Pausaniae Descriptio Graeciae

371쪽

LIBER a. 341ανακέκλιται δὲ φ δώδρω το αλσος ἔοικεν εἶναι, της

Περσεφόνης, ἔνθα αἴγειροι καὶ ἰτέαι δόξητη Ομηρου πεφυκασιν Ἐλληνικον δὲ - σχημά ἐστι φωρφες, καὶ οὐτε η ἐσθης ουτε ἐπί μά ἐστιν ἐπὶ τὴ κεφαλῆ ωρμιον. τ δένδρω δὲ τῆ ἰτέα κατὰ το τερον μέρος προσανα- 7 κεκλιμένος ἐστὶν αυτῆ Προμέδων εἰσὶ μὲν δη οῖ νομίζουσι καθάπερ ἐς ποίησιν ἐπεισῆχθαι του Προμέδοντος το νομα ἡκ του Πολυγνώτου τοις δὲ εἰρημένον ἐστὶν ἄνδρα Ἐλληνα ἔς τε την αλλην απασαν γενέσθαι φιληκοον μουσικην καὶ ἐπὶ τη δη μάλιστα η υρφέως. 4. κατα τοὐτο της γραφῆς Σχεδίος ὁ Φωκεsσιν γησά 8μενος ἐς Ποίαν καὶ μετὰ τουτον Πελίας ἐστὶν ἐν θρόων

καθεζομεν- τα γένεια ομοίως καὶ τὴν κεφαλην,

λιός, ἐνορψ δὲ ἐς τον υρφέα ὁ δὲ Σχεδίος ἐγχειρίδιόν

τε ἔχων καὶ αγρωστίν ἐστιν ἐστεφανωμένος Θαμύριδι δὲ ἐγγυς καθεζομένω του Πελίου διεφθαρμέναι αἱ οψεις καὶ ταπεινον ἐς απαν σχῆμά ἐστι, καὶ η κόμη πολλὴ μὲν ἐπὶ τῆς κεφαλῆς, πολλὴ δὲ αὐτφ καὶ ἐν τοῖς γενείοις' λύρα δὲ ἔρριπται προς τοῖς ποσί, κατεαγότες αυτῆς οἱ πήχεις καὶ αἱ χορδαὶ κατερρωγυῖαι. 5. Υπὲρ τούτου sἐστὶν ἐπὶ πέτρας καθεζόμενος Μαρσύας, καὶ πιλυμπος παρ' αυτὸν παιδός ἐστιν ωραίου καὶ αυλεῖν διδασκομένου σχῆμα ἔχων οἱ δὲ ἐν Κελαιναῖς Φρύγες ἐθέλουσι μὲν τον ποταμὸν ος διέξεισιν αὐτοῖς διὰ τῆς πόλεως ἐκεῖνόν ποτε εἶναι τον αὐλητήν, ἐθέλουσι δὲ καὶ ευρημα εἶναι του Μαρσύου το Μητρφον αὐλημα φασὶ δὲ ώς καὶ την Γαλατῶν ἀπώσαιντο στρατιαν του Μαρσύου σφίσιν ἐπὶ τους βαρβάρους ὁδατί τε ἐκ του ποταμου καὶ

μέλει των αυλῶν αμυναντος.

874 XXXI. Εἰ et ἀπίδοις πάλιν ἐς το ανω τῆς γραφῆς, ἔστιν ἐφεξῆς λυκταίωνι ιας ὁ ἐκ Σαλαμῖνος καὶ Παλαμήδης τε καὶ Θερσίτης κύβοις χρωμενοι παιδι -

372쪽

-υ Παλαμηδους μνυρήματι χιας δὲ ὁ ἔτερος ἐς κυ- τους ορὰ παίζοντας τουτε- ιαντι το χρῶμά ἐστιν οἷ- αν ἀνδρὶ ναυαγ γένοιτο ἐπανθουση τω χρωτὶ ἔτι της αλμης se δὲ τ αυτο ἐπίτηδες του 'Oδυσσέως τους ἐχθρους γαγεν ὁ Πολυγνωτος 'Aφίκετο δε ἐς υδυσσέως δυσμένειαν ὁ του Οἶλέως ως, τι τοῖς Ελλησιν 'Οδυσσευς ποπννει καταλιθῶσαι τον Γαντα ἐπὶ ἐς Κασσάνδραν τολμηματι ' Παλαμήδην δὲ ἀποπνιγηναι προελθόντα ἐπὶ ἰχθύων θήραν Θιομηδην δὲ τον αποκτείναντα εἶναι καὶ 'οδυσσέα ἐπιλεξάμενος ἐν 3 ἔπεσιν οἶδα τοῖς Κυπρίοις Μελέαγρος δὲ Ο Οἰνέως

ανωτέρω μὲν η ὁ του 'Oιλέως -ας ἐστὶν ἐν τῆ γραφιμικε δὲ ορωντι - - ωντα τούτοις πλην τροπιαλαμήδει γένειά ἐστι τοῖς ἄλλοις. 2. Ἐς δὲ του Μελεάγρου την τελευτην μηρο μέν ἐστιν εἰρημένα ς ὐρρινῶς καταρων ἀκουσαι των πιθαίας καὶ αποθάνοι κατα ταυτην ὁ Μελέαγρος την αἰτίαν αἱ δὲ λιαί τε καλουμεναι καὶ η Μινυας μολογηκασιν ἀλλήλαις Ἀπόλλωνα ἄρδη αυταί φασιν αἱ ποιησεις ἀμυνα κούρησιν ἐπὶ τους Αἰτωλους, καὶ ἀποθανεῖν Μελέαγρον πο Ἀπόλλωνος. ν δὲ ἐπὶ Ἀαλ-λόγον, ώς δοθείη μὲν κ Μοιρωντη Ἀλθαία, Μελεάγρωδλου πρότερον ἔδει την τελε- την συμβῆναι πρὶν η υπο πυρος φανο ναι τον δαλόν, καὶ ς - του θυμο καταπρήσειεν αὐτον 'Aλθαία, τουτον τον λόγον Φρύνιχος ο Πολυφράδμονος πρῶτος ἐν δράματι ἔδειξε Πλευρωνίαις

κρυερον γαρ υκηλυξεν μόρον, κεῖα δέ νιν ut κατεδαίσατο,δαλου περ μένου ματρος, αἰνας κακομηχάνου. ου μην φαίνεται γε ὁ Φρύνιχος προπαγὰν τον λόγον ἐς87οπλέονώς ευρημα αν τις οἰκεῖον, προσαψάμενος δὲ αὐτου μόνον ατε ἐς παν δη διαβεβοημένου το Ἐλληνισων.

373쪽

LIBER X. 343 ν δε τοι κάτω της γραφῆς μετὰ τον - ά sis 5 Θάμυρον Ἐκτωρ μὲν καθεζόμενος ἀμφοτέρας ἔχει τας χεῖρας πω το ἀριστερον γόνυ, αν-μένου σχημα φαίνων μετα δὲ αὐτ- Μέμνων ἐστὶν ἐπὶ πέτρα καθεζόμενος καὶ Σαρπηδὼν συνεχης φ Μέμνονι ἐπικέκλιται δὲ τ πρόσωπον ἐπὶ τα χειρας ἀμφοτέρας ὁ Σαρπη-δων ' η δὲ ἐτέρα των κεισῶν του Μέμνονος ἐπὶ -

του Σαρπηδόνος κελαι γενεια μὲν πῶσίν ἐστιν αυτοῖς, 6 ἐν δὲ του Μέμνονος τῆ χλαμυδι καὶ ὐρνιθές εἰσιν ἐπειργασμέναι Μεμνονίδες ταῖς ορνισίν ἐστιν νομα, κατὰ δὲ ἔτος οἱ Ἐλλησπόντιοί φασιν αὐτὰς ἐν εἰρημεναι - ρι- μαι τε ἐπὶ του Μέμνονος τον τάφον, καὶ ὁπόσον του μνηματος δένδρων ἐστὶν η πόας ψιλόν, τουτο καὶ σαίρουσιω- ορνιθες καὶ γροῖς τοῖς πτερα του εἰ που μυδατι ἐαίνουσι παρὰ δε - Μέμνονι καὶ παῖς 7 Αἰθίοψ πεποίηται γυμνός, τι- Μέμνων βασιλευς ηντου Αἰθιόπων γένους 'Aφίκετο μέντοι ἐς λιον Ουκ απΑἰθωπίας, αλλὰ is αυσων των Περσικῶν καὶ ἀποτου πιάσπου ποταμοs, τὰ μνη πάντα σα κε μετώου ὁποχείρια πεποιημένος Φρυγες δὲ καὶ την δον ἔτι ἀποφαίνουσι δι ης την στρατιὰν γανε, τὰ ἐπίτομα ἐκλεγόμενος της χωρας τέτμηται δὲ διὰ των μονῶν οδός. 3. Pπὲρ δὲ τον Σαρπηδόνα τε καὶ Μέμνονα, ἐστιν' υπὲρ αυτους Πάρ Ῥυκ ἔχων πω γένεια κροτεῖ δὲ ταῖς χερσίν, οἷος - γένοιτο ανδρὸς ἀγροίκου κρότος ἐοικέναι τον Πάριν φησει - ψόφφ των χειρῶν Πενθεσίλειαν παρ' αυτὸν καλονντι ἔστι δε καὶ η Πενθεσίλεια ὁρῶσα ἐς τον Πάριν, του προσώπου δὲ ἐοικε τεινευματι περοραν τε αυτὸν καὶ ἐν Ουδενὸς τίθεσθαι λόγφ

τὸ δὲ σχῆμά ἐστι τῆ Πενθεσιλείε, κώρθένος τόξον ἔχουσα τοῖς Σκυλκοῖς ἐμφερὲς καὶ παρδάλεως δέρμα ἐπὶ

374쪽

344 ΦΩΚΙΚΑs τῶν μων. - δὲ πὲρ την Πενθεσίλειαν φέρουσαι 876 μέν εἰοιν δωρ ἐν κατεαγόσιν οστράκοις, πεποίη αι δεη μὲν ἔτι ραία το εἶδος, η δὲ δη της λικίας προηκουσα ἰδία μὲν δη οὐδὲν ἐπίγραμμα ἐπὶ εκατέριν των γυναικῶν, ἐν κοινω δέ ἐστιν ἐπὶ αμφοτέραις εἶναι σφας

Io των ου μεμυημένων. ων γυναικῶν ανωτέρω τούτων

ἐστὶν η Λυκάονος Καλλιστὼ καὶ Νομία τε καὶ η Νηλέως Πηρώ ταύτης ἔδνα των γάμων os ο λεῶς ρτει τὰς Σφίκλου τῆ Καλλιστος δὲ αντὶ μὲν στρωμνης ἐστὶν αὐτῆ δέρμα αρκτου, τους πόδας δὲ ἐν τοῖς Νομίας γόνασιν ἔχει κειμένους ἐδηλωσε δέ μοι τα πρότερα του λόγου φάναι τους Ἀρκάδας Νομίαν εἶναί σφισιν ἐπιχωριον νύμφην τὰς νύμφας δὲ εἶναι κολῶν μέν τινα αριθμον βιούσας ἐτων, ου μέντοι παράπαν γε απηλλαγμένας θανάτου ποιητῶν ἐστὶν ἐς αὐτὰς λόγος Μετὰ δὲ την καλλιστὼ καὶ ο- ῶν ἐκείνη γυναῖκες, κρη sos τε σχημά ἐστι καὶ ὁ Αἰόλου Σίσυφος ἀνῶσαι προς υ τον κρημνον βιαζόμενος την πέτραν. 4. Ἐστι δὲ καὶ

πίθος ἐν τῆ γραφη, πρεσβύτης δὲ ανθρωπος, ο δὲ ετιπαῖς, καὶ γυναῖκες, νέα μὲν πωτη πέτρα, παρὰ δὲ τον πρεσβύτην ἐοικυῖα ἐκείνω την λικίαW οἱ μὲω αλλοεφέροντες δωρ ἔτι τη δὲ γραῖ καπεαχθαι την ἡδρίαι εἰκάσεις οσον δὲ ἐν φ ὀστράκω λοιπω ην τουάδατος, ἐκχέουσά ἐστιν αυθις ἐς τον πίθον. τεκμαιρόμεθα δ' εἶναι καὶ τούτους των τὰ δρωμεν Ἐλευσῖνι ἐν οὐδενος θεμένων λόγω οἱ γὰρ αρχαιότεροι των Ἐλληνων τελε- την την Ἐλευσινίαν πάντων, πόσα ἐς εὐσέβειαν κει, τοσούτ ηγον ἐντιμότερον σφ καὶ θεοὐς ἐπίπροσθεν 12 ηρώων. - τούτφ δὲ τ πω Ἀνταλος καὶ αλλα ἔχων ἐστὶν αλγεινά, πόσα πιμηρος - αὐτ πεποίηκεν, ἐπὶ δὲ αὐτοῖς ἀρόσεστίν οἱ καὶ το ἐκ του ἐπηρτη μένου λίθου δεῖμα Πολύγνωτος μὲν δῆλός ἐστιν ἐπ-

375쪽

οὶδ εἴτε ἐδιδάχθη παρὰ αλλων τα ἐς τον λίθον, εἴτε καὶ αυτος ἐς την ποίησιν ἐσηνέγκατο. σαυτη μὲν πλῆθος καὶ ευπρεπείας ἐς τοσουτόν ἐστιν κουσα Λου Θασίου γραφή 877 XXXII. Toυ περιβόλου δε του ἱερολθέατρον εχ ται θέας αυον ἐπαναβάντι δὲ ἐκ του περιβόλου A1ιονύσου δὲ αγαλμα ἐνταsθα Κνιδίων στὶν ἀνά μα. Στάδιον δέ σφισιν ἀνωτάτω της πόλεως τοsτό ἐστιν' ἐπεποίητο δὲ ἐκ της πέτρας, ποῖὰ περὶ τον Παρνασόν εἰσιν αἱ πολλαί, αχρι ωθηναῖος Ῥρωδης λίθω φ Πεντέ- λησιν αὐτο μετεκόσμησε. α μὲν δη νηκοντα- συγγραφην τοσαsτα τε καὶ τοιαῶτα κατ ἐμὲ ν τα λειπόμενα εν Θελφοῖς.

2. γόντι δὲ ἐκ Λελφῶν ἐπὶ τ ακρα ἡ Παρνασοs, 2 σταδίοις μὲν σον ἐξήκοντα ἀπωτέρω ελφο ἐστὶν αγαλμα χαλκοsν, καὶ ψων εὐζώνφ ἀνδρί, μιόνοις τε

καὶ κποις ἐπὶ το αντρον ἐστὶν ανοδος το Κωρυκιον. τουτ' δὲ τ αντρ γενέσθαι - ονομα πο νυμφης Κωρυκίας ἐδήλωσα λίγω τι ἔμπροσθεν σπηλαίων δὲ ων εἰδον θέας αξιον μάλιστα ἐφαίνετο εἶναι μοι. 3. υσα 3μὲν γαρ ἐπί τε αἰγιαλοῖς καὶ αγχιβαθεῖ τῆ θαλάσση, τούτων μὲν οὐδὲ αριθμὸν αν τις ἐθέλων ἐξευροι ' ονομαστότατα δὲ ἔν τε Ἐλλησι καὶ ἐν γῆ τε βαρβάρων ἐστί Φρύγες οἱ ἐπὶ ποταμῶ Πεγκάλα, τὰ δε ανωθεν ἐξ Ἀρκαδίας καὶ Ἀζάνων ἐς ταυτην ἀφικόμενοι την χολραν, δεικνύουσιν αντρον καλούμενον Στεῶνος, περιφερές τε καὶ ὐψους ἔχον εὐπρεπῶς Μητρὸς δέ ἐστιν ἱερόν, καὶ αγαλμα Μητρὸς πεποίηται Θεμισώνιον δε ετ έπὲρ Λαοδικείας Φρύγες μὲν καὶ τοὐτο οἰκοsσιν 'οτε δὲ ὁ Γαλατῶν στρατὸς ἔφερε καὶ ηγεν γωνίαν καὶ γωνίας τὰ ομορα, οἱ Θεμισωνεῖς φασὶν αυτοῖς Ηρακλέα

376쪽

ηει, καὶ Ἀπόλλωνα γενέσθαι καὶ Ἐρμῆν τουτους γαρ ταντας αρτὰς ἔχουσιν ἄντρσω τε δι' νε---δεῖξαι, καὶ ἀποκρυφ- αι θεμισωνευσι κώ γυναιξὶν

ωαυτῶν καὶ παισὶν ἐς τουτ προστάξαι - ἄντρον. και ἐπὶ τουτ προ του σπηλαίου σφίσιν γάλματα ου μεγάλα ἐστὶν Ηρακλεους καὶ Ἐρμos τε via Ἀπόλλωνος, 878

ΣπηλMται καλούμενοι το δὲ ἀπεχει σον τρώκοντα του αστεως σταδίους δωτος δέ εἰσι - αυτ α σαί Ουτε δὲ ἔσοδος ες αὐτο φέρει ουτ επὶ πολυ η αυρο δίεισι - λων του τε ορόφου τα πλείονα προτάτω 6 - δάνους γίνεται. 4. Ἐστι δὲ καὶ τos επὶ ποταμφAη-- Μάγνη σιν , - καλούμενον χωρίων ' εντε θαυπόλλωνι ανεῖται σπήλαιον, μεγέθους μεν ἔνεκα vπολλου θαύματος το δὲ ἄγαλμα του Aπόλλωνος - μάλιστα ἀρχαων, καὶ ἰσχών - ἐργ παρέχεται παντί καὶ αὐτμανδρες ἱεροὶ κατὰ κνημῶν τε αποτόμων καιπετρῶν πηδῶσιν ψηλῶν, καὶ περμηκη δένδρα εριπόντες - ιζῶν κατὰ τὰ στενώτατα των τραπῶν ομ- τοῖς φεσιν οδεύουσι 5. ο δὲ αντρον λ ρύκιον μεγέθει τε περβάλλει τὰ εἰρημένα, καὶ ἐστιν επὶ πλεωτον δεsσαι δι αυτο και νευ λαμπτηρων ' τε ροφος ες απταρκες ἀπο os δάφους ἀνέστηκε,

καὶ δωρ - μὲν ἀνερχόμενον - πηγῶν, πλέον δὲ ἔτι ἀπο - ορόφου στάζει, στε καὶ δῆλα επιτ εδάφει σταλαγμῶν τὰ ἴχνη διὰ παντός εστ τολαντρου γερον δὲ αὐτο οἱ περὶ τον Παρνασον Κωρυκίων τε εἶναι Νυμφῶν καὶ Πανος μάλιστα γηνται. - δὲ του Κωρυκίου χαλεπον δη καὶ ἀνδρὶ εὐζώνω προς τὰ ἄκρα

ἀφικέσθαι τοs Παρνασοὐ τὰ δὲ νεφῶν τέ εστιν ανωτέρω τὰ ακρα, καὶ αἱ Θυιάδες επι τούτοις Ῥυι- ω καὶ,φωπόλλωνι μαίνονται.

in. πιθορέα δὲ ἀπωτέρω Θελφῶν ογδοήκοντα, ς

377쪽

LIBER X. 347 εἰκάσαι, σταδίοις ἐστὶν ἰόντι την δια του Παρνασου την δὲ υ παντα ρειν. ἀλλα καὶ χήμασιν ἐπιτηδειον πλεόνων ἔτι ἐλέγετο εἰναι σταδίων Θιάφορο ἐς το ονομα οἶδα της πόλεως Ηροδότρο τε εἰρημένα εν επι- στρατεία του Μηδου καὶ Βάκιδι ν χρησμοῖς Βάκις sμέν γε ιθορέας τους νθάδε κάλεσεν ἀνθρώπους μοδότου δὲ ὁ ε αυτους λόγος επιόντος φησὶ του βαρβάρου τοὐς ενταυθα οἰκουντας ἀναφυγεῖν ε την κορυφήν, νομα δὲ μῶνα μὲν τι πόλει, ιθορέαν δὲ εἶναι 879 του Παρνασορτῆ ακρφ. ἔοικεν ουν ανὰ χρόνον πρῶτα

κίσθησαν ἀπο των κωμῶν, ἐκνικῆσαι καὶ ἐπὶ τῆ πόλει δε ρεαν μηδὲ ἔτι Νεῶνα νομάζεσθαι. ιθορέ δὲ οι ἐπιχωριοι τεθῆναί φασιν ἀπο ιθορέας νύμφης, οἷα το ἀρχαῖον λόγφ φ ποιητῶν μυοντο ἀπό τε ἄλλων δενδρων καὶ μάλιστα ἀπο τῶν δρυῶν. Γενε δε loη με γενέ-- μι πρότερον ἐς το χεῖρον ρεψεν δαι- μων τα ἐν τῆ ιθορεε θεάτρου μὲν δη κατασκευη και περίβολός ἐστιν ἀγορας ἀρχαιοτέρας τὰ δὲ τῶν ἐν τῆ πόλει, μάλιστα ἐς μνήμην κοντα θηνας ἐστὶν αλσος καὶ ναός τε καὶ ἄγαλμα, καὶ Αντιόπης μνῆμά ωτι καὶ Φωκου. s. καί μοι - λόγου τὰ ἔχοντα ἐς Θηβαίους ἐδήλωσε μὲν ως ἡ ντιόπη δι' οργὴν ἐκ Λιονυσου μανείη, καὶ κατὰ αἰτίαν ἡντινα ἐπεσπάσα- ἐκ του θεου τομήν-α, ἐδήλωσε δὲ καὶ ως ἐρασθέντι Φώκω τρυρνυ-llτίωνος συροκησε καὶ τέθαπται ομοsὰφ Φώκφ, καὶ Βάκιδιοποιά ἐστι φ χρησμολόγεκοινὰ ἐς το τον τον τάφον καὶ ἐς τον Ζήθου τε ἐν Θήβαις κανυμφίονος τὰ μὲν δὴ ἐς συγγραφὴν τῶν - φ πολίσματι, τι μη τὰ εἰρημένα, ἄλλο ἡνουδέν ποταμος δὲ παρὰ τῶν ιθορέων ἐων την

πόλιν ποτόν σφισι γωεetur καταβαίνουσίτε ἐπὶ τὴνο μνααὶ ἀρυομένοι το δωρ ' ονομαχε ἐστιν αυτῶ Καχάλης.

378쪽

i2 8. Σταδίοις δὲ ἀπωτέρω δεθορεας ἐβδομηκοντα ναός ἐστιν έσκληκωυ, καλεῖται- άρχαγέτας ' μὰς δε παρα αυτῶν ἔχει -ορέων καὶ ἐκ σης παρὰ Φωκέων

των αλλων ἐντος μὲν δη του περιβόλου τοῖς τε ἱκέταις κανοσοι του θεου Msλοι, τούτοις μὲν ἐνταυθὶεω καὶ οἰκημεις ἐν μέσω δὲ Ο τε ναος καὶ αγαλμα λίθου πεποιημένον, γένεια ἔχον μεγεθος καὶ,πὲρ δυ πόδας κλίνη δὲ ἐν δεξιδ κεἶτα του αγάλματος θέειν δὲ αυτωτὰ πάντα μοίως νομιζουσι πλην αἰγῶν. 880i3 9. To δε θέσκληπιο περὶ τεσσαράκοντα ἀπέχει σταδίους περίβολος καὶ αδυτον ἱερον σιδος, πιώτατονοκόσα ελληνες εφ τῆ Αἰγυπτί πεποίηνται ουτ γαρ περιοικεῖν ἐνταsθα οἱ ι ρεῖς νομίζουσιν, ουτε --δος ἐς το αδυτον αλλοις γε η ἐκείνοις ἐστὶν ους αν αυτηπροτιμήσασα η 'Iσις καλέση σφας δι ἐνυπνί- To δεαυτο καὶ ἐν ταῖς,πὲρ Μαιάνδρου πόλεσι θεοὶ ποιοsσιν οἱ καταχθόνιοι ους γαρ αν ἐς τὰ ἄδυτα ἐσίεται iami σωσιν, ἀποστέλλουσιν αυτοῖς ονειράτων oψεις. Ἐν δετῆ ιθορέων καὶ δὶς εκ του του μου τη Ισιδι πανηγυριν αγουσι, την μὲν Wηρι, την δὲ μετοπωρινήν. τρίτη δὲ μέρε προτερον κατὰ εκατέραν τῶν πανηγύρεων ο νοις ἐστὶν ἐσελθεω ἄδεια, ο αδυτον ἐκκαθαίρουσι τρόπον τινὰ απόρρητον, καὶ δη καὶ τῶν ἱερείωνα ἐκ της προτέρας ἐνεβληθη πανηγύρεως, τούτωνοπόσα αν ἡκολειπόμενα ευρωσι κομιζουσιν ἐς το αυτο

ἀεὶ χωρίον καὶ κατορύσσουσιν ἐνταυθα δύο τε ἀποτου ἀδύτου στάδια ἐτεκμαιρόμεθα ἐς τοὐτο εἶναι το χω1ωρίον. αὐτη μὲν δ' τῆ μέρη τοσαυτα περὶ το ἱερον δρῶσι τῆ δὲ ἐπιούσι σκηνὰς οἱ καπηλεύοντες ποιοsνται καλάμου τε καὶ αλλης λης αυτοσχεδίου τῆ τελευταία δὲ τῶν τριῶν πανηγυρίζουσι πιπράσκοντες καὶ

ανδράποδα καὶ κτηνη τὰ πάντα, ἔτι δὲ ἐσθητα καὶ ἡ

379쪽

L1BER X. 349γυρον καὶ χρυσόν μετὰ δὲ μεσουσαν την μέραν τρέ- 16

πονται προς θυσίαν. . θυουσι δὲ καὶ βους καὶ ἐλάφους οι εὐδαιμονέστεροι, σοι δέ εἰσιν ἀποδέοντες πλούτφ, καὶ χῆνας καὶ oρνιθας τὰς μελεαγρίδας ' υσὶ δε ἐς την θυσίαν υ νομίζουσιν ουδὲ οἰσὶ χρησθαι. καὶ αἰξίν. πισοι μὲν δη καθαγίσασι τα ἱερεῖα ἐς το αδυτον αποστεῖλαι πεποιημένους αρχήν, καθελίξαι δεῖ σφας - ἱερεῖα λίνου τελαμῶσιν η υ-ου τρόπος δε της σκευασίας ἐστὶν ὁ Αἰγυπτιος πομπευε τε η Ππάντα σα ἔθυσαν, καὶ οἱ μὲν ἐς το αδυτον τα ἱερεῖα ἐσπέμπουσιν, οἱ δὲ ἔμπροσθε του αδύτου καθαγίζουσι Mi τὰς σκηνας καὶ ἀποχωροsσιν αὐτοὶ σπουδν καί φασί

ποτε ανθρωπον υ των καταβαινόντων ἐς το αδυτον,

βέβηλον δέ, νίκα ρχετο η πυρὰ καίεσθαι, τηνικαμα ἐσελθεῖν ἐς το αδυτον ὁπο πολυπραγμοσύνης τε καὶ τόλμης, καί οἱ πάντα ἀνάπλεα εἰδωλων φαίνεσθαι, καὶ ἀναστρέψαι μὲν αὐτον ἐς την ιθορέαν, διηγησάμενον δὲ δ ἐθεάσατο αφεῖναι, την ψυχήν. o. ροικότα δὲ αν 18δρος κουσα Φοίνικος, γειν την Ισιδι Αἰγυπτίους την ἐορτήν, τε αὐτην τον υσιριν πενθεω λέγουσι τηνι- καμα δὲ καὶ ο Νεῖλος ἀναβαίνειν σφίσιν αρχεται, καὶ των ἐπιχωρίων πολλοῖς ἐστὶν εἰρημένα ς' αἴροντατον ποταμον καὶ αρδειν τὰς αρούρας ποιουντα τα δάκρυά ἐστι τῆς Iσιδος. τότε οὐν τον Ῥωμαῖον, ς ἐπετετραπτο Αἴγυπτον, ανδρα ἔφη χρήμασιν ἀναπείσαντα ἐς το αδυτον καταπέμψαι τῆς Ἱσιδος το ἐν κόπτω καὶ ὁ ἐσπεμφθεὶς ἀνέστρεψε μὲν ἐκ του αδύτου, διηγησάμενον δε ὁπόσα ἐθεάσατο καὶ τοὐτον αὐτίκα ἐπυνθανόμην τελευτῆσαι το ἔπος οὐν αληθεύειν Dικε το Ομήρου, σύν οὐδενὶ αἰσίω τους θεοὐς φ γένει των ανθρώπων ἐναργῶς ορασθαι.

380쪽

της ,τριας ' καὶ μυρα τε α αυτρου παντοῖα ψουσι, καὶ

XXXul. -- δε ἐκ Τιθορέας οδος η ἐπὶ Λέδοντά

ἐστι, πόλις δε κοτε ἐνομίζετο καὶ αὐτη, κατ ἐμὲ δευπο ἀσθενείας ἐξελελοίπεσαν οἱ Λεδόντιοι την πόλιν, καὶ ἄνθρωποι περ ἐβδομηκοντα οἱ οἰκουντες σαν ἐπὶτω κηφισφ Λέδων δ' ον ονομα ταῖς οἰκησεσίν ἐστιναυτῶν, καὶ ἐς τον Φωκέων συλλογον κοινον τελεῖν882ηξίωνται καὶ ουτοι, καθαπερ γε καὶ οἱ Πανοπεῖς. δὲ ἀνθ οπων ο οἰκουσιν ἐπὶ τω Κηφισβ τεσσαράκοντά ἐστιν ανωτέρω σταδίοις Λέδοντος της αρχαίας τα ἐρεί- πω, καὶ το νομα ἄπο ανδρος λαβεῖν την πόλιν φασὶν ναυτόχθονος κακῶν δε ἀπέλαυσαν μὲν ανιώτων καὶαλλαι πόλεις δι αδικίαι ἐπιχωρίων ανδρων ἐς τελέαν δε απώλειαν λι-- Πι- μεν δια την ἐς Μενελαονυβριν του Ἀλεξάνδρου, Μιλήσιοι δὲ δια το ἐς τας ἐπιου- μία Ἐστιαίου πρόχειρον καὶ ἔρωτα αλλοτε μὲν της ἐν Nδωνοῖς πόλεως, τοτε δὲ εἶναι Λαρείου συμβουλον, αλ-λοτε δὲ ἐπανήκειν ἐς γωνίαν. καὶ δ καὶ Λεωντίοις Φιλόμηλος ἀσέβειαν την εαυτου δημοσία παρέσχε σφίσιν αναμάξασθαι.

2. Λίλαια δὲ μέρας μὲν ὁδὸν καὶ ρα χειμῶνος

απέχει σελφῶν κατιοsσι δια του Παρνασου στάδια δὲ ἐτεκμα*όμεθα ὀγδοηκοντα εἶναι της δου καὶ εκατόν. υς δὲ ἐνταυθα ἀνθρωπους, καὶ ἐπειδη ἀνωκίσθη τοῖς η πόλις, τύχημα ἐκ Μακεδονίας δεύτερον σφας ἔμελλεν ἐπιλήψεσθαι πολιορκηθέντες γαρ υπο Φιλίππου του ημητρίου παρέστησαν κατὰ συνθηκας, καὶ ἐσηχθη φρουρά σφισιν ἐς την πόλιν M ου ἀνη ἐπιχώριος, νομα δέ οἱήν Πατρων, τούς τε ἐν λικία των