장음표시 사용
21쪽
se h bet Christus Deus & homo. Secundo Responis eo, scientia quae naturali demon batione probatur, de qua agunt Philosophi, non est de singularibus, sic sis vero Theologia quae fidei
reu titione nititur. Illud nomen Incaina oris aliqui Grammatici abiecerunt, quia parum Latinum , imo aliqui Catholici eo vli sormidarunt tui notauit Athanasius lib. de Incarnat. ὶ ne viderentur sauere errori Apollinaris dicentis Verbum diuinum solam carnem & non animam assumpstse. Sed liaec non ob stant , ut cum Ecclusia tali nomine utamur Primo , non quia pa ram Latinum , quo usi fuerunt tot Patres, ut August. Hiero. Leo, Cyprianus, de c. in lingua Latina bene-
meriti: & licet nouum nomen sit, nouis rebus noua nomina imponere debemus, ut voluit Cic. lib. i. Academic. quaest. Sc Hoc. in arte Poetica, sicut Ecclesii utitur nomine transii bstantiationis ad significandum nomen Euclinistiae. Neque fauetur errori Apollinaris, nam sumitur pars pro toto per figuram
bynechdoches, ut communiter sumi tur in sacra Scriptura, Ioan. I. Vertum umes, &Gen 6. Omnis caro corruperat viam luain , dc hoc iure optimo, ur nobis commendaret. Primb, veritatem corporis Christi contra Manichaeos, Marcionem, & alios. Secundo suam humilitatem, inseriorem partem nominando. Tertio veritatem passio num & defectuum quos pro nobis assumpsi, propter quae modo no est sormidandum uti hoc nomine Incarectro
rara, cum satis declaratum sit quid si gnificet, Sc nullum sit periculum erroris, ut fuit tempote Diui Athanasio.
Virum I ersum diuinum Incarnari
CON cvvsio assimatiua est de fide ; nam si V cibum caro sactum est, ergo & possibile. Difficultas
est na explicatione non repugnantiae quae sic explicatur: nam ii unionatui aehumanae cum Verbo in unitate perso
nae repugnat,erit ratione extremor unii
sed non repugnat. Primo ex parte peΘsonae assianaentis, ut probat Scotus m q.
dist. i. , de secundo rica, quia si repugnat illi, vel quia est persona diuina, vel quia est talis persona, scilicet Verbum;
non quia persona diuina, quia termina- iure dependentiam naturae humanae non infert aliquam impersectionem, scilicet compositionem , ad quam requiritur actus Ac potentia, cum persona diuina non sit actus insormans , sed terminus terminans: neque infert potentialitatem nec limitationem ; quia per hanc terminationem , non est aliquo modo Deus contractus, nec minus potens ac prius, sed solum inse tur quod terminans hanc dependentiam si in se independens, oc habeat entitatem talem, qualis rhquiritur ad terminandam illam dependentia, quod habet persona diuina. N eque est aliqua dcpendentia in persona diuina , quia in illae non est aliqua relatio realis de novo, sed solum terminat relationem realem quae est in natura humana, quae terminatio est ens rationis in persona diuina, & ita in illa non ea potentialitas neque dependentia. N eque repugilat quia talis persona Verbi terminat, &aliae personae non terminent; Nam licet quod conuenit naturae diuinae , conueniat omnibus personis, verbi grati ) creare, dcc. non tamen
22쪽
quod conuenit uni personalitati, omni-.bus debet conuenire, ut patet; nam paternitati conuenit conuituere Patrem , & non conuenit filiationi ne que spirationi passiuae ergo potest conuenire viai pei sonae terminare, de non aliis. Ratio ergo quare quaelibet persona potest terminate dependentiam
naturae alienae , est , quia quae bet personalitas diuina est independens personaliter , & quodlibet tarde pendens in aliquo genera dependentiae potest terminare aliud quod tali geDeus cognoscibilis : nam actio inca natiua transit si per humanitatem quae trahitur ad subtilici dum in Verbo, ex quo nihil imperfectionis ponitur in Verbo : de licet intei Verbum , & humanitatem, nulla sit proportio quanti ad quantum, nec duplicis, ad dimidium ; est tamen proportio desci dentis ad independens. Obiic. . Velbum perficit humanitatem, sed nequit perficere quin sit .a ctus informans quod est imperfectio. ergo Verbum non unitur. Respondeonere dependentiae dependet. . Ita Seo- quod Verbum perficit substantialiter tus littera , B ; ubi littera, C , reii- humanitatem,terminando illam, quod rho. ad hoc siori . nullam dicit imperfectionem.
αit rat onem Diui Thobandum obiicies r. Incarnare est agere,
ergo Incarnari ea pati , sed Verbum
diuinum nequit pati,ergo neque inca nati. Respondet Scotus, i. adargumenta, quod incarnare, ut est a ctio, respondet passio. sed haec non est incarnari, sed u niti vel assumi, licet prammaticaliter incarnari videatur esse passio huius actionis incarnare ; & haec actio ut transit in obiectum, transit in naturam humanam, quae dicitur assumpta vel unita. a. Obiicies,omnis dependentia est ad independens, de absolutum, sed persona diuina ut talis non est absiluta, sed relativa, ergo humanitas ab illa nodependet. Respondet scotus littera N. maiorem esse veram de dependen- ia cansati ad causam, non vero de dependentia naturae ad suppositum , ad quod se sticit relatio.; obiicies. Deus est purus a ctuset, ergo repugnat uniri, nam unire dicit potentiam passiuam. Rursus, inter sinitum de infinitum nulla est proportio, verbum est infinitum, humanitas est finita, ergo non sunt viribilia. Responde 3 quod haec potentia tantsim est grammaticalis , sicut eti m dicitur Obiic. 3 Si Verbum unitur, etiam di. citur quod generatur, sed generatio est mutatio, ergo Verbum mutatur, quod est impossibile. Respondeo quod Verbum dicitur generari per communic tionem idiomatum, non tamen mutari,
nam mutatio non fit nisi per formam internam , generatio enim in creatis est mutatio piae suppositive, quia semper praesupponitur mutatio per alterationem. Addo quod generatio denominat terminum , de ita dicitur Deus genitus I at vel b mutatio denominat subiectum, verbi gratia, in creatis materiam primam , & in hoc mysterio humanitatem , & haec dicitur mutata, de quae conueniunt humanitati in abstracto, non praedicantur de Verbo, Mita nec per communicationem idiomatum dicitur Verbum mutatum. Addo a. quod neque humanitas dicitur proprie mutat , nam ad hoc debebat duratione praecedere unionem. vides cotum in 3. d.st. 7. quaest. r. 6 ad argumenta, ubi respondet ad hoc argu
Quod non repugnet Incarnatio ex parte naturae assumptae , probatur ex Thomistis , quia humanitas est prias natura, quam personalitas propria, er-
23쪽
go poterit Deus huminitatem assume re telicta personalitate. Sed contra, quia etiam genus est prius natura specie , & nequit esse sine specie. Ratio ergo est, quia natura singularis distinguitur realiter a personalitate, de ita poterit Deus sibi unire naturam relicta personalitate quae inassumptibilis est. Sed obiicies r. eo natura est singularis quo persona , nam est singula. ris, quia pir se existit, quod in natura intellectuali est personam esse; ergo non potest assumere naturam , quin Merson massumat, quod est imposnbi- e. Respondet Scotus quod per se existere, ut opponitur inhaerentiae in alio,
est proprium substantiae singularis , at vero persona vltra hoc addit esse per se incommunicabiliter, ut qua, de Ut quod, de hoc reali et distinguitur a singula
a. Obiicies . quia haec incommunicabilitas qua persona constituitur,
est modus naturae singularis, qui licet realiter distinctus sit a natura, est in- se parabilis ab illi, ergo. Respondeo est e inseparabilem, ita quod iste modus nequit esse sine natura singulari, quia modus non est sine re, cuius cst modus, bene tamen potest esse humanitas sine tali modo, cum sint realiter distincta. 3. Obiicies quod repugnat ex parte utriusque, ite, Deus de crea- cura magis repugnant inter se quam duo contraria , sed ista non possunt esse simul, ergo neque Veibum dc humanitas. Respondet Scotus quod
Repugnantia non prouenit a maiori
diuersitate, nam magis diuersa sunt superficies de albedo , quae sunt diuersi generis, quam albedo & nigredo, quae sunt e uidem generis ; & superficies de albedo sunt simul , non mea albedo α nigredo sed ex .op positione quam non habet verbum,
Virum dicta tu biliris I ncarratioris lumine solo naturali posse sit c tu ci DIς0 i. non potest ostenili ratione naturali quod hoc myste tua, sit imposui bile. Pcobatur, qu a s non repugnat ex dissicultate pracedentii, ergo nec est impossibile a parte rei, et-po neqvi conuinci potest est: impossibile Et constitiatur, quia de fide est Deum factum esse hominem, ergo est
verum, ergo non potest ratione naturali conuinci quod sit impossibile.
Dico 2. cum communi sententia neque ratione naturali sola potest probari possibilitas Incarnationis. Probatur i. ad Epse L. 3. ubi Paulus vocat
hoc mysterium inus bilis aeuitias christi, oe sacramentum absconditum. Idem ad Coloss. i. & i. ad Corinth. i. Ibi Leo. Ambros de Incarnatione Verbi, Epistola io. de ii. August. oc Chrysost.
dcc. apud RecentioreS. Probatur ratione , nullum est me 'dium ad hoc cognoscendum , nam neque est causa naturalis, neque etiam e
ieci per quae cognosci possit, cum I ncarnatio neque habeat causam natur
lena , neque effectus naturales ab illa
prouenientes. Deinde ad hoc cognos cendum requiritur, Vt naturaliter co
gnoscatur omnipotentia Dei, & potentia obeἡientialis humanitatis ; sed
virumque excedit potentiam naturalem creatam , .ergo nequit cognosci.
Ex quo colligit optimὰ Suarer, quod neque probabiliter poterit Angelus. cognoscere talem possibilitatem, sed si illi proponeretur haec quaestio, ut impossibili si V erbui ncarnati, suspen
24쪽
deret iudicium suum, di nihil prorsus
Obiicies r. Angelus comprehendit naturam humanam, & cognoscit personalitatem esse a natura realiter ch-stim iam, ergo ab illa separabilem,ergo oc naturam Deo umbilem. Respondeo Angelum comprehendere humanitatem quantum ad praedicata essentialia, & proprietates, non tamen illius potentiam obedientialem quae te spicit Deum supernaturaliter operantem, nisi illi reveletur : & licet cognoscat natu ram realiter distingui a personalitate, non tamen cognoscit posse esse sine illa, sicu i neque q uantitas potest esse si ne figura, licet realiter distinguatur. Neque cognosceret, an posset pei sonalitas diuina terminare talem naturam s- ne imperfectione insormationis , de compositionis ; & ita nihil iudicaret, si prudenter ageret, & si iudicaret, diceret esse impossibile. Obiicies r. Angelus naturaliter c gnoscere potest resurrectionem hominis esse possibilem , ergo Inrarnationem. Respondeo negando antecedens, qui Licet resurrectio non sit supernaturalis quoad substantiam sicut Incarnatio, est tamen quoad modum, & ita eius possibilitas nequit cognosci. 3. Obiicies, ratio naturalis non dictat Incarnationem elle impossibilem, ergo dictat esse possibilem, quia inter possibile, & impossibile non ea cur medium. Respondeo negando coris eque imitam ; nam ratio naturali in hoc casu
tacet. Quod si ali bosi Philosophus
interrogatus de pol talitate Incarnationis attente rei pondeat ex principiis naturalibus, deficiet, mittens falcem in messem alienam, quod falsum iudicium proueniret ex desectu luminis supernaturalis, & ita deberet tacere. Quando
dicitur quod inter possibile & impossibile datut medium i . Respondςo
ita esse a parte rei, de lic hoc mystcrium est possibile tamen datur medium inter iudicare esse possibile, & eZeim possib. te, scilicet tacere &abstrahere . ab utroque iudicio ; nam ista iudicia
non sunt contradictoria, scd contrariapo stiva. . Obiicies, ratione naturali ostenditur Incarnationum et se credibilem, ergo possibilem. Responsseo negando consequentiam , nam aliunde simitur
credibilas , aliunde possibilitas rei: Nam quod aliquid si credi ite, piovenit ab extrince co, scilicet ao auctorit te dicentis fide digni: quod sit possibilet, cx propriis princi pris internis prouenit ; unde potest homo fide dignus dicere rem impossibilem, & facere iulam credibilem. Addo quod ad euidentiam credibilitatis requiritur reu latio, & ita etiam ut ostendatur possibilitas Incarnationis. . Obiicies, ratio naturalis potest attingere solutionem omnium argumentorum, quae fieri pollunt contra
possibilitatem huius mysteri j, ergo p test cognoscere possibilitatem. Probatur I. ex Scoto in 3. dist. i. quaest. i. ubi soluit omnem repugnantiam tam ex parte assumentis quam naturae alliam-ptae, ut vidimus difficultate prscedenti. i. Probatur ex s. Thona a i parte qu*st. i. art. S. loquente de mysteriis supc
Respondeo cum Vas i. parte disput.
II. cap. io. quod ratio naturalis in acomnia argumenta soluere negat ue, scilicet cognoscendo qucd talia argumenta,& Principia eorum non conuit, sunt; non tamen poterunt soluere solitiuὶ scilicet oi cndendo quod pi incipia
eorum argumen: orum iunt euidenter salia, & opposita cui denter vera, de ita Theolcgus ratione naturali poterit respondere negati ire omnibus argumentis infidelium factis contra no-
25쪽
stri mysteria fidei. Ex his rei ciuntur eius natiuitatis : Malachias, Ioannem Porphitius, Persius,&Mij Philosophi Praecursorem eius, Ecce ego mi o Auginqui ideo negabant possibilitatam In
carnationis , quia viribus naturae co
gnosci non poterat, nam ut dixi, solum ex reuelatione cognosci potest.
venerit nos as ii E fide est Messiam ventile, quod
nullaes haereti cotu negauit, quod si aliquis neget, facile conuincitur ex
Ioan. l. cap. naim haeretici fatentur vetus de nouum testamentum , nam cum
S maritana dixisset. ποι'ia Messias venit, &c. Christus respondit , et sumquil purtecum. E i M.tth. i 6. ait Pectus, iues christus Filim Dei viri. Contra I i. datos negantes Messiam venisse probatur , quia videmus eos non habere Regem nec Ducem in temporalibus, imo neque eos esse in uno populo congregatos, sed dispersos per uniuersum orbem, dc abiectos, ergo impletum est illud Genec .9. Non
inferetur Sceptrum de Iuda. Dux ά femore aura, AEnec veniat aut mittendus ely. r. Pt
batur ex prophetia hebdomadarum, Danielis '. quae quidem hebdomadae, daei explicent, fingunt duoa Messias. siue intelligantur de anuis lunaribus, unum paupere alterum diuixem, qua siue solaribus, ut debent intelligi, iam re valdE a scopo aberrant. sint adimpletae illae sexaginta&noaem Dices , si sacra Scriptura habet ab aedificatione templi Hierusalem. plures sensus, nimirum litteralem, me 3. Pcobat Patres ex x Aggaei, adhucmι- taphoricum, & spiritualem, ergo non dicum est, de enset desidemus c Pis ten- habes escax argumentum ad probantibus, & Christus est iste. iuxta illud dum Messiainventile, contra Iudaeos, Hieremiae η'. V eerit expectaris gentium; nam tunc I. leti pollent recurre i e ad Et illud modicum quis non videat es- sensium metaphoricum, qui non signi- se adimpletum Denique, quia in ficaret Messiae aduentum. Respondeo Christo adimpletae sunt omnes pro- quod cum omnes prophetiae debeant phetiae quae erant in veteri testamem adimpleri. alias Deus esset mendarito de Muisa : Isuas enim praedixit quod nefas est dicere; hinc est quod Conceptionem & Natiuitatem eius ex prophetia quae loquuntur de tempore Virgine. Mici as Bethleem. locum aduentus, litteraliter debent intelligi; lum meum; Isaias 33 vitam Jc miracula ; Zacharias s. ingressum in Hierusalem lis per Asinam; omnes Prophetae
Passio tem, Je Mortem. prae siet tin, David Pial. 2s. Deus Deus meMs, &c. Pi l. Reluriectionesia,& Pl al. 7. Ascensi ο-nzm , de quo late nostet Petrus Gai tinus a l. 4. usque ad ii. de fidei are nis ; ex quo transcripserunt Recentiores, de Suarea disput. I. per quatuor sectiones. Cum vatia, & innumera sint sacraescripturae loca, quae contra hanc vertitatem obiiciunt ludaei, de difficile stomnia adducere, debemus ad soluti
nes communes recurrere. Et ita qnaim
do in Sacra Scriptura dicitur quod Messias dabit nobis abundantes diuitias, intelligenda est de bonis spititualibus : ' quando dicitur quod tunc habitas. lupus curiona, 9 c. debet intelligi metaphorich i falluntur enim Iudae. quia solum attendunt ad litteram occidentem, de non ad spiritum uiuificantem. Quando vero Sacra Scriptura narrar aduentum Messiae glo uoluin, interuligitur de secundoaduentu ad iudica dum, non de primo: quod vi aliqui I
26쪽
Eccum aliae non possint in sensu litte rati verum sensum habere, recurrimus ad alios sensus quia omnes simul ad implendae sunt, & ita in omnibus icialibus cfficaciter arguimus contra i udae os qui ve us testametriunt satentur.
E stam in lege promi ilum sutu-
Lxit Dominus Domino mea, nem' potent
ei resto idere. Vbi caldaea ver te pro Domina mea; Verbo suo. de s tune confusi
fuerunt Iudaei modo et ra confundamtur, propter quod ni illa omitto in Recentioribus videnda.
Obiiciunt illud Deuteron. i 2. ubi ait Moses , suscitabit Prophetam I cut 8- sum, sed Moses non erat Deus , ergo neque Messias. Respondeo cum Tectullian. lib . contra Marcionem cap. . quod dicitur Messias similis Mosi in natura humana, & quia erat perfe-
cum esse verum hominem Iu- i ctus Legissator, dcc. non tamen in om-daei nunquam negarunt, quippe ex se-lnibus: de licet ibi Messias non dicaturmine Abrahae, de tribu Iuda & David, Deus, non tamen negatur, nam non Deuteron. 18. ait Moses, Pr betam de semper opus est ut in sancta scriptura sente tua , π de si uiribus tuis, scut me is suin se citabit tibi Dominus , quae verba,ntelligenda ei te de Messia docuit Stephanus Actor. 7. coram Iudaeis, qui non negarunt, sed illi assentierunt: tantum hoc est probandum coni. a Va. te uinum, α Apollinarem Haereticos negantes Christi humanitatem. Pro.
batur ex Deuteron. 13. citato. 2. Pio
batur Ioann g. quaeritia me intit ficere, hominem, qui verisi in vobis i cuius sum, inediuinitas a seratur. Maior dissicultas sumi potest ex verbis sequentibus, ipsum audies, seu petisti a Domino Deo tuo in Ori b,
quan O dixi I, 3 ura non audiam vocem Domini Dei mei, Exod. a. Ex quibus vid tar sequi Messiam non esse futuit m Deum nam Iudaei volebant audite Messiam, de nolebant Deum audire. Respondeo quodIud i nolebant Deu ni audire cum terrore δc maiestate, Exod. 2. sed volebant Messiam audire quam. Et eriai cobatut ex Natiuitate, Vita de uis esset Deus, quia simul erat homo Morte Christi quae in Evangelio refe- humilis, de mansuetus. Hintur. Deniquε probatur ex fine In- Probo 1. contia Theodotum , Eccarnationis; naria sicut ex νηο homine pecca- Paulum Samosaterissem Haereticos , tum in omnes homines,ita ex um vero homine, Messiam esse Deum, Ioan . s. ait Christus antequam Mirabam feret , το sum,
Et Ioann. io. Ego opulcr ni m sumus gratia, ad Rom. I. Messian, esse verum Deum, non solum contra Iudaeos, sed etiam contra haereticos probandum est, primo coL. tra Cerinthum, Carpocratem. Sc cxt. ex Plal m. ioi. Initis ita iam ne terram
sendasti , quae verba de Christo intelliguntur, ut colligitur ex sequentibus, tu exurgens misereberis S O . Et ipse Chri
& Paulus ad Roman. 9.de christo quieti
Deus benedicturi Denique Ioan. cap. I. scripsi suum Euangelium contra hunc errore, Verbum es at apud Deu, Peiu crat
Rei pondet impudenter Erat mus, quod cum dicitur , Verbum erat apud stus ex Piaim. io 9 probauit contro Deum, in Graeco legitur cum articu- Iudaeos Matth. 22. dicens, cuius Filius to , ita , apud hunc Deum , ut signifi-s Christus 3 Dicunt ei, David. Quam. cetur sernionem elle de vero Deo 2 sed do erga Dauid ,reat eum Dominum dicens, cum dicitur, Deus eras rabum, non ost
27쪽
articulus, hic, in Graeco. Sed contra, quia licet D us ponatur sine articulo, significat verum Deum , nam eodem cap. dicitur, fuit homo missus a Dea, ubi Viax, a Deo, est sine articulo & significat verum Deum. Deince si diceretur ic Diui trat V erbum , cum articulo , hici, non denotaretur distinctio Patiis , de Fiiij, quod etiam intendebat Ioanncs, nam significaret quod Pater esset Filius. Denique ad Rom. 2. & i. Ioan. 1. I risius dicitur , hic Dcua , cum articulo.
Petes quomodo conuincendus sit Paganus & Gentilis iacgans hoc my-ilerium, qui non recipit Sanctam Scripturam. Respondeo quod ratione naturali couinci non potest, tantum ps bari potest esse credibile ex miraculis, ex concordia ex au ctoritate dicentium,&c. de quo Tractatu de fide. 2. Probatur ex S. Scriptura quae seseuata est a Iudaeis in initiis Christi, in qua est haec veritas.
3. Ex praedictione Sibyllarum Gei tilium quae multa de Christo praedixeruint , Vel qu a legerunt libros Prophetarum , quibus fidem saltem humanam adhibuer ut, vel quia diuinitiis suerunt in liructae, quod est verisimilius, de quo
Aug. is . de ciuitate Dci cap. 2 . Lactant. l. . cap. IS.
Pro huius my sterii explicatione plura adducuntur exempla ab auctoribus, qua reiicit Faber in 3. disp. I. c. 2. con-giuentius est adductum a Scoto q. l. f.
in primo dici, ubi ait quod in accidenti duplex est liabitudo, una tanquam for . mae ad iubiectum quod informat, &arguit in si bibeto imperfectionem, scilicet potentialitatem: altera est ad subicctum tanquam ad sustentans ipsum accidens , & haec habitudo dicit in subiecto persectionem, scilicet virtu tem ad sustentandum, de in accidenti
dicit indigcnti in sustentatiopi: ; de huic secunda habitudini est smilii
incarnatio : nam Verbum sne imperfectione sustentat humanitatem , dc humanitas dependet a V cibo in sustentatione, licet sit differentia, quod
hic non est inhaerentia, quae reperitur in accidenti.
SVpposito quod futuritio huius my
steri j nequit ab intellectu creato cognosci sine reuelatione , quia qμ sunt Dei nemo ceti serit, insi Spimus Dei. Difficultas est de mysterio iam existente : de certum est quod ex naturalibus intuitiue nequit cognosci ; nam necelle esset Verbum cognoscere,
quod cum sit Obiectum voluntarium,
ut dixi Tractatu de Visione, non c gnoscitur nisi utilit se manifesti re : sed disiicultas est de cognitione abstracti-ua , dc arguit tua vel mediata ex aliquibus principiis, vel euidentibus, vel pro
babilibus; vel in mediata per profrram speciem, & d is cultas est de intellectus cparato: nam intellectus corpori immersus cum pendeat aphantasmatibus, non poterit cognoseere mysteitum, de quo non datur phantasma. In quo sensu est l. sententia dicens posse intellectu viribus naturae cognoscere hoc my stetium, saltem ai gui Muλ, di quod Daemo es de facto nou ogno uerunt, quia a Deo sue iunt impediti. Pro hac sententia citatur Scotus ii A. dist. is. quaest. S. littera, M , sed immerito, nam scotus tantum vult quod poterant Daemones cognoscere integritatem Vatinis, sicut
tactum digiti ad digitum , quod veruna est, nihil tamen dicit de Incarnatione;
28쪽
de nota quod ibi Scotus loquitur de
cognitione intuiti ua. Hanc sententiam tenet Rada 2. parte contro. s. art. 4. Conclusione s. Insinuat Faberin Σ. dist. 36. cap. a. numer. . citat Scoturn in .dil. 6. quaest. .ada. principale,ubi nihil de hoc. Hanc sententiam
notat,ut temerariam & erroneam Ca-btera disput. . S. I. immerito tamen,
cum sit valde ptobabilis ,& ego illam si pilis defensavi.
Secunda, & vera docet non posse Angelum, neque intellectum separatum cognoscere ex viribus naturae hoc mysterium, sic sanctus Tho. l .p, quaest. 37. art. . ibi Thomistae, Molina disp. i. Suares lib. 2 . de Angelis cap. 29. Vas'. disp. 2I .cap. 3. de alij. Probatur; nam ad cognoscendum hoc mysterium secundum suam entitatem, debent co-inosci humanitas, unio ,& verbum
ed neque viaio, neque verbum cognosci possimi ex viribus naturae, ergo. Probatur minor; nam vitio non co-guoscitur cum sit relatio, ut suppono, nisi cognoscatur terminus , ut docet scotus quodlibet i . litera DD. terminus, qui est verbum clim si obiectum voluntarium, non cognoscitur ex viribus naturae 3 ergo neque hoc mysterium. Pro i. sententia obi jcies i. scotum
dist. ro. citata, & alibi dicentem obiectum adqquatum intellectus separati esse omne ens, etiam supernaturale, quo sudanacto,dixi tractatu de angelis, posse angelum naturaliter cognoscere mysteria gratiae actu existentia. Respondeo verum esse de mysteriis , &obiectis, quae non dicunt ordinem intrinsecum ad aliquid increatum , ut recte notauit Faber in disp. 43 cap. vlt. incarnatio vero inuoluit verbum, quod est obiectum voluntarium dc nς-quit viribus naturae cognosci.
a. Obij cies angelus ea viribusn
turae cognoscit omnia obiecta creata: ergo cognoscit personalitatem creatam,quando existit; ergo de carentiam eius, nam secundum quando non existit, Aristotele 1. de anima textu Io . Visus est luminis de tenebrarum: id est, eadem potentia percipit habitum de priuationem eius; cognoscit ergo Angelus, cum videat actiones rei subsistentis, humanitatem Christi subsistere, α non subsistentia creata quia iripse illam videret, ergo optime colligit , ergo fhbsistit aliqua sibsistentia
diuina. Respondeo concedendo Angelum cognoscere ex effectibus talem humanitatem subsistere: cum vero dicitur, non videt subsiste te subsistentia propria ; respondeo quod in sententia probabili dicente personalitatem consistere in duplici negatione,
non cognoscebat angelus carentiam talium negationum: nam hoc debebat cognoscere per communicationem, quam habebat huminitas; de cum haec esset xd verbum, de verbum ex naturalibus non cognosceret ; neque communicationem, dc ita potius ex naturalibus iudicaret,quod erat incommunicata: At veto in sententia affirmante personalitatem esse aliquid positiuum, vere cognosceret angelus se propriam subsistentiam ibi non videre,non tamen euidenter cognosceret ibi non esse: nam poterat occultari a Deo.
Addo quod licet cognosceret ibi non
esse subsistentiam creatam, non tamen euidenter cognosceret esse diuinam: nam ag hoc non habebat medium, climex naturalibus non cognosceret esse possibilem talem unionem, & ita sus pensus maneret, nisi iudicaret Deum illi creatam tersonalitatem occultare. Petes utrum intellectus separatus ex miraculis quae Christus operabatur, poterat euidenter cognoscere
Christum esse Deum dc hominem.
29쪽
Respondeo quod ex miraculis praeci , minime, quia quilibet minister Christi
poterat exdem de maiora patrare, iuxta I 'an. i . Qui crediderit in me, opera
μη Cafacio Ue faciet, o maiora torum faciet. si veto ipsa miracula coniungantur vaticiniis Prophetarum de Christo venturo, de quae I Christo fiebant in confirmationem suae doctrinae, qua se Deum & hominem prςdicabat, euidenter conuincebant eje credibile Christum esse verum Deum Schominem, & hoc docet Scotus in . dist. Io. 3. 3. ad i. in fine. Suares disp. 3. Sect. 3. de Ratio est qui 1 illa miracula, sola Dei voluntate fieri poterant, dc Deus assirmabat, quod fiebant in confirmationem, quod Christus erat Deus& homo ; ergo cum Deus nequeat nos sallere, euidenter colligitur illud esse credibile. Vnde colligit Scotus citatus Sod quando Daemones ignorabant 'hristum esse Deum , instigauerunt Iudaeos ut crucifigerent , postquam vetb cognouerunt, intellige argutiuE, esse Deum, persuaserunt contrarium per uxorem Pilati, Matth. 27. nibu bi Iio illi, dec. Dices i. ad Corint. a s Inauissent,nμmquam dominum gloria crucifixissent. Respondeo i. haec verba intelliguntur ab Origene de Tertulliano de Iudaeis non de Daemonibus. 2. Respondeo a. in ordine ad aliqnem finem, de in hoc secundo sensu, idem est conueniens
quod utile, de quo statim in primo
sensu. Dico r. conueniens fuit Deum incarnari,non quia ex hoc adueniret Deo
aliqua persectio intrinseca; nam solam illi venit aliquis honor. cultus de gloria , quae Deo extrinseca sunt, sed qui
fuit iuxti exigentiam suae naturae. Pr bacur: nam per incarnationem suerunt Dei attributa manifesta , ut ait Damasc. I. fuit sapientia, quia cogitauit modum inexcogitabilem, quo una per 'sona esset Deus de homo. 2. Potetia enficiendo opus supernaturale omnino. 3. Iustitia,ita ut Dpus ignosceret peccata, non tantlim liberaliter condonando, sed etiam accepta persecta satisfactione. Dices, m1ior conuenientia esset quod gratis nos redimeret. Respondeo negando nam maior gratia est dare nobis situm filium. i. quia iniustitia est tradere innocentem, propter nocentium salutem. Respondeo esse verum quando est contra voluntatem innocentis, dc quando traditur ab eo, qui non est dominus vitae: Christus verboslatus es, qAia ipse moluit, de Deus est Dominus vitae Christi, sicut de
Ostenditur charitas ut ita Deuteum Scoto in . dist. io. quaest. 3. 9...di mundum diligeret mimium suum insta--UMmenta, ante literam, N . nunquam lerucifixissent, id est, nunquam me redimi eius morte procurassent: benE tamen , ait S cotus in s.citato, voluissent ipsum mori sine redemptione humani
generis, si fieri potuinet. DIFFICULTAS SEPTIMA.
Miram Peum Incarnari fuerit omninὸ
Vpliciter potest aliquid dici conueniens alteri, i. absolutὶ & in se,
uitum daret. 1. Eius bonitλs, quae ex natura sua est sui ipsus diffusiua. Dii ius Dyonisius lib. de diuinis nominibu . ergo clim Deus est summum bonum, summoperὶ debebat communicari; sed
incarnatio est semina communicatio saltem intensiue, ergd conueniens erat quod incarnaretur in natura rationali. Contra hoc obiicies i. qui1 non pia ne bonum conuenit Deo: nam mugire est bonum de non conuenit Dco.
30쪽
Respondeo quod est bonum mugire respectu illius naturae quae exigit talem actionem. Deus vetb non exigit, de ita non est illi bonum, x. Obij cies communicare se aliis non est proprium boni, alias Deuet qui ab aeterno non se communicauit, non esset absolute bonus. Rursus, quod est proprium boni necessa tib per te illi conuenit, sed Deus non necessario, sed libere se ad extra
communicat , ergo communicare se
aliis, non est proprium boni. Respondeo,quando dicitur quod est proprium
boni se communicare, id est, conionum bono,& iuxta exigentiam suae naturae, scut dicitur proprium est agentis naturalis generare sui simile, id est, iuxta
eius exigentiam, neque requiritur
uod illud quod est alicui consonum,
it eius persectio: nam generatio non
est persectio generantis, sed geniti, licet in generante praesupponat persectionem , nimirlim virtutem , neque generare conuenit generanti necetiario, sed contingenter : ita licet Deum se communicare non sit illi persectio. nec necessario illi conueniat, dicitur
quod est illi proprium, quia est iuxta
exigentiam suae naturae. 3. Incarnatio non est sunma communicatio : nam maior esset si tres diuinae personae sese incarnarent , vel verbum plures naturas assumeret.
Deinde quia maior commanicatio est qua Deus beatis communicatur , cum sua beatitudine non compatitur miseria aliqua quae compossibilis est cum incarnatione, nam in Christo fuit dolor,tristitia, dcc. Respondeo ad I. pro bationem, quod maior esset communicatio extensua, non verb intensiva. Ad 1. Respondeo quod in beatitudine Duus per modum obiecti, dc accidentaliter communicatur; at verb in Incarnatione substantialiter,& in unitate
perionae S cui unioni debuntur saltem de congruo omnes gratiae & ipsa beatitudo.
Dico L. Incarnatio fuit valde conueniens naturae humanae, si quidem ipsa est summo affecta honore, & adoratur latria , & Christus constitutus est in illa natura humana, caput hominum & angelorum, & innumeris gra tiis de donis supernaturalibus suit illa natura insignita. Dices, natura humana habet aptet tum naturalem ad propriam subsistentiam, ergo in verbo est violenta, de ita illi non fuit conueniens. Respondeo quod licet si violenta secundum appetitum innatum, non tamen secun-d sim elicitum secunddm quem ivult quod meliu s est, & ea absolute non est violenta, sed tantum secundam quid, de quo alibi.
Dico 3. Conueniens suit toti uniuerso; nam homo secundiim Gregorium hom. 19. in Evangelia cum omnibus rebus in aliquo conuenit; habet esse commune cum lapidibus, vivere cum arborisus, sentire cum animalibus , intelligere cum angelis, re ita si homini conuenit,toti v niuerso fuit conueniens. Deinde, quia ut sic essent in uniuerso generationes omnibus m dis; erat enim generatio ex patre sine foemina nimirsim aeterni verbi: fuit generatio ex viro& foemina vi est nostra;
suit etiam generatio sine viro & sine Remina, ut productio Adae: deficiebat ut esset generatio ex foemina; sine viro,& haec suit Christi Domini. Rurssis est
in uniuerso una persona in una natura,
ut in nobis contingit; fiant etiam tres personae in una natura Miuina scilicet in Deo; deficiebat ergo ut esset una persona in duplici natura, scilicet diuina& humana. Dices, conuenientius esset, ut assu- . meret plures naturas humanas, vel assumeret Angelicam,quae persectior est