장음표시 사용
711쪽
νας μετὰ Πῖσον γὰρ καὶ Πέλοπα κα πρακλέα, τους πρώτους διαθεμένους αυτούς, μελήθησαν ἐπὶ κτῶ καὶ εἴκοσιν 'Ολυμπιάδας. μιτος δὲ καὶ Λυκοεργος ο πρακλεῖδαι καὶ λεοσθεωης ο Κλεονίκου ἐπιγενόμενοι, και εἰς μόνοιαν τους Πελοποννησίους παρακα-
λουντες, πεμπουσι περὶ του αγῶνος ἐρωτῶντες εἰς Λελφούς. καὶ ο Ἀπόλλων χρα τουτον ἀνανεουν, καὶ τοις νικῶσιν αθλον διδόναι κότινον, Ο ἐστιν ἐξ ἀγριελαίας στέφανον. οἱ δε τοι πλείοις ἐπιτρέπουσι διαθεῖναι τὸν αγῶνα ουτοι δὲ τοῖς Πισάταις αγεται δὲ διαπέντε ἐτῶν μέσον τεσσάρων συντελουμένων. Ἐλις δε καὶ Πίσα πόλεις Πελοποννήσου, τριακοσίους σταδίους αλλήλων ἀπέχουσαι. 153, 2. ἀναδομται ἀναπλέκονται, στέφονται. 5. οὐκ οἶδα τori του Ἀδειμάντου δηλονότι ἐξέκλινε δε το του λόγου σκληρον δια του ἀορίστου. 154, 24 ἀλλα σμικρον ο νους υτος υρα Γλαυκων, ἡγεῖ nu εἶναι θιστον κέρδος το τους μέλλοντας γενησεσθαι παῖδας ἐμπειροπολέμους μετὰ χρόνον αὐτοπτεῖν
μη τα περὶ πόλεμον πεδον δὲ το Θηρικον παρα- φράζει πρῶτ' ἐλθῶν σὸν χεσφι, διδασκόμενος πολέμοιο, Eοφορβος.
2s. οὐκουν ἀντὶ του οὐχ υτως, καθ' ἡπόκρισιν.30. σα ἄνθρωποι J ἀντὶ του κατὰ ἀνθρωπίνην φύσιν - γὰρ θεοὶ πάντα sσασιν. 155 28. πάντων, ἔφη, μάλιστα συγκαταθετικώτερον δοκεῖ
156 2. πλεῖστοι ἐκ του τοι του ἀγαθοὶ πλεῖaτοι ἐκ του τιμῶσθαι το Θηρικον δε λέγει ἐπεὶ os αρα τις χάρις ἐστω ἴση μοῖρα μένοντι. καὶ εἰ μάλα τις πολεμίζει.
712쪽
s. ταυτά γε τουτ πρὁ ἀντιδιαστολην των απισθέντων ' ηριγιῶν λόγων ἐν τοῖς πρώτοις. 157, 2. λφ και παντὶ διαφέρειν, παροιμία ἐπὶ των πάντη διαφερόντων λεγομένη, χαρ' Gσον τὰ πράγματα καιολα τυγχάνει ντα, καθ' ὁ συνεχῆ ἐστὶν --ις, καὶ μέρη ἔχει, καθ' o καὶ διωρισμένα τούτοις πασέν ἐστι. το υν πάντη διαφέρον τινός, τε δ καὶ καθ ολον καὶ κατὰ μέρος οὐδε ἄν διενεγκόν, λ καὶ παντὶ λέγεται διαφέρειν. 1s. ἀναιρέσεις τὰς υπὸ των ἐν πολέ- ἡττηθέντων ἀναλήψεις των νεκρῶν σωμάτων παρὰ των ωιων
16. διτηριώδης προὐβιαν ποιουμένη, -- - μένη, ἐκ του ἀλιτήριοι ὀνόματος παρηγμένη. κατὰ
Λιονυσιον γαρ τον Ἀλικαρνασσέα, λιμω γενομένονυμ σιν οἱ πένητες προφερόμενα αλευρα διήρπαζον ἐλέχ σαω ουν o τους ἀλ-ντας ἐπιτηρ-ντες ἀλιτήριοι διέτεινε δὲ τ ονομα, στε καὶ ἐπι πάντων ων μετὰ βίας τι ποιουντων λάμαρτανόντων λέγεσθαι.
160, 6. μὴ διάτρψε μη καθ' υπέρθεσιν με.
161, 4 α οἷδ τε o νους -τως 'Αρα ἀκριβῶς, ολόγος απαιτεῖ, ἐνδέχεται του ανθρώπους πράττειν,
ἡ πρῶξις κατὰ ἡσιν ηττον απτεται αληθείας περ λέξις καὶ ο λόγος ἀλλ' ἐν μεν τ οὐραν εὐρίσκομεν καὶ κύκλον ἐν σώματι καὶ σφαῖραν καὶ τάξιν καὶ ἁρμονίαν καὶ ἀναλογίαν καὶ μοιότητα καὶ ἰσόπιπα καὶ πλῶς πάντα σύμφωνα φλόγφ' ἐν δὲ γῆ τουτογενέσθαι δυσχερές. 26. τί λέγεις περ ἐπὶ Μάρκου - φιλοσόφου, βασιλέως Ῥωμαίων, πέμ-
713쪽
32. κακῶν παυλα των πολλῶν ἀνθρώπων τουτο δὲ και υριπιδης λέγει 'πόλις γάρ ἐστι πῶσα των γουμένων. 163, 17. θηνησι δέκα μεν ησαν φυλαί, διρρητο δ ὲκάστη τούτων εἰς τρία, εἰς τριττυας, εἰς εθν , εἰς ρα-τρίας οἱ Ουν κάστης τριττύος αρχοντες τριττύαρχοι
τε καλοῶνται και τριττυαρχοῖσιν.
29. κακόσιτον κακόχυμον, βεβλαμμένον. 164, 6. ιονύσια ορM Mθηνησι ιονυσω γετο, ταμεν κατ αγρους μηνος Ποσειδεῶτος, τὰ δὲ Λήναια μηνος - μακτηριῶνος, τὰ δε ε αστε Ἐλαφηβολιῶνος. 168, 12. παίδων αἰνίγματι Κλεάρχου γρίφος' αἶνός τίς ἐστιν ως ἀνήρ τε κοὐκ ἀνήρ ορνιθα κοὐκ ορνιθ' ἰδών τε κοὐκ ἰδών, ἐπὶ ξύλου τε κοὐ ξώλου καθημένην λίθω τε κοὐ λίθω βάλοι τε κοὐ βάλοι.
ἐπὶ ξύλου τε κοὐ ξύλου καθημένην λίθω βαλών με κοὐ λίθω διώλεσεν. νυκτεριδα ὀ ευνο ος νάρθηκος κισήρει.
171, 22. φιλοτίμων καὶ ἐρωτικῶν or ἔλεγεν τι τριττυ- αρχοῶσιν οἱ φιλότιμοι πολλάκις, καὶ οἱ ἐρωτικοὶ συμπάσχοντι μελιχλώρους καλοῶσι τους χρούς. 26. κόντας εἶναι ἀντὶ του ἐθελουσίους. ὁ δ' εἶναι παρέλκει Ἀττικῶς. 172, 14. ἀνελευθερία ἐστὶν ἔρις αὐλη περὶ tρηματα, μὴ ἀναλίσκουσα αὐτα εἰς α δεῖ καὶ oσα δεῖ και τε δει. σμικρολογία δέ ἐστι φειδωλία, περὶ χυδαίων τινῶν
714쪽
φροντίδα η - γγ ποιουμένη. μεγαaοπρέπειά ἐστιν
ἔρις βελτιστη περὶ δαπάνας, α τω μεγάλω - πρέποντι γίγνεσθαι προσήκει. 173, 22 πρὲς μὲν ταυτα ὀ - ουτος si nouo των ἀκουόντων ταυτα, διὰ δ μη εἶναι διωλεκτικωτατοι, ἐπιστομίζοντα ἐαδέως ποθου, ω Σωκρατες, οντος δεινου ἐν διαλεκτικῆ καὶ ο μὲν ου ἀληθῆ λέγεις ταυτα λέγων, ἐκεῖνοι δὲ ἀδυνατοουσιν ἐλέγχειν σε. ἀλλ' ἐκεῖνοι μεν - τολμῶντες προς σὲ ἀντιλέγειν σιωπῶσιν αυτὰ δὲ τα πράγματα ἐναργῶς φαίνεται μη συμφωνουντα τοις π - λεγομένοις.
174, 6 ἀλλοκότους ἐξηλλαγμένους, ἐναντίους, ξένους, πλημμελεῖς, λ λοπιεῖς. 20. εἰκάζω - ὁμοιῶ, καὶ το εἰκονίζω το αυτ δηλοῖ.rρῆται δὲ τῆ λέξει τε πενοφῶν καὶ ὁ Ἀριστοφάνης
καὶ Mλοι. 175, 4 αλλοι μαλλον πείθωσιν ἀπο κοινου. 6. μανδραγόρα πνωτικος ὁ καρπδ τουδε του φυτου. Θεόφραστος δε ἐν τῆ περὶ φυτῶν πραγματεία την Lζαν τουδ ξοσθεῖσάν τε καὶ ξει δευθεῖσαν πρός τε τὰ ποδαγρικὰ καὶ προς πνον ἄλλον εἶναι rρησίμην φησί,
καὶ δ προς φίλτρα διδόασιν δὲ ἐν οἶν λεξει. 22. ἀδολέσχην μακρολόγον, φλέαρον.
176, 3. κομψευσάμενος πανουργ-σάμενος κομψευσώμενον οὐ βουλόν φησιν, ς π Σωκράτους ἐρωπινθεὶς , Evβουλε, σοφὸς ἐθέλεις εἶναι η πλουσιος ς' ἔφη πλούσιος τους γαρ σοφους ὁραν ἐπὶ ταῖς τῶν πλουσίων θυραις καθευδοντας προς- τον Σωκράτη πάνυ ἀγχίνως εἰπεῖw οἱ μὲν σοφοί - βουλε, σα- σιν ων δέονται, της προς τὴν των ἀναγκαίων χρεία, γὰρ χορηγίας η ο πλουσιοι, εἰ βουλοιντο, χορηγοί 'αωτοὶ δ' -οι- πλουσιοι - χασιν ' της ἀνθρωπί-
715쪽
νης γαρ αρετης η δια της διδασκαλία των σοφῶντ β λομέν παντὶ ota ἐστὶ παραγίνεσθαι. 177, 22. πολλοί, φησίν, ἀρξάμενοι φιλοσοφεῖν ἐγένοντο
πονηρότατοι μικρὰ δέ τις -τῶ μοῖρα καὶ ὀλίγιστοι ἐκφευγουσι την θυρὰν ταυτην, καὶ γίγνονται πονηροί, χρηστοι δε μως. . Duῆς καὶ μετα οὐτο - τα των φυχῶν φύσεις, τας εἰς το της φιλοσοφίας ἐπιτήδευμα καθουσταμένας καὶ μιμουμένας τα των ἀγαθων ανδρῶν πράξεις, δε θεάσασθαι, οἷα ουσαι εἰς μεῖζον αυτῶν ἐπιτήδευμα ἀφικόμεναι, πλημμελουσαι φόνον κατὰ της φιλοσοφίας προσηψαν. 180, 3. υτοι οἱ δημαγωγοί, Ῥυς σοφιστὰς μεγιστους αρτι ἔλεγεν.
6. διὰ το θρέμματος ἐξετραγωδησε την ἀλογίαν
27 τοώτοις τοῖς ἰδιώταις, τοῖς ἀπαιδεήτοις. 30. ιομηδεία ανάγκη, παροιμία ἐπὶ των κα ἀνάγκην τι πραττόντων εἰρημένη, ἀφ' ἱστορίας τοιαέτης, ης καὶ Ἀριστοφάνης μέμνηται ἐν Βατράχοις, τι σι μήδης καὶ 'οδυσσεως o Παλ λάδιον κλέψαντες ἐξ Ἱλίου νυοδ ἐπανηεσαν ἐπὶ τας - σεχήνης ἡποφαινο-ης, φιλοτιμ μενος ae δυσσεις αυτο μόνου δόξαι γενε- σθαι την πρῶριν, ἐπεχείρησε τον σιομήδεα μετὰ του Παλλαδίου προηγούμενον ἀνελεῖν. o δὲ κατὰ το της σελήνης φως τὴν καθ' αυτο θεασάμενος - ἐπιφωρομένου ξίφους σκιάν, συλλαμβάνει τε δν δυσσέα, καὶ τὰς χεῖρας τ δε συνδεῖ, προάγειν τε κελεύει, καὶ τυπτων αντο πλατεῖ- ξίφει b μετάφρενον ἐπὶ τοος
181 14. αλλωί μάλιστα, ως - η μάτην η κατὰ αλλον
183. 6. ἀποτεθρομμένοιν ἀπηγριωμένοι. Ἀηρηται κατὰ
716쪽
μεταφορὰν την απι των θρυων, - ἐστι βοτάνη τις ἀγρία καὶ γονος. 6. οἶμαι βαναυσίας ἐνταμ α κοινότερον λέγεσθαι τὰς κατὰ τὰς τέχνας ἀναστροφάς, - των δια πυρος
ἐργαζομένων τενῶν εἰρημένας βαννος γὰρ ἡ κάμνος),
o μην βαναωσίαν ἐν τούτοις λέγειν τοι ἀπειροκαλίαν, ην αμφότερα μεν υτω Ἀριστοτέλης ἐν τοῖς Νικομαχείοις θικοῖς καλεῖ, ἐν τοῖς μεγάλοις δε σαλαιωνίαν.
ἔστι δὲ περὶ πημάτων δαπανα οπερβολή, ἔλλει ι δὲ
μικροπρέπεια - μεγαλοπρέπεια μεσότης ἐστίν.
185, 13. εἰπόντος Ἀδειμάντου τι τελος ἐχέτω τὰ περὶ
τοώτων, o Σωκράτης φησὶν τι κωλύομαι πακουσαί
σοι βουλόμενος, ἀλλ' o δύναμαι Ἀτι γαρ δεῖ περὶ τωναυτῶν λέγειν ἀναγκαίως. δεώ -- - δ. - Ηρά iaειτος Ἐφέσιος, φυσικος ἄν, ἔλεγεν τι ὀ - ασμην. λως ἐν π δυτικη θαλάσση λθὰν καὶ καταμ ἐν-τη σβέννυται, εἶτα διελθὼν το - γην και ἐς ἀνωτολην φθάσας ἐξάπτεται πάλιν, και osm αἰεὶ γίγνεται. Ἀλλως πράκλειτος Βαδέωνος Ἐφέσιος, παλόφρων νεγονὰς καὶ περόπτης παρ' ἡντινοῶν. -os o Tovηλίου ἔλεγεν εἶναι πῆμα σκαφοειδὲς οὐ πόκυρτον, και την ἔκλειψιν αὐτο συμβαίνειν κατὰ την του καφοειδos στροφην, ἄστε το μεν κοῖλον ἄνω γίγνεσθαι, το δε κυρτὰν κάτω προς την μετέραν ψιν. αλλὰ μην καὶ κενοφάνη τι κολοφώνιον κατὰ σβέσιν την λοακὴν κλειψιν λέγειν γίγνεσθαί φασι, καὶ πάλιν προς ταῖς ἀνατολαῖς ἀνίσχειν αυτόν. 28. δια της εἰωθυίας εἰρωνείας Σωκράτης - λα- θανόντως ποτίθεται μῖν τι δεῖ τους νέους μειρακιώδη φιλοσοφίαν μανθάνειν λέγει δε τὴν μαθημαπι- κηπι οἰκεία γὰρ αυτ τοῖς νέοις θεοῖς καινὰ διαπτῆς τὰ κινησεις των νέων θεῶν διδασκόμψα ἡ δεδιαλεκτια τοῖ τοιούτοις ἀνδράσιν ἐπισφαλής καὶ o
717쪽
Πλωτῖνος τοιουτο λέγει ὁ παραδοτέον τοι νέοι ταμαθήματα πρις συνελομὸν της ἀσωμάτου φύσεως. 186, 12. εἰς μικρον ἀντὶ του εἰς μέγαν, εἰρωνι:κῶς. 15. o γαρ πώποτε εἶδον πικρον τι λέγειν τι ἔργφμεν α νυν λεγόμενα καλῶς ου εἶπον οἱ πολλοι, αλλὰ πολ μαλλον τοιαυτα ἐήματα εἶδον. καὶ γαρ- ουκυδίδης, ἐπιπλήττων τους Ἀθηναίους, λέγει τι 1,ἡμεῖς θεαταὶ μέν ἐστε των λογων, ἀκροαταὶ δὲ των ἔργων. τ δε ἐξεπίτηδες ἀντὶ το ἐκ παρασκευης καὶ ἐπιμελείας πιθανῶς συντεθέντα καὶ τ πολὐ μῶλλον ἔμφωσιν πολλην ἔχει της των πολλῶν ἀφροσένης, και δώμοιωμένα ἀλλήλοις εἶναι τα τοιαῶταψήματα καὶ οὐχὶ τοις ουσιν ἐδήλωσε διατορκης, τι ανδρα ἁμοιωμένοναρετῆς ἔργω πρῶτον, εἶτα λόγω, υκ εἶδον ot τοι-τοι. 17. π του αυτομάτου, σπερ νυν εἰρωνικῶς. γαρ λήθεια αυτομάτως ως εἰπεῖν συνέρχεται - γαρ
20. τέρα ἀριστοκρατουμένη7.24 τα δὲ κομψά δεῖ πορίσασθαι ἐκ τούτων τι της ληθείας ευρεσις αυτ καθ' αυτήν ἐστιν αἱρετὴ καὶ ου προ αλλο σκοπεῖ, ἀλλα μόνον η γνῶσις αυτῆς
αρκεῖ προς ευδαιμονίαν. 187, 1. κατήκοοι ἀντὶ του κατακουόμενοι. 6. ἀχαῖς μοια τοὐτο και κενήν φασι μακαρίαν.
18. τι εὐμετάβολον τι τῶν πολλῶν πλῆθος, δηλοῖ καὶ ' μηρος ἀπεικάζων την ὀρμην αυτῶν κώμασι παντοίων ανέμων καὶ τοις τοιουτοις ἀλλα καὶ νυν τοsτο
λέγει, τι κα λύγ τις αυτοῖς ἐνδείξηται την ἀληθῆ φιλοσοφίαν, καν αὐτ*Ἀπφ τοιολος et φαινόμενος, ἐαδίως ν πείσει αυτούς, καὶ τοσοώτφυβον οφ ανεῖεν πλείους. καὶ γαρ οἱ πλείους ἄλλον τῆ τῆς λης ἀταξία ἀναχογοῖσι, καὶ ἄλλον ευάλωτοι προς ἐκάτερα, ηπερ si ὀλιγώτεροι
718쪽
εἰσεληλυθότας.190, 32. βασανιζόμενον οὐ τὸν Λειγμενον καὶ φω- νμεινον σημαίνει παρὰ τοῖς ττικοῖς, ἀλλα τιν ἀνακρινόμενον και ἐλεγχόμενον καὶ δοκιμαζόμενον η διὰ λόγων η πραγμάτων, οἷός τίς ἐστιν, απ λίθου γένους τινος καλουμένου βασάνου, - καθαριν χρυσίον δοκιμάζεται. 191 3. κνος ανάδυσις, ηὐλάβεια, αναβολη. 192, 24. πογραφῆνJ τι ὁ πρό λίγου τὸ ἀνδρείκελον ἐνέγραφεν καὶ θεοεικελον ἐν πίνακι.193, 2. πολλάκις ἀκηκοας ἀπειράκις γαρ Ἀχιος πῆ
ταυτα καὶ κουσε και ἐπελάθετο.
λα γινώσκουσι. δια δ ορεκτb εἶναι τὸν νουν καὶ τῆν ἐπιστημην κατὰ φωσιν αὐταῖς, καὶ τ δοξαστὲν ως ἐπίκτητον ἀποπέμπεσθαι - ἀποχρήσει αὐταῖς η δόξα. 27. παρ' αλλων παρὰ των κρειττόνων μῶν γενων. 2s. ἀρκέσει& τι γὰρ θεῖον κἄν υ μόνον αυταρκες αλλὰ καὶ ἱκανόν. 32 πως μηJ ἐλλιπὴς η φράσις' τουτο δε mos Ἀττικόν λείπει γὰρ ὁ σκόπει η τι τοιουτο. 195, 1. ἐάσωμεν παρ γὰρ τὴν των καταδεεστέρων ἀπε- πιτηδειότητα τα κρείττονα ἀδυνατοῶσιν ἐνεργεῖν. 28 ου πάνυ ουδαμῶς.
197, 3o. τι γελοίως διὰ τὴν περβολήν. ἀσυγκριτον γὰρ
τἀγαθὸν απλῶς πρὲς πάντα τὰ γὰρ κρείττονα μῶν γέω διαπορθμευουσι τὰ παρὰ θεῶν εἰς μῶς ἀγαθά. δὲ θεία νάγκη τη θεία μολήσει φαὐτη, καὶ oμοι- ον η τε αῖρεσις - κληρω, καὶ τὲ λέσθαι τελαχεῖν, καὶ τι εἶναι τω ἐνεργεῖν, καὶ τι βουλεσθαι πω δύνωσθαι, καὶ εἶναι πλῶς ἐν εὐπάντα ιαίως υλλως.
719쪽
τ γελοίως γουν ἐγκοσμίως ο γαρ νέοι - ἐγκόσμιοι
θεοὶ τουτ αἰνίττονται παίγνιον γαρ ὁ σωματικωπῶν τοι νοητοῖς παραβαλλόμενον το δὲ παίζειν καὶ γελῆν των νέων οἰκεῖον. καὶ τιασβεστος δ' αρ' ἐνῶρτο γέλως μακάρεσσι θεοῖσιν περὶ των ἐγκοσμίων ειρηται θεῶν. o οὐ Γλαύκωναναλόγως ἐγκοσμέω προσώπω εἰκότως γελοίως μει. τ δὲ Areouo οἰκεῖον - τε λίω εἰς ταυτον ἐρχομεν τω Ἀπόλλωνι, καὶ τω λέγοντι ἐπιγνόντι τὸν v- eo βασιλέα λων καὶ Ἀπόλλωνα τον αυτον. 31. πολλον ἐπίφθεγμα θαυμαστικόν, ως ὁ Ἐρά
198 0. χόλιον ἐκ των Ἀρντου καὶ Βροντίνου καὶ ' μβλίχου ἐπιτμηθεν Γραμμῆ, δίχα το πρῶτον τετμημένην, εἴτε εἰς σα τμήματα κατ Ἀρχέταν καὶ τιν λκιδέα Σάμβλιχον, εἴτε καὶ εἰς ανισα, ἐν των τιοὶν αντιγράφων το Πλάτωνος ἀρηται, τὰ oντα πάντα δηλουσθαι εἰς δέ κατὰ πρώτημ διαίρεειν τε - μνόμενα, ὁ νοητὸν δηλονότι καὶ ὁρατόν. εἰ in εἰς
ἴσα, διά τε την των λόγων μετουσίαν καὶ των εἰδῶν, καὶ τὴν των μετεχόντων προς τα μετεχόμενα μιμτητα, καὶ τω την ἀνα ογίαν την αυτήν πως εἶναι ἐπαμφοτέρων εἰ δὲ εἰ ανι- ώς ἐν αλλοις ευρηται, διὰ την των νοητῶν πρις τα αἰσθητὰ ἴσως περπην καὶ νομοιότητα. οἷον κάτερον - εἰς δύο αν τιναυτὸν διηρῆσθαι λόγον, τ την γνωστικὴν δώναμινδι λου ὁμοειδῆ ποος ὲ τὴν εἶναι τὸ μὲν γαρ ὁρωτδν εἰς εἰκόνας καὶ ων ἰύὶν εἰκόνες, b δὲ νοητὸν εἰς τὰ διανοητὰ καὶ τι ἰδίως νοητὸν διακρίνεσθαι. καὶ εἰκόνας is σκιάς τε καὶ τὰ ἐν τοις δασι καὶ κοπόπτροις καὶ λως πυκνοῖς καὶ λείοις καὶ φανοῖς ξυνιστάμενα ειδωλά τε καὶ φαντάσματα εἶναι, ν δ' εἰσὶν εἰκόνες αυτω δηλονότι τὰ αἰσθητὰ σώματα,
720쪽
ζῶ τε καὶ φυτὰ κο τα παραπλήσια καὶ διανοητὰ - τα μαθηματικά τε καὶ ἐπιστητὰ γένη, γεωμετριαν, ἀστερο μία καὶ τὰ τούτοις ἀδελφά, νο α δὲ τὰς
ἰδέας τε καὶ δντως Ουσας ἐσίας ἀτάλογον - ἔχεινῶς τὰ εἰκαστὰ προς τα ἐουθ ά τε καὶ φυσικὰ σώματα, --τα διανοητὰ προς τὰ νοητά. εἰκόνας τε γὰρ των νοητων εἶναι τὰ διανοηWά, ς τὰ εἰκαστὰ
των αἰσθητῶν, τά τε αἰσθητὰ κά νοητὰ τῆ ἄλλον
καὶ ηττον ληθεία των εἰκασθέντων και διανοητῶν
διωρίσθαι τὰ μὲν γαρ ἄλλον τὰ δε ηττον ἀληθηεἶναι καθ' αυτ με γαρ καὶ ου ἐν ἄλλοις φεστεναι τὰ αἰσθητά, σκιὰς δε καὶ εἴδωλα τοι αἰσθητοῖς παροφίστασθαι, ἐν ἐκείνοις καὶ - καθ αυτ οντα καὶ διὰ τουτο ἐκείνων ποσπασθέντων μηδὲ ταυταφαίνεσθαι τι εἶναι δὲ και ταυτα αἰσθητὰ μὲν γένει, τε δ τῆ αἰσθησει ποπίπτοντα, εἰκαμ δε μἄλλον καὶ δοξαστὰ εἶναι. υτ δε καὶ τὰ διανοητὰ των νοητων εἶναι εἰκόνας καὶ ειδωλα, ατε μηδὲ κυτὰ κυρίως αλλ' ἐξ ἀφαιρέσεως οντα, πιδ πρὸ ς τὰ καθ' αυτ τε καὶ οντως ντα, τὰ νοητὰ δηλονετι, τηνἀναφορὰν ἔχοντα. δι καὶ την vnhν τὰ μὲν αἰσθητὰ καὶ νοητὰ πρῶτά τε καὶ αυτόθεν γινώσκειν, σπερ καὶ φέσταται πρῶτα, τὰ δὲ εἰκαστὰ καὶ διανοητὰ δεώτερα, ἁ καὶ δεύτερα φωταπαι. σπερ γὰρ vμένει ἐν τοῖς εἰκαστοῖς τῆ δόρη ταντα περιλαμυσα, αλλὰ ζητεῖ τὰ καθ' υτ υνιστάμενα, οἷς ἔπιται τὰ εἰκάσματα, -τω καὶ τὰ ἐπιστητὰ καὶ διανοητὰ θεωρουσα καὶ διανοουμένη οἷον τρίγωνον ἱδρυμένον διώ- μεσον καὶ τὰ παραπλησια, υ περὶ τούτων διανοεῖται, ἀλλ' ἐκείνων πέρι οἷς ταυτα ἔοικε ταῖς τε γὰρ εἰκόσι
τὰ περὶ τὰ μαθήματα γένη εἶναι ἀνάλογον, καὶ την-τῶν γνῶσιν ταῖς τῶν εἰδώλων εἰκασιαι ἔχειν τινὰ ὁμοιόπιπα. ,πό τε γὰρ τῶν νοήσεων τὴν τῶν μαθη-