Pindari opera quae supersunt. Textum in genuina metra restituit et ex fide librorum manuscriptorum doctorumque coniecturis recensuit, annotationem criticam scholia integra interpretationem latinam commentarium perpetuum et indices adiecit Augustus Bo

361쪽

φασὶ δὲ τον φωνα του ἀδελφους φιλοφρονούμενον ἄνωθειν- τ δε χρυσους πω δα ἐπιγράφαντα αὐταμ 3 Φημι Πων Ἱέρωνα, Πολύζηλον, Θρασυβουλοι Παῖδας --μένευς τους τρίποδας θέμεν- βάρβαρα νικησαντας ἴθνη, πολ λ. δὲ παρασχεῖν Συμμαχον ' λησιν χεῖρ' ες λευθερίην.a57 κα ego εἰ φθέγξαι o J οι μίν φασι τὴν κατα προθεσιν λείπειις, ἔν ' κατα καιρον εἰ φθεγξαιο, η καιρίως λέγων, της πολυλογίας τὰ πέρατα εἰς εν συντείνας και συμπλέξας, ἐκφυγοις - τον φθόνον ἡ δὲ μεταφορὰ ἀ- των δικτύων το δ εξῆς et εὐβραχῶ φθέγξα κατὰ καιρόν, πολλων πιέρατα συντανυσας, μείων πεται μωμος ανθρώπων. J Ἀλλως αἰσθάνεται ἐαυτου ἐκπεπτωκότος. ὁ δε - ουτως εἰ τὰ κοίρια λέγεις ων πολλῶν τὰ πέρατα εἰς εν συντεμὼν καὶ συμπλέξας ου ἀκολουθησε σο μέμφει με φθόνος ὁ γαρ διηνεκης κόρος καὶ Θωκρολογία τὰς των σνθρώπων παχείας και πικροφυχους διανοίας ἄμβλύνει ν Αλλως ὁ γαρ κόρος καὶ in ποῖ μώαμβλύνει τὰς των ἀκουόντων διανοίας. i sa. Ἀστων δ' ἀκοάθη δι των πολιτῶν, φησὶν ἀκοὰ κρυφίως λυπεῖ την πηνει τοῖς ἀλλοτρίοις των πολιτῶν κατορθώμασιν ἀλλήλοις γαρ λ επιτο πλεῖστ- δο- νοῖσιν. 'Aλλως ἀντὶ του λυπουνται οἱ πολῖται ἐπὶ τοῖς τῶν ἀλλοτρίων καλοῖς καιεπὶ τοι σοῖς 'L ρων, καλοῖς φθονοῖσί τινες. 164. Ἀλλ' ο μως, κρέσσων γαρ u αλλ' μως βέλτιον φθονεῖσθαι - περ οἰ

365 Μη παρίει καλάθ- - παρέλκου μηδε παρόρα τὰ καλὰ ω Πρων, δι- τον φθόνον, ἄλλὰ τον νυν τεταrμόνον σοι δημον δικαίω και ἀναδο κυβέρνα πηψαλ--το νώμα α ἀντὶ του κυβέρνα. 167. Ἀφευδε δε αρος ἄκμονι σωληρως ἄκμονα - στόμα ἀπὸ μεταφορωτῶν χαλκευόντων - προς ἄκμονα δε φευδη χάλκευε την γλῶσσαπι ο ἐστι, φιλο--δης ἔσω. uως αντι του ληθευε. Isως δέ τε ἐπηγγείλατο το Πινδάρ L Πρων. 169 Er τι - φλαυρον λείπει o γάρ - ἐὰν γάρ τι και ευτε ἐς παρὰ σου λεχθῆ καὶ ρμησν, τουτο μέγα καὶ δι πάντων φέρεται. φησὶ δε μεγάλα εἶναι τὰ τῶν αρχόντων - ρτηματα, καν υτελη τυπάr' εἰ καί τι ουν υτελες αμάρτης, καὶ τοὐτο μό

γιστον ἔσταε.

171. Πολλῶν ταμίας J πολλῶν γὰρ βασιλευς τυπάνεις καὶ - δεσπότης καὶ διοικητης. βασιλεῖς γὰρ Q. et s. Πολλοι μάρτυρες ἀμφοτέροισι το τε ἀληθεῖ καὶ το ψευδεῖ - σοικα τε υἱου Σιδώνιος, σοι καὶ τοῖς ποτεταγμένοις. 1 3. Εὐανθεῖ δ' , ὀργα ευγενεῖ n δὲ μεταφορὰ no τῶν ευγενῶν φυτῶν.

362쪽

εογενῶ δε, φησὶ, τρόπω περ μένων, εἰ δη τι φιλεῖς την ηδειαν των ἐγκωμίων ἀκοην, μη ἀπόκαμνε προ νας δαπάνας ἐκ δὲ τούτου προτρέπεται τον Ἱέρωνα μισθον αὐτο παρασχεῖν του πινίκου χάριν.1 6. Ἐξιε δ' ς τε κυβερνάτας ἀνηρJ ςπερ ὁ κυβερνητης ἄριστος, α πρου πνευμα το ἱστίον τροπικῶς δε υτω φησὶν, να ιστων με τον μισθον, πνευμα δε τὰ ἐγκώμια ἀκουσωμεν.

1 8. Μη δολωδῆς J μη δολωθῆς, φησὶν, ω προςφιλεστατε Πρων τ' ἐχθροτάτη

φιλοκερδεί .i s. 'Oπισδόμβροτον το φροντίδος ἀξιουμενον πο των μετα ταυτα ἀνδρω- πων τ μετὰ ταυτα και μετὰ θάνατον λεγόμενον εγκώμιον. 'AU.ως το μετὰ ταὐταεσόμενον ἐκ της δόξης καυχημα, περ μόνον των τεθνηκότων. ανδρῶν ταν βίον ααταμηνύει. 131. OIον ἀποιχομένων θ περ μόνον τῶν τεθνηκότων ανδρωπων τον βίον καταμηνύει τοῖς τε λογίοις καὶ ποιηταῖς. οι δε υτω το μετὰ τωὐτα σόμενον της δόξης καύχημα μόνον των τε θνηκότων ανθρώπων τον βίον καταμηνύει τοι τε λογίοις - ἀοιδοῖς, λογίοις με τοι πεζογράφοις, ἀοιδοις δὲ τοι ποιηταῖς.

154. οὐ φθίνει κροί σου ουδαμῶς φθείρεται, φησὶ, καὶ ληθην λαμβάνει του Κροίσου φιλοφρονητικη ἀρετη. τι δε πλούσιος και. φιλόφεων ὁ Κροισο ην, δηλος ὁ λόγος. 185. To δε ταύρω κατὰ δε τουναντίον, φησὶ Φάλαριν τον ἐν π χαλκωμαῖκατακαύσαντα του ανθρώπους αισχρὰ φάτις ἔχει τον δε του Φαλάριδος ταυιον οἱ Ἀκραγαντῖνοι κατεπόντωσαν, ὀ ς φησι ἱμαιος τὸν γὰρ ν τῆ πόλa δεικνύμενον μη Lναι του Φαλάριδος, καθάπερ η πολ λῶν κατέχει δόξα, αλλ' εἰκόνα Γελα δ του ποτα- μου. κατασκευάσαι δε αυτόν φασι Περiλαον καὶ πρωτον ἐν αὐτ κατακαπναι καὶ

Καλλίμαχος - Πρῶτος ἐπεὶ τον ταυρον ἐκαινισεν δ το νολέθρον Eυρε τον ἐν χαλκῆ καὶ πυρι γιγνόμενον. ὁ δε νους του ἐν κροίσου υδαμῶς δείρεται η φιλοφρονητικὴ ἀρετη, τὸν δἐ χαλκο

me his scriptoribus in omnibus assentior Nempe Timaeus dixerat Phalaridis taurum fuisse quidem olim, sed neque Carthaginens translatum esse neque Agrigenti conspici. sed ab Agrigentinis esse submersum Postremum omittit Polybius XII, 5. qui ipse . passim scriptores veteres falsis argumenus refutat, qua de re apertum Templum protuli de oecon Athen. T. II, p. 1 sqq. o Polybium compilans negligens Diodorus XII l, o negatis a Timaeo dicis, suisse unquam Phalarissis taurum, cuius rei Polyhius Timaeum disertis quidem veritis insimulare non ausus erat, quamluam hoc Perambages verborem sigilificat Tamen erravit Timaeus: nam posterior aetas docuit, Phalaridis a xum non submersum, sed Carthaginem translatum fuisse v. Polyb Diod Mic Verr lv M.) id tarne recte dixerat Timaeus, quem tauriun tum Agrigentini ostentabant, non Phalaricleum esse, sed Galae fluvii simulacrum Fragna. a

363쪽

i M. Oυμ μιν φόρμιγγες οὐδ αυσον, φησὶ, τον Φάλαρι α ἐποικίδια κιθάραι παρὰ συμπόσιοις καὶ δειπνοις εἰς κοινωνίαν δεῖαν δέπονταε λείπει γαρ του λόγου η εἰς πρόθεσις ταῖς των παίδων μιλίαις καὶ τοῖς μνοις πουτέστιν. ουδέποτε τον Φαλαριν ἐν συμποσίοις παῖδες υμνουσιν. 1ρ1. . Tora παθειν ε Miso k ἐπιτυχῶ ἄθλων καὶ αγῶνος α ευ πραξαι πρωτευει ἀνυμνεῖσθαι δὲ νικησαννα δευτέρα μοῖρα. αμφοτέροις δε τούτοις ος - ἐπιτύχοκαὶ κρατησο, στέφανον ὐφηλότατον δέχεται.

Περὶ των κωλων της στροφη ς καὶ ἀντιστροφης του δευτέρουτων Πυθίων. ειδον p. δευτέρας δης γε στροφη και αντίστροφος ωλων έ. δ α δίμετρον πο- χαἶκον καταληκτικὸν λελυμένους εχον του δύο πόδας. . TMν αμβικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον. ὁ γ τροχαειον δίμετρον βραχυκατάληκτον. ὁ δ' ἰαμβικὸν δίμετρον καταληκτικόν . Me χοριαμβικὸν δίμετρον βραχυκατάληκτον TO, αναπαιστικὸν δαμετρον περκατάληκτον mi μνικὸν ἀπὸ μείζονος δίμετρον καταληκτικον, της πρω- της συλλαβηοῦ διαφόρου υσης. χοριαμβικὸν τρίμετρον ἀκατάληκτον τραμετρον ἰαμβικὸν βραχυκατάληκτον eπιωνικὸν δίμετρον ἀκατάληκτον more μονομετρον ἀναπαιστικόν To ιβ δίμετρον ἐπιχοριαμβικὸν ἀκατάληκτον To ιν τριμετρον ἰαμβικὸν βραχυκατάληκτον. ο ιδ δίμετρον τρυα δν καταληκτικὸν Εὐριπιδειον. πενθημιμερὶς ἰαμβικον.

ἰαμβικον βραχυκατάληκτον. . m. δίμετρον χοριαμβικον καταληκτικόν. ὁ δ τρίμετρον ἀντισπαστικὸν ἀκατάληκτον, ἀπὸ ἰαμβικης ἀρκώμενον και κατακλειόμενον ἰαμβικνm4 παιωνιαὸν δίμετρον καταληκτικόν. ὁ Γλυκωνειον του πρώτου ποδὸς ἀδιαφόρου, εἶτα τροπαίου, is διώμμου. . ὁ ζ ἀντισπαστικὸν τρίμετρον κα ταληκτικὸν Πινδαρικὸν ἀπὸ τροχαίου εἰς τροχαῖον. σύνδετον ἀπὸ παίωνος καὶ διμέτρου ' - νικου ἀκαταληκτου του δε -κλωμένου και του ἀπὸ μείζονος. ὁ ' πενθημιμερὸς ἰαμβικόν TD 'μνικὸν δίμετρον κατακλειόμενον, ἐκ τροκαμης διποδίας. ο ια ao- ριαμβικὸν τρίμετρον καταληκτικόν. π ιβ ἰαμβικὸν δίμετρον πυκατάληκτον Disitsged by

364쪽

Πινδαρικον, δια το πολλάκι πινον Πίνδαρον αυτ απρησθαι σύγκεοται δὲ ἐξ ἀντισπάστου καὶ πιάμβου και αμβου και συλλαβης. 'Iωνικὸν - μες-- - τάληκτον. T. αυτή 'Iέρωνι αρματι. oυτος ὁ μέν-- γέγραπται ἐν 'Iέρωνι νικη- σαντι ἄρματι, αδηλον δὲ εἰς ποιον αγῶνα διεπτασίαστοι γαρ υ μετρίως τοι προ ημῶν. οἱ ἐν α οὐδ ολως ἐπίνικον αυτον Iναί φασι, πιμαιος δὲ δυσιατηριον Καλλιμαχος δὲ Νεμεακον, Ἀμμώνιος δὲ καὶ Καλλίστρατος ολυμπιακον, ἔνιοι Πυθικον MAποζuώνιος ὁ εἰδογράφος, 3 ενιοι δὲ παναθηναειόν. αυτίκα οὐν ιονύσιος ο Φασηλίτης οὐκ οἴεται δεῖν γράφεσθαι αὐλιπαραν ἀπὸ Θηβαν, ' αλλὰ ἀν λιπαρα απ' Ἀθηναν δια τὸ Παναθηναμον εἶναι τον ἐπινικοπι καταφέρεσθαι γαρ φησί πως τον Πινδαρον εἰς το τὰς μεν Ἀθηνας λιπαρὰς προ γορευειν, τὰς ἡ θηρας χρυσαρμώτους καὶ υαρμάτους καὶ λευκίππους καὶ κυανάμπυκας τέλεον ενερης τις ων καὶ γαρ καιαλλας πλείους λιπαρὰς καλεῖ, -περ την Σμύρνα καὶ λιπαρο Σμυρναί ἄστει καιτην Αἴγυπτον ἐν Θωυράμβοις Tὰν λιπαραν ἐν θυπτον ἀπίκρημνον ' καὶ τὰς Θηβας δέ που εἶπε λιπαράς -παραν τε Θημα μέγαν σκόπελον ἄλλως τε ευηθες ἀπωτων Ἀθηνῶν φάναι το γέρων το μως φέρεσθαι. ου γὰρ o μέλος, αλλ' η νίκη αὐτου'Aδη ηθεν ἀφικνεῖται ora Πίνδαρος οὐκ Ἀθηναῖος, ἀλλα θυαῖος, τε no Θηβῶνδε γράφεσθαι, δε ην ὁ Πίνδαρος ὁ το ποίημα συνθείς. i. Μεγαλοπόλιες μεγαλοπόλιας ελε τὰς Συρακουσας, ἐπιεδη Ἀρχίας τέσσα ρας πόλεις κατα τρεφώμενος εἰς μίαν συνεγαγεν. εἰσὶ δὲ αἴτας Ἀχραδίνη, Νεάπολις, 'Eπιπολαι, man. υκ κ του παρατυχόντος ουν μεγαλοπόλιας εἶπε τὰς Συρακούσας. 'Aλλως Α μεσω,οπόλιες Συράκουσαι του μεγαλοπολέμου εο τεμενος ουσαι ἀ- του ἀνδρεῖοι ντες. 3. Ἀνδρῶν ππών τε γῶνδρων σιδηρ - μποις θορόντων καὶ πολεμικων τήν - ουσαι δαιμόνιαι τουτ 3ἐεψηκε διὰ το νεωστὶ αρχηδονίους και Αίβυας καινυρσηνοος π τῶν περὶ Γέλωνα κάι Πρωνα μὴ μόνον ν ησο ἐπιπλεύπαντας αδνπη- σθαι, αλλὰ καὶ υπ' αὐτοις την καρχηδόνα γενεσθαι, -τε καὶ πακουει το γουν ἀν- δρωποδυτεῖν φησιν ὁ Θεόφραστος ἐν το περὶ υρσηνῶν παύσασθαι αυτους Γέλωνος προςτάξαντος οτι δἐ και ἐκέλευσεν αυτούς χρηματα εἰςφέρειν, Φαιος διὰ της τεσσαρεςκαιδεκάτης ἀναγέγραφεν. 6. A. λιπαραν ἀπὸ Θηβῶν λιπαρά φησι τὰς Θηβας διὰ τον ιόνυσον καὶ τοὐπιγκλη καὶ αὐτόν. ouae αυτὸς ὁ Πίνδαρος εἰς τὰς Συρακούσας ηκων ταυ-

. νέας κω AMως, αἰολυδιστι καὶ Ἀστι. Unde planissime intelligas veterea etiam varia lyricorum Carininum pro modomin diversuri senera probe novisse. D s. 6. vula. DSic Gotti inde pie Reynius vulgo πει κνημων.

365쪽

- κτησεν Ου --φικται προς τὸν Πρωνα, αλλ' ἡ δη ἐπιστολιμαία η ἐστίν. τμουν ἐκ του διακομίσαντος τὸν δην προς ταν τυραι όν ἐστιν ὁ λόγος η ἐκ του που - δια γαρ χορου ἔπεμπε τους ἐπινίκους. ora νους ἀπὸ των εὐδαιμόνων θημων παραγα-ροι το μέλος φέρων. 6. Ἀγγελίαν τετραορίαςJ και ἀνακηρυξιν - αρματος - -τω την χθόνα ἐλελίζοντος καὶ ἀνακινουντος.

s. Εὐάρματος ἱέρων ἐν ἡ ἐν ' o ωρματος Πρων νικων υσυνόπτοις καὶ διαυγεστάτοις στεφάνοις ἀνωησε την ορτυγίαν. ἐν τῆ ορτυγία - τα λωτροσεῖα Τίρωνος 'ορτυνίαν ὁ την ἐπι της - ας χερρόνησόν φασιν αυνεν - νη- ουσανοπρότερον συνη θη ταῖς Συρακούσαις. xa. Ποταμίας ἔδος της Ἀλφειωας φασι γαρ τινες ὁ Ἀλφειον ἐρα--εατης Ἀρτέμιδος καὶ διωξωντα ἄχρι της -τυγίας παύσασθαι Oθεν Ἀλφειωας Ἀρτέμιδος ἐκεῖ φασιν εἶναι ἱερον, ην νυν ποταμίαν εἶπεν. Ἀλλως Πρυται ναρ αγαλμα Ἀρτέμιδος ἐπὶ τῆ Ἀρεθούση, η δἐ Ἀρωουσα ἐξ Ἀμειου - ποταμου δέχεταε in ρεύματα ει νολο υν ποταμίαν Ἀρτεμιν αὐτην Μηκεν. et 3 Tας υκ ατερ Lmτπος της Ἀρτέμεδος υ χωρὶς ἐκείνας 3 τας πεποικιλμένας νίας ἐχούσας πώλους ταῖς ἀγαναις αυτο χερσιν ἐδάμασε καὶ ὐπέζευξε τ δε - νας ν πώλους συναπτέοπι ἐπεὶ ἱππικη καὶ λ Ἀρτεμις καὶ ' ηρος - ' ν δ χολωσαμένη ρυσηνιος Ἀρτεμις κτα. x6. 'Eπι γαρ ἰοχέα εραδ ἐπι- τωησι συναπτων διδυμα δε η Ἀρτεμις καλειται ὁ δε νους η δ παρθένος Ἀρτεμις ἀμφοτεραις αυτης ταῖς χερσι και δἐναγώνιος Ἐρμης τον λαμπρον ἐπιτίθησι κόσμων τ αρματι.

15. v τ' ἐναγώνιοςJ ἐναγώνιος δὲ ὁ 'μης ως των πώνων προστλης, - και Αἰσχύλος νησίν 'ειαν ι Μαίας καὶ ιος 'μα κόσμον δὲ στέφανόν φησιν.

uo. αε νον ταν δίφρονδ οταν τον δίφρον καταζευγνύη, φησὶ, - τα πεισι λινα αρματα, τα σειρὰς δηλονόα καὶ τὰ ζυγά. πεισιχάλινα δἐ πως τα αρματα -- λινοῖς - ου a ρῶνται προς την κατάζευξιν. τοι - τὰς νίας δεκτέον χαλινους εἰρη- σθαι δια το χαλῶσθαι αυτὰς και πάλιν ἀνακεσθαι, . η ἐπὶ - κελητων δεκτέον ηγώνισται γαρ καὶ κέλησιν ἄταν -- Πρων εἰς τον τῶν παρασκευάζη τὰ ἄρματα, Ἀρτεμις προς τεται αὐτο των χαλινων καὶ των πημάτων, κατὰ τὸ 'Oμηρικόν -

'Iππείου δὲ λ ζυγοῖ φατο φώνησέν τε. Wo3τως - ἐπισίδησι, φησι, τὰς χεῖρας η Ἀρτεμις καὶ ο 'μης το Τίρωνι, ὁσαν εἰς

τον εἴξεστον δίφρον καὶ τὰ πεισιχάλινα ἄρματα - ἐστι τὰς νίας, καταζευγνύν τὸ ω- πειον σθένος, ἄν, του - του λαους ζεύγνυσιν ἡ Πρων, κα - τον Ποσειδωνα --περον θεόν.

de lamini 'A Mauας, ut est P. Pausan. VI, a, s ego reduxi veterem sorinam, Fas remarrit ad

366쪽

νους ζευγνύν τὸ Ἀπειον σθένος, τουτέστι τους Ἀπους. ρ4. Ἀλλοις δέ τις ἐτέλεσεν αλλοις βασιλευσιν αuo ποιητης μνον ευ η καιευρυθμον κατασκευάζει, οντα τον μνον αμοιβην καὶ λύτρα της αρετης. εἶτα Ἀνταπόδοσις του νου ἐγὼ δὲ σὲ ἁ Πρων - καὶ ἐπισυνάπτει ἐργασίαν. ἐφ ο ἐστινα εῖν. a . κελαδέοντι ἐν ἀμφὶ κινύραν περὶ ἐν τον κινύραν οἰ -- των κυπρίων - γίνονται, ἐγὼ δὲ περὶ σέ. ην δε υτος Ἀπαλωνος υι- καὶ Πάφου, κατ' ωους Εὐρυμέδοντος καὶ Παφάας νύμφης ἐγένετο δε βασιλεύς των κυπρίων καὶ ἱερευς της Κυπρίας Ἀφροδίτης. ora νους χορεύουσι μεν περὶ τὸν Κινύραν πολaάκις ιτων Κυπρίων μνοι, ντινει- χρυσοκόμης πάπησεν Ἀπόλ- ιερέα καὶ σύντροφον καὶ συνηθη της Ἀφροδίτης ντα et δε ἀνταπόδοσις του uro αυτη περ με τον κινύραν οἱ των κυπρίων μνοι, περὶ δε σε ὁ μυς και τῶν Συρακουσίων , ιαπορε ἐται δε τι δη ποτε εἰς τους του Πρωνος παίνους τον Κινύραν προσηκται, εἰ μη τι ταιν θεοῖν ἰεροφάντης απεδέδεικτο 3 Λεινομένους γαρ υἱεῖς εἰσιν οἱ περὶ τον' Ιερωνα του τα ιερὰ

ἐκ ρι-ου 'λ της Καρίας εἰς Σικελίαν κομίσαντος. 4 4 Κινύρας Ῥυτός ἐστιν, αφ'

aec Vulso erant antet πιασκευαγ, ubi omittit Gott. Ita tuo ut diversum scholium in fine posui a Correxi emoti a Sic edidi mori. Vulgo τι ποτε ἐν τω του Πρωνος υμ veto κινύρω μνηιιόπευσε και φασι τινες, τι ὀ κινυρας Ουro ἔποφ. αῖν θεαῖν - Sed sequenia docent, non Cinyrae, sed Hieronis Dinomenis F. face dotium nunc commernoram et Cinyras in neris, Hiero Cereris et Liberae sacerdos fuit, de a vide Schol. lynap I, 58 16o et Pindarum ipsum ac testem o pletissimum Herodotum VII, 53. Cetariam verba o κινυρας veto Ina' ni feste ex sevientibus irrepserant 4 Vulgo ἐκ ρι-- της κυπρου εἰς Σια. Pro forma poπου Goti praebet 'innως, non Tριοπι- in Heynitis refert a sane initatiores formae sunt ρισπει et ιμισν, ut praeter exiptores docet Steph. Byz h. v. sed etiam Mon loco nomen fuisse docet Callimach. in CereT. a. et Schol. Theocr. XVII. m. ς κυπε- autem nullo modo ferendum fuit Cariae enim Triopium, non Cypri est, quod scholiasten doctum latere non potuit quem e honienter lapsum putabat vasset . a Herod VII, 53. Itaque της κύπρου eieci, utpote natum sequenti Cypri commemoratione verum, ais, si iam Cyprus eiecta est, cur scholiastes hoc loco de sacris Triopiis iacit, tit cinyrae iniectam mentionem explicet Niniimam res ita habet Alli Cinyram commemoratum dicebant, quod Dinomenes a maioribus Cyprius esset, ἀνέκαθεν κυπριος neve armen ipsum putabant e Cypro in Sicaliam Profectum esse sed gentem tantum antiqvitus esse Cypriam, ut Thaletismilesii familiani e Phoenice in Ioniam avetiisse perhibent. Alii Cinyrae mentionem fieri ideo arbitrabantur, quod Hiero sace os esset Cereris et Liberae, ut Cinnas Veneris saceidos et Apollinis deliciae hi argumentum afferebant sacra ex Triopi Camae per Dinomenen in iratiani transla- is, a quibus Hieroni ipsi nomen inditum videtur, unde in Pindarico fragmento audit ζαθέων ἱερων επωνυμος sive μωρομος Patria sane Siculis Cerealia sacra fuerunt sed diversa ab iis ea sunt, viae Hieronis maiores attulerant, non Dinomenea aidem, sed Telines auctore Herodoto I. c. apud quem χθώνιοι mo pro Cerere et Proserpina. Quae sacra unde elines habuerit ignorat Herodotus sed a Triopiis non multum diversa fuisse, pluribus indiciis ut credam adducor. Etenim Triopia sacra Doriensium in ea plaga ex Argolide profectorum communia fuere Cereris autem mysteria in Peloponneso et maxime in Argolide olim fuisse tum Herodotus ΙΙ, t 1 traitit, vii Danai filias Pelasgicis ea mulieribus monstrasse perhibet, tum Cereris Pelasgiae templum Argis exstructum docet, quod

367쪽

-ινομένην τον πατέρα Ἱέρωνος νέκαθεν τυπάνει λύπριοπι διο νυν εὐλόγως γράφων εἰς τον Πρωνα μέμνηται Κινύρου ο κα Ῥμηρος μέμναπαι To πστέ οι κινυρης δῶκε ξεινητον Iναι. 31. ἱερέα κτιλοσυμη ρος ἐν τον προηγούμενον της ποίμνης κριον κτίλον -- μάζει, 3 η δε του ονόματος ἐτυμολογία οὐχ ούτως χει - ἔστι γαρ παρὰ το κτίσαι, ἐστι θρέφω καθάπερ φησι και εν ἄλλοις ὁ Πίνδαρος 'Oρικτίτο συος του ἐν δρεσι τεθραμμένου νυν οὐ κταον οἱονεὶ τὸν συντεθραμμένον καὶ συνηδη λέγει καὶ εΜισμένον τη χειρι καὶ αὐτος γαρ ὁ Πίνδαρος τὸ τιθασσεύεσθαι καὶ κτιλεύεσθαι λέγει - - θα ποῖμναι θ τιλεύονται κάπρων λεόντων τε ἀναπασθαι δὲ τον κινύραν φησιν ὐπουπόλ νος, Οὐκ-τι ρωμενος αὐτου ην, ἄλλ' ὁτι υπὸ των μουσικων εγκωμιαζόμενος. 3a Ἀγει δὲ χάρις δ αγε δ εαυτην η χἀρις προς ἀμοιβην τινος ποστρεφομένη των προὐπαρξάντων ασφαλεστάτων ε ἔργων ora λόγος αὐτου, τι προευεργετηθεὶς υπὸ Πρωνος νυν αμείβεται αὐτὸν τοις μνως καὶ ἐγκωμίοις ἀντι γαρ ργων ἡ χάρις νιιτον ποιητην εἰς το λέγειν καὶ μνεῖν, τοι ο μισθός. ποίτινος δε ἀμειπτικη νυλλως.εξ εν προςληπτέον το χάριν, -τε εἶναι τον λόγον τοιολον η δὲ χάρις χάριν ἄγει ἀνiὶ φίλων εργων σεβομένη τον ευεργετησαντα ὀπιζομένη δε ἀντι του μειβομένη, ἀνταποδιδουσα, ἐντρεπομένη μετ' αἰδοῖς γαρ χαρίζονται, ἄλλ' οὐ μετὰ θράσους η το ὀπιζο

a Pelasgo Triopae filio nomen raxisse dicator. V. Pausan Π, a. s. at Triopa E sichthonia pater eon litor Triopu femur, idemque ut Beliades hodiorum fabulis intexitur aliis Plior inti. filiu Triopas Argivus condidisse Triopium traditur. V. Pridem admario. Non. P. 373.maitti et maxime Steph. Byz. V. ριόπιον, Diodor. V 67 63. Callini in Cer. 6. At idem isse Triopas

Heliades, qui Thessaliae otium dicitur occupasse, in Cererem iaculum commiserat, quod viilso Erysichthoni imputatur: v. Iacobs Anthoi comm . Vol. II. P. II. unde iam intelligis Co- realibus sacras implicitum esse Triopium et Callimachus in Cerer. a. ριοπον inter locos Cererasacros recenset. His accedis, Io Triopas in consecratione Triopi ab Herode Attico conditi va. s. diserte η ς appellatur et conser omnino totum illud carmen et insequens a suprascriptum Μαινεέλλου Antilol. T. III, p. 4 sqq. d. Iacobo prior. Postremo ipsum Herodis Attici Tm

pium columnas habuit, quibus inscriptum: παιδε κιονες Λήμητρος καὶ κάρης ἀνάθημα και χθονίων

θεων, . ruter. p. XXVII, 3. et ceteros horiam titulorum editores. In quo memorabile esturo . νέους θεους, quos in Teline solos memorat Herodotus in sacris Triopiis, ut in alns Cerealibus. re et Liberae coniunctos sitisse. Sed in Triopus sacris praeterea non solum Nymphas in Nepi num velum etiam ApoHinem cultum esse, patet e Herodotora, M. et Schol. Theocr. XVII, 6ti. nec dubito Apollinis quoque sacra cum ceteris Triopiis in Hiemnern cessisse unde nescio an lucem

accipiant orba Pindari κινορα τον ὁ χε- άῖτα προφρόνως ἐφιλασ' πόλλων. Quin poterant m iores Hieronis re ara ex CypIo in Telum delati, o Cinyrae gentis auctoris mim Apolline familiaritatem ad Apollinea Triopi sacra admissi esse. X Vulgo κινυριδαι. Genuina forma est κινο-

nolμναι, R 1 scholia correxi. D aetasius Synog. p. m. corTigit σαπινεστι.an quo arbitror opus non esse. ' Sic oti in margine, unde scholiuni hoc irrepsit.

368쪽

-κροῖς πολεμούντος γέρων πέμφας ρόμιον ον κηδεστυ διηπεδε σεν αὐτου, εἰ μὰ καταλυσαιτο τον προς αὐτους πόλεμον αυτον πρὸς τὸ 'Frn ιον στρατεύει ουπερ ὁ προς τm ἀπειλην όντος εν εἰρπη διηρον οι οποί ἐφ' si ουν παθον αἱ οκρίδες ,δονωα καθύμνουν τον Πρωνα , ὁ δε νους ἄνυμνουσι μεν ον κινύραν κύπριοι σε δε ω Λεινομένειε παῖ Ἱέρων, σι 'Eπιζεφύριαι παρθένοι προελθουσα των Iκων των πολεμικῶν καμάτων ε απροςδοασπου ἀπωλλαγεισαι καὶ δια την σην δύναμιν ἔλευδερον βλέπουσαι , δρακε is ἀσφαλές Γελεύθερα βλεπουσα. Ἀναξίλας γαρ καὶ Κλεόφρων τούτου παις πταλίας οντες τύραννοι, o μὸν ἐν Μεσσην' τῆ Σικελικῆ, ὁ δ εν 'γέ του περὶ Ιταλίαν, πολεμον πείλουν AOκροῖς διαπρεσβευσάμενος δε προ αυτους ὁ ΙΩρων παυσε του AOκρους του πολέμου 'H Eπιζες υρία οκρὶς πολιορκεiro ποτων ε δρωπι - ἀπελασθέντων τῆ δυνάμει Πρωνος προςεγένετο ταῖς Aοκρίσι παρθένοις

βλέπειν στερεως, ἄσφαλῶς ἡγουν ἀφόβως, προσου o. φων των χορῶν ἔνθα. κἀκεῖσε συχνῶς τους φθαλμους περιφερούσαις. 39. θεων δ' φετμαις Ἀρίονα φαντο ταις των δεων ὁ ἐντολαῖς καὶ sor λησεσι τον Πίονά φασι 3 ταυτα τοι ἀνθρωποι βοαν, του ταχεῖ τροχ πανταχου δινούμενον, ατ τον εὐεργέτην προςηνέσιν ἄμφιβαῖς μετεπομένους ἀμείβεσθαι. 9 ίνος ενεκα τους περι-ον 'Iξωνα παρεμβέβληκε λόγους ὁ Πίνδαρος εἰ γαρ ι Λοκροὶ ἀνθ' ων εὐηργετηθησαν ὐφ' ἱέρωνος, 4δουσιν αὐτον, εἰς ουδεν 'Πίων αὐτο προς-κται τότε γαρ ἐχρῆν εἰς παράδειγμα αυτον αγεσθαι εἰ μη γε χάριτος ι οκροὶ -περ ὁ Πίων, ἐμνησθη-ν ει μη ἄρω καθόλου προεληλυθεν ὁ Πίων, τε ' τον ευεργέτην προςηκεε τοι αὐτοῖς ἀεὶ ἀμείβεσθαι τον δε ξωνα- μεν Ἀντωνος β γενεαλογουσιν - απύλος - Φερεκύδης ὁ Πεισίωνος ενιοι δε κρεος, οἱ M Φλεγύα Ἀσκληπιάδης δε εντρον Πανουδουμένων ουτω γράφει προςιστορουσι δε ἔνιοι, ως καὶ μανείη ὁ Πίων - Φερεκύδης κα την επὶ του πνου δε κόλασιν αυτ παρεγκεχειρηκασιν ' πο γαρ δέ-νης καὶ θυέλλης αυσαν ἐξαρπασθεντα φθαρηναί φασιν. υτος ἔγημε Λίαν την δεῖ νέως θυγατέρα. ἔθος δὲ τοῖς παλαιοις των νυμφων τοις πατράσι δῶρά τινα προς-ειν, - καὶ Oμηρος DIIρῶθ' κατον βους δῶκεν, πειτα δὲ χιλι υπέστη

ὁ ρουν φωνευς κατὰ τ σύνηθες, ρομαντα Πίονα την αυτο θυγατέρα τὸ ν των δωρωνεχεπράττετο δόσιμ' ὁ Πίων δ βιαζόμενος παρ' αὐτου καὶ αναγκασθεις, διορύξας μό- - καὶ πληρωσας πυρος ἐκάλεσε τον πενθερον - ἐπιδευωπίαν ὁ δε ἀπρονόητος - του μηχανηματος και εἰςελδών εἰς την πυρὰν ἔνδον πεσε καὶ κατεκαύθη του δε λσους μηδενος καθαρίζοντο τον Ἀρίονα, ἀποστραφέντων δε αντον καὶ των Hων λων,3 Codex et ou. Scholium hoc addidi e M. C. Narnviam recens videtur, aut Cerie intemolatum. Saltem ηγουν recentibus grammaticis debetur: viam vocem plerisvIe locis Cossicaam ope sustuli; ubi reliqui, ideo feci, ne a librorum fida eliseederern 3 -- pro vulgato φησι d. meo dedi et inepta rata ἡ Λοκρις παρθάνω delevi eum Gov. ' Sic oti Vulgo absurae ἐμα

369쪽

o misisti ψας ἐκάθηρε ἐν--οκ του φόνου, ἀνηγαγε καὶ εἰς πανον καὶ συναστιον ἔσυτο ἐποιησατο. os δε ευτέρω ἐπιχειρουντα ἁμαρτηματι εἰς ἔρωτα της φας κινηθηναί φασι μαδόρπα δἐ τον Λία νεφέλην τ' Ἀψον μίαν ἀναπλάσσειν καὶ ἐκτυπουν, o δὲ 'Iξίονα θεασάμενον ἐφορμησειε κω παρακλιδηναι γενέσθαι δὲ ε αυ- τῶν ἄγριόν τινα καὶ τερατώδη ἄνδρα, ον κένταυρον νόμασαν. στερον δὲ τροχῶν τους πόδας καὶ τὰς χεῖρας Ου Πίονος προςδεσμευ δηνα καὶ τον τροπον ἀειδίν - παρασκευασθηναι η και κελευσαι τον in προς τὸν κίνησιν του τροχον το τοιουτο ως προς*μει τους ευεργετήσαντας βελτίοσιν αμείβεσθαι καὶ μη τοι ἐναντίως καταβλάπτειν δεδεμένος, φησι, το τρυο ὁ Πιων τοῖν sio. ονι δῶ τους ευεργετησαντας ἀντευεργετεῖν.45. Eμ αδ δε σαφές δ μαθε δε σαφως 'ἔξίων, τι δεῖ τον εὐεργέτην α3ταμείβεσθαι παρὰ γαρ τοι Κρόνου παισὶν εὐμενως διατεθεῖσιν αυτ ηδυν δεξάμενος βίον νην ἐν θεοῖς διαγωγην, τον μακρον καὶ υπεραίροντα . αυτου φύσιν ολβον ἐνεγκεῖν υκ ἴσχυσεν, δν της φας ταῖς μαινομέναις φρεσὶν ἐπεθύμησεν, κτινα ' Ηρα μόναι, αἱ του Λιὸς κοῖται λαχοπι 5a. 'Eς αὐάτα H εἰς ἄτην καὶ βλάβην μολικως δὲ τ αυάταν προπαγε Ἀκεῖνοι γαρ, ἐὰν σε δύο φωνηεντα, μεταξυ ἔνυθέασι το υ, ως ἐπὶ του ἀπ αυηρ, καὶ ἀλαπιος. τε δε σύμφωνόν ἐστι μεταξυ, οὐκέτι. καὶ τάχα ἄν τις μῖν ἀπορησειε λέγων ' πως το ατ το τ οντος μεταξ τ υ ἀνεδέξατο, εἴπερ τουτο υ γίγνοιτο, πηνίκα σύμφωνόν ἐστι μεταξύ καί φαμεν, τε no συναιρέσεως γέγονεμ ην γαρ άτη και

Πρωμ ιδ δυγάτηρ Ἀτη, η πάντας δεται. αναλόγως ουν, εἰ καὶ κατ' ἔκθλιφιν γέγονεν, αλλ' - δια δ πάσειν δυνάμες ο ετερον α τὸ Γ ἀνεδέξατο. δε νους ἀλλα αυτον τον Πίονα η βρις εἰς ἄτην μεγαστην ἐνέβαλεν-53. Tάχα δε παθών J Oμηρος το ταχα αντι του ταχέως ταχέως δὲ παθων καιτιμωρηδεις τον πρέποντα αὐτου καὶ αρμόζοντα μισθον ἀνεδέξατο. ἐξαίρετα δέ φησε τὸν ἐξηλλαγμένον, τοι ει, στι μέγας, ἡ εν ουδεὶς inuo τυεν Οὐδεὶς γαρ ἄλλος παραδίδοται οἴτως ἐπὶ τροχω κολαζόμενος. 54. At δύο δ' ἀμπiακίαι τον τε ἐμφυλιον φόνον καὶ την της φας ἐπιθυμίαν φησί λέγει ὁ τουτο, τι το μεν του φόνου μάρτημω συνέγνωσαν ι μοι το 3e δεύτερον ουκέτι φησὶν ου' τι- δυ ἁμαρτία φερέπονοί εἰσιν, οιονε πόνον καὶ τμμωρίαν τοι ἄμαρτάνουσιν ἐπιφέρουσαι. g των δύο μαρτημάτων διαίρεσιν ποιεῖται, καί φησιν - Πίων ἐμφυλιον φόνον ἐνέμι ξεν ἀνθρώποις ' οἷον πρωτος τον ἐμφυλιον φόνον εν ανθρώποις κατειργάσατο δεύτερον δε - τοῖς μεγάλοις καὶ υκατὰσκευάστοις θαλάμοις του -- την ναμεν. Ηραν ἐπείρα τε καὶ ἐνηδρευε τὸ χαρ ἐπειρατο αδη-

η CL Aeschyl. Eumen. m. a SehoΙ. Eurip. Phoen. Iasa cum non valch a Schol. Apollon. II, 6a. ' Hoc scholium totum mori refinxi, a magis genuina verba repraesentae. Videtur sed vulgatis και τον τρυὰν ε νητον παρεσκευασε mutaeta mactura sententiam auxi,

370쪽

τικον, ἀντὶ του ἐνεργητικο εστι, σημαίνει Pro ἐνηψρευεν. υτω - και πειρατὰς τους κατὰ πέλαγος ληστὰς λέγομεν, κυρίως δὲ τους ἐν δ κακουργουντας, παρ' o Mi καὶ ὐδουρους αυτοὐς λέγουσιν Εὐριπίδης ἐν Ἀρχελ Eπαυs' δουρους λυμεῶνας.

53. οὐκ ἄτερ τέχνας 3 ο χωρις δόλου τοὐτο δε λθει διὰ τὸν βόθρον σημειω- τω δε, οτι καὶ τους δόλους και τὰς πανουργίας τέχνας τινὸς ἐκάλουν. 63. ρη δὲ καθ' αυτόν προςηκον δέ ἐστι, φησι, των κατὰ την αυτο δυνα--μιν το μέτρον σκοπεῖν καὶ τούτων ἐπιθυμεῖν, και η των ὐπὸ δύναμιν ορέγεσθαι. ομοιον δὲ τοὐτο τω π πιλωνος ἐν Θελφοῖς γεγραμμένου, περ τινές φασι Σωδάρου

65. Εὐναι δε παράτροποι παρατρόπους εὐνάς φησι τὰς μοιχιδίους παι του δέοντος παρατετραμμένας, α και εἰς κακότητα ενέβαλον τον Πίονα ἔνιοι δὲ γράφουσιν, εἰς κακότητα ορθην, καὶ ουχὶ ἀθρόαν, ἔν ' εὐθεῖαν, ἀπ μεταφορας - δῶν. 69. EIδος γάρ το γαρ εἶδος νεφέλη ὁμοία ν τῆ ὐπερερούση του πανίου μόνου θυγατρι 1. Aa τε δόλον 3 ντινα νεφέλην δόλον Ἱξίονι κατεσκεύασαν di του ιος τέχναι. a. Καλον πημα καὶ ἄξιον βλάβος, --αὶ ' Ησίοδος β καλον κακόν πημα δὲ καλόν φησι την νεφέλην, καλον μεν δια το μοιῶσθαι - - , πημα δε ς προς τοαποτέλεσμα το ἐξ αυτης βλαβος. 3. οὐδε τετράκναμον κνημη ἐστὶν oo τροχο ράβδος η διηκουσα ἀπὸ της χοινικίδος ἐπὶ τον κύκλον. o δε ἁρμάτειοι τροχοὶ των ανδρωπων ζάκνημοί εἰσιν, οι δὲ των θεων δι' περμολην του κόσμου παρὰ μ' ηρω ν ὀκτάκνημοι εἶναι λέγονται οἰκείως δε ὁ Πίνδαρος τον του γρωνος τροκον τετράκνημόν φησιν, ἔν τοις μιν δυσὶ ποσι τὰς δύο, ταῖς δ δυσὶ χερσὶ τὰς δύο προςάφεν κνημας, ἴσον ταῖς χερσὶ καὶ τοῖς ποσὶν - εἰς την δέσιν τῶν χειρῶν καὶ τῶν ποδῶν ἐξαρκεῖν. ὁ δε νοῆς - τον δὲ τεγράραβδον δεσμὸν νυσε καὶ κατειργάσατο o 'Iξίων ν οντα δεσμὸν καὶ Oλεθρον. ν5. Eν δ αφύκτοισι γυιοπέδαις θ ἐν δεσμοις τοι τὰ γυῖα πεδῶσι πεσων την πασιν ἐγνωσμένην, κοινὰ γὰρ τὰ του Πίονος, η την φέλιμον ἀνεδέξατο ἄγγελίαν καιφημπν, ην δεδεμένος ἐν τροχ ελεγεν. εστ δε αυτ 3, οτε χρη τους ευεργέτας καλοις ἀμείβεσθαι. τὸ δὲ Ἀνευ οἱ χαρίτων. ἀντὶ του ἔξω συνουσίας. χαρίζεσθαι γὰρ κυρίως τὸ συνουσιάζειν λέγεται, απερ Θεόπομπος ἐν Μηδο εἰςάγει τον Λυκαβηττον λέγοντα Παρ' μοὶ τὰ λίαν μειράκια χαρίζεται

ι ηλικιώταις.

καὶ Ἀριστοφάνης ν 'fππεῖσιν ' εὐμεταφορῶς' mkλῶν γὰρ δη πειρασάντων αὐτην λέγοις χαρίσασθαι. ωαὶ Σαπφώ Σμικρά μοι πάτς ἔμμεναι φαίνεαι κἄκαρις, η μηκω δυναμένη δια την