Praxeis ton Apostolon. The Acts of the apostles;

101쪽

κρίνειν. . Παρεψὼν δε υσίας ὁ χιλίαρχ' μετα

πολλης βίας εκ των χειρῶν μῶν πήγαγε, S. κελεύσας τους κατηγόρους αυτολερχεσΗαι επὶ σε παρ' υ δυνήσηαυτὸς ἀνακρίνας περὶ πάντων τούτων πιγνῶναι, νῆμεῖς κατηγορουεν αυτο0. s. ΣυνεπέΗεντο δε καὶ ot'Ιουδαῖοι, φάσκοντες αὐτ ούτως χειν. 0. Ἀπεκρειηδε ὁ Παυλος, νεύσαντος αὐτω os γε μόνος λεγειν ' κπολλῶν τῶν οντα σε κριτὴν τω Ηνει τούτω πιστάμενος εὐκνυμότερον τα περὶ μαυτολαπολογοωαι, 11. δυναμένου σου γνῶναι, ὁτι υ πλείους εἰσί μοι μέραι δεκαδύο, ἀφ ης ἀνέβην προςκυνήσων εν Ἱερουσαλήμ. 2. Καὶ

οἴτε ε τω ἱερω ευρόν με προς τινα διαλεγόμενον ὐεπισύστασιν ποιOsντα χλου, ἴτε εν ήβ συναγωγαῖς, ἴτε κατα την πόλιν, 13. οἴτε παραστῆσαι δύνανται, περ ῶν νυν κατηγοροὐσι μου. 4. ομολογῶ δε Οὐτό σοι. ὁτι κατα την ὁδόν, ν λεγουσιν α εσιν, ἴτω λατρεύω τω

πατρωω εω πιστεύων πασι τοι κατα τον νόμον καὶ ντοις προφήταις γεγραμμένοις, 5. ελπίδα χων εις τον Βεόν, ν καὶ αυτοὶ ἴτοι προςδέχονται, ἀνάστασιν μελλειν σεσBαι νεκρῶν, δικαίων τε καὶ αδίκων. 16. Ἐν τούτω καὶ αυτὸς σκῶ ἀπρόςκοπον συνείδησιν χειν προς τον Αεὸν καὶ τους ανΗρώπους διαπαντός. T. ι τῶνδε πλειόνων παρεγενόμην λεημοσύνας ποιήσων εις τοεbvo μου καὶ προςφοράς ' IS. εν οἷς εὐρόν με γνισμενον εν - ἱερω, ου μετα χλου οὐδε μεταθορύβου, τινες δε απὸ της Ἀσίας ουδaιοι 19. υς εδει επι σου πα

102쪽

S PAS EI LXXV. ρεῖναι καὶ κατηγορεῖν, εἴ τι χοιεν πρός με. 20. H αυτοὶ ουτοι εἰπάτωσαν, τί εἴρον εν εμο αδίκημα, στάντος μου επὶ το συνεδρίου, l. V περὶ μιὼς ταύτης φωνης ης εκραξα ἐστἰ, εν αὐτοῖς τι περὶ ναστάσεως νεκρῶνεγὼ κρίνομαι σήμερον φ υμῶν. 22. Ἀνεβ ετ δε αυτούς ὁ Φηλιξ, ἀκριβεστερον εἰδὼς τα περὶ της δοῖ, ειπών ταν Λυσίας ὁ χιλίαρχος καταβy, διαγνώσομαιτα in υμὰς ε 3. διαταξάμενός τε τω κατοντάρχητηρεῖσΗαι αὐτόν, χειν τε ἄνεσιν καὶ μηδενα κωλύειν τῶν

ἰδίων αὐτολυπηρετεῖν. δε προς-χεσΗαι αὐτω. 24. Μετα δε μέρας τινας παραγενόμενος ὁ Φήλιξ συν ρουσίλλη γυναικί, οἴσ πουδαία, μετεπεμψατο τον Παῖλον, και κουσεν αυτο περὶ της εἰς ριστὸν πίστεως. 25. ιαλεγομενου δε αυτο περὶ δικαιοσύνης καὶ εγκρατείας καὶ τί κρίματος οὐ μέλλοντος σεσΗαι,-φοβος γενόμενος ὁ Φήλιξ ἀπεκρ&η ' το νυν χον

πορεύου ' καιρον δε μεταλαβὼν μετακαλεσομαί σε.

26. Aμα καὶ ελπίζων, τι χρήματα δοBήσεται αὐτω ποτοῖ Ιαυλου οπως λύπη αὐτόν , διὸ καὶ πυκνότερον αὐτὸν μεταπεμπόμενος μίλει αὐτω. 27. ιετίας δεπληρωBείσης λαβε διάδοχον ὁ Φήλιξ Πόρκιον Φῆστον

Η ελων τε χάριτας κατ-εσba τοι πουδαίοις ὁ Φῆλιξ κατελιπε τον Παῖλον δεδεμένον. XXV. Φῆστος ὁ επιβὰς τ επαρχία τρεις μερας ἀνεβη εἰς Ιεροσόλυμα απὸ Καισαρείας 2. Ἐνεφάνισαν δε αὐτω ὁ ἀρχιερεύς καὶ οι πρῶτοι τῶν Ιουδαίων κατὰ

τos Ιαυλου, καὶ παρεκάλουν αὐτόν. 3. αιτούμενοι χάριν κατ αὐτοῖ, πως μεταπέμψηται αὐτὸν εἰς Ἱερου

103쪽

εν Καισαρεία, εαυτον δε μέλλειν, τάχει εκπορεύεσΗαι. 5. ι υν δυνατοὶ εν μιν, φησί, συγκαταβάντες, εἴ τι εστὶν ε τω ἀνδρὶ τούτω κατηγορείτωσαν αὐτοs. G. ια- τρίφας δε εν αὐτοῖς μέρας ου πλείους κτὼ η δεκα, κα- Ραβὰς εἰς Καισάρειαν, τὴ παύριον καΗίσας επὶ του βήματος κελευσε τον Παῖλον ἀφῆναι. . Ιαραγενομένου δε αὐτos, περιέστησαν οἱ ἀπο ἱεροσολυμων καταβεβηκότες Ουδαῖοι, πολλὰ καὶ βαρέα αἰτιώματα φέροντες κατὰ Παύλου υκ ἴσχυον ἀποδεῖξαι S. ἀπολογουμέ

ο ερόν, ἴτε εἰς Καίσαρά τι μαρτον. D. V Φῆστος δε τοῖς Ουδαίοις Γλων χάριν καταΗέσΗαι, αποκριΗεὶ τωJΠαύλω εἶπε έλεις εἰς Ἱεροσόλυμα ἀναβὰς κε περὶ τούτων κρίνεσΗαι απ' mos I 0 Εἶπε δε ὁ Παμος επὶ του βήματος Καίσαρος στώς εἰμι, ου με δεῖ κρίνε--αι Τ Ιουδαίους οὐδεν δίκησα, ως καὶ συ κάλλων πι- γινώσκεις. 11. E με γαρ αδικῶ καὶ ξιον ανάτου πέπραχά τι, ου παραιτουμαι το ἀποΗανεῖν ' εἰ δε υδένεστιν, οἶτοι κατηγοροῖσί μου, ουδείς με δύναται αὐτοῖς χαρίσασΗαι Καίσαρα επικαλοῖμαι 12. Τότε ὁ Φῆστος συλλαλήσας μετὰ του συμβουλίου ἀπεκρίΗη Καίσαρα επικέκλησαι, επὶ Καίσαρα πορεύσy. 13. Ἐμερων δε διαγενομένων τινῶν Αγρίππας Ξασιλεύς καὶ Βερνίκη κατήντησαν εἰς Καισάρειαν ἀσπασομενοι τον Φῆστον 14. Ἐς δε πλείους μέρας διέτρι

104쪽

80 ΠΡΑΣΕΙΣ XXV. Παῖλον, λεγων ανή τίς ἐστι καταλελειμμένος ποΦήλικος δεσμιος, 5. περὶ ου γενομενου μου εἰς Ἱεροσολυμα, νεφάνισa ο αρχιερεῖς καὶ οι πρεςβύτεροι των 'Ιουδαίων, αιτούμενοι κατ αὐτο δίκην. 6. Προς Οἴς ἀπεκρειην, τι υ εστιν Ηος Ρωμαίοις χαρίζεσΗαι τινα ἁνΗρωπον εις ἀπώλειαν, πρὶν δε ὁ κατηγορούμενος

κατα πρόςωπον χοι τους κατηγόρους τόπον τε ἀπολογίας λάβοι περὶ του εγκληματος. 17. Συνεψόντων οἴναυτῶν νΗ δε ἀναβολὴν μηδεμίαν ποιησάμενος, τη ξης κοίσας επὶ του βήματος, κέλευσα ἀφῆναι τον ἄνδρα. IS. Περὶ ου σταθέντες ι κατήγοροι οὐδεμίαν αἰτίαν πε- φερον, ων ὐπενόουν εγώ I9. ζητήματα δε τινα περὶ της ἰδίας δεισιδαιμονίας ε χον προς αυτόν, καὶ περί τινος 'I σοὐ τεἈνηκότος, ν φασκεν ὁ Παὐλος ην 20. πο- ρούμενος δε εγὼ εις την περὶ τούτου ζήτησιν λεγον, αβούλοιτο πορεύεσΗαι εἰς Ιερουσαλὴμ κἀκεῖ κρίνεσbαι περὶ τούτων. 21. οὐ δε Παύλου πικαλεσαμενου τηρη-Ηῆναι αυτὸν εις την οὐ Σεβαστο διάγνωσιν, κελευσα τηρεῖσΗαι αυτόν, ως ου πέμψω αυτὸν προς Καίσαρα.22. Ἀγρίππας δε προ τον Φῆστον εφη ' βουλόμην καιαυτὸς οὐ νΗρώπου κοὐσαι. ὁ δε ' αύριον, φησίν,

23. 9 δ επαύριον Φόντος οὐ 'Aγρίππα καιτης Βερνίκης μετα πολλῆς φαντασίας, καὶ εἰς Βόντωνει το κροατήριον σύν τε τοῖς χιλιάρχοις κα ἀνδράσι ις κατ εξοχὴν οὐσι της πόλεως, καὶ κελεύσαντος του

Φήστου, ἡ ' ὁ Παῖλος. 24. Καί φησιν ὁ Φῆστος.

105쪽

XXVI. TΩΝ - ΠΟΣΤΟΛΩΝ. SI ἄνδρες Θεωρεῖτε τοὐτον, περὶ ου πὰν το πλγχνος των ' Ιουδαίων ἐνέτυχόν μοι ν τε Ἱεροσολύμοις καὶ νΗάδε επιβοῶντες, μη δεῖν ζην αυτον μηκέτι. 25. Ἐγὼ δεκαταλαβόμενος, μηδεν ἄξιον ανάτου αυτον πεπραχέναι, κά αὐτο δε τούτου πικαλεσαμενου τον Σεβαστόν,εκρινα πέμπειν αὐτον. 26. Περὶ ου σφαλές τι γράψαιτω κυρίω υκ ἔχω διὸ προηγαγον αὐτον εφ υμῶν καὶ μάλιστα επὶ os, βασιλεῖ Ἀγρίππα, ὁπως της νακρίσεως γενομένης σχω τι γράψαι. 27. Aλογον γάρ μοι

δοκεῖ, πεμποντα δέσμιον μη καὶ τας κατ αὐτο αιτίας σημῆναι.

XXVI. Ἀγρίππας δε προ τον Παῖλον εφη ' πι- τρεπεταί σοι περ σεαυτοῖ λέγειν. τότε ὁ Παὐλος ἀπελογεῖτο κτείνας την χῶρα 2. Περὶ πάντων ων εγκαλοῖμα υπὸ Ιουδαίων βασιλεῖ Ἀγρίππα, γημαι μαυ- τον μακάριον επὶ οὐ μελλων σημερον ἀπώλογεῖσbαι,3 μάλιστα γνώστην ντα σε πάντων τῶν κατὰ Ουδαίους θνῶν τε - ζητημάτων. διὸ δεομαί σου μακρύΗύμωs ἀκουσαι μου. 4. ην μεν οὐ βίωσίν μου την, νεότητος, την ἀπ ἀρχῆς γενομένην ν τω Ἀνει μου, Ἱεροσολύμοις, ἴσασι πάντες ι ουδαῖοι 5. προγινώσκοντές με ἄνωbεν, εὰν γέλωσι μαρτυρεῖν, τι κατὰ την ἀκριβεστάτην αῖρεσιν της μετέρας Ἀρησκείας εζησα Φαρισάῖος. s. Κά νυν εο ελπίδι της πρὸς τους πατέρας μῶν ἐπαγγελίας γενομένης υπὸ του εο εστηκα κρινόμενος T. εἰς το δωδεκάφυλον μον εν κτενεία νύκτα καὶ ἡμέραν λατρευον ελπίζει καταντῆσαι περὶ ελπίδος

106쪽

ἄπιστον κρίνεται παρ ὁμῖν, ε ὁ εος νεκρούς γείρεις s. Ἐγὼ μεν ουν δοξα μαυτω προς το νομα ησοῖ του ζωραίου δεῖν πολλὰ ναντία πρὼξαι. 10. ' καιεποίησα εν Ἱεροσολύμοις και πολλούς των ἁγίων εγὼ ν φυλακαῖς κατέκλεισα την παρα των ρχιερέων ξουσίαν λαβών, αναιρουμενων τε αυτῶν κατηνεγκα ψῆφο 11. καὶ κατὰ πάσας τὰς συναγωγὰς πολλάκις τιμωρῶναυτούς νάγκαζον βλαςφημεῖν, περιο σῶς τε μ μαινόμενος αὐτοῖς δίωκον εως καὶ ις τὰς ξω πόλεις. 12. Ἐν οἷς καὶ πορευόμενος εις την Σαμασκὸν μετ εξουσίας καὶ επιτροπῆς της παρὰ των ρχιερεων, d. μέρας μέσης κατὰ την ὁδὸν ειδον, βασιλεῖ, οὐρανοΗεν περ την λαμπρότητα του λίου περιλάμψαν με φῶς καὶ τοὐς συνεμο πορευομένους. 14. Πάντων τε καταπεσόντων μῶνεις την γῆν, κουσα φωνην λαλοῖσαν πρός με καὶ λέγουσαν p Ἐβραίδι διμέκτω Σαούλ Σαούλ, τι με διώκεις ς σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν. 5. Ἐγὼ δε εἶπον ' τίς εἶ, κύριε ς ὁ δε εἶπεν ' εγώ εἰμι ησοῖς, νσυ διώκεις. 6. Ἀλλὰ ἀνάστηΗ καὶ στῖ, επὶ τοὐς πόδας σου ει τοὐτο γὰρ φbην σοι, προχειρίσασΗαι

σε πηρέτην καὶ μάρτυρα δε τε εἶδες ων τε φήσομai

σοι, T. εξαιρούμενός σε ε του λαοῖ καὶ τῶν Ηνῶν εις ob εγώ σε αποστέλλω S. ἀνοῖξαι φΗαλμοῖς αὐτῶν, τοὐ πιστρέψ'αι απὸ σκοτους ει φῶς καὶ της ξουσίας του σαταν επὶ τὸν εόν, οὐ λαβεῖν αὐτούς ἄφεσιν αμαρτιῶν καὶ κλῆρον εν τοῖς γιασμένοις πίστει τ εις εμέ. 19. Obεν, βασιλεῖ Ἀγρίππα, οὐκ ἐγενόμην ἀπει- 2 Οὐρανίω οπτασία 20. ἀλλὰ τοις εν αμασκῶ

107쪽

XXVI J Ω ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ. 3πρῶτον καὶ Ιεροσολύμοις, εις ἁσάν τε την χωραν της Ιουδαίας, καὶ τοῖς Bνεσὶν ἀπήγγειλον μετανοεῖν καὶ επιστρέφειν επὶ τον νεόν, ἄξια της μετανοίας εργα πρά

σοντας. I. Eνεκα τούτων με οι Ουδαῖοι συλλαβόμενοι, τω ἱερω ἐπειρῶντο διαχειρίσασΗαι. 22. πικουρίας ὁ τυχων της παρα του es arra της μερας παύτης στηκα, μαρτυρόμενος μικρω τε και μεγάλω ουδενεκτος λέγων ων τε οἱ προφῆται λάλησαν μελλόντων γινεσΗαι καὶ ωὐσῆς 23. ει παΗητὸς Ἀριστός, ει ποῶτος ε αναστάσεως νεκρῶν φῶς μέλλει καταγγελλειν τω λαω καὶ τοις Ανεσι.

24. αὐτ δε αὐτos ἀπολογουμένου ὁ Φῆστος μεγάλη p φωνn φη ' μαίνy, Παλε ' τα πολλά σε γράμματα εἰς μανίαν περιτρέπει. 25. ' ου μαίνομαι, φησί, κράτιστε Φῆστε, αλλ' ἀληΗείας καὶ σωφροσύνης ρήματα ἀπο έγγομαι. 26. Ἐπίσταται γαρ περὶ τούτων ὁ βασιλεύς, προς ν καὶ παρρησιαζόμενος λαλῶ

λανBάνειν γαρ αυτόν τι τούτων O περοομα ουδέν ' ου γαρ εστιν ν γωνία πεπραγμένον οὐτο. T. Πιστεύεις,

βασιλε 'Aγρίππα, τοι προφήται οἶδα, ὁτι πιστεύεις. 28. 'Aγρίππας προς το Παὐλον εφη εν ὀλίγωμε πείΗεις ριστιανὸν γενέ-αι. 29. G δε Παυλος εἶπεν ' εὐξαίμην αν τω εω καὶ ε ὀλίγω καὶ ε πολλωου μόνον σε ἀλλα καὶ πάντες τους ἀκούοντάς μου σήμερον γενε αι τοιούτους ὁποιος κἀγώ εἰμι, παρεκτὸς των δεσμῶν τούτων. 30. Ἀνέστη τε ο βασιλεύς καὶ ο γεμών, τε Βερνίκη καὶ οι συγκαΗήμεν ι αὐτοῖς, 31. αὶ ἀναχωρήσαντες χλάλουν προς ἀλλήλους λέγοντες τι

108쪽

εδύνατο ὁ ἄνΗρωπος ουτος, εἰ μη πεκέκλητο Καίσαρα. XXVII. Ἐς δε ἐκρί Η του ἀποπλεῖν μὰς ει την ταλίαν, παρεδίδουν τον τε Ιαὐλον καί τινας τέρους δεσμώτας κατοντάρχη, νόματι ουλίω σπείρης Σεβαστῆς 2. Ἐπιβάντες δε πλοί Ἀδραμυττηνω, μέλλοντες πλεῖν του κατὰ την Ἀσίαν τόπους ἀνήφημεν,οντος συν μῖν Ἀριστάρχου Μακεδόνος Θεσσ-ονικέως. 3. τε τέρα κατήφημεν εις Σιδῶνα φιλανBρώπως τε ὁ Οὐλιος τω Παύλω χρησάμενος πέτρεψε προς ους φίλους πορευΗέντα πιμελείας τυχεῖν 4. ἀκεδεεν ἀναφέντες ὐπεπλεύσαμεν την Κύπρον δια το του ανέμους εἶναι ναντίους. 5. Τό τε πέλαγος το κατὰ την Κιλικίαν καὶ Παμφυλίαν διαπλευσαντες κατήλψομεν εις Μύρα της Λυκίας. G. ἀκεῖ εὐρων ὁ κατόνταρχος πλοῖον Ἀλεξανδρῖνον πλέον εις την ταλίαν, νεβίβασενημα ει αυτό. T. Ἐν καναῖς δε μέραις βραδυ oosντες και μόλις γενόμενοι κατὰ την Κνίδον, μη προςεῶντος ημὰς του νέμου, πεπλεύσαμεν την Κρήτην κατὰ Σαλμώνην S. μόλις τε παραλεγόμενοι αὐτην λΗομεν εις τόπον τινὰ καλούμενον Καλούς λιμένας, Ἀγγύς η πόλις Λασαία. 9. κανοὐ δε χρόνου διαγενομένου καὶ Oντος δηεπισφαλοs του πλοὸς διὰ το καὶ την νηστείαν δηπαρεληλυΗέναι, παρίνει ὁ Παὐλος 10. λέγων αὐτοῖς ἄνδρες, εωρῶ, τι μετὰ βρεως καὶ πολλῆς ζημίας ιυόνον του φορτίου καὶ του πλοίου, ἀλλὰ και των ψυχων μων μέλλειν σε αι τον πλουν. II. G δε ἐκατονταρ-

109쪽

XXVII. ΤΩΝ - ΠΟΣΤΟΛΩΝ. 85χη τω κυβερνήτ καὶ τω ναυκλήρω πεδεετο ἁλλον, τοις υπὸ του Παύλου λεγομ ένοις. 12. A νευΗετο δε του λιμενος πάρχοντος προς παραχειμασίαν, οἱ πλείους εΗεντο βουλὴν ἀναφῆναι κἀκεῖΗεν, εἴπως δύναιντο καταντήσαντες εἰς Φοίνικα παραχειμάσαι, λιμεν της Κρήτης βλεποντα κατα λίβα καὶ κατα χῶρον. 3. Υποπνεύσαντος δε νότου δόξαντες της πρOAέσεως κεκρατηκέναι, ἄραντες ἄσσον παρελεγοντο την Κρήτην. 4. Μετου πολύ δε εβαλε κατ αυτῆς ἄνεμος τυφωνικός, ὁ καλούμενος εὐροκλύδων. 5. ΣυναρπασAέντος δε του πλοίου καὶ μη δυναμενου ἀντο αλμεῖν τω ἀνεμω, επιδόντες εφερόμεΗα. G. Νησίον δε τι ποδραμόντες καλούμενοῖ Κλαύδην, μόλις ἰσχύσαμεν περικρατεῖς γενεσΗαι Vς σκάφης, T. ην ἄραντες βοηΗείαις χρῶντο ὁποζωννύντες τὸ πλοῖον ' φοβούμενοί τε, μη εἰς την Σύρτιν εκπε- σωσι, χαλάσαντες το σκευος ἴτως φέροντο. S. Σφοδρῶς δε χειμαζομενων μῶν τ εξῆς εκβολὴν ποιοῖντο I9. καὶ τὶ τρίτ αὐτόχειρες την σκευὴν του πλοίου

ρίψαμεν. 20. μήτε δε ἡλίου μήτε ἄστρων πιφαινόντων επὶ πλείονας μέρας, χειμῶνός τε υκ λίγου πικει- μενου, λοιπον περιΠρεῖτο πασα ελπις του σώζεσΗαι μὰς.

21. Πολλῆς δε σιτίας παρχούσης, τότε σταΗεὶς ὁ

Παὐλος εν μεσω υτῶν εἶπεν ' δει μεν, Ἀνδρες, πει-

Θαρχήσαντάς μοι μη ἀνάγεσBαι απὸ τῆς Κρήτης, eoδγ- σαί τε τηλύβριν ταύτην καὶ την ζημίαν. 22. Καὶ τὰ νῶν παραινῶ μὰς εὐΗυμεῖ αποβολὴ γαρ ψυχῆς Ουδεμιαεσται εξ υμῶν, πλην του πλοίου. 23. Παρεστη amus. ταύτ9 τύ νυκτι ἄγγελος του εοὐ, ου-- - καὶ λατρευω

110쪽

8s P ΑΞΕΙΣ XXVII. 24. λέγω ' μη φοβου, Παῖλε Καίσαρί σε δεῖ παραστῆναι, καὶ ἰδού, κεχάρισταί σοι ὁ Ηεὸς πάντας τους

πλέοντa μετὰ σου. 25. ιδ ευΗυμεῖτε, ἄνδρες πιστευωγαρ τω Ἀεω τι υτως σται, καΗ ον τρόπον λελάληταί μοι. 26. ις νῆσον δε τινα δει μὰς εκπεσεῖν. 27. Ῥὶς

δὲ τεσσαρεςκαιδεκάτη νυξ εγένετὸ διαφερομενων μῶνε τω Ἀδρία, κατα μέσον της νυκτος πενόουν οι ναυται προςάγειν τινα αὐτοῖς χώραν. S. και βολίσαντες ευρον

ὀργυιὰς εικοσι, βραχυ δε διαστήσαντες κω πίλιν βολίσαντες ευρον ὀργυιὰς δεκαπέντε ' s. φοβούμενοί τε, μη- πως ει τραχεις τόπους εκπέσωμεν, ε πρύμ- ρίψαντες ἀγκυρας τέσσαρας ἴχοντο μέραν γενέσBαι. 30. ων δὲ ναυτῶν ζητούντων φυγεῖν εὐτου πλοίου και χαλασάν των την σκάφην εις την Ηάλασσαν, προφάσει ς εκ πρώ- ρας μελλόντων ἀγκυρας κτείνειν, 1. εἶπεν ὁ Παῖλος

τω κατοντάρχη καὶ τοῖς στρατιώταις ' ὰν η υτοι μείνωσιν ν τω πλοίω, μεῖς σωΗῆνα ου δύνασΗε. 32. Τότεοι στρατιῶται ἀπεκοψαν τα σχοινία της σκάφης, καὶ

εἴασαν αὐτη εκπεσεῖν. 33. Aχρι δε υ μελλεν μέρα γίνεσBαι, παρεκάλει ὁ Ιαυλος παντας μεταλαβεῖν τροφῆς, λεγων τεσσαρεςκαιδεκάτην σημερον μέραν προςδοκῶντες ἄσιτοι διατελεῖτε, μηδεν προςλαβόμενοι. 34. ι παρακαλῶ ὁμὰς μεταλαβεῖν τροφῆς ' τουτο γαρ προς τῆς μετέρας σωτηρίας πάρχει ' οὐδενος γαρ υμῶν Ηρὶξ εκ τῆς κεφαλῆς ἀπολεῖται. 35. ιπὼν δε ταυτακοὶ λαβὼν ἄρτον ευχαρίστησε τω εω νώπιον πάντων, καὶ κλάσας ρωτο σΗίειν. 36. υΗυμοι δε γενόμενοι πύντες H αυτοὶ προςελάβοντο τροφῆς. IT 'Hμε δὸ