Perí hierōsýnēs (De sacerdotio) of St. John Chrysostom

191쪽

V. 1 DE SACERDOTTO Ia9

ἀναγκάζωνται. 453. Γενναίας ει δεῖ κἀνταυθα ψυχης, καὶ πολ την ἡμετέραν προβαινουσης σμικρότητα, νατην τακτον καὶ ἀνωφέλῆ του πληθους δονην κολάζον, καὶ προς το φέλιμώτερον μετενειν δυνηται την ἀκρόαπιν' ς

αυτ τον λαὸν ἔπεσθαι καὶ εἴκειν, ἀλλὰ μη αυτον ταῖς sεκείνων πεσθαι επιθυμίαις. 434. Τουτου δε οὐδαμως εστιν επιτυχεῖν, αλλ' η διὰ τούτοιν τοῖν δυοῖν της τε των ἐπαίνων περοψίας, καὶ της ν τω λέγειν δυνάμεως. II. 435. Καν γὰρ το τερον πῆ το λειπόμενον α ηστον γίνεται τῆ διαζευξε θατέρου αν τε γὰρ επαίνων ουπερορῶν μη προσφέρη διδασκαλίαν την ἐν χάριτι καια τιήρτυμένην, ευκαταφρόνητος ὐπο των πώλλῶν γίνεται,ουδεν ἀπο της μεγαλοψυχίας κερδάνας ἐκείνης ' αν τε τουτ καλῶς κατορθώσας το μέρος της ἀπο των κρότων δόξης ηττων ων τὰν εις ταυτὸν πάλιν περάσταται τα Isτης ζημίας αυτ τε καὶ τοῖς πολλοῖς, προς χάριν των

ἀκουόντων μαλλον η προς-φέλειαν λέγειν μελετῶντι, διὰ την των παίνων ἐπιθυμίαν. 436. Καὶ καθάπερ ο μήτε πάσχων τι πρὸς τὰς εὐφημίας, μητε λέγειν εἰδως, υτε εἴκει ταῖς του πληθους ἡδοναῖς, ἴτε φελεῖν ἀξιόλογόν οτινα φαειαν δυναται, ν μηδὲν χειν εἰπεῖν Ουτω καὶ ὁ - πόθε των Ἀγκωμίων Ἀλκόμενος, Ἀχων ἀμείνους

N. C. n

192쪽

εργάσασθαι τους πολλους, ἀντὶ τούτων παρεχε τὰ τέρφαι δυνάμενα μαλλον, τούτων του ἐν τοῖς κρότοις θορύβους ώνουμενος. II. 437. 'Aμφοτέρωθεν ὁ ἰσχυρον εἶναιτο αριστον αρχοντα δεῖ, να μη θατέρ θάτερον ἀνα-5 τρέπηται. ταν γαρ ἀναστὰς ἐν τω μέσφ λον τα τους ραθύμως ζωντας ἐπιστὐφαι δυνάμενα ειτα προσπταίη καὶ διακόπτηται, καὶ π της ενδείας ερυθριαν ἀναπκάζηται διερρύη το κέρδος των λεχθέντων εὐθέως οἱ γὰρ επιτιμηθέντες, α νοὐντες τοῖς εἰρημένοις κα ους 'ντες ἐτέρως Io αὐτον ἀμύνασθαι, τοις της ἀμαθίας αὐτον βάλλουσι σκωμ-

μασι, τούτοις οιομενοι τα ἐαυτῶν συσκιάζειν νείδη.458. Διο χρη, καθάπερ τινὰ ἡνίσχ' ἄριστον, εἰς ἀκρίβειαν τούτων αμφοτερων ἐληλακενα των καλῶν, is αμφότερα προς το δέον αὐτω μεταχειρίζειν ἐξῆ. καὶ γαρ ἄταν αὐτος

15 ανεπιληπτος ἄπασι γένηται, τότε δυνήσεται μεθ' σης βουλεται εξουσιας και κολάζειν καὶ ἀνιέναι τους bet αὐτωταττομένους ἄπαντας προ δε τούτου υκ εὐμαρες ταυταποιεῖν. 439. Τὴν δε μεγαλοψυχίαν ου μέχρι της τωνεπαίνων περοψίας επιδείκνυσθαι μόνον, λλὰ και πε- a ραιτέρω προάγειν, να μη πάλιν τελες ' το κερδος. IV. τίνος ὁ δει καὶ τέρου καταφρονεῖν βασκανίας

καὶ φθόνου. mo. Τὰς δε ἀκαίρους κακηγορίας και γὰρ

νάγκη τον προεστῶτα μέμφεις πομένειν ἀλόγους Οἴτε ἀμέτρως βεδοικέναι και πρέμειν, Ῥύτὰ ἁπλῶν παρορανα καλόν αλλὰ πῆ κὰν ψευδεῖς τυγχάνωσιν οὐσαι, καν

193쪽

V. IvJ DE SACERDOTIO I3Iπαρα των τυχόντων ἡμῖν ἐπάγωνται, πειρασθαι σβεννύναι ταχεως αυτάς. 46 I. Οὐδὲν γὰρ ἴτως αυρο φηρον πονηράν τε καὶ ἀγαθην, ἄντο πλῆθος το ατακτον ' βασανίστως

γὰρ καὶ ἀκουειν καὶ ἐκλαλεῖν εἰωθος, ἁπλῶς το ἐπόχθον απαν φθέγγεται, της ἀληθείας οὐδένα ποιούμενον λόγον. 462. Διὰ ταὐτα ου δεῖ των πολλῶν καταφρονεῖν, ἀλλὰ αρχομένας ευθέως περικόπτειν τὰς ποφίας τὰς πονηρὰς,

πείθοντα τους εγκαλουντας, καν λογώτατοι πάντων εῖεν,

καὶ μηδεν ὁλως ελλείπειν των δυναμένων ἀφανίσαι δόξαν

ους ναθην. εἰ δε πάντα ποιουντων μῶν, μη θέλωσιν O Io μεμφόμενοι πείθεσθαι, το τηνικαυτα καταφρονεῖμ' ως ἐὰν φθάση τις ταπεινουσθαι τοι συμπτωμασι τούτοις, ου δυνησεταί ποτε γενναῖόν τι και θαυμαστὰν ἀποτεκεῖν.

γὰρ ἀθυμία και αἱ συνεχεῖς φροντίδες δειναι καταβαλεῖν ψυχῆς δυναμιν και εἰς ἀσθένειαν καταγαγῶν την ἐσχάτην. Is 463. Ουτως ουν χρὴ τον ἱερέα διακεῖσθαι προς τους αρχομένους, ἄσπερ αν ι πατηρ προς παιδας γαν νηπίους διακέοιτο και καθάπερ κείνων ἴτε βριζόντων, ἴτε πληττόντων, ἴτε δυρομένων πιστρεφόμεθα, λλ' υδε, ηνίκα a γελῶσι και προσχαίρωσιν μῖν, μέγα ἐπὶ τούτω οφρονοῖμέν ποτε, υτ και τούτων μήτε τοις παίνοις ερογκοὐσθαι, μητε καταπίπτειν τοις ψόγοις, ταν ἀκαίρως γίνωνται παρ αυτῶν. - . αλεπὸν δὲ τοὐτο, ω μακάριε'

194쪽

- χα δὲ οἶμαι, και ἀδυνατον. 463. Τὸ γὰρ μὴ χαίρειν

επαινουμενον, υκ οἶδα εἴ τινι ανθρώπων ποτὲ κατώρθωται' τον δὲ χαίροντα, εἰκος καὶ πιθυμεῖν ἀπολαύειν αυτων τον δὲ ἀπολαυειν ἐπιθυμουντα, πάντως και εν ταῖς τούτων ἀποτυχίαις ἀνιασθαι καὶ ἀλυειν νάγκη . . ' Ωσπερ γαρ οἱ γανυμενοι - πλουτεῖν, ἡνίκα sti καταπέσωσιν εἰς πενίαν, χθονται, καὶ οι τρυφαν εἰωθότες - αν ἀνaσχοιντο ζην εὐτελῶ ς' ἴτω καὶ οἱ των ἐγκωμίων ἐρῶντες, Ουχ ταν ψέγωνται μόνον εἰκη, ἀλλὰ καὶ ταν Io μη επαινῶνται, συνεχῶς, καθάπερ λιμῶ τινι διαφθείρονται την ψυχην, καὶ μάλιστα ταν αὐτοῖς εντραψέντες τυχωσιν,

καὶ ἐτέρους ἐπαινουμένους ἀκούωσι. 467. Τὸν δὴ μετὰ

ταύτης της ἐπιθυμίας ις τον της διδασκαλίας ἀγωνα παρέλθόντα, πόσα πράγματα καὶ πόσας ἔχειν - τὰς Is ά νηδόνας οἴτε την θάλαττάν εστι κυμάτων ἐκτος εἶναί ποτε ούτε τ' ἐκείνου ψυχην φροντίδων καὶ λύτνης. V. 468. Καὶ γὰρ ταν πολλην ἐν φλεγειν δύναμιν ἔχη τοὐτο δ εν λίποις εἴροι τις αν)' οὐδε ούτω του πονεῖσθαι διηνεκῶς ἀπη λακται επειδὴ γαρ υ φύσεως et ἀλλὰ μαθησεως το λεγειν, κὰν εἰς κρον αὐ-λτις ἀφίκητανι, τότε αὐτον ἀφίησιν πημον, ἁ μὴ συνεχεῖ σπουδὴ καὶ γυμνασία ταύτην θεραπεύη την δύναμιν. 469. Ωστε τοι σοφωτέροις μαλλον η τοι ἀμαθεστεροις, μείζων πονος. Oυδὶ γὰρ iπεμ των αὐτων ζημία ἀμ οὐσι

195쪽

V. J DE SACERDOTIO I33τούτοις κἀκείνοις, ἀλλὰ τοσουτον αυτ πλείων, σον καὶ της κτησεως ἐκατέρας το μέσον. 47o Κακείνοις μὰν οὐδ' δι εγκαλεσειέ τις, μηδὲν αξιον λόγου παρέρουσιW ουτοιδε εἰ μη μείζονα της δοξης ης ἄπαντες ε υσι περ αυτων, ἀεὶ προφέροιεν, πολλὰ παρα πάντων επεται τὰ εγκλήματα sπρος δὲ τούτοις κεῖνοι με καὶ ἐπι μικροῖς μογάλων ἄν

τύ ιεν ἐπαίνων τα δὲ τούτων ἁ μη λίαν θ θαυμα τὰ

καὶ κπληκτα, υ μόνον εγκωμίων ἐστέρηται, ἀλλὰ καὶ τους μεμφομένους χει πολλούς. 47L. Οὐ γὰρ τοις νομένοις, ταῖς των λεγόντων δόξαις, κάθηνται δικά- Ioζοντες οἱ ἀκροαταί. στε ταν κρατῆ τις ἁπάντων ἐπιτωλέγειν, τότε μαλιστα πάντων αὐτω δεῖ πεπονημένης σπουδης οὐδὲ γὰρ τουτο ι κοινον της ἀνθρωπείας φύσεως ἐστι, o μη πάντα ἐπιτυγχάνειν, ξεστιν ἐκείνφπαθεῖν ἀλλ' ἁ μ δι λου συμφων τω- έθει της is sero ψεως αυτου τὰ λεγόμενα, σκώμματα μυρία και μέμψεις λαβων παρὰ των πολλων πεισι. 472. Καὶ Οὐδεὶς κεῖνο λογίζεται προς αυτον, τι και θυμία προσπεσοὐσα, καὶ ἀγωνία, καὶ φροντὶς πολλάκις δε και θυμος ἐπεσκοτησε τετης διανοίας καθαρν, και τὰ τικτό- ομεν ου ἀφῆκε προέλθεῖν εἰλικρινη καὶ Oτ ελως, ανθρωπον οντα, υκ εστ δια παντος εἶναι τον αὐτον, οὐδε ἐν

ααασιν εὐημερειν ἀλλ εικός ποτε και διαμαρτεῖν, καὶελάττονα τη οικείας δειχθῆναι δυνάμεως. τούτων οὐδὸν,

οπερ εφην, ἐννοησαι βούλονται ἀλλ' σπερ ἀχέλ-δικά asζοντες ἐπάγουσι τὰς αιτίας. 473. Καὶ αλλως δὲ πέφυκεν

ανθρωπος τα μὲν κατορθώματα του πλησίον καὶ πολλὰ

οντα καὶ μεγάλα παρορῶν δὲ λαττωμά που φανῆ, κὰν

196쪽

134 CHE SOS MUS V. τ τυ ν η, κὰν δι πολλοὐ συμβεβηκος, καὶ ἐπαισθάνεται ταχέως, καὶ ἐπιλαμβάνεται προχείρως, καὶ μέμνηται διαπαντός. καὶ το μικρον τουτ καὶ υτελὲς την των πο λων

καὶ μεγάλων λάττωσε δοξαν πο λακις. VI. 474. ρβς,

5, γενναῖε, τι μάλιστα se λεγειν δυναμέν π ανος δεῖ πης σπουδης επὶ δε τῆ σπουδὴ και ανεξικακίας τοσαύπης οσης οὐδὲ παντες, σου πρότερόν σοι διηλθον, δέοντο. 473. Πολλοὶ γa αυτ συνεχως πιφύονται μάτην καιεικῆ, και οὐδὲν εχοντες εγκαλεῖν πλην τι το παρὰ πῶσιν Io εὐδοκιμεῖν, απεχθάνονται καὶ δεῖ γενναίως φέρειν την πικρὰν τούτων βασκανίαν. 476. Το γὰρ πύρατον τουτομῖσος, περ εικῆ συλλέγουσιν, Ου στέγοντες κρύπτειν, καὶ

λοιδοροὐνται, και καταμεμψονται, και διαβάλλουσι λάθρα, και πονηρεύονται φανερῶς ψυχη δε ἀρξαμενη καθ' εκασ-Is τον τούτων ἀλγειν καὶ παροξυνεσθαι υκ αν φθάσειε διαφθαρεῖσα τη λύ p. 477. Και γὰρ υ δι' εαυτῶν

αὐτον αμύνονται μόνον, ἀλλὰ και δι ετέρων τοὐτ ποιεῖνεπιχειροὐσι και πολλάκις τινὰ των Ουδεν δυναμένων εἰπεῖν εκλεξάμενοι, τοις επαίνοις επαίρουσι, καὶ θαυμάζου-a σιν περ την ἀξίαπι ι με ἀμαθία, ο δε καὶ ἀμαθία καὶ φθόνετοsτο ποιοῖντες, ἴνα την δόξαν τούτου καθέλωσιν,

478. Ο προς τούτους δὲ μόνον κείν τω γενναί ὁ ἀγων αλ λὰ και προς έπειρίαν Ἀλου βημου πολλάκις.

197쪽

V. VI DE SACERDOTIO 133επειδὴ γαρ υκ εστιν ἐξ ε λογίμων ἀνδρων συλλέγεσθαι

τους συνερχομένους απαντας, αλλα το πλέον τηνεκκλησίας

μέρος ξ ἰδιωτων συνηχθαι συμβαίνει, τους δε λοιπούς καὶ αυτούς κείνων μὲν εἶναι συνετωτέρους των δὲ λόγους κρῖναι δυναμένων λείπεσθαι πολλῶ πλεον η σον κείνων so λοιποὶ πάντες, να δε μόλις δε δεύτερον καθῆσθαι τον ταύτην κεκτημένον τ' ἀρετην, ἀνάγκη τον ἄμεινον

εἰπόντα λάττονας πενεῖ κασθαι κρότους, εστ δε τε

μηδὲ παινεθεντα ἀπελθεῖν. 479. Καὶ δει προς ταύτας γενναίως παρεσκευάσθαι τὰς νωμαλίας καὶ τοις μεν δι oαμαθίαν αὐτα πάσχ'υσι ira γινώσκειw τοὐς δὲ διὰ φθόνον τοὐτο πομένοντας δακρύειν, ς θλίους οντας καὶ λεεινούς μηδ' ἐτέρφ δὲ τούτων λάττω την αυτοὐνομίζειν γεγενησθαι δύναμιν 48O. υδἐ γὰρ, ει ζωγράφος

ων αριστος, και πάντων κατὰ τον τεχνην κρατων, την Is

μετὰ πολλης της κριβείας ἀναγεγραμμενην εικόνα ποτων της τέχνης ἀπείρων σκωπτομένην εώρα, δει καταπεσεῖν, και η κρίσει των ου ειδότων φαύλην α ιν την

γραφημ ωσπερ οὐδὲ την οντως φαύλην, θαυμαστην τινα και πέραστον, ἀπὸ η των ἀτεχνων εκπληξεως. o VII. 48Ι. D γὰρ αριστος δημιουργὸς αὐτος στω και κριτης των αυτοὐ τεχνημάτων, και καλὰ και αὐλα ταύτητιθεσθω τὰ γινόμενα, ταν ὐ τεχνησάμενος αυτὶ iosu

198쪽

136 CHRYSOSTOMUS V. VII

ταύτας - τὰς ψηφους Οὐδὲ τῶν ξωθεν δόξαν, την

πεπλανημένην καὶ - νον μηδε ει νουν βαλέσθω ποτέ.482. Μη τοίνυν μήτε ὁ τῆς διδασκαλίας ἀνα δεξάμενος τον ἀγωνα ταῖς των ἔξωθεν σφημίαις προσεχέτω, μηδὲ ἀποs τούτων την εαυτου καταβαλλέτω ψυχην - εργαζόμενος τους λόγους, eo ar ἀρεσειε τλθε; ουτος γὰρ αὐτν κανων καὶ Ορος ἔστω μόνος της ἀρίστης δημιουργίας κείνων μ' κρότοι, μηδε ευφημίαι), ει μεν παινοῖτο καὶ παρα των ανθρώπων, μη διακρουέσθω τα ἐγκώμια μη παρεχροντων Io δε αυτὶ των πικροατῶν, Ῥηδὶ ζητείτω, μηδὲ Ἀλγειτω.

483. κανη γαρ αὐτω παραμυθία των πόνων, και πάντων

μείζων, τα ἐαυτ συνειδέναι δύνηται, προς ἀρέσκειαν του θεοῖ συντιθεις καὶ ρυθμίζων την διδασκαλίαν.

VIII. 484 Καὶ γὰρ ἄν φθάση τῆ των ἀλογων ἐπαίνων

Isis πιθυμία ἁλῶναι, οὐδεν αὐτήτων πολλῶν πόνων δφελος, οὐδὲ τη εν - ἄγειν δυνάμεως τὰς γὰρ - τους των πολλῶν καταγνώσει μη δυναμένη φερειν ψυχη κλύεται καὶ την περὶ το λοει ρίπτει σπουδην διὰ τοὐτο πημάλιστα πάντων πεπαιδεῖσθαι ἐπαίνων ὐπερορῶν οὐ γὰρ a ἀρκεῖ το λοειν ειδέναι προς την ταύτης της δυνάμεως φυλακὴν, ἁν - καὶ τοὐτο προσῆ. 485. E. δέ τις ἀκριβῶς εξετάζειν θέλοι καὶ τον εν ἐνδεία καθεστῶτα ταύτης της ἀρετης, εὐρησε δεόμενον του τῶν ἐπαίνων καταφρονεῖν οὐχ ηττον η τουτον. 486 Καὶ γὰρ πολλὰ ἁμαρτάνειν

199쪽

V. VIIIJ DE SACERDOTIO 137 ἀναγκασθήσεται, της των πολλῶν δόξης ηττων γενόμενος' ἀτονων γὰρ ἐξισωθηναι τοῖς ευδοκιμουσι κατὰ την του λέγειν ἀρετην επιβουλευειν τε αὐτοῖς καὶ διαφθονεῖσθαι,

καὶ μεμφεσθαι μάτην, καὶ πολλα τοιαῖτα ἀσχημονεῖν υπαραιτησεται, ἀλλὰ πάντα τολμησει, a την φυχην sἀπολέσθαι δέη, πὸ του την κείνων δόξαν εἰς την της

ἰδίας υτελείας καταπαγῶν ταπεινοτητα 487. Προς δε τούτοις καὶ των ἱδρώτων ἀποστησεται των περὶ το πονεῖν, νάρκης ἄσπερ τινος κατασκεδασθείσης αυτου της φυχης. το γὰρ πολλα μοχθουντα ἐλάττονα καρπουσθαι ἐγκώμια Ioικανον καταβαλεῖν καὶ τρέψαι προς πνον βαθυν τον υ

δυνάμενον εγκωμίων καταφρονεῖν ἐπεὶ καὶ γεωργος, τανεις λεπτογεων κάμν χωρίον καὶ πέτρας ἀναπιγκάζηται πεωργεῖν, ταχεως φωταται του πονεῖν, ην - πολλην περὶ το πρωνμα κεκτημένος η την προθυμίαν, η λιμου εδέος επικείμενον My. 488. Εἰ γὰρ ι μετὰ πολλης της εξουσίας δυνάμενοι λέγειν τοσαυτης δέονται της γυμνασίας προς την της κτησεως φυλακην, ὁ μηδεν ολως συναπαγων, ἀλλ' εν τοι ἀγωσιν ἀνωνκαζόμενος μόλετῶν, πόσην πο- στησεται την δυσχέρειαν, ποσον θόρυβον, πόσην ταραχην, ob πολλω τω μόχθ μικρόν τι συναγαγεῖν δυνηθη;

489. At δε τις κα των με αυτο τεταγμένων, και τὴν ελώττω τάξιν λαχόντων ε τω μερε τουτεμ λον-κείνου

διαφανηναι δυνηθῆ θείας τινος δεῖ ψυχος ενταυθα, στε

200쪽

I38 Cis YSOSTOMUS V. VIII μ αλῶναι βασκανία, μηδὲ betro ἀθυμίας καταπεσεῖν τογὰρ ser των λαττόνων παρευημερεῖσθαι αυτὸν ε ἀξιώματι καθεστωτα μείζονι, καὶ φέρειν γενναίως, ον της τυχούσης, οὐδε της μετερας, ἀλλα τινος αδαμαντίνης αν Der ψυχῆς. - Κὰν μὲν πιεικης θ και μέτριος αγαν παρευδοκιμων, φορητον σπωσου γίνεται το πάθος ἁ δὲ και θρασύς και ἀλαων και φιλόδοξος, θάνατον κείννκαθ' κάστην εὐκτέον ἡμέραν, ἴτω αυτω πικρὰν καταστησε την λην, Ἀπεμβαίνων φανερως, καταμωκώμενος Io λάθρα, της ἐξουσίας πολλὰ παρασπῶν της κείνου, πάντα αυτὰς εἶναι βουλόμενος μεγίστην δε εν παπι τούτοις ασφαλειαν την επιτ λ ειν κέκτηται παρρησίαν, και τηντο πληθους περι αυτὸν σπουδὴν, και το φιλεῖσθαι παρὰτων - μένων ἁπάντων. 49 I. 3 οὐκ οιδας, σος ταῖς Is των ριστιανῶν ψυχαῖς λόγων Ῥω εισεκώμασε νυν καιοτι μάλιστα πάντων οἱ τούτους σκουντες ε τιμὴ, ου παρὰ τοι εξωθεν μόνον, ἀλλὰ και παρὰ τοις της πίστεως Oικείοις; 492. Πῶς ουν αν τις ενεγκοι τοσαύτην αισχύνην,ετα αυτο μεν φθεγγομενου πάντες σιγῶσι, καὶ διοχλεῖ-a σθαι νομὼζωσι, καὶ του λόγου τέλος, σπέρ τινα πόνων

ἀνάπαυσιν, περιμένωσι θατέρου δὲ και μακρὰ λέγοντος μετὰ προθυμίας ἀκούωσιν, καὶ παύσεσθαι μέλλοντος δυσχεραίνωσι, και μνῶν βουλομένου παροξύνωνται; 493. Ταυτα γὰρ - και μικρά σοι δοκεῖ εἶναι νυν καια ευκαταφρόνητα, διὰ το ἀπείρατοπι ἀλλ' κανά γε στὶ προθυμίαν σβέσαι, καὶ φυρος παραλῖσαι δύναμιν, ην μη