Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

221쪽

VI. IX DE SACERDOTIO IS9την ἄβυσσον των πόνων καὶ των φροντίδων, καὶ σαπάσχειν ἀνωνκη των τε οἰκείων κα ὶ των ἀλλοτρίων βουλο- μενον περιγενέσθαι κακων. X. 368. Νει δέ φησιν, Ουδεῖ σοι πονων, ουδὲ φροντίδας χεις κατὰ αὐτον ν; Eχω μἐν εφην, καὶ νυν. 369. Πως γαρ εστιν ανθρωπον Oντα καὶ τον πολύμοχθον τοὐτον βιοὐντα βίον, φροντίδων ἀπηλλάχθαι καὶ ἀγωνίας ἀλλ' ουήεστιν ἴσον, εἰς πέλαγος

τούτων κἀκείνων των φροντιδων το μέσον. 37O. ὐν μεν γὰρ ἁ μεν δυνηθείην καὶ τεροι γενέσθαι χρησιμος, βου- ολοίμην ὰν καὶ αὐτος, καὶ πολλῆς μοι οὐτο εργον εὐχης'

διασωσαι καὶ τοὐ κλύδωνος ξελεῖν, ἀρκεσθησομαι τούτφ. 57I. Εἶτα τοὐτο μέγα οἴει, φησὶν εἶναι ὁλως δὲ καὶ σωθησεσθαι νομίζεις, τυ μηδενὶ γενομενος πισιμος 155 72. ὁ καὶ καλως, εφην, εἴρηκας οὐδε γαρ αὐτος τοὐτοπιστεύειν εχω, οτι σώζεσθαι,νεστι τον οὐδεν εἰς την οὐ πλησίον κάμνοντα σωτηρίαν οὐδε γαρ κεῖνον τον δείλαιον ἄνησε τι το μη μειωσαι το τάλαντον ἀλλ' ἀπώλεσετο μη πλεονάσαι καὶ διπλοὐ προσενεγκεῖν. 373. Ιλην oa ' πιεικεστερα μοι ιμαι τον τιμωρίαν σεσθαι εγκαλουμένν, διὰ τί η και τέρους σωσα, η διὰ τι καιετέρους και εμαυτον προσαπώλεσα, πολύ χειρων γενό-

222쪽

Iω CHRYSOSTOMUS VI. μενος μετὰ την τοσαύτην τιμην νυν μεν γὰρ τοσαυτηνεσεσθαί μοι πιστεύω την κολασιν, σην παιτεῖ των

αμαρτημάτων το μέγεθος μετὰ δὲ το δέξασθαι την αρχην, ου διωλῆν μόνον καὶ τρι-λην, λλὰ καὶ πολλαπλασίονα,5 τω τε πλείονας σκανδαλίσαι καὶ τω μετὰ μείζονα τιμην προσκροῖσαι se τετιμηκότι θεω. XI. 374. Διά et οι

τουτο καὶ των Ισραηλιτῶν σφοδρότερον κατηγορων, τούτω δείκνυσιν αυτούς μείζονος οντας κολάσεως ἀξιους τω μετὰ τὰς παρ αὐτου γενομένας εἰς αυτούς τιμὰς ἁμαρτεῖν, Io ποτε μεν λέγων Πλὴν μῶς εγνων εὐπασων των φυλῶνος γης, διὰ τοὐτο ἐκδικησω φ υμῶς τὰς σεβείας μῶν. ποτε δὲ ' Κλαβον ε τω υιῶν μων εἰς προφητας, καὶ εκτων νεανίσκων μῶν εἰς ἁγιασμόν. 37s. Καὶ πρὸ τῶν προφητῶν δεῖξαι βουλόμενος οτι τὰ αμαρτηματα μείζονα Is κδέχεται πολ λ την τιμωρίαν, ταν ὐπὸ των Ῥέων

γίνηται, νοταν πο των διωτῶν, προστάττει τοσαύτηνυπερ τῶν ιερέων προσάγεσθαι την θυσίαν, σην περ παντος του λαοὐ. Osτ δε οὐδεν ετερον δηλοὐντος εστιν,

ὁτι μείζονος βοηθείας δεῖται τὰ του ιερέως τραύματα, a καὶ τοσαύτης, σης μου τὰ παντος του λαοὐ μείζονος δε υκ αν δεῖτο, εἰ μη χαλεπώτερα ηπι χαλεπώτερα δὲ γίνεται Ου τη φύσει, αλλ' 'ro της αξίας του τολμῶντος αυτὰ ιερέως βαρούμενα. 376. Καὶ τι λέγω του ανδρας τους την λειτουργίαν μετιόντας αἱ γὰρ θυγατέρες τῶν as ιερέων, αἷς οὐδεὶς προς την ιερωσύνην λόγος, ομως διὰ τσπατρικον ξίωμα τῶν αυτῶν αμαρτημάτων πολύ πικρο-

223쪽

VI XIJ DE SACERDOTIO I6Iτέραν πεχουσι την τιμωρίαν καὶ το μεν πλημμέλημα ἴσον αὐταῖς καὶ ταῖς των ἰδιωτω θ πατράσι πορνεία γαρ ἀμφότερα, το δὲ ἐπιτίμιον πολλοῦ τούτων χαλεπώτερον. ορας μεθ' σης σοι δείκνυσι της περιουσίας ο θεὸς, ἔτι πολλῶ πλείονα των αρχομένων ἀπαιτεῖ τον ἄρχοντα sτιμωρίαν. ου γὰρ δη που ὁ την κείνου θυγατέρα διεκεῖνον μειζόνως των αλλων κολάζων τον καὶ κείνη της προσθηκη των βασάνων αιτιον σην τοις - ις εἰσπρά

ξεται δίκην, αλλὰ πολλῶ μείζονα 377 Καὶ μαλα γε

εἰκότως. o γὰρ εἰς αὐτον περιισταται μόνον ἡ ζημία, Io ἀλλα καὶ τὰς των ἀσθενεστέρων καὶ εἰς αὐτον βλεπόντων

καταβάλλει ψυχάς. 478. Ioὐτο καὶ ὁ Ιεζεκιη διδάξαι

βοώλόμενος διιστησιν ἀπ έ ληλων την των κριων καὶ την των προβάτων κρίσιν. XII. 379. 'Αρά σοι δοκολμεν λογον εχοντα πεφοβῆσθαι φόβον προς γὰρ τοι Is εἰρημένοις, νυν μὲν εἰ καὶ πολλοὐ μοι δεῖ πονου, προς τομη δη καταγωνισθῆναι τέλεον ὐπο των της ψυχῆς παθῶν, ἀλλ' ὁμως νέχομαι των πόνων, καὶ οὐ φεύγω τον ἀγῶνα. 58o. Καὶ γὰρ ἰπω κενοδοξίας λίσκομαι με καὶ νυν, αναφέρω δὲ πολλάκις καὶ Oτι ἐάλων, συνορωρ εστ δε τε oκαὶ ἐπιτιμῶ τη δουλωθείσα ψυχὴ 48Ι 'Επιθυμίαι μοι

224쪽

mroυσι την φλόγα, των ὀφθαλμῶν των εξωθεν υκ εχόντων ἐπιλαβέσθαι της του πυρος λης. 382. οὐ δε κακῶς τον δεῖνα λεγειν, καὶ λεγόμενον ἀκουειν, ἀπηλλα μαι 5 παισελῶς, των διαλεγομένων υ παρόντωπι ου γαρ δὴ

ουτοι οἱ τοῖχοι δύναιντ ὰν ἀφεῖναι φωνην. 583. 'Aλλ' οὐχὶ καὶ την οργὴν μοίως δυνατὸν διαφυγεῖν, καίτοι γε

των παροξυνόντων ου οντων. μνη- γὰρ πολλάκις ἀνδρῶν ἀτοπων προσπεσοὐσα καὶ των τ' αυτῶν γενο-IO μένων ξοιδεῖν μοι την καρδίαν ποιεῖ πλὴν αλλ' υκ εἰς

τέλος, ταχέως γὰρ αὐτην φλεγμαίνουσαν καταστέλλομεν, καὶ πείθομεν ησυχάζειν εἰπόντες, τι λιαν ἀσύμφορον καιτης ἐσχάτης ἀθλιότητος, τα οἰκεῖα ἀφέντας κακὰ, τα των πλησίον περιεργάζεσθα ι V ου ει το πληθος ἐλθὼν 15 καὶ ταῖς μυρίαις ἀποληφθεὶς ταραχαῖς δυνησομαι ταύπης ἀπολαύειν της νουθεσίας, οὐδὲ τους ταὐτα παιδαγωγοὐντας λογισμούς εὐρεῖν. 384. Ἀλλ' ἄσπερ ι κατὰ κρημνῶν ὐπό τινος ρεύματος η και ἐτέρας ἀνάγκης θούμενοι, πην

με ἀπώλειαν, ει ην τελευτῶσι, προορῶν δύνανται β a θειαν δέ τινα πινοεῖν υ Ουσιμ' ἴτω και αυτὸς εις τον πολύν τῶν παθῶν θόρυβον ἐμπεσων, την μεν κόλασιν καθ' εκάστην αὐξομένην μοι την ἡμέραν δυνησομαι συνορῶν, εν ἐμαυτῶ δὲ γενέσθαι, καθάπερ νυν, και επιτιμησαι πάντοθεν τοι νοσημακτι λυττῶσι τούτοις υκ θ' ομοίως

225쪽

VI. XII DE SACERDOTTO 63 ευπορον μοι καθάπερ καὶ προτερον 383. 'Eμοὶ ταρψυχή τις ἐστὶν σειρος και πικρὰ, καὶ σχείρωτος ου τούτοις μόνον τοῖς πάθεσιν, δαλὰ καὶ τ πάντων πικροτέρφφθονφ καὶ με βρεις ἴτε τιμῶς μετρίως πίσταται φέρειν, αλὰ μεθ' ύπερβολῆς εκεῖναί τε επαίρουσιν αὐον,4 καὶ ταπεινοῖσιν αυται. 586. 'sὶσπερ υ θηρία χαλεπλοταν με ευσωματῆ καὶ σφριγα των προς αυτὰ - μένων κρατεῖ κά μάλιστα, τα ασθενεῖς σι καὶ ἄπειροι, εἰ δέ τις αυτὰ λιμῶ κατατηξειε τον τε θυμον αὐτοῖς ἐκοίμισε, και της δυνάμεως το πλεον σβεσεν, ῶς και τὸν μη λίαν Io γενναῖον ἀνα δεξασθαι τον προς αὐτα-νωνα και πόλεμον ούτω και τὰ πάθη τος ψυχῆς, ὁ μεν σθενῆ ποιων, ποτοις ορθοῖ αυτὰ τίθησι λογισμοῖς ὁ δε πεφων επιμελῶς, χαλεπωτερα αὐτω την προς αυτὰ καθίστησι μάχην, καιούτως αυτ φοβερὰ ταυτα ἀπεργάζεται,- εν δουλεία και Is δειλία τυν πάντα χρόνον βιοὐν. 587. Τίς οὐ των θηρίων τούτων ἡ τροφη κενοδοξίας μεν, τιμαι καὶ παινοι' ἀπονοίας δε, ξουσίας και δυναστείας μεγεθος βασκανίας δε αἱ των πλησίον εὐδοκιμησεις φιλαργυρίας, αἰ των παρεχόντων φιλοτιμίαι ἀκολασίας, τρυφη και αἱ συνεχεῖς οτων γυναικων εντεύξεις καὶ σερο ετέρου. 388. Ιάντα δὲ ταὐτα ει με το μέσον λθοντι σφοδρως ἐπιθήσεται καὶ σπαράξει μοι την ψυχην, και φοβερὰ σται, και

χαλεπώτερόν - τον προς αυτ ποιησε πόλεμον. εν-

226쪽

IM CAER SOSTOMUS NI. Πταυθα δὲ καθημένν, μετὰ πολλῆς μὲν καὶ Ουτως ὐποτιννήσεται της βίας υποταγησεται δ' δν μως ν του θεουχάριτι, καὶ της λαρος αυτοῖς Ουδεν εσται πλέον 589. Διατα- τον οἰκίσκον φυλάττω τουτον, καὶ ἀπρόiτος, κάὶ5 ἀσυνουσίαστος, καὶ ἀκοινώνητος καὶ μυρίας ἐτερας τοιαύτας μέμψεις ἀκουειν ανέχομαι, ἡδέως μεν 4 αυτὰς ἀποτριψάμενος, τψ δὲ μὴ δυνα θαι δακνόμενος καὶ ἀλσων. οὐδε γὰρ ευπορόν μοι ομιλητικον τε ομου γενεσθαι, καὶ επὶ της παρουσης Ἀσφαλείας μένειν. QP ν καὶ αυτὸν σε Io παρακαλῶ τον πο τοσαυτης δυσχερείας ἀπείλημμένον ελεεῖν μαλον η διαβαλλειν.s . Ἀλλ' οὐδέπω σε πείθομεν. υκουν ἄρα λοιπον, μόνον εῖχον ἀπορρητον, προ σε καὶ τουτο ἐκβαλεῖν. καὶ ἴσως μεν απιστον εἶναι δοξε πολλοῖς Ἀγὼ δε αυτο15 ουδὲ Ουτως εἰς μέσον ἐν κεῖν ad υνθησομαι. εἰ γὰρ καὶ πονηρῶς συνειδησεως και μυρίων μαρπημάτων ἔλεγχος - ρονόμενον του μέλλοντος - κρίνειν θεου πάντα ειδότος κριβως, τί πλέον μῖν ε της των ἀνθρώπων

μοι την ποφίαν, πολλάκις ἐκινδυνευσέ μοι παραλυθῆναι τὸ σωμα τέλεον, τοσουτος με φοβος, τοσαυτη δε ἀθυμία

κατέσχέ μου την ψυχην. 592. Τῆς γὰρ ριστοῖ νύμφης

την δοξαν ἐννοων, την ἁγιωσύνην, τὸ κάλλος τὸ πνευ-

227쪽

VI. XII DE SACERDOTIO 163ματικον, την συνεσιν, την ευκοσμίαν, καὶ τὰ μαυτοὐλογιζόμενος κακά, ου διάλίμπανον κείνην τε πενθων καὶεμαυτὸν, καὶ στένων συνεχως καὶ διαπορων προς μαντον ελεγον 393. Τίς αρα ταυτα συνεβούλευσε τί τοσουτον

ημαρτεν ἡ οὐ θεο ἐκκλησία τί τηλικουτο παρώξυνε s

τον αυτης δεσποτην, ως ν πάντων ἀτιμοτάτν παραδοθῆναι εροὶ καὶ τοσαύτην inroμεῖναι αἰσχυνην; - Ταυτα πολλάκις κατ εμαυτον λογιζόμενος, και του λίαν ἀτοπου μηδε την ενθυμησιν δυνάμενος ενεγκεῖν, σπερ ι παρα- πλ νες ἐκείμην ἀχανης, υτ ορα ουτε ἀκουειν τι δυνά- IOμενος της δὲ ἀμηχανίας με της τοσαύτης ἀφιείσης, καὶ γὰρ στιν τε και πεξίστατο, διεδέχετο δάκρυα καὶ ἀθυμία καὶ μετὰ τον των δακρυων κόρον, ἀντεισήει πάλιν φόβος, ταράττων καὶ θορυβων και διασείων - την διάνοιαν. 393. Τοσαυτο ζαλη τον παρελθόντα συνεων 15 χρόνοW συ δε ννόεις, και ἐν γαληνα με διάγειν νόμιζες. ἀλλὰ νυν σοι ἀποκαλύψαι πειράσομαι τον χειμῶνα της εμῆς ψυχῆς τάχα γαρ μοι καὶ ἀπο τούτου συγ ννώση, τὰ εγκληματα ἀφείς πως οὐ σοι πως αὐτον ἐκκαλύψομεν; ει με σαφως θέλοις δεῖν, τερως ου ἐνην, ἀλλ' η την eto καρδίαν ἀπογυμνώσαντα την μην επειδ δε τοὐτο ἀδύνατον, δι ἀμυδρῶς τινος εικόνος, ῶς ἄν οἷός τε , πειράσομαί σοι το της ἀθυμίας τέως ποδεῖξαι καπνόν σω δε ες in εἰκόνος 'ην ἰθυμίαν ' λέγειν μόνην.

228쪽

την κορην κάφος τε εχειν ἀμηχανον, οἷον και τὴν ἀνθρωπείαν περβαίνειν φυσιν, καὶ τούτφ τ των γυναικωνs ἀπασων φοῦ ν ε πολλο του διαστήματος νικῶν καὶ φυρος ρετην τοσαύτην, ς και - των ἀνδρων γένος,των τε γενομενων ων τε εσομένων ποτὲ πολλῶ τψ μέτρωκατσπιν ἀφεῖναι και πάντας με ὐπερβῆναι φιλοσοφίας ορους τη των τρόπων εὐκοσμία, πασαν δε κρύψαι σώματος Io ἄρα τω της οἰκείας ψεως κάλλει. 397. Τον δε ταύτης μνηστηρα μη διὰ ταυτα μόνον περικαίεσθαι της παρθένου,

αλλὰ και χωρις τούτων πάσχειν τι προς αὐτην, και πάθει τούτφ τους μανικωτάτους των πώποτε γενομενων

ἀποκρύψαι εραστων. 398. Eret α μεταξύ, φιλυ κα-ο- Is μενον ἀκοὐσαί ποθεν οτι την θαυματην πωμένην ἐκείνηντων εὐτελῶν τις και ἀπερριμμένων ἀνδρων, δυσγενης καὶ το σῶμα ἀνάπηρος και πάντων τῶν δντων μοχθηρότατος, με o προς γάμον ἀγωνέσθαι. 399. Ἀρά σοι μικρόν τι μέρος της Τμετέρας οδύνης παρεστήσαμεν καὶ Ἀρκεῖ a μέχρι τούτου στησα την ικόνας της μὰν ἀθυμίας νεκεν ἀρκεῖν ουαι καὶ γὰρ δια τοὐτο μόνον αὐτην παρειλήφαμεν. DL δε σοι και 'OR φόβου και της εκπλήξεως

229쪽

VI. IIJ DE SACERDOTTO 67υποδείξω ο μέτροπι φ' ἐτέραν πάλιν ωμεν inrογραφην.6- Καὶ στω στρατόπεδον εὐπεων καὶ Amrέων καὶ ναυμαχῶν συνειλεγμενον ἀνδρῶW και καλχατέτω με πην θαλατταν ὁ των τριήρων πιθμος, καλυπτέτω δὲ τὰ των πεδίων πληθη καὶ τα ς των ρῶν κορυφὰς αἱ των πεζων 3 καὶ τωέων φάλαρον νες' ΟΙ. καὶ ἀντιλαμπέτω μεν λέντων οπλων ὁ χαλκος, καὶ ταῖς ἐκεῖθεν πεμπομέναις ἀκτῖσιν η των περικεφαλαιῶν καὶ των ἀσπίδων ἀνταφιεσθω μαρμαρυγή ὁ δὲ των δοράτων κτύπος καὶ ὁ των Amrων πεμετισμος προς αὐτον φερέσθω τον οὐρανόπι καὶ μητε Io θ ασσα φαινέσθω μητε γῆ αλλὰ χαλκος καὶ σίδηρος πανταχοῖ. O2. 'Aντιπαραταττέσθωσαν δ αυτοῖς καὶ πολέμιοι, αγριοί τινες ανδρες καὶ ἀνημεροι ἐνεστηκέτω

δὲ ηδη καὶ ὁ της συμβολης καιρός. O3. Εἶτα αρπάσας τις ἐξαίφνης μειράκιον των ε ἀγρω τραφέντων καὶ της Is

πηκτίδος καὶ της καλαυροπος πλέον εἰδότων οὐδεν, καθοπλιζέτω με αὐτο πλοις χαλκοῖς, - περιπιέτω δε τοστρατόπεδον παν, καὶ δεικνυτω σχους και λοχαγους, τοξότας, σφενδονητας, ταξιάρχους, στρατηγούς, πλίτας, Amrέας, κοντιστας, τριηρεις, τριηράρχους, τους κεῖ ao πεφραγμένους στρατιώτας, των ε ταῖς ναυσιν ἀποκειμένων μηχανημάτων το πλῆθος ' Os δεικνύτω δὲ καὶ

230쪽

168 CHRYSOS MUS VI. II τροπαίους τινὰς, καὶ σκευην πλων ξηλλαγμένην, καὶ

πλῆθος απειρον, και φάραπιας καὶ κρημνούς βαθεῖς καὶ δυσχωρίας ορῶν ω δεικνύτω δὲ ἔτι παρὰ τοῖς ἐναντίοις καὶ πετομενους Amrους διά τινος μαγγανείας, καὶ 5 ὁπλίτας δι' αέρος φερομένους, καὶ παρος γοητείας δυναμίν τε καὶ ἰδέαν ω7. Καταλεγετω δὲ καὶ τας του πολέμου συμψοράς των κοντίων το νεφος των βάλων τὰς νιφάδας, την πο λην ἀχλύν,κείνην καὶ την ἀορασίαν, την ζοφωδεστάτην νυκτα ην το των τοξευμάτων συνίστησι πλῆθος, io ἀποστρέφον τῆ πυκνότητι τὰς κτῖνας, την κόνιν οὐχ ηττον του σκότους τους φθαλμούς ἀμαυροὐσαν, τους τωναιμάτων χειμαρρους των πι τόντων τὰς οἰμωγὰς των ἐστώτων του ἀλαλαγμούς, των κειμένων τὰς σωρείας,

τροχούς αῖματι βαπτιζομένους, ἴππους αὐτοῖς ἀναβάταις 15 πρηνεῖς φερομένους απο ου πλήθους των κειμένων νεκρων, την γην φύρδην παντα σχουσαν, - καὶ τόξα καὶ βέλη, Amrων πλα καὶ ἀνθρώπων κεφαλας μοὐ κειμένας, καὶ βραχίονα καὶ τροχὸν καὶ κνημιδα καὶ στηθος διακοπὸν, εγκεφάλους ξίφεσι προσπεπλασμένους ἀκίδα βέλους κ-a κεκλασμένην καὶ ὀφθαλμὸν Ἀουσαν εμπεπερονημένον. 8. Καταλεγέτω καὶ τα του ναυτικου πάθη τριήρεις τὰς μεν εν μέσοις ἀναπτομένας τοις δασι, τὰς δὲ αὐτοῖς ὁπλίταις καταδυομένας τον των δάτων 'χον, τον των ναυτων θόρυβον, την των στρατιωτῶν βοὴν των κυμάτων