장음표시 사용
291쪽
appetitus non consummatum , qui ideo rationem passionis non attingit;& hanc propasonem concedit Christo, & notat quod Euangelista dixit, coepit tristari , dc non dixit, tristatus egi espondeo , quod haec acceptio non est in via, nec secundum Patres, nec Theologos, nec Philosophos, secundu quos nomen passio, est cc mune passionibus ordinatis & inordinatis. Rursus , Hieronymus affectum subito insurgenteria vocat propastionem , qui affectiis non fuit in Christo. Euangelista dixit c it iriliari , non quia non est et tristitia completa , sed ut ostenderet, quando incoepit talis tristitia.
An tu christo fuerit tristitia ὶ
DE Fide est iu Christo fuisse ali
quam tristitiam. Ita Matth. 26. iri iste anima mea usque ad mortem. Neque obstat illud Icuae i. non eris tristis turbulentus : Nam respondeo cum Hieronymo, Isaiam tantum velle vultum Christi fuisse seretium,& non hoγrendum & asperum, non tamen negauit tristitiam. Obiicies summum gaudium expellit omnem tristitiam . ex Aristotele 3.
M . Ethic : sed Christus habebat
summum gaudium, ii quide ira erat Beatus . ergo non potuit habere tristi tram. Respondet Scotus in s. distinct.
Littera , Y, quod in Christo fuit
tristitia ob dispensationem, natia summa delectatio non redundabat uaportionem inseriorem, quod factum suit per iniraculum. Neque improbabile iudaco , quod doce: Eanus duodecimo de locis . scilicet delectationem quod colligitur Matth. 2. Deus, Demmeus, τι quia dereliquistime 3 Nam Christus non fuit derelictus, auferendo ab illo unionem, vel gratiam, vel gloriam. ergo auferendo laetitiam. Rursus hoc est possibile. & conducit ad excellentiam nostrae Redemptionis, ergo non est improbabile. Petes prim , , in qua potentia fuerit hςc tristitia Z Caietanus quaest. 26. art. 7. insinuat lotum fuisse in appet tu senstiuo, non verb in voluntate. Sed oppositum nobis dicendum est, imo iudicat Lorea disput. 6 i. num,
. sententiam Caietani non tutam.
Probatur ex sexta Synodo generali, ubi ex voluntate Christi inest cij λ-giendi moitem,& ex tristitia quae ad illam sequebarer, collegit tui lie in Chri-ost voluntatem humanam :&ratio est, nam in Christo fuit nolitio & displiacentia mortis , sed ex tali nolitione semper oritur tristitia , & nolitio ad voluntatem reriinet , er- SQ, &c. Obicit Caietanus , tristitia semper est de re disconuenienti. sed mors non erat Christo disconueniens, ergo de illa non tristabatur. Probatur muniar , nam ad hoc , ut aliquid sit dis conueniens, non suilieit quod habeat Rii qua n. oppositionem cum subIecto ab loliit E considerato , sed requi itur, v x habeat oppositionem cum lubiccto existenti meo statu in quo est , sed in quo erat Christus , no' erat illi disconueniens mois , sciat qu in uis damnatio flij sit disconuenien . p 'tri absolute, non tamen est disconueniens patri absolute, in statu beatizudinis, ergo mors Christi iam beati non erat illi disconueniens. Respondeo, quod hoc non concludit, nam 2 cati, 'ideo non tristantur de damnatione
pendit ne causetur talis tristitia pro-
292쪽
et statum beatitudinis, at vero Christus erat etiam Viator, & noluit Deus suspendere talem tristitiam. Petes a. an haee tristitia suerit in Christo tantum secundi m portionem
inseri/rem, vel etiam secundum portionem superiorem. Sanctus Thomas, quaest. 11. art. 6. ibi Thom istae comm niter, Albertus, Richardus, & Durandus &c. dicunt quod tantum se- eundum portionem inferiorem. Oppositum docet Scotus in s. dist. is. ibi Scotistae: Pro euius intelligentia, nota eum Scoto S. q,iantum ad tertium quod tam in intellectu quam in voluntate, datur portio inferior x superior, quae non sunt diuersae pote 'tiae, sed una dc eadem met: portio superior est, quae respicit sollim aeterna, di haec est portio superior strici δι& secudum hanc non potest tristari Christus, nam non potest nolle Deum esse. alio modo& large secundum Augustinum Ιχ. de Trinitate capite I. sumitur haec portio pro actibus intellectus & volutatis, prout seruntur circa quaecunque obiecta, tantum secundu regulas aeterras, & hoc modo tripliciter potuit Christus tristari. primo, de carentia beatitudinis, quomodo non fuit tristatus Christus, quia illa non caruit. t. de peccato proprio, & cum illud non habuerit, neque de illo tristatus it. 3. de peccatis alienis, & de hoc suit tristatus , nam saltem in eis caci
ter voluit illa non esse, quia eranteontra legem aeternam: unde Ambrosius super Lucam Ait, Hles Demine κρηma vulnera I se mea, id est, tristaris de
meis peccatis, naturam meam vulnerantibus, non de tuis. Portio inferior est in quantum respicit haec inseriora,
Dubium est, secundu qua portione fuerit Christus tristatus de sua morte . ac passione pro quo notat Scotus s. sia ad lenium quod volatas duplicitre considerari potest; primo ut natura, &ut dicit appetitum innatu. a. ut libera,& in quantu dicit appetitum elicitum,& inquit, quod tristitia quae sequitur
ad voluntate , ut naturam, considerari
potest dupliciter; primo, vel sequitur
ad voluntatem, ut naturam secundum
se, & hoe modo fuit tristitia in voluntate Christi secundum portionem superiorem de sua morte & passione. Probatur, quia ut sic, volebat affictione commodi bonum propriae pei sonae . in ordine ad fine ultimu , ergo , Ut se, nolebat in comodum pastionis & n ortis, & cosequenter tristabatur de ipsi .
Dices quod, ut sic, non est portio superior, liquidem respicit proprium
commodum & no bonum supremum. Respondet Scotus, quia cum Deus sit supremum commodum, ita proprium commodum, personae, si ordinetur in Deum, ut Christus ordinabat, pertinet ad portioncm superiorem. Vel a. sequitur ad voluntatem, Vt nataram, nquantum habet coniunctionem cum
appetitu senstiuo, & hoc modo, inquit Scotus, quod tantum Christus
fuit tristatus secundum portionem inferiorem. & probat, quia intellectus representans voluntati mortem ut dis . conuenientem appetitui sensitivo. cuquo habet colligantiam. dicitur po tio inferior,siquidem respicit mortem, non secundum rationes aeternas, sed temporales, ergo tantsim tristatur secundum portionem inseriorem. Si v
luntas, ut libera, consideretur. distinguit Scotus duo, nam vel tristitia sequitur ad actus nolitionis cmeacis,&hoe modo ait non fuisse in Christo tristitiam, neque secundum rationem sua periorem, neque secundum rationem inferiorem,& probat, quia non fuit in Christo actus emcax neque neu dum unam, neque alteram portione
293쪽
P rilonis morti : . vel sequitur ad actu nolitionis inciso cis, & velu i conditionatum, de hoc modo, ait Icotus, suisse in Christo tristitiam secundum utramque portionem, & probat, quia secundum utramque portionem nolebat inefficaciter mortem, ut diceret,
pater si possibile est, iranseat Ge. haec est
mens Scoti, ut colligere potui.
DUBIUM SECUNDUM. Aufuerit dolori, Christi , SVero No dolorem non esse operationem sed pastionem, ut dixi de ltristitia: distinguatur tamen inter se, licet conueniant in hoc, quod sint pasiasio aes de obie to disconuenienti, cognito ut tali, nam tristitia est de obiecto cognito per imaginationem , vel per intellectum; dolor vero, est de obiecto cognito per sensium tactus, licet ad illum praecedat imaginatio, ut ait Aristoteles 3. de anima: causatur enim dolor ex actu vitali, quo taediis, inquantum appetitus refugit aliquod obiectum disconueniens, & ex actu
apprehensionis, quo appraehendit tale obiectum disconueniens, ut dixi proportionali modo de tristitia & gaudio
Nullus nisi haeretieus, ut vidi dissit. . dubiti uit in Christo suisse dolorem. Probatur Iaiae sue. ubi dieitur Christus Ῥιr dolo rum, id est, maximis doloribus affectus, de ratio est, quia in Christosuit lassio corporis in sua passione, &suit cognitio obiecti disconuenientis, ergo resultauit passio dolori fiea. Obiicie, Hilarium Io. de Trinitate, sed iam respondi dissic. . Obiicies Clementem Alexandrinum lib. 3 Stromatum, qui dixit Christum non indiguisse cibo te potu.& quod non subi L iebatur voluptatibus aut doloribu , Rei poni deo hoc dixi ae, qui, hos
desectus voluntarie assumi sit, Ac non coacte; vel quia non necessario oriebatur in Christo, sicut oriuntur in nobisi ex peccato. De intensione doloris
Christi, dicendum est, quod de facto ita fuit, ut nullus Martyr passus fuit ita
grandem, colligitur Thrcnorum I. --
tur ratione Scoti citati, na m sensus tactus in Christo fuit persectissimus propter pei sectissimam temperiem, & ita Cluillus magis sensibilis. D VBICIM TERTIUM. . An iis Christo fuerit timor
DE timora, qui est passio quoti
metur aliquod malum agimus in praesenti, nam de timore, dono spiritus sancti. egimus cap. n. diff. s. suisse in Christo timorem mortis S pallionis, nescimus Christum timuisse aliam re conueniunt omnes Theologi, & serἐOmnes Patres apud Recentiores. Probatur Marci I . coepit Iessupauere crdere. Sed contra obiicies Hilarium io. de Trinitate, Hieronymum, Augustinum negantes suisse in Christo timore mortis. Respondeo quod Augustinus exclusit timorem impedientem efficacem voluntatem moriendi: Hilarius exclusit timorem perturbantem rationem, & eodem modo intelligendus est
Obiicies et . de natura timoris est, quod respiciat obiectum disconue niens &contingens, ita ut habeat quis spem euasionis, ex Aristotele 2. Rheton cap. I. nam quando aliquid time mus, consulimus de mediis ad illud evadendum, sed Christus certo sciebat suam mortem de passionem suturam, ergo non timebat illam. Propter hoc Caietanus cum sancto Thoma ari. n. .
294쪽
ait, non fuisse tit iore in voluntate Chri- mor fuit in voluntate Christi ortus aetsti, sed in appetitu sensitivo, quia Chri stus per intellectum, certo sciebat su
turam suam Mortem, quam nesciebat per imaginationem Sed hoc reiicitur, nam ex illis verbis Matth. 26 ednι rut ego νου, se sicut tu, eol l egit sexta SP nodus generalis, ai'. . suisse in Christo voluntatem humanam qua timuit mortem. Rursus hoc eommune est a. pud Patres. a. in Christo imaginatiosequebatur cognitioncm intellectus ,
sed intellectus Christi certo sciebat
suam mortem suturam, ergo ita cognoscebat imaginatio, ergo non erat contingens respectu imaginationis. Propter quod sententiam Caietani im- lprobabilem iudicat Montestinos, &ferἡ eodem modo ac Caietanus, io
admirationem, Lucae T. Auditur autem Iesus fidem Centurionis, miratus est. Dubium est an haec fuerit vera & propria. Diuus Bona uentura in hunc locum, Maldonatus, quod non reprobat Lorca citatus, dicunt non in Ieveram S propriam, sed tantum exhibuisse signa externa admirationis. Secunda sententia est Diui Thomae quaest. Is . articul. 8. ibi Thomillae, Vasque a disput. 62. capite . Hurta-quitur Lorca disput. 6 I. a numero I s. do disput. io. dissiculi. rs. qui dicunt dicens persectum timorem, qui repe- l in Christo fuisse veram di propriam ritur in voluntate cum contingentia admirationem. Ita Augustinus Episto- effectus, non fuisse in Christo, imper- l la tot. Et probatur, quia verba Scrip sectum vero qui non respicit contin- turae sacrae, in rigore sunt intelligenda, gentiam, suisse in ipso, quod etiam im-lsed sacra Scriptura docet in Christo probabile iudicat Vasqueet disput. ci. suisse admirationem, ergo de propii
cap. 3. licet 1 censura VasqueZ Velit se Lorca deffendere. Propter quod . cum Suareet, ad articul. 7. VasqueZ citato cap. q. Montestinos, Rc spondeo quod etiam in voluntate Christi fuit timor, nam ad hunc non reperitur contingentia, nam mortem timemus, quae certissima est :& quantum ad hoc eadem. est ratio de intelligenda est. Sed, ut recte haec intelligantur, nota quod obiectum admirationis debet esse magnum & excellens, & simul ra rum & ex insolitum : propter quod Aristoteles . Eth. cap. s. ait, Magnanimos non esse faciles ad admirandu, quia nihil eis magnum videtur, & hoc docet Augustinus ei latus :& notan-
timore &de spe,& animae in Pur- dum est quod haec excellentia non satorio, beatitudinem quam certo l susticit, quod sit in comparatione adiciunt, sperant, ut dixi capite 'i a. dissi- alios, sed debet esse in compalatione culti i. Aristoteles loquebatur de ti- l ad eum qui admiratur, propter quod more qui oriebatur ex voluntate esti- l in Deo non est ponenda admirati O Laci, nam loquebatur de timore quem Alia species admirationis est, quando Oratores intendunt incutere auditori- l quis vidit rem raram, ut insolitam, bus, quando persuadent illis fugere cuius causam ignorat, quae admirati aliquod malum de ponere media adl nis species etiam colligitur ex Augu
' vitandum illud, non vero de timore itino eitato. Etiam dicitur quod sp .Ito ex voluntate inessicaci, & tilis u- eies admirationis est quidam affectus
295쪽
voluntatis,qui est retractio Je subminso .id excellentiam alicuius, & haec est quaedam species timoris, quem fuisse in Christo, dixi cap. 12. disticuli. s. Ex his ergo, suisse in Christo admirationem propriὸ, proba tur, nam multa vidit rara & insolita, oc magna, ut fidem Centurionis, ut colligitur ex illis
verbis, amen dici vobis, non inueni tantam
fidem in Urael. quae fides erat magna, facta, comparatione ad sesentiam experimentalem Christi, per quam nunquam e pertus fuerat istam fidem, neque similem, licet alia scientia talem sidem cognouisset obiicies Augustinum de Genesi
contra Manichaeos, cap. 8 dicentem in Christum nullam admirationem cadere potuisse, sed tantum exterius se gessit e quasi admirantem. Respondeo loqui Augustinum de admiratione quae oritur, ex ignorantia, quae non fuit in Christo, ut dixi dissiculi. nam ipse August. ut vidimus, concedit Chi isto admirationem. 1. Obiicies, admiratio oritur ex desiderio, cognoscedi causam effectus admirabilis, sed in Christo non fuit tale desiderium, quia omnia cognoscebat, ergo &c. Respondeo verum esse de admiratione orta ex ignorantia, non vero de admiratione proueniente ab effectu insolito& raro, nam de scientia pueri, in statu nimis pueri admira mur, etiam si causam illius sciamus.
Drasiti, ut ait Aristoteles i. de ani Era,cap. i. suisse in Christo, Ioan. 2. ubi .
dicitur Christum feeisse uigellum ex Luibas, quo percutittat ementet αvendtntes in templo, & subditur ibi, quod recordati bu's Discipuli cius, quia scri .
pium est. Psalm. 6 3. vlus domus t come ἀ dit me, de zelus species quaedam ell irae: ex quo constat quod talis ira suit Christo licita,& secundum regulas rationis. Ita Patres & Scholastici, nami etiam datur ira licita, iuxta illud P sal. irascimini π nolue peccare, cXquo col-l ligo, quod cum verba sacrae Scripturae in toto rigore intelligenda sint, verὸ& proprie fuit in Christo ira, quae primo fuit in voluntate, nam fuit eausata ex tristabili spirituali, scilicet ex iniuria Deo facta, ex quo postea derivata. fuit in appetitum sensitivum. De aliis passionibus dicendum istiuisse in Christo. stat amor & odium , nam istae passiones sunt primae causae caeterarum passionum, fuit etiam desiderium Ac iuga, nam desiderauit inefficaciter sugere mortem. Fuit etiam d lectatio de bonis spiritualibus aliorum, ita ut dicere posset Christus, cor meum,
cr caro mea, exultauerunt in Deum Nisum.
fuit etiam spes respectu gloriae sui corporis: suit desperatio laudabilis de ibona de euasione .suae mortis, quidquid blasphement haeretici. suit etiam audaei a & excellens fortitudo, nam audacia materia est sortitudinis, qua fortitudine & audacia expulit timorem mortis, de omnes istae passio nassuerunt in Christo, tam in voluntate quam in appetitu sensitivo, & hoc est ita dicendum, quia congruit de non repugnat.
296쪽
De m .d. loquendi in hoc sterio.
Virum praedicata natura humana praedicentur de Deo. G ὸ conorar
ae inquirere , virum inter naturam diuinam dc humanam in Christo , sit communicatio idiomatum , nam idioma, idem est, quod proprietas. Supponen dum est de fide, in Christo este duas naturas, diuinamni licet & humanam, inconfusas de impermixtas, & quod unitae sunt in unitate personae , quod definitum est contraNestorium ponentem duo apposita in Christo, & Euti.
chetem confitentem unam tantum n a
turam mixtam ex diuina de humana: Propter quod Nestorius tantum adis mittebat proprietates diuinas communicari naturae humanae accidentaliter,& Eutiches communicationem., pro pter confusionem naturarum, quos errores late reiicit Bella tminus lib. 3. de Christo, cap. I.& 9. Nos vero Catholicὶ dicimus, quod omnia praedicata naturae humanae, in concreto, praedicantur de Deo in concreto , dc e contra, omnia praedicata naturae diuinae in concreto praedicantur 4e homine in concreto, & ita istae sunt erae, homo es aetemus, immortalis, immen-Di, caec de i stae,Deus est mortalis, cruci unt nuinuolutus, GV. Probatur ex Sacra Scriptura Ioan. Io. Antequam Abrabam
sic et v, sum. Et ad Rom. 8. proris siliasse non pepercit. Ita definitum est in Laeetanensi, consultatione s. Can. Ita Patres, Ambrosius, Athanasius,&co Ex
quo reiiciendi sunt aliqui Catholici, dicentes, quod praedicatio vinus natui aenon debet fieri de altera in recto, sed in obliquo, ita ut, cum dicimus,Deus est homo, sensus sit, Deus habet hominem, quos reiicit Diuus Bonaventura in s. dist. 7 . art. I. quas . . Primo, quia hoc sapis errorem N estorianum, ponentem unionem aecidentalem, nam sicut de homine assumente vestem, non dicitur
homo est vestis, sed homo habet vestem, ita de Deo assumente hominem, diceretur Deus habet hominem,& non diceretur Deus est homo, quod est haereticum. Secundo, quia aliis posset di ci Deus est pes, Deus est manus, siquidem habet pedem & manum.
Propter noc reiiciuntur alii,quos x seri noster Ricardus, dicentes, quod haec propositio, Deus est bama, aequi ualet huic, natura humana est amita diuime naturae,
nam etiam est unita pedi diuinitas, dc dicetur Deus est pes. Ratio, quare istae praedicationes lunt verae, est quani adducit Scotus in J. dist. 2. quaest. r. in responsione ad ultimu: & dist. 7. quaest. . ad tertium, de omnes Seholastici, ni mirum, quia est unum suppositum, &istae eroprietates supponunt directe pro supposito habente has naturas, propter quod quando abstractum praedicatur de abstracto, vel abstractum de concreto,vel E contra, sunt falsae praedicationes verbi gratiaὶ h=maestate tar, Deus est mortalitas, dcc. nam nomina In abstracto supponunt pro naturio,& non pro suppositis. Obiicies, quoa Damascenus oratione prima de imaginibus, Fuluntius, Nazianzenus, dec. cepe praedicant proprietates diuinas, & humanas in Christo etiam in abstracto. Respondeo istos Patres non esset mitandos, quia impro prie loquuntur ι quando vero dicunt natura diuina est Ineumata : intelligendi sunt hoc sensu, fuiι Ῥnisa humanitati.
297쪽
Dices, Deus ea estas, Deus est humo,erc. b-ο est deitas Respondet Strare Z, quod in sensu idelitico est concedenda,
quia homo supponit pro diuino suppolato Secundb respondeo cum Montes s nos, ut dixi cap. 1 9. difficult. 2. negata. do consequentiam nam variatur appellatio, nam Deua eri deitas, est vera identi-e e, Deus obumst, est vera fornialiter , 5cita non sequitur, quod si deitas, neque formaliter, neque identic . Dices secundo, ex dictis sequuntur duo contradictoria simul esse vera, sci licet, Dem est mortalis, Deus mi es msinalis. respondet bene Vas'. disp. 63num. 3. quod negativa est falsa, quia totum destruit, Se ita iacit hunc sensum, Deus ne
si aliquando inueniatur apud Patres, non mortalis , Idem est ac immortalis, de Ita sunt verae, Deus est mortalis, Deus est immortalis, secundum diuersas naturas,& ita non sunt contradictoriae. Notat Montestinos, quod proprietates notionales Filij praedicatur de homine Christo verbi gratia) bis time genitus es aeter ismduer a patre, cinctus serui Spiritum Sau-ἱium ; non tamen proprietates noti Onaiales Patris,aut Spiritus Samsti. Ratio est, quia vitio non cii facta in persona Pa tris, aut Spiritu Sancti, sed tantum in persona Fili j.
Obiicies contra nostram rationem, concreta naturaru,Vt Deus, homo,&c.
directὲ senificant naturam, concreta
vero suppositorum, directe significant subsistentiam ,γt suppositum, si mos, ut diaet Tractatu de Trinitate; ergo falsum est dicere, quod istae proprietates sup
ponunt pro supposit Q. Respondeo hoc habete vim cotra V sq. qui, ut ibi vidimus, ait idem elle I pponere strinificare,
non vero contra nos, qui unum distin
guimus ab alio, nam aliquando nomen non supponit directe pro eo, quod dire. sigruficat. vi contingit in praesenti.
Obiicies secundo, si in his propos-tionibus, hamos Deus, Deus est boma, concreta supponunt pro supposito habente humanitatem de diuinitatem ; ergo istae propositiones sunt idemticae, siquid erataciunt hunc sensum, habens humaritatem,s habens deitatem, de contra, babens deitatem est habens humauitatem, quod est idem, ac si dicamus, Verbum est Verbum. Respondeo negando sequelam , nam propositio idenatica est, in qua idem ξraedicatur de se ipso eodem modo, ocsub eadem ratione formali : In his autem propositionibus , licet praedicetutidem de teipso, non tamen eodem mo do, nec sub eadem ratione formali, imo ad veram enuntiationem, quae fit per
verbum, est, sicut requiritur aliqua distinctio inter praedicatum de iubiectum , ita requiritur aliqua identicas,
i. licet Catholic E admittat communicationem idiomatum, dicit hanc propositionem, Desue ibama, esse minus
propriam, quim hanc, Petrus es homo, de addit quod dummodo sensus verus de Catholicus seruetur in propositi
nibus, non est curandum de modo i quendi. Sed ab hoc ultimo incipiendo,hoc est absurdum, quia verbis inordinate prolatis incurritur haeresis, ScConcilia etiam modum loquendi circa res fidei definiuint, imo ipsa nomina, ut in Eucharistia, vult Tradentinuim, uti nomine Transsubstantiationis.
Propter quod, dico has propositiones, Deus es h. ., ct bma est Deus, esseveras de rigore sermonis de proprias. Ita omnes Scholastici, Thomistae cum
298쪽
t stricto Thom , quaest is . art. 2. Ibi Soreet, Vas ter disp. 63. cap. 3. quid. curit sententia Darandi esse erroneam. Probatur,quia definitum est in Concilio Ephesii no& Lateranensii, Virginem Mariam esse matrem Dei, & proprii genui ite Deum, quod non esset verum, si istae propositiones no essent propriae, D uis homo, σbρmo est Deus. Probatur, syllogismo ex positorio, Verbum est Deus, verbum ea homo , ergo timo est Deus. Et ratio a priori est , nam homo proprie praedicatur de persona naturae humans, sed facta unione, Filius Dei est persona naturae humatiae , ergo Filius Dei est homo proprie , 5 vere. Obiicit taurandus, nam maior identitas est inter Petrsi de Kominem, quam inter Deum de hominem, ergo magis propria est, petruseni homo. Respondeo ad proprietatem enuntiationis,nihil interea identitas realis praedicati & iubie .cti, nam haec est propria, petrus enalbus, de albedo realiter distinguitur a
Secundo obiicies, quae iant diuersae
naturae, non praedicantur proprie ad inuicem, nisi sumantur adiectiuὶ, vel saltem una illarum, nam non praedicatur, assum est calor. benξ tamen , album eΠω- sidum ι ergo ista, Deus es berna, non erit vera, nam substantiue i unauntur, bene tamen, Deus est humatrus, aut humanit , nam ita loquitur Damascenus lib. 3. de Fide cap. 2. Respondeo maiorem essent fana,nam quando dicitur a n e ' catidum, tam subiectum, quina praedic tum sumuntur substantiue; & licet maior esset vera in creat Eris, non tamen in hoc mysterio, nam in creaturis,terminivniuntur accidentaliter, in hoc mysterio duae naturς substantiales uniuntur in eodem supposito. Propter quod explicare oportet, an iste propositiones sint verae, Deus es sim
maxui,am bumanatus. Ed respondeo cum communi lententia, quod si ly hun a pra, aut humanatus, sumantur Iaica: Lepunt ni ita, nam denotant viaiqnem accideri
talem. I ta Scotus in s. dist. . quaest. i. g. ante litteram, G, propter quod illam ne gauit Concilium Francosordiense : si vero humanatus, sit participium verbi, humano, humanas, quod significat hominem fieri. est vera, sicut dicitur inca nauis, a vecbo incarnis, de in hoc sensu locutus fuit Damascenus. Et iam est vera , si ly humanus, pro benigna sumatur, nam est idem quod , bon ο est benignus. Etiam neganda est haec propositio, Christus est homo deisicus , vel dominicus, quam etiam negat Concilium Franco sordiense, nam lapit et rorem Nestorij ponentis duo supposta. Obiicies Augustinum, Athanasium. de Epiplianium, qui fatentur hanc pro positionem. Sed respondeo, quod Augustinus illam retractauit, alij Patres tumunt adiectivum pro substantivo, dein bono sensu sunt explicandi. Eodem modo neganda est haec propositio, C mu est bombrifer, id est serens Deum, sam sapit haeresim Nestorianam, & ita
eam Patres negant. Concedenda tamen est ista, Deus es carniferus, vel Grisus est ca serio, quia facit hunc sensum, Deus suscepit carnem. Et haec etiam
est vera , Chriptus est bomiser, id est,
immanitatem ferens ; non tamen si s matur pro concreto , ut optini e distinguit vasqueet, quia Verbum non allum psit hominem, sed humanita
P etunt Recentiores, an haec sit vera, .chri turlabus, vel, hic homo, est diuinui. Negat vasque et, quia nihil differt ab illa, homo est dominicus ; sed admittenda e
cum S. Thoma, Lorca, disp. 61. ni Mas. de Montessinos: eandem ada litit Diuus Dionysius, nam dominicus gni
ficat possessionem rei diuersae ixua, pro pric dicitur, quo
299쪽
quid Dei, uaturam eius participans: ita dicimus , ρersonam Huinam , Verbum diuinum, omnipotentiam dius m ; ita quoque dicimus dimit Iesum: non tame dicitur, natura humana etsi diuit , quia natura humana in se nihil habet diuinitatis. Quaerit Suarez, virum haec sit vera, citi ius est per se humana. Respondendum est cum distinctione ,. si nomine personae intelligatur , quae simpliciter constituitur per naturam humanam, est propositio Nestoriana ; simielligatur , quae teri Tinat naturam humanam , est vel a , & ita uatelliguntur Damascenus &Ambiolius, cum dicunt in Christo est persona hominis, id est, est persona, quae terminat naturam humanam.
Quaerit secundo suarer, utrum limmo dicatur uni uoce de Deo, seu Christo, & de caeteris hominibus 3 Respondet Scotus in s. dist. 7. quaest. I. F. iu πο,idendum, hominem esic viriuocum pri dicatum, non tamen uni uoce praedica ri. Ut sit univo cum praedicatum, sufficit unitas conceptus, de secundum illum praedicari: ut uni uoce praedicetur, requiritur includi praedicatum elletitialiter in subiecto , unde quia homo scnon includitur in Deo, & in nobis el- sentialiter includitur . hinc est, quod Vni uoce non praedicetur de Deo, de de
Circa secundum, nempE qualis sthaec propositio, Deus est homo di, Durandus dc Paludinus, quos sequuntur vas- 'ueZ, disp.c8. cap. 2. Hurtado disp. Ir. auscult. . insinuat Suarea, qu. I 6 adati. i. dicunt, quod est in materia con tingenti. Sanctus Thomas, art. I. ibi Caietanus, Medina,& Montessi nos, dic ni elle in materia naturali. Nobis dicet dum est cum Scoto, 3. quinto iden--m, ibi Seotistae, Rada controuersia 3.art. r. aber, disp. 17. cap. 2. Lorca disp. dub. 2. Diuus Bonaventura, &c. & In-snuat S uarer, hanc propositionem tenpolle definiri iuxta regulas Dialecticorum, cum si vera, media unione supernaturali, & ita , dicta proposcio aliquomodo est per se, aliquo modo per accidens , aliquo modo in materia naturali, aliquo modo in contingenti: est per se, quia praedicatum, homo, Competit Deo uni uoce, sicut de Petro, de ita ly, homo, est species & constituit ens per se, nam
timo, &Deus, uniuntur substantialiter, κhomo enuntiat, quod collucini per m.-
dum substantiae. Est ens per accidens, qui praedicatum, boma, potest adesse M belle, quod est proprium accidentis. Secundo, quia si homo praedicaretur per se de Deo, praedicaretur de Patre de de Spiritu Sancto , sed hoc est falsum, ergo, dcc. Respondent Caietanus, de Montessi. nos,quod sit biectum, Delia, supponit pro supposito Filii ; quia praedicatum facit sic sup ponere, & ita tollim haec est vera, Verbum est 5 a. Sed contra, quia ex hoc colligitur, quod non sit propositio pos se, nam propositio per se,ex Arist
tele primo Posteriorum, cap. 4. est de omni, id est, competit omnibus contentis sub subiecto, & conuenit pro omni tempore : cum ergo hoc praedicatum. hemo, non conueniat Patri de Spiritui Sanino, qui continentur iub hoc nomine, Dem, neque conueniat pro omni
tempore i non erit proposito per se. Secundo, quia hic loquimur, non in re, sed in modo significandi, & nomen, Deus , non tam im fgnificat Filium, sed Patrem & Spiritum Sanctum. Tettio, prcbant aliqui, quia in propositione naturali, praedicatum dicitur de subiecto , etiam cum reduplicatione; sed haee est falsa. Deus in quantum Deus, est homo,ergo haec,Deus est homo, non est in materi natura . : Re L pontionem Caietani optime reiicit Vasqueet . videatur.
300쪽
iis, potius est in materia remota, nam naturae sunt diuersae de contrariae. Re Dondeo negando , nam propositiones
amrinatiuae in materia remota , sunt. Alia, ut , m/eseis M. Deinde ista propositio, non denuntiat u ruras propter idemtitatem earum, sed propter connexionem in uno supposito.
Obiicit seeundb Diuus Thoma .rima praedicatur per se de qualibet hypostasi naturae humana, sed facta
mone. Deus est hypostatice unitus humanae naturet, ergo , mode Dc optet dicatur per se. Respondeo, quod maior est vera, si suppositum coalelcat ex supposita litate de natura humana , cicam Deus non includat humanita. tem , hinc est quod non praedicaturrimo de Deo.
Obiicit Monte sit nos, istae sunt persi , christus est Mur , christus est bomo;
ergo & istae, Deus esse homo, nam impossibile est, quod duo praedi ta accidentaliter dicantur de ieipsis, & per se dicantur de aliquo tertio. Proptet hoc
argumentu, videndum est, ut rura quae
dicuntur de Deo,dicatur de Christo. Et suppono, quod octines istae propositiones sunt verae, Christus est bino, Christus est Deus, christus est mortalis, Gripus ese im- maristis. Dubium est qualis sit ista, ori tus est b/ma. Larcanum. 32. va . cap. 3. Sirarer ari. I. Hur do dis . H. Araculta io. α Meditis dicunt esse
per se. substantiales Witet in unitate lappositi. ergo omnino per se non praedicatur de Christo, quod sit homo, licet humaniatas spectet ad quidditatem Chtisti, ut docuit ibi Seotus ex Damast. b. s. cap. . Ex quo respondeo ad argumentum Monteuinos, quod De Gn,im est Lmum. non est omnino per se, sicut neque ista, lι- Ebui est coloratus , ex quo rencio Radam , qui conclus L fatetur sine distinctione illam effi
Fac est per se. altam est colaratum . dc album non est unum per se et er o dc ista, arisius esse bonis, erit per se, etiamsi ristus non sit unum per se. Respondeo diuellum est, at m, ab hoc
homo assui, nam, album, est concretum,
quod pro formali dicit formam , Mconnotat subiectum , at vero rimo H-bus dieit aequE vliumque, scut cir sus aeque humanitatem , dc diuini
Secundo obiicies, haec est in quanto modo dicendi per se, ligulariu inter is, de tamen iubiectum non est per se, nam includit animal de iugulationem. Respondeo hoc non esse ad propositum,ut ipse V queet num s. fatetur, sed dicitur per se, quia subiectum, scilicet m-Platus, includit causun inhaerentiae in.
Nobis dicendum est cum Scoto, 3. Pinta videndo, littera, E, Fabro cap. . Bassalis, Paludano,&c. Quod non est
per accidens, nam hoc impugnat sco-tus contra Varronem ;nec omnino perie. Probat Scotus, nam se propositionem per se, requiritur quod subiectum illud ut unum per se, ut colligitur ea Aristoc. s. Metaph. sed Christus non est unum per se. sed sunt duae naturae Virum ista fini verae , Deus facias est,.- , γ b. Diaui est Deus r
suppono elie de Fide. Probat Scotus Darui. Vcriam raro faciam est; de ex Symbolo,ti iam. Lm esse; solum potest e sie dubium, an sit propria de rigore sermonia r Diuus Bonaventura in