Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

발행: 1811년

분량: 611페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

331쪽

παῖς τραχείαις καὶ τρεις αδλους περιεποίησεν αυτ η ξυτης των ποδων καὶ ἡ Οξύδρομος μέρα, ἔργα και αγωνίσματα κάλλιστα, αφ' ων στωδη τὰς κόμας καὶ τὰν κεφαλην. τρία δἐ εργα εἶπε δίαυλον καὶ πλιτικον δρόμον και στάδιον Vet. 54. Ποδαρκης μέρα θηκε δ τοι η προς το δρόμον τότε ἀποκλπωθεῖσα καὶ ἐθρκουσα, η η παρασχουσα αυτλτο τάχος διωρκὸς in η αυτη υσα ξυπορος καὶ ἀρυ-πους Vet. 56. 'Eλλώτια δ' ἔπτάκις την προςηγορίαν ταυτην ἐσχηκέναι παῶ πην Ἀθη- ναν ἀπο του ἐν Μαραθῶνι ἔλους, ενδα δρυται νυλλως. ιμάνδρου δυγατέρες - ρινθία, D'Euωτὶς, πυτιωνη, μυση, ωτυτώ. ἁλούσης της πόλεως την νέαν τρο υσην η πιλωτὶς ἁρπάσασα εἰςηλθεν εις τον ναον της Ἀθηνῶς, ενδα περικατάληπτος γενομένη ερριφεν αυτην ει το πυρ καθαρσία ουν ἄγεται ν δεου, τινα, μετὰ Ἀλη- του πικρατησαντες Λογριεῖς Ελλωτια ἐκάλεσαν. Aλλως 'Eλλώτια δ' ἐπτάκιςὶ

ἐπτη της Ἀδπνῶς ἐν Κορίνδω ἐν ἡ καὶ Ἀγων τελεῖται ὁ καλούμενος λαμπαδοδρομικος, ἐν ν τρεχον νεανίαι λαμπάδας κρατουντες αυτ δε η πανηγυρις ευρέθη κατὰ μέν τινας, ἐπειδη τοὐλπον του Βελuροφόντου πέταξεν η δεος το Πηγασον καὶ περιέθηπιτ αυτ τὰ χαλινὰ καὶ οὐτως Iλεν Ἀντόπι η δια τουτο, ἐπειδη - ραεῖς συν τοῖς 'Hρακλείδαις επιθέμενοι Πελοποννησίοις κόρινθον χειρωσάμενοι ταύτην τῆ φλογὶ συνέφλεγον των τοίνυν γυναικῶν ἐν τῆ πορδησε φευγουσῶν τινες ἐξ αυτῶν ἄμα Εὐρυτιων' καὶ πιλωτίδι εις ον της Ἀθηνῶς ει λδουσαι νεὼν ἴτω διαφεύξασθαι τον κίνδυνον προ δόκησαν. ως δε ενσδοντο χωριεῖς, πατα τούτων το πυρ επεμφαν re μεν ουν ἄλλαι ἔφυγον, η δε πυτιων καὶ 'Κλλωτις ἀδελφαὶ τυπάνουσαι μετὰ παιδίου συγκατεφλέχθησαν λοιμο δε συμπεσόντος ου πρότερον το νόσημα παύσεσδαι ετ η mri

πρὶν ἐξιλειώσασθαι των παρθένων τὰς ψυχὰς καὶ πιλωτίδος Ἀθηνὼς ερον ἱδρύσασθαι

ωαὶ πανηγυριν ' πιλωτι καλουμένη αδ m φησιν πτάκις νενικηκέναι τον Ξενοφῶντα. νυλλως εν κορίνδο τὰ πιλώτια ἄγεται τ' U.ωτί Ἀθηνῶ τυχεῖν δὲ αὐ-την ταύτης της προςηγορίας Κορίνθιοι - μὰν λέγουσιν λουσαν καὶ χαλινώσασαν παρ' αυτοῖς τον Πηγασαν Οἱ δὲ π του ἔλους του περὶ τον Μαραθῶνα, ἐν Ἀδρυται, ἔδε ἀπο της πιλωτίδος παρθένου Vet. 'Iστορία 'πιλώτια ορτηυδηνῶς ἐν Κορίνδ. Λωριεῖς μετὰ ρακλειδων ἐπιθέμμενοι κορινθίοις καὶ Κόρινθον χειρωσάμενοι ταύτην φλογὶ καιον φυγουσαι υ αδ Κορίνθιαι παρθένοι εἰς τὸ ν της Ἀθηνῶς να- si πως σωθεῖεν, αἰσδομώων ωριέων καὶ πυρ ἐμβαλώτων εἰς τὸν αον, αἱ ἐν ἄλλα των παρθένων φυγον, πιλωτία δε μετὰ της ἀδελφης Εὐρυτιωνης κατεφλέχθη λοιμο δε στερον γενομένου χρησεν Ἀθηνῶμη πρότερον παύσεσθαι τον λοιμον, πρὶν τὰς των κατακαεισων παρθένων ψυχὰς ξιλάσωνται καὶ ιερον Ἀθηνῶς 'Euωτίας δρύσωνται ora καὶ γεγένηται. τεροι δέ φασι διατ έλεῖν - Πηγασον ἐν χαλιν υπ' Ἀθηνῶς δοθέντι το Βελλεροφόνταν πανηγυριν κῶ

332쪽

ἀμέτιάλοις, νον τοῖς ἐν τετόπου του αμσοτέρωθεν θάλασσαν ἔχοντι, τουτέστι τοῖς ἐντο Isδμψ, ων ἔφορος ὁ Ποσειδῶν, μακρότεραι, αντὶ του μείζονες τέρψεις καὶ κατα- πολυ τίμιοι υμ- ο φονται, ἀντὶ του 7πονται, γουν ἀκολουθουσιν αὐτο δηλονότι συντ πατρὶ αὐτο του Πτοιοδωρ . Irae ἀποτείνων νον λόγον προς αυτούς φησι καὶ ἐν τοι Θελφοὶ βαβαὶ των ἀνδραγαθημάτων - ηνδραγαθησατε καὶ ε τοῖς χόρτοις τουώοντος, ἡγου και νον περιορωματι, του τόποMDθα ὁ λέων ἐτράφη ὁ π σου πιρα--κλέους ἀιαιρεθεὶς τουτέστι καὶ ἐν ' εμ-e εν αυτ γαρ ἐτράφη ουτος ο λωπι μα- ραι δηλονότι των ανδραγαθημάτων ὁσα ἡνδραγαδησατε. meo. Ποτε ιδῶνος τεθμοῖσιν εν τοις ἔσθμιακως αγῶσιν Ουτοι γαρ το Ποσειδῶνι νόμιμοι αγῶνες. Vst.

58. Πτοιοδωρ συν πατρί De sev αδελφος Πτοιόδωρος, καὶ τερφίου γμεν σώες Κρίτιμος καὶ Ναμερτίδώς, Πτοιοδώρου ὁ Θεσσαλος, ο Ξενοφῶν τινες ἐτου αμερτιδα Ἐρίτιμόν φασιν, φιτίμου δε υσόλυκον Vet. Μακρότεραι τέρφιες θ μακρότεραι τέρφιες καὶ πλείους ἀκολουθουσι νῖκαι ἔπιτερπεῖς καὶ μνοι μέγιστοι και νψε μεν ἡ ἐξηγησις οντως, εἰ τα ' της γραφης ώς εντεσιν, ἔχε τον τρόπον τουτοπι μακρότεραι τέρ ριες φονται ἐρίτιμοί τ' ἀοιδαί. εἰ διονόματα λαμβάνομεν το ερφίας καὶ Ἐρίτιμος, σται τὰ της διανοίας ς ελ- μεν. Vet. 59. Ἐφονται προυν κολούθησαν αυτου του Θεσσαλο ἔστι δὲ τὸ φονται αν τι ρονισμος, το μέλλον μαντευόμενος λέγει τούτου δε οντος ζῶντα νοησεις τὸν Πτοιόδωρον Rec. 6o. ' σσα τ' εν Λελφοῖσι θ θαυμαστικο τ οσσα ἀντὶ του πολλάκις ἐν --φοις νίκησαν, ἀντὶ του τὰ moire M.

περιπισμος του λέοντος, εν ν ἐτράφη ὁ λέων ὁ - του πιρακλέους αναιρεθείς. 3 --λως χόρτοις, ἀντὶ του περιορίσμασι το γαρ παλαιον χόρτους φυτευοντες ἀντι φραγμῶν περιώριζον του τόπους ' Ομηρος - ' Aυλης ἐν χόρτοισι κυλινδόμενος κατὰ κόπρον M. 63. Ληρίομαι πολέσιν αννι του διαφιλονεικησω πλείστοις περὶ των μετέρων καλῶν, καὶ τοι αλλοις ἀξιοπρεπέσι τὰ κατορθώματα μῶν ἀντιπαραθεὶς φιλονεικησω

Texi in nori emit. p. as Vrat. D. - μειρ Mari vestisium veri. Ab Correxit Eeynius vulso

333쪽

καταπολυ μέντοι ἀκριβῶς υκ αν εἰδείην τον ἀριθμον αὐτῶν λέγειν, νουν των μετέρων ἀνδραγαθημάτων, -περ οδ το αριθμὸν των ψηφίδων των παραθαλασσίων ἐπε- ται ι ἀντὶ του προςηκει πάγεσθαι ἱκάστω πράγματι μέτρον, Ἀρουν συμμετρίαν τονοησαι ὁ αὐτο, γουν το μειρον, καιρός ἐστιν ἄριστος, Ουτέστιν ευκαιρία, ευστοχία ἐστὶν αρίστη. 3 o δηρίομαι πολέσι τουτ λεγει, ἀντ του ἐρίσω προς τους πολλοῖς περὶ τοῖν πληθους των μετέρων ανδραγαθημάτων, καὶ Ovδένα των πάντων τοσαυτα κα- τωρδωκότα σρησω. ἐπεὶ δὲ πληθε -ρίστως εἶπε, δια τούς φησιν, u μ. σωφὸς τουτέστι πόσα εστ ταυτα τ' ἀληδεδεν, o δύναμαι λεγειν - αρωμον - ἄμμου ως

ωςπερ τουτο δύνατον, ουτ καὶ τω ταυτα ἀπαριθμησασθαι, δι το μετρον πληθος παραιτουμενος ως δυνατον, την συμμετρίαν αἱρεiται καί φησι πεται δε εν κάστου

μέτρω, τουτέστι - πρῆγμα συμμετρια εχει, o δη καὶ τοιήσω σύμμετρα κλεξάμενος. Reo. 6 . 'Eπεται δ' ἐν ἔαάστο μέτρον τω μέτρον καιρου δεῖ κἀγω οἶν, φησὶ, παυσομαι πῆ μετρον ἐπαινῶν μῶς ἐπεὶ μετρίως ἐκτος της δης γένετο, δέχει ἀναλ αβεὶν aως οὐδέν ουν πλῶον δύναμαι λεγειν, να vo ἀμετρω λυπησω τινάς. ἐκάστου χαρ πράγματι μέτρον ἀκολουθεῖ καὶ συμμετρία τοὐτ δε αὐτ νοησαι το της συμμετρίας. εὐκαιρόν τε ἐστι καὶ ἄριστον. Vet. 69. 'Eγω δ' διος ἐν κοινο σταλείς ὁ νοῶς εχ δη - e αλλότριός τις αλλ' ς διος καὶ κοινα ἐν υμ, παρ' οἷς καὶ νην σύνεσιν των προγόνων μῶν λε-γων, καὶ τ ανδραγα ηματα των παρ' μιν ρωων τὰ κατὰ πόλεμον καὶ αὐτὰ λέγων, Ουδεν ἀλλότριον διαφεύσομαι της Κορίνθου. D Aλλως οὐκ ἀλλοτριός τις υμνῶ, ἀλλ' οἰκειος, - διος δε κατὰ χένος ' Ἀλλως - διος, τουτέστιν ς εἷς ε υμῶν

ἀkοσταλεὶς καὶ προκριθεις την βούλησιν νων μετέρων προγόνων και τον ηρωειὸν παλεμον ου καταφευσομαι περὶ της κορίνθου γαρύων, τουτέστι φωνῶν καὶ λέγων. μητινδε παλαιγώνων ἔτη την Σισυφον ἱστορεῖται - γεγονέναι συνετός. 'Oμηρος ore δε Σίσυφος. σκεν, o κέρδιστος γέ ετ ἀνδρῶν. Muως. ἐν κοινῶ, εν μιν ουτως- έν κοινο ντος ob ἐγκωμιάζειν - θρησάμηντο κοινότητι. Vet. Ἐν δε διος ἐγὼ δε - διος καὶ ου αλλότριος - εν κοινότητι μῶν παραγενόμενος την φρινησίν τε μνησων των πάλαι γεγενημένων μετέρων ανδρῶν καὶ τον πόλεμον τον ἐν ταῖς ἀρετσῖς, ταις ἀνδραγαθίαις ταις ηρωσι προςηκούσαις, ου φεύσομαι

περὶ της κορινθον, νον Σίσυφον μεν μνῶν δηλονότε πυκνότατον παλάμαις, ἀντὶ τοὐν t. Eoo comma est a Vrat. D. a Supplevi ex eodem Vrat. D.

334쪽

ων δέ τις πηνωρ Πολυείδου μά--ς υιος, Ἀφνειός τ' ἀγαθός, Κορινθόθι οικία ναίων. γε rem καί ποτε τὰ δὲ ora τι του κατὰ τ δε τουτέστι καὶ κατα το ἔτερον μέρος,

ἡγουν καὶ κατὰ τον πόλεμον δὲ προ των τειχῶν του 'Lλίου αὐτὸ, τοι πάλαι δοξαν ἔλορίνθιοι ἐκ σμφότερα τα μέρη των πελεμίων εὐωχύ τέμνειν τΩος, αντι του χειντο ξοροπι οἱ μεν οἱ περὶ τον Εὐηνορα δυλονότι συν τ γενει του Ἀτρέως του προς--σιλεῖ αὐτψ, δηλονόσι του Ἀτρει, τουτέστι σου τοῖς παισὶ του Ἀτρέως - Ἀγαμέμνονι καιτ co Μενελάου, την κλίνην κομίζοντες, ἀντὶ του ζητοὐντες κομίσασθαι ο δε που οι περὶ τον Γλαυκον, ἀπείργοντες, τουτέστι κωλύοντες πάμπαν ἐκ τῆς Αυκίας γαρ τον ὐκ- ελθόντα σύμμαχον τοῖς ρωσὶν τρεμον ν Ελληνες τούτοις μεν, ἡγουν τοις Αυκίοις, πετο, τουτέστι διηγεῖτο φιλοτιμούμενος ἐν τῆ πόλει της Πειρηνης της πηγυς, Oo εν ῆ Κορίνθον Iναι την βασιλ-- του σφετέρου πατρος, ἀντὶ του σου δου, γουντου αυτου πάππου, τουτέστι του Βελλεροφόντου, καὶ μεγάλην κληρονομίαν καὶ μέγαρον, ἡτοι οἰκίαν, καθέδραν. ρ Ἀστυ Πειρηνης λέγει την Κόρινθον πό τινος γυναικος οὐ- τω καλουμένης η του Προίτου νυν ερασθεῖσα ελ εροφόντου ς οὐκ ἔσχεν αυτον πειδόμενον, κατεφεύσατο αὐτου προ τον διον ανδρα Προῖτον. καὶ δ προ τον της υ- κως βασιλέα κηδεστην οντα αὐrου 'Iόβατον ἀποστέλλει n αυτο τεθνηξόμενον 'IUα- τος ob εκπεμπε αὐτον κατα της πιμαιρας, υπ' αὐτῆς νομίζων αὐτον διαφθαρησεσθαι. Βελλιροφόντης ὁ θέλων μετὰ του Πηγασου ἴππου τον προς την Φαιραν ἐργάσασθαι πολεμον, ἐπεὶ πολλἀ παθων ova sόςτ' ἡ αὐτὸν ποτάξαι καδ' ὐπνους Iδε την ζάθηνῶν ἐγ χειρίζουσαν αὐτου χαλινον, καὶ ἀναστὰς παρ ιυρε το ναρ. θεν χαλινωσας τὸν Πηγασον καὶ καταπολεμησας ἐμαιραν ἔλαβεν αδλον τὸν δυνατέρα οὐ 'Dράτου, φ ης επεν Ἱππόλπον τον του Γλαυκου πατερα Rec.

αμα τοι Ἀτρείδαις βούλοντο την πιένην ἀνακομίσασθαι ἁρπασθεῖσαν no πιεζάνδρου τού 'Iλιωτου ir δὲ πηνωρ Κορίνθιος ην, κα ομηρός φησιW'μ δε τις υχηνωρ Πολυείδου μάντιος υἱός, Ἀφνειός τ' αγαθός τε Κορινθόθι οἰκία ναίων. Veiasa. O δ απὰ πάμπ αν εἴργοντες θ ο δε ἀπεκωλυον καὶ ανθίσταντο παντε λως- περὶ τον λαυκοπι λέγεσσι δὲ καὶ υσος κορίνθιος. πῶς δε κορίνθιος οτι τογενος ἐξ ἀσης Ἐλληνικὸν σχε καὶ ω τῆς Κορίνθου ὁ Γλαῖκος. πῶς δέ ὁ γαρ Γλαυκος γίνεται του Ἱππολόρου του Βελλεροφόντου του Γλαυκου του Σισύφου του Αἰόλου του ' πιληνος του σι . βούλεται - δεῖξαι, τι οἱ παρ' Eλλησιν ἄρεστοι καὶ οι παρα ωσιν ἔξοχοι κατὰ το ἀληθες ορίνθιοι ἐτύπανον πως δε- Γλαυκος γέγονε μιος; οτι ὁ Βελλεροφόντης πεμφθεὶς εἰς υκίαν Κορίνθιος ἀπὸ του Προίτου, - ὀφείλων ἐπιβουλευθηναι δια την ἐπεφευσμένην 3 μοιχείαν παρα της γυναικός, ἡρίστευσέ τε τὰ μέγιστα καὶ τον προςδοκωμενον αυτο σεσθαι φονεα τον βασιλέα των Λυκα , τὸν πεν--δερόν του Προίτου, καὶ αυτὸς πενθερὸν ἔσκε γαμησας ἐν αὐτού θυγατέρα Ἀντίκμαν:

335쪽

ἐξ o Aoκίαν Οἰκουντος - βαςιλέως υἱος γέγονεν Ιππόλοχος, ο Γλαυκος. υτος αρακορίνθιος γέγονε λαυκος το γένος. νομα δ το υκίων βασιλήγόρατος. καὶ ' η- ρος τούτοις μαρτυρri Ἀλλ' ore δη γίγνωσκε δεο γόνον ηυν ἐόντα. οὐ μόνον ἡ του Et χηνορος ανδρεία του συστρατεὶ σαντος το Ἀτρείδαις δια την 'Eλένην, αλλὰ καὶ η του λαύκου, ς ἀντεστράτευε καὶ ἀνθίστατο αὐτοῖς. Vet. 83. 'E Αυκίας ς ὁ δε σύνδεσμος ἀντὶ του γαρ κεῖται, o ἔστιν ἐτρόμεον γαρ ι Kλληνες τον Aύκιον Γλαυκον Vet. 85. οῖσι ἐν ἐξεύχετο παρα τοι Πωσὶ, φησὶν, ηπει καὶ διηγεῖτο, τι ἐν του της Πειρηνης ἄστει τῆ Κορίνθω του πατρος αυτου ἔχει την ἀπην καὶ το γένος καὶ την βασιλείαν καὶ την περιουσίαν. ρ και τοι τοι Aυκίοις υχει καὶ διηγεῖτο η τοις Tρωσω ἀπωχυκίων δε τους Πωας δε νοεῖν. Vet.

Σφετέρου ab πατρός αντὶ του προγόνου. o γαρ ο πατηρ αυτο ' πάλπος ἀπεμονίαν θεν εἰς κόρινδον, αλλ' o πρόγονος αυτου Σίσυφος Vet. 69. D τας φιωδεος 2 ςrις της οργόνος της φιωδους λεγομενης εἶναι τον υἱὸν Πηγασον, ππον ὁντα πτερωτόν, θέλων πο ῖξαι του χαλινο, αληθῶς πλειστα --δε καὶ πέστη παρὰ τοῖς κρουνοῖς καὶ ρεύμασι της Πειρηνης, λέγει δὲ ν Κορίνθω,

προ του κομίσαι αυτ την Ἀθηναν χρυσόδετον καλινον παραστασαν καθεύδοντι. -υν εἶδεν ναρ, τουτο διαναστὰς εκ ου πνου δι' εργων ευρεν. Ἀλλως λτις πρόγονος

αυτο καὶ προς πατρος ων πάππος λέγει δε τον Βελλεροφόντην. τι δὲ της Γοργόνος ἀποτμηθείσης την κεφαλ. πο ου Περσέως νεδόθη ὁ Πηγασος Ἀπος, καὶ 'πισωδος υμ ρτυρεῖν ora δη κεφαλην Περσεύς ἀπεδειροτόμησεν 'Eξέθορε ρυσάωρ τε μέγας καὶ Πηγασος Ἀπος. Vet.' ο νας φιώδεος ος, γουν O Βελλεροφόντης, πάλαι τον Πηγασον Ἀπον τονυιον της Γοργόνος της φιωδους, τουτέστι της ὁμοίωσίν τινα φεως ἐχούσης, ποδων ζευξαι ἀντὶ του παγαγειν, του χαλιν υποτάξαι, οὐτω πολλὰ παθεν επι τοις εὐμασι της Πειρηνης, δηλονότι της ἐν Κορίνθου πηγης, ως ἐνεγκοῶσα ἔδωκεν αυτ et παρθένος Ἀθηνῶ χαλινον χρυσάμπυκα, αντι του χρυσα φάλαρα εχοντα, ἐν πνου δηλονότι ἐπάγεται γάρ α νείρου δ' αυτίκα ν παρ, τουτέστιν ν δ η δόσις αὐτίκα κ του ονείρου

ἐν το σανερο ἐφώνησε δνη Ἀθηνῶ το Βελλεροφόντ' ἐν του πνου δηλονότι καθεύδεις,

ἡγουν υπνώττεις, ω Αἰολίδη βασιλευ τουτέστιν απόγον του Αἰόλου αγε δέχου τόδε τοφίλτρον το - ππων, τουν τ φάρμακον τὸ πραῖντι- των Ἀπων, καὶ τ πατρὶ τοσου του Ποσειδῶνι του δαμαστικε των Ἀπων, γουν του ἱππικω, δεῖξον αυτο, δύων συνοταῖρον περιφανη, υτρατη Bec. si gευξαι ποθέων κα δενο ς πολλὰ επαθε χαλινωσαι καὶ ζευξαι τον Πη-

336쪽

γασον βουλόμεν' παρὰ τοι κρουνοῖς της Πειρηνης, o ora τῆ Πειρηνεν υἱος δὲ της Μεδούσης ὁ Πηγασος Vet.

93 Ιἔνεγκ' J ἔφερεν αυrφ του κοιμωμέν*. Gl. r. 94. 'Eξ ονείρου δ' αὐτίκα τοὐν εἶπεν καδε δοντι αυσο της Ἀθηνας ἐνηνοχυίας τον χαλινον ν ἔμελλε χαλινῶσαι τον Πυγασον. Iπε δὸ, φησὶ, παραστῶσα κατ' ἔναρ αυr η θεός κοιμ συ, βασιλευ, ς κατάγει το γένος ἀπὸ Αἰόλου; μη πρότερον δὲ οὐαταζευξαι, πρὶν μαντευσα δαε αυτ Πολύῖδον τωδύνασθαι τόνδε τον χαλινον αυτο Ποσειδῶνι παρασχεῖν. Vet. 97. A γε φίλτρον το ὁ ε rππειον φίλτρον τον χαλινόν φησιν, τι τούτου οἱ Ἀποι πείθονται πικρότερον δε τη μεταφορῆ ὁ δε νους ' γε ὁ Ουν δέχου τουτον τυν χαλινον, ὁ εστι πεισμα καὶ xlλτρου αἴτιος τοις Ἀποις, καὶ τ δαμάζοντι Ποσειδῶνι τοπατρί σου δύων ταύρον εὐθαλη και μεγαν ουτως ἐπίδειξον αυτόν. Vet. Φίλτρον ἱππειον λέγει τον χαλινον τον δια μακρον θος ςανεὶ προςφιλη τοι ἔπποις οντα, η τον ποθούμενον πω σου καὶ φιλούμενοπι ζητεις ναρ εὐρειν ἱππικον δεσμὸν κατα του Πηγάσου Beo.

93. καὶ Λαμαί o J το δαμαστικου Ἀπειος γαρ ὁ δεος η αμαιος λέγεται Ποσειδῶν ἐν Κορίνδο ἀπο της των ππων δαμάσεως ἀργῶντα δε νυν τον κδηλον τω μεγέθει πατρὶ δε του Ποσειδῶνι του με γαρ λόγου ὁ Βελλεροφόντης Γλαύκου ἐστι του Σισυφου, τη δε ἀληθείs Ποσειδῶνος, -περ φακλης Ἀμφιτρύωνος νυλλως ἐπιλαμβάνονταί τινες του ἐπιθέτου, ἐπειδη ταυρον εἶπε θύειν Ποσειδῶνι ἀργήεντα, περδηλοι λευκον του ' Oμηρου εἰποντος, τι χρη δύεινναύρους παμμέλανας νοσίχε'ονι κυανοχαίτη ἀλλα βοηθεῖται το ἀργῶντα ου γαρ λευκον η χροιῶ βουλεται λέγειν, ἀλλατον ἐκλάμποντα το μεγέθει καὶ ἐπιφανη ἐν di ἀγίλη Vet. 99. Πατρὶ δειξονδ οτιον ἀληθείον Βελλεροφόντης Ποσειδῶνος η υιος, δοκῶν εIναι Γλαύκου Bec. Ἀργόν J λιπαρόν. Gl. r. Hin κυαναιγὶς ἐν ρφνα ἀντὶ του μέλαιναν καὶ φοβερὸν αἰγίδα χουσα. αἰγὶς δ το πλον κνώσσοντι δε καθευδοντι. ὁ δε νοὼς τοσαυτα δοξεν ἐν του ονείρατι διαλέγεσθοι αἰτρο r. 'Aδηνῶν δύναιτο δ' ἄν τις ταυτα γεωδαι τῶν παρ' αὐτης αὐτ ρηθέντων κατ' οναρ οὐκ ἔστι δἐ αλλ' ἐκείνη μελτίων φειδοκη λαμβανομένη ἀποτου ποιητικο προςώπου. Vet. κυαναιγὶς ἐν ρφνα τοσαυτα δοξεν ειπεῖν αυτου ἐν νυκτὶ πνωττοντι η παρθένος, τουτέστιν η Ἀθηνῶ η κυαναιγις, γουν η μέλαιναν χουσα αἰγίδα ἀνεπηδησε δἐ ὁ Βελλεροφόντης γενόμενος δηλονότι εὐόρδο ποδί παρ' εαυτω δε κείμενον εὐρων τέρας, τοι θαυμα, τουτέστι τον χαλινον ουτω δαυμασίως φανέντα τον επιχώριον μάντιντον Πολύειδον τον υἱον του Κοιράνου ζητησας πεν ἀσμένως, γουν μετὰ περιχαρείας, καὶ ε δειξεν αντὶ του δηλωσεν αυr πῶσαν την τελευτην et Ουν την ἀπόβασιν του πρά-

X Ita scripsi vulgo ποιμασαι. 'ss. γ, 6. y Vrat. D. inde a κνωσσοντι Post vocem νους evi verba ταναιγὶς παρθένος, ut lemnia incommode interpositum. Deinde ad sensum complendum ait sicli illa δύναιτο δ' ἄν τις aura.

337쪽

νματος, πως τε ἐν τω σω τῆς δεας, μοι της Ἀθηνῶς, πνωσε κατα την νύκτα μετατην μαντείαν ἐκεινοπι ἐκεινος γὰρ ως εοικεν, ἔχρησεν αυτο μηχανουντι περὶ της κατασχέσεως του Πηγάσου ἀπελθεῖν καὶ καθευδησαι ἐκεῖ πως τε παρέσχεν αὐτο νον χαλινον τον δαμάζοντα τὰ φρονηματα των ππων αὐτη η παῖς του Aia το τω κεραυνο ς ἔγχει χρωμένου, γουν η Ἀθηνα ἐκίλευσε γὰρ αντον- μάντις πεισθηναι του ἐνυπνίου τι ἀειστα Reo.

1ost. Ἀνὰ δ' ἔπαλτ' ὀρθω ποδι λοιπον ὁ ποιητης ταὐτά φησιν - ανηλατο δὲ

ἐκ της κοίτης και εστ ασμενος, περιχαρης ων τέρας δε τον χαλινον εἶπεν, τι ναρ φανεὶς παρ φδη παρακείμενον δε εὐρῶν - χαλινον καὶ ἀναρπάσας αυτον προς τον

μάντιν λθεν υθέως τον ἐπιχώριον Vet. xo4 ἈσμενοςJ χαίρων Gl. r. Io5. Συναπτε το Κοιρανίδ* προς το μάντιν ὁ γὰρ Πολύειδος ουτος μάντις Κοιράνου υι- ν δ καὶ προὐπέθετο Βελλεροφόντη καταδαρθεῖν παρὰ του της 'Aθυνας βωμου, - ἐκεῖθεν σομένης αὐτου της οὐ ζητουμένου λύσεως. Bec. 1o6. ' Ω τ ανὰ βωμωJ πως, εἶπεν, επὶ το βωμο της Ἀθηνας ἐκαθεύδησεν ἐκτης του Πολυtδου προμαντείας καὶ συμβουλης - αὐτου συμβουλεύσαντος αὐτω διὰ μαντείας ἀγωνιῶντι περὶ της κατοχης του Ἀπου, και πως αὐτη Θεὸς αὐτο παρέσχετον χαλινον, η θυγάτηρ του πεικεραύνου Λιός ' δαμασίφρονα δε με χρυσον, ἔν' τον τίμιον, η τι διάχρυσος ην τῆ κατασκευῆ ὁ χαλινος, δαμάζοντα δε το φρονηματο ἄγριον των ππων καὶ μερα φρονεῖν ἀναγκάζοντα. καὶ αὐτος δε ὁ χρυσος δαμασαφρων, πεὶ ἱκανὸς πατησαι κοιρανίδαν, τον Κοιράνου παῖδα Πολύῖδον ἐλθὼν Ουν

προς - μάντιν δειξε και διεσαφηνισεν αὐτο την ὀλον πόδεσιν του πράγματος και κατάστασιν M.

io Aοιτάξατο εκοιμηθη. Gl. r. 11 o. Eπορε εχάρισεν. Gl. . iii Λαμασίφρονα λέγει ν πρόσθεν εἶπε χρυσάμπυκα χαλινον - τὰς φρένας των ππων δαμάζοντα καὶ εὐπειθεῖς εργαζόμενον. Rec. 'Eνυπνίου δε τάχιστα του Βελλεροφόντου δὲ τ ονα διηγησαμένου εἶπεν ὁ Πολύδδος ς τάχιστα καὶ ανυπερθέτως πείθεσθαι, το νυπνίου καὶ ταὐr αὐrg εἰπόντος του μάντεως, ῶς iis αν τον ταυρον δύη τω Ποσειδῶνι, τότε δη λιππικωτάτη Ἀθη

ἀντὶ του σφάζ', δύ' απὸ του παρακολουθοῖντος, τον κραταιὸν τους πόδας ταύρον τω Ποσειδῶνι του συνέχοντι την γην, ν καταπολυ σχυρου, κέλευσεν αὐτίκα ποιησαι τῆ'Aδην τε ἱππικῆ, γουν τῆ πολεμικῆ, ναόν. πληροῖ δε η δύναμις τῶν δεῶν κούφως, τουτεστιν ευχερῶς τυ κτίσιν, ἀντὶ του την πραξιν καὶ την παρ' ὁρκον, γουν τηνδ Supplevi a Vrat. D. Iliad. a 459.

338쪽

μη δεομένην βεβαιωσεως ροκων εἰς το μὴ πραχθηναι - ανδεπιστον δηλονότι υσαν καιαδύνατον, καὶ την παρὰ ἐλπίδα, τουτέστι καὶ ην οὐκ αν τις ἐλπίσαι ore πρῆξιν. θεοι καὶ τα νομιζόμενα δύνατα ρ4στα ποιουσι, περὶ αν τις καὶ δι' ορκου ἀπαγορεύσειεν - ου ota τε γενέσθαι ἔστι δε o παρ' ἐλπίδα καὶ το παρ' ὀρχον ταυτον τα γαραδύνατα καὶ ανέλπιστα Rec.

116. ελε δ δε θεῶν δύναμις καὶ τὰν παρ' ορκον ἐπιτελουσι δὲ και

παρέχουσιν οἱ θεοὶ και τὰ νομιζόμενα δύνατα, περι- αν τις και τὸν ελπίδα ἀπαγο-οεύσν Ἀλλως ora την ἐξ επιορκίας, D. καὶ εὐόρκως ἀπελπισθεισαν. η ἴτω δύναται δε δεος τελέσαι, και το μεθ' ἀρκου δύνατον νομιζόμενον εἰς περίκτησιν οἷονευχερές τουτ δε γνωμολογει, τι δη καὶ Βελλεροφόντης ὁ μέγα μηδόποτε ζευχθησε- σθαι - Πηγασον δι' ἐπιορκίας θέμενος δι' Ἀθηνῶς π ζυγον ποίησεν. 9 δ δε νους καὶ δη ἐκ τούτων ο γενναὰν Βελλεροφόντης μετὰ σπουδης λαβε τον χαλινον, καὶ τον πτερωτον Ἀπον Πηγασον ἐχαλίνωσε τούτο γαρ ἐστι το δείνων ἀμφι γενυσιν φάρμακον πρα τείνων ἀμφὶ γένυι πραυνοντα καὶ μερούντα - ἀντιφάρμακον ἰατρμκόν λεγε δε τον χαλινώ Vet. ario μέτρον πληροι γράφε, ου τελεῖ Mosc. B. 116. Ητοι καὶ ὁ καρτερός δ το τοι αντὶ του δη, γουν καὶ δ καὶ ο πυρὸς Βελλεροφόντης ὁρμαίνων, τοι προθυμούμενος, λαβεν Ἀπον πόπτερον, τουτέστετὸν Πηγασον, φάρμακον πραυ, ἀντὶ του πραῖντικον, γουν τον παρὰ της Ἀθηνῶς χαλινον, τείνων, ἀντὶ του ἐφαπλώσας, ἐπενεγκὼν ἀμφὶ τῆ γένυr, ἀντὶ του περὶ τῆ γένυLτο-έστιν ἐπὶ το στόματι αυτου δηλονότι ἀναβὰς δ ευδυς ἐπ' Dro τπαιζεν ἐνόπλιον

παιδιὰν χαλκωθεὶς, τοι ὁπλισάμενος κραταιος κοινὸν, κρατερος ποιητικο τ αυτο, και κατὰ μετάθεσιν του ρ καρτερός. Συν ἐκείνο δε ητο τω Πηγάσο ποτε ἐφόνευσε καὶ τον στρατον τον γυναικειον των Ἀμωζόνων τον τοξότην, βάλλων αντον, τουτέστι βολαῖς πιτιθεμενος αυτω ἄνωθεν ἀπ των κοιλωμάτων της αἰθερος της πρας, ἀντὶ τουτου ἀέρος του πρου του ρημον, γουν φ -ου διατρίβει πτηνὰ διὰ την φυκρότητα, καὶ την λίμαιραν την πνέουσαν πυρ καὶ τους Σολύμους εδνος δε ησαν οἱ Σόλυμοι μεταξ Λυκίας καὶ Παμφυλίας πολεμικώτατον. Rec.

223. αλκωθείς J τοι χαλκουν περιθέμενος δώρακα, Ἀπλα υς χαλκα. Vet. παιξενδ τοι ἐπειρῶτο, γυμνάζετο εὐκόλως, ωςπερ παιδιῶς τρόποπι η ἐπετέρπετο ' η ἐνόπλιον σησιν ἐποιεῖτο - συν τοῖς ὁπλοις υτερῶς ἐμάχετο Vet. 124. Συν δ' ἐκεέν ωJ μετὰ δε o ιππου- η συν αὐτ ποτε καὶ τον στρατον των Ἀμαζόνων τον ἐκ του ἀερος του ρημου καὶ των προτατων τόπων τῶν Τπερβορέων ἐνίκησεν. s τοι τῶν εν Σκυθία Vet. ia5. ἰθέρος ψυχραςJ της ν Σκυθίον κρυώδης γαρ καὶ δυαείμερος μετέω ρει γὰρ ἄν ἀνήρει και νίκα Vet. Αἰθέρος Iπε θηλυκῶς ὁ ποιητης ψυχρας δε πεὶ καὶ ὁ ηρ αἰδη λέγεται, φυχρότερον δε το βόρειον μέρος, ενδα οἰκουσιν, Ἀμαζόνες Ἀρημου δε διὰ το του αίρος

X Sic Urat. D. Vulgo πληροῖ.

339쪽

κενόκ. λθει , ς συν το Πηγάσου τὰς ἀπο ου GUορέου κλίματος Ἀμαζόνας καιτους Σολύμους ἔθιος απώλεσεν. Roc. a 26. καὶ λίμαιραν πῖ πνέοισαν δ ἐνίκησε δὲ συν αὐτο καὶ την πυρίπνουν Σίμαιραν καὶ τους Σολυμους ἀνεῖλε. Σόλυμοι ὁ ἔθνος προς τῆ υκία, μεταξυ υ-κίας καὶ Παμφυλίας, πολεμικώτατον. εἶπε δε ταυτα καὶ Oμηρος - περὶ του πιε- ροφόντου Vet. 13o. ιασωπάσομαι οἱ μόρον ἐγώ 3 J τουτέστι τον θάνατον αυτο σιγησο

το κατὰ την τελευτην εκβεβηκος αυτω κακόπι λεγεται γαρ, τι ἀναπτηναι βουληθεὶς, τω Πηγάσω κούφως παρακινδυνεύσας, κατὰ βούλησιν του ιος οἰστρωθέντος του Πηγάσου εκπίπτει καὶ χωλουται, καὶ πλανῶται κατὰ το Ἀλητον χωλος, 'Oμηρός φησιν 'mo ὁ καππεδίον το Ἀλητον ora ἀλαro 'Dν θυμον κατέδων.*Mλλως. καταβαλὼν γὰρ τον Βελλεροφόντην ὁ Πηγασος ἀπενόστησεν εἶς τον Ουρανον, τουτον δε- ουράνιαι φάτναι του Λιος πεδεξαντο κατηστερίσδη β γάρ. καὶ Ἀρα-- τος x μέμνηται, τι εἰσι φάτναι ἐν συρανον καὶ νοι καλούμενοι αστέρες Vot. το διασιγάσομαι εἶπε διὰ το συμβὰν αυτω ν τῆ τελευς κακόν. οὐ γὰρ ἄξιον πολ λους καὶ μεγάλους παίνους υπὸ αὐτου διαντα καὶ των συμβάντων αὐτου μνησθη - ναι κακων φασὶ γὰρ, ς βουληθεὶς πρου πανον ἀναπτηνα συνοψ Πρηγάσω ἐξοιστρω- δεντος του ιππ- παρὰ οὐ Λιος πίπτει καὶ χωλουται, κατὰ δέ τινας καὶ τυφλουται, καὶ κπλανῶται κατὰ δωληων χωλός φησὶ δε καὶ ' μηρος ' περ αυτοὐ μοι ὁ καππεδων το Ἀληων-Iος ἀλατω' 'ον δυμον κατέδωω, πάτον ἄνδρωπων ἀλεείνων. -ασι σομαι, πυν σιγήσω τον θάνατον αυτοὐ του Βελλεροφόντου δηλονότι τουτοδέ φησιν, ἐπεὶ δ-τυχες αυτ το τέλος γένετο πεσόντι ἄπο του Ἀπου καὶ χωλωδέντε. τόνδε, γουν τοὐμπον, αι φάτναι του -- αἱ ἀσαῖαι δόξαντο ἐν οὐρανου ἄστρα γὰρ λέγουσιν Iναι ἐν πανουργηθεν φάτναι καλούμενα καὶ δνοιι εμε δὲ χρη ἱέντα, ηγουν βάλλοντα ρόμβον, ἀντι του βολην ἀκόντων εὐθεῖαν, οὐκ εξω του σκοποῖ ἐρείδειν ταπλείω βελ διὰ των χειρῶν συμβολικος ὁ λόγος ἀντὶ του - δἐ χρη προς κουσαν ποιο

μενον την ρμην των λόγων, τουτεστι διὰ το κατὰ το πρω eoν ποιεισδαι ἐν ὁρμην λόγων οὐκ ἔξω της προςηκούσης ποδέσεως ποιεῖσθαι τους πλείστους λόγους Bec.

133. με δ' ε υδὼν ἀκόντων έντα ρόμβον αλλ' o μέν φησεν ουτως εμεδ ο χρη παρὰ σκοπὸν τὰ βέλη μου τὼ πολλὰ ναις χερσὶν πυρῶς χειν, αλλ οξύν τινα τον ἀκοντισμον αὐτῶν ποιεῖσθαι. τ δε ξης ἐμὲ δε ιέντα πολλὰ παρὰ σκοπον βέληου χρη ρόμβον, τουτέστι ρίφιν καὶ ὁρμην ποιεῖσθαι λέγει δε δτι υ χρη περιττολογεῖν περιέλλων και ἐκτραπηναι του προκειμένου bo δε ἀαόντων ρόμβον την δίνησιν καὶ

δ Vrat. D. μηχανικώτατον, πνρ καχομιν . . . Lacuna est septem interarum. Iliad.

340쪽

την βολην των κοττίων λέγει, τροπικῶς δὲ τῶν ἐγκωμιαστικων λόγων, ς καὶ ἐν ἄλλοις - Πολλά μοι υ ἀγκῶνος κέα βέλη ἔνδον ἐντὶ φαρέτρας ἀλληγορικως υν φησιν, τι υ χρη με περ ἄλλων σκοπῶν ἡ πολυλογοῖν ἐάσαντα τον προκείμενον ἔπαινον ἀφέμενος γαρ του νικηφορο εἰς τα πάτρια ἀναδραμών, πλείονι τῶν παρεκβάσει καχρηται - δῶ καὶ ἐπιοτρέφει αὐτόν. Vet. Ἐμὸ δ ευδον τὰ ἐν του Βελλεροφόντου re του Πηγάσου ουτως ἔσχεν ἐμὲ δὲ ἱέντα ευδυν ρόμβον ἀκοντων, ἡγουν σκοπον θέμενον ἐπαιδεῖν Ξενοφωννα ου κρη κρατύνειν τὰ πολλὰ βέλη ἐν ταῖν χεροῖν παρὰ σκοπον, γουν ου δεῖ παρεκβάσει πολλῆ χρῆσθαι καὶ τους πλείους τῶν ἐπαίνων εἰς ἐτέρους ἀναλίσκειν. Bec. Εὐθύν εὐκολον Ἀκόν ων κονταρίων. εντα I τοξεύοντα 'Pόμβον πέμψιν. Gl. r. mμβος η κοινως στρουμβα, τις καὶ βέμβιξ γ λέγεται καὶ στρόμβος, αφ' υ καὶ το στρομβηδόν. ἐνταυδα δε ρόμβον λέγει αντι του στρόμβησιν, λέγει δε υτ την βο- λην των ἀκοντων διὰ το μετὰ δινησεως αὐτην γίνεσθαι. Reo. 135. Κρατύνει si πέμπειν, ερείδειν. Gl. r. 136. Μοίσαισι γαρ ἀγλαοθρονοις ἔχων ου - λθον, φησὶ δι' ἄλλο τι, ἀλλὰ ταις Μούσαις ἐπίκουρος καὶ πηρέτης, νήτους Κορινθίους τούτους τους ἀπ της σατρίας της 'Oλιγαιθίδος καλουμένης οντας ἐπαινἔσω και τὰ πρυδεντα n αυτῶν να- Ισδμο και ν τῆ Νεμέα οἱ γὰρ περὶ τον Σενοφῶντα τουτον τον επαινουμενον λιγαιθίδαι καλουνται κατὰ φατρίαν, ς ἀνέκαθεν οντες a 'Oλιγαίδου τινος αρχαίου Vet. Μοίσαις γὰρ ἀγλαοθρόνοις ταῖς Μούσαις γὰρ ταις ἐπὶ λαμπρῶν δρονων ἱδρυμέναις, γουν ταῖς τιμίαις καὶ ἐνδόξετάξει τεταγμέναις taων, τοι πείκων, πηρετῶν, λθον ἐπίκουρος, αντι του μνητης τοις 'Oλιγαιθίδαις, τουτέστι τῆ φατρίψοῦ του μνοφῶντος, ἀντὶ του τοι Κορινθίοις, διὰ τὰ εν ' δμ αυτῶν ἔργα καὶ διὰ τὰ εὐμ-μέα ἐν βραχε δε λόγω ποιησω φανερὰ μου πολλὰ, καὶ Oρκος ἔσται μοι επὶ τούτοις αληθης. ἐξηκοντάκις γὰρ ἀμφοτέρωθεν, γουν ἀπο της 'μδμοὐ και της Νεμέας, βοὴ

κηρυκος αγαδου, κατὰ το κηρύττειν δηλονότι, δύφωνος ἀνεκηρυξεν, αὐτους δηλονότι. ηδύγλωσσον δε λέγει την βοην ου διὰ το μμελες αυτης, αλλὰ διὰ το τερπνην παρέχειν την ἀνακήρυξιν τοις ἀνακηρυττομένοις. τὰ δε ἔργα αυτῶν τὰ ἐν 'Oλυμπίον, τουτεστιν αι νῖκαι δε αὐτῶν- εν ολυμπίε δοκοῖσιν δη πρότερον εἰρησδας ἔφη γὰρ αὐτους ἐν τ' ἀπη τρις επικηκέναι νον λυμπία καὶ τὰ ἐσόμενα, γουν καὶ τὰς σομένας αὐτοῖς νίωας τότε in ετ εσονται δηλο τι, φαίην σαφῶς νυν δ' εν ἐλπίσιν χω o τέλος της νίκης αὐτῶν μως ἐν το εο Rec. Eκων δ ποτασσόμενος. Gl. r.

SEARCH

MENU NAVIGATION