장음표시 사용
281쪽
γνυσθμια σὐν αὐτο νικησας. Vet. Aαμπρομάχου τ ... μια εστ περίοδος μίτραισι δὲ ταις νίκαις. etiAαμπρομάχουJ ἐπειδη μάρμοστος καὶ Ααμπρόμαχος 'οπούντιοι ντες φίλοι τε κταν καὶ ἐν το ἰσθμῶ αμα ἐνίκησαν, δια τοὐμ ε σψ μαρμόσrου μνε και τούτου μέμνηται Κορίνθου πύλας λέγει τω ' δμόπι ἐν του τέλει γαρ αὐτου η Κόρινθος κειται. λάμβανε δ ει το γίνετο, του μαρμοστον, κατα συνεκδοχην το δὲ Νεμέας κατα δε- πωρ, ἀντὶ του εἰς τὴν Νεμέαν περι-αστικῶς. Reo. 126. Μίτραις θ μίτραις νυν τοις στεφάνοις καὶ ταις νίκαις μίτρας γαρ ἔνδοθεντων στεφάνων καὶ διαδηματα ποικίλα εἰ - συνδῶν. ρ μίτραι κυρίως ο - φα-σκίων καὶ ραρίων γινόμενοι στέφανοι εν καταχρησε δε πῶς στέφανος μίτρα λεγεται,ώς καὶ νταυθα. Vet.
1 sis. Ἀλλαι ν δύο ἐν 'ἔσθμο, φησιν, ἄλλαι δύο νῖκαι ἐγένοντο 'Eφαρμόστοεξης ν Ἀλλως χάρμαι νυν χαρα και ηδοναὶ καθ' ' μηρον 3 δε αι μάχαι n-λως. τοι μώεαι η χαρα καὶ νῖκαι ἐγένοντο αὐτο ἐν του Ισθμο Κορίνθου γαρ πύλαιο υδμός. ρ ὁ δε νους καὶ ἄλλαι δε αραὶ ἐγένοντο το μαρμόστο ἐν το κόλποτης Νεμέας ἔστι δε περίφρασις ἀντι του εω ψεμα ἀπ κοινου δὲ ξυπακουστεον τὸ Ἀγένοντο χάρμαι β επειτα χάρμαJ νυν αντὶ του χαρά. - οὐδε ἐπὶ της μάχης. οἱ δε περὶ Μυκον καὶ Στησίχορον χάρμην την ἐπιδορατίδα φασίν. Vet. 13o. - δε καὶ Νεμέας καὶ ν τῆ εμέαν φάρμοστος νίκησεν, ἐν Ἀθηναις δε τὰ Παναθηναια. Vet. 13a Ἀργει τ' ἔσχε δε κυδο ανδρων ἀντὶ του καὶ ἐν γει δὲ δόξαν προς- είληφεν ανδρῶν νικήσας τὰ φαια, ἀντὶ του ἀνδρεῖα νικλεν Ἀργει ε καὶ ως παι ἐν Ἀθηναις ἀπο κοινο δε το κυδος σχε, νικησας η τὰ Παναθηναια η τὰ 'Oλύμπια. τὰ κατόμβαια η μαια νίκησεν Ῥυτο δ εν Ἀργει τελεῖτο ὁ ἄγων Vet. 134. Orαὶ Ῥαυμα. Gl. r. Ο Io δ' εν Μαραθωνι νυν τα 'φάκλεια λέγει - δ οῖον διπλη η ἐκδο- χη τινὸς γὰρ το οἷον φιλῶς ἀναγινώσκουσιν, is νε μόνον ἐν Μαραθωνι ἀγενείων ἀγωνισάμενος ηννηθη και μετεγγράφας εαυτον εἰς του ανδρας ἐνίκησεν. ατοπον δε τουτο. οὐ γὰρ αν ἐγκωμιάζων περὶ της ηττης ἔμελπι λέγειν. οι δὲ δαυμαστικῶς, o καιρίλαι- πως ὁ καὶ λ ὐπέμεινεν ἐν τῆ Μαραδῶν ἀγωνιζόμενος προς τους προβε-
Vrat. A. vii ταῖσι νικας Post τα excidit aut δέ aut τριω. Nota his metrica est, qua
significatur 18. 25. 126. Mit ---226. Unam esse emodum quem nos versum dicimus. Eadem res recuriit s. 34. et XI 24 ubi etiam apertior est. Vides igitur aliPiem aut criticum aut musicum inter veterea probe nosse, ea cola, Paae in me lio Vocabulo finiebantυr, coniungenda me a maec
282쪽
βηκότας ἄνδρας, ἀποσυληδώς των πενείων καὶ πεξώ.δων, καὶ εἰς τους ἄνδρα χωρη- σας, νίκα περ ἀργυρων φιαλῶν προέκειτο ἀγωνίζεσθαι τοι ναρ ἐν Μαραθῶ ι ἐν τοις Ηρακλείως ἀγωνιζομένοις φιδα ἀργυρα δίδονται ἔπαθλον Ἀθηναίοις δ ἔδοσχρυσίδας καὶ ἀργυριδας λέγειν. Io ἐν Μαραθωνι τὰ δύο μία ἐστὶ περίοδος. τό οῖον θαυμαστικῶς. αγωνιζόμενος γαρ ἐν Μαραθῶνι, εκκριτος γενόμενος ἐκ των ἀγενείων, προβας ἄνδρας ἐνίκησε δύναται δε o οἷον και φιλῶς ἀντι του μόνον τον-- Vet. Σύνταξις Oro δ' ἐν Μαραθωνι ἐν δ Μαραθωνι φευ πως εαυτὸν λά- θρα εξαγαγὼν ἄπο των ἀγενείων, αντὶ το ἀπ του ἀγωνίσασδαι μετὰ των ἀγενείων,
ανέμενε τον πωτα των πρεσβυτέρων, νυν των τελεωτέρων κην, μικίαν, τουτέστε των
ἀνδρῶν, ἀμπ' ἀργυρίδεσσιν, ἀντὶ του πι ταῖς ἀργυρίσιν, γουν ταῖς ἄργυραις φιάλαις, α εδίδοντο ἐκεῖ γέρας. ἄνδρας δὲ δαμάσας, γουν καταβαλῶν δια μηχανης φόβου, οξυρρεπους, τοι ταχεῖαν ἐχούσης πν ορμήν, διηπετο τον κυκλον, γουν τον αγῶνα, σευ της βοης σν ἐπὶ δοτικης οἰση, γουν δε οσης βοης διηρκετο Ἀραῖος ων, γουν ἐν ἀκμῆ λικίας και καλος, τουτέστιν εὐμορφος, καὶ κοπιιστα εργα πρώρας Rec.
τούτου τους δε ἄνδρας τους ἀνταγωνιστὰς αυτο τέχνη οξυτάτη νικησας, αὐrος κατὰ την αδλησι μη πεσών μητε ὁποστὰς πτῶμα διέβαινε τον κύκλον του σταδίου μεθ' ὁσης βοης καὶ Oσων παίνων, νεανίας ἐν ν καὶ αυμαστος του φθηναι, ταις δε πράξεσινου καταισχύνων το Πος. - οὐδε ἀντὶ του μεγάλ' βον το γαρ οσσον θαυμαστο-κῶς. 9 όλο παλαίσματι δολίω καταγωνισάμενος ν παλαιστικο οξύτητι. o δὲ
34o. ιηρχετο κύκλονJ τον του σταδίου, ενδα ηγωνίζοντο, κύκλον συν βο τοτων θαυμαζόντων. οσσης βοῆ, μετὰ πάσης βοης παρόντι αυτ εππου πάντες και ἐθαύμαζον. ραῖος ἐὼν τ ακρον της ωρας καὶ της ἀκμης χων. οἷον, καλ- ων πα-λα ἔπραξεν. Vet. 14a καλός επιτηδειος Gl. r. 143. ' ὁ Παρρασίου στρατοJ τουτέστιν ἐν το δημιν της Ἀρκαδίας Παρρασία γαρ μέρος της Ἀρκαδίας, ενδα τελεισαι υκαίου ino ἀγων. o νους τὰ δε εργα αυτου με του ἀγῶνι του Aυκαίου iso κατὰ την Παρρασίαν της Ἀρκαδίας, πως αυ-
τον δειξε δαύματος ἄξιον. τὰ δε Παρρασίω στρατορ μ' -δικου. - ν' -καδία τὰ Αύκαια νενικηκότος ἐν τ' Ἀρκαδίον γα ποντο του - τὰ Αύκαια Κλεοφάνης ἐν το περ αγώνων. υκαιου ἐν ν Ἀρκαδιψ, που ὁ Ζευς τιμαται, ὁ καὶ Λύκαιος ἀπ που Λυκαίου Vet.
3 Sic rat. D. Vulgo δἰδorio. Quod non notarem, nisi mi intelligeretur, vetera Eholia satis antima esse a Vrat A. Addidi δω. f. ad us. Μ. et ad XI ad vult conitingi haec: οἷον δ' εν Μαραθωνι συλαθεις ἀνενεων. 3 Vrat. A. M Vrat. A. in quo σον βοτ est Amis η.4 Vrat. A. Verba κλεοφάνης ἐν ε π is in eo lice male post rear hasentur. Deirule abe oante και et pro eoυς in libro legitur τινός.
283쪽
Σύνταξις Trem Παρρασι στρατο δ κατα- τα ἔργα τα γενόμενα συστι το στρατ το Παρρασίω, γουν του Ἀρκαδικω, Παρρασία γαρ τόπος ἐν Ἀρκαδἱέ, θαυμαστος ἐφάνη ' λέγω κατὰ την πανηγυριν του Aυκαίου Λιος θαυμαστος φάνηῶν, πανοπότε ἔφερεν, ἀντὶ του πνέγκατο ἐν τη Πελληνην, ἔνθα τελεῖτο ἄγων τα ' '-
μαια, φαρμακον εὐδιανον, ἀντὶ του ἀποσοβητικο των πνοων των ψυχρῶν χλαιναν Ἀκῶ ἐδίδοτο - νικωντι σύνδικος δὲ τουτέστι μάρτυς αυτ τυ Ἀφαρμόστο δηλονότι, ἐστὶ κατα τα ἀγλααας, γουν τὰς λαμπρότητας, τουτέστι τας νίκας, ὁ τύμβος του ' λάου, ἔνθα τελῶτ ἀγων ἡ 'μώω τα ' λάμ, καὶ Ἐλευσὶς η εἰναλία, γουν παραθαλασσία, μάρτυς ἐστὶν συνεδηλονότι κατα τὰς νίκας ἐτελεῖτο δ αυτόθι ἀγωνκόρης καὶ σημητρος, ο ἐκα-το Ἐλευσίνια, ἐλάμβανε δὲ γέρας o νικων κριθάς. Ἐνm λην πανηγυρις ἐγίνετο τα Ἐρμις τα Φιλοξενια προ τον Ἀπόλλωνα ἔνθα νικησας ' μάρμοστος διφθέραν ἔλαβε, τοῖr γαρ ην ἀθλον, τις ἀλεξίκακός ἐστι - ἀνέμων ἐδίδοτο δ διφδερα δια ro ἐν χειμῶνι τους ἀγωνας τούτους γίνεσδαι δ fiso σύνδικος δια τοὐς λεγει, πειδη ἐν ταῖς Θηβαις ἀγων ἐτελειτο φάκλεια και ' λάμ. ην δε ε μέσο του σταδίου ὁ του 'Iόλεω τάφος, ἔνθα μάρμοστος ἐνίκησεν. 'Eν ν'Eλευσιν της Ἀττικης ἀγων τελεῖτο σημητρος καὶ Περσεφόνης, τα καλούμενα πιευσέ-
Στρατ*J λαψ. Gl. r. 146. καὶ ψυχρῶν πότε δ ἐφάνη δε θαυμάσιος, καὶ νίκα των φυχρων αὐρων καὶ του κρύους τ φάρμακον καὶ το βοηθημα ἀπο της Πελληνης λαβὼν φερε, την χλανίδα ταύτην - ἐλάμβανον την χλανίδα οι νικωντες, οἷον τρίβωνας ὁ δε ἀγων ἐν Πελλην' ' μαια καλεῶται ' ἄγεται δε ερρου κοὰ Ἀπόλλωνος εορτη Θεοξενια λεγμμένη. Εὐδιανον δε φάρμακον, ἀντὶ του ἀνάπαυσιν την ἀλεξάνεμον, τι ἐν Πελλην χλαινα ἐδίδοτο τῶ νικῶντι χειμῶνος ρεν ἀπο κοινολδ το θαυμαστος ἐφάνη. διανον, εὐδίαν ποιουν. 3 s τι χλαῖνα - το ἔπαθλον ἐν Πελληνν, ψηται. πεποίηται δε ταυτα παρὰ το 'Oμηρικόν ' Ἀλεξάνεμον μάλα πυκνην ἰθετο δε- ἀγων ἐν Πελλην της Ῥεα, τα Θεοξενια ἐν χειμωνι, δι καὶ χλανὶς ἐδίδοτο. odix 46. Σύνδικος κριτης κοινός ἐστιν αὐτῶ τῶ μαρμόστου εἰς τὸ π - νίκην ὁ τάφος του γολάου ἐκει γαρ συνηρκετο πληθος πολλανδρείως ἀγωνιζομένων. Bodl. r. Σύννικος δ' υτψJ μαρτυρε δ αυτοῖον ἀνδρείης καὶ ὁ του ' λάου τάφος ἐν Θηβαις 'μλάδα γαρ λέγεται ὁ ἀγων, δν ἐνίκησεν. 3 Muως Σύνδικος σύμφηφος, σύμφωνος ' Ιολάου τύμβος ὁ ἐν Θηβαις των ων Ηρακλείων ἀγωνα δελων δηλω- σαι τύμβον πολάου εἶπε - παρὰ γαρ τψ κοινή σήματι Ἀμφιτρύωνος καὶ τολάου Do των ' Ηρακλείων ἀγων ἐτελεῖτο, ν ἐνίκησεν. ὁ δ νους υτος σύμφωνος Dτων προειρημένων ἀγώνων καὶ τα 'μλάεια η δὲ μεταφορὰ ἀπο των ἐν τῆ ἀγωνι συνδικούντων ἀλληλοις τύμβον δὲ λέγει το κενοτάφιον Vet.
284쪽
15o. Εἰναλία τ' Ἐλευσις δ καὶ 'Eλευσὶς δὲ η προς τῆ θαλάσσι κειμένη ταῖς πιλια ις αυτου καὶ νίκαις μαρτυρεῖ μεται δ αυτοδι ἀγων κόρης καὶ ημητρος ος
καλειται κλευσίνια, υ παθλον κριθαί. ἐν 'Eλευσῖνι αγεται τα ημητρια τουτονδε πρῶτον ἄγωνων φασὶν εἶναι μετὰ γαρ το πεδηνα τον ημήτριον καρπον ευρωστίας οἱ αν θρωποι πίδειξιν ni δειξάμεροι γωνίζοντο, σι τετραποδιστὶ τοπάλα περιπατο--τες ανέστησαν καὶ δρόμον γωνίζοντο ἔνθεν καὶ στάδιον καλουσι δρόμον δια την στασιν. γ -- των κλευσινίων μνα λεγειρ παθλον δε κεῖται κριθαί. αγεται δε ἐν
Ἀθήναις μετὰ των ημητριακῶν καρπῶν συuor. DAημητρι εὐχαριστηρια. otia 151. Ἀγλα Φαισιν γ ἀνδραγαθίαις. Gl. r. 152. Tora φυὰ κράτιστον απαν το δε ἐκ φύσεως προςον ἀναδον καὶ θείας
μοίρας κράτιστον καὶ ἐξαίρετον η τ εξ εοφυῖας 3 λειπε δε το στίν. εις αυτον δε αἰνίττεται χει γαρ αυτον λεγει αὐτοδίδακτον. Vet. To φυα φασί τινες λεγειν τον Πίνδαρον δι' εαυτον, Ου καλῶς εστ γαρ προς πον' άρμοστον, πειδη ἐκ φύσεως ανδρειος - καὶ ov ἀπ μόνης τέχνης τους συναγωνιζομένους νίκα πρὸς ἐπιφερει πολλοὶ δε των ανδρώπων ν διδακται ἀρεταῖς, τουτέστιν ου φύσει ντες ἀνδρεῖοι, ἀλλ' υπο διδαχης μόνης καὶ - θησεως, ωρουσαν καιωρμησαν ἀνελέσδαι καὶ λαβειν κλίος, τοι νικησαι και δοξασδηναι. ἔκαστον δε χρημα, ηγουν πῶσα πρῆξις ανε δεου, γουν μη ἀπο φύσεως κατορθουμένη os δεο δε λέγει, επειδη κ δεο πάρεστι τοῖς ἀνθρώποις φύσει ἀνδρείοις εἶναι καὶ ἄλλο τι ἀναδον χειν ου σκαιότερον καὶ ου φαυλον πάσει σεσιγημένον καὶ σιωπηδὸν, ἀλλα μῶλλον εστιν, εἰ μηδεὶς γινωσκε αυτδ. γύνα γαρ τα ἐκ φύσεως πλείστου ἐστὶν αξια, -τε εἰ μη πρός τι φυσικῶς χει τις, οἷον πάλην λέγω καὶ δρόμον καὶ ἄλλον τινὰ ἀγῶνα, ἀφεὶς τουτο,
πρὸς δ ἡ φύσις αυσού με τρεπέσθω ἐντι γαρ καὶ εἰσὶν ἄλλαι δοι καὶ μεταχειρησεις
πράξεων περαίτεραι καὶ ἐξοχώτεραι δῶν ἐτέρων, τουτέστι πολλῶν οὐσῶν πράξεων την προ ν σοι μεταχειριζόμενος κατορθώσεις αὐτην μῶλλον η την ου προςφυη. Σύνταξις To δε φυῆ, ἀντὶ του το μεν φύσει, τουτέστι ταμεν ἀπο φύσεως ἄπαν κράτιστον, κνουν ἄριστον, δεξιώτατον διὰ τον μάρμοστον τουτο λέγει. πολλοὶ δε δι' ἀρετῶν, ἡγουν πιτηδευμάτων δεδιδαγμένων παρὰ ἀκθρώπων, δόξαν ωρμησαν λέσθαι, τοι λαβεῖν χωρὶς ὁ δεού, τουτέστι της φύσεως, ἔκαστον πρῆγμα ου σκοιότερόν ἐστιν, ἀντιτου - ἀπρεπὸς, σεσιγημένον, ουν πρακτον πάρχον τουτέστιν καστον δε πρῆγμα χωρὶς φύσεως πρεπωδέστερόν ἐστιν, εἰ σεσιγημένον ἐστίν. εἰσὶ me δοὶ ἄλλαι, προ ας εχει δηλονότι τις ευφυῶς, περαίτεραι, ἀντὶ του δυνάμεναι ἄλλον ἀνύεσθαι δῶν τερων, προ α Ου εχει δηλονότι τις ευφυῶς ' ου παντας δε ἄμμε ἀντὶ του μῆς, μία μεμλέτη, γουν ε επιτηδευμα, δυνατόν ἐστι δρέφαι, ἀντὶ του οὐ δυνατον δέ ἐστι πάντας ημῶς ἐν ενι επιτηδεύματι τραφηναι, γουν τον βίον ἀνυσαι, τουτέστιν ν ἐν ζησαι πιτηδεύματι. Rec.
285쪽
153. Πολλοὶ δὲ διδακταῖς θ πολλοὶ , φησὶ, δαν ἐαυτοῖς θέλησαν περιποιησαοδα ἀπο διδακτων ἀρετῶν, καὶ ωρμησαν καὶ ἔσπευσαν ἐπὶ τουτο προελθεῖν. Vet. 156. υνευ δὲ θεου σεσιγαμένον το ἄνευ δὲ δεου γινόμενον οὐ σκαιότερόν φησιν αλλ' ἐκ των ἐναντίων βέλτιον σιωπωμενοπι δεν, μετὰ θεου τις παραγενόμενος εἰς τους αγῶνας, οἷος ὁ Ἐφαρμοστος, μνείσθω - δὲ παρὰ θεον τε πράσσων, ως αὐταδεν μηδὲ νικῶν μέu- ευλόγως αν καὶ ο σκαιῶς σιωπῶτο νυλλως εκαστον δὲ, φησι, πρῆγμα ταχωρὶς δεο πραττόμενον- σκαιότερόν ἐστι σιωπώμενο ' σοφατερόν εστι το γαρ μη κατὰ θεον πρασσόμενον δεῖ σιγαν καὶ μηδενος λόγου αξιουν ἀντὶ του καλόν ἐστι τινα παρὰ βούλησιν δεο νικησαντα μη μνεῖσθαι. ν' --ς. απο κοινού- κλέος λεκτέον, ἔν' δὲ ἄνευ δεου καὶ -ὶς θείας φύσεως προςγο-
νόμενον κλεος, τουν σεσιγημένον καὶ μη φυλλούμενον υ ἔστι σκαιοτερον οὐδε μέμψεως αξιον, - του ἐναντίου μέμφιν ἔχοντος, νον η ἐπαινεῖν του φύσει ἀναδους, οπερ αυτον λέγει ποιεῖν δύναται δε καὶ ἴτω νωισθαι' καστον δε πραγμα, χη κατὰ φύσιν ἐστὶ, τουτ σεσιωπημένον οὐκ ἔστι σκαιόπι ἐὰν me νόδον ον ἐμφανίζηται, τότε την ἀδοξίαν προςτρίβεται, τουτέστι παν πραγμα παρὰ φύσιν γινόμενον οπ ύτως
ἐστὶ σιγηδὸν ἀηδὸς ς φαινόμενον φανὸν γαρ πλεῖον ἐρυθριάσει και βρι--εται. δεον δε την φύσιν λέγει. Vet. 157. οὐ σκαιότερον χρημα διατί ου εστι σκαιότερον θαυμάζειν τους
ἄνευ δεου μοίρας τι πράττοντας, αυτοις δ ἐπιτρέποντας; τε εἰσὶν αἱρετωτεραι και
προτιμότεραί τινες επιτηδεύσεις ἐπιτηδεύσεων, oro α προςφυεῖς ἐκ τειν κω οὐκ ἐναντιούμεναι κατὰ γένεσιν καὶ φύσιν Vet. 158 Ἀντι γαρ αλλαι -δων δοι - μελέτα δει καστον την δεδομέν αυτ ε θεῶν δον, ταύτην ἰέναι καὶ μη παραβιάζεσθαι. oc Ἀλλω μεν - δωκε θεος πολεμητα εργα, Aiaci δ' εν στηθεσσι τίθει νόον.ετερα δε ἀμείνονες, παρασημότεραε, ευοδώτεραί εἰσιν ὁδοι. δι' ων τις δύναται περαμῶσαι o ἐστιν, εἰ μη πεφυκας ποδ τὸ παγκράτων, πάλην σκει η ἄλλο τι, προς ὁ τοαν εὐφυῶς ἔχοις. 4 γὰρ λόμενός τι - τι τηρῆσαι πάντων, ἐκει εὐκλεης σται. y Vet. φουν, μη ων τις παλαιστρίτης καλὸς μετερχέσθω ἄλλην τέχνην εἰσὶ γὰρ πολλαί μία γὰρ π απαντας μῶς θρέφει τέχνη πουν, Ου εστι δυνατον πάντας παλαιστρατας εἶναι, αἱ σοφία δε μεγάλα εισὶν Ἀφηλαὶ - τιαι την ἐπ' αὐτῶν ὁδὸν δυσερη τουν, ν κατορ θῶσαί τινα ἀρετην δυαερὸς υπάρχει Pad C. 159 'Οδοὶ περαίτεραι πρακτικώτεραι, μυστικώτεραι VEL 16o. Μία δ' οὐκ ἄπαγτας J ου γὰρ η μία μελεν ουδε το ς ἐπιτηδευμα πάντας μῶς δυναται τρέφειπι μελέτ. δε ἄσκησίς ἐστι καὶ ἐπιτηδευμα Vet. 161 Σοσίαι μεν αἰπειναο δυςέφικτοι τουτέστιν ἐφ' φους καὶ προβάσεως κεῖνται αἱ σοφίαε, ατ εDσι ν ἐπ' αὐτὰς δωρ δυαερη. - ντως φηλόν ἐστι
286쪽
δ' ἀρετης ἱδρωτα θεοὶ προπάροιθεν θηκαν. η οἴσως α με σοφ)ίαι φηλαί εἰσι καὶ πόρρω καὶ δυνερεῖς Vet. Σύνταξις Σοφίαι ἐν αἰπ ναί Pαι σοφίαι μὲν, γουν αἱ λογικαὶ τέχναι
ρων, ω νου, δηλονότι το Ἐφαρμόστρο, ρυσαι, ἀντὶ του βόησον ορδιον ἡγουν ξύ, φη- λον καὶ μετὰ θάρρους, τόνδε τον ἄνδρα, τουτεστι τον μάρμοστον, πὰ μοίρας δαίμονος γεγον ναο νειρα, γενναῖον τὰς χεψας, δε ιόγυιον, τοι ἐπιτηδειον, εὐστροφον κατὰ παν το σῶμα ὁρῶντα ἀλκην, τουτέστι παράστημα γενναῖον ποντα, δςτις νικων em στεφάνωσεν, γουν ἐκόσμησε δαενὶ, τουτέστι δι ορτης, τον βωμον τον Αἰάντειον του αλιάδου, ἀντὶ του ον βωμον του μαντος του υἱοὐ του 'Orλεως προς το σημαινόμενοντο κτητικο η ἀπόδοσις. o τοιουτ δε σύνηθες καὶ τ πεζψ λόγω. 3 - ὀ ο- ωρὸς ἐν ροίον ἀποθανων τιματα ἐν το οκρίδι σα εν. ενοτάφιον γαρ τούτου ενταυδα ἐποίησαν μεσον του τόπου, ενδα ι της π αυσω πανηγύρεως αγῶνες τελούνται. ἐνίκησεν ουν ἐνταὐδα μαρμοστος δεον εἰπεῖν, ἐπεστεφάνωσε τον βωμον του 'Oniare Azαντος 'Orλέως γαρ υιος ὁ Αως Αἰάντειον εἶπε προ τον βωμόν. Reo. 162. To υτ δε προς φερων σεδ λον Lτο της ἐμης σοφίας επιτηδευμα. 3 σναθλον αυτην την σοφίαν. f αυτ ὁ Πίνδαρος παρακελεύεrαι καί φησιν δμως δε τουτο ἀπο της σοφίας θλον προςφερων και εκπληρῶν, τον μνον, μέγα καὶ περφυες αναβόησον μετὰ ευθαρσίας τι δἐ ἀναβόησον τουτον δαιμονω, λείπει μοίρ- γεγενησθαι δυνατον εν ταις χερσὶ καὶ παντὶ του σώματι επιδαιον κατὰ παν δεος, νακουφος καὶ εὐστροφος παλαιστης, o καὶ - βλέμματι ἀλγην καὶ δυναμιν εμφαίνει. τον μνον δε λεγει παθλον του νικηφόρου Vet. Toὐτ δε το τοὐτο προς το γεγάμεν εχε την δυναμιν ουτω προςφέρων, νουμε, ἀδMν καὶ ωςπερ βραβεῖον της νίκης - μνον τω Ἐφαρμόστω θαρσέων καὶ θαρρῶν καιμη ἀμφιβάλλων ἄρυσαι καὶ μετὰ βοης φωσον ρδι- τοῖτο, γεγάμεν και πάρξαι τόνδε - ανδρα τοιόνδε καὶ τοιόνδε Bec. 163. Θαρσεων δαρσῶν φώνησον ἄνατεινάμενος, ω δυμε, τι θείε μοίρη ἐγενετο προ αδλησιν ουτος. Ῥερὶ δε του νενικηκότος ὁ λόγος. Vet. ορδιον ρου σαι οξύ και μέγα 'χμηρος - ' δι' Ἀχαιοῖσι δὲ μεγα σθένος.
164. Θαιμονί e γεγάμεν ἀντι του δεώ μοίρ γεγονένοι. Vet. 165. εξιόγυιονJ τον φάρμοστον λέγει μετὰ γὰρ σωμα χει καὶ ὐγι τὰ μέλη ἐπιδέξιον κατὰ πῶν μελος καὶ βλέποντα ἀνδρικῶς. Vet. Λεξιόγυιον επιτηδειον εἰς τὰ μέλη. l. . . 'Oρῶντ' ἀλκάν βλέποντα ἀνδρεῖον. Vet. 166. Αἰάντειόν τ' ἐν δαιτι γλιάδα -τις ἀνηρ καὶ ἐν τῆ του Μαντος του
287쪽
ενδεκάτου εἴδους η στροφη καὶ Ἀντίστροφος κωλογν ξ. ἰαμβίλεγος, της τελευταίας εἰς την αρκην μετατεθείσης To ν δμοιον - πρώτω παρα την τελευταίαν συλλαβήν. ο ν το αυτ παρὰ τον τελευταῖον πόδα Tora μικτον εὐδιμετρουτροαῖκοὐ καὶ μίσεος ' επους. o ε τροχα ον τρίμετρον βραχυκατάληκτον εἰς ωμ-
eνδεκάτου εἴδους η στροφη καὶ αντιστροφη ἔκάστη κωλων ξ To πρωτον προς- οδιακον, - ἐμοι δοκεῖ, τρίμετρον ἀκατάληκτον, ἐξ ἐπιτρίτου δευτέρου, χοριάμβου και Supplovi exorat. D. a Vrat. A. ubi Ἀλέου pro Umως. 3 Ex eo leni frate
vrat. D. Pal. C. et Trachao liber ἐκ Hωιολβιμιοι, a vulgaribus his scholiis concanit. β Sic Vrat. D. Pal. C. et codex lichae Vulso βρωκυκατωληκιον. Sic Pal. C. 7 Sic codex Thmeliae s) παλαι- additur in rat A. Sed patet a Triclinio huerpolatum esse, ut etara παλαιά
288쪽
'μνικου ἄπ' ἐλάσσονος. oμοιον, πλην τρίμετρον -ταληπτικόν or δὲ λέγοντες - ἰαμρελεγοι καὶ ωφότερά εστι τὰ κωλα, μετατιθεμένος της τελευταίας τούτων συλλαβης is τῆ ἀρχῆ ο μοι δοκοῖσι καλῶς λέγειν ἐπεὶ μηδ' εὐῶLλοις -όλοις τοιουτό τι κεκαινοτόμηται. mo ομοιον, πλ. δίμετρον ἄκατάληκτον Tora ἀσυνάρτανον ἐκ τροχα οὐ διμέτρου ἀκαταληκτο και μίσεος ἔπους τρίμετρον γάρ εστ δακτυλικον το ἡμισυ του ἔπους. o a τροχαλον τρίμετρον βραχυκατάληκτον εἰς αμβον καταληγον Πινδαρικο ἔδει τουτ γαρ εω τοῖς τροχαμοῖς ἔθος αὐτῶ. ο ς ἰαμβέλεγος, τοι ἐξ ἰαμβικου καιδακτυλικου πεπιθημιμερων εἰ δὲ συλει, ἰαμβικον τρίμετρον βραχυκατάληκτον ἐξ ἰάμβων καὶ αναπαίστων. M. τετέλει της στροφης και αντιστροφης παράγραφος.
Η ἐποδὸν κώλων δέκα. To πρωτον ἐγκωμιολογικον τοι ἐκ δακτυλικού καὶ ἰαμβι- κου πενθημιμερων. ο ρ δίμοιρον πους οἱ γα δ πόδες τωνδε δίμοιρον To τρατον ἰαμβίλεγος, ομοιον τῆς της στροφης Tora τροχαειὸν τρίμετρον καταληκτικόν.T ε Ἀμοιον τροχα - To, τροχαῖκον δίμετρον καταληκτικον, τοι φδημιμερὸς,
καλεῖται Εὐριπίδειον η ληκύθιον et ἐγκωμιολογικον Πινδαρικῆ δει ἐπιλαμβάνονται δὲ αὐτου δια τὸ αντι μιας της τελευταίας συλ αβης του ἰαμβικο ἔχειν δύο. To χοριαμβικὸν δίμετρον περκατάληκτον To o ομοιο τψὰ τροχαῖκον δίμετρον ἀκατάληκτον 'Eπὶ του τέλει κορωνὶς καὶ παράγραφος. Περὶ της ἐπιγραφης αὐτού. ψ συτο τόκος. τόκος γέγραπται, ἐπειδη ἐν προς--δηκης μέρει τελευταῖον γέγραφε, διδους ς - τόκον, δια - μη παρα τον της νίκης καιρον γεγραφέναι τὸν πίνικον, καθάπερ καὶ επὶ δανεισμάτων τ προςτιθέμενον ἐκτὸς του παίου τόκος δὲ κέκληται παρα το επιτετέχθαι καὶ επιγεγενησθω - ἀριθμήτου δανείσματος. Vet. r. 'Eστιν ἀνθρώποις α νέμων τε πλείστα χρεσις θ ὁ λόγος ἔστι καιρος τοῖς ἀνθρώποις, φησὶν, τε πλείστη χρεία γίνεται νέμου, οἷον ἐπὶ των πλεόντων μάλιστα συμβαίνει. εστ δε τε και πανίων δμβρων τοῖς γεωργosσι χρεία οἴσω δηλονότι καὶ τοῖς ἀθλητάις νηπιων. Ἀώλως εστιν τε τοῖς ἀνεθρωποι ποkλη χρεία ἐστὶν ανέμου, οἱονεὶ τοῖς πλέουσι και ἔστιν τε πλείστη χρεία ἐστὶν ἔμβρων καὶ υετων, οιονει τοῖς γηπονοῶσιν. Vet. Εστε ανθρώποιςJ εστι καιρος τε ἐστὶ τοῖ ἀνθρωποι χρεία πλείστη ανέμων, ἔστι δε καιρος τε ἐστὶ χρεία αυsola δάτων Ουρανίων μβρίων, τουτέστι των ἐκ των δμβρων των παίδων της νεφέλης, γουν λινες ἄμβροι παιδες εἰσι της νεφέλης. Roc.
4. E δε συν πόνου τις ευ πράσσοιJ εἰ δέ τις, φησὶ, μη κατὰ κενον πονησε δια δε των πόνων θλησας του ἀθληματος της νίκης τύχοι, Osre προωεῖπαι μνων. x orat. D. Vrat. A.
289쪽
ουτοι γαρ αυτ δεχην ποιουντα των στερον προς σῖτον καὶ περι αυτου ἔσομένων λον- νυλλως ἐπειδη δοτάτοις μέλεσιν ἐερησατο, μελιγάρυες μνοι, φησὶ, τῶν στέρων λόγων ἀρχαί εἰσι δι αυτους γαρ καὶ οι στεροι μ)μονευουσε των προγενεστέρων η ταῖς ἀρεται οἷ μνοι συνηρμοσμένοι εἰσι των μνουμένων. ν' A λως. εἰ δέ τις πονησας υτπη πράσσει και νικησει, τούτWυ ηδεῖς ουτοι μνοι των στερον ἐπαίνων ἀση γίνονται και πρόφασις, ἀντι του ο μνο ουτοι αἴτιοι γίνονται του καὶ αυδις μνημονεύεσθαι του νικηφόρου τα κατορθώματα, των στερον μετὰ ταυτα λόγων τοιμαίνων μελλόντων λέγεσ ι, του μνου την σου και τε ν πρόφασιν διδόντος. et. Εἰ δέ τις - πράσσοι, γουν ευτυχοίη, νική μετὰ κόπων, νηδύφωνοι μνω Ω-λεται, ἀντὶ του δειλονται, πουν γίνονται αὐτῶ ἀρχαὶ, τουτωτι ρίζαι αἰτία των στέρων λόγων, τοι φημων, τουτέστι του ἐπικρατησα υστερον την φημην της νίκης, καὶ πιστρο ορκιον, που καὶ βεβαία σφάλεια γίνονται ι ηδύφωνοι μνοι τοῖς μεγάλοις
κατορθώμασιν αὐτο5. Dro δε o ἔπαινος ὁ δι' ἐμμελῶν ποιημάγων δηλονότι, ἀφθόνητος, που ἄπειρος των κακων του φθόνου, τουτέστιν καταπόνητος Ἀδιάβλητος ανάκειται, ἀντι του διαμένει τοῖς 'Oλυμπιονίκαις. ἐπειδη διπλουν φη τον μνον γίνε σ1θαι τοῖς νικηταῖς, τον με εγγράφως ἀπο των ποιπτῶν, τον δὲ ἀπὸ φημης των αλλωνανθρώπων, διὰ τοὐτο τούτω το προοιμι θροσατο τῶν νέμων καὶ τω ομβρων παρεικάζει δε την με τῶν ἄλλων φημην ἀνέμοις, οὐ τάτοις τοιαύτη γὰρ η φημη ἀνυπόστατος - δἐ ἔγγραφον μνον ομβρν υ μόνον, την γην πιαίνοντι καὶ θάλλειν ποι- ουντι τὰ σπέρματα, αλλὰ καὶ ς στασίμου καὶ ἐπὶ πλεῖστον καιρον διαμένοντι τοιου- τος δε καὶ ο μνος. δάλλειν γὰρ ποιεῖ τον γνούμενον και εἰς μακρους διαμένειν MLνους. Rec. Μελιγάρυες γλυκύφωνοι. l. r. 5. ΥστέρωνJ μεγίστων. l. r. τέλλεταιJ ἀντὶ του τέλλονται ι μνοι ενικον αντι πληθυντικου Vet. μείωσαι ἐνταυθα o τελλεται. οὐδεὶς γὰρ υτε τῶν προγενεστέρων ούτε τῶν πειτα ἐν τοῖς ἀρσενικοῖς καὶ θηλυκοῖς νόμασι τ ενεκου ἀντὶ πληθυντικο θεησατο -περουτος. μεῖς δὲ, εἰ και η ἐν ἄλλως ταυτην την παρανομίαν -- ποίει, λοιμενῶν, προς το πιστον ὁρκιον ἀποδεδόσθαι το τέλλεται οὐτι- ο μελιγάρυες υμνοι ἀρχαικαὶ προφάσεις τῶν στέρων ni αυτου λόγων καὶ πιστὸν ορκιον τέλλεται ταῖς μεγάλαις αυτο αρεταῖς. Rec. 6. καὶ πιστον ρκιον μεγάλαις ea ταῖς δ σύνθημα, ὁμολόγημα δύναταί τις ὀμόσαι νενικηκέναι - Ἀγησίδαρον κούων του μνου 'Ἀλλως ἀντι του ἐυμνοι. ου γὰρ ἀπολείπουσιν αυτους Ουδέποτε συμπαρόντες, αλλ' ἀεὶ μνείαν αὐτοῖς πορίζουσιν και, μέγιστον, τι ἄλλότριος τῶν διὰ δόνον ἐπιβουλευόντων ὁ μνος ἐστίν. εἰκόνα μεν γὰρ καὶ ἄγα - καθέλοι ἄν τις διὰ φθόνον, πινον δε ηθέντα οὐκ ἄν τις ἀφανίσειεν Vet.
a rate rati A. Vulgo eontra usum ferinonis μνημο- νται 'mo scholium et raeentia adisss. 5. 8. absunt a Cygn et videntur,oschopuli esse aut Tricli a Vrat. a. Vrat. A.
290쪽
O υτο ς ἄγκειται J γουν ὁ δια μνων αἶνος καὶ γαρ οἱ τοῖς νικηφόροις παρατων ἄλλον ανιστάμενοι ανδριάντες rano χρόνου η υπο βασκάνων τινῶν καθα Ουνται ora δια λόγων μνος, ἔςτ αν ἄν θρωποι σιμ αδάνατος μένει. 'eo. T μὸν ἡμετέρα γλωσσα νύμνος ἀφθόνητός ἐστιν παινος, καὶ ἀνάκειται τοις 'Oλυμπιονίκαις ταυτα ουν τα κατορθωματα καὶ τα εγκώμια των ἐν υλυμπίε νενικηκότων καὶ Ἀμετέρα γλῶσσα καὶ ουσα περιέπειν καὶ ανυμ- βούλεται Vet. Tα μεν ἁμετέρα ταχεν, ἀντι του το μὲν, γουν o των μνων, ἡ ἐμη γλῶσσα ἐθέλει ποιμαίνειν αντι του διοικεῖν, οἰκονομεῖν ἐκ μηδείας δὸ δεο πας ἀνηρ ἀνθει αM, ἀντὶ του λαμπρός ἐστιν ευδοκιμῶ ἐπι σοφαῖς διανοίαις γίνωσκε νυν, ὼ θησαδαμε, παῖ του Ἀρχεστράτου, σι νεκα της σης πυγμαχίας, τουτέστι του αγῶνος της πυγμης, - συ γωνίσω, μνησω κόσμον, ἀντι του μνον δυμελη, τουτεστιν ἐξ δέων μελῶν συγκείμε3υν, πιον στεφάνω της λαίας της χρυσης, ἀντι του της τιμίας της καλλίστης, αλέγων, γουν εω φροντιδε ποιούμενος, τουτέστιν μνῶν την γενεαν των --κρῶν τῶν 'Eπιζεφυρίων. IRec. 1o 'E, θ εἰ δ' ἀνηρ κατὰ δε βούλησιν δαίμονος ἶσως καὶ αυτ τν τρόπω σοφος διαπαντω ἀνθεῖ ταις γνώμαις ἀπο γαρ δείας μοίρας μουσικός τις κα εξοχος λάμπει, ομοίως απερ καὶ συ νενίκηκας τούτο δε προ τα δια εγκώμια κατασκευάζει, λέγων αντον διαπαντος σοφῶς φράζειν. και μεις, φησι, καὶ ο ὐμνοι και- ἐγ--μιάζοντες της τῶν θεῶν εὐνοίας δεόμεθα- e Θεοὐ δυνάμεως GI. 11. Ισδε νυν Ἀρχεστράτου--Π ἴσθι δη-- καὶ γίνωσκε, νωγησίδαμε, τοτης σης πυγμης νεκεν τον κόσμον τον δια του στεφάνου κελαδησω λέγε δi, - μνον ἀναβοησω της καλλιστεφάνου ἐλαίας. etiai 3 κόσμον οδην. I. r. κόσμον επι στεφάνω λείπει το δεξάμενον- γ ν τον μνον λέγει. παρεῖται δέ τε εἰς του λόγου πληρες- πλιρωθείη δ' ἄν ούτω χρaκτεας ἐλαίας σε κόσμον δεξάμενον κελαδη ω, τους Ἐπιζεφυρίους φροντίδος αξιῶν -κρούς δια σέ- ρ κελαδησω δὲ τον κόσμον της νίκης σου, τῶν Ἐπιζεφυρίων -κρῶν φροντίδα ποιούμενος καὶ μνημην. γένη δε καὶ δνη τῶν μωρῶν εἶσι τρία, Ἐπιζεφύριοι, 'Oζόλαι, Ἐπικνημίδιοερ του-