Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

291쪽

μάσατε καὶ συπορευσατε, ω Μουσαι ' ἐγγυησομαι δε ἀφίξεσθαι μας προς στρατον μηαξενον, τοι κακόξενον, μηδὲ καλῶν απειρον, ἄλλα πάντων καλων πεπει ραμένον. ἐκεῖ δὲ συγχορευσατε, ω Μουσαι. εγγυῶμαι γαρ υμῖν, μηδαμ- τον στρατον αυτῶν η - δημον κακοξενον εἶναι καὶ μαχαίροντα μουσικῆ Vet.

292쪽

Περὶ των κώλων της στροφης καὶ αντιστροφης του δεκάτουτων υλυμπίων ε ιδους.

I ου δεκάτου εἴδους η στροφη και η αντίστροφος κωλων et To α Ἀσκληπιάδειον --τισπαστικον ἀκατάληκτον του πρωτου ἀντισπάστου ἀπ διβραχέος ἀρξαμένου. ο χοριαμβικω τρίμετρον βραχυκατάληκτον, αρξάμενον ἀπο ἰαμβικου καὶ ληγον εἰς Ιαμβον. ἰαμβικον δίμετρον περκατῆληκτον, ὁ τρίτος δάκτυλος πανταχού. τροχαειον δίμετρον κατάληκτον, ὁ γρημένου του πρώτου ποδός. o ε καταληκτικον πενθημιμερὶς η ἀναπαιστικω δίμετρον βραχυκατάληκτον, η προςoδιακον δίμετρον --τάληκτον To, ἀντισπαστικον διμετρον βραχυκατάληκτον, o ἐστι Φερεκράτειον παρασυLλαβην Tot πιωνικον τρίμετρον καταληκτικόπι η πρώτη συζυγία ' νικη, Ῥευτέρα ἰαμβικη, εἶτα τροκαῖος οἰκεῖος τῆν Ιωνικῆ, καὶ συλλαβη. To η λυκώνειον, περ

πρώτη συζυγία ἰαμβικη ἐστι του δευτέρου ποδὸς αναλυομένου, εἶτα χορίαμβος, εἶτα πους απλους. Oςοδιακον τρίμετρον ἀκατάληκτο ὁ πρωτος τροχαιος του νος 3 ποδος λελυμένου, εἶτα Ιωνικὸς ἀπὸ μείζονος, εἶτα πίαμβος. ὁ γ ἰαμβικον τρίμετρον βραχυκατάληκτον λελυμένον. ora ἐπιωνικον τρίμετρον ἀκατάληκτον απο ἰαμβικῆς συζυγίας λελυμένον. Vωνικον τετράμετρον καταληκτικον του τρίτου παίωνος ἀντιτο απ' ἐλάσσανος κειμένου, κά τρπαίου καὶ συλλαβης To, ἰαμβικον τριμετρον βραχυκατάληπτον. προςοδιακὸν τρίμετρον βρ υκατάληκτον, ἐξ Ιωνικου του ἀπομειζονος, χοριάμβου καὶ ποδος μίσεος. ὁ η ἰαμβικον δίμετρον ἀκατάληκτον ὁ δεύτερος πους νάπαιστος, ὁ τέταρτος τρίβραχυς. 'μνικον δίμετρον καταληκτι- κον ἀπο τρνατκης συζυγως.

x Sic rat. D. M. C. item eo lex Tricha is παλαιου βιβλίου, ii praeter patreas varieta te hoc ipsum vulgare scholium exhibet. LVs. m. s. a Sic rat. D. Pal. C. M a levi verba e Ιωνικου uncis inclusa a Bechio et Reynio Absunt enim a Vrat. D. Pal. C. codex Trichae et haec et τριμετρον βραχυκατωληκτον omittit D Hanc vocem addidi sine libro.

293쪽

Περὶ των κωλων των στροφῶν καὶ ἀντιστροφων που εἴδους ἔστι δἐ στροφῶν .m δεκάπου Moυς αδ στροφαὶ καὶ δετιστροφα, κωλων ἐκ τη . To πρωτον ἀντισπαστικον τριμετρον ἀκατάληκτον, o καλειται Ἀσκληπιάδειον ἀπο ου ευρόντος καταχρησαμένου αὐτν σύγκειται δε ἐκ δύο αντισπάστων καὶ δύο ἰάμβων, ἄλλ' ο πρω- τος ἀντίσπαστος - στι καθαρός ' τρέπεται γαρ εἰς τα ειρημένα του δισυλλάβου πη-ματα, καὶ ἔστιν ἐνταυθα παίων τρίτος To δεύτερον χοριαμβικον τρίμετρον βραχυκατάληκτον, ἀρξάμενον ἐξ ἰαμβικης συζυγίας καὶ καταληξαν εἰς αμβον. ἰαμβικον δίμετρον περκατάληκτον τον τρίτον εχον πόδα δάκτυλον. ora Ἀρναῖκον του πρωτου και τρίτου ποδος διαλελυμένου εἰς τρίβραχυν. προςοδιακον δίμετρον ἀκατάληκτονα γωνικού καὶ χοριάμβου η ἀναπαιστικον δίμετρον βραχυκατάληκτον σπονδείου ἀρχομένου. ο ς ἀντισπαστικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον ποι μιόλιον οἱ δέ φασι Φερεκράνειον ἐνδέον μι. συλλαβῆ. I Q 'μνικὸν τρίμετρον καταληκτικόν. η πρώτη ' - νικη, Ῥ ἰαμβικη και η γ τροχα η. ὁ η ἀντισπαστικον δίμετρον ἀκατάληκτον, καλεῖται λυκώνειον διελυσε δε τον ἀντίσπαστον εἰς το Πων Κτέατον ἀμύμονα, ποι-

πρώτη συζυγία ἰαμβικη, του δευτέρου ποδος διαλελυμένου εἰς τρίβραχυν, εἶτα χορίαμβος, εἶτα πους πλοὐς. o δεύτερον προςοδιακον τρίμετρον ἀκατάληκτον η πρώτη συζυγία τροχα η, οὐ πρώτου τροπαίου διαλυομένου εἰς τρίβραχον, Πτα ωνικος ' ἀπομειζονος, εἶτα χορίαμβος. o τρίτον αμβικον τρίμετρον βραχυκατάληκτον, τινὰ η των ποδῶν αον λελυμένους. ἐμοὶ δε δοκε ' νικον ἀπο μείζονος τρίμετρον καταληκτι--κον, τον δεύτερον εχον πόδα πεντασυλλαβον, τοι ἰαμβικην συζυγίαν διαλελυμένου του δευτέρου ποδος, νε δε τρίτην ' Iωνικην καταληκτικην. Tora ἐπιωνικον τρίμετρον ἀκατάληπιον της πρώτη συζυγίας ἰαμβικης λελυμένης εἰς αμβον καὶ ἀνάπαιστον, ων δ' ἄλλων ἰωνικῶν. I 'μνικον τετράμετρον καταληκτικον, οὐ τρίτου παίωνος ἀττι' νικου κειμένου του ἀπ ἐλάσσονος, εἶτα ' νικῶν, ' καὶ τροχαkκης συζυγίας καταληκτικης. ὁ ς ἰαμβικον τρέμετρον βραχυκατάληκτον ξ ἰάμβων καὶ ἀναπαίστων. μοι δε δοκει, ἰαμβέλεγός ἐστι τουτο Ο κῶλον ' ἐκ γα δύο ἰάμβων καὶ συλλώβης καὶ ἐκ δύο δακτύλων καὶ συλλαβῶν σύγκειται. εἰ δ' ἔν τισι των κάλων καὶ τρίβραχυ εὐρηται, ἄλλ' οὐκ ἔστι τρίμετρον, ἀλλὰ δάκτυλος ρ κοιν γαρ συλλαβη τα τέλη των λέξεων ἐν τοδακτυλικμε λελόγισται mi προςοδιαχον τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐξ Ιωνικου

294쪽

ἀπο μείζονος, χοριάμβου καὶ ημίσεος πώMς ἀδιαφόρου ἰαμβικον δίμετρον κε τάληκτον ὁ β πους νάπαιστος, ο δ τέταρτος τρίβραχυς. 'μνικον δίμετρον

Ἀγησιδάμω οκρ. Ἐπιζεφυρίου Uνη πικρων εἰσι τρία 'Eπιζεφυριοι προς τῆ δεαλίον, 'Oζόλαι προς ἐν ἰτ λίq, 'Eπικνημίδιοι προς τῆ Uoίον ἐνίκησε δὲ Ουro o Ἀγησίδαμος την ἐβδομηκοστἡ τετάρτον 'Oλυμπιάδα λουτος ἐνίκησεν κτην καὶ ἐβδομηκοστὰν ' Oλυμπιάδα Vet. 1. ον υλυμπιονίκαν ἀνάγνωτε μ γι ὁ λόγος προ τας Μούσας η προς

του του χορου. - ἔοικεν ὁ Πίνδαρος προ πολλο συνθέμενος γράφειν αυτ τον ἐπίνικον εν ληθν γενέσθαι, 3 αυδις δ' ἀποδους αυτ συν τόκως ςπερ τι χρέος παλαι- διαλύσασδαι, πρωδεὶς νερον τι δάριον. το δε ξης ἀνάγνωτέ μοι, αντὶ του ἀναμνημονεύσατε καὶ ναγνωρίσατε, -οῆσαι, ἐν χωρίου τῆς φρενός μου στιν ὁ ' ησίδαμος ὰς δε προδιαθέμενος ὁ τον επωκον νυν ἀναμνησεως δεῖν αυτω φησι καὶ Σο-ποκλης ἐν ριπτολέμω ' ἐς δ' εν cIρενος δελποισι τους μου λόγους εστ δε ρ πικως ταυτα ν Hως αναγνωρίσατε μοι καὶ εἰς μνημ ' τὴν μην ἀγάγετε τον 'ολυμπιονίκην τον του Ἀρχεστράτου υἰον καὶ ἔπατε, εν ποίω μίρει μου της διανοίας κεχάρακται. s τρία μέρη φασὶν ναι της φρενος, λογιστικον, μνημονευτικὸν καὶ φανταστι--κον, καὶ το μῖν λογιστικόν ἐστιν ν τ εγκεφάλω, το δε φανταστικον ἐν του μετώπου, τοδε μνημονευτικον μέσον των δύο εχουσι δε αμφότερα, τό τε λογιστικον καὶ τανταστι- κον - τι ταμεῖον το μνημονευτικον, καὶ ναποτιθεῖσιν ἐν αυτου, περ ἐκειν με φαντάζεται, ἐκεινο δε, γουν το λογιστικον, λογίζεται. εκ ὁ τούτου, που του μνημονευτι-

κοὐ χομεν μνημονεύειν, περ ἀνέγνωμεν καὶ ἄπερ δε--εδα διά τοι τουτο α ΟΙΙίνδαρος εἶπεν, αναγνωρίσατέ μοι, ω Μοῖσαι, ἐν ποί μέρει της φρενος γέγραπται, ηγουν κεχάρακται ὁ παις του Ἀρχεστράτου, γουν ὁ Ἀγησίδαώμ. χρεωστῶν γαρ αὐτοημνον γλυκυν, ὼ Μουσαι, πελαθομην μέχρι του παρόντος. Ἀλλως ἀπ της ἀρχης καὶ του προοιμίου ο Πίνδαρος δηλός εστιν, τι προ πολλοῖ μεν ηρίωτο γράφαι ἡπερδαμενος δε νυν- ε ὁπομνησεως ἀποδοῖναι βούλεται τον μνον. πόδι φρενός - εν ποί μέρει της ἐμης φρενος απόκειται, διὰ το μηκος του ρόνου γράφεται δε καὶ ἐγγέγραπται, ιονε εγκεχάρακται. Vet. Eoικεν ὁ Πίνδορος ἐκ πολλο συνθέμενος γράφειν αυτ νον ἐπινίκιον λιγωρησαι

διά τινα περιπέτειαν ' νυν υ -περ τι χρέος ἀποδίδωσιν αυτο τον παρόντα μνον. πειδε o χρέος γεγονος χρόνιον απαιτεῖ καὶ τόκον, προςτίθησι μετα αὐτα και δάριόν τι

περ τινὰ τόκον το δε ἀνάγνωτε oh ως φασί τινες, ἀντὶ του ἀναγνωρίσατε, ἄλλ' ἐπειδη γέγραπται λέγει, διὰ τουτο ἀνάγνωτε εἶπε τὰ δε γεγραμμένα ἀναγινώσκεται. φασὶ δέ τινες, τι προς τὰς Μούσας πάσας ποιεῖται τον λόγοH ἐγὼ δέ φημι προς την Μουσαν καὶ την Ἀληθειαν, εἰ καὶ υστερον ταύτας ἐπιμοῶrαι Rec.

295쪽

3. M Μοῖσα, ἀλλα, ὁ καὶ θυγάτηρJ- το,υν, ω Μουσα, καὶ συ του Λιος δυγάτηρ Ἀληθεια, ταῖς σαις καὶ δικαίαις χερσὶν ἀποκωλύσατε και ἀπείρξατε απ' ἐμου την ἐπίπληξιν καὶ τὸν ἔπιτίμησιν, ηι αν τις εἰς ἐμὲ ποιησαιτο, ως ει τον ξένον μου καὶ φίλον μαρτηκότα, sτι ἐφευσάμην καὶ ἐβράδυνα πληρῶσαν οὐ νον ἀλιτόξενονουν ἐνιπήν φησι . διαμαρτάνουσα εις τους ξένους, τι ξένου αὐτ οντος του σε - στράτου ψευσάμενος λιτεν εις αυτον, O εστιν gwσρτεν. την 'Aληδειαν ιός φησι θυγατέρα εἶναι.. ἐπὶ τούτο πρέπει ἀληθεύειν. οὐ γὰρ μον παλινάγρετον οὐδ' ἀπατηλον οὐδ' ἀτελεύτητον. Vet. Is Μοῖσ', αλλὰ συνεπειδη ποιησειν αὐτο εἰπὼν οὐκ ἐφεύσθη αλλ' ἐπελάθετο, διὰ τουτό φησιν - ω Μουσα καὶ ω Ἀληθεια, ἀντὶ του, λόγοι της ἐμης ποιησεως, ἀλη-δως ως πεσχόμην, ἐπαινέσοντα αὐτον μυ συαωρησητε ψευδομένου αἰτίαν λαβεῖν με. τον 'Oλυμπιονίκαν ἀνάγνωτέ μοι, A παρόντες δηλονότι, γουν ἀναγνόντες -περ νβιβλιν γράμματα, ις μνημην ἀγάγετέ μοι - υἱον του Ἀρχεστράτου, τον Ἀγησίδαμοντον λυμπιονίκην, εν ποίεν μέρει της μης μνημης ἐστὶ γεγραμμένος, τοι ἀποκείμενος. γλυκυ γοργίλος, ἀντὶ του δυν : νον χρεωστων αὐτο πιλα θροην ἀλλ ω Μουσα συκαι η 'χληθεια η θυγάτηρ του Λιος ἐρυκετον, γουν ρύκετε, κωλύετε, παύετε - θῆ χερ που δικαί*, ἀντὶ του κωλύετε διὰ τη χειρὸς δικαίως την ἐνιπον, γουν την επιτίμησιν των ἀνθρωπων την νεκα των μυδῶν, τὴν ἀλιτόξενον, τουτέστι την νείδη προςφέρουσαν vis νεκα της ει νον φίλον αμαρτίας. καθεν γαρ, γουν προ πολλου χρόνου μελδων, τουτέστι παραγενόμενος ενστὰς ὁ μέλλων χρόνος, ro o ἀποκείμενος, ὁ συμπεφωνημένος, ο εμον χρέος το βαθυ, τουτέσr το πολυ, κατῆσχυνεν, ηγουν λετξεν, ἐπονείδιστον δειξεν- oi δ δυνατός εστιν ο τόκος, γουν ὁ υμνος ὁ ἐπὶ τ ὀφειλομέν. - ρο προὐτεθησόμενος, λυσαι την επιμομφην, τουτέστι την πολλην μέμφιν των ἀνθρώπων, την ξειαν, γουν την ξέως κινουμένην, τουτέστι την μετ' Oργης καὶ ἀγανακτησεως κινουμένην. Bec.

Iliad. - ω6. Exorat A. D EI G p. νπερ correxit eynius. 3 Vrat. . qui βλέπουσαν et Ἀπέστραπον omisso IA. M Haec inde a ovrέστιν parenthetica et a recentiore Ina ii sunt omittit rati A. in altis libris loci in mutant, ut fere plurima.

296쪽

καταισχυνει, οἷον βαθυ αὐτο καὶ πολυ ποιησει χρέος καὶ αυξηθησόμενον τόκοις

ουτως ο γαρ ἐπιγενόμενος χρόνος μετὰ την πόσχεσιν πολυς ἄν καταισχυνει O φλημα.

δια δὲ τούτου σημαίνει, τι πολύς ο μεταξ χρόνος ἐγένετο, εἴπερ ὁ μαλων χρόνος ουκἐγγύθεν ἄλλὰ μακρόθεν ἀληλυθεν, νίκα μνησθεὶς ἐπετελει - ἐπαγγελίαν λο δε νους Ουδε γαρ ρισμένως ου3 καθως πεσχόμην, ἀλλα πόρρω της προδεσμίας ὁ τοτε ώρισμανος και τότε μέλλων, o πρωδοκώμενος χρόνος αἰσχύνης αξίαν μηνύει μου την πόσχεσιν

καὶ ὀφειλην βραδύνας. Vet.

ἔξωθεν τοιοῖτόν τι ἴδωμεν, θεωρησωμεν, μη ποτε κυα την ψηφον δινουμένην επιρρέον κατακλύσο τενὸς δὲ, προς το κατὰ τον μνον νοούμενον πνεύμα. παραβαλλε δε ἀλληγορῶν του της δαλάσσης εύματι την αυτο δύναμιν ως γαρ ηφον ἐπ' αἰγιαλον κυλινδουμένην εκβρασσόμενον o κῶμα κατακλύζει τον αὐτον τρόπον, φησὶ, κἀγὼ την ἐπικυλιομένην καὶ ἐπιφερομένην μοι μέμφιν ἐκκλύσω καθάπερ ψηφον ρε α ουν λέγει τωνυμνων το ευμα- Frω νυν την τάδην ανδρῶν μομφ- ωςπερ ψηφον δινουμένην κατακλύσει τὸ ων μνων ρε- ως κύμα. ' Ἀλλως νυν την παρα των ανδρωπων μέμφιν κατακλύσει ὁ μνος ς ψηφον κυμα, ' -ταν τον κοινον λόγον, τουτέστι το ποίημα προς χάριν ποτίσωμεν λείπει γαρ το - προςυπακουστέον δε το ς, ν' νῶς ψηφον λισσομένην ούτω καὶ το κῶμα κατακλύσει αυτην. oύτως. απερ ὁ κυμα κατακλύζει την φησον, urvi καὶ τον ἐπίνικον ἀποδώσομεν. I ἰδίωμα δέ στι Πινδάρο Οἴσως αλείπειν Aλλως νυν ουν σκοπησωμεν, πως καθάπερ φη-

σόν τινα κυλιομένην το της θαλάσσης κῶμα περικλύζει καὶ My 3σιν, Oύτω στησωμεν τον παρα των πολλῶν φρον ' καὶ σαο σωμεν. πως τὸν κοινον οὐ παντος γένους καὶ π σης της πόλεως παινον προςφιλῶς καὶ κεχαρισμένως ἀποτίσωμεν. I Ἀλλως νυν σκοπησωμεν, πως το μέτερον κῶμα ρέον, τουτέστιν η μετέρα ποίπες, κατακλύσει τηνελισσομένην ψηφον, τουτέστι την καθ' ημῶν λισσομένην λοιδορίαν. Vet. Νυν φῶτον νυν σκοπησωμεν δηλονότι, πως το κῶμα τὸ ρέον κατακλύσει, γουν κατακαλύφει, την κυλιομένην παρὰ τ αἰγιαλι φηφοπι συμβολικὸς ' ὁ λόγος, ἀντὶτos νυν σκοπησωμεν, πως η δύναμις των μετέρων λόγων ἀποκρύφει την φερομένην καθ' ημῶν των ἀνθρώπων μέμφιν, πως τε κοινον μνον πών ν πόλει δηλονότι ἀπο-

2 Ex Vrat. A. at μορον, et dein corruptissime is δε ἀφtia. πἀδων τόκων μεμπτος re. 2 Huiusmodi aliquid in Bodl. . esse licui Oaonienses. Incerta situ glossa a Ultimum com-

297쪽

δώσομεν εἰς χάριν αφορωντα, που δύναμιν ἐπαγωγον, φίλννυ τουτέστι iuυμένην. lao- μεν δὲ δηλονότι εὐπορίαν λόγων νέμει γαρ ἡγουν διοεπι την πόλιν των -κρων των Ἀπιζεφυρίων τὸν πατρίδα του Ἀγησιδάμου ἀτρέκεια, τουτέστιν ἀληθεια, καὶ διὰ φροντίδος ἐστιν αὐτοῖς, γουν τοῖς Λοκροῖς η καλλιόπη, τουτέστι καὶ ποιητικοί εἰσι, καὶ ὁ Ἀρης, Θουν ὁ πόλεμος, ὁ χαλκ*, πτοι πλοις πυρωμένος, μέλει αὐτοῖς τοῖς -κροῖς, τουτέστι καὶ πολεμικοί εἰσιν. meo. 'Eλισσομέναν Γ κυλιομένην. Vet. 'Eλισσομέναν πληθυνομένην. Gl. r. 14. Oπα κυμα οἱ ἐν που, οἱ δῖ περ. 3 τινὸς τὸ οπα αντι - - νυν παραλαμβάνουσιν Vet.

15. κοινον λ σγον ἔτεροι με τον περὶ των πολλων λόγον, οι δὲ τον μονον νεουσαν, τοι τι πλείονες αυτου μεθέξουσι νικηφόροι η τι δια πολλων σται στομώτων. πα οπ- - μνον ποτίσομεν προςφιλῶς τε καὶ κεχαρισμένως το ἐγκωμιαζομένου Ἀρίσταρχος κοινον λόγον τον μνων, ου πολλοὶ ἐπιθυμουσι πολύ- νος γαρ και ευεπίφορός ἐστιμ εἰς τὸ λεγειν. --κοιρον λόγον. Vet. To κοινον λόγον ἀντι το παγκοινον τοις μετιουσι νυν τε και ἐςύστερον. χει δὲ τ οπα την δυναμιν προς το τώσομενα φίλαν χάριν τωδὸ κοινον λόγον στε

ρIζεσθαί με τον μνον η νέμει, ιονε εχει νομην καὶ δίδωσι λαβὰς η πόλις των --πρων προς το εγκωμιάζειν. δι ἐπηνεγκε μέλει τέ σφισι Καλλιόπα και μκεος Ἀρης καὶ γαρ α εν τ μουσικ διαφέρει καν τοι κατὰ πόλεμοπι διο καὶ ἀφορμὰς δίδωσι τοι βουλομένοις λη οἴσω νέμει αρ, αντι του νέμεται καὶ ἔστιν ν τῆ ἀληθείον, τουτέστι μεθ' εαυτης ἔχει την ἀληθειαν η των -κρων πόλις Ου δε ουν, φησὶν, οὐδὲ φευδεσθαι. g τραχεῖα δἐ εἰκότως ἄν λέγοιτο, λοφωδης υσα καὶ ἐπιθαλασσίδιος αυ- τος γαρ φησιπι ι τ' ἀργειλοφον παρ Ζεφυρίου κολώναν καὶ βούλεται λέγειν,

ἔστι τοιοῖτοπι καίπερ τραχεια ουσα υνγεῆrαι διατί δὲ, φησὶν Ἀριστοτέλης. επει- δη γαρ ἐχρῶντο του δεου πως in πολλης ταραχης ἀπαλλαγεῖεν, ξέπεσεν αυτοις χρησμος, ἔαυτοῖς νόμους τί θεσθαι, τε καί τις ποιμην, νομα δ' ην καλευκος, πολλους νόμους δυνηθείη τοι πολίταις εἰςενεγκεῖν δοκίμους γνωσθείς τε καὶ ἐρωτηθεὶς, πόθεν ευροι, εφησεν νύπνιον αυτ. την Ἀθηναν παρίστασθαι δι αυτός τε λευθέρωται καὶ νομο-

θέτης κατέστη. υκ ἀπὸ σκοπου ὁ μουσικους με του -κρους, ἀλλ' ox ἐστί τις ἄρ- μονία οκριστι προeαρορευομένη, ν ξυναρμόσα φασὶ αενόκριτον τον - - καλ-

γ Vrat. A. D Sic rat A. Vulgo κομίζομένω a Vrat. A. Delevi δὲ post παγκωνον.

Vrat. D. παν τυριον Fortasse fuit παρ κεφυριον Vulso εφυροι. vaod nunc in textu est, dedit Eeynius, haud dubia ex oti. teriam hoc scholium pertinet ad lectionem Νέμει -- τρα-xata πολις, siam deinceps rem1rrit. Quam serauntur, sunt ex Aristotelis Λοκρων πολιτεία, teste Clemente Alexandrino, ex quo haec excerpta leguntur in fragmentis Aristotelis: αμαιλέων

Ἀραπλεομης ν ω περὶ μέθης mi Ἀριστοτελη εν 1 Aoκρῶν πολιτάρ ἀλευκον τον Aoneo παρα της 'A νῶς τους νόμους λαμβάνειν ἀπομνημονευουσιν.

298쪽

1 voe ' in Ιταλην ἐφράσαθ' ἀρμονίην. 'Ἀλλως η ἀτρέκεια νέμει την πωλιν των Αοκρῶν, ἀντὶ του ἐπαληθευε- των -κρῶν πόλις δι καὶ μοι την προς αὐτούς ἀληθὲιαν φυλακτέον ἐστὶ γράφοντι τον ἐπίνικον καὶ ἀποδιδόντι Ἀγησ.δάμω , ora Aaυμός φησιw ἔχειν λόγον και τενε μετέραν γραφ. Νέμει γαρ ἀ τραχυ πολις οπων. o. γαρ περ χάριτος ἐστιν ὁ λόγος, φησίν ' πονέμει γαρ η τρωχia πολις την χάριν τινὸς -- οἶδεν ἀντιεαρίζεσθαι η των Αοκρῶν πόλις. 3 το δὲ φιλαν ἐς χάριν, εἰς χάριν φησὶ του νενικηκότος, D'4 δηλον, ὁτι καθαρῶ καὶ ἀποτρέφει το φλημα. Vet. Νέμει κυβερνῆ. Gl. . Πόλιν Ao κρων δ Aoωροὶ Ἀπιζε*ύριοι, - οι 'Eπικνημίδιοι, Ῥοκροὶ 'Oπούντιοι, Αοκροι 'Oζόλαι τέσσαρα γαρ γένη Λοκραν. so καλλιόπη λέγει, η τι καὶ παρ'

13. 'Eπιζεφυρίων δ των -κρῶν τρισσά εἰσιν ν Ἐλλάδι εδνη 'Eπικνημίδιοι και'Oζόλαι καὶ Ἐπιζεφυριοι 'Eπικνημίδιοι μεν οἱ μετα του Δείου ἴαντος εἰς Ἀλιον παραγενόμενοι, οἷς το νομα απ' ἄρους ημιδος, που κε νται ' 'Oζόλαι δε πέρκεινται, καὶ αυτοι ἀπο των φευγόντων κενταύρων ἐκληθησαν ζόλαι τρίτον δε πιιζεφυριοι 'Iταλοὶ μίαν πόλιν καὶ οὐκ ωνω- Οἰκουντες, απὸ δὲ ἄκρας περκειμένης 'Eπιζεφυρίας ἐκληδησαν 'Eπιζεφυρμι - εἷς εστιν ὁ νενικηκώς. Vet.

Ηρακλης, τι κακόξενος ἐν κύκνος υἱὸς τοῖ' εος, καὶ ε παρόδ της Θετταλίας L. κῶν ἀπεκαρατόμει τους παριόντας ξένους, ναὸν του Ἀρει βουλόμενος ἐκ των κεφαλῶν οἰκοδομησαι, και αὐτ παριόντι ἐπιβουλευσαι θέλησε. συστάσης - αὐτοῖς μάχης ἔφυγε δείσας φακλης συμβαλλομένου ' ρεος το παιδὶ κύκνω ἀλλ' υστερον αυτὸν μόνον γενόμενον νίκησεν ὁ Ηρακλης καὶ ἀπέκτεινε Στησθορος ἐν το ἐπιγραφομεν. κύκνω στορεῖ si τοιγάρτοι δια το καὶ τον Ἀγησίδαμον ἀποληγοντα ' ηδ υπὸ ' - λάου ἀλείπτου ἀνερρῶσθαι, εἰκότως ταυτα ἐπηγάγετο υέτω ουν, φησὶ, του uio Ἀγησαδαμος χάριν, ως Ἀχιλλε Πάτροκλος παρορμησαντι εις τον προς τους βαρβάρους πόλε-r Hae inde ab ἀλλ' et ex Vrat. D. dedi pro vulgatis Aoκρυσι γαρ τις M. ἐστιν, νἀσκησαι φασι . . . Code προςαγορευομενον et φησὶ Δενοκράτην, deinde ἐφράσσατ' De Xenocrito dixi in Commentariis de metris Callimachum de Epizephyriis Locris egisse, patet etiam ex editis fragmentis. Hoc loco scribe ςτ'γιαλην. a Scholium hoc vulgo niancum et laCerum codirexi et supplevi ex Vrat. A. Di etiam Didymi auctoritatem suppeditat Code eam. In lemmata Vrat. A. habetur: ἐμει γαρ ὰ τραχειώ πόλιν corrige πόλις. a Vrat. A. addit: προς ἐκδημίαν. δι φησι Μέλει τέ σφι καλλιοπα. Ceteriam quidquid in scholiis ad s. 7. OVari non monito eo re est ex libras. 6 Exorat A. ubi haec corruptissime habentur. Initio pro Verbis των Aoκρων τρ legebatur: των ' ιζεφυρίων τρισσοι post ἔθνη erat των κατοικουντων, quod delevi, et post op addidi και Ἐπιζεφ ιοι. o habet μετα του δελέου A. et Peto ἄν. παρ' ους αἱ κνημῖδες os Αἰ- o Aiαντος μου πεtaras 'Euia noster latiore sensu d Qt. t etiam την εὐγναὶμ Ἐλλάδα complectatur et puntios Locros Epicnemidus annumerat ut schol. Vet. ad X, 13 et XI, init. S)Correxit He natus vulgo ἀπόλλωνι. DFragm. Stesich. Suchfori. p. 37. 7 me inius coniicit

299쪽

ἐπτησθαι πρῶτον, εἶτα στερον πο Ιολάου παροξυνθει νενικηκέναι. ' λάου, σησὶν

ουν, χάριν ἐχέτω ὁ Ἀγησιδαμος, ωςπερ ' ιλλε Πάτροκλος. 9 3 και εἰ νικηθης, μησοι μελέτω. τράπε γαρ, καὶ το ἐξης. Vet.' τορία. ράπε δε κυκνεία. κύκνος ὁ Ἀρεως υιος ἐν παρόδου της Θετταλίας απων του παριόντας ἐκαρατόμει, βουλόμενος ἐκ των κεφωλων Ἀρει νεων ἀνεγειροι. πα-ρι- ον καὶ φακλης καὶ υπο τούτου ἐπιβουλευθεὶς μάκην συνηφεν αυτου βεβοηθηκότος δὲ Ἀρεως το παιδὶ τραπεὶς ανεχώρησεν. αλλ' υστερον μόνον κύκνον εὐρων ἀπέκτεινε λέγει υν την μακλέους τροπὴν εἰς παραμυθίαν Ἀγησιδάμου κλάσαντος et ἐν του της πυγμης ἀγῶνι καὶ τον ἀντίπαλον α παρὰ μικρον νικησαι ποιησαντος, εἰ μη ὁ ἀλείπτης αὐτου Πας δων θάρσος κέβαλε διο καὶ ἐνίκησεν. ράπε δέ πουν εἰς φυγην ἐκίνησε καὶ τον Ηρακλέα τον περβολοκως ἰσχυρον η μάχη η υκνεω, γουν του κύκνου του υἱου Ἀρεως η μετὰ του κύκνου συνεκρότησεν Ηρακλης τουτοδ εμεν, πειδη ὁ Ἀγησίδαμος πεστάλη ἐν αυτ το ἀγῶνι, εἶτα υπὸ του πια του ἀλείπτου ἀναρρωσθεὶς ἐνίκησε. δι ἐπάγει τους πύκτας δε ε τ' 'Oλυμπιάδι νικῶν O' η- σίδαμος τῆ Τλα φερέτω χάριν που εὐπαριστίαν, -περ ὁ Πάτροκλος το Ἀχιλλεῖ φερε δηλονότι, τε τρεπε του Πῶας μετὰ τῶν ὁπλων αὐτοῖ παρορμησας δ' ἄν ἀνηρ συνπαλάμη, γουν συν βοηθεία θεου, ἄνδρα προς ἀρετην, προ πελώριον, τουτέστιν φηλ τατον, ωρμησεν, ἀντὶ του ἀνεβίβασεν, φωσε κλέος. λίγοι δέ τινες, ἀντὶ του ota τινες

ελαβον χαρὰν χωρὶς πόνων, λέγω - του βιότν, τουτέστι τῆ παρο- ζωο εργων προπάντων, ἀπο πάντων φημὶ τῶν ργων Reo. 21. I λα φερέτω χάρινJ ουτω, φησι, το ἔδεε χάριν ἐχέτω ὁ Ἀγησίδαμος o riuκπης, -περ Πάτροκλος το χελλεῖ τοις γὰρ πλοις πίστευσε τοι ἐκείνου. ν Ἀλλως. Ηρακλέα τραπέντα ἀνέρρωσεν Ἀδηνῶ, ουτω και τον Ἀγησίδαμον, Ιἀλας φε- ρετω υν χάριν, - ἐχέτω χάριν - n o. ἀλείπτη--o D Ἀγησίδαμος πύκτης ώς Πάτροκλος μ' ιλλει τοι γὰρ πλοις πιστευσε τοι αὐτου. β ὁ γαρ Ἀχιλλευς τοις ἰδιοι οπλοις κοσμησας Πάτροκλον καὶ περιθαρσύνας πεμφεν εἰς τον πόλεμον. Vet. a3. σύν τ' ἀρετεε τον φύντα πρὸς ἀρετην συνδεθεου παλάμε παροξύνας τις προς μέγα κλέος ὁρμησαι ποιησειεν ἄν. et

To ἀρετ η προς τὸ δηξας, is v, παρακινησας ἐν ἀρετ' η πρὸς το ὁρμησαι, D' η ὁριιῆσαι ἐν ἀρετῆ προς κλέος μέγα η τῆ ἔαυτολή τ' ἐκείνου Rec. a4. ΠελώριονJ τα δύο μία εστ περίοδος ιζ συλλαβῶν Vet.

a s. υπονον δ' ελαβον χάρμα παυροί τινες ουτος μεν ου' φησὶ, μετὰ πόνου λαβε τ, νίκην. Ῥλίγοι δέ τινες εἰσιν οἱ χωρις πόνου νικησαντες. obrouc

300쪽

ρίου φάος εἴρηκεν. Vet. as. Ἀγωνα δ' ἐξαίρετον ἐμ δ παρώρμησαν αι του ιδ διμιδες μνησαι

τουτον τον αγῶνα δέμιδες δὲ ι-- κατὰ δεσμον της πενταετηρίδος πληρωθεὶς χρόνος. - ουτως ἐμὲ προτρέπουσιν α Λώς θέμιδες ασαι τον αγῶνα - ἐξαίρετον του

- του ἐν χλ ιπω. 9 Auως. o ἔξης ημα --. δέμιτες ἄρσαπι επε μετὰ δικαιοσύνης γωνίζονται αντι του δέμιδες Λωρικη δ η κλίσις. ομπος 3 Θεμιστε δε καλλιπαρ φ. 9 προτρέπουσί με ἀεῖσαι - αγῶνα τον ἐξαίρετον τῶν 'Oλυμπέων δηλονότι δικαίως αδεται. Vet. Ἀγῶνα δ' ἐξαίρετον τὸν αγμα δε τὸν ἐξαίρετον, ἀντὶ του το κατασκεύασματ ἐν 'Oλυμπία, ἔνθα ὁ ἀγων ἐτεuiso, μνησαι -σαν, που διηγειραν ἐμὸ δηλονότι ιδέμιτες, ρουν αἱ νομοθεσίαι του ιὸς, αἱ κατὰ νόμους συνήθειαι του Λιος δε λέγει αυτὰς ἐπειδη βασιλέα πάντων αὐτὸν ἐνόμιζε, βασιλεως δε το νομοθετεῖν ον, γουν τον αγῶνα, Ἀπυς του πιρακλεους, περιφραστικῶς ὁ Ηρακλης, ἐκτίσατο, σντι του κνισε, κατεσκεύασε, πλησίον του παίου μνηματος του Πέλοπος επεὶ, γουν φ ο τον κτέατον τον ἀμύμονα, τοι το α γον, φόνευσε, τον υἱον του Ποσεiδῶνος ἐφόνευσε δε τον Εὐρυτον τον ἀδελφον αυτου, ἴνα πράσσοιτο, ηγουν ἀπαιτοίη τον πείαν ἄκονταεκων τον μισθὸν τον πέρβιον, τον περβολικῶς πολύν, ἀπο μεταφορῆς τῶν περμολ- κῶν την ἰσχυν, τον λάτριον, τουτέστι τον περ της δουλείας της ἐξαιρέσεως της κώπρου- συνεμάχουν γαρ -οι, τοι Ἀτέατος καὶ ὁ Εὐρυτος, τουπε- ου προθυμουμίν. δουναι του ρακλεῖ τον συμπεφωνημένον μισθόν. ησαν δε υτοι μητρος με της Μολιόνης, ἀφ' ης καὶ Μολιονίδαι λέγοντο, πατρὸς δε λόγω μεν πολυκτορος αυτούς λεγον,τν δ' ἀ-δε- Ποσειδῶνος ἐνόμιζον. Ἀτέατος καὶ Μυτος Μολιόνης καὶ Ποσειδῶνος υἱοί. τε δὲ μακλης μετὰ Ορυνθίων κατ' Αὐγείου ἐστράτευσε, συμμαχουντες ουτοι Αὐγείον εν τινι τόπω της πιδιδος - σαντες - στρατο τ πλεῖστον διέφθειραν,επεψ' στερον αυτούς φακλης εἰς τον ἀγῶνα μέλλοντας απιδεα λυησας - αυτος εν ταῖς λόχμαις των κλεωνῶν, τούτους ἀπέκτεινε μονωθέντος ουν Θειου πρῶτον μεντην πόλιν αὐτο πορθεῖ, ἔπειτα και αυτὸν ἀναιρει Rec.

a9. O ἀρχαίου σώματι το μνημα του Πέλοπος τὸ αὐτὸ τ βωμου. ου γαρέτέρωθι μεν inoφ, τέρωθι δε ὁ βωμός, αλλ' εν καὶ τό αυτὸ χωρίον ἐστι σημα και βωμός. εξάριθμον δε ἐπεὶ τῶν δώδεκα δεμ ε βωμούς κατεσκεύασεν. in c. ν- τινα ἀγῶνα πλησίον του ἀρχαίου σηματος καὶ ταρρου ξ βωμῶν ἀριδμαν κοντα Ἀδρύσατο καὶ κατεσκεύασεν Ἀρακλης, νίκα οὐ του Ποσειδῶνος ἀνεῖλε παῖδας κτέατον καὶ Εὐρυτον, is δυνηθῆ της πηρεσίας μισθὸν κομίσασθαι παρὰ του Αὐγείου πλεῖστον ἔντα, και παρὰ ἄκοντος αὐτὸς κών. DBωμῶν ἐξώριθμον ἐν τοις ξ βω-