장음표시 사용
301쪽
3. di 'st. abstracto, ut dixi disseult. t. seenne. propriam. Nolus tamdiu dicendum i F respondeo. eumScoto littera, E , quod
claras coto iii 3: dist. r. ait: i. quaest. 2. per communicationem idiomatum, solum dicuntur de Deo , quae sequuntur
unionem, non veto . qUaecX primunt unionem . vel qua conducunt ratione viae ad vitionem, alias sicut dicitur natura diuina affunapsit humanam, dic retur per communicationem , natura
diuina assumpsit naturam diuinam, quod est salsum. Instabis, ergo Deus non dicetur genitus, nec conceptus ex Virgine per communicationem, si quidem generatio est prius natura quam sit unio, de ea veluti via ad unionem. Respondeo negando sequelam , nam non loquia littera, A , M se drantam, De cum communi iententia, dc Ditio Thoma qu.
s occa disp. 6 ς. proniam. Pro baiabitur prim b, nam verba sacrae Scris: turae in toto rigore sunt intelligenda,ed ex Sacra Scriptura constat Veibum
factum esse hominem, ut vidimus, er-
gQ, dcc. Prob t d cotus, quia factio passiua non in ludit sot maliter . nisi habitudinem facti ad faciens, Ze ordinem ipsus facti ad non esse praecedens, sed
Deus per actionem aliculus facientis, scilicet Trinitatas. Se est homo, Se non semper fuit homo, ergo ptopris famas mur de his quae praecedunt, desunt viae est homo. Probatur minor: quia quando aliqua necessarib concomitantur, si unum est per factronem alicuius, etiam& reliquum ; sed naturam humanam via in Verbo personaliter, de Verbum esse hominem , necessario concomitantur, & natura hnmana est unita Verbo per factionem Trinitatis, ergo fecit etiam Veibum esse homi
Sed obiicit Diuus Bona uentura,
quia si e siet propria propositio , sequeretur Deum mutatum esse. Respondet Scotus negando sequelam, nam tantum humanitas mutatiar, dc
hoc susscit, ut sitiein factione qua dam secundum dici, de extrinseca de nominatione , verE dc proprie dicatur, Deus sinus Ui homo, sicut vere dc pr ritu paries denominatur dexter, a dex-
ccri tace exastente in animali.
Dices, si natura humana fuit mutata, saliena per communicationemidioma tum, haec erit vera, Verb- est Ialum. Respondeo cum Vasquea , piimb negando, quia quae dicuntur de humanitate, tolum in concreto,vere praedican-
ad productionem humanitatis, sed de
his quae sunt viae ad unionem. Sed instabis secundo, si Verbumdicitur genitum , de conceptum, ergo demutatum. Probatur consequentia,nam coceptio & generatio sunt species mutationis. Respondeo negando consequentiam, nam generatio de mutatio formaliter distinguntur, de ita optim. Verbum dicitur genitum , quia gene ratio denominat terminum ad quem, verbi gratia, b inem, de cum ea quae conueniunt homici , conueniant Deo, optimE dicitur Deus genitus ἔ mutatio vero non denominat iusi; subiectum
verbi gratia in generatione substantiali, materiam primam, in hoc mysterio, humanitatem ι & quae conueniunt humanitati in abstracto,non praedicantur de Deo, ut dixi dissiculi. i. Addo cum Scoto , quaest. ista 2. littera, E,
quod ad hoc quod humanitas proprie
dicatur mutari, requiritur quod tempore prςcedat ipsam assumptionem, quod in pi xlenti non contingit. Quae res utrum haec sit vera , min
302쪽
MO singulatis & facit hunc sensum,
Deus factus est suppositum terminans
Obiicies. V dum sinum es lictimabie h.ma H Devi , erga Verbum DCtimea Devi. Variὸ respondent Auctores: Suarez dicit quod est syllogismus inquatuor terminis: Vasqueet, & Hur- rado dicunt,quod in illo est fallacia ac-eidentis, ut cum dicitur video venientem, sed venies est albus,ergo video album e consequentia est falla . nam a longὸ non cognoscitur, quod sit albus: Valeret tamen consequentia si diceretur , ego video illum qui est albus. Sic etiam valeret consequentia, si diceremus, ergo Verbum ficium es , qui ei I
Lorca respondet, quod hic syllogi Lmus peecat, quia ex pluribus particula. ribus nihil sequitur, sicut in isto syllo- ismo, quoa ego tum tu non es , ego iam homo, ergo tu non es homo. Et si instes, quod etiam hic syllopismus est ex particularibus, & bene infertur', hichoma mortuus est, Deira est histima, ergo Dem
mortuus est. Respondetur esse verum ratione materiae, & per coinunicationem idiomatum , non vetb ratione tamaa.
Quarto respondet Montessi nos, quod indicto syllogismo variatur sup positio, nam cum dico, Verbum octum .s hic hum. hichum. sumatur a parte praedicati, supponit formλliter ; sed in minori cum idico , hic homo est Deus, cum ponatur , parte subiecti, supponit ma ei taliter pro persona, α sorte hoc est, .quod inquit Suarex, esse syllogis.
mum in quatuor terminis. iEx his constat, has propositiones esseveras, Drui Dctus est christim, Isui, μα- s. Jec. N a sensus est, sectiu esse hic hemo, secus est de ista Teirus sacIus est humo . nam Petrus non praesupponitur ad esse hominis, sicut praesupponitur Dis ita salieni in hoc sentu non est ver Circa seeundam propositionem,scilicet, bimose Laest Deus, prima sentent a
negat esse veram de rigore sermonis. Ita Diuus Thomas,quaest. Ic. art. 7. ibi communitet Thomistae, sua reet , Vas-queet disp.6 . cap. I, Monteini nos tenet ex parte, Lorca disp. 6 I. citata , de ut probabilem deffendit Rada controueis. s. arr. s coiictus s. sed loqui tur contra ncst tum Doctorem Sub
Ni bis dicendum est, cum Scoto in tertio, dist. , quaest. r. 1 littera C. &Scotistis. Rada conclusione 1. Fabro disput. i8. Gabriele, &c. hanc propositionem simplicit ei cile veram .pro quis notandum est, quod si ly, flus, se teneat ex parte subiecti, quasi dicam Ws, rima qui es D ius , es Deus ; est falsa. quia, homo, cum etiam includat suppositum , non est factum. Secundo D ly. Ddius, sumatur ex parte praedicati, ac si dicamus, hιmo esse Dcus , qui est Lmi, etiam est falsa ; nam Deus non est factus: . sed istae lucutiones sunt impropriae, ut docet sanctus Thomas arr. 7.
Tertio si per ly, si is, significentu
aliquem hominem acquisiuille disionum Use per factionem, ita quod talis homo praesiipponatur, Ac supponat pro suppo uto ; etiam est salta propolitio, nam Christus non suit praesuppositus ad unionem, nam semper fuit Deus, in quo sensu diximus cap. i s. dissic. a. esse faliam propoctionem, Irfini prata su- natus est filius Dei. Quarto modo potest terminus, bino, supponere pro natura humana, de in hoc sensu, ita quiunt, F ber disp. i8. de quidam alius ex nostri quod est vera, & ita loquitur Scotus S ed contra primo, quia humanita uon est facta Deus. Rursus huisanitas non est homo. ergo in hoc sensu non veri'ificatur propositio. Secundo, quod Sco-
'tus quaest.. illa secum 'ς verbum hab*t de hamanitate. Larca & Radi
303쪽
dicunt,quod λι- sopponit in illa propositione, suppostione limplici de immobili, pio bomine in communi,& abstracto, singulari, in quo sensu no semper boms fuit Deus, & ira est vera, boma factus esse
Deus, sed hoc reieci cap.ry. diff.I. Contra Suare E &Vasque t.
Propter quod philosophandum est de hac propositione , boma factus est Deus, sicut ibi dixi de illa, Christus praedestitiatus est filius Dei, quae est vera su-niendo totum hoc complexum : Et
piobatur ex Augustino, primo de Trinit. cap. i 3. dicente, tali fuit in His, xt Deus faceret hominem, cr hominem Deum. Et Gregor. Nazianz. orat. F. bic homo, Deus effectus est. Idem habet Damast. lib. 3. cap. M.
Rcspondent Recentiores, quod isti Patres piὸ explicandi sunt, sumendo concretum pro abstracto, id est,sa tam est xt natura humava Christi sol rat is pcr-sstia nivi; sed contra, quia in hoc sensu loquitur Scotus , & loquitur ut Patres in quo sensu dicit solum ess e veram propositionem: & ipsi Recentiores dicentes absolutὶ esse falsam, loquuntur contra Patres, qui eodem modo lo quantur de ista propositione,ac de illa, Deus factus est timo. Ratione probatur is colo, illud simpliciter enuntiatur tale, quod peractionem alicuius agentis fit tale, & prius non erat tale; sed homo pet actionem Trinitatis sit Deus, & prius non erat
Deus, ergo verὸ & simpliciter enuntiatur , bam factus est Deus. Et confirmatur,
quia vitio est relatio mucua , sed per unionem haec est vera, Drus Iactas sibo m. , eigo stati iter ista, b mo factus Ut
ceus eo tamen discrimine, quod hae telatio est realis inhumanitate, in Verbo vel b solem rationis, ut dixi cap. t. dissi c. 3
Responderit Th6m istae, quod vi Esept pduto ecet vera, ly b. A. debebat praesupponi aliqui prioritate ad illed
praedicatum , ncns , quod in pi scrui non supponitur. Sed contra obiic:tSzotus, nam non est necessaria ista Drε- cessio , nam haec est vera propolitio, tempus incipis esse dies , nec tamen illud tem pas prius fuit quam esset dies ; s- militet haec est vera , perrus incipit essebεma , ergo in rigore potest dici aliquid fieri tale , & si ipsum non praecesserit. Secundo probatur ex eodem Scoto, nam hete est vera, Deus ese H , ergo dc ista, tima est Petit, nam a conuersa ad conuertentem bona est eonsequentiar ex quo patet, quod neque VasqueZ, neque Lorca, neque Monte sit nos vid . runt, nec intellexerunt Scotum , quippe dicunt hoc argumen um non esse.
Seoti: sed quidquid sit de hoc, respondet Caietanus, & cum eo Recentἰores, quod tim. facias est Deus, non est conuertens illius propositionis, sed haec, . ii qui factus V Mw., esse Deus. Sed contra, quia conuersio est trasmutatio subiecti in praedicatum, de praedicati in subiectum; sed, rima, sui est yrae dicatum in. conuersa, non est ui biectum in ista propositione, is qui factur est lama, est Deus,
ergo non est conuellens. Secundo, .
quia haec propositio, is qui factus est ho--, dcc. facit hanc seni Qua, Deus qui factus Hi bum' ν ι Diu:, in qua subiectum& ps dicatum est Deus, ac si dicamus, Deus est Deus. Sed iustat Caietanus,quod ista conuersio, paries factus est albui, ergo albam secto esse pWies, non valet, ergo eius conuerit ns est, suιά es factum ait, , es aries. Respondeo negando hanc esse conuertentem , bene tanaen primam ; sed non est vera, quia paries fit accidentaliter albus, Sc non per se des bstantialiter . quod requiritur ad hoc quod valeat consequentia in conuem
sis. Vel dicamus, quod facit hunc iam. sum , seriam eset, mi Abia. sit istarint.
304쪽
obiicit nima sententia Damascena n 3. de Fide cap. I. dicentem, i non
hominem deitate affectum dicamus, sed Deum humanitatem assumpsisse. Respondeo, ut.ipse Vasqueet fatetur,
loqui Damascenum contra haereticOS, dicentes naturas in Christo mansisse confusas & mixtas.
Obiicies secundo, Cyrillum, Alexandrinum, qui aduet sus Anthropo-mOrphitas cap. 12. nec enim homo, νι uidam volunt) Deus est effectus vesim in
ma sectum. mansit mam Deus. Respondeo loqui cotta lasreticos, asserentes natura humani conuersam esse in deitatem, in quo se falsa &hς retica est proposicio. Ratione obiicies , quia homo , in tali proposicione supponit pro supposito naturae humanae , & falsam est quod illud factum fuerit Deus. Respondet Faber, & ille Recentior Scotista, quod non supponit nisi pro natura humana. Sed tencitur, iram,ut dixi,dei la non velificatur. quod sit Deus. Propter quod respondeo, ut dixi cap. 39. dissic. a. de praedestinatione Christi, quod si per ly ,rima, determinetur subiectam, est falsa propositio propriὸ &logice loquendo, & ita ut vera sit, non est determinandum , sed totum hoc complexum simul debet sumi. Secundo obiicies, nam sequeretur, quod ista esset vera, christus sarius est Dein, qua est salia, quia Christus dicit hoc totum, Deus c b.ms, Sc Deus homo non est factus Deus, alioquin Verbum esset factum Deus. Probatur sequela
hoc syllogismo, bie humo est cisii ius, sed hic m. fad es Deus, ergo chnitus sis mes Deus. Respondeo syllogismum peccare in aequi uocatione, nam ly,hic biamo,
in maiori supponit pro toto illo, quod est in Christo, scilicet pro personalitate de naturis in illa unitis; in minori s
lum potest supponete si seorsim sup-
ponere potestin pro sngulari natura ha
mana, & ita sunt quatuor termini, scilicet, chrtatus, Deus, O hic homν, diutra modo sumptus. Tandem obiicies Petrum Diaco. num , lib. de Incarnatione dicentem,otus 6ctus es Christus, non tamen C-ri tur1 Uus est Deus. Respondeo, quod secundam negaui propc sit onem, quia cum dicitur, christus, vel, hic homo, singulariter , vel de moniliatiue, fgnificatur suppositum, nam tunc, homo, supponit personaliter, & suppositum Chiisti
non est saetiim Deus, nam ipsum est Deus, quod non habet, homo, cum dicitur , iam. Dctus esse Deus, nam , hins supponit immobiliter & simpliciter. Quaerit Scotus, quae ex his propositionibus, sit magis propri , h v fctur i Deus, vel, Deus Dctui est homo 3 Et respondet littera, D, qtaod in hocmystetio, haec est prima, nainra humana ναι- ω si per taliter Verba, Ec ex hac immediate sequitur, quod Vertam fi 6ma, nam virtute unionis est sublistens in natura humana ; & ex hac sequitui, quod b.m ο ρ Deus, per conuersionem;& ita licet utraque sit propria , Deus sectas est bdimo, cist immediatior, nam eodem modo philoiphandum est dely, Diris , ac dely, 6ς. Pro complemento dicendum est de
propositionibus quae enuntiantur cum his notis, in quavium, νι , secundum quod, quatenu/, oeci quando iumantur reduplicatiue,& quando specificat tu EJ dixi cap. i'. distic. .) & prima regula sit,
quoties de Christo enuntiatur praedicatum humanum, cum particula, t m,occ. supra terminum diuinum, siue specificatiue, sue reduplicat tu E sum
tur, proposito est falsa verbi gratia
Gristus in quantum Deva, est moriatis, tau ceptus, Ius, dcc. Ratio est, quia terminus diuinus non potest esse ratio, quare Christo conueniat praedicatum hu-
305쪽
manum. Idem dicendum est, quando de Christo enuntiatur praedicatum diuinum, cum particula, in quant tim, OG supra terminum humanum , t verbi gratia j Christus in q'antum hema, est tm mortalis, silius Dra naturalis, Creator, dec. Secunda regula, si praedicatum humanum enuntietur de Christo , vel de Deo, cum nota, in quantum, supra terminum humanum, si prςdicatum si es sentiale termino supra quem ponitur, in quantum, tunc erit vera propositio, &ly, in quantum , sumitur reduplicatiue Verbi gratiat Christus, vel Deus. in quantum homo, esse animal rationale : Nam ted ditur ratio, qtate Christus sit animal rationale, nimirum, quia est homo : si vero praedicatum non si essentiale, vera erit propositio, si ly, in qnantum, sumatur specificatiue, non vero si sumat ut reduplicatiuὶ, tve ibi gratia) Clarisius,,el Deus ,in quantum homo, est mortuus, Nam ratio quare mortuus sit Christus, non est homo, sed mors : est velo humanitas subiectum, cui conuenit mors,
de ita si ad illam restringatur, est vera. Idem dico si praedicatum diurnum enuntietur de Christo, vel Deo, cum ly, in quantum, supra terminum diui num verbi gratia j Christus in quantum Deus est omnipotens, specificati-- ua est vera, non vero reduplicativa, nam otio sorinalis quare sit omnipotens, non est deitas,sed omnipotentia. Quaerit S. Thomas art. I 2. virum
hae e sit vera, Christus secundum quod homo, Ut p sina 3 Diuus Bonaventura in s.
dist. ι O. art. t. quaest.2. Durandus de Pa ludanus, quaest. I. negative respondent.
Vasqueet disp. 69. cap. z. Lorca dii p. 66 num. it. Hurtado disp. i. dissici is .assicinant, siue secundμm θηρή, sumatur pecificatine, siue reduplicative.
N obis distinguendum est, si ly, IG
und,m quod sumatur reduplicatiue, est talsa. Probatur , ram homo non est ratio formalis, ob quam Clitistus sit persona,& si esset vera talis propositio, s
queretur hanc est; veram, citi ius, is quantum homo , Ibi Deus. Probatur hoe syllogismo , christus in Paulum hama est persona diuina, persona diviva est Deus, eres Christus in quaenium homo est Deus. N eque specificat luc est vera, in quo dissentio ab aliquo ex mostris , nam secundum Scotum, specificativa resti ingit terminos , & ratio personae non conuenit
praecis E Christo quia est homo, sed etiam quia est D Eus, erit veras ly h. ma , sumatur pro sup posito, vel f dicamus, ch qtus secuntum humanitatem est in aliqua Upust , id est, humanuvi, esse in υ-
Obiiciunt Recentiores , homo, est concretum, & ita, tam humanitatem quam suppositum includit, ergo Vera
erit propositio , Christus secunrim qMi
homo est persina. Respondeo verum esse absolute, at vero cum particula secuη- dum quod, vel resti ingit, vel denotat solam humanitatem esse rationem personae, quod est falsum, & ita propositio salsa; iicut persona, ut persona, non dicit naturam , seditantum .pei sonalitatem, ita Christus , ut homo, solum humanitatem dicit. Propter quod, neque istae sunt verte specificatiue, nec reduplicatiue, chri tus in quantum homo, est persona diuina, vel, est persona humana, ne q. ilia, chriseius inquamum Deus, est persona
humana, tantum possunt esse verae materialiter , & explicath, ut dixi, & ut est Vera eius propositio de ineste, christus est persona mana . ut dixi dissicultate
308쪽
quae in hoc Tractatu continentur. In quo littera T. Taginam. C. vero
Accidens nullumptius suit unitum humanitati Christi. quam haec sui tunita Verbo. . p. m. c. LAccidentia prius erant unita humanitati quam verbo. . p 1- .c. LAdmiratio vera fuit in Clis isto. p. 27s c. 2Adoptionis Spiritum filiorum, quo sensu non habuerint Antiqui Patres. p. 37 c. I Aduentus Christi quomodo dicatur fuisse in fine temporis. p. a. c. 2Αgnoitae erant Nestoriani. p.2ώγ.c.2Angelus comprehenda naturam humanam quoad essentialia , α proprietates naturales, non tamen quoad potentiam Obedientialem. p. i
Angelus non potest naturaliter cognoscere resurrectioi Iem mortuorum, ω cur. p, lici Angeli, tam boni, quam mali pol rant cognoscereAera et se 1 Christo mi racula edita. p. 224.c Anima rationalis suit in Christo. p. Arduitas requista ad obiectum spei, unde proueniat. p. 3s s. c. 2 Argumenta contra postibilitatem Incarnationis possunt naturali lumine solui solum negative. ps e. LArnaldus de villanoua fuit damnatus, non propter propositionem, sed
propter rationem, qui sui tetror M nothelitarum. P. I C. I
Astumi potuit humanitas relicta propria subsistentia, & cur. p . c. I
Allumptio naturae humanae per Syneedochen dicitur Incarnatio. p. 2.c.χ Audacia oritur a spe. P. I 6. c. I Audacia respicit arduum propter nocumenta & damna , vel eorum pericula imminentia. p. II 6. c.
Audacia distinguitur a spe, quia illa est aggressio ardui , haec vero est erectio animi illam praecedens. ibidem. BBEata Virgo suit mater Dei, etiam li genuerit lotam humanitatem.
309쪽
strumentum physicum Incarnationis , nec ulla alia creatura. p. Ii 6 c. 2B. Virgo meruit dignὶtatem Maternitatis. p. LV c. LB. Virgo meruit illam dignitatem, cum dixit, Ecce ancilla Domini, dcc.
B. Virgo potuit mereri Maternitatem atque eo quod mereretur positionem fundamenti. p. 129. B. Virgo nou meruit electionem qua fuit electa Mater. p. llo. c. LB. Virgo prius fuit electa ad gratiam de gloriam, quam ad Maternitatem. p. IIO. C. λB. Virgo tantum de congruo meruit suam Maternitatem. p. SI, e.IB. Virginem esse Matrem Dei,est de fide. p. 277. c. LBeatitudo animae Christi ex Dei dis. pensatione compatiebatur tristitiam in passione & morte. p i 88. c. Lbeatitudo, quomodo dicitur inuariabilis. p. i9 c. 2 Beati non possunt fieri tales forni liter per beatitudinem essent talem Dei.
Beati vident in Verbo creaturas, non causaliter, sed sormaliter. P Φ9O. Ca
Cosnitio omnis per speciem est abstractiva. p. 2 2. c. 2Communieatio idiomatum non est nisi in naturis completis. p. 3OT c. 2Concretum substantiale significat in recto naturam, de de connotato subsistentiam. p. 80 LCon silium sine dubitatione reperitur in Beatis. p. 36 I. c. I Contingentia non fuit in Christo. p. Is . e. 2Contrarietas voluntatum non sust
in Christo. p. 143. c. et Contritio, quantum est ex se, potest esse satisfactio aequi ualens pro peccato mortall. p. 19. c. LContritio de facto non est satisfactio aequi ualens pro pcccat nec meritoria primae gratiae. p. c. Contritio quae disponit ad iustitic tionem , eli satisfactio imperfecta p, PS c. LConueniens fuit Deum incarnari, &quomodo. p. Io c. 2Conuenientius fuit homines lapsos quam Angelos reparare. p. II. c. LCorpus Christi non fuit phantasticum, sed verum. p. io . c. I Credibilitas de possibilitas, quomodo differant. p. c. 2Christus nos liberauit a potestate Diaboli, de quomodo. p. id c. 2Christus non satis fecit pro nobis sermaliter,ex pellendo peccata,sed es-fieaciter merendo nobis auxilia. p. 2 ε. e. L cChristus nos liberauit L potestate tyrannica Diaboli, quomodo. p.
Chlistus satisfecit ex propria iustitia pr o peccatis. p. e. LChristus reddidit aequale ex intentione satisfaciendi. p. 42 e. a Christus ex pacto constituit sedebutorem pro nobis. p. ML c. a Christus pro nobis satisfaciendo noluit nobis conserre ius ad gratiam, sed sbi retinere. p. - . e. x Christus venisset etiam , si Adam non peccasset. p. FP c. Christus ex vi decreti, quo fuit prς- destinatus ante praeuisum peccatum praecisE , nec venisset passibilis , nee impassibilis. p. c. a Christus venisset, Vt Redemptor ex vi praesentis decreti, si solum fuisset peccatum originale sine actualibus. P s'. c. a
310쪽
Christus est univocὶ homo cum caeteris. p. 8 c. a Christus non constat tribus substan
Christus potuit mereri reumonem partium in resurrectione, & partiales uniones quae quodidie fiebant in nu
Chr stus non potuit mereri executionem Incarnationis. ibidem Christus potuit mereri omnes circumstantias quae per accidens se habuerunt ad Incarnationem. p. I. c. 2Christus non meruit circumstantias
per se requisitas ex parte principii, ut quod vitio esset facta ad personam verbi potius quam Patris. p. os. c a Christus potuit mereri causam per accidens suae Incarnationis, ut quod esset genitus 1 tali Matre. p. 126 . c. I Christus quatenus dependens Deo potest mereti dependentiam a ta
li caula secunda. p. I 28. c. L
Christus non debet dici duo. p.r T.
Christus non est aliud α aliud.
Chlistus etiam tristatus propter suam mortem & passionem imminen
Christus non fuit sanctus ex vi uni nis hypostaticae. p. t φ .c. 2 Christus non magis fuit sanctus per sanctitatem diuinam, quam Omnipotens &immensius per omnipotentiam&immensitatem diuinam. p. I .c. 2Christus suit sanctus diuinitate,caim saliter solum. p. 3 c. 2Christus suit diuinitate sanctus &delibutus, quo ad ius ad cultum latriae, non quoad ius ad haereditatem. 13. I c
Christes eguit et alia habituali ad
Christus sperabat gloriam sui cot-
Christus sperauit aedificationem sui
corporis mystici. p. l, T. c. LChristus suit Caput Ecesesiae,&qua
Christus an, & quomodo sit membrum Ecclesiae. p. lc6. c. I Chiistus fueritne Caput primorum Parentum in statu innocentiae. p ic 7.
Christus est Caput respectu viatoruexistentiu in peccato mortali. ibidem Christus non est Caput actuale infidelium . . p. 167. c. a
Christus nullo modo est Caput damnatorum. ibidem Christus est Caput Angelorum. p.
Christus est aliquomodo Caput om
nium creaturarum. p i y i c. a
Christus meruit peractum dilecti , nis Dei super omnia sequutum visonem beatam. p. III. c. a Christu, meruit per opera praece
Christus metuit a primo instanti .
suae conceptionis. p FT. Christus toto vitae tempore sine interruptione meruit. ibidem Christus non potuit mereri in instantis mortis. p. I s. c.
Christus non meruit sibi gratiam, habitualem, vel alia dona simul cum illa infusa. p. i7'. c. t Christus non meruit gloriam esse tialem animae. ibidem Christus potuit mereri gratiam habitualem, & gloriam essentialem animae, de potentia Dei absoluta. p. i S .
Christus meruit continuationem gratiae, & gloriae. p. a c. I Christus meruit exaltationem sui nominis. ibidem
Christus metuit gloriam sui corporis. ibidem Christus metuit iudici: r am sole. O o ij