Persai. Persae, ad fidem manuscriptorum emendavit notas et glossarium adjecit Carolus Jacobus Blomfield

191쪽

videtur ex Euripidis Phryxo, ἱ ti πόλεμ ε σ' ἄνρδες, Ους ερημ/ci. Sophocl. ind. T. 56. U. Ουδέν ἐστεν υτε πύργος, υτε αὐS'Ἐρη 'OS, ἁνδρῶν η υνο coυντων σω. Sic enim interpungendum. Tacitus Hist. I. Quid vos pulcherrirnan hanc urben cloimibus et tectis et congestu lapidum stare credistis ' Muta ista et inania interdidere ac reparari possiιnt. Sternuas rem in et a gentiatuὶ, et ne cun veStra salus incolun tale senatus smiratur.

358. Καταυχεω Glorior αυχέω est consilenter dico. Vide Gloss. in Prometh. 7l0.360. λαστωρ. Malus Genius Anglice, An evi spirit. De hac voce insignis est Εtymologi locus p. 57, 25. e lexic Illietorico depromtus. Ἀλάστωρ, ὁ ἁμαρτωλός, ' ὁ φονευς, δε ὁ φορῶν Ουs

192쪽

ενοεxον, βουxόλων Λ λάστορα, Λέοντα. 235. ἴστε μη ε Ἀλαστόρων νοσεῖ in Alac. 373. Saepius apud Euripidem occuuit Demosthenis locus quem respicit Harpocrati est pro CteSiph. q. 9l. De veriverbio id infra 983. 364. Σελμα. Transtrunm Tabulatvnι. id Glossar in Theb. 32. ILycophr. 2l7. IIoρxeὐ δίκωπον σέλμα ναυστολων λst. 565. 'Eπενθόρω. Insilio Vid. Glossar in Thela. 450. ubi Vere monui, formam Ορεω non nisi in grammaticoriim cereuellis locum habuisse. Antipater Sidonius in Anulect T. II. p. 13. ω δετο Λρρίγητο επενθορε ταυροφόνος θήρ. 368. Φθονος. Animum advertant tirones ad superstitiosam veterum δεισιδαιμονέαν, qui deos credebant hominibus praepollentibus invidere Classicus est Herodoti locus III. 40. ΜΑΣΙΣ ΠΟΛΥ - ΚPATEI ΩΔΕ ΛΕΓΕΙ. δυ με πυνθάνεσθαι ανδρα φίλον αὶ

seling. Dissert Herod. p. l93. Herodotum meliora docere potuisset Pythagoras, qui aiebat deo ου εἶναι ac δι' αἰτίους. Eurip. reSt. 963. φθόνος νιν Iλε θεόθεν. Alc. li 38. Excis φθόνος δε η γένοιτο τις θεῶν Suppl. 348. Ἐδη τόδ' εστcii, coυχὶ συν φθόνω θεῶν. Iph. Aut l097. Μη τε θεῶν φθόνος ελθη. De invidia deorum vid. J. M. Gesnei opusc. T. III. p. 336 Rulinicen ad Rutil. Lup. p. 75.

37l. Τεμενος Te inpiunt. Proprie vero, septum deo OnSecratitur, teITae portio quae ποτέμνercit. Cum nostii Jos Scaliger. in Varron. p. 98. confert Pacuv. p. Varron de L. L. p. 66. O magna tenipla coeluun con in aeta stelleis splendideis et Ennii, caerula coeli

193쪽

Strupus Isidonis Orig. XX. 4. Stratpi, vincula loro vel lino facta, quὶbus rem ad catinos alligantur. Vitruvius X. 8. a. V esselingio emendatus Obs. II. 28. Etiam renii circa scalnios strupis religati cunι manibus inrpelluntur et reducuntur Photius Suidas, et Elymologus,

Liucian Mori Dial. . I. p. 34l Mercurius ait se Charonti τροπω- τηρ emisse δύο ὀβολῶν. cf. Aristoph. Ach. 549. Antiquius vocabulum fuit τροπός. dvsS. . 782. ρτύνοντο c ρετμὰ τροποῖ ενδερματίνοισι uis vid Schol et Hesycla in voce. Antiatticista San-

194쪽

148 GLOSSARIUM

md. Σκαλμος Parillus cui renius alligatur. Vid. Pollucis

388. ΔιαπλOOs'. Adjective sumendum putat Schulgius, ut significet, navigando sine reniissione intention; aod orsan vertina sit; nisi legendum Και πάννυχοι δ εὶ διάπλοον αθίστασαν. 392. Λευκοπωλος Equis albis invectus. Stanteius consert Theocrit. XIII. l. υδ ox α λeίxι retro ανατρέχει es Δεῖ lios ubi quum codex praebeat ex Διός, viderari legendum sit ἐξ ἁλος. urip. Tioad 848. To τασδε λευxοπτέρου Ἀμέρα φίλον βροτοῖ φέγγος. Conuecturam aliquatenus confirmat Id. II. l47. Σάμερον, ἁνix πέρ τε

195쪽

IM PERSAS. 149

Sed vulgata lectio non erat temere Solicitanda. 394. χω. Echo. Multo rarius apud antiquo poetaS, quam apud recentiores, Echo personam gerit Eurip. Hecub. I 099. Κραυ

Antig 1206. ρθίων κωκυμάτων. Eleetr. 685. ὀρθιων ηρυγμάτων. Eurip. Iph. A. 94. ὀρθίου κηρύγματι. Troad I 265. ὀρθίαν Σάλπιγγοιηχώ. Heracl. 830. Ἐπεὶ δ' σημην ορθων υρσηνιx Σάλπιγγι.Hinc tragicula verbum ὀρθιάζειν, de quo id infra 693. 396. νταλαλαβω. Vidissina clamoren edo. Nempe Graecipuσnam inituri, pro more λάλαζον. Vid. Xenoplioniis locum citatum in Glossar ad Theb. 254. Spantiem ad Julian. p. 234. Bielii Thesaur Philol. in voce.

398. Γνωμης ἀποσφαλεις dicitur qui spe eaecidit. Exempla

vide in Glossar ad timeth. 48 l. d. 2.

196쪽

15O GLOSSARIUM 399. Παιάν. id Glossar in Thela. 632 867. Thucyd. ἡ δη

xεφάλαιον de quo loquitur HerinippuS, pulvinar erat, aOd stibi Sub- Sternebant renalgeS, υπηρέσιον dictum a Thucydidem. 93. Hujus autem remigis πρωxτό non egebat προσxεφαλαίφ, quippe qui vilAcibus probe esset veriniculatuS. Verbum πανίσδεται occum it Theocrit. XVlII. 32. id supra ad 373. Eurip. Iph. . t 387. xώπαι ρόθι

ἁλο λευκαίνετε.

197쪽

suisse vocabultu βρύα, quod sis a gnifici ibat, unde β 4 χ ο ad:instar 'naris fre/m0. Hinc πόβρυξ. Homer Odyss. . 3l9. To δ' ἐφυπόβρυχα que πάλυν χρόνον Lales Schol. ποβρύχ εο ν. Ceterum Obmiramium stuporem ejus non praeterinitterulus est Hesychius ita ScribenS; οἴχωμα φρόνημα in quo eXplicando laterem lavant interpretes Corrige ρύχημα φώνημα ConsuSa Sunt φρόνημα et

φώνημα Alciplar. III. 8.

d. Κελευσμα. Hortatio. Erat in unaquaque navi xελευστὴs, portiscilliis, qui remigibus Signuna dabat, quo celetum in i emigando rhythmum servarent. Siclorus de Orig. XVI. p. 7. Pro eleus 'raticus est, eo ιod ad celeunia canendunt aptus seu Hoc canuntquὶ uvas Peranὶunt.-Aluer, celeunia est aranen, quod navigantes canere solent vel clamor nautious, id est vo nautarunm. J Voces uncinulis inclusas ex Sto edidit J. . de la Porte dii hed. Manis esto legendum, qui vas prenὶὶιnt Eurip. Iph Taur. 405. γυμνὰ ε

ad remorsim sonitum nautae Siculi ac Veneti cantare solenti Reni apprime illustrat Silius Ital. I. 360. redi stat ni argine pruppis, iri voce uernos nautaratu tenὶyeret ictus, Et renus rele sonitunt, pari- terpli relatis Ad soni uim lar dat resonantia rei ulu 0ntis ubi vid. D.

198쪽

152 GLOSSA IRIUM

Heinsitim. Ovid. Metam. III. X. pia requieinple modunique Voce dabat renus antimor in ΠΟΠΤΑΤOR. Virgil. En III. 28. Nauticus eaeoritur vario certaintine lanior; HORTANTUR Ocii, Cretam proav0Sque petanius uisi vid. Serv. Ennius p. caliger ad Varron. P. Si 8. On-San ante tenentes Parerent, observarent, portiscit tu signun In daret.

Cons. Suid. v. Κελευστει, et Eustath in Iliad. A. p. 83l, 27. 407. Επεκχωρεω. Procedo. Hoc compositum alibi non offendi Nescio an lectius legeretur ὐπεξεχώρει.

408. Παῖδες Ἐλληνων. i. e. Ἐλληνες Circiinalocutio

199쪽

Ceteruna sepulcroriini paternorum mentio in lauilusinodi hortationiblis solennis fuit Scythae inter alia hoc etiam Dari respondebant, He-

dot VII l27. ει δε δέοι πάντως ε τουτο ατὰ τάχο ἁπιxνεέσθαι, τυγχάνουσι μιν εόντε τάφοι πατρωiοι φέρετε, τουτου ἁνευρόντες, συγ χέειν πεφάσθε αυτουs και γνώσεσθε τότε, ἔτε μιν μαχησόμεθα

περὶ των Gφων ei τε ac μη μαχησόμεθα. Charisius apud Rittit. L. up. p. 98. Obsecrare pro sacris ac delubris eorun inirmortalium, pro parentum nonunmentis, pro vobis ipsis et salute vestra Sallust B. C. 6. p. 28. Alius aliun hortari, hostibus obviam ire liuertatent, patriam, parentesque amnis tegere. Similiter sere Nicia ap. fiucyd. VII. 69.

πατρωου προφερόμενα, ἁλλ' επι πη παρουσn εκπληξει φέλιμα νομίζοντες ἐπιβοωνται Homer Iliad. O. 663. ετ δε μνησασθε exaστ Παιδων δ' ἁλόχων, και τησtos, γ δὲ Oxuων Virgil. n. X. 280. Nunc conjugis est Quisque suae tectique nenmor.

Ibid. κμη. Cuspis, vel acies, et metaphorice ipse temporis articulus in quo quid fieri debet. Vocem illustravi ad Theb. 5. 4l4. αλκηρης. re infimictus. HeSych. αλς ρεα s. χαλ

200쪽

154 GLOSSARIUM

variis coloribus illuum est. Schol. Apollon Rhod. I. 1089. Ἀπολλώ

Λέξεις μηριςάs, quod est verum nomen Apollonii Lexici Homerici, ubi exstat locus quem spectat criticiis eruditus, p. 183. ed. Toll. Plura de στάλω videas apud Salinas Plinian Exerc. p. 403. D. 4l7. Κορυμβον Proroe erit euiuas Anglice, the Figure-head. Hesych. Κόρυμβα υπ' ἐνίων τα ἄφλαστα, τὰ uροστόλια. Homer. Iliad. I. 24 l. τεῆrat a Whω ὰπoxόψειν Ocρα όρυμβα ubi Schol. τὰ ἁ οστόλια. tymol M. p. l77. inter ἄφλαστα et cόρυμβα distinguit 'Aφλαστα, τὰ ἁxροστόλια της νηοS-διαφέρει δε των Oρυμ βων ἄφλαστα με λέγεται τὰ πρυμνὴ σια, κόρυμβα δε τὰ πρωρησια.

Confundit Apollon Rhod. II 603. Ei πη δ' φλάστοιο παρέθρισενἄcρα όρυμβα Plura congessit Auctor Dissert de Tutel et Insign. Navium, p. 296. id infra 664. Ceterum clioliast haec habet,

ὁ Αἰσπαίου ciis Helidotus vero VII. 84. Ἀμεινίης ὁ Ιαλληνεύς, ὰνηρ Ἀθηναios, ἐξαναχ'eis, νηὶ ἐμβάλλει συμπλαxείση δε θ νηός, xa o δυναμένων παλλαγηναι, υτ c o αλλοι Ἀμεινίη βοηθέοντε συνεμίσγον Lycomede Vel O primus navem Persicani cepit in pugna ipud Artemisium; ei Odot VIII ll. unde error ortu eSt. Phoenissas autem naves Atheniensibus Oppositas fuisse tradit Hem- dolus. Ceteriina Aminiam istum Eschyli fratrem fuisse aiunt Dio- donas Siculus, et ex eo Auctor Eschyli vitae. Sed Eschylus Ommuni Onaniunt consensu Eleusinius erat, O Pallenensis. Ibid. Δορυ. Navis P prie vem trabs ut in Iliad. B. 35. Και δὴ οὐρα σέσηπε νεῶν Incert. Rhes. 458. o cito Ἀργόθεν

라틴어 텍스트