장음표시 사용
281쪽
Quo supposito, dissicultas est. virum potuerit Christus de potentia Dei ab-ioluta peccare per voluntatem humanam; hoc est. an cum vnione hypostatica compatibile sit peccare, an vero ex
vi unionis peccatum excludatur, squomodo peccatum compatibile sit cum beatitudine, dixi Tractatu debeatitudine. ὶ Prima sententia inter Thom istas communis docet Christum ex vi unionis , secluso alio quocunque dono, esse iiii peccabilem, est sententia Magistri in s. distula. ii. Ibi sanctus Thomas, Diuus Bona uentura, Suareet disp. 3 .sect. 2. Vasqueet disp. ς I. cap. . qui ducunt oppositum non carere nota aliqua, vel temeritate. Ragusa disp. 23 . Hurtado disput. io. dissi c. 7. Lorcadi Dput. 37. membro z. qui docet peccatum actuale non pugnare phy sice cum vnione , bene tamen habituale. Secunda sententia ait Christum ex vi unionis praecise , non esse impeccabilem. Ita Scotus in s. distinct. it. Ibi
Bassolis, de Scotistae praeter Pytigianum , qui singulariter philosophatur:
tenet Rada 3. parte controuersia 4.art. . Faber. disp. 27. Durandus, Gabriel, Marsilius dist. a. Probatur pri-mb, humanitas de se non est impecabilis, sed potius peccabilis ; sed ex viaio. ne ad Verbum nulla impeccabilitas illi
competit, ergo. Probatur minor, nam adhuc unita indiget gratia Dei ad re cte operandum, viaixi cap. ii. distinct. s. sed talis gratia libere confertur a Deo, eigo ii illi non tribuatur, potetit peccare, nam.sine gratia Dei non poterit omne bonum effcere, & omne cultare
Respondebrs, quod posita unione nullo auxilio indiget ad bona opera Sed contra, quia unio, neque Veibi piae .entra est principium formale operandi, ergo non potest supplere dedi Octum, quem ex natura sua humanitas habet,ad aliquid efficiendum, sicut non supplet concursum generalem ad opus
naturale, nam per unionem adVerbum,
potentiae Christi non fiunt essicaciores&potentiores, ut dixi cap. i8. dissic. r. Rui sus haec motio nequit esse a Verbo, nam cum sit ad opus ad extra, debet fieri a tota Ttinitate. Secundo s i tellectus de sensus Christi nihil aliud haberent quam essἡ vniti Verbo,adhucesIent errori, dc deceptioni subiecti sicut nostri, ut tenent plures Auctores primae sententiae,& videbimus dissiculi. s. ergo & voluntas esset peccabilis. Respondebis secundo, quod tale auxilium debetur unioni. Sed contra, quia licet debeatur de congruo, de de
potentia ordinaria, non tamen ita quod Deus teneatur illud tribuere, nam non est unde talis obligatio in Deo oriatur, cum possit Deus assumere humanitatem in puris naturalibus. Haec sententia magis probabitur ex resutatione , primae sententiae. Primam sententiam diuersolandamento probant Auctores ', noster Λ-lensis dicit Verbum non posse assume- .re naturam,nis gratiis ornatam,&cum gratia peccatum non possint simul esse, hinc oritur,ut humanitas impeccabilis sit. Sed utrumque est falsum, ut dixi cap. 9. disi . i. & Tractatu de Iustificatione. Secundo Henricus dicit Verbum non potuit se assumere humanitatem, nis beatam,& peccatum cum beatitudine non compatitur. Sed hoc reiicit Scotus in s. diri nct. a. quaest. I contra ipsum Henricum. Secunab,iam non ex vi unionis esset impeccabilis, sed ex fruitione. Tertio probant Diuus Thona Divvs Bonaventura, Pesudanus, Suared , Montessi nos , nam sequeretur, quod Deus denominaretur peccans,
282쪽
nam peccatum tribueretur Deo , quod est absiti dum & offendit pias aures. Probant aliqui, quia actiones sunt elicitive suppositorum , cum ergo sup positim sit Deus, Deus peccabit. Alij, ut Suareet.& Montessi nos , probant
etiam, quia Deus tenetur regere de gubernare talem immanitatem, alias illi imputarentur peccata, licui imputantur
ta regitur, re ita Deo non imputatur peccatum, sicut imputatur nolitae voluntati actio appetitus sensitivi, vel ma
Ad primam repli eam aliqui respoi Ndent, quod Deus dicitur mortuos, laselus, dcc. quia cam sint ut cla pii 'lica, de non sint mala culpae, ted pinis , potest Deus esse causa illocum, non ve-Praelato. si non benὸ gubernat subdi- ro potest esse caula peccati , Id ideotos, de sicut voluntati imputantur motus appetitus sensitivi, de manuum, dcc.
si illos non reprimit de bene guber
Sed contra primb , quia actiones non sint elicitive a suppositis , sed
tantlim denominatiuὸ ; M per communicationem idiomatum dicetur Verbam posse peccare, sicut dicetur mori, pati, dcc. de hoc non offendit pias au
res: si sint doctae, scut sunt piae, de
sciant discernere, quomodo conueniat hoc praedicatum, de quomodo non, ut notauit Lorca ex Gabriele : imo istae denominationes, mortuus, pu ui, cum physicae sint , magis repugnant cum Deo, qui est per essentiam vita, quam
denominationes morales. Secundo,
quia nulla ratio est, quare Deus teneatur ex iusti ia regere talem humanitatem , bene tamen ex congruentia. Neque exempla habent vim , nam Praelatus tenetur ex iustitia , ratione
ossicij, vitare subditorum peccata, dcita si non euitat, illi imputantur. A p petitus senstiui, de aliarum potentiarum peccata , non ideo imputantur homini, quia istae potentiae lunt l, mini coniunctae, sed quia taliter sunt
coniunctae , ut voluntate 3c scientia hominis, tota natura dc eius potentiae gubernantnr : at humanitas Christi non gubernatur voluntate, Sc scientia Dei increata , nisi tantum sicut aliae naturae gubernantur a prima causa, sed scientia, & voluntate humana dc crea non dicitur Deus riccare. Sed contra , quia hoc non est ad rem, nam istae denominationes non sumunt ut . prout dicunt ordinem effectus ad causam enficientem , nam licet per i inpossibile Deus non esset causa passionis, Deus diceretur pastus I tantum dicunt ordinem denominati ad forma, denomiis nantes. Secundo occidentes Christum, in tali actione peccabant, do verbum
denominabatur mortuum peccamino-nose, dc tamen Deus aut Veibum non
erat causa talis peccati dc formae; ergo ad denominationem non est nece starium , quod Deus sit causa formae.
Tertio contra Lorcam, maior repugnantia est physica, quam moralis, sed Deus dicitur physic E mortuus depas
sus, ergo etiam dicitur peccana,quae est forma moralis.
Secundo respondet MontesEnos, quod mala pinnae , ut est ese mortuum,dec. sunt ordinabilia in Deum , secus peccatum, nam potius est auerso a Deo, Sc repugnat Deum auerti a seipso. Sed contra , quia ex hoc tantum colligitur quod Deus non posse
formaliter elicere peccatum de effecti-ue, no tamen probatur, quod per communicationem non posui denominari peccans, scut non repugnat, quod qui est vita pet essentiam, dicatur mortuus, quae est maior repugnantia,quia in auerti moraliter a se ipso per denomina
283쪽
si nos, dc Hurtado aliter deffendunt primam sententiam , dicunt humanitatem esse sanctam ipsa deitate, cum qua sanctitate non possitiat elle peccata, alias esset simul odio habita de dilecta Deo dileistione supernatu tali, quod exemplo Origenis explicatur; nam serrum ignitum , quando est in camino ignis , frigefieti non potest , ergo neque humanitas Verbo vnIta, pec
Sed contra primo, nam hoc Diada.
mentum reieci cap. ii. dissiculi. r. Secundo contra se loquuntur, nam, excepto Suarer, omnes isti dicunt peccatum expelli non polle, nisi per fommam intrinsece inhaerentem, ted deitas est sanctitas extrinseca, ergo non expellit peccatum. Terti b, quia etiam si de facto per talem extrinsecam salactitatem peccatum expellatur, non tamen de potentia Dei absoluta , nam haec sanctitas non habet maiorem vim quam gratia habitualis, cum qua compatibile eit peccatum , ut dixi contra hos Auctores Tractatu de Iustificatione. Quarto, hoc dato, non tamen expelleret peccatum actuale, neque redderet subiectu impeccabile, ut optime notauit Lorca. Probatur primo, quia gratia habitualis, quae persecta sancti. tas est, hoc non iacit. Secundo, quia talis deitas physicὰ non immutat potentias humanitatis, neque tribuit aliquam virtutem operandi, ergo non est unde tollatur libertas ad peccandum, sicut non tollitur ad merendum, nam eadem ratio est de merito dc de demetrito; nam sicut qualitas praedeterminans tollit omnino libertatem, secundum hos Au ctores,quia est antecedens; ita similiter haec unio est antecedens , ergo tollit
omnem libertatem, tam ad n e itum, quam ad demeritum. Dices, quod anima Christi per unionem deifica ur ac muratur in rinsecE,
& ita non potest prorumpere in peccatum, bene tamen in meritum, sicut materia prima coeli, per formam coeli ita mutatur, ut non possit racipere plura accidentia quae reciperet, nisi haberet talem formam. Sed contra, quia per formam coeli, resultat aliud compositum, quod habet diuersam essentiam dc proprietates, de ita recipit diuersa acc dentia ; at vero humanitas per deitatem non mutatur in alterum principium operandi , ergo habet easdem proprietates de accidentia, ac per consequens libertatem ad peccandum. Exemplum ferri non conuincit , nam
optimὶ poterit esse ferrum in camino ignis, deesse frigidum de potentia Dei absoluta, ut accidit tribus Pueris Babylonis. Obiicit prima sententia plures Patres dicentes Christum fuisse impetcabilem. Propter quod Capreolus, quem
alii sequuntur, dicu oppositum dignum esse censura. Sed respondeo cum Lorca, Patres non loqui ex vi unionis, sed
de illo quod de facto Christus habuit
ex vi aliorum donoru, dc manutenetia
Dei, de quo latὸ dixi Tractatu de Beatitudine ; de ita censura Caprina patui- facienda est, nam etiam deberet Capreolus censura inurere Diuum a liminam, qui in dist. Ir. quaest. a. arr. Lait, sub conditisne concedipotest, quod Christus peccarepotuit ,scilicet si voluisset, quamuis hoc antecedens sit imposibile. Et antea, ω , τι dicit Damasceiis , destas regebat
animam, anima corpus, Ῥnde non poteras peccatum attingere ad eius animam. V bi im-
peccabilitate tribuit sotu gubernationi Dei, quod S cotus vocat manu tenentiam. Vbi nota, quod ly, si vobisset, non facit relatione ad volniatatem diuina, ut dicit Lorca,sed ad humana Christi: Vnde si Censores ei semus, possemus primam sententia notare ex Conciliis generalibus, ea Damasceno de Patribus, distin-
284쪽
distinguentibus naturas in Christo oc lnon confundentibus , quod confundunt Thom istae dicentes Christum esse impeccabilem secundum humanitatem, cum humanitas non sterit variata intrinsece ex unione,&de se peccabilis sit, eum sit creata. Secundo Obiic. Omneschristi operationes sunt Dei viriles, ergo implicat quod aliqua sit peccaminol a. Respondeo quod si operationes Theandricae,
tantam sint miraculo e & meritoriae, peccatum non diceretur opus Thean dri eum; si vero sint I beandricae omnes operationes & per communieationem idiomatum, ut etiam dixi cap. Icidistie. 3 in hoc sensu ςtiam peccatum dicitur Theandricum, sicut manducare, ambulare&C.
Tertio Obite. Deus semper facit quod iustum est & bonum, sed non est
bonum quod natura unita sit peccabilis, ergo dcc. Respondeo negando minorem, uno impossibile est naturam creatam impeccabilem esse ab intrinseco, ut dixi Tractatu de Angelis: iniustum est et quod actu peccaret, quod non habebat humanitas Christi. Quarto, nam sequeretur Christum non es e magis impeccabilem, ac confirmati ingratia & Beati sunt impeccabiles. Respondeo concedendo, s lum Christus habuit congruentiam unionis,quam nullus alius habuit, quae est maxima excellentia. Ex dictis colligitur prim b, precatum
mortale non pugnare cum vnione,
itaque de potentia Dei possunt simul esse, ae per consequens si verbum ac
sumeret naturam cum peccato, ex vi unionis peccatum non expelleretur.
secundo, colligo quod non est dis sonum concedere in Christo absolute esse potentiam ad peccandum squod Fabernum. i'. & nostri Scotistae non audent concedere, ex eo quod quando potentia non est proxima sed remota, ut est quam habet Christus ad peccandum, absolute non dicitur pos
se, quia impedita est, ) Nam Christus
ideo impeccabilis dicitur, quia mant tenetur a Deo, & semper concurrit adactum dilectionis Dei, cum quo non compatitur peccatum; sed ferὰ hoc ipsum habet quilibet habens auxilium enicax ad aliquod opus,& tamen de illo absolute dicitur, i od potest simpliciter ciscere oppostum,ergo etiam po crit dici de Christo: n si dicamus quod in khristo non fuit cogitatio allicicias ad piccandum, scut est in aliquo habente auxilium efficax ad honum, propter quod solum dicetur ha.
bere Christum potentiam remotam ad peccandi in & absolute vocandum es.
te impeccabilem, quia non habct potentiam proxime expcditam, ut dicut nostri Scotistae, quod insinuat Scotus dist. ia. citata ins ne icet mihi videatur quod loquitur de peccare actualiter, nam ait, C Hi tu non pei siccore
ut dixi Tractatu de Beara udine, manu- tenentia Dei non necessitat antecedentcr, sed consequenter, ut docet a corus in . dist. 49. quaest. 6. lit a C.
quin christo fuerit fomes precati SV p ro No ex Trident. scssi s de
peccato originali can s. quod si mes non est peccatum , sed ex peccato est, & ad peccatum inclinat. Est dubium inter Recentiores quid sit fomes,& omissa 1 ntentia aliquorum, quam insinuatnc ster Corduba lib. t. quaest. s. art. i. dicent:um cile quandam qualitatem; nam in Adam, ex peccato ortus est somes, non tamen aliqua qualitas, Vasquea disp. 6 I. cap. s. St. a
285쪽
d uicunt inmitem esse actus secundos inordinatos appetitus sensitivi, praeuenientes rationem: sed magis placet di cere cum Lorca disput. 18 &Montess. non solum in his actibus secundis cons itere, sed etiam in praua inclinatione appetitus per modum actus primi. orta ex peccato; nam haec inclinatio praua, cum non fuerit in Adam ante peccatum, oritur ex peccato, &ad peccatum inclinat, ergo est somes. Rursus in pueris etiam renatis, & in dormientibus est fomes, & tamen in illis non sunt actus seeundi in ordinati.
Hoc supposto, prima sententia est Durandi in a. dist 3. quaest 3. dicentis in Christo fuisse fomitem, licet impeditum, nam in illo fuit appctitus sensitiuus inclinans ad bonum delectabile. Sed contra Durandum insurgit tota Schola, iudicans hoc absurdum, nam licet suerit in Christo talis appetitus, non inclinabat in delectabile contra
rationem . neque oriebatur ex peccato, & ita in illo non suit fomes. Sic A sustinus, Leo, Damascenus &c. Et probatur, quia semes non fuit in Adamantὸ peccatum, neque in Virgine, neque est in Beatis, ergo neque suit in in Christo nam hoc erat indecens,quia licet non sit peccatum, ad illud inclinat, & peruertit debitnm ordinem inter potentias, quod non est concedendum in Christo. Obiicies primo, in Christo fuit tristi ita & fuga mortis, ergo fuit suga appetitus cum ratione, in quo coinsistitsomes. & confirmatur ex Cyrillo l. io.
Thesauri capite s. docente in. Christosuisse passiones quae vincerentur. Res pondeo quod talis appetitus, suit in Christo excitatus ab imperio voluntatis & fuit sicut ratio postulabat, &ita non habet rationem semitis, nam in hoc tantum Christus declarauit carnis
infirmitatem Cyrillus dicit suisse pansiones Christi victas, non quia suerit pugna, sed quod in nobi , est effectus pngnae, scilicet victoria , in Christo
fuit ab instanti conceptionis. vel respondeo, ut ait Suarez, quod loquitur de metu 3e dolore,qui fuerunt in Christo per rationem moderati. Secundo obiicies ad Heb. . Christum fuisset elatum per omnia absque peccato, ergo habuit tentationem carnis, ac per consequens semitem. Respondeo Christum tentatum esse ab ex-l trinseco, scilicet a Daemone, non verol ab intrinseco, quia in tali tentatione est inordinatio potentiarum, quod est in .l decens Christo.' Dices quod etia fuit inChristo eognitio interior, qua cognoscebat obiectua Daemone propositum, ergo fuit intemus tentatus. Respondeo quod non alliciebatur a suo appetitu sensitivo, neque aliquo modo tentabatur voluntas, ut vellet id quod tentator proponebat , & ita non fuit illa tentatio ab intrinseco & interior. Petes, per quid fuerit semes in Christo extinctus: Vasqueetcap. a. citato, de 1iuria do dicunt quod ex visione beata, quae ita absorbebat mentem, ut non pateretur insurgere motus appetitus, ut contingit in patientibus Ecstas a. ex perpetua vigilia, quae non pe mittebat appetitum insurgere nisi ex
imperio voluntatis. 3. ex manutenen
tia Dei. Sed hoc non placet, nam O nia ista tantum impedirent somitem quoad actum secundum, non quoad actum primum, nam omnia ista intrinsece non immutant.
Propter quod dico cum Lorca,etiam essealiquod donum intrinsecum in appetitu, quod ipse vocat virtutes, nos vero minimE nam in appetitu non ponimus virtutes, sed habitus, ut d cet Scotus in s. dist. 33. de quo Tractatu de virtutibusὶ colligo ex Scot ta
286쪽
petitu Adami, in statu innocentiae, d num quo rationi subiiceretur. Neque negat Scotus protectionem Dei, nam littera, C, illam fatetur; & ratio est, quia sine tali dono appetitus delectabiliter non obediisset rationi , ut ergo hoc delectabiliter agat, oportet ponere donum. Rursus ponitur donum, ut auferatur per modum actus primi praua inclinatio appetitus. Etiam necessaria est aliqua conueniens dispositio in complexione corporea, quam vocat Scotus, litera C. citata, tinum regimen ivtrinsecum, nam eum appetitus sensitiuus sit potentia Crganica, quae corporeo organo utitur, multum pendet eius inclinatio a complexione di qualitatibus corporis.
tiva, ut error, altera negatiua , quae
est desectus scientiae.&haec est duplex; una quae debita est alicui subiecto,& vocatur ignorantia vera & propriadi priuatiua; altera quae non est debita tali subiecto, & est negativa, & vo catur nescientia. suppono in Christo fuisse aliquam nescientiam, nam non cognouit omnia singularia possibilia, seientia infusa, ut dixi capite i6. diff. 6. Suppono i. non fuisse in Christo propriam ignorantiam, nam omnia ad suum statum pertinentia cognouit, ut patet ex capis.&I6.
Dubitant Auctores an sit de fide in Christo non suille ignorantiam' Aliqui dicunt esse des de; sed magis placet dicere non esie de fide, sed tantum temerarium esse, illa Christo tribuere. Ita Vasqueχ, Lorca disput. 39. nam nullibi ist definitum. Rursus Athana. sius Oratione . eontra Arrianos, Cyrillus, Ambrosius dec. coneesserunt
Christo ignorantiam diei iudicii&
Dices quod Isidorus, Gregorius, &Damascenus, tanquam Haereticos da narunt Agnoitas, vel Gnoitas dicentes Christum diem iudicii ignorasse. Renpondeo non es e damnatos, quia ad- mii tebant in Christo aliquam ignora tiam, sed quia illam admittebant tanquam in puro homine, excludentes scientiam a supposito diuino, nam Agnoitae erant Nestoriani, ut colligitur ex Sophronio & Gregorio. Obiicies primo, Marci i 3. loquentis de die iudicii, de die autem illa Vr hora nemo scit, neque Angeli coelorum, neque Filia nisi Pater. Respondeo primo cum Λugustino I. de Trinit. c. ia. quod neque Filius nouit ad manis: standum,na ita solet loqui sacra Scriptura. Genes.
22. nunccognous quod si meas Dominum , diu
xit Deus Abrahae, idest, nunc manifestum secit. a. Respondeo cum Gregorio lib. 8. Epistol. epistola a. quod neque Filius cognouit proprio discursu, sicut neque Angeli.
a. Obiicies Ioan. tr. nam Christus interrogauit de Laram,utiposuistis eum & alibi saepὸ ubi Christus interrogauit. Respondeo cum Damasceno A. de fide,ca p. I9. non suille interrogationem ortam ex ignorantia, sed ex simulatione prudenti, Ut acciperet occasionem docendi.
Dissicultas est de potentia absoluta, an potuerit esse in Christo ignorantia, tam priuatiua quam positiuus error. Negant Suarea disp. 3 .sect 3. Montestinos, Ragula&c. Vasqueet disp. 6I. cap. '. Lorca disp. 11. Hurtado disp. Io. diff. s. dicunt posse esse in Christo errorem speculatiuum, non verὸ practicum. Addo ergo quod utrumque
errorem potuit habere, & probatur ;
287쪽
cita ii Christus potuit peccare, ergo
di errare. 2. error non est malum culpse
sed malum poenani sed hoc non habet oppositionem cum vnione; nam flagella, mors&c. ctiam sunt mala poenae, &suerunt in Christo Deinde Verbum
non tenebatur impedite talem errore, quia non eliceretur a natura vErbi,sed ab humanitate; ergo poterat errare. Hoc argumento utuntur R cen tiores, N. habet vim contra ipsos negantes Christum potuisse errare. Prima sententia obiicit Anselmum li. cur Deus homo, capite M. excludentem a
Chi isto omnem possibilitatem ignorantiae, & probat, quia ignorantia nequit in Deum ordinari, ergo non est viilis, ut possit esse in Christo. Respo- deo Anselmum loqui de facto, non de potentia Dei, nam de facto nullam
utilitatem habet error ad nostram salutem, neque decens erat ut auctoritas tanti Magistri ex deceptione minue retur, non tamen hoc repugnat.1. Obiicies omnia opera Christi, ab unione recipiebant infinita dignitatem, ergo etia locutiones Christi recipiebat insallibilitatem. Et confirmatur Ioan. is ubi Christus dicebat, creditis in De h. in me credite. Quae verba secundum Augustinum, &aliosPatres, inuoluunt illationem,ac si diceret. sicut in Deum creditis quia est insallibilis in dicendo, ita in me debetis credere. Respondeo
dato antecedente negandocosequentia, disparitas est, nam dignitas &vator operis prouenit a sanctitate operantis , & ita sicut Christus est in sinite sanctus ex unione, in illa sententia , ita de opera infinite dignat: at vero infalli. bilitas in dicendo, non prouenit ex unione, sed ex scientia de bonitate dicentis, & poterat verbum esse unitum etiam si humanitas non haberet scientia, sicut poterat bruto uniri. Ad con-sirmationem respondeo, saeram Scri' pturam loqui secudum quod Christit, habebat de facto, di ut erat insiti inentum diu initatis, nam ut sic, errarc non poterat, sicut ncque Papa, ut est organum Del.
3. Obii. implicat Deum imprud cnt cragere, sed assumere naturam, Δ non impedire errorem in illo, cst imprudentia, ergo implicat error in Christo. Respondeo negando minorom, nam poterat prudenter hoc velle, ut cognosceretur fragilitas & veritas talis humanitatis,&ob alios fines. Petes an suerit deceptio in visu Christi, quando videbat res distantes, ut Solem, sicut est in nobis, qui minCr apparet ξ Respondet negative sua rea; sed magis placent Lorca, Vasquer, de Hurta do, assemative respondentes, nam hoc est con naturale dc consor me naturae visus, & mirum esset, si Christus non vidi flet Iridem in nubibus e corrigebat tamen Christus istas deceptiones ex scientiis quas habebat, sicutta nos plurima corrigimus.
Quas desectus corporales cirrisius
. absumpsi i lPRAE suppos o Christum aliumpsisse illos dc sectus qui fuerunt naturae communes post Adami peccatum, ut ita ostenderet veritatem natu
rar humanae, Se pro nobis pollet satisfacere, non vero illos qui erant speciales alicuius, quia hoc non erat decens ne
Petes primo, an corpus Christi suerit passibile 3 negarunt aliqui haeretici. vi Iulianus,& pro hoc errore refert Vasquea disput. 19. capite r. Hilarium io. de Trinitate; sed Diuus Bonaventura in 3. dist. Ic. art. i. quaest. 1.
288쪽
refert Hitaris ' se retracti se . De fidei vel non caeteri dicum non cite mor- bii, Christi te resurrectionem buni, sed sortὰ est quaestio de nomine. s: ssibile octinae Petit r. christus Probat Scotus, nam corpus Chresti suit of istro nobis, σα definitum est in animale, ergo sint in illo corni cio, A
nisi e t pronos is, Conciliis Ephesino. Lateranensi : &ratio est quam modo dicebamus. Ob. Actorum a. non dabis Sanctum tuum videre corruptionem. Respondeo ibi non loqui de morte, sed de putrefactione. Petes secundo, an Cbristus assum' serit morbos corporales 3 Respondeo cum omni schola & Patribus , ristum omni morbo earuisse. Legatur Lorca disp. 3 F. num .7. Ratio est, quia hoc non erat necessarium, & erat Cim- sto indecens. Rursus communes caulae morborum nonsuerunt in Christo, ut immoderatus cibus & potus, S a ziones immoderata .
Obiicies Isaiae 13. t mores vo- It ipse ubi Matth. cap. s. iuxta lectionem Septuaginta et lationes m lius pari.tuit. Respondeo, quod tyest abstulit. Secundo respondeo, quod tulit poenas pro nostris peccatis, & hoc vocatur infirmitas & aegrotatio. S cundo obiicies Isaiam ibidem, oenos putauimu eum quasi seprobum. Rei pondeo, quod ita dicitur , quia Iudaei cauebant a Christi consortio , ac si esset
' Eie, tertiis, si Christus non fuisset
morte violenta praeuentus, an mortuus
esset morbo vel lenioὶ Assirmant aliqui Medici de morbo , Valesius lib. 6. controuersiarum cap. i. dicens non palle mortem naturalem euenire absque morbo.
Nobis dicendum est, cum Scoto in 3. dist.I S. quaest.2. f. aditu lionem Sua rea disp. sa. se ist. ι. vasqueZ disp. s. c. I. Bonaventura, Ricardo, Medina, Cabrera, Ragusa, &c. quod si Christus
morte violenta non praeueniretur, tandem senio consectas moleretur. Scotus non dicit, an senectus sit morbus restauratio per sumptionem alimenti, sed nequit restaurari totum quod deis perditur , ergo tandem corrumpe
Dices, quod Christus sciuit, quantum necesse fuit sumere, ut tantum restauraretur quantum fuit deperditum. Sed respondet Scotus concedendo hoc Christum sciuisse, non tamen totum restauraretur. Primo , quia potentianutritiua in conuertendo, debilitaretur per multas actiones & reactiones, propter quod etiam si ederet de ligno vitae, tandem moreretur. Secundo, propter impuritatem alimenti, quod non generaret persectissimam substantiam: unde si Adam habuisset nostrum alimentum , tandem fuisset senio mor
Quod hoe non sit morbus, prinbλnt Recentiores , nam hoc est consonum n aturae pro illa aetate, aliis continue essemus infirmi ; quia semper est haec actio & reactio, & haec remissio
Prima sententia obiicit, anima Christi quia beata . persectius informabat corpus, quam anima Adae in statu innocentiae ; sed Adam in illo statu non moreretur, ergo neque Cli istus. Reia pondeo, quod licet persechior sit in-sormatio animae Christi, tamen cum gloria animae non redundaret in corpu*, adhuc moreretur: Adam non mo-rcrctur praecipue propter manulenen tiam , nam lignum vitae ex tuis viribus, tantum prolongaret vitam , non verbiaceret immortalem.
Secundo obiicit, nulla forma expellitur a materia, absque contrario & in temperie, sed in hac consistit infirmitas , ergo Christus morbo moreretur.
289쪽
Respondeo,quod morbus non est quaecumque intemperies, sed quς ex humorum innetione, & putredin e habitualiter radicatur, & morbus per se primo laedit operationes , quod indecens est Christo i &ita tantum ex desectu li mi ditatis resolueretur Christus,sine laesone usus rationis accepta 1 phantasia
Petes quarto, an corpus Christi suerit pulchrum 3 Negat noster Medinax. derecta in Deum fide, cap . sed ieiicitur ab omni Schola, nam Christus . fuit pei sectae pulchritudinis , qualis virum decet, cum magna honestate &grauitate. Ita Chrysestomus Hieronymus, Clemes,& alu Patres a Recenti ribus relati. Probatur Psal. . Speciosus s. a prae M hominum , quod de
pulchritudine corporis intelligunt Augustinus, Cassiodorus in hunc locum, Bernardus, Chrysostomus, &c. Ratio est, quia pulchritudo causatur ex debita proportione membrorum,& ex optimo tempe iamento, sed totum hoc habuit Christus, ergo, dcc. Obiicies Isaiae 1 non est Ipecies, neque
decor. Resporideo verum esse tempore
passionis ex laboribus, imo pulchritudo Christi tenui victu & vigiliis suit attenuata : In quo excessit Tertullianus
lib. 3. contra Marcionem cap. II. dicens,
faciem Christi fuisse sputaminibus di. guam , licet excusetur I Ragusa dis
Secundb obiicies, quia Euangelii
Praedicatorem non decebat pulchritu. do. Respondeo verum esse de pulchritudine staminea, quod sorte dixit noster Medina, falsum de pulchritudine graui& modesta, quae etiam fuit in Beata Virgine. Petes quinto, an hi delictus corporales fuerint Christo volutarii, & termo est respectu voluntatis humanae. Et dico primo, quod fuerunt necessarij,ex naturali neeessitate otii. sie Scotns ia . dist. i 6. quaesti.& 2. dc Recentiores. Probatur, nam si Christus non bibebat neque comedebat, naturali necessitate sitiebat &esuriebat ; unde si ieiunavit
qu draginta diebus & noctibus , fuit
Dico secundo , adhuc supposita hae necessitate , isti defectus suerunt Christo voluntari j. Primo, quia
voluntarie illos tolerabat. Secundd, quia poterat, ut instrumentum diuinitatis, etiam si claui corpus eius perforarent , non sentire dolorem, de sentire voluit. Deinde assumebat occasis nes horum desectuum ieiunando, &ambulando usque ad satigationem : &hoc voluerunt Sophronius in Epistola synodica, dc Damascenus lib. . cap. 2O. dicens, nihil enim inisse coactum conflicitur, sed omnia θοntanea, &c. Ex quo patet, quod mors Christi, &caeter passiones, licet aliquo modo fuerint vio-lςntae, quia erant contra appetitum sensitiuum, ut patet ex illo, Pater 'libite, dcc tamen absolutὸ & simpliciter fuerunt voluntariae, sicut contingit in exemplo , de illo qui iacit merces in
mare ex metu mortis, quae dicta colliguntur ex Scoto, in tertio citato.
Petes sexto, an debeat dici Christum contraxisse hos desectus sicut nos 3 RG spondeo negando. Ita Augustinus lib.
I. contra Iulianum,cap 9. Damascenus, Anselmus,&c. Ratio est, quia nos contrahimus hos defectus ratione peccati originalis, sed in Christo non fuit originale, ergo neque contraxit hos desectus. Dices cum Durando in s. distinct.rs. quaest. i. dicente Christum contraxisse hos desectus, eo quod Oriantur ex natura corporis passibilis, sed Christu, assumpsit corpus passibile,ergo contra xit hos desectus. Respondeo, quod natura est principium Icmotum contra-
290쪽
hendi hos desectus, proximum .est peccatum originale , cum veto Christu, non cotraxerit principium proximum, nempe peccatum, ita neque dicendum est contraxisse hos desectus: Pollumus tamen dicere illos assumpsisse , non tantum, quia sunt in natura assumpta, sed quia speciali voluntate illos elegit. Et si quaeras, an Beata virgo contraxerit hos desectus,cum non habuerit peccatum originale Respondeo illos contraxisse, quia saltem habuit debitum remotum contrahendi peccatum originale, nam erat filia Adae, dc genita per seminalem propagationem , qui defectus non habuerunt rationem pcenae in Virgine, sed poenalitatis : & hoc colligo ex Ecclesia, in Secreta Millae AC
sumptio nis, ubi dicitur,pro conditione .
Virum Christus a sumpserit desectui ani
ΡE A. desectus communes corporide animae, intelligimus affectiones appetitus sensitivi , quae habent pro rincipio animam seeundum gradumentiendi, & dependent ab organis corporis ; qui appetitus est duplex, unus est concupiscibilis , alter irascibilis, s quomodo inter sedistinguantur, dixi Tractatu de Beatitudine corporis, cum Scoto in 3. distinet. 34. F. notandum ulterius , littera , F, ὶ concupiscibilis habet haec sex , amorem, desiderium, delectinionem, quae sunt circa bonum : odium , fugam , tris stitiam seu dolorem , quae sunt circa malum; omnes sunt actus, praeter delectationem dc tristitiam , quae sunt p ssiones, ut dixi Tractatu de Beatitudine, cum Moto in a. dist. . quaest. 6. de saepe alibi. irascibilis habet quinquς actus , timorem, & iram spem, despera tionem, audaciam
Certum est in christo suisse praedictas affectiones. Est definitum in sexta Synodo, actione φ. Bec. de Ratio est, quia alias talis appetitus esset otiosus. Distet unt istae affectiones Christi a no stris, licet sint eiusdem naturae & entitatis cum nostris, alias non essent verae, sed apsarentes. Primo, quia nostrae praeueniunt rationem : in Chi isto autem suerunt voluntariae. Secundo,
quia in nobis saepe fiunt contra rationem : in Christo velo minimE. Quae omnia colliguntur ex Damasceno lib. 3. de Fide cap. 1 . Augustino, Athanasio, &c. Petes primo, an istae affectiones imperentur, non tantum a voluntate diuina Christi, sed etiam ab humana: Respondeo, cum VasqueΣ & Monteis.
quod etiam a voluntate humana, pr ut erat instrumentum diuinitatis. Addo, quodetiamsi non esset instrumentum Dei, poterat hoc facere, nam media cognitione infusa, poterat e si e causi secunda principalis gubernans hos affectus, & hoc non tantum, quia impetrabat a Deo, ut appetitus senstiuus
rationi obediret,sed etiam quia per c gnitionem & sympathiam, appetitus Christi semper obediebat rationi, quod existimo habuisse eriam Adam in statu innocentiae, & Beatam Virginem ex
priuilegio. Petes secundo , an isti motus debeant vocari in Christo passiones 3' Et respondeo cum Cyrillo, Damasic. Aug. sancto Thoma, quaestis. art. q. Lorca disput. 6 o. posse absolute vocari passiones. Ratio est quia etiam in Christo,
tales motus fiebant cum aliqua alteratione corporali.
Obiicies Hieronymum in illa verisba, Matth. 26. coepit tristari, ubi distinguit inter passionem & propassionem,& dicit passionem e Ilia motum inordinatum , ct propassionem esse affectum