장음표시 사용
31쪽
xede t quo in opere tres ex Pindaricis Solioliis notae laguntur: prima, quam ad Olymp. IX, M. apposui altera, quae ad Olyr . IX, 5o ex Vrat. A. prolata est tertia P. 45M 44. Sytb. ubi de etymo vocis Θηβαι:η - Θήβης θυγατρῖς Μετώπης, γυναικὰς Ἀσωπου, - - κω νομῶσθησαν ἐκωῖ πολῖται καὶ πόλις, ως ευρον εἰς πόλων του Πινδάρου ἐπινικίω μνω ' ησι Συρακουσίω, Olyn p. VI, 4Ο. Sed antiqua excerpta
Paullatim varie decurtata, confusa, Perversa, Perperam conserta smate vetustIsque notis accesseriant ineptissiana quaeque ab hominibus Indoctis ' fecis, Pariin circumlocutiones Ius minusve bariam ae, quales ex PH. C.
ipse etiam addidi partim aniniadversiones ridiculae et ex quo genere est Iepida de Pindaro Ephorum legente coniectura ad Pyth. I, 46. quae Omex iniquo quidem scholio ducta, sed sub excerptoris manibus ansula retadita est et simile de Minto et Clisthenemem. IX, 25. ubi v. not. item de Strepsiadis Thebani propinquo in bello Pelaponneinaco occiso Isthm. VI, 34. Haud ita disparem sed tamen minus imperitam interpolationem notavi ad Olymp. VII, 5 r. - η τὰ Ποσελλήνια eieci, et multo absu diorem Olymp. XIII, 48. ab Sicyon Boeotiae urbs dicebatur. Nonn matamen aeque fati ab antiquior manu sunt ut quod em V, 7. ut 1 Euboeae oppidum Neptuni sacris lustro nominandum fuit, de Aegis imsula prope Euboeam Morere cerae Iines veterari et maxIrne Homeri imterpretes de illa dixemant insula, intex hos Nicocrates in Sches. Hom. Viol. P. Heyn T. VI, p. 6 I. Sohes. povon. I, si qui Eustathio ad Iliad. ' ΩΙ. Nicos xatus est, et Hesychius v. ἐγώ cum Soliol Ven Iliad. θ', ο5. CL Heyn ad Hom. T VI, P. 3 3 sq. Postrem quum si, qui olim Scholia antiqua adornaverant, ea aetate vixissent, qua GraeCOTum imstituta ingruens barbaries et vetustissimas superstitiones et caerimonias novaxesigio nondum plane aboIeverat, de robus antiquis illi sic Iocuti erant ut de iis dicimus, quae ipsi experii sumus sed novitia manus notas hunc in modum immutavit, it Ista res prioribus temporibus et ab Isis hominibus ita esse actas reseri et vero ut Scholus certe antiquitati remo-Dj0jtjgod by
32쪽
tioris laus constaret, ex libris Gottingens et ratistaviens genuinam sorinam passana restitua cuius et Paucula exempla addere placet. Sic Pyth. IV, o4 Christianus dederat υμῶσι Pro veteri τιμωμεν Pyth. IV, 35 .recentioris haec sunt: εἰωθασι δἐ δι κλήρων μαντευεσθαι Oπρὶν καὶ χοαν επὶ των ἱερῶν τραπεζων στρωγαλοι, si ριπτοντες ἐμαντευοντο sed vetustus interpres scripserat: καὶ - τοῖς ἱεροῖς ἀστρπαλοι κεῖνται, ις
διαμαντευοντα βώλλοντες δε αυτῶν. Sic Olymp. IX, 54. dedi δίδονται pro vulgato ἐδίδοντο, eodemquo fortasse pertinet varietas lectionis καλεῖται et ἐκαλεῖτο in Schol. Olympia IX, 246.
Sed tu iucundurn est meliorum ervorum vestigia rimari, si non sin taedio in istorum Mammaticoram Mos ab aetate BF ntinos voco,
exili ieiunaque doctrina versariis sum quomin Scholia ad sola lympia pertineritia, eaque hinc inde a nobis reficia ad quosnam potissimum a ctores referenda fiant, partim Praef. T. I, p. XI. XII partim Notarea Soho-tiis ipsis praemissa p. 5. indicant. Et istor In quidem vetustissinatis Tho- - Magister, initio saeculi quariidemini celeber, partim Vitam Pindari antiquam recensuit atque in eam, in hodieque habetur, formam redegit, simul, ut ego arbitrori Schesiis veteribus ipsis adornandis opexam navans, quae mihi illo denuo digessisso videtur notuIasque inspersisse eiusmodi Males sunt Olyn P. I, 6. περ να ιμα λόγον κειν, et Olymp I, SI του δευτέρου ἀκουστων partim recentior 1n16choliomina fundamenta iecit, ex quibus duo nunc edita ad Olymp. VII, Iro diserte homa olim tribuit Guil. Cantemas Alter vexo manuis Moschmuius maior Cretensis saeculi quartidemna pari posteriore imat: iri successit Demetri tinnius, quem Post Maximum Plauudem, qui ad annum CCCLIII. Vitam produxit,
scripsisso novimus eundem vero in Pindarica post oschopuIunx commentatum esse, tum ex notulR ad Olymp. VIII, T. edita, tum ex metricis notatas ad Ump. V. P. III. Patet , quae non ab alio quam Triclinio possunt Prosecta esse Eorum annotationes in eclitionibus prorsus conantistas
33쪽
sant ut in intratens Thomana m1bro capitulo Μoschopulea nigro ansimita sunt in aliis, chopuli Scholia aruce notabantur, quod tradunt rare C. Μ c. . in aliis Tricliniana a nigro incipiebant capitulo, quemadmodum in Rona proditur Tursus iisdem in aliis apsum Triclinii nomen praefixum legebatur, ut ematratensa discimus; et exempIuna Merest Olymp. II, 48. Quodsi haec signa in eomani, qui collati sunt, libromna ullo, eoquo integro
et omnia ecentiorum Scholia comprehendente accurate sereata essent, iam Scholia intex singulas auctores distribui et dividi poterant sed quum Ierique codicea aut manci sint et lacerati, aut commistam ex variis libris Scholior in congeriem continere videantur, in a alia temere omissa, alia sine iudicio et Tatione marginibus Ilita aut in contextum intrusa in Postremo quum illa ipsa signa aut Parum ramos expressa aut Plane ne glecta a novitiis librariis reperiantur; nonnisi ex Μoso. B. cruces aliquot Moschopuleis distinmendis anservientes, quas in hoc scripto Gerhardus im. Venit et notavit, in hanc editionem transferro licuit quibus tamen, quod aliae evanuexunt, alia in lacero codice deperditae sunt Μosolaopulea non omnia notantur. In Cisensi libro autem, in qu Iemmata omnia Tubra sunt praeter unum in primo solio a ecentiore manu nigro suppletum, etsi Scholia hinc inde abro capitulo variegata deprehenduntur, aliisque sigia quaedam Hilara praefigitur, non inveni, unde de SohoIiorinna auctoribus
coniectura fieri posset, quod sigia tua nihil nisi scholi initium designat, ibi
maxime apposita ubi Iemna nullum praemittitur. At Lipsiensis nigram quis dein chucem quum in odarum inscriptionibus et initio scholionina ad quodque carmen pertinentium, tun inter Scholia ipsa repraesentat sed ea scholiorum initia indicat, et inter ipsas annotationos a recenti manu inserta est, adscriptis elim numeroram Ioco litteris Latinis A, B, C, D, et sic pono. Attamen quod eam ob causam, quam supra dixi, Lipsiensi via Μosch puli Scholiae inesse iudicabam, coepi hunc librinna tractare, ut verane an fessa haec coniectura esset, perspicerem mox Postquam neque omnia, quae Μ inopula,1buenda obmoso. . sunt, in II reperi, et posse etiam Disjtjgod by
34쪽
Thomana admista esse, ac ne ea quIdem, quae in illo omissa sura, e
ta ratione Triclinio libui posse antellexi, pariti ipsa rei ambiguitate parili evanidis litteris Iaceratisque foliis deteriit is destiti a labore vesideo infructuoso, quod Tecentia Scholia omnino Vnaa, et 1 ea exceperis, qua ex ant1qux derompta sunt, vacua ab onina reconditior docti in Te-Periuntur. Rursus vero an OIympiomm duodecimo, ubi plurium codicum collatio suppetebat, quae in taps Leid. B. Cygn consentienturus desunt, ea fori se Tricliniana sunt, quamquam etiam Μoschopulea simul Possunt invissa esse de ceteris autem codicum speciminibus, de quibus supra tis dictum est, hoc Ioco nihil adclinius. Sed aliquot scholia, ut Olymp. III. exis. I, 5a et similia merioribus argumentis et partim genere dicendi ductus molinio iam confidentius adiudico ex demque esse notulas ablica emoso. B. editas, in quibus variae Iectisne paulla brevioribus e has damnantur et Teposita a Tecentioribus scriptura commendatur, non tum noti ad Olymp. VIII, 1 extri demonstrat, emin etiam verba ex diatione Romana P. S. Posita: καὶ Οὐδὰ ἐν τη βίβλω γράφη σκύλια σημεμώσεις τινὰς ἔκοντα εν ταῖς των λέξεων ἐναλλαγαῖς - κε ταυτατο αυτο ἐστιν Maae mmdem aut non Intelligere, aut ad mutatas agrammaticis his lectiones e me cogor Pomo Mezarmna alteriam Pindari
interpretem egisse ex Sohes Olymp. XIII, 6s collato Sches. Ibycophr. 1 4 sq. Primus Iberius lass. ad N T. p. 453. deinde Heynius collegemini: sed quunt ea de re in codicibus, in quibus tamen de ceteris Tecentioribus Scholiastis satis diligente refertur, nihiI plane innotuerit, facilius laxo adducor, ut Triclinium et Iam in Lycophronem commentatum Putem nam ne EetZamam alteriuri notam mam, quae In L. M. et Cygn omissa est, inseruisse recentiorum scholiorum coliectioni iudicemus, temporiun obest ratio, quae omnes, quos accuratius novimus, Pindari interpretes Boantis nos Zeis auroque docet posterhores fuisse. Praeterea ne in ignoto imoia auctoris commentario in Pindariun commorer, qui ex scholio manuscripto
35쪽
xatur, meaia intorpretatio Pindaricorum an bHaliotheca Basileens erat viae dicitiis, cuius praelataonem satI Iongam et inditam e vidisse noxait La Crohe in pastola ad se Christia Volfium Thes Epist. T. III, p. 56. sed Gis, C per sciscitanti a Basileensibus Tesponsum est, codicem illum manuscriptum in illa bilaliotheca Iam non exstare. V. NOV. SyII. Epast. N Timberg. Vol. I, p. 4 4 inna librem aut emisso axa latere magnopere dolao idem an ab Eustathio ad Homer ana x pacistu necne, adhuc ambiago ubi nitri ad Pindarica Soholi provocat, suane an aliena intellexerit
in editis chorus leguntur, vi rem ab iis sunt quae Eustainianus Scholi stes Apollodoro Bu I. I, si a concinens uadiderat et ad Odysa. M p. 684.
καλουσι, παρ' οἶς καὶ δικαταληκτόν ἐστι O νομα Οὐ- πυφὼς γὰρ μετὰ τον , καὶ μνῶν μετὰ του. ν εν πόνω περισπωμένω εἰ δὴ καὶ et φῶ- δ αυτὰς -- ται, καθὰ re αὶ ἐν τοῖς του Πινδώρου δηλωμναι, τετρωκῶς πω νηματίζεται το δαιμόνων Maod expliciturn erat ad unum tuorum in Epiniosis locomam, in quilins Typhoe mentio fit. Addo ad Iliad. - as init. mora σκηπτρον κρυμῶν ἐνταυθα πλώττει ὁ ποιη-τη τω Ἀπόλλωνι, τουτέστι πω λι- διὰ το καὶ το μέταλλον του χρυσονηλίω παρὰ των παλαιων ἀνατίθεσθαι, - τῆ σεληνη - ἄργυρον - ἐῶ - ρω των πλανήτοὐκ ἄλλο τι, καθάπερ ἐν τοις σου Πινδάρου φέρε-
36쪽
nem in Homericis suas commentariis citandis Passim Eustathius usurpat: eundem vero, ubi Pindari antiquos anterpretes cauit, alia uti forinula no
του Πινδάρου πομνηματισται - - Ἀριστον μεν δωρ Iliad. λ, p. 88 I. ast. Λιὰ - του δατος ετ ον, δι ην καὶ Ῥυρικὰς αριστον o δωρ φησὶν, ς κε γρύφουσιν οἰ-πομνηματισται Odyss. ' P. 542. s. υγ- ωριστα το τρι- ωρες, ὰλλ' ἀντὶ του πολυμ αρες λέγεται εἰ μηδρα κατὰ Πινδαρικτ εννοιαν, ' O εξηγηται δηλουσιν κεῖ, το τρις--καρες--ὰ καὶ Io τριςἄθλιοι τρι-διαδ αυτ δη ταυτ μόνον δηλοῶσιν ἀριθμόν ad mam compara Schol. Olymp. I, 9 . Theolog Arithm. P. a. 25. d. Paris et Eustath in Eliad. o p. s. med. Λαδ Misere ἀντὶ του πολλάκις εἰρηo ε' τρὶς, επεν ει πιι τρι- αρες καὶ ο τριγυδαιμων και τὰ τοιαυτα κατὰ τοιουτον σημεανόμενον σύγκειται - του τρὶς περ- ρήματος, ει καὶ π τριωθλιος ὁ Πινδαρικὰ μωος ἄλλως νοει. Ceterum illi sive aliorixin sive Eustathii aeoniment alii sola complectebantur pinicia: ac quum ceteri Pindari libri mon iam superstites Ment, quidquid ex his
Eustathius assert anomani a scriptoriana, Athenaei maxime et Strabonis v teminique grammati muri Iectioni debet. Osreemo vix eaden xecentior unyammaticorum fabrica Gl me uteirlinea es prodaere, quibus triano libriam onerare iam meque ego otio ita abundo, ut vilissimorram hominum queam agere servulum: me tamen, quaninin Satis esset Prudentes desiderarent, retentis suo loco Oxoniensium tu roriana glossis, ex quibus tantiim duas vel . tres nimIum Prava delevi, varia ex Mias codicibus speminina proposui,
ex Viat. A ad Olymp. I. et VII, 1-81. x libro Petri Candidi ad Olymp. I.
37쪽
Superest ut de merercu Schoesias et de aera metrica dicamus: qua irex veteribus eo latio ingenii et acuminis ostentandi campus patebat, quoa quum ne vocabula quidem sis quibus iuno solent, intervallis seu spatiis antiquitus sirinrerentur, carmina ab initio omnIno non distincti versibus scripta sunt, e uno tenore continuata, ut In Iapidibus plurimis videmus. Primum vero eis de lexandrinomam n trica eruditione modicam optinnionem concepa, tamen quod rid. Aug. vomus Protegg. min. p. CCXX. au utatus erat, nasi minae angens his Optima quaeque absumpsisset, magnanos primoriun oriticorum de metris Iyricas merita scituros fuisse, ad ratisIaviensi SchoIta et Hia vestigia si non plane saltem aliqua ex parto confimani. Nam Aristo Mner tin adornando Pindaro strophamam et anti- stropharum ratIOnem eatenus curasse, ut e spondentes, sit, articulos indagaret, iam ex Schol. Iyna P. II, 48. Intelligimus, ubi verba vacantia Φι- λεοντι δἐ οῖσαι ab illo primo ransfiata obelo esse dixi: eundemque Pindariti in coIa divisisse docui. Et quana tuam ipse ruererchus et Chiaeris metra Pindari, ut supra signifidavi, non magnopere callebant, quique metricana doctrinam a rhythmica et musica dissociaverant Mammatim, in uia omnino non multum proficere poterant tamen merre nonnulli, qua iis artibus in subsidium vocatis rectiorem Iani ingrederenturi In his nominandus est Apodionius ὁ ωγράφος, Pindari, ut conreci, et ipse inter 'pres, qui carmina secundum 'nera hamoniae Dorium Phryga Mn, Io diiun, Μixolydium Ionium ceteraque in bibliotheca Alexandrina distinxit et consociavit atquct illum etiam in Pindarim hanc doctrinae partem, quae nostro saeculo instaurata est, cum successu tractasso eo fit Probabilius, quod et modi Pindari aliomaniquo poetarum diu sereati sunt ' de mere. Pind. III, a. . et Apollonii sententia de Pythio emando, quod ipsum illo Prythium esse iudicavit, hoc est de ea da commemoratur, quae ob insisgnem tam metri quam dialecti Aeoliamum maxime sit mentorabilis. Quin nescio an ob ipsMn metrio muri melicoriunquo modomam diversitatem l rica axmina singula coepta. sint, vocari, acta nomen Posthac demum Disjtjgod by
38쪽
a generis cuiuscunque minorat carinina translatim videtur quantiluam, quod mirere, ne Pindarica quidem carinana a vetaribus S moliastis hac voco appellantur, sed δαὶ ἐπίνιμοι, atque ut textus nunc comparatus St, etiam ἐπινίκιοι, hoc tamen rocabula Tamus nominantur; at in metricis dem IIII,
quae omnino aeriorem aetatem sapiunt, ob ipsam numeromun rationem
εῶ dici in Milunt quod ego nomen ut vocabula υλυμπίων, Πυθίων, μμεων, 'Iσθμίων, quamvis ea Praef. . I, p. XXX X sq. a textu exulaxeram
,exo iudicaverim, in Scholiomam per novitias manus uaditoriam editIOno etiam in caminum inscriptionil rara de Industria retinui. Sed praeter ApoIIonis ingeniosam operam ex ratisIariens laus Schestis extenui quidem sed certo indicio uno tandem patefactum est, quod ex Hephaestione iam oti Iegeram, etiam in lyricis poetis et in ipso Pindaro articulos istos, an insmagnifica haec matri distoriis veluti ex fidioulas oedeque confractis vocabulorum integris corpusculis dividunt, non pro absolutis numeris hahitos, sed in unam periodum, quem Verium Voco, ab antiquis coniunctos esse qua de re v. Schol ad Olymp. IX, Ia5. et noti item ad Olymp. IX et 34. et XI, 4 ac noti Qua doctrina a doctioribus et acutioribus criticis profecta vereo ne or oris Stratonicensι commentariolo περὶ Πινδ-ου μειλῶν, uius notitia ex sola Suida v. ράπνων - noMTam memoriam Perv xiit, ve obscurata es Iano abolita sit. Certe luam eiuna et prava vel ante Hephaesuonem grammaticorum do metris Pindari doctrina fuerit, sa-t1 ostendit specimen artis metaricae ex Heliodor grammatico prolatum a Prisciano de meis coma. P. 24 sqq. d. Lindemann eis Is Heliodoriis non de intaxa metris speciatim scripserat. De eo s. F Tic. B. Gr. T. VI,
p. 568. HarI. Qui vero D ichae, oschopulo Cretensi et Triclinio antiquioris, liber xnecurus περὶ σων Πινδαρικῶν μέτρων in bibliotheca Parisina cod. ΜΜDCCCL LXI. Catal. Bibl. Reg. T. II, p. 565 exstare dicitur, is
mihi a Tricli prosectus omnino non videtur, quo ille commentarius,
39쪽
EDITORI S. XIIIanctore Fragrae Pind. p. 1 4. ed. H eyn nihil prorsus habet, quod non in vulgatis Soholiis metricis quamquam Paullo diversis passim verbis Iogatur, si leviusculas quasdam exceperas observationes de sigiis criticis quibus umeres ammatici in recensendis Poetarum Iuricomam caminibus usi sunt; verum etiam Uaod ille ipse commentarius diati ibae richae de metras in codice Veneto non ad litus invenitur, in Horentino autem circa annuin ΜCCCLX.aompto, quem Μonteinconius Diar. Ital P. 368 accurrat ius delineavit, In trico illi compertilio ex alio vetere Iibro ἐκ παλ-ου βιβλιου una cum aliis nonnullis do inere disputationibus sano barbaram aetatem experGadiectus est unde hae metrica Franc. de Furia an Appendio ad Drao nem StratonIcensem P. 4 sqq. nuperrime edidit. Ea sigiae qui ni istaocriticae in codice Iorentino non adiunctae Heynio Fragm. Pind. I. α non aliae Videntur, quam quas Vimoisonus, cui Solineidem specimina Parisini libri accepta referebat, in Prole . Hom. p. LIX. publici iuris socii sed Vuloisonus illas ex Marciano codice protulit neque tamen dubito easdem esse, atque ut 1 Μarcianum codicem, ita in Parisinum ex Hephaestionis Enchiridio, ubi p. 4. Ieguntur, a doctis librariis harum remuri curiosis esse translatas, neque omnino ad Trachae de metris Ithellum periinere. In Pimdaricis inena ex illis agiis, quas iam Aristophanes et Aristarchus textibus a sese recessitis apposuerant, hae usurpatae sunt: --ρωφος ' vel in fine stropharum et antistrophamini; -ρα- in epodomam fine una cum Paragmipho, si Hephaestionem recto intelligo postremo ἀστερίσκος. in fine totius carininis. Et has Ierisque omnibus locis Romana editio expressit, nisi quod ex Praecepto veteris metrici ad Olyn P. I, p. 7. ep dis soIani coronidem apponit, quum Triclinius ib. p. o. Hephaestionem secutus contra praecipiat coroniden et Parag aphum adscribendas esse, quod
ad Olymp. IV, p. 33o Olyn P. VI, P. 129. OlymP. VII, P. 159. Olymp. X, p. 3a OlymP. XII, P. 61. denuo inculcat. Idem etiam in fine odarum
unam tantum podum complectentium non asteriscum sed coroniden cum
40쪽
praescribit hoc quoque ex Hephaestionis Praecepto, quoniam carmen im Iud ex duabus strophis monostrophis constar perhibent, in quit iram phaestion auctore est επὶ του τέλους του ρωματος , κορωνίς. In mediis odis monostrophis coronidem non usurpari notat Triclinius ad Pycti. VI. His notis accedit obesus versu spurio post Olymp. II, 8 in Aristophane appositus, et σημεῖον ' an Schesiis toties commemoratum, passi lue implicite σημειον dictum, quo locos memorabiles iam Chrysippi aetate, latos fuisse supra diximus idque hinc inde Romana quoque editio mPraesentat. Quae vero dictio sigiam hanc appos1tam habet, ea vulgo diacitin σημειουσθαι seme In eadem re usurpatur vox κεχιῶσθαι ap. Schol. Isthm V, 47. ubi e σημειω a , quo Aristarchus solitus sit notaro ταωτηρτισμένα τὼ κατάλληλον - ἔχοντα Pythi III, 18 str Ictura notandae causa PPositum R., quod mutare nolui; sed grammatici voluerant a Plura de his signis . apiti VHIoisonum Protem Hona P. XVII sq. Sed ut ab his Iudicris ad seria redeamus, quae richae compendio ex vetere Iibro transcripta adhaerent, non alia sunt, quam tuae in Vulgatis Schorus inde a Romana eduntura neque illa ulteraus Progrediuntur, quam quousque ea, quae Romana tenet Vetera esse produntur Verbis p. 3. sitis: Lστέον τι τὰ γραφεντα περὶ των κώλων ἐν ἀσαῖς πάντων ων υλυμ- πιων ἐπινικιων - του πρωπον μόνον των Πυθίων παλαι ἐστι, διωρθώθη δ παρα του μετερου σοφιστον τοι μυσταγωγου ημητρίου του Πικλινέου - ει λοιπὰ των Πυθέων ἐμετρήθη παρ' υτου, πολλῶν τινων - καν μῶς σοφων εἰς τουτο αντον προτρενώντων. Q odia iam
quaeras, ex quo ego lante Vetera hae metrica manasse iudicem, nescio quomodo eo nolino, ut ex Draconis Stratonicensis commentario excerpta putem, sed labe temporum multas nominibus depravata et Variis interpolationis generibus immutata et deformata ex quibus unum commemoro
λιωτην etc. Immo nesca an eodem pertineat Hephaestionis mentio p. Io8.