτούς, οὐκ ἐχθρος νουδε πο μίσους αυτ δρῶν οὐδε την νεολαίαν της πόλεως εἰκῆ παραναλίσκων, ἀλλὰ καρτερικωτάτους καὶ παντός δεινοs κρείττονας ἀξιων εἶναι οὐ σώζειν μέλλοντας την πατρίδα. καίτοι καν μη ὁ ΛυκοO9γος εῖπ's, εννοεῖς, οἶμαι, καὶ αυτὸς ώς οὐκ ἄν ποτε ληφθεὶς ὁ τοιοῆτος εν πολεμω απόρρητον τι ἐξείποι της Σπάρτης αἰκιζομένων των εχθρῶν. ἀλλὰ καταγελῶν αὐτῶν μαστιγοῖτο πιν

102쪽

ρευσειεν.

ἐμαστιγουτο ἐφ' λικίας η εκπρόθεσμος ων ὁ του ἀγῶνος ἀσφαλῶς τα τοιαυτα νεανιευσαTO; EOA. Πρεσβυτης ηδ ων γραψε τους νόμους αὐ-τ0ῖς Κρήτηθεν ἀφικόμενος ἀποδεδημηκε δε παρὰ τους K9ῆτας, τι κουεν υνομωτάτους ἐναι, Μίνωος του Aιῖς νομοθετήσαντος εν αυτοῖς. A A X. πίχυν Σόλων , Ῥυχι και συ μιμήσω Λυκου9γον και μαστιγοῖς τους νέους', καλὰ γὰρ και ταυτακα αξια υμῶν ἐστιν. 921 OA υτι μῖν κανά, i νάχαρσι, ταυτα τὰ γυμνάσια οἰκεῖα ντα ζηλουν δε τὰ ξενικὰ ου πάνυ ἀξιουμεν. ANAX. υκ αλλὰ συνίης , t μαι, ιόν τί ἔστι μαστιγουσθαι γυμνὸν ἄνω τὰς χειρας ἐπαίρ0ντα μηδενὸς ενεκα φελίμου αὐτω ἐκάστ η κοινLὶ si πόλει. ως εγωγε ν ποτε ἐπιδημήσω θ Σπάρτy, καθ ο καιρὰν ταὐτα δρῶσι, δοκῶ μοι τάχιστα καταλευσθησεσθαι δημοσία προ αυτῶν, ἐπιγελῶν κάστοις, πόταν ορῶ τυπτομένους καθάπε κλέπτας η λωποδυτας η τι αλλοτοιοίτον εργασαμένους ἀτεχνῶς γὰρ λλεβόρου δεῖσθαί uo δοκε η πόλις αυτῶν ἴτω καταγέλαστα φ αυτῆς πάσχουσα. 40. ΣΟΛ. τερημην es γενναῖε, μηδε τῶν ανδρῶναπόντων μόνος αυτὸς λέγων οἷου κρατεῖν ἔσται γάρ τις καὶ περ κείνων σοι τὰ tκότα εν Σπάρτu ντερῶν. πλην ἀλλ' πείπερ εγὼ τὰ μέτερά σοι διεξεληλυθα, συδε υ πάνυ ἀρεσκομένω αὐτοῖς ἐοικας, ου ἄδικα αἰτη- σειν εοικα παρὰ Gos. και αυτὸς εν ω μέρει διεξέλθρς πρός με ν τρόπον μεῖζοι Σκυθα διασκεῖτε τους νέους

103쪽

τους παρ' υμῖν και ἐστισι γυμνασίοις ανατρεφετε καιοπως μω ανδρες ἀγαθ0ὶ γίγνονται. A X. ικαιότατα μεν ουν Σόλων, και εγωγε 22 διογησομαι τα Σκυθῶν νόμιμα ου σεμνὰ ἐσως ουδε καθ' υμῆς, οῖ γε υδε κατὰ κόρρης παταχθῆναι τολμησαιμεναν μίαν πληγήν δειλοι γάρ σμε ἀλλα εἰρήσεταί γε

σαιμι καθ' ησυχίαν α τε χρη ειπεῖν συναγάγοιμι τοὶ μνημu ἐπελθών τ δε νυν ἔχον ἀπίωμεν επὶ τουτοις, σπέρα

1 υξιόν γε παρατηρεῖν τα πο των πολλῶν εν τοῖς πενθεσι γινόμενα και λεγόμενα και τὰ πο των παραμυθουμένων δῆθεν αυτους αυδ ις α λεγόμενα, καὶ ς αφόρητα γofνται τὰ συμβαίνοντα σφίσι τε αυτοῖς ιοδυρόμενοι καὶ ἐκείνοις ἐς οδύρονται, ου μὰ τον Πλούτωνα και Φερσεφόνην, κα ουδεν ἐπιστάμενοι σαφῶς ουτ ει πονηρὰ ταίτα και λύπης ἄξια η τοὐναντίον ηδεα καὶ βελτίω τοῖς παθοfσι νόμω δε καὶ ξυνηθεία την λύπην πιτρεποντες επειδὰν τοίνυν ἀποθάν τις, ουτωποιουσι - μὰλλον δε πρότερον εἰπεῖν βοέλομαι ἄστινας περὶ αυτου του θανατου δόξας ἔχουσι ουτω γὰρ σται 23 φανερόν, οὐτινος ενεκα τὰ περιττὰ κεῖνα επιτηδεύουσιν. . ο μεν δ πολὴς ὁμέλος, ους ἰδιώτας ι σοφοι κα- λοῶσιν, μηρω τε και υσιόδω και τοι ἄλλοις μυθοποιοῖς περὶ τούτων πειθόμενοι και νόμον θεμενοι την ποίησιν αυτῶν τόπον τινα υπὸ non βαθυν Ῥιδην πειληφασι, μεγαν δε και πολύχωρον τοῆτον ἐναι και ζοφε -

104쪽

00 καὶ ανηλιοχ υκ io' πως αυτοις φωτίζεσθαι δοκουντα προ τ και καθορὰν των νόντων καστοw βασιλευμ δε του χάσματος ἀδελφον του ρύιος Πλούτωνα κεκλημενον, ως μοι των τὰ τοιαίτα δεινῶν τις ελεγε. δια το πλουτειν τοις νεκροῖς τὴ προσηγορία τετιμημένον. τουτον δε τον Πλούτωνα qν παρ' υτω πολιτείαν καιτον κάτω βίον καταστησασθαι τοι osrom κεκληρῶσθαι μεν γαλαυτον ἄρχειν των αποθανόντων, καταδεξάμενον

δε αυτους κά παραλαβόντα κατέχειν δεσμοῖς ἀφυκτοις, ουδενὶ το παράπαν της ἄνω δου φιεμενον πλην ξἀπαντος os αιῶνος πάνυ λίγων πι μεγίσταις αἰτίαις. 3. πεοιρρεῖσθαι δε την χώρα αυτ0s ποταμοῖς μεγάλοις τε καὶ φ0βεροῖς κἀκ μόνων των υνομάτων ' Κωκυτοὶ γαρ καὶ Πυρμ λεγεθοντες και τὰ τοιαίτα κεκληνται. τ δε

μέγιστον η χερ0υσία λίμνη πρόκειται πρώτη δεχομενη

924 Ους απαντῶντας, ν υκ ενι διαπλεsσαι η παρελθεῖν

ἄνευ του πορθμέως βαUεῖα γὰο περῆσαι τοις ποσὶ καὶ διανήξασθαι πολλή, και λως ου αν αυτὴν διαπταiqουδε τὰ νεκρὰ των ρνέων. 4. προ δε αυτ τῆ καθόδωκα πύλη υσρ αδαμαντίν ἀδελφιδ0s το βασιλεως Αἰακὸς στηκε την φρου9ὰν πιτετραμμένος και παρ' αυτῶ κυων τρικέφαλος μάλα κάρχαρος, τους μεν ἐσαφικν0υμένους φίλιόν τι καὶ εἰρηνικόν πρ0σβλέπων, τους ὁ πειρῶντας ἀποδιδράσκειν λακτῶν καὶ τω χάσματι δεδιττόμενος. . περαιωθέντας δε την λίμνην ε το σωλειμων ποδέχεται μέγας τω ἀσφοδέλω κατάφυτος καὶ ποτον μνήμης π0λέμι0ν Λήθης os διὰ τοίτο νόμασται. αὐτα γὰρ ἀμέλει διηγήσαντο τοις πάλαι ἐκεῖπεν ἀφιγμένοι Ἀλκηστίς τε και Πρωτεσίλεως οι Θετταλοὶ και

σεμνοὶ και ξιόπιστοι μάρτυρες, ἐμ0 δοκεῖν, ου πιόντες 92 της πηγῆς ' Ῥυ γὰρ ἀν μέμνηντο αυτῶν χ ὁ μεν υν

105쪽

τουσι δ' αυτοῖς καὶ την ἀρχην συνδιαπράττουσιν χλος πολυς Ἐρινύες τε και Ποιναὶ και όβ0 καὶ ο ρμῆς, ουτος μεν γε υκ ἀεὶ συμπαρών. T. παρχοι δε καὶ σατράπαι και δικασταὶ κάθηνται δό0 Μίνως τε καὶ Ῥαδάμανθυς ι μητες, οντες υιοὶ τολυιός. ἡτοι δε τ0υς μεν ἀγαθους των ανδρῶν ἡ δικαίους καὶ κατ' ἀρετην βεβιωκότας, ἐπειδὰν συναλισθῶσι πολλοί. καθάπερ ες ἀποικίαν τινὰ πέμπουσιν τ υλύσιον πεδίον τω αρι- στω βίω συνεσομενους. 8. αν δε τινας των πονηρῶν λάβωσι, ταῖς Ἐρινύσι παραδοντες ε τον τῶν ἀσεβῶν χῶ-00ν ἐσπέμπουσι κατὰ λόγον της θικίας κολασθησομένους. ενθα δη τί κακῶν ου πάσχ0υσι στρεβλούμεν0 τε και καόμενοι καὶ ὐπ γυπῶν ἐσθιόμενοι και τροχῶ συμπεριφερόμενοι καὶ λίθους ἀνακυλίοντες ὁ μεν γαρ ανταλος ἐπ' αὐτο τ λίμνn so εστηκε κινδυνεύων πο 26 του δίψους ὁ κακοδαίμων ἀποθανεῖν. . οἱ δε του μεσουβίου, πολλοὶ δντες osτot εν ω λειμῶνι πλανῶνται ἄνευ τῶν σωμάτων σκιαὶ γενόμενοι και πῖ τη ἀφθ καθάπερ καπνὸς ἀφανιζόμενοι τρεφονται δε ἄρα ταῖς πα9 μῶν χ0αῖς κά τ0ις καθαγιζομένοις επὶ τῶν τάφω - εἴ τωμη εἴη καταλελειμμενος περ γης φίλος η συγγενης, ἄσι'

τος ουτος νεκρῖς και λιμώττων et αὐτοῖς πολιτεύεται.

10. ταῶτα ἴτως σχυρῶς περιεληλυθε του πολλ0ές, ῶστε ἐπειδάν τις ἀποθάνn τῶν οἰκείων πρῶτα μεν τί μοντες οβολὸν ἐς το στόμα κατέθηκαν αὐτῶ μιο ν τωπ0ρθμεῖ της ναυτιλίας γενησόμενον - ου'9ότερον ἐξετάσαντες ὁποῖον το νόμισμα νομίζεται και διαχωρεῖ πα9ατοι κάτω, και εἰ δύναται παρ' ἐκείν0ις ώττικὸς φνακεδονικῖς η Αἰγιναῖος ὀβολός, οὐδ' ὁτι πολῶ κάλλιον ον

106쪽

δεξαuενου του πορθμεως ἀναπόurriuo πάλιν ε τον sisti ἀφικνουντο 11. μετὰ ταfτα δὲ λουσαντες αυτους, ω,927 υνικανῆς της κάτω λίμνης λουτρον ἐναι τοις κει, και μυρ τω καλλίστω χρίσαντες το σῶμα προς δυσωδίαν

ηδη βιαζόμενον και στεφανώσαντες τοι βραχις ἄνθεσι προτίθενται λαμπρῶς ἀμφιέσαντες, ναμ τριγωεν δῆλονότι παρὰ την δον μηδε γυμνοὶ βλεποιντο τω Κερβέρω.12. ἰμωγαὶ ὁ ἐπι τουτοις και κωκυτος γυναικῶν καιπαρὰ πάντων δάκρυα και στέρνα τυπτόμενα και παραττομενη κόμη καὶ φοινισσόμεναι παρειαί καί που καὶ

ἐσθης καταρρήγνυται και κόνις επὶ τr κεφαλὴ πάττεται και οἱ ζῶντες οἰκτρότεροι του νεκ90s οἱ μεν γὰρ χαμαι κυλινδουνται πολλάκις και τὰς κεφαλὰς ἀράττουσι προς το δαφος, ὁ δ ευσχημων και καλὰς καὶ καθ' ίπερβ0ληνεστεφανωμενος ψηλὰς πρόκειται καὶ μετεωρος σπερ ἐς πομπην κεκοσμημένος. 13. ειθ' η μγητηρ καὶ νη sin πατηλεκ μέσων τῶν συγγενῶν προελθὼν καὶ περιχυθεὶς αυτῶ - προκείσθω γά τις νέος και καλός, να καιἀκuαιότερον το π αυτῶ δρῶμα j - φωνὰς αλλοκότους και ματαίας ἀφίησι, αρος, ὁ νεκρὰς αυτὰς ἀποκρί- 928 ναιτ αν. εἰ λάβοι φωνή φησει ὰ G πατη γοερόν τι

φθεγγόμενος και παρατείνων καστον τῶν νομάτων.

Τέκνον διστον, iis μοι και τέθνηκας καὶ 9 ωρας ἀνηρπάσθης μόνον με τὰν ἄθλιον καταλιπών, ου γαμησας, ου παιδοποιησάμενος, ου στ9ατευσάμενος, ob

γεω0γήσας, ου εἰς γῆρας ελθών, ου κωμάση πάλιν οὐδεἐρασθήσἴ, τέκνον, ἱδ εν συμποσίοις μετὰ τῶν λικιωτῶν μεθυσθησs. 14. αὐτα δε καὶ τὰ τοιαίτα φήσει οἰομενος τὸν υἱὸν δεῖσθαι μεν τι τούτων καὶ ἐπιθυμειικα μετὰ την τελευτην, ου δύνασθαι δὲ μετέχειν αυτῶν. καίτοι τί ταfτα φημί πόσ0 γὰρ καὶ Ἀπους καὶ παλλα- κιδας, ι δε καὶ οινοχόους επικατέσφαξαν καὶ ἐσθῆτα καὶ

107쪽

τ0 αλλον κόσμον συγκατεφλεξαν η συγκατωρυξαν qχρησομενοις κει καὶ ἀπολαυσουσιν αυτῶν κάτω 15. δ' υν πρεσβυτης ὁ πενθῶν ουτωσὶ ταὐτα πάντα ὁπόσαεi ρηκα καὶ τι τουτων πλείονα υτ του παιδος εῖνεκα τραγωδε ιν εοικεν - οἶδε γαρ υκ ἀκουσόμ ενον Ουδ αν μεῖζον ἐμβοήση του Στέντορος - ουτε μην αυτOs φρο- νειν γα ουτ καὶ γιγνώσκειν ἱκανον η καὶ νευ της βοης ουδεὶς γα δ προ εαυτον δεῖται βοὰν λοιπον

τι πέπονθεν αυτω ὁ παις εἰδότα ἴθ' π0 κεχώρηκε, 29 μὰλλον δε υδε τον βίον αυτον ξετάσαντα οποῖος εστι 0 γὰρ αν την ξ αυτου μετάστασιν ως τι των δεινῶνεδυσχέραινεν. 16. trio δ' et Ουν προς αυτον ὁ παῖς παραιτησάμενος τον Αἰακον καὶ του Arδωνέα προς ολίγον του στομίου περκῆψαι και τον πατέρα παυσαι ματαιάζοντα. Q κακόδαιμον ἄνθρωπε, τί κέκραγας τί δεμοι παρέχεις πράγματα παῆσαι τιλλόμενος την κόμην καὶ το πρόσωπον ξ επιπολῆς ἀμυσσων τί μοι λοιδορὴ και ἄθλιον αποκαλεῖς και δυσμορον πολύ σου βελτίω καὶ μακαριώτερον γεγενημένον η τί σοι δειν0ν πάσχειν δ0κῶ ζ διότι μη τοιουτοσι γέρων ἐγενόμην οἷος εἰ ου, ταλακρος μεν την κεφαλήν , την δε οψιν ἐρρυτιδωμένος, κυφος και τα γόνατα νωθής, καὶ ὀλως υπὸ οὐ χρόνου σαθρὰς πολλὰς τριακάδας και ὀλυμπιάδας ἀναπλήσας,

και τα τελευταῖα δη ταίτα παραπαίων ἐπὶ τοσουτων μαρτώρων ω μάταιε, τί σοι χρηστὰν εἶναι δοκεῖ παρὰ τον βίον υ μηκέτι μεθέξομεν η τους πότους ἐρεῖς δηλον οτι και τα δεῖπνα και ἐσθῆτα καὶ ἀφροδίσια, και δέδιας μη τούτων ενδεης γενόμενος ἀπόλωμαι, αγνοεις δε ὁτιτο μη διψῆν το πιεῖν πολυ κάλλιον καὶ το μη πεινῆν 30 του φαγεῖν και το μη ριγοῶν os ἀμπεχόνης ευπ0ρεῖν; 17. φέρε τοίνυν, πειθ εοικας ἀγνοεῖν, διδάξομαί σε

108쪽

Tεκνον ἄθλιον ουκέτι διψησεις. ουκέτι πεινήσεις Ουδεριγώσεις οἴχη μοι κακοδαίμων ἐκφυγὼν τὰς νόσους, ου πυρετον τι δεδιώς, ου πολέμιον , ου τυραννοπι et κερως σε ἀνιάσει et δε συνουσία di αστρεψε ουδε σπαθη-

κατακλεισθεὶς ν τω μνήματο χρη δε προ ταίτα λογίζεσθαι τι των φθαλμῶν διασαπέντων η και η σωκαέντων με ολίγον ει γε καῆσαί με διεγνώκατε, ἴτε σκότος ἴτε φως ὁρῆν δεησόμεθα. και αὐτα μεν Πως 93 μέτρια. 19. τί δέ με ο κωκυτος μῶν νίνησι και η προς τον αὐλὸν αὐτη στερνοτυπία καὶ η των γυναικῶν περιτον 90ῆνον ἀμετρία τί δε ὁ περ του τάφου λίθος ἐστεφανωμένος η τί et μῖν δύναται τον ἄκοατον ἐπιχεῖm,

νομίζετε καταστάξειν αυτον ε ημῶν και μέχρι του ιδου διίξεσθαι τα μεν γαρ επὶ των καθαγισμῶν και αὐτοι ὀ9ῆτε, οἶμαι, οῦτο μεν νοστιμώτατον των παρεσκευασμένων ὁ καπνος παραλαβὼν αν ε τον Ουρανον οἴχεται μηδέν τι μὰς νῆσαν τοῖς κάτω τ δε καταλειπόμενον, η κόνις, ἀχ9εων. κτος ει μη την σποδον μὰς σιτεῖσθαι πεπιστεύκατε. υχ οὐτως ασπορος ουδε ἄκαρπος

του Πλούτωνος ἀρχη ουδε ἐπιλέλοιπεν μῆς ὁ ἀσφόδελος,ῖνα παρ μῶν τα σιτία μεταστελλώμεθα. στε μοι νητην ισιφόνην πάλαι η ἐφ' i ἐποιείτε και ἐλέγετε παμμέγεθες ἐπηει ἀνακαγχάσας, διεκώλυσε δε η θόνη καὶ τα ἔρια, i μου τὰς σιαγόνας ἀπεσφίγξατε. 20 ως ἄρα μιν εἰπόντα τέλος θανάτοιο κάλυοε.

109쪽

κλίνας αυτὸν ε ἀγκῶνος, ου αν οἰώμεθα δικαιότατα αν αυτὸν εἰπεῖν ἀλλ' ὐμως οἱ μάταιοι και 0ῶσι καὶ μεταστειλάμενοί τινα θρηνων σοφιστὴν πολλὰς συνειλοχότα παλαιὰς συuφορὰς τούτω συναγωνιστη και O-0ηγῶ της ἀνοια καταχρῶνται, ὁποῖ' αν κεῖνος ἐξάρχηπρος το μελος παιάζοντες. 21. καὶ μέχρι με θρήνων αυτὀ ἄπασι νόμος της ἀβελτερίας το δε ἀπο τουτου διελόμενοι κατὰ εθνη τὰς ταφὰς ὁ μεν Ελλην καυσεν, ὁ δὲ Πέρσης θαψεν, ὁ δεδενδῖς άλω περιχρίει, ο δε Σκυθης κατεσθίει, ταριχεύει δε ὁ Αἰγύπτιος sτος μεν γε - λέγω δ' δών - ξηράνας τὸν νεκρὸν ξύνδειπνον καὶ ξυμπότην ἐποιησατο πολλάκις δε καὶ δεομένω χρημάτων ἀνδρι Αἰγυπτίω λυσε την πορι αν ἐνέχυρον η 933λαδελφὰς - πατηρ εν καιρῶ γενόμενος. 22. χώματαμεν γα καὶ πυραμίδες και στῆλαι καὶ επιγράμματα π00ς

ολίγον διαρκ0ῶντα πῶς ου περιττὰ και παιδιαῖς προσεοικότα 23 καίτοι καὶ αγῶνας ἔνιοι διέθεσαν καὶ λόγους επιταφίους εἶπον ἐπὶ των μνημάτων ῶσπερ συναγορεύοντες η μαρτυρουντες παρὰ τοις κάτω δικασταῖς τω νεκρω.24. ἐπὶ πῆσι τούτοις τὸ περίδειπνον και πάρεισιν iπ9οσήκοντες και τους γονέας πα9αμυθοίνται Ου τετελευτηκότος και πείθουσι γεύσασθαι υκ ἀηδῶς μὰ λουδ αυτοὐς αναγκαζομένους, ἀλλὰ ηδη πὸ λιμοs τριῶν ἐξης μερῶν ἀπηυδηκότας και Μέχρι μεν τίνος,

οὐτος, ὀδυρόμεθα; εασον ἀναπαύσασθαι του του μα- 93 καρίτου δαίμονας εἰ δε και τὸ παράπαν κλάειν διέγνωκας, αὐτο γε τούτου νεκα χρη μη ἀπόσιτον ἐναι, α καὶ διαρκέσης πρὸς του πένθους τὸ μέγεθος τότε

δη τότε ραψωδοονται πρῖς πάντων δύο του μηρουστίχοι

καὶ γάρ τ' ηύκομος Νιόβη ἐμνήσατο σίτου

110쪽

καὶ γαστερι δ' υπως ἐστὶ νεκυν πενθῆσαι χαιους. οι δε απτονται μεν, αἰσχυνόμενοι δε α πρῶτα καὶ δεδιότες εἰ φανοὐνται μετὰ την τελευτην των φιλτάτων τοίς ἀνθρωπίνοις πάθεσιν ἔμμενοντες ταυτα καὶ πολυτούτων γελοιότερα εὐ00 τις αν ἐπιτηρῶν εν τοι πένθεσι γιγνόμενα δια το τους πολλους τ μέγιστον των

κακῶν τον θάνατον οἰ εσθαι.

1. ρωτὰς es μειράκιον, ὀπως αν ρήτωρ γένοιο καιτο σεμνότατον Osτο καὶ πάντιμον νομα σοφιστης αυ-

τὸς εἶναι δόξαις αβίωτα γαρ εἶναί σοι φής, εἰ μη τοιαυτην τινὰ ην δύναμιν περιβάλοιο εν τοῖς λόγοις, ως ἄμαχον ιναι και ἀνυπόστατον και θαυμάζεσθαι προς ἀπάντων και ἀπ0βλεπεσθαι περισπουδαστον ἄκουσμα τοι Ἐλλησι δοκουντα και δη τὰς επὶ τ0ῆτο γουσας οδους λινές ποτέ εἰσιν θέλεις ἐκμαθειν ἀλλ' υδεὶς φθόνος, ῶ παῖ, και μάλιστα πότε νέος τις αυτος νορεγόμενος τῶν ἀρίστων Ουκ εἰδὼς οπόθεν ἀν ταυτα κ-

πορίσαιτε, ιερόν τι χρῆμα την συμβουλην υσαν καθάπερ και υ νυν αἰτοίη πρ0σελθών. στε ἄκουε τογε ἐπ' εμοι και πάνυ θαρρῶν, τάχιστα δεινὸς ἀνηρμη γνῶναί τε τὰ δέοντα καὶ ρμηνευσα αυτά, ν τομετὰ τοῆτο θελησn αυτὸς ἐμμένειν οι ἄν ἀκούσsὶς παρ' μῶν και φιλ0πόνως αυτ μελετὰν καὶ προθυμως ἀνύειν την ὁδον ἔστ' ἀν ἀφίκη προς το τέρμα. 2. το μενουν θηραμα ου μικρὸν Ουθε ὀλίγης της σπουδῆς δεόμενον, αλλ' φ' ὁτω και πονῆσαι πολλὰ και ἀγρυπνῆσαι