장음표시 사용
271쪽
comi emre capillis, Sc tamen denominat totum hominem cri in at vel b
p aedicatum, Geatura, est transcendens,
quod etiam conuenire potest supposito ; et si supposito non conueniat propositio, christus est creatura, tu rigore estialsa, Sicut AZthiops est albus, nam ista praedicata tantum denominant subie ctum cui insunt. Alia plura argu menta videnda sunt in Seoto , quia
Quod dictum est de hac propositione, dicendum est de ista, christus es mi-nsr patre , Chri tus est DClus. Dices Actorum a. dicitur, quia Domini meum, Christum fecit Deus hunc I
. som. Respondeo, quod ibi Cbristus non sumitur nil,stantiu E , sed ad Tectiuὰ &αppellative. Jc facit hunc sensum, Deua secit Iesum Christum, id est Sacerdotem; Dominum, id est Regem : Bene
tamen de ligore sermonis erit vera haec
pro hostio, Clisi pus factis chri ius, vel Griptus, mi si si tens in duabus naturis, sactis es', de via, christus factus se, in qua η-ium homo: ista vero est falsa, christus sa tausi homo, nam significatur liui anitatem stiperuenisse Christo, quod est falsum. Dubium erit, utrum de rigore sermonis ista sit vera, christus in quantumbama est creatura. Pro quo noto ex Scoto, dist. o. quaest. a. f. Ris eo, quod particulae in quantum, secundum quid θω- tenius, dupliciter sumi possiunt; vel reduplicatiuE, vel specificative: tunc redii. plicative sumuntur, quando sumuntur ex parte subiecti,& tantum dicit causam propter quam unum extremum alteri unitur, oc ita si propositio de an erat salsa, reduplicativa pallicula nonnam alterum distrabit de ita ὰ pro positio dein se est faba, & posita conditione specificante, eli vera, nam di strahit de uno termino, quod repugnabat alteri termino,de ita illo ablato non repugnat, oc redditur propositio vera; vetia gratia,haec est salsa. tibi sest A-bus, de similitet haec reduplicativa,
thiops secundum quod homo, est Hur, quia significat causam inhaerendi albedinem, esse hominem: de similitet haee redii plicatis 1 est salsa, AEthiops Iecuia imquod habet dentes, set albus, nam facit hunc sensum , AEthiops est Abus, sed ratio quare albussit,seunt dentes, Quod est falsum; ipe
cificatiuE vero est vera , Athiops sal secundum dentes, licet non sit propria, . nam illud praedicatum distra lutur , de tantiim determinat ut addentes, & ut sic est vera. Prima sententia dicit dictam propositionem , reduplicative sumpt1m, esse
veram. ita sanctus Thoma quaest. I 6.art. Io. Vasque et disp. 66. Suarez, Hur-tado, & quidam ex nostris. Sed oppositum docet S cotus citatus,tantum esse
veram, si, inquantum, specificative sumatur. Ita Rada controuers. 8. ait. .
Faber disp. 21. &probatur ex notabili relato, nam propontio de inesse, est salsa, ergo de reduplicativa. Probatur, nam reduplicatio tantum reddat causam, propter quam praedicatum conuenit iubiecto: & specificatiue erit vera, cum denotet, quod. tale praedic
tum creatura solum conueniat humani
Respondet Caietanus, quod red plicatio modificat terminos, de ita δε-cit propositionem veram; quae de is sesacit veram, seu tanthin illam declarat erat salsa. Sed contra, quia iam nonc verbi gratia) petiui iis quantum limo e sel distinguerentur reduplicatio de speci-ri Milis. Leit hunc sensum, ratio mole ficatio, nam hoc, quod est terminos Petrui sit ri dilii, est quia est homo. Spe- l modificare, solii in specificationi coi cificativa est , quae mutat terminos, i uenit. secundo respondent Medin ,
272쪽
sua rer, Hurtado, &c. Quod ly, iu-m-πuin, sumitur ex parte subietii,&specificatiue, ut restringat subiectum, sicut ilia, Christus ii ponium homo, es mortuus, purus, .Sed contra, quia istς sunt reduplicativae, cum etiam de in spe sint verae, cbrissu om riuu , p. 1 us, oce. denoa specificatiuὸ,cum j inpiantum,ni hil detrahat repugnantiae praedicaticum subiecto, sed tantum dicat causam propter qtiam praedicatum conueniat subiecto. Obiicitur primo, Christus secundum quod homo est aliquid, non Creator,
ergo creatura. Respondet Scotus concededo, nam per ly, secundum quodhomo distrabitur praedicatum , & sumitur propositio speciscatiuὰ, sicut in ista,
AEthiops est albus secundum dentes. videatur Scotus, quaest. r. g. a largumenta, ubi optimas solutiones adducit. Secundo obiicitur, quod conuenit toti per partem, dicitur de toto,ex Aristotele 1. Pitys sicut quia thorax hominis sanatur , dicitur quod homo san tur, sed humanitas, quae est pars Chri sti, est creatura , ergo Christus secundum humanitatem est creatura, sicut homo sanatur secundum thoracem. Respondet Scotus, quando praedicatum conueniens parti,parti praecise in- est. tunc denomitat totum, sicut vilio tantum nata est conuenire secundum oculos, si oculis conueniat, totus homo
dieitur videns; sic si faniri solum conueniat thoraci, vel sit principalis pars, ut cor, si thorax est sanus, dicitur animal sinumisi vero non sit pars principalis, & tamen secundum aliam partem aeque sit natum inesse hoc praedicatum,& oppossitum, secundum quod denominat hanc partem, non dicitur sim- . pliciter animal fanum: & patet exemplo scuti, cuius una medietas est alba,
& altera nigra, s sum est enutiare, siue album, siue nigraim; ita ad propositum,
humanitas non est praedicatum totius, ut totum denominet', neque pars, Vt cor, quod denominat totum animal sanum, & ita etiam si humanitas sit creatura , non tamen denominat Christum creaturam, adhuc reduplicative.
IN hac re, prima sententia est Diui
Thomae, quaest. is. art. 9. 'Suarer,
Lorcae disp. 61. dicentium esse falsam de rigore sermonis, & eum addito esset veram, scilicet secundum humanitatem. Ita tenent quidam ex nostris i de
addit Caietanus quod oppositum fuit da natu I arisi siti fama suille, etiafuisse damnatum, ab Alexandro 6. ad quem fuit appellatum. Sed contra , quia hoc non constat, de sorte poterat damnari, Ipropter periculum Arrianorum dicentium, Verbum fuisse creaturam, licet,ut . Scotus notauit, dist. H. in fine quaestionis tertiae,Iicipere eo non imp.rtat hoc, quod es creatura. Fundamentum huius sententiae est, quia subiectum hui I propositionis , ct rigus increpit sile supponit non pro natura humana, sed pro sup- posito, sed hoc non incoepit esse, ergo neque Christus.
Sed obiicit Scotus in i. dist. 1 1.quae
3. nam salsitas huisis pros sitionis non sumenda est ex parte . subiecti, sed ex praedicato, pana subicctum, verbi gratia, christus, eodem modo supponit,sive ponatur hoc, siue liud praedicatum ;&si quod haec sit salsa, christu' increpit esse; de haec sit vera, christu i mons is, s olum
Propter quod, secunda sententi , nempe quod haec propositio sit vera magis placet: quam tenet Scotus citatus, Faber disp. asi. Vasqueet disp.
273쪽
Hurta do disput. it. distie. u. & probat Scotus, nam vel Christus supponit pro . natura humana, & ita vera est propolitio, quia haec incoepit esse, vel supponitit pro supposito, & adhuc est vera. Proba t. nam quando subicctum est compositum, de praedicatum conuenit alicui parti subiecti, aliquando praedicatur absolute de toto subiecto,ut in his, am-mal rationale est Gibile, humo albus est coloratus,vbi, coloratus,praedicatur de toto homine, & tantum conuenit albo.
Respondebis, quod dispar ratio estia his propositionibus,& in nostro casu;
nam in nostra propositione, praedicatum, incipere esse, conuenit humanitati, quae est pars materialis: at vero, risibile,c r coloratum conuenit parii formali, scilicet rationali & albo. Sed contra,quia isti est vera, bomo albus est animal, & animal conuenit parti materiali, scilicet homini. Secundb probatur, nam ad hoc quod veri ficetur hoc praedica tum, incoepit ese, susticit quod aliqua pars subiecti habeat de nouo esse simpliciter, hoc est substantiale sed humanitas in Chri .sto , habet esse de novo, dc est ens sub. stantiale, ergo de Christo veris eatur,
quod incoepit esse. Maior probatur, quando in utero matris corpus Francicci incoepit generari, verὸ dicitur Franciscus in coepit esse, & quando insunditur anima, verὰ dicitur Franciscus in coepit esse persectus homo, & tamen in nulla propositione enuntiatur, quod totum resultans ex partibus, de nouo incipiari, ergo,&c. Et confirmatur, nam quando Franciscus incipit sile albus. dicimus album incoepi re.&-tamen solum incipit albedo, ergo, quando solum humi nitas incipitcsse, vel 4 dice mus Christum incoepi se sicut vere ἐieitur x erbum incoepit esse homo; namhoen 6 est aliud, qua incoepi Te Clarictu. Dicis, Chri ilus, vel hic homo, non
potest supponere, oisi pro supposito
diuino; sed hoc non inscepit esse, ergo neque Christus. Respondet Scotus littera, D, concedendo Christum supponere pro supposito diuino, sed indicta propositione non absolute, sed ut est suppositum humanitatis, sicut Petrus albus supponit pro supposito substantiae, tamen ut est in albedine exi
Piima sententia obiicit ad Hebr. vltimo, Iesus Christus heri,s hedis, ipse O insecula, ergo non incoepit. Respondeo ad irine locum de similes , quod lo- quuntur de Christo, secundum diuini
Secundo obiic. quando Christus ponitur pro subiecto propositionis., semper supponit pro supposito diuia 'no. Probatur primae ad Corinth. 8. Per Christum omnia sunt fabricata; sed suppositum non incoepit esse, ergo neque Christus. Respondeo, quando
ponuntur praedicata naturae humanae,
supponit pro supposito humanitatis, verbi gratia) christus est mortuus, &c. quando ponuntur praedicata naturq diurnae, ut est Omnia fab is re, supponit pro supposito naturae diuinae. Ex quo constat , quomodo verificari possit Christum incoeptile
scd instat Loica contra scotum M nos, ergo etiam ista erit vera, christus esit creatura, nam creatura, est praedicatum natur humanae,&ita Scotus sibi contraditit. Respondeoex Fabro essedi Dcrimen inter haec praedicata, nam incipere esse , est predica tum ad cuius verisi-cationem sussicit quod aliqua pars stubiecti simpliciter incipiat. At vero ad hoc, quod creatura verisseetur, debet couenire saltem parti principali, quod non veriscatur dechristo, cum suppinsitum, quod est pars principalis, non stere itura.& hoc prouenit ex natura horum praedicatorum. . Addo quod hoc
274쪽
PRAE V Prorio cum communi sententia , & sanino Thoma pri-
praedicatum erecura, est in facto esse, &ita denominat partein principalem, quae in facto esse est suppositum. At vero incuti esse, est praedicatum, quod den eat actionem, quae in praesenti est Incar natio, cuius formalis terminus absolutE est humanitas,ut dixi cap. 1. dissi . cum
se hine est quod dicatur vere Christus ma secundae, qnxst'3. ari . ad secum inccepit eise , non tamen Christus est dum, Christu, vi hominem, subiectum creatura, & ita Scotus non est tibi con- esse legi aeternae, & legi naturali, timtrarius. Imo Lorca Scoto imponit, naturalis,quam supernaturalis ordinis, quod dixerat hanc etiam esse veram, dummodo ratione suae dignitatis, taliamur Dei incvit esse, quam Scotus negat praecepta non sint disconuenientia. Di ante litteram , D, nam esse manitatem, xi naturalis, or supernaturalis ordinis; est e si e simpliciter Christi, &ita quan- nam quaedam sunt naturalia, quaedam do producitur linmanitas, v re dicitur supernaturalia. Dixi, non disconue- Christus incipit elle ; At vero esse υ- nientia dignitati Christi; nam licet iurenam non est esse simpliciter Verbi, vel natura; debeatur parentibus obedien- filii Dei, nam licet sit esse substantiale, tia Christus non debuit Matri sus, nam est illi quasi aduentilium, &quasi e sed ratione personae, erat Dominus, &ian-
accidentis re pectu subiecti, & ita est tum lege naturae debebat erga illam falsa, Hernis incipit esse. l habere honorem & pietatem ; & licet obiicit Lorca, quia per communi- fuerit Matri subditus, fecit voluntarie
cationem idio natum deberet verisizari, Verbum Dei incipit esse, nain quae veris cantur de Christo, de Verbo verifieantur, & hoc videtur inconueniens. Respondeo nubum esse. hoc sateri, dummodo non sit periculum errandi. Obiicies hunc syllogismum expositorium, Christu ,, vel hie homo incepit este ; Christus est Deus, ergo Deus incepit esse. Respondeo negando consequentiam , nam est fallacia accidentis, quia esse,in maiori supponit pro, esse, humano Christi ; In conclutione supponit pro, esse, diuino: bona tamen erit consequentia si dicamus, ergo ille qui est Deus incepit esse. Nihil est,
quod dicamus cotra nostros Scotistas, cum littera Scoti breuis & perspicua, contra ipsos, & pro se clamet.& non ex obligatione. Secundo, certum est non fuisse obli patu ad aliquam legem humanam postiuam, Matth. II. ubi de se dixit, ergo Q risunt l, ;ctim enim ab eo peteretur tributum, quod Regi soluendum erat, declarauit se esse liberum ab obligatione soluendi, eo quod eget filius Dei. . ex quo erat Rex,& Dominus omnium, ut dixi cap. 19. dissic. . Certum est tertio legem Euangelicam non obligasse Christum, quia fuit Auctor illius,di Legistitor non obligatur stricte. & propriὶ suis legibus, quatenus positiuae sunt, sed tantum tenetur lege naturae, dare exemplum subditis, & hoe est leges obligare Superiores, quoad vim directivam, non vero, quoad vim coactivam; nam si pecent contra legem, non tenentur ad poenam, de
quo Tractatu de Legibus. Obligant etiam leges Superiores, si sint propor--
275쪽
tionatη suo statui, nam lex desoluendistributis non obligat Principem. Deinde lex Euangelica non obligabat nisi Viatores , ta post mortem Christi nam tunc incoepit obli are lex Euangelica in Christus non crat Via
Dubium esse potest , an lex vetus obligarit Christum. Io. de Medina, codice de Poenitentia , Iractatu 3. quaest. i. ait Christum obligatum suis se ad illam sed oppositum cst verum, nec tenebatur Virgo seruare legalia erga Christum , sed voluntarie fecit
propter aliquas congruentias. Ita sanctus Thomas s. parte, quaest. 37. art. .& . Ibi Bartholomaeus de Medina, Suareet disp. 3. Lorca disp. 73. Hurta-do disp. 11. dissit. &est communis sententia. Probatur Matth. ia. D.minus est
Filius hominiis, etiam Sabbai: ac si dicat se non esse obligatum ad Sabbati oblitationem, & idem est de aliis praeceptis. Probatur ; quia Christus erati Dominus illius populi, & legis; & licet computaretur in illo populo, cum non fuerit productus seminali propagatione, non fuit illius legibus subiectus.
Obiicie, illud ad Galat. s. factum sub
lege. Respondeo cum Ambrosim Hieronymo, & Augustino,&c. quod ita dicitur, quia sponte illam voluit obseruare, non quia tenebatur.
Dices , quod se circuncidit, ex quo obligauit se seruare legem. Respo deo negando talem obligationem,nam non se circuncidit, ut legem illam profiteretur , di illi se submitteret, sed ob varias causas, ut tradunt Pa.
Obi ieies secundo, Mattius . non xeni Iesu relegem, stata p&re. Respongeo prim5 cum sancto Thoma, quod adimpleuit, non obligatione, sed sponte. Respondeo secundo cum Augustino, Athanasio, quod adimplea it sicut
veritas adimplet fguram, & seut donatio implet promissionem. Maior dissicultas est , an habuerit praeceptum diuinum moriendi pro genere humano. Prima sententia negat tale praeceptum. Ita Lorca citatus num. ii. qui eruditὸ illam deffendit, citans pro ea Dionysium Cisterciensem. Palud. . Alber. Mag. & Uictoriam. Secunda sententia & communis, docet Christum habuisse tale praeceptum: quam docuerat Lorca, ptima secundae, disp. 3. de actibus humanis, Sua reddisp. s. sectis. cum sancto Thomaquaest. 7. art. 7. Insinuat Scotus in 3.
dis .i 6. quaest.2. F. ao imum, littera I. Probatur Ioan . Io. hocinandatum accepi a Patre, & Ioan. 1 . tognoscat mundus,
quia diligo patrem, oesicut mandatum dedit mihi Pater,sic facio, siurgite eamus. Respondet Lorca, num. IS. quod ly praceptum, vel mandatum, non proprie, sed late sumendum est, prout significat voluntatem esicacem Superioris absque imperio , quod vocat sanctus Thomas praeceptum impliciatum ; nec mirum est, quod improprie sumatur praeceptum, nam Marci io. Christus praecepit hominibus, ut tacerent miraculum , quos obligare non intendebat Addit, quod sequeretur etiam Christum habuisse praeceptum esurgendi, nam ibi Ioan. Io. dicitur, potetiatem babea iterum sumendi eam. Sed contra , quia ubi non reperitur repugnantia, verba Sacrae Scripturae proprie sunt intelligenda , secundum regulam Augustini, quae repugnantia non reperitur, si in nostro casu ly mandatum, proprie intelligatur. Marci io. non inuenio, quod dicit Lorca, sed sorida tibi erit, &ex eo quod Christus non inten ret obligationem , clare sequitur non fuisse praeceptum , sicut neque suit, ut Christus resurgeret, ut colligitur ex vel bis antecedentibus.
276쪽
mam meam, Isterum sumam cam. Notate ly, ut, quod denotat finem. Itaque mors est medium, de qua suit praeceptum, resurrectio elat finis, qui consequendus erat per mortem, de quo non fuit praeceptum. secundo probatur ex Ambrosio lib. s. de Fide cap. s. de Augustino Tractatu si . in Ioannem, ubi dicunt datum fuisse Christo mandatum. Omitto alios Pactes , Suat ea relatos, qui in alio sensu loquuntur , ut erudite notauit
Ratione probatur, quia nulla est ratio,quae nos cogat, ut iit gemus Christo rigorosum praeceptum , quod in Sacra scriptura expresse asseritur, Pili vi facit E, de suaui modo dessendamus Christi libertatem, simul eum eius impeccabilitate. Sed in sententia Scoti hoc non cogit, nam Christus, ex vi virio, non erat impeccabilis , ut dicam
rium, nam sussciebat in s nuatio v olu n-tatis Patris, cum quo habebat concordiam, ly licebat, idem est ac lib et e poterat non mori. Eodem modo respondeo ad verba Euthimio, de Theophilaeti 1 Lorca relata. Secundo obtic. Cyrillum Alexandrinum libro io. capite 2 o. in es Henita Hluntaria . paterni consummatis-nem c sibi , quod mandati loco tradi sibi significat, &c. Respondeo sere eodem
modo. Rursus non excluditur obligatio, sed ostenditur libera & spontanea volutas, qua morti se tradidit Chiistus. Deinde Cntillus cognouit mandatum Patris, & cognouit consiliana, de decretum de morte, ut ait Cyrillus, quod hoc coisilium erat Christo, ac si
esset mandatum, non tamen mandatum negat.
Tertio obiic. Anselmum de media. tione Redemptoris cap. .su mi nulla cogente Obedientis, sed in potente, ad ne sapientia. Respondeo , quod tantum
cap. io. diff. i. Rursus in sententia Lor in recta & aliorum, non potest negati Chri- vult, quod praeceptum non necessitat, sto praeceptum naturale , & cum hoc non tamen illud negat edi tetur, nam concedunt, operationes Christi liberas esse , ergo cum hoc etiam poterunt concedere libertatem morti Christicum praecepto moriendi.
Sed obiicit Lorta Chrysost. Homil.s . in Ioannem, nihil aliudiactio praeceptum situ cat, quam cum Patre concordiam : & Hom. 28. ad Heb. in illa verba , qui ρr psto sibi gaudio, Ge. ait, lic ἴaι illimbi pati, si iluisset. Respondeo
ita suisse locutum propter ultandos Arrianos, qui de Filio, ut Deo, intelli ait, non enim iri tamitu pater, dii morereturo tendo pracepit nam hoc dote fecit. E t post-ca, potes tandem dici, quia pracvit illi mori
pater, cimi ho pracipit, vadc incii reret mora
Quarto obiicit Lorca , secundum. Theologos negatur Christum emisisse votum , ergo & habere praeceptum; Probatur, nam eadem ratione, quare negatur votum, scilicet quia Christus est confirmatus in bono, ta non potest ab illo deflectere,etiam negatur praece
Rebant habere mandatum a Patre, & ptum ; sed Scriptura Sacra*Oue illi esse obedientem, & ita ait Chryso- stum vovisse, i sal. 2i, Votam a stomus, quod, ut Deus non habuit prς- in cen pectu timent iam eum, ceptum, sed cum Patre concordiam, & tum Christo negatur, ergo p poterat non pati. Vel secundo respon- ptum poterit negari. elpon ς , quidςo, quod si Chrysostomus loquit ut quid sit de voto, eadem ratione*eocrde Christo, ut homine, non negauidi tur negari praeceptum natura ς, qupraec prium, sed ait non esse necess, non negat L Orca,<a, sicSt cum
277쪽
compatitur praedeptum naturale, ita & humum politiuum, siue Christus voverit, siue non voverit. Secundo, quia magis conueniens est Christo, non fuisse impositum tale praeceptum,nam ma gis extollitur eius obedientia , si dica- us mortuum suisse, cognita & tantum insinuata voluntate Patris, quam si praecepto eiset astrictus . nam ita periectior obedientia est secundum sanctum Thomam secunda secuti dς,quqst. 1O .art. 2. & s. & Bernat dum lib der: aecepto & dis pensatione, persecta Aerientia legem nescit, terminis non arectatur. Respondeo, quod Patres tant sim amro ant, quod sine praecepto poterit esse periecta obedientia, non tamen dicunt quod praeceptum tollit rationem seriseiae obedientiae : Christus ita fuit obediens , ut tantum insinuatio Patris erat illi pro praece plo , non tamen ex hoc regatur fuisse Christo ligorosum prae
Quinto obiicies, mors Christi non sui: in eius voluntate, nam persecta suit ex praua voluntate Iudaeorum, sed prς-ceptum est de his, quae sunt in nostra voluntate, ergo Christus non habuit praeceptum de morte. Respondet Scotus citatus , quod non est illi praec plum, ut ipse efficeret mortem, sed ut complaceret de amplecteretur illam,
quod est idem quod di it Anselmus.
vita aliquo modo orasse, Matthix parer , si possibile est transeat, Sce. Et
Lucae 6. erat pomoruns in oratisne Dei.
Difficultas est an verὸ orauerit Z Ratio dubitandi est , nana Chrysostomus Hom. 6 . in Ioan. aiznon verὸ oras, se, sed ut nobis tribueret exere sum, simulauit se orasse idem videntur dixisse, Da nosse. Hilarius, Eutllimius,&Theophil actus. Nobis, cum communi sententia di ..cendum est Christum, vere & ex animo orasti. I a sanctus Thomas F. sarte,
quaest. 2 i. art. i. Probatur ex Ambroiano . da Fide ad Gratianum cap. F. vi sciM quod secundum hominem regat, D
uinitate vero imperat, habes in Euareelio, ego proteruari P e. Secundo, nam Sacla
Scriptura in rigore est intelligenda, dummodo non sit aliquod in conueniens, quod in praesenti non inuenitor:& ratione probatur, nam vera oratio est directio, & mantiastatio propriae Noluntatis in ordine ad alterum superiorem , cuius subsidium imploratur, sed hoc .conueniebat orationi Christi, quia secundum hun .anitatem erat inis ferior, zrgo vere orauit : & quamuis oratio Cla isto non fuerit simpliciter
necessaria, erat tamen congruum illarii, ut ostenderec veritatem humanitatis , & nos doceret orare, & etiam orae-tionis modum & fructum. Dices, Christus cog oscebat omnia. futura , sed nullus orat pro his quae certo scit futura , ergo Christus vere
non orauit , nam eiici oratio otiosa.
Respondeo Christum fluctuose ora Te, quia sciebat talia sutura euentura etiam edia sua oratione, & ita oratione indigebat, ut illa consequeretur. Ex quo colligitur, Christum ex animo oraste. quia aliis non esset oratio vera sed fi eta;& colligitur Ioan. xi. Pater gratias tib aga, quia exaudi lime, nam non est auditus, nisi qui ex animo petit. . Ad rationem dubitandi, respondeo Chrysostomum, Sc alios Patres loqui contra Arrianos , qui inserebant ex oratione Christi non ess e Deum ; & liacet optimὶ soluerentur eorum arg menta dicendo . Christum orasse 1 vi
278쪽
hominem , tamen voluerunt loqui de Christo. Vt Deo, ut saepὸ fecerunt Patres contra Arrium, admittentes illud Ioan. i . rater maior me est, intelligide Christo, ut Deo, ob solam prioritatem originis. secundo, respondet Sua-rez disp. s. sect. i. quod dissimulabat Christus se orare, etiamsi proPrie ora ret , sicut qui interrogat, dissimulat se scire, etiamsi propriὶ sciat. Dubitabis primo, utrum Christus
pro effectu miraculorum Orauerit, de praecipue quando Lazarum resuscitauit. Vasqueet disp. 82. cap 1. dicit non orallia pro Lazaro, sed pro fide circum. stantium, ut miraculo inducerentur ad credendum. Sed hoc voluntariὶ dicitur , nam communiter Fata es dicunt
pro Laetato orasse, & colligunt ex UIOAn. II. quia exaudi Isime.
Obiicit Vasqueet verba sequentia, ego scistam , quia semper me au is , sed propter puAlum qui circumstat dixi, dii cre-ἀant , quia tu me misisti. Quibus vel bis
tantum refertur gratiarum actio, non
vero oratio. Respondeo, ly Exaudiat me, notat proptiὲ orationem, sed fuit
occulta, aut mentalis, quam illis verbis manifestauit grativi sibi age,ex quo patet
quod prius fuit oratio , quam postea secuta est gratiarum actio. Obiicit secundo, quia hoc miraculum imperio est patratum , nam dixit Christus, Laqare venisnu. Respondeo, quod in oratione ostenditur fumanitas, in imperio diuinitas,& sorte viroque semper fuit usus Christus in mira
culis, & colligi potest ex is sciebam quia
semer me audM , ergo sim per.orabat dum miraculata trabat. Dubitabis secundo , virum omnis oratio Christi exaudita fuerit. Suppcno petitionem Christi inesticacem non iste exauditam, Matth. 1 6, Pater po sItale est iranseat, crc. & petitionem enicacem fuisse exauittam, ut dixi cap. s. diff. 3. Solum est dubium, an petitio in- inefficax fuerit vera oratio 3 Vasqueet disp. 82. cap. S. Becanus cap. i7. quaest. 3. Hultado disp. I s. diff. 1. dicunt omnem petitionem Christi fuisse exauditam , nam petitionem inessicacem dicunt non esse orationem. Nobis dicendum est, cum Valentia puncto 2. Lorca disp. So. SuareZ, &c. non om n m orationem Christi suisse exauditam, quia habuit orationem in essicacem , quae fuit propria oratio. Probatur, de ratione orationis non est
consecutio rei, sed manifestatio desideri j proprij, rei quae petitur ι sed hanc manifestationem habuit Christus rein
ectu Patris. ergo vereorauit. Et co rmatur,nam Hieronymus, Ain brosius.
Augustinus, de alii Patres a Lorca r lati, dicunt orationem non exauditam. esse veram orationem, & patet, quia Christus pro tersecutoribus verὸ ora Multa oblidit Vasqueet, nam oratio requi rit animum impetrandi, sed quae inestica citer petuntur, non est cum animo consequendi , ergo non verb oratur. Respondeo esse animo inessi caci impetrandi, quod sufficit,nam hoc erat conueniens, tem propter veritatem naturae humanae, tum ut instrueremur, tam inpatientia, si non consequimur quod petimus , quam ut Deo omnia subiiciamus, & nolimus nisi quae Deo placuerint. Quaerit sanctu. Thomas art. . an Christus sensualitate orauerit 3 Et respondet non orasse appetitu sensus, nam oratio est a chus voluntatis ; dicitur tamen, quodam modo sensualitate oranse, quia oratione affectum sensualiatis expressit, ut secit recusans mortem
quando dixit, ea ier sipossibile est, transeas a me calix illi.
279쪽
Vtrum nune Chrimis oret in cal. γCE R et v xi est Christiun oratione
interpretatiua orare in coelo, scilicet ostendendo Patri sua vulnera,adHeb. s. Christum introiisse incaeum, xt ana. reat nunc γultui Dei pro nobis. Dissiculta, est de oratione expressa. Prima sententia negat. Ita Rupertus l. 9. de diurnis ossiciis cap. 3. Medina de Aluateruaest.2I. art. i. Aragon secundi secunae, quaest. 83. ait. H. Vasquea disp. 8 i. Pecanus cap. II. quaest. 4. Hurtado
Secuda sentetia quae alserit nuc Chri. u in coelo orare, magis placet. Suarea dii p s. iect. 2. Valentia puncto primo, Jorca disp. 81. Ragus a disj i8. Probatur primo, ad Rom. 8. qui est ad dexteram Dei, qui etiam interpellat pro nobis. Et ad Heb. 7. & i. Ioan. 2. Quae verba devera oratione intelligunt, lustinus , Cyprianus, Ambronus, Augustinus, de alij apud Lorcam Sc SuateΣ. Et ratio
est, quia si nulla est implicatio, quare
scriptura sacra non intelligenda est in seni H proprior Secundo probatur, quia Christus in coelo habet curam noliri, de vult fieri ea quae ad salutem no stram expediunt, Se hoc dirigit ad Patrem, de
illi manifestat, nam ab hamani date princi se mequeunt fieri, ergo orat. Probatur consequentia , nam hoc est
Prima sententia obiicit Ioannis Ica. non dico vota, quia ruabo patrem de Pilis. Respondeo cum Hil. 6. de Trinitate, quod Christus non dixit, non raraba, sed dixit, neu dico, quia rogati, hoc est, oratio mea non est omnino necessaria. quia quamuis ipsa deesset, Pater amat
os, nam non solum mea oratione obtinebitis , quod vobis expedit , sed
etiam amore patris. Et colligitur Ioannis i . ubi ait Christus, ego rogabo Pa trem, G alium Paraclitum dabit vobis, ubi loquitur de oratione in coelo. nam loquebatur de Ascensione sua, de missione Spiritus Sancti, de his verbis Discipulos consolabatur. a. Obiiciunt plures Patres. Respondeo, non negare ex prellam Orationem, sed tantum dicunt orare ostendendo vulnera, dc quod nunc non genuflectit, nec voce orat, nam haec erant in via necessiria ad nostram eruditionem,
propter quod non ita fit in patria. Vel
respondeo, quod nunc Chri ilus non orat merendo de novo, sed proponendo sua merita. 3. Rationibus obite. prima est, quia orare est impetrare, sed hoc est mereri de congruo, i ' coelo non est meritum, ergo neque oratio. Respondeo, etiam sancti orant in coelo dc non merentur, quia non est status merendi, Christus tantum petit, ut sua metrita a Patre a paplicentur pro tali persona, vel tali necessitate. Secunda ratio, quia talis oratio est otiosa, tum quia Christas habet omnem potestatem, tum quia est certus de omnibus euentibus. Respondeo primo , etiam idem habebat In terra, de orabat. Secundo respondeo. quod scit sutura euentura elle media sua oratione, habebat ergo Christus potentiam non in sola humanitate, sed in subs dio diuinitatis , quod subsidium oratione
impetrabat. Tettio obiicit Hurtado, quia ridiculum est , partem nostiae redemptionis relinquere orationi suae in cado, tanquam applicationi. Primb,quia sequoret ut non suille nostram redemptionem consummatam in via. Secundo, quia erat necet sarium , ut in via se Christus oraret. Obssicro Pater, ut gratiam, quam a te postulo nunc pro Fran.
280쪽
ab Ie isto. eana conseras illi, quando ego in i quia in primo instanti scit ianctus de coelo existens, laetum illam postulabo. beatus, &c. Suppono 2. de fide elle Respondeo, quod nihil redemptioni. t Christum nunquam peccaste, priuiae
relinquit ur, ut consumetur in coelo; sed metita facta ita via applicandur i neque nec effatium est, ut Christus illo modo oret, sed solum, quod generaliter osserat suam mortem efficaciter, pro quibus Pater efficaciter voluerit conferre, de nunc in coelo oret pro beneficio, quod scit dependete , sua oratione, tanquam 1 deprecatione. Obiic. vltim b, quia nobis liceret diacere. Christe ora tro nobis, quod non est in usu Ecclesiae, sed christe audi nos, miser π nobis. Respondeo primo , cum Lor- ea, quod loquendum est in hac materia , licut in adoratione, qua adorandus est Christus secundum maiorem excellentiam , ita impetrandum secundum maiorem dignitatem. Secundo rei poli. deo, cum Suareet ex Ambrosio & Augustino ; quod si quis sciat distinguere
de Christo, ut homine, etiam, potest pe- , tere, Ut oret pro nobys, & quoiunostram orationem cum sua viaiat.
Virum Christus potuerit peccare ZVppo No de fide non fuisse in Christo
ceἰur sanctum ς & ratio est quia originale trahitur per se ininalem propagationem, sed Christus non fuit ita conceptus, sed a Spiritu Sancto, ergo, dcc. Rursus,
Petri a. qui pecatum nox fecit, dcc. Ita definit ut in Epiri sino, Cis. io. 5c ra tio est, quia erat beatus a primo instanti, & beati non peccant. Deinde ad finem Incarnationis peccatum non
proficiebat, sed olliciebat. Propter quod errauit quidam Apostata Piae monstrat ensis , dicens Christum in
Cruce, cumi Matth. ii. dixit Z Drau,
Deus meus, νι quid dereliquisti me 3 de Lperasse : & ob id damnatum fuisse. Respondeo verba illa non fuisse desia
perantis, sed maxime dolentis, nam dixit , In manus tuas commenda θὰ tum meum. Dicitur Christus derelia ictus, quia perminiis fuit vehemertet pati.
Ubiicies primδ, primae ad Corinth. s. qui pecatum non fecit, pro nobis peccatu afuit. Respondeo , potius hoc est pro nobis , nam ly peccatum fuit, id est, Pater iacit illum hostiam pro peccato , iuxta illud oseae A. piccata populi comedent Sacrassites , id est . liostias.
Secundo obiicies, Psal. ri. longes asa me mea verba delictorum meorum Re pondeo cum Augustino oratione 2. in
hunc Psal. Damas. 3. Fidei cap. 23. Nazianz. Scc. quod Christus peccata suorum membrorum, quae ipsi, ut capiti tribuuntur, iuxta regulam Thicoiiij, vocat sua delicta. Dices., quod in Concilio Basiliensi damnatus fuit Augustinus de Roma , quia dicebat In ius peccauit, crq tidie peccat, & explicabat de peccatis nostris, quae Christo attribuuntur. Respondeo, quidquid sit de auctoritate illius Concili j , merito hoc damnatur, nam absolutὸ significatur Clituum esse auctorem paccati,& in seipso pec