Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

5쪽

ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ,

Και εἶπεν αυτοῖς Πορευθεντες εἰς τον κόσμον απαντα, κηρυξατε το Εὐαγγέλιον πάπτη κτίσει. Μαρκ. r. 15.

7쪽

ΠΡΟ ΑΕΓ OMEN A. τουτου τοῦ βιβλίου πληοοφορουμώα οτι ενδεκα σημανυ ανθρωποι, τους ποίους προσκαλεσεν ο ησους δια να γίνωσιν παδοὶ καὶ

πόστολοι του, κολουθουν τε με αυτου χοι της σταυρωσεως του, τον ἴδον καὶ συνανεστραφησαν με αυτου ανασταντο εκ νεκρων, καὶ τον θεωρησαν πειτα αναλαμβανομενον ξ αυτων εις τον οὐρανον, ωσου μ α νεφελ . τον επηοεν απο την Θεαν των. ετ ολιγας ημέρας,

ριόντου, καὶ cωλοθρευσε τον εαυτόν του καὶ ἐν ησαν συνηθροισμενοι με μικρόν τινα αριθμον μαθητων, κατεβη παν των το Ἀγιον Iνευμα,

μόσα αυτους να λαλωσι διαφώου γλωσσας, καὶ α νεργω ν ξαί αΘαυματα, καὶ τελειοποιησα αυτοὐ κατα παντα δια την δύσκολον αυ- των επιχείρη ν. Uθεν χωοὶ περισσοτερας ναβολης, ει ολιγωτερον παρα δύο μηνας απο ου ησο της σταυρωσεως, εις την δίαν Ιερουτα- λη' με την μεσον των σταυρωτων του εἴδησιν, αὐτοὶ ρχησαν Θαρραλεως να διακηρύττωσιν, τι αὐτος νεστ ε νεκρων, νεβ εις τους οὐρανοῖς, καὶ καθιαε ε δεξιων si Θεοὐ οτι αὐτος πηρχεν ο παγγελθεὶς Μεσσίας, ο Αρχων της Ζωης, ο Σωτηρ καὶ Κοιτης του κοσμου,εις τον ποιον πρέπει πασα, ις ὐπακοη, καὶ λατρεία καὶ να κατηγορωσι τον λαον, τους ἱερεῖς κδ αρχοντας, τι θανατωσαν της δόξης το Κύριον. AUτο ησαν,οπλοι καὶ προστατευτοι, πλην της θείας δυνάμεως

δε εἶχον καμμίαν ανθρωπίνην μαθη ν, εὐγλωττίαν, η επιρρον εμελλον δμως να πολεμησωσιν λην την σοφίαν καὶ μωρίαν την μαε σιν

8쪽

Mετὰ τωνδεουδαιων αὐτοὶ διελεγοντο απο α γεγραμμενα της Παφλαια Διαθηκης, καὶ πεδειξαν πόσον κριβως αυτοὶ πληρωθησαν εις τον Ναζωραῖον ησοῖν Ἀπελθόντες δ' υστερον εἰ τὶ Ἐθνη διελεγοντο μετ αυτων κ των ρχων κείνων, τὰς ποίας μολόγουν οἱ ἴδιοι. ουτ φε μενοι, καὶ συνωδευμενοι πανταχου απὸ την Θείαν δυναμιν, φανερουμενην εις ἀναπάρνητα Θαύματα, καὶ σωτερικην οἰκοδομηντων ανθρωπίνων καρδιων ει το να δεχθασι ν άληθειαν. καμναν τοι αυτην Θαυμαστην πρόοδον, στε πολλαὶ μυριαδες, χι μόνον κ των 1ουδαίων καὶ ποοσηλύτων, αλλὰ καὶ κ των πλεον διεφθαρμενων καὶαχαλινωτω ειδωλολατρων, γιναν μολογημενοι μαθηταὶ του σταυοωθεντο Ἱησου, καὶ φιερωμενοι λάτραι καὶ δουλοι του μόνου ζωντος καὶ αληθου Θεου.

ουτ με βλεπομεν εἰς τας Πράξεις των Ἀπος ων το ςοοίαν τοῦ

τρόπου, καθ ο ελαβε τημ πρωτη ἀοχην η πλεον παράδοξος επανάςασις

των σαι συνεβησαν ποτε εις την θικην καὶ Θρησκευτικην κατάστασιν του κόσμου' τη όποια τα ποτελεσματα κτάνθησαν πειτα πολλαπλεον μακραν, ωσου κατεστάθη ό ριςιανισμὸς βοησκεία των ἰσχυρων καὶ πολυαρίθμων θνων, καὶ πεσκοράκισε τας ειδωλολατρείας καὶ

δεισιδαιμονίας, ει τας ποίας αυτ ενεκειντο πρότερον '-ενδειγμα αναντίρρητον οτι τὸ υαγγελιον πρεπε να ναι Θειον.Aυτ ο 1 ιηγησις ιναι συνωοευμεν απο μιαν παραοοζοτατην

περιστασιν Ἐὰν δηλαδη η ληθεια της δε ἀποδεχθη, καμμία ἄλλη

ἱστορία δε μενε εις τον κόσμον, τις δυναται να κατασταθλεις τον τόπον αὐτης καὶ ουτως ν συμβαν, πρό ενον των πλεον μεγάλων καὶ άξιολόγων ποτελεσμάτων, κολουθησε με τρόπον, περὶ του ποίου

καμμία πληροφορία δε εἰχε διαπεμφθην εις τους μεταγενεστε ους Toβιβλίον τουτ εγο η ληθως απὸ ενα φίλον της ποθεσεως πλην δενυπάρχει ἄλλη τις ξ εναντίας στορία με την ποίαν δυνάμεθα νὰ

παραβάλλωμεν την του Λουκῆ. υτ γραμματεῖς καὶ ιερεῖς ουδαῖοι, ου τε φιλόσοφοι, ἱστορικοὶ, η θικοὶ θνικοὶ, πεχείρησαν ποτε, ς λεπομεν, νὰ συγγράψωσιν στορίαν της αρχαίας εισόδου του ριςιανισμου, δια νὰ συγκρίνωμεν την παρὰ των ριστιανων γενομενην διηγησιν. α νταυθα ἀναφε μενα δε εγιναν εἴς τινα γωνίαν. Ἱερουσαλημ, Καισάρεια, Ἀντιόχεια, καὶ 'Εφεσος, ἔλαι μεγάλαι και περιφανεῖς

πολεις, μάλιστα καὶ αὐτη- Ρωμη, περηφανος μητρόπολις τοῦ κόσμον,

9쪽

σαν κ των τοπων εις τους ποιους μαρτυρεῖται, τι ενηργηθησαν τα

Θαύματα, καὶ στάθησαν ού αἴσια εκβάσεις νώπιον των πλεον δεινων καὶ σχυοων χθρων αλλ' υτοι δεν τόλμησαν ποτε ν άονηθωσι ταγεγονοτα, μ ολον τι δεν δύναντο α τα συλλογισθωσι, χωρὶς ναομολογησωσι του Ευαγγελιου την ἀληθειαν. σιωπη τωόντι των ερεων κ; γραμματέων, οι τινες προτρεποντο μεγαλοφώνως ν δικαιωθωσιδια ον ελεγχον των πλεον προων εγκλημάτων, σαύτως καὶ η τωνεθνικων συγγραφεων εις τοιαύτην ποθεσιν εἰναι φανερὰ μολογία, ἔτι δε ειχον τίποτε ν εἴπωσι. Tινες με των νεωτε ων σοφιστων πιχείρησαν με κεκαλυμμενον τρόπον ν σμικρύνωσι το δόξαν των Θριαμβων του ριστιανισμοῆ' αλλ' oλα των αἱ παρατηρητεις εἰναι θεμελιωμενα εις κακοκατάλη φιν, κακοπαράστασιν. καιοος διὰ νὰ γεν ἄλλη στορία των συμβάντων τούτων περασε προ πολλοῖ, καὶ δεν πάρχει λη προς συνθεσιν άλλης. Καὶ ωόντι, το νὰ ποθίσωμεν τι τοιαύτη Θρησκεία, o οιστιανισ-μος, όστις αντίκειται μετως ει παν διεφθαρμενον πάθος της νθρωπινης

καοδίας, χωρις ν κάμνη την παραμικρὰν παράβλεψιν εις τα πο- κείμενα των πλεον ὐ ψηλων βαθμων η καὶ ις τους πλεον ενθεομους φίλους του, δυνηθη νὰ περισχύση εις τον κόσμον ς περίσχυσε μετοιαυτα οργανα καὶ μέσα εναντίον τοιαύτης σχυρας ἀνθιστάσεως, καὶ τουτο, χωρις ν συνοδεύεται πο Θείαν δύναμιν,- εἰναι τι ἴδιον Γ bὰ δεχθῶμεν, χωρὶς σκιὰν ποδείξεως, πραγμα μετρως πλεον πίστευτον, παρ λα τα εις την Γραφην σημειωμε- Θαύματα. υμεῖς δε ποεπει ν περιμενωμεν εν ταὼθ πληοη τινα καὶ διαιτεοανιστορίαν των αγώνων καὶ εκβάσεων λων των 'Aποστόλων, καὶ Οχαίων Ευαγγελιστων ε μόνον κλεκτὸν ενδειγμα δίδοται Μετὰ τη εκχυσιν

του Ἀγίου νεύματος την μεραν της Πεντηκοστης, καὶ τὰς πρώτας ποοοδους καὶ πάθη των δώδεκα ποστόλων, λίγον ναφερετα η Γραφηκεοὶ πολλῶν ξ αυτῶν. ωόντι τὰ νόματα των περισσοτέρων δενανεφερθησαν ποτε μετὰ τὸ πρωτον κεφάλαιον πλην εἰναι κατ οθον λογον ναμφίβαλον, ἔτι αυτοὶ ιογάσθησαν, παθον, καὶ πετυχον, ὼς οι δελφοί των. ερικοὶ ἄλλο εργάται σημαίνονται μοίως, οπρωτομαρτυς Στεφανος, Φίλιππος ο ευαγγελιστης, ο Βαρνάβας, Σίλας, και τεροι. λ η επιστροφη του διάκτου Σαοὐλ, με τους πομενως

αγῶνας, πάθη, καὶ θριάμβους του, Ἀποστόλου - Ἐθνῶν, περι-

10쪽

λαμβάνει μεγα μέρος του βιβλίου καὶ η νάμνησις ων λοιππο ν

Αποςόλων, ει το μεοος κεῖνο της στορίας, εἰναι πολλὰ συντομος. Πετρος, ωοντι, ο της περιτομης 'Aποστολος, κλεχθη δια να διδαξ τον

Κορνηλιον καὶ τους φίλους του, τους πρωτους ε των Ἐθνων καρποῖς, in βεβαi προ αποφυγην σκανδάλου ἀχοηστου προς τους ουδαίους καὶ το μαρτυριον του Ιακωβου δελφου του Ἱωάννου ναφεοεται συντομως. οντως του Ἀγίου Παύλου τα εογα σημειούντα με τροπον πολλὰ συνοπτικον. Tὰ συμβαντα διαφόοων χοόνων περιλαμβάνονται εἰς δύο ητρι κεφαλαια Καὶ μ' ἔλο οτι άφου ο ἱστορικὸς Λουκας νωθη μετὰ του ποστόλου, και γινε πιστός του σύντοοφος, το ποῖον φαίνεται κτης μεταχειρίσεως του πρωτου πληθυντικο ποοσωπου εἰς την λη-

Aγίου Παύλου ποδεικνυουν οτι τὰ εογα, οἱ διωγμοὶ καὶ πρόοδοίτου εστάθησαν συγκοίτως μεγαλητεοοι, καὶ αἱ διδασκαλίαι, τὰς ποίας ἔκαμνεν εις τους παδούς του, πολλὰ πλεον διαίτεοαι, παοὰ τὰς οποίας δύναται τις νὰ ποθεση πὸ μίαν πλην ἀνάγνωσιν της παρούσης ἱστορίας. ις τον διον καιρὸν, λαξιοσημείωτος συμφωνία, καὶ ις αυτ τὰ μικρὰ πράγματα, της Ἱστορίας καὶ των 'Επιςολων εἶναι τοιαύτης φύσεως, ποία δε ηθελε σταθην ποτε εὰν κάτερα δε ὐπηοχον

γνησια.

βλίον το ποιον ἀρχί με τωρα, διαλαμβάνει ποος τούτοις δοκίμιον τωνάληθως πιστων, ἀποδεικνύον την φύσιν καὶ τ αποτελεσματα του γνησίου ριστιανισμου καὶ πρεπε νὰ σημειωσωμεν προσεκτικως, τι ει κάθε αἰωνα, λα κεῖνα τὰ πληθη, τὰ όποῖα ονα-

μάζοντα μεν ριστιανοὶ δε ομοια υν δε κατὰ τὸ παράδειγμα τουτα Θέλουν ἀποβληθην ς δυο εις την φοβερὰν μεραν της Ῥίσεως οτι ἴσον περισσότερον ξομοιούμεθα με του ἀρχαίους τοι τους πιστῶς,ἔταν χάοις μεγάλη ην επὶ πάντας αυτούς' Πραξ δ . 33. τοσουτον εἶναι βεβαιότερον, τι θέλομεν συναριθμηθην με αυτων εἰς τἀτελεύτητον δόξαν.