Physici et medici Graeci minores

91쪽

μῶνι τὰ αὐτο μισφαίριον διατρέχων της γης τὰ βάθη

92쪽

του πάθους - μὶ μὲν ων ἄλλων νοσημάτων φυσις πέττει τοτ ρομούς, ἐπὶ δὲ των ἄuων ἡ μελαένει τἀραιτιας ι οὐρων καὶ διαχωρημάτων τροφην ουν - δει παραλαμβάνειν ἐπὶ τούτων, ἴνα μη καταλε ασα τὰς αἰ- είας προς ταυταν ἐνστῆ δω οὐ μονομαχε, την νύσιν μετὰ του νοσηματος ἐπὶ δὲ των πλευριτικῶν, φυσις μὲν πεττει τον χυμόν, Π - κενοῖ την ουσιαν προσχρωμενη μυσίν ουτος δὲ οἰκεό δυνάμει συστέλλων θωρακα ἐκμοχλευε το λυπουν αλλως τε η μὲν φυσι ἄλογος υσον, w- πων χρεέων ποιεῖται την ἀπολαυσιν της οικεέας τε φης' τα δὲ φυχικἀ οργανα αἰσθητικὰ ντα διακρινε τομοχθηρον καὶ ἐπιζητε - χρηστον εἰκότως οὐ δε τρε- ψειν , να ρωσαντες τους μυς ἐξαναστησωμεν πρὸς ἄμ-

ναν του λυπουντος.

μενος και ἔχων μαστιζουσαν καὶ κατεχαυνουσαν χολην, περὶ μιαν κινεεται λ' ἀφημερινός, πων πεδησαν τοφλέγμα τη βαρυτητι κά νυχρότητι, καθημερινόν, ὀ

τεταρτα ς, δια δύο μερῶν μέσων οτι ὁ μὲν τεταρταἷος πχλίγον ἔχει τον ποιουντα χυμόν, - ω διαφορενται δι2 ιδρῶτος η ἐμέτου καὶ τέ κενωσει η αιτέας Dτατα τοτο παροξυσμου με,οντα εις δευτέραν κινησιν, την δρώ- σαν ποιότητα. χὰς δὲ την λην ἄφθονον καὶ φει τον παροξυσμὰν ἀνενδεῆ ο δὲ ἀφημερινός, πλουσιῶν προς ληνα καὶ παχύτητα καὶ ο ρμητα ποιεῖ τον παροξυσμὸν ἐπιπι ταμένοW τι δ' ἐκ πληθους αιτιο μηκυνεται νόσος, Ηἐωμ τῆς κινησεως δηλο δ σύνοχος ουτος γαρ λαιματος λαβων την παρξιν, ἄφθονον ἔχων την υλην, ου φέρει ουδιν, ω το διάλειμμα ο δὲ ἀφημερινός οσω ἐμειωθη κατὰ ποσο ν τητα χυμου, ἐμφαίνει αἰσθητὰ διάλειμμα. noxi δὲ πλέον τριτατος, γεννηθεὶς ἐκ του ποιοέντος χυμου καὶ θερμο αυτοὶ ἔχων καὶ λεΨτομερη, ἐπλάτυνε το διάλειμμα ἐπὶ πλέον δὲ ὁ τεταρταDe ἐξέτεινε το διάλειμμα καὶ την αντα ποδοσιν οσον γα ἐμειώθη της λης, καθ ηρέθη της πινή a. σεως του παροξυσμοὐ καὶ Θαλη δὲ ἐπὶ πλέον ἐλάττωσις ποιεῖ καὶ πεματαῖον καὶ ἐβδομαων και ἐννατσῶον γινωσκε γάρ, ως τ μὲ αἶμα τρέφον το -- πλον .i

93쪽

ρο ποσῆ ais φλέγμα ποτὲ γὰρ καὶ τουτο ἐν λιμετρέφει, εἶτα μεμείωτο ξανθη χολη, ς - τρέφουσα. καὶ δριμε aeri πλεον ἐλαττουσαι η μέλοιν ως ἐχ ἀ της φυσεως, --

ωτ- γαρ ἐστι τῶν μοριων' εἰ μὲν ουν εἷς τῶν ἄλλων τριων χυμῶν αυξηθῆ, το τοιουτον κακόχυμον λέγεται, ει δὲ ι τεσσαρες κατὰ ἄνωλογέαν της οἰκείας αυτων ποσό-τροος πληθωρα. 11. a τέ - της παραλυθεέσης νάθου οὐκ αὐτῆ προσφέρομεν τα βοηθηματα, ἀλλα νῆέτερα στι δύο μυωνυπαρχόντων ἀντιτεταγμένων ἀλληλοι καθ' ἐκάστην νά-mθον, ἔνο ποιουμενου την κινησιν, ἐἀν συμβη θάτερον αυτων παραλυμνα ως ἐν ποθέσει , κεισθω ὀδεξιὰς παραλυθεις), ο αριστερὰς ἔχει την οἰκειαν δύναμιν ἰσχυράν ἔλκει οδ προ εαυτὸν ἐν ἀσθεν και ράται μὲν ο ὐγιαίνων ως νοσῶν καὶ ὁ νοσῶν ως Θιαίνων καὶ το Is μω γὰς μέρος υτιλέται, το δε ἀσθενες περιγίνεται. τιέτο συμμένει καὶ ἐπὶ των στραβισμῶν ἐν ola ὀφθαλμοῖς, ἔλπομένων των φεων καὶ εἰ μὲν πρὸς μέγαν κανθὸν εἴη σύννευσις της κόρης, του μικροὐ παράλυσις νοείσθω, - ἔσται σοι siet κανων μυῶν παραλυθέντων, ω μη - 64φει λαμβάνειν - φαινόμενον, αλλ' ἀνακρίνειν τὰ μηφαινόμενον. u. Ἀσι τι ἐκ προοπτοέσματος βουβών μεται; τι δύναμις Λοχικη ἄχρι περάτων λα των νεύρων ἐκτει- νεται. περεται οὐ δύναμις προνοητικὴ καὶ ἄνεισιν αἰτια a nροδοτικη αύτη πάλιν κατὰ μεταβολὴν και ἀλλοέωσιν των νευρων ἄγεται μὲν δἰ ολου σκέλους καὶ δρῶ -δέω, ἐπειδὴ -νευρίσκει τὸ πάσχον. φθάσασα δὲ προὐβιουβῶνα καὶ προέσει χώραν προς,ποδοχήν, ἐν αυτῆἰδρυται, κά προσ-nελάσασα τω ἀειν κἀκε αυτos τῶν Ουσὶ κά εις raον τὸν παρ φύσιν ἔχκει οἱ δὲ ἀδένες σώματά εἰσι σμικρά, οφαιροειδη, χαένω, μεταξὐ τῶν μεγάλων φλεβῶν και αρ- ηριῶν δέκην φηνίσκων, να μη τ ομιλία σήπωνται ταἀπελ γρὰ οντα τη περιουσία του Ῥῖματος. τρέφονταιον ἐκ ταέτης 'ης γρότητος οὐτοι φλεγμαένοντες μὲν Mβουβῶνας ποιοῶσι, κιρρουμενοι δε χοιράδας.

- iacin τῶν φαλακρῶν τὰ μὲν βρέγμα φιλου-

94쪽

δὲ τἀ μόρια - ὀδυνωμένω διὰ την - της πληρώσεως

96쪽

ω LEXANDRI APHRODISIENSIS

ε πέφασα - παν του νοσοποιού περιπτωματος, τομο λοιπόντω πληθε βαρὼ γενόμενον φιζάνει παρὰ τον πυθμένωτου ποτηρέου καὶ ποιε την λεγομένην ποστασιν δηλού- σαν τελεέαν πειαν τον γαρ ἀναπεφυρμένον ἐν τω καταφύσιν αἶματι νοσοποιον χυμὸν τελεο- διὸ της ἐνεως as χωρέσα- η φήσις ἐξέκρινε το μὲν γαρ λευκὰν τῆς πο- στάσεως -ο των στερεῶν μορέων το χρῶμα σωζομενον τῶν οἰκ ηρέων τῶν δυνάμεων το δὲ λειον αντης σημαμνιι os πεφθέντος χυμο το μοτιμον ' - αρ π μουν 'ταντερον πῆ δὲ λεπτότερον, νισότητά τινα του πεμφθέν- ώτος ἐνδεικνυται το δὲ ὁμαλὴν της ποστάσεως, τομεστιτο μη λαοπάσθαι ταύτην, κηρύττει δυνάμεως τελειαν ἐνέργειαν ' αναλον δὲ τ ἐν φλεγμοναὶ πειν τε Οοτάσει τῶν οὐρων καὶ το μὲν πύον δυσῶδες, μειδὴ ἐν στενώεοπω το σαπὲν μη διαπνεόμενον καὶ μη συναναμερογμέ-2ονον τω αἶματι, ἀλλα ἐκτος ω περὶ το δέρμα. - πό- στοσι τα ἐναντι εχουσα - εστι δυσώδης.21. σιὼ τι ἀπο χολης γίνεται πυρετός καὶ π ρο- λης λώεται γίνεται - ο χολης, ταν κινηθεὶ- - τομιμώτερον τραπη καὶ σαπη λύεται δέ, ταν ἀθρόως ὀρ-

et μησαντος το ζωου προς ἀμυναν οὐ λυπούντος , --

τρέχων και χυμὰς εἰς τα ἐκτός καὶ διαφορηθεὶς τῆ κενω- σει us την αἰτέαν. m. Ah τ τῶν λυπουμένων κοίλοι οἱ ὀφθαλμοις τι λύπη συνίζησιν ποιε γενέσθαι τῶν σωμάτων δῶ τηνκ της φυχῆς εἷσω ροπην ' μων δε ὀργιζομένων προπετεω εἰσιδι την ἔξω οπην. που γαρ νε α δυνάμεως, ἐκει ορνάνων καὶ χυμου νεύει ροπή.23. an τι- μὲν ὀστέα ξηρότερα - καὶ ισχυρο τερα ἐν ταις καταπτώσεσι κατεάγνυνται, - σάρξ ἀ- a νης καὶ μαλακη ουσα, φεύγει της πληγῆς τὰ πάθος, ο ετ ισχυρότερα αντιβαίνοντα τω ποιουντ ε μάχης προς ἄλληλα ιαυτῶν ποιούντα την φθοράν, τἀ δ ευεικτα δι

97쪽

δυνάμεως - φέρον το τῶν σάρκων πληθος, διαστρέφει αοχουντα μόρια οπε συμβαινε καὶ ἐπὶ των οικιῶν ἐάν τις μη ἀνάλογον των θεμελίων ἀποτελεο το μέγεθος -οι ματος, τάδιον φθείρεται τον αυτὸν τρόπον ἐστὶν ἰδεσθαι καὶ ἐπὶ των ευνούχων. θαλφέσις - προμεμάν- ωτε- μεγεθος, ἀλλα τέχνη ἀφαιρέσεως του ἀναλισκοντος θερμου ἐπειοπαγε την πωχύτητα. 25. in τι μάλιστα τα ἀκρωτηρια ριγουμεν; τι λεπτωaa νευρωδη και λόγωιμα καὶ δια τοέτο φυχρά. m. Λιῶ τι ἐν φόβω η ἐν φρικη αἱ τρίχες ρθαὶ ἔσταν- us aι - τα πάθη κακὰ φύξιν ποιούσιν η δὲ φύξις πύκνωσιν των noρων του δέρματος φει θριξ - πανταχόθεν πορσοφεγγομένη, τη τάσει ὀρθομαι.

27. Λω τι οἱ μελαγχολικοὶ τα μὲν της φύσεως - τοι ἄργα πέττοντες και ἐξαιματούντες, τα δε της φυ--χης -κέτι - γα διανοούνται κατὰ λόγον. οτι περὶ voοπανον τοτ φρονουντος το πάθος καὶ η δυσκρασέα, λέγω δε περι τον ἐγκέφαλον. m. α τι τὰ συνεχως γινόμενα νοσηματα ετιατό -

τερα των σπανίων, ἔτι πρωτον μὲν τω πυκνότερόν τι Μrένεσθαι ἐθιζόμενον, ου oso ον λυπεὶ την φύσιν ' ἄλλως - καὶ μικρὰ ἐκτροπη της κράσεως ποιε τά συνελη, μεγμα δὲ τὰ πάνια. m. in τέ οἱ πυρέττοντες διφῶσι μὲν μάλλον, πεινωσι δέ, οἱ δὲ ἀναλαμβάνοντες πεινῶσι μὲν μάλλον - κονῶσι δὲ διότι η δέφα γίνεται δι περ λην θερμότητος

της του πυρετού ' καθάπερ καὶ επὶ των γιαινόντων ων οἶνον πολύν ἄκρατον πινόντων παρέπεται δίψα η γαρ δίψα, ἐκ πολλης θερμότητος, ω νύν ἔρητοι η ἐκ πολλης ξηρό- φος ἐκβοσκησάσης λυγρά, καθάπερ ἐπι των νηστευ- Μοαντων. ου πεινῶσι δέ, τι nou Θρότης ἐγκειται των

νοσοποιῶν χυμῶν ἐν τῶ στομάχιο, οι δὲ ἀναλαμβάνοντες v

99쪽

ἀεινες του βουβῶνος. καὶη τορβι- δὲ--μάθεια visumis γάρ νεαρ συμπάσχουσι καὶ συνωλγουσι προνεου γείτονες η -- πάροδον ἀκούοντες, η ἐρωτῶντές τινες τοπάθος λόγω σθενεια τῆς ψυχῆς - γένετει το μὲν

πρῶτον σπερ ατ διοπάθειαν το δὲ δεύτερον κατα--- --θειαν το δὲ τριτον πτον.

πάθη δυσιατότερα καὶ κινδυνώδη, ηαε - των ἀνδρω---πων οτι την φυσιν ἔχουσι καὶ την αἰσθητι ν δυναμιν βεβαπτισμένην ἐν τω βάθει το σωματος καὶ περιελκομέ- 33νην πλτων λογιστικης φυρος επὶ τἀ ἐκτός, κώ θάπερ ἐωὲ ἀνθρώπων εχει δεόντως - η αἰσθησις αντιλαμβανομενη πολλης δύνης κάλτην φυσιν καταβαπτέρει καὶ πάσας αυτῶν M uς δυνάμει ἄλλως τε μκην ἄτε δη δυσπαθωτατ οντὶ ὀμειγνων αιτέων πάσχει μάλλον περ ἀπὸ των τυχόντων.

100쪽

M ALEXANDRI APHRODISIENSIS

μέωσις πνευματος πολλον καὶ παχεος γεννητικη πάρχει τουτο δὲ τουδωρ πολυμενον πανταχόθεν α κυρτουν ἐαυτὰ φυσαν ἐργάζεται καθ άπερ καὶ την αχον εστιν ἐδειν - του πνευματος φυσωμένην, και παν υπον ἐν τῆ ἔφήσει πνευματούμενον σφαιροειδης δὲ γινεται, διότι το δωροτοιχεὶόν ἐστι σφαιροειδές, ιαθάπερ καὶ τὰ λοιπὰ στοιχεH. MIξις- τούτου, κατὰ φύλλων βαλλόμενον το δωρ καὶ κ καταφερόμενον ἐξώφους στρογγυλουσθαι. καὶ ως ἔχει τομέρος, οέτω κά το λον δωρ διὰ καὶ ὁμοιομερες ἐστιν. m. σιὼ τι οὐκ hosμεν την κεφαλην διαιρούμενοι τω λοιπω σωματι παραπλησιόων οτι σὰρξ δ εστ πολλὴ μυωδης καθάπερ ἐν λοιπω σωματι. a 41. Λιλτι ι ἐκ νόσων ἐκ των ποδων λεπέδας ἀποβάλλουσι μαλλον, σπανίως δὲ και ἐκ των χειρων οτι ηὐλη κατωφερης καὶ οἱ πόδες δὲ μαλλον των χειρῶν μορ-

ρωτερ τυγχάνοντες της καρδιας καὶ δια τούτο ψυχρότε- eo οντες, ηττον πεττουσι καὶ διαφορούοι τὰ περιττωματα.

2 42. 21ια τι απὸ φθίσεω καὶ φωρας καὶ ὀφθαλμίας οἱ πλησιάζοντες ἁλίσκονται, δρωπο δὲ καὶ πυρετω ἀποπληξίου οὐκετι; τι ὁ μὲν ὀφθαλμὸς ως εὐπαθη καὶ Θρὸς ἀντιβλεπων, καὶ ἄκτῖνες δὲ μετὰ πνεύματος ἐξιούσαι νοσωδει τω εὐπαθε ὀφθαλμω μεταδιδόασι τοὐπάθους. η δὲ et φθισις, ἀναπεμπουσα διὰ της ἀναπνοης ἀερα σεσηπότα, διαδίδωσι πάλιν διά της ἀναπνοης του Θιαένοντο τ πάθος καὶ την σηφιν τω πνευμονι ομοίως δε καὶ η φωρα, ML πολλη οὐσα οὐ δερματος καὶ γλίσχρον ἔχουσα ὀαπορρέον, εὐχερῶς μεταδίδωσι καὶ πλει τὰ δέρμα τούm Θιαένοντος τῶν δὲ ἄλλων παθῶν τὰ μὲν οὐχ απτεταιτο δέρματος κατὰ τὰ βάθος οντα, η τινα ἀπόρροιαν οὐκ ἀναπέμπει, καθάπερ δρωψ καὶ ἀποπληξία, τὰ δεκατά μὲν τὰ ἐπι πολλης τυγχάνοντα, διὰ δὲ γλισχρότητα καὶ παχυτητα καὶ ξηροτητα μηδὲν ἀπορρέοντα, - λεύκη Μ καὶ λέπρα, τὰ δὲ κατὰ μὲν βάθη οντα μη ἀπορρέοντα δὲ λοιμικην καὶ σηπτικην ἀπόρροιαν, ω σπερ ι συνηθεις

των πυρετῶν.