Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

11쪽

μο περὶ πάντων ω Θεοφιλε, νηρξατο ο ησους ποιεῖν τε διδασκειν 2. Ἀχρι ης μέρας εντειλαμερονος τοῖς Ἀποςόλοις διὰ Πνευματος

αετά το παθεῖν αὐτον εν πολλοις τεκμηριοις οι μερων τεσσαρακοντα

οπτανόμενος αὐτοῖς, καὶ λύγων ταπερὶ της βασιλείας τῆ Θεου 4. Καὶ συναυλιζόμενος παρρογγείλε αυτοῖς απο Ἱεροσολύμων μη χωρίζεσθαi, ἀλλα περιμενε ιν την επαγγελίαν τῆTIατρος, Ἀκέσατε μου.

Λουκας, 4 ατρος Ἀγαπητος, Ἀσ- πάθη αναμφιβόλως ο συγγραφευ του παρόντος βιβλίου και εννοήσας αὐτο ς προσθήκην ει το Mαγγελιόν του et επιγράφειομοιως ει τον Θεόφιλον. Ι - Εὐαγγελιον του Λουκαί. 3. TLολον δύναται ναῖεωρηθη βεβαια, ε βιβλίον ει δυο μερη. 'Aλλὰ το πρεπον του να υπάρχωσιν μοὐτα τεσσαρα υαγγελια, φαίνεται, ὁτιπαρεκι σε τους Xρι ανους ε ἄρχης - τοδιαιρεσωσιν, εἰσάγοντες το Εὐαγγελιον του ἁγιου Ἱωάννου μετα6 των δύο τούτω μερων. Ἐπειδ δε και ἡ στορία τελειωνει με του Aνίου Παύλου την εν 'Pώμη διετη φυλά

κωσιν, τις τελειωσε βεβαια προ του

Σ. E. 65, δυνάμεθα ν συμπεράνωμεν ευ- λόγως, τι αυτὴ συνεγράφη μετα υ του

τριακο οὐ και τριακοςου πρωτου τους,

μετὰ του Κυρίου ημων την αἴρωσιν διότι δυσκόλως δύναται νὼ ποτεθη, τι ο ερος ἱστορικος μελλε ν τελειωση τόσον ταχεως την διήγησίντου χωρίς τινος περαιτερω προσροθήκης, ἄν την εἰχε συνθεσε ιν εις στερινήν τινα περίοδον καιροὐ.MἈρχαία ποδοχη του παρόντος βιβλίου, ως πικυρουμενου καὶ Θείου, μεταξυτων πρωτων ριστιανων, δείχθη κανως ἄπο σοφους ἄνδρας, ε της μαρτυρίας παλαιων συγγραφεων 'Aλλ' η περίστασις, ητις περ πῶν ἄλλο απαιτεῖ την προσο- χἡνμας, και πρεπε ν προτρεψη τὰς περιαυτο ελπίδα μας εἶναι, οτι αὐτο διαλαμβάνει την εκπλήρωσιν των παλαιων προφη- et ειων περι η βασιλείας του παγγελθεντος Μεσσία, καὶ το τρόπον κα et αὐτ εμελλενὰ,ερεωθη ις ον κόσμον' σαύτως καὶ τηνεκτελείωσιν των παγγελιων κείνων, τὰς οποίας εδωκεν εις του μαθητά του ο Κύριος ημων, ' ενω αὐτος το ακόμη με αὐτων περι των δυνάμεων με τὰς ποίας αὐτοὶ εμελλον να προικισςωσι, περ της αγαθης εκβάσεως των κόπων των καὶ των διωγμων,

οῖτινες τους περιεμενον.

12쪽

ει Ἱερουσα μ αυρικον θάνατον, προ χιλίων κτακοσίων των περίπου, δι δοθη μετην πλεον ταχεῖαν κτασιν μεταξ τωνελων οτι αὐτη λαβε διαμενουσαν ερόωσιν, την οποίαν φυλάττει εως της παρούσης με - ρας, καὶ τι προεῖπον οι προφηται αὐταπερ της βασιλείας του Μεσσία. ο αγα χεῖρας μως βιβλίον εἶναι η μόνη ruta η τις περιγράφει καθαρως τον τρόπον με τυνοποῖον ἁνεκηρυχθη πρωτον η θρησκεία αύτη.τοντες ἴσως, τι του Aγίου Πνευματος ἡ εκχυσις θελε προτρέ φειν γενικως το θνος ει το να ὁμολογήση τον Ἱησοῖ ως εσσίαν

των παλαιων προφητων Φαίνεται δ' ὁτιεφοβουντο μήπω η περιφρόνησις, ητις γεινε προς αυτον πο ους ἄρχοντα και τον λαον του Ἱσραηλ, θελε τον ποτρέψειν απο τ να παναδωση ει το θνος το βασίλειον, ως η τον εις τὰς μερας Δαβὶδ καὶ Σολομωντος Ἀλλ' ὁ Κύριος-μων ἱξευρε νοτι η ἀνάληψις αυτου, καὶ του Ἀγίου o. τι Ιωαννης με ε α πτισεν

ύδατι, μεῖς ὁ βαπτισθησεσθε εν

Πνεύματι Aγἱ ου μετα πολλὰς νεύματος ἡ κατάβασις θελον θέσει επὶ ταύτας μέρας. 6. οἰ- ὸν υ συ- λον περας εἰς τοιαύτας ελπίδας διο κατεστειλε την ρριεργειά των θεωρήσας ἁνεπιτήδε ον εις αυτους να εξεύρωσι ταυτατα πράγματα, τα ὁποῖα σαν ὁλοκλήρως εις την ερρουτίαν του Θεοὐ διοικουμενα καὶεκTελουμεν απο την ὐπερτάτην αυτο δύναμιν και κυριότητα, καὶ κατα της θελήσεως αὐτο το βουλευμα ει το ὁποῖον ουδενος ἄλλου γνωμη εχε χωραν. ους βεβαίωσενομως, ότι μελλον α προικισθωσι ταχεως με το Aγιον ΓΙνευμα, ευαρμόζον αυτους νακαμνωσι πολλα εργα παράδοξα, νθαρρύ-

Εἶναι μως χι μόνον δυσκολον, ἀλλ' ἴσως και αδύνατον, περιγράψωμεν με ἀκρίβειαν

την κατάστασιν των πνευματων ων Αποσ

τόλων εις τουτην την κρίσιν εις την ποίαν σκότος και 2ως, ελπίδες και φόβοι, σαρκικα καὶ πνευματικαὶ Θεαι και πανδοχαὶ ησαν μεμιγμεναι τόσον σχετικως, στεμόνη η παντοδυναμία δύνατο να τα λαι- ρεση οὐ τουτο πρεπε α εγίνη δια μιας εις πάμπολλα πράγματα εις καιρὸν της καταβάσεως του Ἀγίου ΓΙνεύματος - όλονότι ει ολίγα τινα διαίτερα αὐτοὶ μειναν περισσότερόν τινα καιρον ει κάποιαν ἁπα-την η πρόληψιν. H μεταβολη ητις νηργήθη εις τα πνεύματα καὶ καρδία των νελθοντες, πηρωτων αυτον, λεγοντες Κύριε, ει ν τω χρον τάτω

εξουσια. 8. Ἀλλα, φεσθε δύναμινεπελθόντος του Aγίου νεύματος ἐφ μῆς καὶ σεσθε μοι μάρτυρες

1ουδοὶ καὶ Σαμαρεια, καὶ ως ε χάτου της γης 9. Και ταυταειπων, βλεπόντων αυτων πηοθη, νεφελη πελαβεν αὐτον πο τωνοφθαλμων αὐτων. O. Καὶ ως άτε- ίζοντες ησαν εἰς τον ρανον, πορευ

Γαλιλαῖοι, τιεςηκα τε ἐμβλεποντες ει τον ρανόν; ἔτος ο ησους αναληφθεὶς φ μων εις τον ξανον, ουτως ελεύσεται ον τρόπον θεάσασθε αὐτον πορευόμενον ις τονάρανόν.

'Eναντίον πάντων ων os ο ριςὸς εἶχε διδάξειν του μαθητάς του, τρεφον κόμη Ἀποστόλων, την μερα της Ιεντηκοστης, ἰδνας ii κοσμήκης τινος βασιλείας, ποθε το τοσοῖτον λησω Θαυμασία, η χάρις

13쪽

των γλωσσων 'Aυτοὶ δε ἡσαν πλεόν οἱ ιλοι ἄνθρωποι μάλιστα δε εἰς πολλα εφαίνοντο ανθρωποι πολλα διαφόρου ψυχὴ καιχαρακτηρος, χοντες ψος πνεύματος, καιῖπεροχην εις τὰς σαρκικὰς προλήψεις, ελπίδας καὶ φόβους, περ παν ό,τι το δυ

νατον να νομισθη πρότερον.

ησαν καταμενοντες, ο τε Πέτρος,

Φιλιππος Θωμας, Βαρθολομαῖος

καὶ Ματθαῖος, άκωβος Ἀλφαίου

καὶ Σιμων ο ηλωτης, καὶ Ιουδας 'Ιακωβου. 4. υτοι πάντες ησαν προσκαρτερουν τε ομοθυμαδον ηπροσευχη- , δεησει, συν γυναιξὶ, καὶ Μαρία, μητρι του Ἱησου, καὶ

συν τοις δελφοῖς αυτῆ.Aυτοι σαν προσκαρτεροῖντες τηπροσευχη. 'Oλος ο λαος του Θεο εἶναι λαος κεσιος καὶ δεδομενος εις την δεησιν. O νεστως καιρος το καιρος συμφορων καικινδύνων δια του μαθητὰς του ριστοῖ, οντας ως ποίμνιον εν μέσω λύκων και,

κακοπαθεῖ τις εν μῖ , Προσευχεσθω l V Ἱακωβ ε. 13.)-τοῖτο παύει φροντίδας και φόβους Εἶχον αὐτοὶ τωρα εργο εμ-

προσθεν των μεγα εργον, και πρινο επιχειρησωσι, παρεκάλεσα ενθερμως τον Θεονδια την με αυτων ει τρῖτο παρουσίαν του.

Προ ης αρχαίας ἀπο ολης των, Ἀριrος εξόδευσε τον καιρον δεόμενος περ αὐτων' Λουκ. H. 12, 13. αυτο δε τωρα τονεξοδεύου προσευχόμενοι δια ον εαυτόντων Περιεμενον την π αυτ οἶς κατάπεμψιν του νεύματος, διο ηὐπόρουν δεήσεων et 'Aγιον Πνευμα κατεβ επάνω si τον Σωτηραμας οτε προσηύχετο. Αουκ. γ . l. O εχοντες προσευχης διάθεσιν, υπάρχου ει την πλεον ἁρμοδίαν κατά ασιν δια να λάβωσι πνευματικὰς ευλογίας DXριςος πεσχεθη, τι θελε πεμψειν ταχεως το Πνευμα- 'Aγιον η ποία ποσχεσις δεν μελλε Ἀναβάλη την δεησιν, ἁλλα ἁτην διεγείρη καὶ μι υχωση 'Oσο εγγύτερον φαίνεται ν εἶναι ἡ εκπληρωσίς της,

τοσουτον σπουδαιότεροι πρεπε και ἡμεῖς ναειμεθα εις την δι' αὐτην προσευχην μας. υτοι δ' πραττον τοῖτο με κοινην σύμπνοιαν, ' ομοθυμαδόν ' ἐξ ου γίνεται δηλον,ο τι τους συνήνωνεν ολους μοὐ θεῖος ερως, και

δε υπηρχε μεταξύ των ἴτε διαφωνία, υτε διχόνοια και εκεῖνοι οἴτινες τηρουν ἴτω γ νενότητα οὐ Πνεύματος με της ειρήνης τον σύνδεσμον εἶναι οι ἄρις παρεσκευασμενοι εις et νὰ δεχθωσι τὰς παραμυθίας οὐ Aνίου Πνεύματος. οὐτο φανερωνει προσετι καὶ τη ἁξίαν συνορομὴ των εις τὰς γινομένας ἱκεσίας καὶ Αν μόνον ενας μίλη, προσηυχοντο ὁμως λοι. Καὶ εὰν, ταν συμφωνήσωσι δύο ν ζητήσωσί τι, Θελς εκπληρωθην η αἴτησι των, πολλω ἀλλο οταν συμφωνωσι πολλοὶ εἰς την δίαν ζήτησιν.

15. Καὶ ε ταῖς ημεραις ταύταις

Θναι την γραφην ταύτην, προεῖπετο Πνευμα τοῦ Aγιον διὰ ψατος

γου τοῖς συλλαβου τον ησοῦν. 17. τι κατηριθμημενος ην συνημῖν, καὶ λαχε τον κληρον της διακονίας ταύτης. 18 ουτος μενουν κτησατο χωρίον τοῦ μι θου ς'οιπιας και πρηνης γενομενος

ελακησε μεσος, καὶ ξεχυθη πάντατα σπλάγχνα αυτῆ. 19. Και

14쪽

κοπην αὐτοῦ λάβοι ετεοος 21 Δεῖ Eν των συνελθοντων μῖν ἀνδρων ν

Ἱωση τον καλύμενον Βαρσαβαν,ος επε κληθη Ιουςος, καὶ Ματθίαν. 24. Καὶ προσευξάμενοι εἰ πον ΣυΚυριε, καρδιογνως πάντων, νά- δε ιζον εὐτύτων των δυο ἶνα ον ξε-

λέξω, 25 Λαβεῖν τον κληρον της διακονίας ταυτης καὶ ἀποζολης, ξη παρέβη Ιήδας πορευθηνα εις τον τόπον τον ἴδιον. 26. Καὶ δωκαν

κληρους αυτων, καὶ πεσεν κληρος

επὶ Ματθίαν, καὶ συγκατεψηφίσθη

μετὰ των ἔνδεκα πος Γλων.

Τα εγκληματα καὶ το φρικωδες τελος

επαγγελλομενων τινων ον υπηρετην, ἴτινες

ἐζάθησαν sγάλοι κατὰ τον βαθμὸν καὶ

την φημην εις τη εκκλησίαν, δε πρεπει ποσως να παρακινησωσι του ανθρώπους ει το να καταφρονωσι το ἱερον τουτοεπάγγελμα Ἀλλα τοιαυτα παραδειγματα διδάσκου μεγαλοφώνως αλλους, απροσεχωσιν εις αυτους, ει τὰς αἰτίας και

τους σκοπους των, σαυτως και εις την

διδασκαλίαν καὶ την θικην αυτων διαγωγήν. Oσον οι ανθρωποι πλησιάζου εις τον Ιησων κατα το επάγγελμα καὶ ὐπούργημα, τοσουτον βδελυροτερα κρίνεται προδοσία των, ἄν συντρεχωσι κρυφίως με- τα των χορων αυτοῖ . To κερδος των υποκριτων εἶναι η αμοιβη της αδικίας, τοοποῖον Θελει τους ἀγοράσειν μόνον εν Ἀκελ- μά-εν χωρίον λατος, τοι μίαν τρομερωτερα καταδίκην, καὶ μεγαλητερανἀτιμίαν διότι ἀνίσως ἀποθάνωσιν αμετανόητοι, ως εἶναι πιθανώτατον, ἔτι Θελουν

τελευτησειν τοιουτοι, εις οποιονδηποτε

τρόπον ἀφίνουν τον κόσμον, καὶ ἁ ο οἶκοιαυτὶ μένωσιν η ρημοι Ἀκμαζοντες, αυτοι πρεπε ν ἀκολουθησωσι τονδεούδαν εις τον τόπον των,' τον τοιμασμενον δια τους εργάτας της αδικίας.

Oτα όμως ἀποθάνωσιν οἱ μισθωτοὶ καὶασεβεῖς ἄνθρωποι, πρεπε ν παρακαλωμεν

τον μέγαν εταστην των καρδιων ν ἀποπληροῖ τον τόπον των εις την εκκλησίαν με τρι-ουτουὶ υπηρετας, οποῖοι πνευματικως γνώρισαν

τον ρι ον, καὶ εἶναι ἄξιοι ἡμαρτυρησωσιν ὐπερ αυτου, καὶ ἁ φανερώσωσιν εις τους

ἄλλους των παθων αυτου την νεργειαν, καὶ.της ναστάσεως του την δυναμιν. O εχοντες την ἐπιστασίαν της χειρο

τονίας, πρεπε ν εἶναι προσεκτικοὶ ἁμη χειροθετωσιν ταχεως πάνω εις κανενα ἄνθρωπον, αλ ἀγρυπνουντες ἁ κλεγωσι τους πλεον κανους καὶ ρμοδίους δια τοι ερον τουτο αξίωμα Πρεπε ν εκχεωσινενθερμους δεησεις προς Ἐκεῖνον, ςις γνωρίζει τὶ ε ιν εις τον ἄνθρωπον, διὰ νά κατευθυν την κλογην των ως ν διακρίνωσι του οντας, καὶ τους μη ὁντας ἀξιους ά. ιμ ε 22. 'Oπο ελλείπει αὐτη αγρυπνία, η ταν χειροτονία παρεκτρεπεται ι μόρφωσιν ευσεβειας, Tιμ.

. 5. δε εἶναι ἁπορία εὰν ἴδωμεν την κ-

κλησίαν καταπατουμενην ἄπο κνηροῖς, μισθωτους, καὶ ιρετικους, ἀντὶ πιστων, επιτηδείων, φιλοκερδων, καὶ φιλοπονωνυπηρετων του ρι οὐ.Aὐτοὶ πικαλουνται τον Θεον ως ξεταστὴ των καρδιων b, Κυριε, στις

15쪽

γνωρίζει όλων των ἀνθρωπων τὰς καρδίας πρῆγμα, τὸ ποῖον μεῖς δε δυνάμεθα νακάμωμεν καὶ τὰς γνωρίζεις καλητερα παρ ὁσον αυτο οι ἴδιοι τας γνωρίζουσι ΓIαρατηρησε-όταν το δια να κλεχθη Ἀπόστολος τις, ουτος πρεπε α κλεχθη κατὰ την διάθεσιν τῆς καμίας του ο

αντες μοθυμαδον ἐπὶ το αυτό.

M λεξις, Ιεντηκο η, σημαίνει τη πεντηκοςην μερα ἄπο της δευτερα των ἀζύμων ε ης λογαριάζετο- ορτη της συνάξεως του θερισμο9. O Ἱσραηλῖται προ άζοντο α προσφερωσι προσφορὰν ἄπο τας

ἀπαρχας του σίτου των εις ην εορτην ταυτην, το ὁποῖον ποθετεται, τι τηρεῖται ει μνημην του δοθεντος Νόμου εκ ου ρους Σινα, πεντηκοντα μερας μετὰ την' Αιγύπτου ἀναχωρησίν των. Ἐξοδὶ 1. καὶ κν. 14-18. ευῖτ κ . 15-21. Δευτ ι . 9. Εἰς την ορτην ταυτην ηὐδόκησεν ὁ Κυριο ν εκχυση τὸ Πνευματου, aiνὰ καθιερώση της ρι ανικης εκκλησίας τὰ πρωτόλεια Λαο αὐόλα τὰ μερη της Ἱουδαίας, καὶ απὸ μακρους τόπους, συνηχ- Θησαν προθύμως ει Ἱερουσαλη την μεραν ταυτην καὶ φαίνεται, υτ τον χρόνον τουτον συνετρεξαν περισσότεροι παρὰ τὸ συνηθες ἴσως εκ της γενικης ελπίδος, τις ὐπερίσχυσεν, τι ὁ Μεσσίας εμελλε ν φανη

2. Καὶ γενετο ἄφνω ἐκ του

οἶκον ηοχιν καθημενοι. i. Καὶ ωφθη ιν αυτοῖς διαμερι ἔμεναι

Ἱωανν γ . . A δε διαμεριζόμενα γλωσ- σαι το σύμβολον του δοθεντο εις τους Ἀπο όλους, τον καιρὸν τουτον χαρίσματος,νὰ λαλωσι μ ευγλωττίαν καὶ ντελειαν λα-

φόρους διαλεκτους, τὰς ποίας δε εἶχον διδαχθην ποτέ. kὸ ως πυρὸς φαινόμενον,εσημαινε τον ενθερμον ζηλον με τὸν ὁποῖον αυτοι ξιωθησαν να ὁμιλωσι, και α ποTελεσματα, τὰ ὁποια προξενουν οι λόγοι τωνεις ων κροατων ων τὰ πνευματα.

4. Και πλησθησαν παντες Hνευματος γιου, και oc αντολαλεῖν τεραι γλωοπαις καθώς το

Πνευμα ἐδίδου αὐτοῖς ἀποφθίγ

γεσθαι. ΙΠαρὰ τὸ Θαῖμα τουτο, παραδοξότερον δυσκόλως δύναται ν φαντασθῆ τις καθως εκαστος πρεπε ν παρατηρηση, σκεπτόμενος τὸ πρῆγμα κατὰ βάθος, καὶ συλλογιζόμενος με πόσην δυσκολίαν δυναταιν αποκτηση τις, ἄν καὶ ἄνθρωπος πεπαιδευμενος, μίαν μόνην διάλεκτον, καὶ ἁ την λαλη ὀρθως. Mτον κόμη ἀναγκαῖον, καὶ χρησιμον Θαυμα. H γλωσσα την οποία ελάλουν οι μαθηταὶ το Συριακη, διάλεκτο εκ της Ἐβραῖκης' ς τον ἀναγκαῖον λ αυτους νά

16쪽

προικισθωσι, το δωρον του νόεννοωσι τόσον την ἀρχαίαν Ἐβραῖκην της Παλαιῆς Διαθήκης, εις την οποία αυτ ητο γεγραμμενη, καθως καὶ την παλαιαν Ἐλληνικὴν της Νεας Διαθήκης, εις την ποίαν αυτ εμελλε ναγραφθη. 'Aλλὰ τοῖτο δε ητον ολον αυτοὶ παρηγγελθησαν να κηρύξωσι το Εὐαγγελιονεις πῆσαν την κτίσιν, να διδάξωσι ολα ταεθνη πλην εις τον ἄγων τουτον πάρχει μία δυσκολία αδ α ος Τίνι τρόπω μελλουναυτοι να γενωσιν ἴτω κύριοι των διαφόρων γλωσσων, ως να τὰς ὁμιλωσι νοητως ει ολατα θνη; οὐτο πρεπε να αθη εργο μιας ζωης ἄνθρωπου, δια να μάθη τας διαλεκτους των Καὶ μ ολα ταυτα δια ν ἁποδειχθη, οτι αρι ὸς εδύνατο να τους δωση ξουσίαννα κηρίξωσιν εις τα θνη, αυτος του λλι ἐπιτηδειότητα α κηρύξωσι ει αυτ ει τηνιδίαν αυτων διάλεκτον Ἐντευθεν πρεπεν φανη, τι αὐτη τον λεκπλήρωσις της επαγγελίας κείνης την ποίαν καμεν

Xριro εις τους μαθητάς του, Ιωάννης δ . 12. ' Μεγαλέτερα τούτων εργα Θελετε κάμειν ' διότι τοὐτο δύναται να θεωρηθη πρεπόντως, ὰ σκεφθωμεν λα τα περιςατικὰ, εργο μεγαλήτερον ἀφ' ὁλας τὰς ποίας εκαμεν ο ριrος θαυμασιους θεραπείας. ἴδιος ριφος δε ελάλησε με αλλας γλωσσας, οὐδ' εκαμεν ἱκανους του μαθητά του το

απὸ ανθρωπους ὀρθόφρονας, ὁ Θεος θελεπροςατεύσειν τοιαύτην επιχείρησιν μεθ' ἱλης της προσηκούσης βοηθείας, καθως καμεν εις την πρώτην του ευαγγελίου δημοσίευσιν. Καθως η εν γη Σεναὰρ σύγχυσις των γλωσσω διεσκόρπισε την ειδωλολατρείαν εις Oλην η οικουμενην, καὶ καμε του ανθρωπους ὰ στερηθωσι την γνωσιν του Θεοὐ, και η ἀλ-νη Θρησκείαν οντως επρονόησεν ὁ Θεο ν ἀνορθωση την μεταξ των

εἴνων γνωσιν του, δια το των γλωσσων

ουρανόν. 6. Γενομένης δε της φωνης ταύτης, συνηλθε το πληθος, και

ἰδία διαλέκτω λαλύντων αὐτων. 7. Ἐξίς αντο δε πάντες καὶ θαυμαζον λέγοντες προ αλληλους Ουκ ὁ πάντες κτο εισιν οἱ λα-

λουντες Γαλιλαῖοι

D λαος παρατηρεῖ, τ οι λαλοῖντες ει ναι λοι Γαλιλαῖοι, ο ὁποῖοι, παρα την μητρικήν των διάλεκτον, καμμια αλληνδεν γνωριζον Αὐτοὶ εἰναι οὐτιδανοὶ ἄνθρωποι, ε των ὁποιων ἐν πεται ν ελπίζηται ευγενες τι η σπουδαῖον. 'O gὸς ξε- λεξατο τ ὰσθεν και μωρα ου κοσμου,

δια ν καταισχύνη τους σοφους καὶ δυνατούς. ριστος νομίσθη ς Γαλιλαῖος, καὶ οι μαθηταί του ταν Γαλιλαῖοι τωόντι ' ἄσοφοι, καὶ ωαθεις ἄνθρωποι.

8. Καὶ πως μεῖς ἀκέομεν κα - στος τη ιδία διαλέκτω μων νῆ γεννηθημεν 9. Πάοθοι καὶ

Mηδοι καὶ Ελαμῖται, καὶ ι κατοι-κ Ἐντες την εσοποταμιαν, Ἱουδαίαν

τε και Καππαορκίαν, Ποντον και

την Ἀσίαν, IO. Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, ιγυπτον καὶ τὰ

μέρη της Λιβύης της κατὰ Κυρνην, καὶ οι επιδημουντες Ρωμαῖοι, ουδαῖοι τε καὶ προσηλυτοι,1 l. Κιητες καὶ Ἀραβες, κουομεν

γλωσσαις τὰ μεγαλεῖα του Θεύ.

17쪽

Σ. Ε. 33. λουν αναμφιβόλως ο Ἀπόστολοι περ του Xριστοῖ και η δἰ αὐτο λυτρωσεως, καὶ περὶ της του ευαγγελίου χάριτος. αὐταεἶναι ληθως , μεγαλεῖα του Θεου,'' et ὁποῖα Θελουν ἰσθαι διὰ παντος Θαυ

μαστα νωπιον των φθαλμων μας l

αι κα

14. Σταθεὶς δε Πετρος συν τοῖς ενδεκα, πηρε την φωνην αὐτου ψαπεφθεγξατο αὐτοῖς 'Aνδεες ου-

δαῖοι, κλοι κατοικουντες Ἱερουσαλημαπαντες, τουτο ὐμῖν γνωςον ςω, ψενωτισασθε τήρηματα μου. 15. Oh ρ ως μεῖς πολαμβανετε, ουτοι

12 'ΕΡαντο δὲ πάντες καὶ - - τῆς

λύω διηγειτα η εις τουτ καταφρονησις

μερικων, ἴτινες σα αυτόχθονες της Πουδαίας καὶ Ἱερουσαλήμ -6ἴσως οἱ Γραμματεῖς καὶ Φαρισαιοι, καὶ οι Ἀρχιερεῖς, ι

μάἴειν ποτέ' ἀλλ' υτοι o χλευάζοντες, οντες Ἱουδαῖοι το γενος, δεν ξευρον, καὶ ο άλλοι, τι αυται σαν πραγματικως ων ἄλλων εὐνων αἱ διάλεκτοι οθεν καὶ θεω- ρουν ,τι κεῖνοι λεγον, τι εἶναι σαφες καὶ σήμαντον, ως μιλουν υτ πολλάκις οι μωροὶ μεμεθυσμενοι Καθως, ταν αὐτοὶ πεφάσισαν να μη πιστευσωσι τον

δάκτυλον του Θεοὐ Λουκ. ιά. 20. εις του ριστο τὰ Θαύματα το ἀπεβαλον με την πρόφασιν ταυτην, ὁτι αυτὸς κ- βάλλει δαιμόνια δια συμφωνίας μετὰ του

αρχοντος των δαιμονίων'-ωσαύτως, ταναπεφασισαν να μὴ πιστευσωσι την φωνην

του Πνεύματος ει των Ἀποστόλων το κήρυγ- το πεποιήθησαν με τοὐτο 'οι ἄνθρωποι οὐτο εινα πλήρεις νεου οἴνου. 'Καὶ σὰν αυτοὶ νόμασαν ον ικοδεσπό- ανω, Θ σημεια επι της γης κατω, αιμα και που και τμιδα καπνου.

η λθειν την μέραν Κυρίου την μεγάλην καὶ επιφανη. 21. Και

ονομα Κυρίου, σωθησεται. 22. Ἀνδρες Ισραηλῖται, ακήσατε τους λόγους τουτους 'Iησοῖ τον Ναζωραῖον,ανδρα πο- Θελαποδεδειγμενον

ει ψας δυνάμεσι καὶ τέρασι καὶ

σημειοι οἶς εποίησε δι αυτ ο εος εν μεσω μων, καθως καὶ αυτοὶ οἴδατε, 23. ουτον τ' ωρiσμενη βουλη καὶ προγνωσε του Θελεκδε- τον λαβοντες, δια χειρων νομων

18쪽

25. Δαβὶδ γα λεγε εις αυτ,

ινα μη σαλευθω. 26. Δια τοῦτο

ευφρανθη, καρδία μου, καὶ γαλ

λείψεις την ψυχην μου ει αδου, έδεδωσει το οσιόν σου ἰδεῖν διαφθοράν.28. γνωρισάς μοι δοῖς γης

πληρωσεις με ευφροσυν ης μετα του προσωπου σου. 29. Aνδρες δελφοὶ,

ε ον ει πειν μετα παρρησιας προς

υμα περὶ si πατριάρχου Δαβὶδ

οτι και τελευτησε και ταφη, και

αμοσεν αὐτω ο Θεός, εὐκαρπου της

οσφυος αυτ το κατα σαρκα να-

ου δὴ η σὰρ αυτ εἰδε διαφθοράν.

Θεὸς ζ πάντες μεῖς γε μάρτυ ρες. 33. - δεξια ἔν τοῦ Θ σου

υψωθεὶς την τε παγγελίαν του Ἀγίου Πνεύματος λαβων παρὰ του Πατρὸς, ξεχε τουτο o νυν μεῖς βλεπετε καὶ άκύετε. 34. O γαρ Δαβὶδ ἀνεβη εις τους ουρανής λεγειδε αυτος Ε πενί Κύριος τω Κυοί μου Κάθου si δεξιων μου, 35. Ῥω αν τὰς χθρους σου ὐποπόδιον των ποδων

πιμεῖς ἴδομεν το ξαίσιον ποτελεσμα της εκχύσεως του Πνεύματος ι του υαγγελίου του κήρυκας. Ιετρος εις ληντην ζωήν του δε εἶχεν ομιλήσειν ποτε με τοιουτον τρόπον, ως ωμίλησε τωρα. οἴεν φαίνεται καθαρὰ πως ο ησους νοιξε τον νουν των Ἀπο ξλων του, Λουκ κδ'. 45. να καταλαβουν τὰς Γραφας, όταν Θ Ιετρος ἀναφερει, καὶ ξηγειτα τα προφητείας του Ἱωηλ, καὶ τους Ψαλμους του Δαβὶδ μετοιαύzη εντελειαν, σαφήνειαν καὶ δυναμιν. Tωρα θελομεν θεωρήσειν καὶ αλλον ευλογη- μενον καρπον της εκχύσεως του νεύμωτος, εις την επιρροήν του πάνω εις τους ἀκροατὰς του ευαγγελίου ' Απὸ τὴν πρω- την ὁμιλίαν των 'Aπο όλων, φάνη τι ὐπηρχε θεῖά τις δύναμις συνωδευμεν μεταυτων. ιλιάδες φερθησαν μεσως οἰ

αυτης της μιλιας εις την ποταγην της πιστεως. 'Eνταὼθ εχ ομεν του πρωτους καρπους του πλουσίου κείνου θερισ-

μο των ψυχων, αἱ ποῖαι συνήχθησαν, καὶ Θελουν συναχθῆ ει το Ἱησουν ριστόν' περὶ των ποίων προφητικως λεγε ὀ Aγιος Ἱωάννης, ετὰ ταὐτα εἰδον, και ἰοὶυοχλος πολυς, ον ἀριθμησα αυτον Οὐο εὶς ἡδύνατο ε παντος θνους, καὶ φυλων, καιλαων, καὶ γλωσσων ' Ἀποκ. r. 9. Ἐπειδη καὶ λεγεται, τι σηκωθη Πετρος 'συν τοῖς ενδεκα, δυνάμεθα ναὐποθεσωμεν, τι λάλουν καὶ αὐτοὶ δια την ἰδίαν πόθεσιν, προ αλλας συντροφίας του συναθροισθεντο πλήθους, κατα τας διαφόρους διαλεκτους, τὰς ποίας κατα- ταλάμβανον οι διάφοροι κροαταί- ων καλή τερα μ ολον τι σημειουται προ διδασκαλια μας η υσία μόνον της μιλίας του Πέτρου.A αναφερόμεναι περίοδοι κ των προφητειων ευρισκονται, Ἱωηλ κεφ. .PS '. και Ψαλμ ιε. 8-I1.

19쪽

αφεσιν μαρτιων καὶ ληψεσθε τρο

και τοις τεκνοις μων, καὶ πασι

λεσηται Κύριος εος ημων. 40. Ἐτεροι τε λόγοις πλείοσι δε- μαρτυρετο, καὶ παρεκάλει, λεγων

Σωθητε ἀπο της γενεας της σκολιας ταυτης. 41 οἱ μεν ουν σμενως

εβαπτίσθησαν ' καὶ προσετε θησαν

χίλιαι.

Ei τους- ους τουτους εὐρίσκομεν οτι λογος του Θεο εινα το μεσον του ἀρχί- ζειν εν καλον εργο ει πολλων καρδίας καιοτι το Iνεῖμα του Κυρίου νεργεῖ δι αυτης. 'a θεωρήσωμεν την μεθοδόντου. I. Abet ηἰμιλία τους s,4 ' κατενυ - γησαν τη καρδία. Ἀναγινωσκομεν περὶ εκείνων, ων ποίων α καρδίαι κατεκόπτοντο

εκ της κατὰ του κήρυκος οργης' Πράξεις

r. 54.)-οὐτοι μως κατενύγησαν, καρδία ὀργισθεντες κατα του αυτοῖτων, διότι συνήργησαν εις του ριστο τον Θάνατον. 2. Αὐτοὶ ξε ησαν, καὶ πεισθεντες κα- μον σπουδαίαν ρώτησιν. Κατενύγησαντη καρδία, καὶ με μίαν βαθεῖαν μελετην καὶ

δειλιαν, καμα ει τον κήρυκα την ερωτησιν

ταυτην T να κάμωμεν is ναι-ωόντι παράδοξον οτ αιφνιδίως γιναν τοιαύται νTυπωσεις επάνω εις τοσουτον σκληρὰς καρδίας lAυτοι σαν Ἱουδαῖοι, ἀνατραφεντες εἰς τηνιδεαν, τι ἡ θρησκεία των τον ικαν νότους σωση εἰχον ἰδεῖν τελευταιον τον ησοοῦντουτον αυρωθλντα εὐασθενεία καὶ δυ υχία

ητο πλάνος. Ιετρος τους λεγξεν τιεθεσαν χεῖρα, ἄνομον χεῖρα ει το Θάνατον του το ὁποῖον τον ενδεχόμενον, τιεμελλε, διεγείρη την κα αὐτου ὀργήν των. Ἀκουσαντες μως την καθαρὰν ταυτην καὶευαγγελικὴν διδαχην ὁλοτελως ενικήθησα εξαυτης. - ΙΠετρος καὶ οι πόστολοι τους ωδήγησαν επὶ τελους τι πρεπε ν πράξωσι, καὶ τὶ ουτω πράττοντες, δύναντο ν ελπίζωσιν. O αμαρτωλοὶ πεισθεντες πρέπει aεμψυχόνωνται, καὶ το συντετριμμενον πρεπεινὰ λθ . Ιρεπει ν του λεγηται, τι αν καὶ η κατάστασίς των εινα αθλία, δενεἰναι ἀπηλπισμε ' υπάρχει ελπις δι

3. Αὐτὸς τους δεικνυε ενταυθα τον δρόμον, τον ποῖον πρεπε v λάβωσι δρόμον, γουν της μετανοί ας. ετανοησατε τοὐτο εἰναι σανις μετὰ τὸ ναυάγιον. 'A σας παρακινηση η αἴσθησις του φρικωδους τούτου εγκλήματος το ποῖονε προξενήσατε εις τον εαυτόνσας, Θανατω- σαντες τοναριστὸν εις μετανοίας σκέψιν

επαν εις λα τα ἄλλας αμαρτίας σας καθω ἡ ζήτησις μεγάλου τινος χρεους α νερωνει λα τὰ χρέη ενὸς δυστυχους χρεω κόπου, καὶ τον φερε ει πικρὸν συνειδότος ελεγχον καὶ λύπην δἰ αυτά. 4. A βαπτ ισὶ καθει απὸ σας ις τὸ ὀνομα του Ιησου ριστου. ΙΠιστεύσατε σταθερως την διδασκαλίαν του ριστου, υποτασσόμενοι ις την χάριν καὶ διοίκη - σίντου καὶ κάμετε μίαν φανερὰν καὶ σεμνην παγγελίαν αὐτης' υποκύψατε εις ὐπόσχεσιν του νὰ μείνητε εν αυτη, καθυποβαλλόμενοι ις τὸ μυστήριον του βαπτίσματος γενητε προσήλυτοι του χριστου καὶ της θείας αυτο θρησκείας, καὶ απορρίψατε την ἀπιστίανσας. υτῶ με επίστευσαν πριν εις τον ΙΠατερα, καὶ τὸ Aγιον ΓΙνευμα, τὸ λαλησαν διὰ των προφητων

20쪽

ΓIρεπει μως ἁ ποστεύσωσι καὶ ις τυο νομα του ησού, ὁτι αυτὸς στὶν Ἀριστος, ο Μεσσίας, περι του ποίου γινενεπαγγελία ις τους πατερας Δεχθῆτε τον ησού δια βασιλεασας, καὶ ὀμόσατε, διὰ του βαπτίσματος, εὐπείθειαν ι αυτόν λάβετετο δια προφήτηνσας, καὶ ἀκροάσθητε τον Θεωρήσατε τον δἰ ἱερέα σας, διανα κάμη ἱλασμον πρ ὐμων. ο ὁποῖον σαίνεται ξαιρετως τι γνοεῖται ενταυθα' διότι αὐτοὶ πρέπει να βαπτ σθωσιν εἰς τοδνομά του, εις ἄφεσιν μαρτιων δια μεσου

της δικαιοσύνης αυT0υ.

λία περ του Μεσσια, και ω ευλογιων ης βασιλείας του η γεγομεν εις τον πατέρα

αυτων Ἀβραάμ η κ μερικὴ παγγελία

ν , -προεβλήθη εἰς αὐτους, καὶ τατεκνατων καὶ χι μόνον εις τους παρευρεθθόντας, ἁλλα καὶ ις λους τους διασκορπισθεντας το Ἐς ποίους ὁ Θεὸς μελλεν νακαλεση δια του Eυαγγελίου του. οὐ IΠετρου τα λόγια, οντα πηγορευμενα απὸ τὸ Aγιον Πνεύμα, συμπεριελάμβανον κα των θνων την πρόσκλησιν αυτὸς Oμως, τον καιρὸν τουτον δε εδυνήθη να

TO 'Aποστόλου τα επιχειρήματα ἡσαν ἀποφασιστικως ὁριστικὰ, καὶ ἡ φαρμογή-Tου κρως κατάλληλος αν καὶ κατα τα

ἄλλα ὁ λόγος του ἡτο κατ εξοχην καθαρὸς καὶ απλους. Ἀλλ' εὰν σκεφθωμεν πρεπόντως την πολυειδ μαρτυρίαν της διδαχης καὶ των Θαυμάτων του Κυρίου ας, καὶ

τίαν των ουδαίων, θελομεν εὐρεῖν, τι, μήτε του Πετρου τα λόγια οἴτ καὶ αυτὰ τα θαύματα, τα ποῖα μαρτύρουν οι λαοὶ , δύναντο να προξενήσωσι τοιαυτααποτελεσματα, νί,ως δε εδόθη καὶ τὸ Aγιον νεῖμα, δια ἀφαιρεση τὸ κάλυμμα της υπερηφανξιας προλήψεως, καὶ των

ενόχων παρων απὸ τὰς ψυχάς των Ἐλ- θων 'Iαράκλητος, τους λεγξε περὶ αμαρτίας, καὶ περι δικαιοσύνης, καὶ περὶ κρίσεως I Jωάνν. S-1I. T να ποτεθη, πειδὴ ὁ ρι ανισμὸς ομολογεῖται τωρα δημοσία μεταξύ μας, καὶ επειδὴ μεῖς δε χρειαζόμεθα πλεον τὰς Θαυματουργοὐ χάριτας του Aγίου Πνεύματος, λο καὶ δε μας ἀναγκαιοὐν αἱ ἁγιάζουσα του νεργειαι εἰναι τόσον παράλογον, ω να ἡθελεν εἴπη τις, τι, πειδὴ καὶ ἡ γεωργικὴ τεχνη τωρα καμε μεγάλας προόδους, ἡ πιρροὴ του λίου καὶ της βροχῆς γινεν ἄχρης ος. A ὁ Πετρος καὶΓΙαὐλος μελλον ἁ πανέλθωσιν πάνω εις τὴν γῆν δια νὰ κηρύξωσι τὸ Εὐαγγελιον, καὶν επι βεβαιωσωσι τὴν διδαχήν των με τὰ πλεον ναντίρρητα Θαύματα, δεν θελενὰκολουθήσει κανεν σωτηριωδες ποτελεσμα,

ἁνίσως δεν δίδετο τὸ Ἀγιον Πνευμα δια νὰ

κατα ἡση τον λόγον ωφελιμον. Ἀλλὰ τω- όντι τὸ Εὐαγγελιον κηρύττεται σπανίως ἄν

ποτε μ ενθερμον καὶ ςαθερὰν φαρμογὴν εις τὴν καρδίαν καὶ συνείδησιν, ξ μόνον, άν υπηρετης πάρχη ὁπωσοὐν ἄξιος νὰ λαλῆ, κατὰ τὴν οποία τω δίδει τὸ Πνευμα χάριν. Πετρος μάλις καὶ οι λοιποὶ πό ολοιὐιωθησαν φανερως ὐπερ το εαυτόν των, τανούτως πληρωθησαν απὸ τὸ 'Aγιον Πνεῖμα'

καὶ τὸ παράδοξον Θάρρος καὶ λελευθερία τωνει τὸ ν λαλωσι περι των Θαυμαςων ργωντο Θεοῖ, πεδειξαν καθαρως, ὁτι αυτοὶ εβοηθούντο περφυσικως, χι μόνον εις τὸ χάρισμα των νεων γλωσσων, ἀλλὰ καὶ κατὰ τὸ πνεύμα με τὸ ὁποῖον λάλουν.

42. Η ταν δε προσκαρτεροῖντες τῆ διδαχα των 'Aποςολων, και η κοινωνία καὶ τη κλάσει του ἄρτου, κρει ταῖς προσευχαῖς. 43. γέ

νετο δε πάra ψυχῆ φοβος

πολλοί τε τερατα και σημεῖα διὰ των λαος ολων γίνετο. 44. Παν- τες δε οι ιςεύοντες σαν επι το