장음표시 사용
271쪽
καὶ σοφοὶ, τουτέστι φρόνιμοι κατα δαίμονα, ἀντὶ του κατα μοῖραν δείαν ἐπι εἰ μηεγένοντο δήλονότι κατὰ μοῖραν δείαν φρόνιμοι καὶ ἀνδρεῖοι, πῶς αν ὁ μακλης ἐναντίον της τριαίνης του Ποσειδῶνος τίναξεν, γουν σφοδρ ορμῆ κίνησε δια των χειρῶν την σκυτα/ην, τουτέστι πν ράβδον τ ρόπαλον, ὁπηνίκα ὁ Ποσειδῶν τὰς ρειδεν, ἀντιτου πίεζεν αυτὸν ἀμφι την Πύλον, αντὶ του κατὰ την Πύλον, ἐπίεζέ τε αυτὸν ὁ Φοιβος δι αργυρο τοξου πολεμῶν αὐτω δηλονότι. Bec. 42. κατα δαίμον' ἄνδρες I ἀγαθοὶ, φησὶν, ανδρες κατὰ ἀνδρείαν και σοφοι κατὰ σύνεσιν ἐκ δεο μοίρας γένοντο τοὐτο δε παραδεικνυς παραβάλλει τον Ηρακλέα, Oτι εἰ ἡ κατὰ δεοὐ μοῖραν γεγόνει τοιοὐτος ουπιαν ποτε πέστη ἀντιστηνα Ἀπόλλωνι καὶ Ποσειδῶνι και -δ' Ηρακλης. et . 43. 'Eπει ἀντία πῶς ν τριόδοντος - θνασκόντων τίνες εἰσιν αἱ αἰτίαι, δι' ας ἐπολέμησε τοῖς τρισὶ θεοῖς ὁ ' Ηρακλης προ τον Ποσειδῶνα 'μὸν προωτ
υενον Πυλίωπι πολέμει γὰρ φακλης τοι Πυλίοις δια ταύτην την αἰτίαν ἀνελών τινα σχίνιον καὶ φεύγων του φόνου το μυσος πεται προς Νηλεα επὶ του καδαρ δηναι του φόνου. ως ουν υκ επέτρεφεν, ἐκίνησε προς Νηλέα πόλεμον ὁ Ουν Ποσειδῶν ς πῖρπαιδος μαχέσατο τῶν Ηρακλεῖ Νηλευς γὰρ καὶ Πελίας υροῖς καὶ Ποσειδῶνος υιοί. προς ὁ Ἀπόλλωνα ουτω καὶ διὰ τοιαυτην αἰτίαρο εις γὰρ την Πυδῶνα παρεγένετο μαν- τεωσόμενος περί τινος. φη ουν αὐτω in θω, μηπαρεῖναι τον θεὸν μηδὲ χρησμω-δεω ὀργισθεις υν επὶ τουτου ὁ Ηρακλης ηρπασε τον μαντικον τρίποδα καὶ προς αυτ
είλετο τὰ μάχην προς ὁ τον 'Λίδην διὰ τούτο ἐπιταχθεὶς γὰρ τον Κερβερον κύνα ἀγαγεῖν is του υρυσθέως, εἶτα διακωλυόμενος, ἐτόλμησε καὶ προς τὸν 'λδην αἱ δε μάχαι αἱ προς τους θεοῖς εὐδιαφόρω ρόνω του Ηρακλεῖ γε:όνασιν. nλως ἰδίως κανταυδα o Πίνδαρος - Ηρακλεα φησὶ τοις τρισὶ πολεμησαι δεοῖς δεδόσθω γὰρ αυτο π;σεν ὁ Λίδυμος, περὶ την πωτω Νέστορι Πύλον συστηναι τον πόλaμον, - ρου την εὐώδου πύλην νεκύων εἰπόντος 'ει πύλω, εν νεκύεσσι βαλών. εἴη δ' ἄν νυν ὁ Πίνδαρος τα καὶ τόποις καὶ χρόνοις διεστῶτα εἰς να καιρὸν ἄγων ςνεκα του μειζόνως η ς ἔσχε ταῖς ἀληθείαις τον Ηρακλεα χειν παινεῖν Ἀπόλλωνι μεν γὰρ ὁ Ηρακλης ἐν Πυθοῖ μάχεται περὶ του τρίποδος, υκ αμυνων τῆ Πύλω, τους δε δε o. τον
Κέρβερον νηγαγε Ποσειδῶνι δε ἀμύνοντι Πύλου. χλως. Ἐπεὶ ἀντίον ἐπεὶ
εἰ μη κ δεῶν ν τα κάλλιστα τοι ἀνθρώποις, πότε ν δυνηθη ' Ηρακλης το ροπώλω ἀντιμάχεσθαι προς την του Ποσειδῶνος τρίαιναν καὶ νικησαι, νίκα ὁ Ποσειδῶν τὰς περὶ την Πύλον διεκώλυε τον Πρακλέα καὶ πολέμει; -- Ηρακλέα φασί τινα ραχίνιον πεφονευκέναι, εἶτα εἰς Πύλον ἀποδημησαντα της πατρίδος προς τό του μιάσματος καδαρδηναι μη παραδεχδηναι υπὸ του της Πύλου, της του Νέστορος, Νηλέως ἄρχοντος επὶ τούτου διωκόμενον ἀραι χειρας κατὰ του ἄρχοντος του δε Νηλέως υἱοὐ Ποσειδῶνος τυπάνοντος, ἐπὶ ἐκδικησε του παιδος ἐλθεῖν, καὶ ὐτως Ηρακλέα θάρσους Iliad. a 397 Haω inde a di, ειδε Vrat. A . cetera ex pluribus lihIas correxi.
272쪽
νος ἔσεται εἰς Νηλέα τον Ποσειδῶνος, να υ αυτου καθαρθείη του φόνου. μη βουληθέντος ουν του Νηλεως πόλεμον συνέστησε προ αυτον φακλης καὶ προς τον τούτου
πατέρα Ποσειδῶνα τῶ παιδὶ συμμαχούντα 'ετέρα περὶ Deoὐ ελθὼν εις Πυθίαν πιρα--κλης υπὸ τούτου χρησόμενος τῶν Ἀπόλλωνι κουσε παρὰ της Πυθία μη Iναι τον δεον ενταυδα μηδε μαντεύεσθαι. οργισθεὶς επὶ τούτω ον τρίποδα λαβὼν ἔρριφεν ὀ ήπερ μάχην ἐντεῖθεν ἀνταίρων προς τον δεόν. μίρα περὶ αὐτου. πολέμησε προ τον 'λδην 'Hραωλης ὀτε ἀπελθων τον Κέρβερον λαβεῖν ἐκωλύετο παρ' αὐτοὐ λέγει υν, πῶς αν 'μακλης ταυτα ποίησε, μη πο δεος τοιουτος γεγονώς δίον εἰπεῖν βροτῶν προς το θνησκόντων, βρότεα εἶπε προς τὰ σώματα. Rec. 45 Σκυταλον θυοπώλην. Gl. r. 46. Ἀνικ' ἀμφὶ Πύλων δ τι παρακηκόει μηρου λέγοντος 'ει πύλω ἐν νεκύεσσι δι καὶ μεμυθολογηκε τὰ περὶ την Πύλον του Νέστορος. Ομηρος δε οὐκ εν Πύλο λέγει ν πόλει, αλλ' εν πύλη τῆ του δου φησὶν αυτον μάχεσθαι. Vet. 5o 'A ιδας J υτος ὁ Αιδης βασιλευς ην τῶν Μολοσσῶν δ ευε τον κύνα τον καλουμενον Κέρβερον. Schol. Bodl. r.
οὐδ' ἰδας ἀκινητα ἔχε ράβδον τ ράβδω κέχρηται καθάπερ πλν τινι, βίαν ἐν Ουδεμίαν παρεχομένη, καθάπερ η τριόδους η ξίφος η δόρυ, ἀλλὰ δυνάμει συνεχρητο θελκτικ καὶ μαλακτικο της φυχης ταύτ' οὐν φησι καὶ τὰς ψυχὰς αυτὸν κατάγειν επὶ του Ηρακλεους - ὁ Αιδης εργου δια της ἀβδου ταύτης ουδεν δύνατοδρασαι, δια το την δύναμιν αυτου πο ου ιος ἀμβλυνθηναι ἀπο κοινου δε, εἰ μηκατὰ δαίμονα ἄνδρες γένοντο, οὐκ αν οὐδε ὁ Αιδης ασθενῆ καὶ ἀκίνητον διαμαχόμενος Ηρακλεῖ ευ ράβδον εν Ῥάβδο τὰ τῶν ανθρώπων σώματα ασθεν ποιῶν οὐτως εἰς τον κοῖλον τόπον του ἡδου καταγ/ει τῶν τελευτώντων ὁτι δε καὶ δελκτικη ἡ ράβδος καὶ κατεργάσασθαι δύναται, Θηρός φησιν ἐπὶ του Ἐρμου πιλετο ὁ ράβδον, τη τ' ανδρῶν δμματα θέλγει Dν δέλει, τους δ αυτε καὶ πνώοντας εγείρει Vet. Σύνταξις οὐδ' Azδας ἀκινητα νJχυδε ὁ Λιδης εἶχεν ἀκίνητον, γουν ἀνενέργητον την αυτο ράβδον, δι' ης κατάγει τὰ σώματα τῶν ἀνθρώπων εἰς την ἀγυιῶν, τοιτην δίοδον, νη στενωπον την κοίλην τῶν αποθνησκόντων, τουτέστι τὰς καταδύσεις της
γης, άς οἷ ποθνησκοντες διέρχονται. συνάπτει μὰν την πην τῶν δεῶν τούτων την προς τον μακλέα, αντιτάττει δε αυτον τη τριαίνη μόνη του Ποσειδῶνος, ἀφ' ης συνυπακούειν δίδωσι καὶ την προς τους ἄλλους αὐτο ἀντιπαράταξιν και ἰσχύν. ο γὰρ λογος αὐτο σαφέστερον ούτως ἔχει ἐπεὶ πῶς αν Ηρακλῆς ναντίον της τριαίνης του
Ποσειδῶνος το αυτο ρόπαλον ἐκίνησεν, ὁπηνίκα ὁ Ποσειδῶν ἐπίεζεν αυτὰν καὶ ὁ Φοῖβος ωαὶ ὁ Λιβης διὰ της εαυτοὐ ράβδου ἀγανακτῶν ὁ προς τούτο τον λόγον, προς-
Vrat. A. ad s. 4. addidi vino et se ante verba το πιστορος, hoc perapicuitatis causa.
273쪽
κρουοντα τοι θεοῖς ἀναμπιε μυτον μη λέγειν τοιαυτα καί φησιν ἀπόρριψον, γουνώς βάρος πόθου, - ἐπιβλαβη Ιἄσον τουτον τοὐλώγον, ω στόμα ἐμόν. ἐπεὶ τό γε λοιδορησαι δεούς, τουτέσr το βλάσφημα περὶ δεῶν ειπεῖν, ἐχθρα σοφία, γουν μεμισημένη, καὶ το καυχασδαι ξω του καιρου, τουτο δέ φησιν ἐπεὶ πιρίτων εἶπε κηπον νέμεσθαι, μανίαις υποκρέκει, ἀντὶ του συνήδει, τουτέστι μαν- εστὶν ἴσον 'ec. 53. κοίλαν προς ἀγυιάν J -περ παρα το αἱθω Μυια, υτω παρὰ το μύωμυια, καὶ παρὰ το ἄγω αγυιά. λέγοι ἄν ουν τον Λιδην, τι κει ἄγονται ἄνδρες Vet. 54. Ἀπό μοι λόγον τουτον, στόμα, ρίφον ἀπόρριφόν μοι τουτον τον λγον, ω στόμα, παῖσαι του λέγειν τοιαυτα περὶ θεῶπι το γαρ βιωσφημως ἐχόμενα λεγειν περὶ θεῶν, ἀλλότριον τοῖς σοφοῖς, ἀνοητοις δε οἰκεῖον. σοφία με γαρ οἶδε το γιγνωσκειν τα παλαιὰ καὶ ταυτα ερμηνεύειν τεχνικως διασκευάζουσα, το δε προ λοιδορί νελκειν τὰ ποιηματα οὐκ ὁσιόν ἐστιν - διορίζεται. δι ἐχθρῶν σοφίαν αυτην νο- μάζει Vet. Ἀπό μοι λόγον το μοι οὐκ εστι πρὸς το στόμα, A Orονταί τινες, αλ εστ προ τ ρίφον, καὶ στιν ὁμοιον του Ἀφαιροῦ σοι κ' νόσον Bec.
53. 'o καυχῶσθαι παρὰ καιρό, Pro rose επὶ ταῖς οὐτως ἀκαίρως ἀναγκαί- αις ' διηγησεσι καυχῶσθαι καὶ σεμνύνεσθαι μανίας μοιόν ἐστι. τοῖτο δε ψηκε, παρόσον ἀσεβειν δόξει ἐὰν τον μακλέα ἐγκωμιάζιν επὶ το τους θεους νενικηκέναι. Vet. 59. Μανίαις υποκρέκει συμφωνεῖ ῖον ἐνδόσιμόν ἐστιν. Ἀλλως. πο- κρέκει, πηχει, προςέοικεν υποκρέκειν γὰρ κυρίως εστ το ρεμαίως πηχεῖν ν τω ἄρ- μώζειν την κιθάραν υποτερετίζει υν ενδόσιμός ἐστι μανία. η μεταφορὰ ουν ἀπο των της κιθάρας κρουμάτων si πρόrερον γὰρ της κιθάρας ἐπαφώμενοι ὁποκρεκουσιν, πειτα δε τελεον κιδαρίζουσιν Vet. 6o. Μη νυν λαλάγει τὰ τοιαυταJ ἀντὶ του μητοινυν θορύβει καὶ τὰ τοιαυτα φλυάρει, ἄλλ' ἀπόρριφον καὶ ε καὶ μη μέμνησο πολεμων καὶ μαχῶν. τὰ γὰρ τοιαυτακεχώρισται καὶ πόρρω εστ των θεῶν. . sis λεγε τουτο, ὁτι οἱ θεοὶ μετεχουσι των πολέμων καὶ μάχης φιλόθεος γὰρ ὁ Πίνδαρος. Vet. 4 Σύνταξις Μη , λαλάγει μη νυν, Ἀτόμα δηλονότι χαλώγει, γουν ληρει
τὰ τοιαbros' εα πάντα πόλεμον καὶ πῆσαν μάχην χωρὶς, τοι μακρὰν των δεῶπι φέροις δε ἀντὶ του φέρε, κίνει, την γλῶσσαν προς τὸ ἄστυ της Πρωτογενείας της θυγατρος του 'Oπουντος, του καὶ Λευκαλίωνος 'λ οπου, Aγουν ἐν κν ποῶντι, η Πύρρα Vrat. A. N. Vrat. a. in quo λέγοιεν ολ sy Vrat. Ἀ Verba coma a.
D Vulgo διέξει. Emendavit He inius si Ita conexi mam oup. Em in Suid P. III p. 625. I ips vulgo προυμῶν. 7 Supplevi ex Vrat. A qui Man ne cetera vitia enumerem. LVrat. A qui πόνων pro πολ s v. schol. reo ad Vs. 73. extro et et c. ad Vs M.
274쪽
Λευκαλίων ἀπο ου Παρνασου καταβάντες τ' αἴση, αντι του τῆ προςτάξει, τῆ βουλῆτου Λιος του αἰολοβρόντου, πνουν - των ταχέως κινουμένων βροντῶν αἰτίου ἔκον
εποίησαν τὴν ἀπην χωρις ὁ συνδυασμου γενεὰν ἐκτησάσθην, ἡγου εκτήσαντο, ἔσχον, Dθίνην, τουτέστιν ἀπωλίδων Ῥόδημον, μοι μογενη. αο δὲ νομάσθησαν, ἡ γενεὰ δηλονότι ' προς το σημαινόμενον ἡ απόδοσις. Reo. 61. Eαὶ κατάλειφον mi β.6a. Φέροις δὲ Πρωτογενείας φέροις δ μαλλον, ω στόμα, καὶ λέγοις σαπερ της πόλεως της ἀπὸ Πρωτογενείας, λέγει δὲ της πούντος. μνοίης λ, φησὶ, τοτ. Πρωτογενείας ἄστυ εκ ταύτης γαρ γίνεται 'Oπους, κατ' ἐπίκλησιν ἐν σκρου, γόνω δε ιός Πρωτογενεια δε Λευκαλίωνος καὶ Πυρρας ὁ μέντοι Πίνδαρος Πρωτο--γένειαν 'Oπουντος ἱστορεῖ ἐν τοις ξης. Vet. 64. 'Iν' αἰολοβρόντα Λιος αἴσα καλως του κατακλυσμου μεμνημενος αἰολοβρόντα εἶπε τον G. ν' ον εν λυπουντι λέγει ἐκει γαρ φησι ευκαλίωνα καιΠυρραν οἰκησαι, ν δυγάτηρ Πρωτογενεια. Ἀπολλόδωρός φησιν, οὐκ 'Oπουντι, ἄλλ' εὐκύνι τον ευκαλίωνα καὶ την Πύρραν οἰκησαι. - δε Πύρρα καὶ 1ευκαλίων ἐκ του Παρνασο ελθόντες νον λάρνακι πρωro μησαν ἐν τ' 'Oπουντι πλησίον Παρνασου. ενιοι δε οὐκ ἐν πουντί φασι ευκαλίωνα καὶ Πύρραν οἰκησαι - γαρ Ἀπολλόδωρος ουτω γράφει οἰκησαι δε εν Κύνν τον Λευκαλίωνα λέγεται καὶ την Πύρραν, καὶ την Πρωτογένειαν κε τετράφθαι φασίν ἱστορε δε ταυτα καὶ Ἐλλάνικος. δυπεραίνοι δ' αν τις, πῶς τινές φασι Πύρρας καὶ Λευκαλίωνος εἶναι Πρωτογένειαν, του Πινδάρου ' οὐντός τινος Ηλείω λέγοντος αυσυ γεγενησθαι ὁ δε αλάνικος καὶ την λάρνακα ου - Παρνασω φησι προςενεχθηναι, αλλὰ περ την ' δρυν της Θεσσαλίας. 'Ἀλλως ἔνθα, ἐν , 'Oποὐντι, κατὰ βούλησιν του ιος τε Λευκαλίων καὶ η Πύρρα ἀπο ου ρους του Παρνασου καταβάντες κατωκισαν ἐαυτοις οἰκίαν. δτε γαρ ο κατακλυσμος, ἀνηλθον εἰς τον Παρνασόν. ρος δέ ἐστι πάντων ἴφηλότατον Πρωτογένεια δε κατὰ μέν πινας Προμηθέως, κατὰ δε ενίους ποῖνrος του Ηλιδι ποτα- μου. εκ ταύτης καὶ ιος οπους η πόλις τῶν πουντίων is ου δείξο τ εὐγενες της μηrρος, λέγει την πόλιν της πουντος Πρωτογενείας. Vol . 65. τε δ' εὐνῆς J οἱ προειρημένοι ευκαλίων τε καὶ Πύρρα χωρὶς κοίτης καὶ μίξεως ὁμοιον καὶ ωον γένος δημου ποιησαντο εκ λίθων βολῆς οι γὰρ πεμπόμενοι ις τὰ πισδε λίθοι παρ' αὐτῶν ἄνθρωποι ἐγίνοντο διὰ το Oro καὶ λαοὶ ι πλοι, ἀπ τουλῶας Πύρρα δε υν Λευκαλίωνος ἐξάδελφοι δε υτως 'μπετο γὰρ παῖδες Προμη--δευς καὶ Ἐπιμηθευς δύο ἀδελφοὶ καὶ εὐμὸν Προμηθέως καὶ κλυμένης Daην -'ου καν ληνες, καὶ Λευκαλίων Πύρρα δε η Λευκαλίωνος γυνη, δυγάτηρ 'Eπιμηδίως καὶ Πανδώρας καὶ ο μεν Ἐπίχαρμος , ἀπ τῶν λάων, τῶν λίθων, λαούς τους πλους
ενοον οιε γησι καὶ Πύρήαν οἰκῆσαι, maae paritim emeruiavimus mutariclis aliquot litteras partim supplevimus. ox codex εν κοινῶ idem omniit Verba και et χρωτογένειαν, quae de coniectura addi
dimus. Idem ναεράνοιεν δε et τινές φησι Πουῆρας ἡ Λευκ et ξ αυτης νεν pro eo quod desiimVεαυr. γεν paullo ante vero 'mio et in ne τῆς 'χθρυν. In Prometheo sive Pyrrha. V. Polluc. X ea et ibi Hemst.
275쪽
φησὶν νομάσθαι ' Φιλόχορος ' δε φησι Κέκροπα βουλόμενον τον των Ἀθηναίων δῆμον καὶ το πλῆθος ἐπιγ νῶναι, κελευσα αυrους λίθους λαβεῖν καὶ ἐνεγκῶν ει το μέσον,α ων γνωνα διςμπωυς αντο- ντας ἀπωκέκροπος ο τους πλους λαοὐς νομασθη--ναι. s Ἀλλως κατηκολούθησε τοῖς μυθογράφοις εἰρηκόσι μοὐ τους ἀνθρωπους παρωνομάσδαι-- το ἐκ λίθων γενέσθω. Ἐκ δὲ λίθων ἐγένοντο βροτοι, λαοὶ δε καλεῖ ντο.
διό φησιν ὁ Πίνδαρος ἄνευ συνουσίας αυτούς κτησασθαι λίθινον γονον Vet. o. ιδενων γονον κοινὰ τὰ περὶ Λευκαλίωνα κα Πύρραν, καὶἰτι τους λαθον κατοπιν ρίπτοντες ἀνθρωπον ἐποίουν, μαρτυρει Ἀκουσίλαος Vet. Ιστορία περι-o Λευκαλίωνος κατακλυσμου. ον επὶ το με κατακλυσμον Ἐλληνες ερ ημῶν κεκλοφότες -τω φασι ' - την - κατακλυσαντος ευκαλίων καὶ Πυρρα ἔν τινι κιβωτί . ελθόντες μετεωρίσθησαν - του δατος περάνω του Παρνασου, κατα δέ τινας ορου -κωρέως καλουμAου πεπαυμέν- δε οἱ δατος ἐξελδόντες οὐ κιβωτίου προ ν δησαν υπὸ του - τα της μητρος αυτῶν στα πισθεν ρίπτειν' οὐκ Lλην δὲ η την γην μητέρα ποτοπάσαντες, λίθους λαβόντες πισθεν αυτῶν Ιἐριπτον καὶ Ους μεν η Πύρρα ερριπτε γυναῖκες, ους δε ὁ Θευκαλίων ανδρες ἐγένον-. δεν ἐστικα - λαος νομα Ἀας γαρ ἡ λίθος. Reo. a. Eγειρ' ἐπέων σφιν Iμον τον των ἐπέων Φενα. καθόρμισον εἰς μνυμνον τουτον λεγειρ' ἐπέων σφιν οἶμοπι τοις π Λευκαλίωνος καὶ του Ao- κρου, ως του νικηφόρου προγόνον ντος Λευκαλίωνος. g τον δε κατὰ Λευκαλίωνα λο- ον - ποινον ἄντα παραιπειτα λέγειν φησὶν οἶ εγειρε καὶ στα καὶ παυε πν δωταύτην την δεῖαν της μυδολογίας λιγύν δε ελε τῆ ἀκοῆ μ ν προς-ει - παινεῖνου τὰ παλαιὰ διηγηματα, αλλὰ παλαιον μεν ἔνον ἐπαίνει, λόγων δε νεαρων καὶ προκειμένων τὰς ποθέσεις και τα ἄνθη ἄνθη δἐ νυν τὰς πράξεις. εἶτα πάλιν δ παρ η- σατο εκ περιουσίας διηγεῖται β υλλως. Eγειρ' ἐπέων ἐπανάληφι του λόγου. λέγει - τὸν πρώτην πλημμυρίον του δατος Λευκαλίωνος. επέων iam δε τονυμνον. Vet. Ἀγειρ' επέων τουτ λέγει, α ἐατέον του περὶ τουron λόγους εστι eo τοιαύτη σύνταξις ὁμοία τε ἀνω, τω πό - λόγον τι-τον, στόμα, ρίφον. υτ δε παραιτούμενος λέγειν περὶ τούτων πάλιν ἐπιχειρεῖ λέγειν δέον δ λιγέως εἰπεῖν, αντι του ταχέως ἔγειρε, λιγὴν εἶπε προ τον μνον το σώει καὶ προς το ἄνθεα λάμβανε αἴνει αν- δε νεωτέρων μνων, τοι νεωτέρους μνους, περιφραστικῶς λέγει δὲ, τι το τὰ νέα ἡμνειν κρεῖττον Σύνταξις Ἀγειρ' ἐπέων ἀντι του κίνησον, ω στόμα, χάριναυτῶν, - 'Onoυντίων δηλονότι των ἀπο ου Λευκαλίωνος, οδὸν ἐπων λιγεῖαν, πυνωμοτ επαίνει δὲ οἶνον μεν πολυετη, ἄνθη δὸ ἀντὶ in ἀνδηρότητα, λαμπρότητα
υμνων νεωτέρων, τουτέστι καινοτέραν δον ἐχόντων λέγουσι δη κατακλύσαι ἐν, γουν καταποντίσαι, καλύφαι, ν σθένος του δατος, ἀντὶ το τ υδωρ περιφραστικως την νηντην μέλαιναν, ἀλλα διὰ των τεχνῶν του εος, γουν - πανῶν, των δυνάμεων, ἀνά--πωσιν λέγουσιν ἐξαίφνης, γουν ἀναρρόφροσιν, συστολην της ἀναχύσeως καὶ εἰς την νηνν Fragm. p. 7. Sic Vrat. D. Vulgo καλέονται a Mat. A. Vrat. A.
276쪽
-υθις stareάδειαν λαβών τω ἄντλον τοπιέστι το πλη=ος του δατος. ra 'Eσάρμοστε, οἱ φέτεροι πρόγονοι ἐξ ἀρχης οἱ ονrες καὶ πάρεοντες ἐκ της φυτείας και της γενεας --πετιον σι,- κοδροι καὶ παUες κείνων των πόρων καὶ κορασίων Κρονιδῶν καὶ του μόνου φερουάτων καὶ καλλίστων ἀεὶ καὶ διαπαντος ανωθεν καὶ ἐξ αρχης ἔσαν καὶ πηρον βασιλεῖς χαλκάσπιδες καὶ πλ/σμενοι, τοι πολεμικοί. 'Iστορία, εν Λευκαλίων καὶ Πύρρα 'μπετο παῖδες Προμηθευς καὶ 'M μηθεύς Προμηθέως καὶ λυμενης ὁ Λευωαλίων, καὶ που καλούμενος, 'Eπιμηδέως καὶ Πανδωρα Πύρρα, Πυρρας δε παι ευκαλίωνος Πρωτογένεια, ην γημε -κρός. δια δε ο μη ποιεῖν π αυτου παιδας, ἶνα μη χωρὶς διαδόχου ἀπέλθη οπος, αρπκεται Πρωτογένει M. ιος, ' συνελθων ἐν ν Μαινάλον ὁρει της Ἀρκαδίας καὶ γκύμονα ποιησας πανάγει πάλιν -- προς -κρον, ς το γεννηθὸν π αὐτης παιδίον -υντα κάλεσε συνωνυμον 'O-υντι του και Λευκαλίωνι του Πρωτογενείας -τρί. Roc 'μπετος ἐγέννησε Προμηθέα καὶ Ἐπιμηθέα ἐκ νοῶν του Προμηθέως γεννήθη Λευκωλέων εὐδε τοῖ' Ἐπιμηθέως του καὶ πουντος ἐγ--δ η Πύρρα, ἐκ δε της Πύρρας κα Λευκαλίωνος η Πρωτογένεια ἐκ ταύτης δε και τον --.--οῖς, ἀφ' οὐ πόλις υπους, κητροπολις των -κρων. Pal. C. 4. Ἀνθεα δ' υμνωνὶ τὰς ἡ θέσεις ταύτα δὲ προς Σιμωνίδην αἰνίττεται παι
ν γαρ α δ - μ λον ἐπικλείουσ' ἄνθρωπος,. Ητις ἀκουόντεσσι νεωτάτη ἀμφιπέληται β δοκεῖ δε τουτο πρὸς το Σιμωνίδειον εἰρησθαι. ἐπεὶ ἐκεῖνος Ωασσωθεὶς πο Πινδάρου λοιδορίας γραφε κατα του κρίνωντος αγαθων δων ἐπειδη ἐκεινος λεπι αελέπει νέος οἶνος ουπω πέρυσι δωρον ἀμπελου-- δε μυθος δε κενεόφρων. δια τοὐτ ο Πίνδαρος επαινεῖ παλαιον οἶνον. Vet. υνδε α μέλος Gl α. Μύνδεσιν. l. si Σθένος δ δύναμις GI. . . υλλα ηνος τέχναις ἄμπωτιν mos ἀνάπωσιν αμπωτις δὲ κυρίως η αἰφνιδιος ποθρησις n ἐκ πλημμύρας των' εν δαλώσση δάτων - εν ιβών λέγεται τέχναις δι πανσις καὶ βουλησεσι -- in υς. ἄμπωτιν νυν λέγει το γενόμενον πεδίον ἐκ της τοτε πλημμυρίδος ἀναποθέντος τοῖν δατος. τὸν δε κατακλυσμον γεγενησθμι, ιμεν δι τω Πέλοπος αγος, τι κρεουργηθη, ὁ δε διὰ το περὶ τον Λυκάονος παiam 'Acανα-σέβημα, του -- βουλομένου πάντα της - ἀποκαθαραε ασεβηματα. sol. 79. Ἀντλον λεῖν ἄντλον - χυσεν καὶ την ρύσιν λέγε του δατος - 'μπωτις ἀνεξηρανε, παρὰ το ἀντλεῖσθαι ' πος - Ἀντλ. δ' ἐνδούπησε πεσουσα. Vet. κείνων δ' ε σανὶ λοιπον ς προ τον μάρμοστόν φησιμ' re κείνων δη σειν
Ex Μosc. . in alia mari scriptum Odyss. ω Μ1. Ex Vrat. A. euius Iecti nem ἔδων mutavi ira δων, via luam ne hoc idem satisfacit omnino totum hoc scholium, ut Pleravi. omnia in rat A. admodum correptum est. Post κενεόφοων interpunxi, et deleVi novρων δὸ Paod vocem illam in odico excipi quippe uatum ex scholio ad va. m. a nobis in fiam schol. ad s. 79. coHocato, ubi in rat A. est κούφων δέ *aod iudicium si cui nimii videatur, nemine-xit in isto codrce omnia immane quantrum commista et confusa esse Atticulum ὀ ante Vocem νέος delet exhardua, et consitatis et nψυσι ubi nunc est ovum Odyss. o 478.
277쪽
o πρόγονοι μων οἱ πολεμικωτατοι ἐξ ἀσης γε υμενοι, ἐκ πης γενεας της που Προρηδέως Ιαπετιονίδος 'μπετο γαρ Προμηθευς, ἐξ υ καὶ Κλυμένης γίνεται ευκαλίων, ἐξ οὐ Πρωτογένεια πάλιν Ιαπετου 'Eπιμηθευς ε ου καὶ Πανδωρα Πύρρα Πυρρας δὲ καὶ Λευκαλίωνος Πρωτογένεια, ης καὶ ιος 'Oπους, ἐξ υ 'Oπουντος ι δντες ἀπόγονοι της κόρης της Πρωτο 'είας καὶ το ἀρίστου Κρονίδου, τουτέστι του Λιμ, δι--παντος της αυτῶν γης βασιλεύοντες τούτων φησὶν εἶναι τους προγόνους ἡ 'μαρμόστο τ ob ἀά δαπετιονίδος φύτλας καὶ φερτάτων κρονιδαν αντι του της Πρωτογενείας φησὶ Ῥαι του Λιος - ου τους 'Oπουντίους λέγει γεγενησθαι. τ δε οδροι o- ραν πιληθυντικως Ἀεν χρην γαρ ἐνικῶς εἰπειν κοὐροι γαρ κούρης της Πρωτογενείας Σθει κοὐροι, 'οπούντιοι καὶ φερτάτων Κρονιδαν, ἀντὶ του ἀπο φερτάτου σνίδου.
ησαν ἀσηθεν ι μέτεροι, ἀντι του οἱ σοὶ πρόγον - χαλκάσπιδες, τουτέστιν Ο πολ μισται, λέγω της γενεῆς της απὸ του 'μπετο καταγομένης κουροι, που παιδες, πο- γονοι των πῶν τε - αρίστων κρονιδῶν, ἀντὶ του καὶ της κόρης, γουν της Πρωτο- νενεως, του αρίστου ιο του Κρόνου του Λιὸς, εχχώριοι βασιλεῖς ω πουν γνησι βασιλεῖς καὶ Ουκ πεuακτοι κατὰ διάδογήν. Reu.
so. Ἀαλκάσπινες οἱ χαλκῶς ασπίδας ἔχοντες Gl. g. 85. Πρὶν 'Oλύμπιυς γεμών J πρῶδες σύνδεσμον γαρ, ν' ' συναρμοστέος ὁ λόγος τοῖς ἄνωθεν, και εἰπέ πρὶν γαρ υλύμπιος ἄγεμών. o γαρ παλαιὸν ὁ Ζευς ἀναρπάσας την Πρωτογένειαν συχον αὐτῆ μίγη εν Μαινάλου ὀρει της Ἀρκαδίας, καιμετ ταυτα εγκύμονα ποιησας νεγκε . O ., να μη ὁ αἰὼν καὶ ὁ χρόνος αυτὸν
ἐξέλοι της ζωης ρημον οντα παίδων κα γένους. ναντιωμα δε κατὰ την γενεαλογίαν ἐμπίπτει την γα Πρωτογένειαν ι ἐν ευκαλίωνός φασιν, o δε οποῶντος, καὶ δοκεῖ συμφωνεῖν μηνε η γενεαλογω μητε η στορία αλ λ γάρ τι ποταμὸς 'Onους καὶ ἄλλο ἀνορ ἐξ 'μπε-5. ν ουν τὼ σύμφωνον meo του τοιούτου λυδῆ, φασί τινες τον Θευκαλίωνα διωνυμον εἶναι, καὶ των αὐτὸν λεγεσθαι 'Ο-ὐντα, -περ κω ἐπι της Πηνελόπης λέγεται γὰρ Ἀρνέα πρότερον καλουμένη παρὰ των φύντων εἰς τη- θάλασσαν ἀπορριφηναι, εἶτα πό τινων ὀρνέων πηνελόπων καλουμένων εἰς την χέρσον ἐξενεχθηναι, καιουτως ἀναληφδεῖσαν - των γεννησάντων ὀνομασθηναι Πηνελόπην ἀπο της των ὀρναδων ἐπιμελείας καὶ sμωνυμέας, καὶ τραφεισαν διωνυμον εἶναι τολοιπόν. Vet.
Σύνταξις Πριν 'Oλύμπιος πρότερον, την ἀπην, ὁ βασιλευς ὁ ἐν τῶ 'Oλύμπου ὁ Ζευς την θυγατέρα του ποῖντος του καὶ Λευκαλίωνος ἀναρπάσας, γουν μετέωρον εἰς τον -- σμῶν λάθρα, τουτο γὰρ τό ἐκηλος, ἀπὸ της νης τῶν 'Eπειῶν,
1 Ex Vrat A. Scripsi δια, ubi in libro est arit iter addidi re post prius ioci et alterum ἀντι et pro κουραν scripsi nova Post aeram videtur acidisse εις Bis aut simile.
278쪽
νου πατρος της μητρος αυτου, τοι του πάππου, ornεστιν 'Oπουντα νόμασεν αὐτόν
ωτων δε - παρὰ τὸν συνηθε/αν των Hων έξατο ἐνταυδα υτος οἰνομα ' μη- τρωον γαρ ι ἄλλοι τον προς μητρος λέγουσι δελπι ἄνδρα πέρφατον, γενόμενον δηλονότι αὐτον - πουντα, γουν περβολεκως θαυμαστον κατά τε την μορφην, τουτέστι
το εἶδος, καὶ κατὰ τα ἔργα, γουν τὰς πράξεις την πόλιν δε την 'Oπουντα δηλονότι, παι τον λαον αὐτου παρέσχεν αυτ o Aoωρος δηλονότι δεαιτῶν, γουν διοικεῖν. Reo. 66. I , o ris 'Eπειων γ' ειῶν των ' Hλείων ἀπο Ἐπειου του Ἀδυμίωνος, η ' θλίου του 'πιδυμίωνος. ' μειούς τους πλείους, ἀπὸ Ἐπειου του Ἐνδυμίωνος κληθέντας τινὸς δε τον μειον Λεθλίου φασίν. 'οπούντος η θυγάτηρ πιλείων βω- σιλέως, ην Ἀριστοτελη καμβύσην καλεῖ διὰ τουτων - Πίνδαρος την Πρωτογένειάν φησιν ἐξ Ηλιδος Αρπασθεῖσαν εἰς Μαίναλον της Ἀρκαδίας ορος κομισδηναι ὁπο-ός. Μαίναλs δε -- Ἀρκαδίας καὶ πόλις ἐνταυδα μιχθεὶς αυτῆ ο πιυς νεγκε του Aοκρου, D' ς αυro ἀναθρέφη τον γεννηθέντα το δε Ἀνειπε - - ἀντι του Ao- προς ἔσχε το γένος κ .ιός - ἀφ ο ὐτων Aoκρῶν χωρα ης οκρίδος μητρόπολις υπους ἐξηλλαχε δε τὸν στορίαν ὁ Πίνδαρος την γα Πρωτογένειαν - 'O-υννός φασιν οι πλείους, αλλὰ Λευκαλίωνος καὶ Πυρρας. ὁ Πίνδαρος την Πρωτογένειαν ἀναρπα θεῖσαν πο τολλος εἰς o Μαίναλον της Ἀρκαδίας δρος κομισθηναν τὸν δε Πρωτογένειαν 'Oπουντος του 'Hλείων βασιλέως φησὶ Φυγατέρα, uων τὸν Πρωτογένειαν Πυρρας καὶ Αευκαλίωνος λεγἄντων ως Φερεκυδης φησὶν ν τ ε ἁρπάσας - την
Πρωτογένειαν καὶ ε κυον αυτην ποιησας, ἶνα μη o οκρος ἄτεκνος διατελοίη, εδωκε του
280쪽
ξενία δὲ ἀντὶ του χάριν της προξενίας, τουτέστι της φιλοφρονησεως τού - προμάροπι προς τους Θηβαίους, και χάριν της ἀρήτης, τοι ἄνδρείας καὶ των ανδραγαθημάτων αντον, φθον τιμάορος, τουτέστι τιμητης, μνητης γενησόμενος των μιτρων, ἀντὶ το των στεφάνων αὐτου, ους ἐν τω ἔσθμ ἔλαβεν, ore αμφότεροι, που αὐτος ὁ αμπρόμαχος καὶ ν' ἁρμοστος ἐκράτησαν ργον, τουτέστιν νίκησαν νίκην κατὰ μίαν μέραν. ἀμφότεροι - φασιν, ἐνίκησαν ἐν μια μερα, ο μὲν ' μάρμοστος 'Ολυμπια, ὁ δὲ ἄμ- πρόμαχος ' μυια ἔνιοι δέ νασιν, or οἱ δύο ἔσθμια εν m. μέρε ενίκησαν. ἔπειτα δὲ ἄλλαι δύο χάρμαι, γουν - νίκης, ἀντὶ του tam εγένοντο τ Ἀφαρμόστω ἐν ταῖς πύλαις της Κορίνθου, τοι ἐν 'Iσθμου ταὶ δε ἔργον αυω δὲ ἀντι - τοσαυται δε κατὰ τον κόλπον της Νεμέας γένοντο δηλονότι αὐτ νῖκαι. αὶ κατὰ τουργος, ἔνθα ἐτελειro ἀγων τὶ φαια, ελαβε κυδος ἀνδρων, γουν γέρας ἀνδρώσε προ ηκον, τουτέστιν ἐν ἀνθοος ἡλικία νενικηκώς παι δ' εν Ἀθηναις νικησας δηλονότε ἔλαβε κυδος. 3 Erην εὐρεσιεπης Joro τοιαύτας στορίας ευρίσκοιμι, να ποχούμενος του παρὰ των Μουσῶν δοθεντι μοι δίφρου, λέγω η' ποιητικ', αρμοδίως τῶν παρούση ποθέσει ποιωμαι τους λόγους τους δ λέγει, ἐπεὶ και o Πάτροκλος osmvντιο η -περ και μάσμωτος του ' μαγεωδαι το Ἐν προς το δίφρου συναπτέον, - τως εν - δωρ σῶν Μουσων γεισδαι καὶ προέρχεσθαι. c. ἈναγεῖσθαιJ διηγόῖσθαι. Vet. agi. Πρός φορος θ μέγας, διαφέρων, υεπίφορος ἐν ποιημασιν, ἐπιτηδειος, ἔκανος. ταυτα δε εἶπεν, ἐπειδη φησι τὴν περὶ Πατρόκλου ἱστορίαν, ην ovδεὶς εἴρηκεν. πατάλληλος ἐν ποιητικῆ ἐπιτηδειος, αιτως. Vet. aga. 4λμα δε καὶ ἀμφιλαφης εχ μοι τολμῶν καὶ ἀποκινδυνεύειν διαπλάσ
125. Προξενία δ' εὐνα τ' ηλυδον 2 πρόξενος ην Θηβαίων αμπρόμαχος, δι' - γραφε ταύτην, - δε καὶ 'Iσθμιονίκης δύναται ὁ καὶ του Πινδάρου πρόξενος Iισι ὁμου δε νενουκηκασιν Ἱσθμια καὶ Νέμεα τῆ α λημψιν αυτος καὶ ὁ ' ἁρμοστος, μετὰ δε ταῖς ἄλλα δὶς νενίκηκεν Ισθμια ὁ μάρμοστος , προξενία δ' ἀρετ τ' ηλδοπι ν φιλία το δ εξης ἴσως αει δια δε την προξενων,
τουτέστι την φιλίαν καὶ την ἀρετην του αμπρωμάχου λειν παινέτης των .e του
'Dδμ μιτρῶν, τι κατὰ μίαν μέραν vi δύο νίκησαν, ὁ ἐν μάρμοστος λύμπια, δε αμπρόμακος ἔσθμια ἔνιοι δέ φασιν, τι ι δύο Ἀσθμια ιν μια μέρα νίκησαν. Οικείου οντος του αμπρομάχου προ τον μάρμοστον δια res πρόμαχόν φησι γεγονέναι τον ἐπίνικον, καὶ δι' ἡν ευον προξενίαν προς αυτόν. τιμαορος δε I-πεν ἀντὶ του τιμητὴς σόμενος καὶ τιμῶν δια της αρετης του μνου, ως του A μπρο