장음표시 사용
41쪽
Tum quasi recensIones intae sunt, eaeque omnes Plus minusve anterpolatae, in quMtuor praesertim prioribus Olympiis et quapropter ad haec ipsa vulgato sextui eum addidi, tu Trachae libro continetur, item dissemiuia
contexta ad Olymp. I. . o. ex Vrat. A. ad Olymp. II. P. 57. ex Vrat. A. D. Pal. . ad Olymp. III. . o. ex Vrat. D. Pal. . ad Olymp. IV. p. 11 o. ex Vrat. D. In ceteris trananibus Vulgata ex copiis meis subinde emendasse satis habens. Iam vero veteres insecuti sunt Manue Mose pulus et Demetrius Triclinius, ambo malaem ad agentes, ut Ieotiones, quae psis metro adversari viderentur, e textu Proscriberent vasque Coniecturas 1 Himque fiatiles inveherent qua in re Tricilinius et Μoschopuli et suam operam praedicat Scholio ad Olymp. VIII, I. a nobis edito. oschopulo vero haec certe laus debetur, quod omne maintum Olympium ex ternis strophis inistrophisque et epodis conflatum esse primus docuit, ut patetiam ex Scholio metrico moso. . edito P. 17. Odem, in quo Μosch puli mentionem in codice Halaiensi fieri Praes. T. I, p. XII. diximus. At Iolinii, Visus nomin ad Olymp. II, 48. iterata Versus puri expulsio de lux plura iam ad metricam artem pertinentia documenta habes primitin cometnentariesum de metris P. 13. editum qu Hamario locoobiciat,
dato pax videt a Tricliniani de metris cornpendii in ossice manuscripto Parisino CC . alterum perienve περὶ σημείων της κοινος συλλαβης
των ἐντὰς κειμενων της βίβλου P. I prolatum, quo commentum levissimum notularum quarundi In syllabae ancipitis Q se excoGratarmin antris verboriam magna Ioquentium ambagibus selebrat tertium et aliqua ex parte memorabile metricorum ad integra Olympia Scholiorum recensionern ab illo factam. Nam neque illa, quae in Trachae libro comparent, nec breviora, quae ex aliquot libris OlymP. I IV. dedi, neque vulgata metrica a Triclinio manariant, sed in codice, ex quo Romani editoris do Triclinii recensione horum Scholiorum notitia fluxat, ea contexta significabantur, quae quod ab antiquis Scholiis manaverant, Inarimam aeri. eam nomine παλαιῶν vocata e Vrat . et Μosc. B. essissimus. Igitur Tricliniana
42쪽
haec sunt in ny. I. p. 8 sqq. e rati C. et Mos B. GHy. I p. 564Φε Μoso. . quod etiam in CiZ. et Aug. reperitur; GrnP. II p. 9 sq. Vrat. A. et Μosc. . quod tamen cum textu in xicliae litam obvio ita
consentit, u cum hoc coniungemlum censueram etai Triclinium agnosses in verbis P. 89. τουτο. καὶ ἀναπαιστικόν ἐστιν φθημιμερες, quae an tia
Pythiomun metifica inde a secundo Eonfecisse, ea, quam Pauli ante Pro pos ianus, Romana editionis notula edoeentur: qui vero Nemea et Isthmia Ine rwas commernariolis instruxerit, adhuc ignominus. Certe G1clinii haec non esse si um Rouranae 1llius annotationas auctoritas turn ipsa homni Scholiorum indoles declarat quod uno exemplo Ornprobasse suffciet. Etenim Scholium vetus ad oeymp. X. tr. P. 52 primun et alterum versum, Eoτινυνθρώποις ἀνέμων τε πλείστα
vocat ἐ-βέλεγον, της τελευτι- εις την ἀπην μετατεθείσης hoc est, ubi ulriinam syllia iam in fine dem seria rinciyioque ram ueris, fore rinis,leg m,
43쪽
- ην μετακυμενου Haec sane inepta damnat Triclinius ad Olymp. X. stris asa init O M λεγοντες in ἰαμβέλεγοι και αμφοτερα ἐστι τω κῶλα, μετατιθεμενης της τελευταίας τουτων συλλαβῆς ἐν τῆ ἀρκῆ, ου μοι δω-υσι καλῶς λέγειν ἐπεὶ μηδ' εν ωλλοις κώλοις τοιουτό τι κεκαενοτάμη ται ad Olymp. XII str. g. p. aso. O δε λεγοντες τουτο ἰαμβέλεγον, καινοτομουντες, - ζεστιν, Ου καλῶς μοι δοκουσι λεγειν quibus in locis nota vocem καινοτομεῖν Triclinio usitatam, sit Patet ex eius ad Olymp. VIILacholio Rex ad Olymp. XII. u. . 'Ara καὶ περὶ τούτου λέγουσιν μοι δοκεῖ ευλπα. At prorsus contra, quod Tractin1 1 Teucit, in Nemeo-nim Isthmior unote chorus frequens est, ut Nem. VIII. p. IX. u. c. v m. sis. . Isclim L stri, IV. G. G. V. p. r. vamen hoc me maIehahet, quod semel etiam an Pythias X. p. ω reperitur ἰαμβέλεγος -- τατεθεικὼς την πρώτην ἐπὶ τρο τελευταιων συλλαβρο, ut recte Rom. hi laetor eo quod recentiores editiones praestant v τελευταίαν - την πρώτην συλλαβην. Sed Marem Scholia omnino pessune servata in codiciabus sint, facile oniicias Triclinianas notulas in eo carinine Iaceratas fuisso, eamque panem, in qua haec Posita sunt, ab Hiena esse manu suppletam. Huc deducta disputatione possem iam finem iacendo facere, nisi a Ddirem a quibusdam exspectari, tu ad ea, Iae contra Pindarica mea a nomnunia dicta sunt, esponderem. Sed quosnam illi mihi nominant Primum, Iunt, cenimum tuum et implacabilem ininaicum atque adve sarium. Bona verba quaeso. Neu eteros dicite Au tum atthiae, G. F. Grotelandum, Frid. Thierachium, viros bonos et honestos, quibuscum quamquam mihi lites exorta erant, tamen iis adhuc familiarite utor et si quid olim contra illos gravius dixi, cur hoc factum esset, ipse Thierachius optime omnium perspexit, qui ollam auri me reperiMe, quam custodie dana adversus omnes soriasse paullo seritius censuissem, iam inficet sompsit. Itaque in uno nunc Hemanno again, homine et amplissimo et mihi ita lavent ut ego ipsi faveo qui tamen modo eundem se thesau-mun dudum invenisse perhibet, modo pro araro carbones inventos decernat. Disitsged by
44쪽
Ea de hoc quoque tacere constituissem, quod viri virtutes colo, nisi et tacendo consentire in iis rebus viderer, in quibus maxini dissentio et Heri mannum intelligeren arinas umare ex sua magis meaque Persona petxtis quam ex re et ratione. . Sed dicat aliquis quin tu omittis personas res percense. Quod etsi non nego et recto quodammodo et ad captum gustumque hominum dictum esse tamen de rebus Iam pauca dic posse exustimo, quod eo deductae Videntur, ut inter nos haud facile conveniri pose
sit et de illis iusticium unicuique est de personis ii vere, quid falso
dicatur, scire Paucomun est hornanum. Igitur non hercle animi causa sed ut iniuriam a me defendam, dictum sum primum quod Roman vocant Latine, quod nos Germanice, sed sine ira et acerbitate, quarum uspicionem procul haberi cupio deinde breviter et generatini, quod alagma res omnes persequi non huius esse Ioc videtur. Nam Hennannus, cuius Taeclara de meti is eteriun merita nemo credo magis quam ego praedicat, in eo omnino falli videtur, quod metricae doctrinae fines universos es enisn- sum esse arbitratur unde fit, ut Praeter sua et uomun discipulomna imventa ad ariem metroxum utilo quidquam Hatum esse neget suae sibi auctoritatis conscius haud raro dictatoria voce imperet postremo in fingendo indefessus, ad rationes suas tuendas coniecturas coniecturis cumulet.
In quo iam incredibilis eius confidentia sit, duobus nuper illis iucundis speciminibus inditione et acumine Ienis de eomini et heroum vi et potestate insigniter comprobavit. Idem tamen in eleganti Praelatione meis
mentor In doctrinae metricite, ut me a Pectum Tedderet, quem cetera
doctissimum et fluviosissimum inveniendi veri ambigua laude praedictu, naturae luodam servore festinantiorem me Vocat, qui reiectis potius quam refutatis suae doctrinae fundamentis, ave ad Sententiam suam cognoscendam non satis mihi otii concedens novam condere metrorum doctrinam aggressus sim, cui materiam soIus Praebuerat Pindarias, praeclarus ille quisdem auctor huius rei, sed multo tamen an stiore in spatio quam cenici
45쪽
ego iudicarem quid vero censebimus, si Heriuannus dicit, quo ego a non festinantiorem, certe fervidiorem neminem novi, qui in pari adversus alios pertinacia Ipse suas sententias toties retractavit, ut in eius libris veluti in Euripo Heraclite illa, δῖς σνω κάτω expressa esse videatur, In qua nihil num so tet, nis occum ente cuius adversaria sententia discordis illius vi prius defixum sit, Quamquam haud semel doluit quod qua olim ex mi PersPeaerat, e Postha nescio quomodo revocat; quo anilii illud pertinere videtur, quod asynarietos ex Pindaro nuperrime exclusos iam in imieman Testitutum Itia Sed in s et me et lixerachium eius vitii inclissat, quod in Ipso Potissamum Inesse uno ore Ierique omnes quemntur,
cavere videtu et ProsPIcere, O viIs alius ipso excepto Ita festinationis quas Praerogatina. matur Ne tu meus hi mos est, ut in medias ea Praeceps Tmama sed s1 quId scribo, soleo omnia curioso pensitare et meae se conferare quodsi quid tamen natum fueris, humani aliquidissili a cadisse fateor. Ne pariam otii ad Herinania rationes noscendas milia sumpsi non ego nudius tertius ait illius mores de metris Is ros accessa, sed ex Iongo eos tempore diurna noctumaqwe manu tractans Ora Otua
nec potero in iis aliud quam quod dixi invenire. At ex sola Pindarica
materia artem mereorum condore conatus sum. Nempe ego de Pindarx metris spripsi: itaque, Plurimus de Pindaro serino est celemni quas donniversa meuiost Tata ne excogItava, eae paraxm ex Pindaro partim ex o
texis poetis, sed maximo ex doctrinae veterum Thythmica accedentibus his Iosophis quibusdam et mathematicis demonstrationi ius cum disciplina ha monica coniunctis petatae sunt ex quibus ipsis a Pindamni perfectissiuirum Thyilunicum esse collegi, idem ego scenicos poetas in amplior campo versatos esse haud aeg e coηcedo. Neque vexo quod III latius exspatiata
sunt, ex His metrica Praecepta meIius comoscuntur sed quo seriura Poeta Megius artioribus limitibus contanuit, eo magis in illo severiores artis
46쪽
aeequeat elicere tamen ea de re et deinceps de Iris ab Herinantioor Iatis pauca addam non quo Hemnannum edoceam, sed ut sententiam meam aperiam Nani a quo ego tot acute reperia vato animo didici, uini ante iam quidquam edoceri Posse dudum despero, postquam eum in sua caesurae definitione, in reticomam et Paeonacomun numerorum discrimine Plane arbitrario, In parapaeonibus ceterisῬὶ longioribus numeris, in ob
soleta carminis Alcaici mensura aliasque Placitis, quae satis explosa censeo, Persistere nullamv1 ad exuri ex meis studiis utilitatem edundasse antelligo, quam quod in Elementa doctaeanae metricae iam multas res trans- Iatas gaudemus, de quibus ante meos commentarios non cogitariina erat. Inisium peto a Paracataloge Eam Mum ego Buretium secutus, cuius Gallicam levitatem Hermannus inclisat graviorem aliquam tum numeri tuna harmoniae turbationem vocassem, iam ipse ostendit esse recitativum, quem vocant, cantiun itemamque meam et festanationem et cupiditatem
crepat in ea quidem re in qua minime oportebat. Nam et sa, quod laeto quid Paracatcoge esset, rectius quam ego explicuit, qui de ea re nonnisa in transcursu monuerim tamen quod magis laetor, ita hoc perfecit, ut
quidquid sere quoque loco de paracataloge dixi, id praeter mutatam v cabuli definitionem an ipsa hac Hemanni disputatione egreo fimnatum
sit. Quippe in recitat o cantu numeros et solutiores et turbaaiores esso atque omnino severiorem rhythmoPoeiana non obseream, nemo est qui
amoret unde α την νωμαλιαν paracatalogen tragoediae propriam Axiastotelicus Problematum scriptor tradit; quamquam ab Archilocho ea inventa perhibetur cuius nomine a me ipso in medium Hlato tantum abest ut perturber, ut nihil magis quod Hermannus contendit, aut Pindaricis epiniciis aut priscis dictiyrambis aptatam fuisse Parasatalagen credam, quoniam Archilochus in diverso Iane genere carinanis versariis est a chorixatione prorsus alieno. nam quaero, num chori cantiis recitati rum fuisse
47쪽
dem, non recentioris, quena scenica licentiae planum etiam paratainogo in apsis ambitas usum esse ex Plutarcho Manc. c. 8o probabiliter monstrari potest dictyrambi inquam amplicis 1llius ea indoles fui ut hi ricae, non melicae adnumerandus oesi sit. Quid vero quod tragicis επιWobrare laracatalogen dacor Nae asta animanis stultitia Ioret, a1 quoaarii et generi poesis convenit, id ego tragicis vitio darem. Sed mea Tatio
Ita comparata est, non ut in externis quibusdam et quodamnodo meoli natas numeri legibus consistam, sed ut Graecis, harum rem Iongo Pientissimas magistris, quorum profundam scientiam in Hemanno comtemptam et noritiis Placitis posthabitarn adeo obsecutus, numerorant vim et moralem indolem cognoscam, perfectiores umeros si inpersectis diastin am, quidque pro Te nata in quoque musaces et Poetas genere audere liceat, quantum Possum Invenaana. Nam ut consonantia aliae Pexsectiores, aliae minus Perfectae sunt, ita numeros non posse eoae omnes absolutos esse, qui utrominque easdem a natura Ieges expressas viderit, non opinor negabit: praeterea ut 1 inelopoeia dissonant. Ipsa late patet. --- μnieris in promptu est non omnean Osso anhyinaniam excludi. Iam vero
alia ohsas genera tranquilliora, sedariora, simpliciora puriora sunt alia in assectibus hominum et describendis et movendis ut plurimum versam lux motus letis an moram hinc inde fluctuantes liberius sequuntur, et aasa in est iactata mortalium mentes repraesentant unde illa aequabilibus, haec discedentibus subinde a 4riotissima et numer et concentus norina harinoniae et Tityanax generibus suo iure utuntur. Quoda quaesiveris, uret poesis parti Pindarica, ut trahica accensenda sit, Iudentum nemMnem. mihi adversarium lare existi,no, si priori Pindaricani, huic tragicam addiderim. equo hoc ignorarunt veterΘs; nam Plutarchus quamquamas Paracatalogen non repreheniat, tamen quod veteres philoso os et aa inae Platonem, sapaentena plane divinuisi secutus non apices et syllabas, nec sonos et consonantias in Thythmica meticaque doctrina unico Pecta vi . sed sensus et mores vilis rebus expressos maxima intravis, theatroriam
48쪽
rnumcen disertis vectis vituperat, de musica c. q. - μέντοι των ἔτι καιοτέρων os εἰδέναι φασὶ τους Ελληνας την θεατρικον μουσαν ' λην δ' αντης την ἐπιστημον πρός τε θεῶν τιμην καὶ κ' των νέων παίδευσεν
παραλαμβάνεσθαι, μηδἐ τοπαράπαν δη λώτρου παρὰ τοι μδράσιν πείνοις κατεσκευασμένου, HV ἔτι της μουσικος ἐν τοι Δροῖς μαστρεφομένης, ἐν οἶς τεμλην τε του θειου δια ταύτης ἐποιο προ καὶ των ἀγαθῶν - ω- ἐπαίνους' ικὰς δ' ειναε, τι το θέατρον στερον καὶ το θεωρεῖν πολυ προτερον - του μου την προςηγορίαν λαβεν - μέντοι -κ- - χρονων τοσουτον επιδέδωκε τὰ της διαφορῶς εἶδος, σε τουμῖν παιδεοτικο τρόπον μηδεμιαν μνεί- μηδ' ἀντίληφιν εἶναι, πάντας δῖτους μουσικης ἄπτομένους πρὰς τρο θεατρικην προμεχωρηκέναι μοὐσαν.
Cf. o. 5. Haec Vero adscripsi, non quod Iutarchum in Aeschylum et Sophoclem et ceteros ullus aetatis invehi credam, quum Potius suam I xitne aetatem Pectet, qua musica magis degeneraverat: nequo ipso imvectus suin sed ut appMeat, non me .primum liberiorem theati alam apud Graecos musicen dixisse. Quid quod hodieque inter sacram et cubicul riam et cenisam musicen sim1lite distinmitur Hino agitur, cur Pand xus perfectae, tragici impersectae Thythmopoeaae exempla silia habear tur, Ita potest Perspici, ut neque cavallaciona neque insana arrogantiae crimini locus esso reticis videatur. Sed cavillando in docti inis omnino non multum Promoveris nequis Ioannis Paula, raraptoris sano iacetissima hocularibus dictis, ad quae tanquam ad nescio qua recondita paucisque seta remittimur, Pusinos astos versiculos ah interitu evocaveris, sed Indoctum tantum a1lgus, quod tamen mementa doctrinae metricae ne inviauit 1idem, aut Potius aliquem litterarium scurram ad risum invitaveris. Nimirum haec sunt illa χαριέντων σκώμματα, tibiis ego, a minis Te-hus parvas componem licet, non magis quam Plato ma ster conunoUeor. Quid quod, si modo eadem ratione agere placeret, inralite caviIIampo
49쪽
quae sane dum Iego, vox prae mirataono faucibus haesit ut 1 a minxtempor verius iaciendi fuissent, uirtutissimi haud dubio excivissent quos alias, quod sparitu gati leo rumnum brevi, prolaturiis fueram Paullo lam Iani pauci addani do sis, quae do rhythmao nonnullomun metrorum
mensura Hermannus disputavit. Qua an ro me consentientem habet, ubi metricen et Thyllae oen eatenus luserro dicit, ut illa sola versuum cor Posit one spectata, quonIam in semonis duae tantuu mensurae obserum tur in solis longamin et brevium varietatibus consistat, haec vero, quippe est, cantur, Instriimentoriun onis, adeoque saliationi communis quum maiorem iis uramam habeat varietatem, tum etiam Pedibus is utatur: In vero a Thystimicam doetrinare nonni. obiter altivisse hamoni in dialigentius exti actasse iudicat, equidem musque Praecepta inisque a me deducta contendo, quousque deduc ad metromun cognitionem utile visum est atque etiamnunc videtur. Quodsi quis Thythnixo doctrina sane Imquanto obscurior etiam fusius exfananda ti metromam novam acoend xit Iucem, ex ego gratias habebor modo ne 1 rebus, ut 1 coniecturis facile supersedeas, hariolando nova Praesepia Pro da aut tala excootet, quaaec in tradita a veteribus ratione Oncurari nullo modo queant. Neque t men hythmicen ab expressis emone numeromm nensuris an uiua di cassisse H inde intelligitur mio musicae nota Solam melodiam formbebant, rhythmicaeque sagiae a Veternatas OmnIn nullae in entae sunt runde aure colligas, qui rhythm quissius aereis aptandi essent, a quovis musices perito satis aestimari ex indola carminis Potuisse. Deinde rh
uinsita numeri tales sunt utri ubus Iocis in Poesi usurpati sint, plano disceriti nequeat quapropter in metris Pindari explicandis ab eoxum me usu pro sua abstinui, ut lib. II cap. I. dixi quamquam quidni enim lateard do
trochaeo amnant eadem mihi qua Poεtha Hermanno in mentem en xant sed premenda ista iudicabam, quod hac non tam coniectum quam hariolatione minime opus eas videbam, immo numerum nimio onero
50쪽
mitium et mox exili lavitate incedere prorsus eontra Dors modi aestu bilitatern cense iam, si hasis spondiaca in hoc voraxi Πείθονται δ' ἀοιδοὶ σώμασιν, quam ego lib. III. cap. II. uochaicae dipodiae quavi, in re
chaei sumant immensam Ionstudinem onageretur, ceterio deinceps P des simplici amabaarum ratione canererum Neve milia his ni rebus qui viam ad Marium iudacium rovocet. Nam Praeterquam quod utraque Thyi ni adornatio nobis per so haud inficeta vadetur, umreum into
atmin Graecomamquo sensum discrimen sat δε eo IIcet chao una e comaecturam facere, Maod nostris uribus nihil gratius est quam versuum aequa-hilite cadentisau an fine recurronies udem. soni sive homoeotiae ua, quibus Graecomn aures vehementer perstringebantur. Sed Hemnannus a rhythmica mera Omis mensura rogressus, ut olim Paeonis numero, tam enim πιvito cluean vocat Dorio veteres poetas et maxini Pindariam ditavit de in tantum ilicam, ut telisigam' cur mihi ninra haec doctrina improbanda osse videat an Nam ut trochaeos a Dorus carminibus Oxulare iuberes etus epitritcts nescio quos substitueret, Ddmi numeri gravitate adductus est. mihi vero non solum diPossiae Tochaica in auero pede spondeum habenti. severitate assatim prospectum Doriensium aviisti videtur, in genere Praesertim encoralliastico, quod nonnimis austexam, ea mediam quandam et metopoeiam et rhytinuiopoeiam deposcet at quemadmodun etiarn rimi sitis duIε-xeni et hilariorem cantum postulantibus tamen Doria hamnonia
attemperata est Plutarch de nausis. c. 7.)' verum etiam non solam in Domi numeris avitatem speetandam arbxtror, sed gravatati iunctam a 'Malitatem et Goncinnitatevi. Hae vero quum a iiDplicitate Tationum num exalium Pendeat amixin e concinnum est genus par, minus Oncinnum plex, nitiato annius sesquialterutra minime omnisin eaquatertium sive epitritum: prorsus ut in consonantita Iam quod, ne esquialterum quid a hoc est reticuin favo Paeonicurri, in Dorias numeris frequens est, inde cerea ratione colligitur epitritum numeriim non esse dipodiarurn