장음표시 사용
351쪽
των Πυθίων ἀγω ἐτέθη με πρότερος των 'Iσθμίων ποώλοῖς ἔτεσιν, ἡ δὲ tτέα
τοιαύτη μυδολογεῖται, περὶ αὐτων. ητ γαρ Ἀοίου του οὐρανο και ης, καὶ Φοίβης της Κρόνου, - ο ευ ἐμίγη ορτυγι εἰκασθεὶς, εγκυος γενομένη δινεν ἐπὶ του στηρος της Ἀττικης τίκτει τε Ἀρτεμιν καὶ Φοῖβον ἐν se νησο τῆ πρότερον χρ- τυγίη καλουμένν η μεν ουν Ἀρτεμις αὐξηθεῖσα ηλθεν εἰς κρητην, καὶ το ικτύνιονορος καπέσχεο Ἀπόλ ων δε ἐν Αυκίον τ δε μητρι την Ληλον απένειμαν. ρκεται τοίνυν εις ελφους Ἀπόλλων, Πυθῶνι τας μου νέμων ' μης δε χελυν εὐρων τετράχορδον λίνα ἀντιχορδῶν ἐνημμενην, πειδ οὐπω των νεύρων η χρησις εύρητο, καὶ λοπτὰς του Ἀπόλλωνος μοῖς κλέπτων, ἀντὶ της κλοπης την χέλυν δίδωσι του Ἀπόλλωνι λα- βων παρ' αὐτο το κηρύκειον. πτώφθογγον ὁ αυτην ἐποίησεν, ἁρμοσάμενος προς τηντο Πανος σύριγγα, ου του Ἐρμου και Πηνελόπης, αλλὰ του ιὸς καὶ Θύμβρεως - τάκα επτὰ φθόγγοις αὐτην κέρασε διὰ et αυτὸν πταμηνιαων γεγενῆσθαι δοκεῖ ἐουσος τὰ λίνα ἐξελῶν τοι νεύροις εντεῖναι την λύραν ὁδεν καὶ λέγεται Aiso θρηκα ναι. μαδ δε καὶ την μαντικην τεχνην υπὸ του Πανός ουτος γαρ τοῖς Ἀρκάσι δεμιστεύει πῶσιν πιμελῶς εἶτα μεται ἐπὶ το μαντεῖον, ἐν Ἀρωr μ εχρησμοδησεν, εἶτα Θέμις Πυθῶνος δε τότε κυριεύσαντος του προφητικο τρίποδος, εν ο πρῶτος Αιόνυσος ἐθεμίστευσε, και ἀποκτείνας τον φιν τον Πυθῶνα γωνίζεται τον Πυθικον αγῶνα κατὰ ἐβδόμην μέραπι πεῖραν μὲν, ὁτι ἀπεπειράθη της κατὰ o θηρίον μάκης. Ιαμβον δε διὰ την λοιδορίαν την γενομένην αὐτο προ της μάχης λέγεται γαρ ἰαμβί- ζειν ωλοιδορε- δάκτυλον δε απὸ ιονυσου, ὁτι πρῶτος ουτος δοκε απὸ του τρίποδος θεμιστεῖσαι κρητικὸν δε απὸ ιός μητρῶον δὲ, ὁτι Γης ἐστι το μαντειοπι σύριγμα δὲ διὰ τον του δφεως συριγμόν. γ ἴτω μεν ουν κατέστη πρῶτον ὁ των Πυθίων ἀγων. μετὰ δε ταῖσα Κρίσσης κτισθείσης ἐπὶ τ στενὸν της εἰς Λελφοὐς ἀγούσης δοῖ, και πολλα τῶν κρισσαίων εργαζομένων ἐπι τους Ελληνας καὶ ἀποσυλούντων του ἐπὶ τὸ χρηστηριον βαδίζοντας, ο Ἀμφικτύονες ἐλθόντες εἰς την κρωσαν μετὰ τῶν αλίλων συμμάχων καὶ κύριοι αυτῶν γενόμενοι -ηκαν τερον αγῶνα, ἐν vi καὶ αὐληταὶ γωνα σαντο οἷ δε τον γυμνικὸν αγῶνα νικησαντές εἰσιν οἷδε, τε Ἀπόλλων θηκε Πύθια, ἐνιψ o Πυθῶνος ἀγῶνι Κάστωρ στάδιον, πυξ Πολυδεύκης, δολαὸν κάλατς, ὁπλίτην Ζητης, δίσκον Πηλεὴς, πάλην ελαμών, παγκράτιον Ἐρακλης ζ ους του φυτ της δάφνης
ἐστεφάνωσεν. An θυμβριδος CL nos de neu Pind. III, . . M.
352쪽
M Aλλως. πυλαγρος ὁ Θεσσαλος καταπολεμη νας Κιρραίους ἀυκτησατο τον αγω- να του θεοὐ ' o M Κιρραῖοι λοστρι,κ ἐφόδον χρώμενοι ἐφόνευον του παραβάλλοντας εἰς τὰ του δεου ἄλση περιεγένε rora αυτῶν ἐπὶ ἄρχοντος Αθηνησι ἐν 2ὶμωνίδου -- τοῖς δὲ Γυλίδα. οἱ μὲν - Νιρραῖοι εἰς την παρακειμένην - Παρνασ- ίρφιν,ορος οὐταν καλούμενον ἀπέφυγον, σοι καὶ περιλειενδέντες ἐτύπανον. καταλιπὼν δὲ Ευρύλοχος ἐνίους των Θεσσαλῶν μετὰ Ἱππίου του στρατηγου, τε τους πολοίπους χειρωσασθαι, χετο ἀνακτησόμενος το αγῶνα, και η τουτον χρημανίτην μόνον θετο. μετὰ δε χρόνον ξαετη καταγωνισαμένων των μετὰ Ου 'μπίου τους πολελειμμένους των κιρραίων, ἐπὶ μεν Ἀθηνησιν ἄρχοντος αμασίου, ἐν δε ελφοῖς Λωδωρου στερον καὶ στεφανίτην δεντο κατορθώσαντες. τον δε υρυλοκον νέον ἐκάλουν Ἀκιλλέα - Ευφορίων στορεῖ 'οπλοτέρου τ' Ἀχιληος ἀκουομεν υρυλοχοιδε Λελφίδες ο π καλον Ῥητον ἀντεβόησαν κρῖσαν πορθησαντι, υκωρέος οἰκία Φοίβου. 3 μόνων δε κιθαρoεῶν αγωνιζομένων τοπαλαιον ἐποίησεν ὁ Ευρύχνος καὶ τα τερα παρ- χειν ἀγωνίσματα. 3 Ἀλλως Tὰ Πύθια ἐτέθη, ως μέν τινες ἐπὶ τν δράκοντι, ν φύλακα οντα του ἐν Λελφοῖς μαντείου ὁ Ἀπόλλων κτεινεν ἐκληδη δε ὁ ἀγων ἀπο ου τόπου - τω δε τό- πω ν τ ονομα Πυθώ τοι no του του σοιτῶντας επὶ το μαντεῖον του δεο πυνθάνεσθαι η δια o σαπηναι το δηριον αυτόθι ἀναιρεθέν. πύδεσθαι γαρ ἐστι το σήπεσθαι, - παρ' 'Oμπο - Αεύκ' oστέα πυδετα ομβρου καδαρδεὶς δε ὁ 'AnόMλων τον της Μακοντοκτονίας φόνον ἐν κρητε παρὰ ρυσοθέμιδι ἐκεῖθεν λθεν ἐπι τὰ ωὶσσαλικὰ τέμπη, ενθεν μετεκομίσατο την δάφνην μέχρι δε πολλο η εἰς τους των νικώντων στεφάνους χωρουσα δάφνη εντευθεν ἐκομ ζετο πω παιδος ἀμφιδαλους. τελεῖτο δε ὁ ἀγων καταρχὰς μεν διὰ ἐνναετηρίδος, μετέστη δε εις πενταετηρίδα δια το τὰς Παρνα- σίδας νύμφας Ἀπόλλωνι κτείναντε τὸ θηρίον τὰς ἐν ταῖς χερσὶν ὀπώρας προς-εγκεῖν δῶρα κτισαν δε τον ἀγῶνα οἱ Ἀμφικτύονες Εὐρυλόχου του Θεσσαλου θέντος αυτόν. I 'Aλλως To Πυθικον ἀγῶνα δ ηκεν Eυρύλοχος ὁ Θεσσαλος - τοις Ἀμφικτύοσι τους Κιρραίους καταπολεμησας -ούς τινας ντας καὶ βιαζομένους τους περιοίκους, ἐπὶ ἄρχοντος ελφοῖς με Πυλίδα, Ἀθηνησο δε Σίμωνος ' καὶ νικησας θετο χρηματικὸν ε ἀγῶνα χρημασι γὰρ μόνοις τους νικησαντας τίμων, ουπω στεφάνου δντος ἔδετ δε ἀγῶνα κοθαροδικὸν ςπερ καὶ πρότερον, προ θηκε δε αὐλητ καὶ αυλι ρδόν καὶ του τῶν Ἀμφικτυόνων στρατεύματος ἀναχωρησαντος λίγοι περιελείφθησαν, ὼςτε την κίρσιν διαπορδησαι - γειτο δὲ τῶν περιλ ιν λέντων Ἱππίας ὁ Θεσσαλός. καὶ ε τε 'ἔκτο μετὰ την της Xψρας λωσιν ἀνεκηρυξαν του δεο τον σrεφανίτην, ἐπὶ Aιοδώρου ἐν ἄρχοντος ελφοῖς, Ἀδπνησι δε υμάσιδος 'ν ἀντίκειται δε Ἀκ μεσημβρίας
h mp. 4 , In fastis Simon solet scribi ut infra. Olymp. 8, 3 Ceterum hic et supra pro Λεμοῖς in libris est ηas. 3 Ultanta adieci emoti ubi tarnei est πορθησαν. correxi πιεβ ησαν pro Vulgato ἀνεβόησαν Gott. ἀνιMγωνισαν. In ultinio argumento eadem vulgo erant, et legebatur πορθησαντι in1 delevi cum Goti κρῖσαν ipse adclidi. η Odyss. - 161.1 Qui supra Simonides Hoc est χρηματιτην. ' Qui supra et vulgo Damasias.
353쪽
το ρει του Παρνασον κιρραῖον αεδίον αὶ ρος, ο Κίρφιν καλουσιν, μὴ μέσος Πλεῖστος νομαζομενος φέρεται ποταμός aere οτι πύλοχος ὁ Θεσσαλος οὐ κιρραί- ους ἐπόρθησε, μαρτυρεῖ aere Evφορίω 'Oπλοτέρου τ' ' Δηος ἀκούομεν πυλόχοιο.
πιστροφη και αντίστροφος Ἀώλων ἐστὶ si re σύγκειται ἐκ διμέτρου τροχαίου ἀκατάληκτον. ὁ β πενθημιμερὸς δακτυλικον καταληκτικον, - ομοιον - Μηνιν ἀειδε θεά. ο γ κτασαλαβον Σαπφικὸν . το πρωτον λον ε Σαπφου γέγραπται. εστι ὁ μονόμετρον προχα αν ἀκατάληκτον καὶ χοριαμβινόν. 3 T δ' Πινδαρικον ἐκ Σαπφικοὐ σύγκειται δὲ ἐκ τρυαειῆς συζυγίας καὶ χοριαμβικης και ' νικης π ελώσσογος καὶ συλλαβης. δ, ἀντισπαστικον δίμετρον περκαταληπτον του πρώτου ποδος της πρωτη συζυγέας διαφερούσης. To, συνθετον ἐκ τοὐ λεγομένου προς- οδιακου καὶ ἰαμβικης συζυγίας. Πινδαρικὸν ε Σαπφικοὐ διαφέρον ' του τετάρτου, τι ἐκεῖνο ἐν περκατάληκτον, τουτο δε καταληκτικον. τρο μῶκον τραμετρον καταληκτικόν T re πενθημιμερὸς δακτυλικον, μοιον το, Μηνιν ειδε θεά.T ι μοιον το ζ in πρ οδιακον παρὰ την ἰαμβικην συζυγίαν. ο ιν τροχα η διποδία - ἐστι μονόμε ρομ
βραχυκατάληκτον Gore. ἀκωτἄληκτον Ionicum hoc visum esse nonnullis, noli mirari. Nam haee mensura tua. alia ossi ex doctrina metricoriam potest Ionica esse. Tamen et alteriam τρυάῖκον διμ βραχυκ illorum hominum disciplinae accommodatum est.
354쪽
Ουτως πιβεβλησθαι κατὰ Ἀρτέμονα τον ἱστορικον, τε δ αυτ ὁ γέρων χρυσην πέσχετο κιδάραν. τὰ δε τοιαυτα περιερ ίας πεπλήρωται οἰκειοτατα γαρ Πυθίου ντος - αγῶνος τον θεον προστάτην οντα ἀνυμνεῖ νυλλως 'Iέρων ἄνωθεν Συρακούσιος εστι, την δὲ Κατάνην ἀνακτισας σμωνύμως του παρακειμένου ρε -τναν προςηγόρευσε,
καὶ Αἰτναῖον αυτον κατὰ Ους ἀγῶνας νικῶν ἀνεκηρυξεν μίκησε δὲ ὁ Πρων την μὲν εἰκοστην ἔκτην Πυθιάδα καὶ την ξῆς κέλητι, - δε εἰκοστην εννάτην αρματε, εἰς ν υποκείμενος ἐπίνικος τέτακται. ἔσχε δε ὁ Πρων ν των Συρακουσίων ἀπην μετὰ την Γέλωνος - ἀδε φου τελευτών αν εβδομηκοστο - πέμπτον 'Oλυμπιάδι στέφοντα δὲ δάφνη οἱ νικῶντες. 1. ρυσε φόρμιγξ δ τινες ρ ατην ποσχέσθαι φασὶ κιδάραν τον Πρω- τω Πινδαρν ὁι και ὁ ποιητἰὸς υπομιμνησκων αὐτον τυς επαγγελίας ἀπο της κιδάρας ερ- ξ - του προοιμίου. χρυσέα φόρμιγξ ἀντι - τιμία κιθάρα, AρυσηἈφροδίτη Ἀπολλωνος Po μάτην αυτ παρέρριπται ὁ Ἀπόλλωνος κτημα ειπεῖν την κιδ ραπι ἀντὶ γαρ της νῶν βοῶν κλοπῆς παρ' ' μου πρῶτος ἐκτήσατο τ οργανον. λῆ πολλωνος, δια o τον Ἀπόλλωνα προκατάρχειν του χορο των Μουσῶν. S. Σύνδικον συνωδὸν, ωνεὶ υκ εναντίον ὁ δὲ Ἀπολλώνιος συντροπον ἡκουσε τὸ σύνδικοπι δίκη γὰρ ὁ τρόπος. - κανυμ ος Ain τοι δίκη ἐστὶ δε- οι υλυμπον χουσιν. ora νους - χρυσῆ κιθάρα, και του Ἀπόλλωνος κτῆμα καὶ των μελανοπλοκάμων Μουσων συνωδὸν καὶ συντροπον, παρόσον - μἐν Muων ν κιθάρψ των δῶν προκαθηγει-
τα των Μουσῶν, αυται δε χορεύουσιν.
D ulla ογδοηκοστῆ Goti numeros exhibet πε. Retinui εβδομηκοστῆ latoribus repo satum nesselingio obse tis ad Diod XI, 38. etsciti ipse huic coniecturae non confidebat. Iliad.
355쪽
ταν ναρ αἱ δω παρὰ της κιθάρας εἶθ' υτως ἔπεται ὁ των χορευτων ρυθμός. hβάσις ὁ ρυθμος, παρὰ τυ βαίνειν εἰς τοι ρυθμ' τοις κρούουσι την γην τοῖς ποσίν.
ἀγλα- τυπάνεις αρχη κώνσευδεν δ αδνων ἡτοι ἀγλαιαν την κατὰ τας πανηγύρεις φησὶ, καθ' ην πάντες αννύμενοι τερπόμεθα, η , διάχυσιν καὶ Ουφροσύνην, ἡ ἀγλα- ως ἀρχὰν την ἀρχην καὶ τὰς προανακρουσεις. . 5. πείσονται δ' ἀοιδοί αοιδῶ τοι ἐν το καθόλου ia χορευται - κιθαρωδοὶ ναοιηται, ἡ ἐπὶ των Μουσῶν ο λόγος. ς γαρ φην, Απόλλων ἐν προκατάσει των Μουσῶ προς δὲ τὰ κρούματα ευρύθμως αἱ Μοῖσαι χορεύουσι σάμαω δε, τοις σημείοις, τοι συνδημασιν, ἡ τοῖς κελεύσμασιν ἀπο του σημηνα διὰ της προανα
7. Ἀμβολὰς τεύχης θ τὰς προαναφωνησεις κατασκευάζης. - και ' πος 'mo o φορμίζων ἀνεβάλλετο καλον ἀείδειν.
ελελιζομένα δε διακινουμεν η διακρουομένη. rara νους ' ης σου κιδάρα, κατακούει με η τῶν ποδῶν κρουσις, της εὐφροσύνης καὶ της διαχύσεως ἀρχη ουσα πείθονται δε καὶ αοιδοὶ τοι σοῖς συνδημασιν, . Orci τῶν προοιμίων τῶν γουμένων τῶν χορῶν τὰς προαναφωνησεις καὶ κρούσεις διακινουμένη κατασκευσζ c. s. Καὶ τον αἰχματὰν κεραυνόν κατὰ in ναντίον προηγαγεν. δε γαρ εἰπεῖν, αἰχμητο κεραυνοῖ πυρ. τ δε τοιουτον σχημα του λόγου και παρ' ' ηρω ira χασσάμενος πελεμίχθη πελεμιχθεὶς γὰρ ἀνεχωρησεν. 9. Ἀενάου πυρός το ἀενναον κυρίως επὶ τῶν δάτων Μεται, καταχρηστικῶς δε ὁ Πίνδαρος νυν καὶ επι τώ κεραυνο ταττε ἀντὶ του ασβεστον. σκάπτου δε - ρικῶς τ σκηπτρ''. 1o. ιος αἰετός P πάνυ γὰρ διετυπωσεν, ἔτι δη- ἀετος ἐπικαθημενος τῶ τοῖ - σκηπτρω καὶ κατακηλούμενος ταῖς μουσικαῖς δαῖς εἰς πνον κατάγεται, ἀμφοτέ- ρ ς χολώσας τὰς πτερυγας καὶ ταλαντευόμενος και ζυγοστατουμενος ἰςπερ διὰ την του σκηπτρου στενότητα, ωςτ αυτον με ἐξολισθαίνειν οὐ ψδν, tu' σφαλη τον βάσινυπάρκειν. δὲ Σαπφὼ επὶ του ἐναντίου ἐπὶ τῶν περιστερῶν -- ταις προς μεν γεντο θυμός, Πὰρ δ' tito τὰ πτερά . . .. δὲ νους ' καὶ τον ἰσχυρότατον καὶ πολεμικώτατον κεραυνον σβεννυεις του διαπαντ-οντος πυρός. ἀφυπνοῖ δε τῶν δονο συσπιθεὶς ἐπὶ του σκηπτρου του -- ὁ ἀετος τροταχεῖαν ἐαυτοὐ πτέρυγα ξυμφοτερων τῶν μερῶν χαλάσας, ὁ τῶν ὀρνέων βασιλεύς. 13. κελαινῶπιν δ' ἐπί οἱ νεφέλαν δ τοι κατ' αὐτης της νεφέλης τομίδετον ἔν σωματr-τερον ἀναπλάσεν την νεφέλην την μέλανας ἔχουσαν φθαλμους, η μελαίνουσαν τους φθαλμος νεφέλην- 'ALλως. κελαινῶπιν νεφέλαν τον ἐπίευσιν του ou. τῶν κρουματων. dyssos, iss a viail. 1 535 Inepte hoc fra e
'tum constituit Volser. p. 143. Vulgo crat ταῖσι et γένετο, quae correxi Priorem versum sic e
356쪽
υπνου φησὶν, αντὶ του πνον, παροσον ἀφεγγης ἐστι κατέχευας, φησὶν, ω κιθάρα. απαλον καὶ δὴ κλεῖθρον κατὰ των βλεφάρων. s. ἀντὶ του εἰς πνον καταφερόμενος υπο σου, ω κιθάρα, ὀ ἀετος αἰωρεῖται τον νῶτον ἐπὶ δάτερα ρέπων. 15. Ἀγκύλω κρατί τ' ἐπικεκαμμένη κεφαλῆ του ἀετου. υτ δε με διὰ δἐπικαμπὸς της ρινος αυτοῖ ἀπο μέρους το παν. - Ομηρος Ἀγκυλπεί ην - ἀετόν φησι. το δε λαῖστρον ἀντὶ του κλεῖθρον. 17. 'τγρὸν νωτον αἰωρε δε ἀντὶ του εἰς πνον ααταφερόμενος πο πού, ω κιδάρα, αιωρεῖται τον νωτον ἐπὶ θάτερα ρέπων. Ἀλλως. γρον νῶταπι τον ευδε χυτον πο της ἡδονης γραφικώτατα δε συνδιατιθέμενον τῆ δον η και δελγόμενον
13. 'Pιπαῖσι θ ταῖς βολαις λέγει δε τοla μέλεσιν ora νους ὁ ετος εἰς πνον τη δον καθελκόμενος το ευδιάχυτον αὐτο νῶτον ἐπαίρει, τοι σοῖς μελεσι δευθείς. 19. ια τίς Ἀρης J ὁ γαρ σχυρότατος Ἀρης την τραχυτάτην των δοράτων ἀκμην καταλιπών, τουτεστε τον πόλεμον, πραένει την καρδίαν ν της κιθάρας κηληματι. κώματι τω κοιμηματι, ν θέληματι. 3 21. Κηλα δεJ κατὰ συναίρεσιν τα κηληματα 'Oμηρος δε α τοξικα βέλη - α δ'επήχετο κηλα θεοῖο ' δυνατον δε ἀκούειν καὶ νυν τροπικωτερον βόλη τα δελκτικατης μουσικης πάθη. 9 Ἀλλως κηλα τα π της μουσικης θελγματα ὁ δε νους τὰ δὲ της μουσικης κηληματα καὶ των δεων θελγει τὰς φρενας παρὰ τῆ σοφία του Ἀπολ- λωνος καὶ των ἰοπλοκάμων Μουσῶν. 25. υσσα δε η πεφίληκε J Ουro εἶπεν, να ἔτοιμοι ωσιν οἱ κροαταὶ προς την ἀκρόασιν ὁ δε νους οσα δε μήτε κατὰ την η' μητε κατὰ την ἄπειρον δά-σσαν φιλεῖ ὁ Ζευς, αποστρέφονται την ,δην των Μουσων-
ρα ευθεῖαν οἶδεν, o Tυφωεύς Ἀφωε γαιαν μάσση. 3 ἀπο κοινο τ ἀτύζεται. αποστρέφεται, φησὶ, καὶ ὁ Τυφων υτο r. Ῥουσικην, ἡ ν τώ αρτάρ κείμενος, ὁ πολέμιος των θεῶν 31. Eκατοντακάρανος Loὐκ αριθμητικως, αλλ' αντὶ του πολυκεφαλος. To ποτε Κιλίκιον θρέψεν ον ποτε ον υφῶνα, φησὶν, δρεφε μεν το ἐν Κιλικί. πολυθραλητον σπήλαιον, νυν δε α της κύμης χθαι καὶ Σικελία τὰ δασέα αυτοῖ στήθη πιέζει Axλως ἐστασιάζεται ἡ περὶ του Τυφῶνος ἱστορία. o μεν γὰρ αὐτον ρει της Βοιωτίας inroκ-δὰ εφασαν, καὶ - εἰσιν αυτόδι πυρος ἀναδόσεις o δε ε Φρυγίον τεροι ὁ ἐν υδίος Ἀρτέμων δε τις στορικος πιθανώτερον λογοποιεῖ καθάπαξ γὰρ, φησι, παν-ρος ἔχον πυρος ἀναδόσεις en Tυφῶνι καίεται. εστ δε το πιδανον ἐξ αὐτης της του ὀνόματος στορίας πύφειν γὰρ το καίειν. ὁ δε Πίνδαρος φησι
357쪽
υποκεισδαι δ το ὁρεε καὶ αὐτόθι πυρος κρατηρας καὶ τους ἀναδιδομένους πρηστηρας. πολυωνυμον δἰ ἀντὶ του πολυδρύHητον διὰ το ἀνατραφηναι ἐν αὐτ τον τυφῶνα. 34. ω θ' υπὸρ Κύμας Κύμη νησος παρακειμένη τη Σικελία εστι δἐ και ἐτέρα των Αἰολέων. φαίνεται δὲ οὐχ η Κύμη πυρ ἀναδιδουσα, αλλ' η καλουμίη Προχύτη, ' ην καὶ Πιθηκούσας νομάζουσι. συμβαίνουσι γὰρ, αυτόθι κυμάτων ἐξαισίων
κινησεις και ἀνέμων σφοδροτατων ἐπίπνωαι, καὶ πρηστηρων ἐπιφάνεια και πυρος καταφλέξεις, - μυθολογεῖσθαι nOκεῖσθαι τον υφῶνα.
Ἀλιερκέες χ δαιJ ro αὶ τὰν αλα ρκος Σουσαι, η της ἄλος αυτης 'ερκος ουσαε, δια τεμ συπωρεῖν ἐπίπροσθεν φέρεσθαι τὰ κύματα. 36 κίων δ' ουρανία PQArrν το ρος, ην ουτως νόμασε δια το φος πο- στηριζουσαν τον οὐρανόν. ὁ δ νοὐς ἡ δε υρανία κέων συνέχει τον υφῶνα κατὰπῶσαν ραν του χιονιζομένη και της ξείας χιόνος τροφος ουσα, γουν v Arrνη. M. Πάνετες το πάνετες ἀμφίβολοπι τοι γαρ διαπαντος συνέχει - Ἀφῶνα η πιτνα καὶ δι' αἰῶνος, τ έρης συναπτέον οξείας χιόνος τι θηνα, ν ῆ, δι' ετους αε τιδηνουμένη καὶ τρέφουσα τὴν χιόνα. Hως ου καταπαντος, ure κατὰ πασαν-αν τους, εν εις υπερβολην αρη τον Δόγον, λέγων καὶ χειμωνι καὶ θέρει χιονίζεσθαι τυν Αἴτνην. 'Ἀλλως ὀξειαν την χιόνα φησὶν τοι παρὰ τρο πυκνότητα της καταφορας, παρὰ την ψυχρότητα, ον οἱ ἐφαπτόμενοι μοιόν τι πάπρυσι τοῖς κεντουμένοις ἀπλα- του δε πυρος, ἈπρOςΠελάστου η πολλου. 4 i. Ἀγνόταται ἐκ μυχῶν J ἁγνότατον το πυρ φησιν, τι ἄγνιστικόν ἐστιν η και παρὰ το Ho το αὐτόθι γιγνόμενον, ω καθαίρομεν, ως καὶ o Oφρα θεειώσω μέγαρον τῆ δε τροπ επιμένει διόλου πυρος ποταμους καὶ πηγὰς λέγων δια τηνἄγαν του πυρος ἀνάδοσιν. ρ ὁ δε νους - αφ' ςτινος Αἴτνης ἀναφυσῶνται καὶ ἀναδίδονται των μυχῶν προςπελάστου πυρος πηγαί οἱ δὲ ποταμοι οὐ πυρὸς ἐν ἐνημέρα ρουν σι δορὰν προχέουσι καπνου αἴθωνα, τοι μέλανα καυστικόπι εν ἐνυκτι η ξονδη του πυρὸς φλορ ἐκρηγνυσι του δρους τὰς πέτρας, καὶ εἰςκυλίει ν παρα
ρος αναδίδονται πρηστηρες κρουνοῖς δε τροπικῶς μἐν φησιν ς ἐπὶ ποταμοῖ, ἐμφαίνει δὲ τὰς του πυρος ἀναφυισησεις. ora νοῶς ἐκειν δε ο Os Ηφαίστου ρπετὸν κρου- νους πυρος δεινοτατους ἀναδίδωσι, θαυμαστον ἐν ἰδεῖν, θαυμαστὸν δε καὶ των παριόντων καὶ ωρακότων ἀκοῶσαι.5g. 'Eν μελαμφύλλοις τοῖς πολυδένδροις. η γαρ των δένδρων πυκνότης βα- θειαν απεργάζεται την λην ζητητέον δε πῶς φησι τον υφῶνα ενδεδέσθαι ταῖς της Αἴτνης κορυφαις, o φησιν π αὐτ κεῖσθαι; ρητέον δε δτε πόκειται μεν αυτωτο δαφος π τον νῶτον, ἐπίκειται δε - τηδει η ἔτνη -περ δεσμος και σχοινίονεν μέσω αυτον συνέχουσα. D vulgo πρωτουλη. Reposui haud dubiam emendationeinmolatensi ad Steph. Bya P. M. Pithecusae, Prochyte, enaria, Inarime partim habentur pro iisdem, partim coniunguntur. Cf. Cellar Geogr. ant T. I, p. 762. q. f Odyss. , . a Doederianus noster et phil. Μon. T. I, p. 46. coniicit σκοτειν .
358쪽
54. Xαράσσοισα ἐπιξύο iiσα, ἐπινύσσουσα. ὁ δὲ νους τ υπεσrρωμέ-ν εδα σός κεντρῶδες κεντει καὶ ἐπιξυμ o τουνυφωνος νωτον της ὁ κεντρωσεως ἔτεόν ἐστι αδ ιν πιτνη ἐπικείμενον βάρος scio με κεκλιιμένον νωτον κεντει ἐπιξύουσα η noκεμμένη του ἐδάφους κεντρώδης στρωμνη. 56. Er ΣευJ ἐπειδη τον περὶ του υ*ωro λόγον ἐκίνησε κά τω τιμωρίας αὐ- του διεξηὶ θεν, -περ vi διατεθεὶς προ τ δι γηματα κατεύχεται πον Λία ἔχειν εὐμεν i. ο δε νους' - σοι, φησὶν, ω si, ἀρέσκειν, δςτις τούτο τ ορος περιέπεις την Αἴτνην, Ἀστι τῆς ευκάρπου Σικελίας πρόςωπον, τοι δια το ἐπιφανὸς η δια το φοςἰτιματα δε κατὰ τ ορος της - o Zευς γαίας δε μετωπον την Αἴτνην μεταφορικῶς φησιν ἀπο των ζώων, οι δια το ἐπίσημον αυτην εἶναι ἡ δια τὸ φος και τηνἄνάβασέν. 58. ου μεν πωνυμίαν Lτούτου οἶν os ορους την ὁμώνυμον πόλιν πιτνην ενδοξος οἰκιστης Ἱέρων δόξασεν ἀνακηρύξας κατὰ τα Πύδια ἀνεκηρυξε γαρ περ τοκαλλ.ίνικον αρμα του Πρωνος ὁ κηρυξ υσαν αὐτου πατρίδα. 64. ψαυσιφορήτοις δ α τοῖς δια νηος φερομένοις ἀνδράσι χάρις και ηδονη, πρώτοις φερομένοις δια θαλάσσης πόμπιμον καὶ οὐριον πιπνεύσαι νεμο οὐνω καὶ τ πιτνη ἀνακτισθείση, πρωτον ἐν ἀγῶσιν ἐπιφανεστάτην γενέσθαι φησίν.67. Ἀοικότα γαρ εοικὸς γαρ καὶ πρέπον στι τον ἐξ αρχης ἀγαθης ἀρξάμενον,
τουτον καὶ τέλους ευδόξου τεύξεσθαι. λως υν καὶ - την Αἴτνην ἐκ πρώτη ' ἀρξαμένην ἐν τοῖς ἀγωσιν ἐπίδοξον Πναι πολαμβάνω καὶ διηνεκῶς ευπραγησειν.
sq. v ὁ λόγGή ὁ δ ἐμὸς εγκωμιαστικος λόγος, φησι, κοσμεῖ καὶ δοξάζει -
φνην ταῖς συντυχίαις ταυται της νίκης, καὶ εἰς το λοιπὸν αυτην Ἀποις τε καὶ τμπάνοις ενδοξον καὶ συν-αλίαις καὶ κώμοις δέσιν νομαστην ἀποδείκνυσιν, ωςτε τρομνημην αυτης διαμένειν σβεστον.
4. Αύκιε καὶ ἀλοι α νάσσων ω Αύκιε Ἀπολλα καὶ της φλου βασιλεύων καὶ του Παρνασοὐ του ἐν Φωκίδι δρους, την Κασταλίαν κρηνην φιλῶν, δελησαις ταυτα, α ευχομαι, τω σου νόω πράττειν καὶ συμπεραίνειν καὶ εἴανδρον ἀποτελειν την χώραν. 9. 'Eκ θεῶν γα μαχ α καί ἐκ θεῶν γαρ φησὶ, ταῖς ἄνθρωπίναι ἀρεταις πασαι μηχαναὶ δωροῖντ ι κατὰ δαίμονα γάρ τινα σοφοι καὶ ταις χερσὶν ἀνδρῶοι, και γαν εὐγλωσσοι καὶ δυνατοὶ κατ-- λεγειν γενοντο. sa. Ἀνδρα δ' εν κ4ινον τὸγν δὲ Ἱερωνα εγκωμιάσαι προδυμούμενος ελπίζω παρὰ σκοπὸν η ρίφειν τον μνον, ἀντὶ του χατὰ σκοπὸν προςδοκῶ βαλεῖν οὐ ομνους καὶ ἄξιον οντα τον Πρωνα ἀνυμνεῖν.64. Μη χαλκοπάραο H το πέρβοον ούτω Hr ςπερ χαλκοπάρα- κοντα
παλάμη δονέων πλος ἔξω βαλεῖν. 56. Μακρὰ δε ρίφαις δεπίζω δε μακρως καὶ δυνατως ἀκοντίσας παρελ ν
359쪽
γαρ, φησὶν, ο πας χρόνος αυτ τήν τε υδα μονίαν καὶ τον πλουτον ἐπ' εὐθείας ἀγάγοι καὶ των καμάτων - της λιθοπίας ἐπίλησιν ἀγάγοι, - ἐγὼ τοὐς ἐναντίους νικησαι -δοκω. 59. καμάτων δ' ἐπίλασιν παράσχοι καμάτων φησι των συνεχόντων - 'Iέρωνα ἐκ του νοσηματος της λιθουρίας φησὶ γάρ που καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῆ των Γελώων πολιτεία, Γέλωνα τον του Πρωνος ἀδελφον δίρω νοσηματι τον βίον τελευτησαι, αὐτον δὲ τον μυκνα, ν τῆ των Συρακουσίων πολιτεί* δυςουρία δυςτυχησαι. 9r. Η κεν ἄν μνάσειεν καὶ τάχα αν εἰς πόμνησιν αγώγοι, ποίας ὁ Ἱέρων ἐν τοις πολέμοις γῆ πολεμικν αυτου καὶ πομονητικο φυχῆ πέμεινε μάχας, ἡνίκα ἐκνωντο την Σικελικην τυραννίδα, ην συνοῖς Or εο ταῖς συνων μηχαναῖς ἐδωρησαντλοποία ουδεὶ των Ouων 'EU νων δρέπεται, του πλούτου ουσαν στεφάνωμα τίμιον --σδε τον Πρωνα καὶ προς έλωνα τον ἀδελφον ἐστασιακέναι της ἀσης τεκα. AMλως. μαε α μνάσειεν Ἀναμνησειεν - ὁ χρόνος, νεπίλησις γένοιτο των καμάτων, -τε φανερὰν αὐτου γενέσθαι την ἀρετην, ην εἶχεν ἐν πολέμοις.
94. ' κνίχ' ευρέσκοντο θεῶν Ira ἐν λόγος ἐστὶ περὶ ψωνος καὶ Tam ω, των τυραννησάντων ἐν Συρακούσαις αὐδὲ σημαι3όμενον ' τε συν τῆ των θεων μηχανῆ ἀπικτωντο την βασιλεία τιμην γὰρ z- την ἴασιλείαν νομάζειν. 96. υν γε μὰν τῶν Φιλοκτήτα δίκανδ ἐπὶ δε του παρόντος το Φιλοκτη- του τρόπον ὁ 'Iέρων μετερχόμενος ἐστρατεύθη καὶ την μάχην ἐνίκησε φορει δε φερόμενος ὁ γέρων δια πην λιθουρίαν κατηγωνίζετο νους ναντίους παραβάλλων δὲ αὐτοντο Ποίαντος Φιλοκτετο παρείκασεν. 98. Συν δ' ἀναγκαί. φίλον Lσον δὲ τῆ ἀνάγκη - νόσου και τις υπερη--νος σανε καὶ ἐκολάκευσεν αὐτον, τον γέρωνα δηλονότι βούλεται δὲ λέγειν, τι καὶ O--σουντα αὐτον πολλοὶ των περ-ώνων ἐκολάκευσαν ν AMως αἰνίττεται δε τουτο εἰς Ἀναξίλαον ον των ' γίνων βασιλέα βουληθέντα - ους καταπολεμησαι τους ἐν μα- λίετ και ἐμποδισθήντα τῆ σου Ἱέρωνος ἄπειλ' ὁτι δὲ Ἀναξί ος οκρούς θέλησεν ἄρδην ἀπολέσαι και ἐκωλύθη πρὸς Πρωνος, ιστροει καὶ 'MΦαρμος ἐν άσοις α τεροι δὲ τον θηρωνα λέγειν φασαν - του θηρωνος μεγάλα μὰν δυναμένου, κολακευοντος δετον ' Πρωνα. xoo. αντ δε αμνόδενδ σαύτη τ' ἔστορα καὶ Βακχυλίδης συμφωνεῖ ἐν τοις Βιθυράμβοις, ὁτι δη- Ελληνες ἐκ Μνου μετεστείλαντο τον Φιλοκτν η 'Σλένου μαντευσαμένου ε αρτο γὰρ ἄνευ των ' Ηρακλείων τόξων μη πορθη θηναι τὸν πλιον. Ioet. Μεταλλάσσοντας ἐπιζητησοντας εδε μεταφορὰ ἀπὸ των τα μέταλλα ἐπιζητούντων ἐπειδη- διὰ το πάθος τω Φιλοκτην τον Πρωνα εἴκασε, v ἐπεξεργασία χρώμενος ἐπιπλέον rer γε τα ἐγκώμια ὁ δε νούς φασὶ δὲ ἐκ -- το ελκε καταπονοουμμον τον του Ποίαντος υἱὸν τοιότερον ἐπιζητήσοντας ἐλθεῖν του ἰσοθέους πωας. 1o5. 'O Πριάμοι πάλιν πέρσεν Lοςτις Φιλοκτητης τηντλιον ἐπόρθησε κω ἐπὶ τέλος γαγε τοις Ελλησι τους πόνους ἀνεῖλε - τον Πάριν - ἀσθενει με και ἀδυνάτω σωματι βαδίζων, ἀλλὰ μεμοιραμένον ην σωτην πλιον ἁλωνα τοις φακλείοις τόξοις.
360쪽
τ. Ελλάδα πρέσβεις ἔλθον πρὸς Καρχηδονίους κεaavom πλῶν ἐπὶ Σικελίαν καὶ τους
τα των ' ληνων φρονοῶντας καταστρεφεσθαι, καὶ ὐτως ρμαν ἐπὶ την Πελοπόννησον. οἱ ἐν Ουν Καρχηδόνιοι πηκουσαν. κατὰ δ νον αυτον χρόνον προς Πρωνα πρέσβεις ἐλδον παρ' Ἀθηναιων ἀξιουντες συμμαχεῖν τοῖς Ελλησιν ac πηκουσαν οι περὶ τον Γελωνα, καὶ κατασκευασάμενοι διακοσίας -- καὶ δισχιλίου ιππέας καὶ μυρίους πε- ζους τον των καρχηδονίων στόλον κατεναυμάχρησαν κωτὰ της Σικελίας ορμῶν-- ωςτε καὶ τους Σικελιώτας κω τοὐς ἄλλους πιληνας ελευθερωσαε. 3 -ι- ενιοι ἐν Euλάδ την Σικελίαν ηκουσαν, τινες δε 'EHάδα την Ἀττικην εἰκος δε ταῖς ' που στορίαις εντυαντα o Πίνδαρον ξηκολουθεμένα αυτον αὐτο ἱστορε γαρ μορος τοιοῖτον, τε παρασκευαζομ/νου Ξέρξου δν επι τῆ 'Hλάδι στόλον, πρέσβεις παραγενέσθαι προς έλωνα τὸν τύραννον κετευοντας εἰς τον των διηνων σύλλογον ἐλδειπιε ὁ Περσῶν καὶ Φοινίκων πρέσβεις προς Καρχηδονίους, προστάσσοντας - πλεῖστον δέοι στόλοπι εἰς Σικελίαν τε βαδίζειν καὶ καταστρεφαμένως τους τα των 'αληνων φρονοῶντας πλεῖν ἐπι Πελοπόννησον ἀμφοτέρων δε τον λόγον ποδεξαμενων, καὶ τουμεν γέρωνος συμμα ησαι τοῖς Ελλησι προθυμουμένου, των δε καρχηδονίων τοίμων ἄν- των συυπραξα τω Σίρξν, Γέλωνα διακοσίας ναυς υτρεπίσαντα καὶ διαιλίου ιππεῖς καὶ πεζους μυριου κατακουσαι στόλον Καρχηδονίων πλέοντα επὶ Σικελίαν καὶ διαμαχησάμενον μη μόνον του Σικελιώτας ἐλευδερῶσαι, ἀλλα καὶ τὸν Ελλάδα συμπασαν. εἰκος ουν ταύτν τῆ στορία ἐντετυχηκέναι τον Πίνδαρον et Α . ἱρέομαι παρ με Σαλαμινος αἱρουμαι καὶ ποδέχομαι, φησὶ, την παρὰ Σαλαμῖνος καὶ Ἀθηναίων χάριν καὶ μισθον, τι κινδύνευσαν ut πάσης τῆς 'Eπιάδος, Maaως λαμβάνω καοῦ λογίζομαι σωτηρίαν της ' λάδος την - Ἀδνναίων νίκην. Au.ως αἱρουμαι, φησὶ, την της 'ελλάδος σωτηρίαν τον παρ' Ἀθηναίων iuισθόν τουτέστιν η παρὰ Σαλαμῖνος χάρις λαμβάνω την χάριν, τουτέστι της Σαλαμ νος την μάχην, εἰς μισθον καὶ εἰς σωτηρίαν της πιλάδος παρὰ των Ἀδηναίων. οι γὰρ 'Ad reio εἰς Σαλαμιδ α ναυμαχησαντες προς τους Πέρσας ἔσω ut την Ελλάδα - 14s. 'Eν Σπάρτα δ' ἐρέω αἱρουμαι καὶ ποδέχομαι, φησὶ, την προ ιδαι--ρωνος μάχην των Σπαρτιατῶν, καθ' ην οἱ τοξόται. των πεζικων γούμενοι περὶ Πλαταιὰς ἡ πεζικην ἀνετρέφαντο δύναμιν.
15st. Πὰρ δε τὸν υ υδρον ἀκτὰν Ἱμέρα Ἱμέρας ποταμος Σικελίας, περιου καὶ Αἰσχύλος φησὶν ἐν λαύου. - Καλοῖσι λουτροῖς ἐκλέλουμαι ' δέμας Εἰ υφίκρημνον μέραν δ' ἀφικόμην.
παρὰ δε την εὐυδρον ἀκτην του Ἱμέρει ποταμο τον μνον τοις του δινομένεος παισι τελέσας ἀπ κοινου το αἱρέομαι, o ἐστιν ἐπιδυμω.
Quale hoc portentum est et imam im ora ingenii inholes a Addidi και de coninctura. 3 Corrigitur ἔ-λουμαι ἐν et ἔκλελουμένος, hoc deleta amicula δε post Ἀμέραν.