장음표시 사용
21쪽
CONIUNCTIONE IN SANANDIS AEGRIS
Isiliis iuxta c. I. D. II. Hunc in finem in qu oscum que, quibus mortalium corpora vexari creduntur, spiritus daemonesque mulignos iniperium exorcistae accipiunt, ut per diras exorcismorum imprecationes illos a daemoniacis eiicere Valeant. Exorcis sta igitui cum ordinatur, accipit de manu episcopi libesium, in quo scripti sunt Exorc mi, dicente episcopo: accipe s commenda memoriae habeto potestatem imponendi manus supra energumenos e baptizatos siue categumenos; ut cautum est in concilio Carthag. IV. c. VI. apud D ' ACHERIVM in Spicit. Eccl. tom. L p. SSI. Sed plerumque pro daemoniacis, qui nunquam tales fuerunt, habiti sunt. Nam si quis graui olim & difficili morbo laborans
magna commotione corporis alnus , in quandam forte phrenesin, furorem, aut alias uiolentas & epilepricas contorsiones incidit : hunc statim energumenum immundis spiritibus agitari sibi persuadentes medico animae exorconte Opus esse pUtabant. Hic igitur eum, quem cum Vulgo pro daemoniaco habebat, missa & poenitentia, adhibitis insuper reliquiis, cruce, aqua benedicta, sale, oleoque exorcisato praeparare prius solebant, quam ad terribiles exorcismos, quos sistit thesaurcis terribilium exorcismorum Coloniae editus , & reliquas acerrimas imprecationes perueniebant. Quem daemones deliciendi modum velut in compendio GIsBERΤvs Vogaeius delineat in volum. III differt.p. ΙΙ36. Quatenus igitur clerici energumenos Vi cxurci iurum a daemo Euoreisbe me nibus liberare s uduerunt, medici Olim nuncupati sint. Illud diei vocantur. enim elucet ex antiquissimis ordinationum formulis, in quibus exorcistie hae benedictione muniuntur: ut potestatem. perium habeant, spiritus immundi coercendi, ut probabiles sint MEDICI ECCLESIAE, gratia curationum virtuteque caelesti confirmati, ut antiquae sormulae in ordinandis ex reistis adhibitae apud EDΜVN-DvΜ ΜARΤENIVM de antiis, eccles. ritib. lib. I P. II. p. 3 7. 3 9.
371. 486. Sc. & recentiores in ponti culi Romano p 26.
22쪽
zo DISS. DE MEDICORUM ANIMAE ET CORPORI s
. VII. 1 moreismos pellendorum itaque daemonum virtutem cum sibi ex- morbis me- orcistae vindicauerint : quid mirum, quod II hanc exorcismorum medicinam contra quaecunque morborum genera esicacissimam crediderint. Antiqui sumis lain Christianorum temporibus mystica qctae lana Vis S. euangcliis in p)grorum curatione trisura e st , adeo ut non multi solum, ipsi ue etiam sacerdotes, optandum euangelis partem de collo suspen jam cuiusdam in stacos is disti, Hic iclii e ad cauend S depellendOSqUe morbos circum gestarent, elia in oestro Ver Um etiam aegrotorum lectulo euangelii librum apponerenr rum curatione ANT. VAN DALE dc diuinationibus idololatricis c. VI. p. 3 4. ξ adbibebant. se . Quam superstitionem cum grauiter norat ac perstringit A Ruso STOMVS in Hom. XLIII. in Matth. III. tona. II. 6 p. 897. tum eandem eleganter ita describit AvGus11Nus in Io-- hau. Euans. tum. III. p. II. Oper. p. 3 6. in s. Cum caput tili dolet, laudamus, si euangelium ad caput tibi posueris, ta non adligaturam cucurreris. Ad huc enim perducta est infirmitas hominum es ita plangendi sunt homines, qui currunt ad liga ras, ut gaudeamus,quando videmus,hominem in lectulo fiso constitutum, fa
elari febribus cir doloribus, nec alibi spem posuisse , nisi ut sibi
euangelium ad caput poneret, non quia hoc ideo facἷum est , sed quia praelatum est euangelium ligaturis. At hic superstitiosus ritus exoleuisse videtur , postquam exorcistae formulis ex ipsis
euangeliis pnitis aegrotis medicamen afferre, morbosque pellere. per exorcsyseros studuerunt. In quo fere Christiani sacerdotes aemulati sunt gentiles . qui carminibus magicis magnam itidem vim attribuebant, Vt his inorbos malaque quaevis cepelli, veIConstantii V eadem alteri insigi arbitrarentur. Ipse adhue CoNsTANTINUS A N x' xVm fidem virtutemque insistitem his Orminibus adscripsit, ea de-
hibuit. serre videntur, in l. 4. C. de malo π ni arbem. & l. 3. C. Theodbeod. Ait: eorum est Mentia punienda, exerissimis merito legi bus vindicanda, qui magicis accincii artibus, aut contra hominum
23쪽
CONIVNCTIONE IN SANANDIS AEGRIS. at
tuerentur imbrra, aut ruentis grandinis lapidatione quaterentur innocenter adhibita s fragia, c carmina) quibus non cuiusque fa- mirra remedia vulnerum nurant, Et omnis vetustatis certist mi aucto, Homerus docet, qui facit V si de vulnere pro uentem sanguinem ni cantamine: nihil enim, quod ferendae alutis gratia fit rim
nos 1 est. Pluribus aliis testimoniis hoc argumentum eXOrnar IAC GoΤHoFREDus ad cit. 3. Quamuis his carminibus ad med n-dum Uterentur incantatoreS; hos tamen VLPIANUs in l. I. f. 3. D. Vtrum in eardide extraord. comit. inter m dicos non reserendos esse iudieat : x' 'rς ας Ox
non tamen, mi, me Icrs a num ranaus, s mc-t t, s imp h d odi, a ius est ot vulgari verbo IA POSTVRVM utar EXORCI - dubitat VLri VIT; non sunt ista medicinae genera : tamets sint, hoc fibi Nus. profuido cum praedicatione a Vment. Ira Vlpianus. Idem plane CHRYsosΤΟΜΙ est iudidium in hom. IX. ad Colos. toni. IV. U. p. I I V 7. Dic mihi si quis acceserit medicus , s medicinae di-
mi s medicamentis in antet, elin re di mus medictim j Nequa- quam. PLINIUS SECUN si quidem lib. XXVIII. hi R. natur. c. ILde hoc genere medicinae anceps edisserit, quod animad Uerrerit, incantamentis eX gentilium Theologia magnam vim Vulgo tribui. Ait: Ex homine remediorum primum maximae quaestionis .c Iemper incertae est, valeantne adiquid verba es incantamenta
carminum. Duodsi verum est, homini acceptum fieri oportero conveniet. ceu virit Ibientishm cuiusque respuit fides. Iu
24쪽
za DISS. DE MEDICORUM ANIMAE ET CORPORIT
Tniuersum vero omnibus horis credit vita, sentit. Usum quippe contrarium in gentilium sieris ipse obseruabat, licet sapientissimi quique virtuti horum incantamentorum sidem negarent, Ut SOPHOCLEs in Atace: haud medicus sapit, ad vulnus carmen qui adhibet, ubi opus est. Impostores hos vocat
VLPIANVs , quorum Vulgare Verbum erat exorcisare seu adiurire, quod carmine solenni fiebat. Tali adiuratione utebantur Iudaei quidam exorcistae circumforanei , , de quibus AH MX, I 3. qui daemones eiicere tentabant eos adiurando
per nomen CHRISTI. ObseruaUerant enim , PAVLVM alios que
hoc dono miraculoso instructos energumenis manus imposuisse, atque daemones eieciste, non vlla arte magica , sed precibus & mplici quadam adiuratione, IESU nomine nuncupato. Utrum hos, Due Judavi , siue Christianos intellexerit sub appellatione impostorum ut ALCIAT us lib. VIII. parerg. censet,dubium est. Iudaei uxorciis noti Inter Christianos quoque statim tempore naicentis ecclesia, imo etiam tempore vi PIANI , sub CARACALLA & ALEXANDRO sEVERO sorentis, non deerant' qui dono hoc mira tofo eiiciendi daemones ab energumenis udebant, licet exorcistis peculiare incium e lesiasticum haud asti.
gnatum tuerit. Sed etiam inter gentiles incantamentis in grauis-timis morborum adflictionibus magna vis tribuebatur. Christianos dono hoc instructos delignasse VLPIANUΜ, negat GUILIEL-Mvs FORNERIUs Lib. III sole g. c. 28. relatus tom. II. the iurRom.p. II 8. , quod nUlli eXorci, eo tempore suerint. Enim Uero nomine tales non aderant, qUos demum sec. II L in ecclesiis constitutos scimus: aderant tamen hine inde, quibus extra ordinem haec virtus eiiciendi daemones Ec energumenos sanandi, Inuocato nomine Christi, data erat, qUamuis nomen Ipeciale exorcisitarum haud gererem. Vnde liquet, VLPIANUM quoscunque appellatione impostorum designasse, tum Christianos, tum luddeos, tum etiam gentiles, qui incantamentis cariaunum aci morbos depellendos utebantur. Hi enim incantabant,
25쪽
CONIVNCTIONE IN SANANDIS AEGRIS et 3
bant; hi imprecabantur; illis familiare Verbum exorcisar erat, ideoque quoscunque norauit. g) intexim nihilominus illa per exorcismos medendi ratio adeo olim mirabilis & virtutis plenissima eredita fuit: ut exorcistae Vi imperii ip sis concelli non morbos solum pellemque abigere & profligare tentarent, verum
exorcismos etiam ad tollendam , qUam Vulgus per incantationes procuratam este credit, impotentiam coniugalem adhibendos Exorcisinos es e censerent. Verum iam HER1cVRΤ1vs des Lois ecclesiastiques adbihς' di x dans leur ordi e naturetis P. HL c. s. art. II, 3. LXVI. p. 4ue a. ςψH x' m pQ eaute oc prouide 1n hoc calu adnibendos cite censet eXOrca SmOS, iugalem. ex eo, quod ex naturalibus plerumque causis infirmitas coniugalis proficiscatur; meo Vero iudicio in hoc & ceteris casibus plane ex ecclesia eXulare deberent, cum magna & mirabilis il-Ia , quae apostolis iure extraordinario data erat, sanandi daemonesve eXpellendi potestas, muneri sacerdotali non sit adiecta, nec dona extraordinaria certos flaccessores acceperint. Interim ex his, quae hactenus disputata sunt, illud, quod ad rem meam facit, satis superque elucere sussiciat, etiam Corporis sanitati remediis ecclesiasticis ex ecclesiae Romanae sententia sacerdotes succurrere pesse.
g Quod ergo verbum exorcisare impostorum esse, ait vLPIANVS, haud dubium est, primario sugillare voluisse Chrisiano quorum ipse infensissimus hostis erat. Gentiles enim hoc conuicio nominasse christianus , BARON1vs iu aunati eccles. ad a. 6. 2l. II. t0m Ι. p. J88. eX HIERONYMI ep. X. ad fur. probat, ubi hic, ubicunque viderint Gristianum , inqUit, usu pant statim illud de triuio. s1γραικος ἐπιδέτος, scilicet , o Graecum Dup 0rem. Non tamen excludit etiam Tudaeos V gentiles, quorum imposuram & incantamenta etiam ab arte medica remouet. Cons. tom. V. tur. eccles. p. 4 IJ. sqq. νγ ner. parentis, ubi hoc iusius declaratum est.
26쪽
αι DISS. DE MEDICORUM ANIMAE ET CORPORIS
Denique III.) animae medici simul corporis sanandi curam suscipere dicuntur, quatenus grauiter aegrotantes inungUnt. Extrema enim unctio simul animae & corporis medicina elle creditur, ut sacerdotes rursus ossicio medici in hoc actu fungantur. Vnde C rbilonense concilium anno 8I3. habitum h) post praeceptam cap.XLVIIL infirmorum unctionem subiicit: Non est igitur parui pendenda huiusmodi medicina, quae ANIMAE CORPORIS I si medetur languoribus. Hoc etiam antiquae virerius docent, quibus sacerdotes in inungendis infirmis Vruntur, orationes atque formulae. Etenim sacerdos uni ironem peragens apud LAvNoiVΜ de in morum Cnctione toni. I. Oper. p. 467. ita precatur : succurre , Domine , infirmo, medicare ei Dirituali medicamine, ut in pristinam fanitatem resauratris gratia-xum tibi Ceserat actiones. Porro ipse aegrotans hae inungi solet formula, qUam IDEM c. l. p. 69. tradit: Inungo te oleo sancto sacrato, ut virtute Spiritus S. tribuat tibi haec fora unctio SANITATEM ANIMAE ET CORPORIS. Neque minus illud haec illustrat formula: ut fregatis omnibus doloribus vel incommoditatibus corporis hic recuperetur in te virtus Cysius, quatenui per huius operatiunem mysterii ta per hanc clorati olei ou .ctionem ess nostram deprecationem virtute S. Priuitatis medicarus siue fotus pi sinam melioratum recipere merearis junitatem. Plures si miles formulas collegit EDMVNDVs MART 1vs deant. eces. ritib. L.I. P. II .p. l 28. I 3 2. I 3 S sq. Forsitan non absque ratione in ultima laudata clausula ostionis virtus quodam . modo restricta est, quatenus scilicet infirmus t miratem recipere mereatur. Neque enim ita deerit Vnquam excusatio, quum,si sorte medicina esset iis destituatur, praetendered aegrotum non meruisse sanitatis restitutionem, assirmare possint. Huic igitur ecclesiasticae per oleum susceptae medicinae tanta tamque insignia effecta
27쪽
CONIUNCTIONE IN SANANDIS AEGRIS
oleum peractae curationi , in sacris litteris asseruntur, cum tamen huius longe alia & specialis plane ratio fuerat. Apostoli enim in illa sanatione non naturali quadam medicina usi, sed altiori & augustiori curandi dono ab ipso medicorum principe instructi fuerunt, testibus ΜΑΤΤΗAEo c. X, I. LVCA L Aso I. et .illud ipsum luculenter adstruentibus. Quam virtutem miracu- . ' 'hVς losam quomodo exercuerint Apostoli, neruose ostendit ΜARCVS tione miraeu cap. VI, 7. qui oleo, inquit, Digebunt multos aegros, s sanabant, losa.
ex quo unctionem aegrotantium cum mira eorundem curatione
coniunt am fuisse liquet. Solius olei tanta vis esse non poterat, ut eius solius inunctione aegrotans illico conualuerit, quamvis in eam sententiam abeat, & Apostolorum unctionem naturalem curationem fuisse, censeat Vir eruditissimus Io. LIGTHFOOTIVs voI. II. Oper. p qqq. Illud quidem verum est, veteres o- Vtruria Oleum
teum instar medicinae aegrotis adhibuisse, inprimisque eodem ad serx mςdici- augendos infirmorum debiliumque vires esse usos, quem mo- rem Iudaeis inprimis familiarem fuisse, IDEM in sententiae suae illustrationem ex talmudibus luculenter demonstrat. Veteres etiam Romani sanitatis caussa oleo utebantur saepissime , in peculiari balnei cella, unctorium dicta, sese ungere Consueti, ceu
ex antiquitatibus deducit Io. BAPΤ1sΤA cAsALIus de profanisjqΠ0d negatur sacris Oeteribus ritibus cap. XXIV. p. I 29. A. At enim Vero illud tamen negari nequit, Oleum in quibusdam tantum morbis, non in quibuscunque grauissimis , medicaminis loco fuisse;
neque minus illud Verum est, uti per cetera medicamenta lento gradu aeger reconualescit, ita & Olim per olei usum naturalem, aegrotos sensim ac pedetentim recuperasse sanitatem. Longe aurem ali i est olei ab apostolis in mira sanatione adhibiti ratio, quae vel in eo mirabilis exstitit, quod simulac hanc eXercerent, aeger illico pristinae fuerit sanitati restitutus, Quodsi liu ius mirifici doni a Christo datam apostolis potestatem , cuius summum caput nobit seruauit Matth. XVI, & Marcus XII, Is ,
28쪽
α6 DISS. DE MEDICORUM ANIMAE ET CORPORIS
O penitius inspicimus: indefinitam Omnis languoris omnisque infirmitatis sanandae illis datam reperimus facultatem Apostolorum itaque sanandi potestate ad quaevis morborum genera sese
extendente, illos in mira curatione oleum tanquam medicam unatural non adhibuisse, manifestum est. Quodsi enim contrarium verum esset,illis tantum, JUibus oleUm naturali rationeproderat,aegrotis apostoli mederi potuissent, cuius contrarium tamen non sacrae solum litterae docent, Verum etiam olei usus in Omni segrOrum curatione necessarius ruisiet, numquam prorsus negligendus aut praetermirtendusTrieterea illa sanandi sacultas oleo non adfixa
fuit, sed hoc, prout commodum & consultum videbatur, visunt apostoli. Hos enim peri pe absque oleo aegrotos sanasse, ex gestis illorum manifestum est,idque illu stri Pset Ri,claudum ad 1ani portam curantis exemplo docentACTA. III, I 6.Denique quid opus fuisset, ut Christus eos hae sanandi potestate prae reliquis exornasset si omnis haec sanatio naturali olei vi fuisset absoluta 3 Qtite enim omnium communia sunt, sicuti peculiari concessione non indigent: ita cum Iudaeis in more solenni fuerit positum, aegros olei medicina sanare, frustra illis gulariter hanc an syrnhpium facultatem Christus concestisset. Tantum igitur abest, ut illi oleo utituti ole tanquam m dicamine, cuius vi naturali aegroti sanarentur, , fium ab illiu ad fuerint: Vt potius longe certius sit , illud ab apostolis instat hibitum fuit. Omboli miraculose illius , quam possidebant, virtutis adhibitum fuisse. i) Quemadmodum enim ipsi Deo ae Christo miracula per Ombola edere solenne fuit; & Deus ideo rupem
prius a Mosi percuti iussit, quam eX rupe aquam mira rarion produceret , nec non Christus sirdum mUtumque curaturust, manu mribus admota, oculos eius in mirabilis sanationis signuficationem sputo illiniuit: ita & Apostoli hunc morem secut
29쪽
CONIUNCTIONE IN SANANDIS AEGRIS. et
quos miraculose sanabant, sicu primum inunxerunt, ut hoc Vel uti ombolo singularem illam sibi concessam virtutem manis es arent. Sed quaeres soletalle, qua ratione Apostoli indu in olei potillimum unitione aegrotos mirabiliter sanandi saeuitatem significauerint 3 Resp0ndeo : Cum imita, quae Iudaeis in more tuerunt, seruare&ad Christianorum instituta transferre solebant: ira in olao aegrotorumcurationi adhibendo secuti Iudaeorum mores videntur. His enim nihil solennius fuit, quam non infirmos solum curationis gratia inungere , sed etiam precibus pro aegroto sis sis in vim se laminis unimonem per oleum adnei tere, cum oleum ex illius gentis Vsu gaudii & spei, ut DAVim
J XLV. Vocatur, sumbolum Vocaretur. Vnctione profecto eandem fere, quam manuum inapositioni vim attribuerunt Iudaei, qui, Vt HVGO GROTIUS in comment. ad ΜARC. VI, I a. inquit, Et manuum impositionem precibus pro aliquo si septis .adiunge o Aebant, ita unctionem per oleum circa aegrotus, pr0 qmoris
preces suscipiebantur, in Dem impetrandi a Deo leniminis gaudii, qimpe oleum signiscatur. Quod igitur Ombolum laetitiae fuerar, hoc in signum mirabilis illius sanandi virtutis adhibere plerumque Apostoli sinebant; plerumque inquam, cum uti supra iam monitum, exempla non desint, ex quibus illos quoque absqUe oleo aegrotos mirabiliter sanasse, clari illine eluceat. d. d. XIX- I 2. Cons. IO. DALLAEVS de eλtrema uncti e cap. V.
At enim vero mirificum illud, quod medicorum princeps Vtrum oleum cum apostolis communicauerat, sanandi mysterium, uti cete- η ςψhQxqn .ra, quibUS prae reliquis praediti erant, dona singularia in eorum 'ς
haud transierunt succestores. ΡUta UeriSne igitur , quo S aegro ' animi itis accersendo8 esse IACOB Us suadet presbyteros, mira illa Vir natur tute fuisse instructos. IACOBus enim cap. V, I s. ει - matur quis , inquit , in vobis' Inducat presbyteros eMesae , orcnt serper cum, Tngeutes eum oleo in nomine
domini , s oratio mei saluabit in strinum, adleuabit eum Do-D a
30쪽
28 DISS. DE MEDICORUM ANIMAE ET CORPORIS
minus , s si in peccatis sit, remittentar ei. En nouam singularis
cuiusdam, quam sacerdotes eXercent, medicinae speciem 3 Vtrum Vero eadem, quam ΜARCVs apostolis vindicat , mira sanandi vis presbyteris aiserta sit a IACOBo, an huic vero de alia sermo sit spirituali medicina dissicultatelaboriare videtur. Ρ1iorem sententiam magna contentione propugnat DALI Agus de unctione tr. cap. VI, eandem plane ab utroque MARCO & 1ACOBO delineari censens miram sanandi facultatem. Verum enim Vero,quod
pace viri doctrina praestantissimi dixerim, illud, in quo omnis
eius sententiae cardo vertitur , in tuto satis loco positum esse non videtur. Cum enim presbyterorum, seu seniorum, qui ecclesiae plerumque praeerant, in cit. l. mentionem iniiciat IACO BUs, eosque aegrotis aduocandos este commendet; presbyteros
quoscunque mirabili sanandi dono praeditos fuisse, ante omnia probandum fui ster. Quam enim pro stabilienda sententia ex
Pauli ad Corinth. I. c. XII trahit coniecturam, rem omnem haud Conficere, quemlibet, qui locum cit. curatius perlustrauerit, facile existimaturum credo. De quo enim ibi sermo est ἰαμιατων seu otirationum dono illud cumpres, scommunicatum asserit quidem, non autem probat, cum tamen illud de
singulari illa hostolorum & Apostolicorum quorumdam Uir0rum,
hoc dono instructorum, virtute pro re nata interpretandum esse, eX eiusdem capitis commate 28. perspicue appareat. Insignem
istam quidem presbyteris quibuscunque concessam suisse facultatem, ullo sane idoneo ex sacris litteris defendi nequit argumento ; cum tria illustria, quae apud ΜARCUM UI. apud ΜΑΥΤΗ. X. apud LucΑΜ IX. exhibentur concesse huius mirabilis sanandi virtutis documenta, de apostolis plane & aperte loquantur. Au-nor scilicet & suasor aegrotis est 1ACOBVs, ut seniores ecclesiae advocent, qui ct oleo eos inungant , & pro iisdem supplicent. Cum oleo itaque supplicationem, seu cum corporis medicamine Diritualem medicinam in aegrotis sanandis coni ungendam esse, commendat. Quodli animaduertamus, cui inter hare inprimis curationis