장음표시 사용
171쪽
1054. 204. ηγνυμι. Frango. Lacero. Notum doloris indicium. Vide insi a 474. 030 Theb. 3l8. Choepti. 25. Spantaena in Callina. Lav. all. 70. I. Reg. v. 7. Herodot. III. 66. ΙΠέρσαι δέ, Δ τὸν
207. Φαυω. Tango. Qui somnia male ominata viderant, subito experi ecti et face accensa manus lavabant, et piacula diis averruncis, Seu diis manibi is faciebant. Vid. Choeph. 533. Euripides apud Aristoph. an. 376. Ἀλλά μοι, ἁμφίπολοι, λυχνον ἄψατε, Καλπίσι τ ε ποταμῶν δρόσον ἄρατε, θέρμετε δ' υδωρ, si s αν θεῖον ονειρον ὰπoxλίσω. Sic Hecuba, in litus descendens, exclamat ἁποπέμπομαι εννυχ' ἴψιν. TheophraSt. de SuperStitioso, αι ταν
ταυτα δε os μέρη γενετο τάχιστα, φανερο ην περτιθέμενος ὀνειροπόλοισι μετὰ δέ, πείπαμενο την ψιν, πεμπε την πομπην, ντῆ δι τελευτα. Vocem ἁπειπάμενos Xplicat Uesselingius per piacula avertens. Male Larcheriis, d ourage par ceti ursion, quem SenSum constructi non fert. Quin et id quoque notandum est, veteres somnia Soli, aut Tereae, aut Etheri nari are solitos Sophocl. Electr. 424. To αυτ του παρόντος, νί Ἐλίω δείxνυσι τοὐνaρ, εδευον
172쪽
disserui ad Thel . 4l5. 208. 'Aποτροποι δαιμονες Dia verrunci. Vid. Glossar. in Thela. 8. 209. Πελανος Quidvis ex unlido concretunm, et proprie Libuni. Suidas e Liexico quodam Platonico, fortasse Boetiit, ut
0eot, 'A αλειτε σεμνῶς ἄλφιθ' Meis ι βροτοί. Voces uncinis incitisse sunt e conjectura Casauboni. Choephi. 90. Xέουσα τόνδε πέλανον εν τυμβω πατρός. Plitra dabo infra ad v. 82l. Ibid. ελη. Sacra. Minus recte tanteius quormn hoc est nunus quod bisSet Is τέλος τόδε vid. Agana. 909. Verte, quibus haec sacra nempe ad sonini evianda pertinent Eurip. Med. l379. Σεμνην εορτην καὶ τέλη προσάψομεν. Hippol. 25. Σεμνῶν ἐς ψιν
173쪽
Dρο δὲ λέγει υρίως την χηλην επι των διονυχων ζώων-οπλην ἐπιτων μονωνυχων VOX γαμψώνυχ os in Prometh. 497 idem sonat ac
ἁγcυλόχηλos in Batractioni 285.2l4. ιλλω. Vello. De sis dictum qui plumas vel capillos convellunt; unde τιλμός, Suppl. 836. Omer Iliad. X. 406. Dcέ νυμητηρ τίλλε ὁμην Schol. AriStoph. Pac. 54l. ἐλλειν αυτον λέ
γετcit, O των αυτου τριχῶν ἐπιλ μβάνεσθαι, και σπαράττειν τὰς
xόμας Aristoph. v. 286. υπὸ τῶν συxoφαντῶν τίλλεταε, ι τεθηλεῖαι προσεxτίλλουσιν αυτου τὰ πτερά. Apposite Pollux IX. l09. de coturnicibus pugnantibuS, ὁ δὲ coπτε τω λιχανω, ' τὰ M Gxεφαλης πτερὰ πέτελλε. Ceterum notatu dignun est, simillimi importentum iisdem fere vectis ab Herodoto narratum esse, visum Septem Persarum conjuratis, quum de Simerili aggrediendo deliberarent, θι μένων δε αυτῶν, ἐφάνη ἱρηxων πτὰ ζεύγεα δύο αἰγυπιῶν ζεύγεα διώxοντά τε α τίλλοντα at ἁμίσσοντα. Eschylus vero ad Homerum sorte respexerit d. o. 524. Ibid. Ιτησσω. Promniet contrahor. Vid Gloss. Promethi. 29. Constructio St, υcεν-λλο εποίει η c. Thucyd. IV. 4. o Λαxεδαιμόνιοι-ουδεν ἄλλο, η - γης ἐναυμάχουν cf. III. 39. Demostia.
174쪽
Plura datii Fischer Animadu ad V ellera ianain. r. T. IV. p. 33. Matthiae. r. r. . 487, 8. Ea lena fere ellipsis in Sophocl. Traclain. sin Κουδεν τούτων ὁ τε η Ζεύς. Phil. li44. Liv. III. 26 et illa
quulein nocte nimi praeterqrtarn vigilatrini est in urbe.2l8. πευθυνος Qui ad rationes reddendas cogi possit. Id. G Ossar. Proinetli 332 Herodot. III 80 9. 22 l. ΙΠροστροπη. Supplicatio P prie converSio, C. ad
Deos. Sirnili sere metabasi xνεῖσθαι supplicare Significat, cujus sensus primarius fiat venue Choepti l 9. os αν σαφῶς Μάθω γυναιxῶν γητι λιδε προστροπη. ibid. 83. Eumen. 716. Soph. Ed Col. 558. Eurip. Alcest. l59. Βωμοί τε νισῆν βουθύτοισι προστροπαis. Heracl. I 08. Aθeo Ixεσίαν μεθεῆναι πάλιν Σενῶν προστρυπάν. 222. λαυρος Malus. Infaustus. TimaeUS, Φλαὐρον πονηρόν. Plato, a Rulaniceni citatus, βουληθεὶς γὰρ ὁ eos γαθὰ μεν πάντα, φλαὐρον ε μηδεν ἐναι κατὰ δυναμιν. Hemdot VII l0. Ἐλ- ληνων, ου ἐόντων Λξίων φλαύρως ἁxoυειν. Vid. Pierson ad Moerin p. 385. Rulanicen ad Timae. p. 27 l. Distinguunt grammatici inter φαυλο et φλα os, quae voce eodem SenSII Surpantur; φαύλos vero, si bene memini, saepius de personis, φλαύρος de 'ebus ponitur. Vocabulonini radices diversae sunt. φλaiso id proprie dici trire quod leve est, et niιllius ponderis A matre Cus φλέω, Venit magna
vectorum familia φλέψ, φλέος, φλεδων, φλάω, λέγω, φλύαξ φλοιις,
Φλοῖσβos, λύω, φλυαρός, φλαὐρος, quae omnia levitatis et inanitatis notionem habens id Glossar in i melli. 513.223. E. κτελης. Perfectus. Similem hujus vocis usum desidem. In Eurip. Ion. 780. aliter ponitur exτελη eax ιαν adultu msuvenenn Sed ibi legendum puto εντελη.
175쪽
Ibid. Ιρευμενης Muis. Compositum a vetet adjectivo
Vid. Foes oeconom in voce. tvmologia vero, de qua ne per Omnium vide in grammatici, haec St: μῆν est hian radere puta arenant et adaequare, ab ἄμα-hinc αμαυρον est quidquid cum solo inquatur. Ex eadem familii sunt ἄμαθος, arena, et δεμ αθυνω, evanidum reddo, ceu literas in arena scriptas, item μαλον planus, et ἁμαλδυνω planum reddo, Omnia sorsan cum Spiritu asper scribenda.
229. Θυμομαντις Qui vaticinatur, quatenus id praιdentia et
176쪽
λέσειέ τι δαίμων. Ceterum e his locis, et Sophocl. ind. T. 708. satis liquet quaenam fuerit tragicorun i de divinatione sententia.
Novi cedetis scriptores, et semper in plurali. Errat igitur Pollux
177쪽
IV. I 57. recensens quasi synonyina δόσις, υσμη, ἐσπέρα Ontia δύσις in singulari semper ponebat UI'. Ibid. Φθίνασμα Decret neniunt. Φθίνειν vectu in est prie de temporum conversionibu USilrpatum Anglice, o Dane. Insta 383. Ἐπεὶ δε φέγγος λέου κατέφθιτο. Sophocl. Trachin. 547. ρω γαρ βην την μεν ερπουσαν προσω, Tm δε φθο/ουσαν. ILUna, et a L. una naensis dicebatur φθόνεε, , unde et φθινὰς ἁμέρα Eurip. Heracl. 779 Sic elimi ὀπώρα dicebatiui φθίνειν, unde φθινόπωρον. 238. Θηραω. Venatu capio Totam vim hujus voci vix assecuti stilat interpretes. Proprio vel bi sensu Persae dicuntur urties θηρῶσαι, cli , ut tradit He dot VI. 3l. σαγηνευουσι τους ἁνθρώπους
242. 'Eξαρκης. Si esens Sophocl. Trachin 333. ω σύ γ
178쪽
244. Τοξουλκος αἰχμm Cumis, seu Sagitta, arcum tendens.
του γαρ εὐδιαστηματο μάχοντας ατηυτέλιζον. Persis urina erant
τύξα καὶ αἰχμῆ βραχεα, teste Herodoto V. 49. Ibid. Σαγη. Totius orporis arariatura. id Glossar in Theli.
179쪽
pauli plenius Herodot. I. 33. ii Icάσαι. In fine Versus νημερτεῖ λόγω v. l. in . memoratur. Ibid. Νημερτης. Verus αναμaρτί . Hesucta ubi id interpp. Εtyni. M. p. 603, 46. Fusius de hu)usmodi vocibus disserui in Glossar in mineth. 248 ed. Seo.
252. Ιρεπω. Supra 244. ubi similis constructio citatur ex Suppl. 7l4. Eurip. Suppl. I 066. πρέπεις ὁρῆν. Sophocl. Electr. 664.
255. Λιμήν. ortus Eurip. rest. 1075. Abreschio laudatus, Και δῶμα πατρος καὶ μέγα πλούτου λιμὴν De aliis hujus vocis usibus Agani ad Suppl. 467. 257. Aνθος Flos id nou. ad Prometh. 428. 259. ναπτυσσω. Emplico. Insta 299. et ἄν ναπτύξας
180쪽
Iliad. . 202. δίαινε δέ μιν μέλαν δωρ. υρέω τυ ες tos βρέχεσθat. Fluxit ab antiquo vem δίω, unde διερός. occum it etiam Iliad. N. 30. 265. Διαπεπραγμενος Pessunt latus. Διαπέπραγμαι Actum est de me. In hoc Sen Su praeteritum tantum ponitur. Infra 523. O εγὼ τάλαινα διαπεπραγμένου στρατου Choeph. 868. δεα- πεπραγμένω interfecto ibid. 006. στυγερω θανάτω διεπράχθηs. Eurip. Helen. 864. Μενελαε, διαπεπράγμεθ optioci. Trach. 786.
Eodem sensu apud Eurip. Ion 353. Simpliciter ponitur pira peractus in Choepta. 737. Eurip. Helen il93. 266. οστιμον αOς. Dies in qua reduae sunὶ Idem quo lHOmericum νόστιμον μαρ. quod observavit ChutZ optime notavit J. F. Gmnovius Obs. I. . p. 24. μci in latuusmodi locutionibus accipi pro conditione ac fortuna quam dies imponit. utip. Hecub. 55. τις ἐς τυραννιxῶν δόμων Δούλειον μci εἶδες. s. Phoen. 550. Sophocl. Trach. 654. Homer. l. . 463. X. 490. Anci m. 99. Troa l. 33l. Dixit Eschylus νόστιμον σωτηρicii Again. l240. Vid. Hemsterii ad Callim. H. Del. 128.
277. Πληθω. Plenus uni. Insta 26. Rarior hic Sensus, qui plerumque ex priretitur per πληθίω Choepta. 224. e cis ρεῶν πληθοντες ἰxeias βοράς. Sit hic paullo vetuStior videtur. Honaer. Iliad. . 484. ἐλεόν τ ὰcάμαντα, σεληνην τε πληθουσαν. d. A. 4l8. τραπεζας τε πληθούσas. Dicebant περὶ γοραν πληθουσαν. Vid. Dulcer ad Thucyd. VIII. 2. Xen Anab. I. viii. l. Phereciates in Lex. Seguler. p. 330. πρὶν ἁγορὰν πεπληθέναι.