Praxeis tōn Hagiōn Apostolōn, kata to theion archetypon

21쪽

45. Καὶ τα κτηματα καὶ τας υπάρξεις πί rρασκον, διεμέρι ν

αυτα πασι, καθότι αν τις χρειανε ε 46. Κας ημερα τε προσκαρτερουντες μοθυμαδον ν τ ιερωκλωντες τε κα οἰκον αρτον, μετερολάμβανον τροφη εν γαλλιασει ψαφελότητι καρδίας, 47. ινουντες τον Θεον, καὶ χοντες χάριν προς ὁλον τον λαόν. δε Κυριος προσε - τιθε του σω μενους καθ μεραν

χαίας εκκλησίας, καὶ επικαλουμεθα αυτ ν, λαι την pορίαν αυτης Εἰς του στίχους οὐ-τους χομεν την ἱστορίαν της ληθω ὰρχαίας εκκλησίας, των πρώτων ἡμερων της, Την καταστασιν της νηπιότητός της, καὶ τ η κατάστασιν της μεγίστης της ἁθωότητος. 1. Εκεῖνοι φυλαττον ἀκριβως ας ιε- ρας τάξεις καὶ νησχολἡθησαν παντι μεσωευσεβεια καὶ λατρείας διότι Ἀριστιανισμος, τηρουμενος κατα την δυναμίν ου, Θελει διαθεσειν την ψυχὴν εις την μετὰ του Θεο κοινωνίαν με λους κείνους τους τρόπους, καθ' ους αὐτος α διεταξε νατον θεωρήσωμεν. 2. Ἐκεῖνοι σαν πιμελεῖς καὶ σταθεροὶ εις την υπηρεσίαν του κηρύττειν τον λόγον. Hκολούθουν την διδασκαλία των πο όλων, και δε την ἡρνήθησαν η παρήτησαν ποτε' η, ως δυναται Ἀναγνωσθη, κολουθου στα-

Θερως των ' Απ, όλων τα διδάγματα διάτου βαπτίσματος ισήχθησαν ει το ν διδαχ- Θωσι, καὶ εἰχον Θελησιν, διδαχθωσι Σημείωσαι, τι κεῖνοι, ἴτινες παρεδωκαν τὰ ονοματα Tae εις τον ρι ον, πρέπει ὰ Θεσωσιν εἰς την συνείδησίν των οτι κουσαντο λόγοντου διότι με τούτο δίδομεν τιμην εἰς υτον, καὶ οἰκοδομούμεθα ει τηνίγιωτά

την μων πι Γιν.

3. Αὐτοὶ διετήρησαν την κοινωνίαν τωναγίων ἐξη ολούθησαν εις την οικειότητα καιεξηκολούθουν καθ' ἡμεραν μογνωμόνως ει τον

ναόν. Αὐτοὶ δεν τρεφον μόνον προς ἀλλήλους ἀμοιβαίαν γάπην, ἀλλ' εἰχον καὶ μεγάλην

σχετικὴν συνανα ροφὴν μεταξύ των ησαν πολλὰ συνηνωμένοι. 'Oταν ἄπεχωρισθησαν ἀπο την διε ραμμενην γενεὰν δε εγινανερημῖται, ἁλλ' ἡσαν οἰκειότατοι συναλλήλως, καὶ λάμβανον πασαν εὐκαιρίαν ν ενταμό- νωνται. O που βλεπε ενα μαθητὴν, πρεπεν ἰδης περισσοτερους Θείρησαι πόσον οἱχρι ιανοὶ οὐτοι ἀγαπωνται μεταξυ των Αὐτοὶ φοόντιζον ὁ ει διὰ το ἄλλον, συνε πασχον ὁ εις μετὰ του ἄλλου, καὶ νηγκαλίζοντο εκ καρδίας ο ει τὸ συμφέρον του

4. Ἐπς ιδ δε καὶ πολλοὶ των νεων ριστιανων ἡ σαν ξενοι, οἴ τινες διετριψαν ἴσως ει Ἱερουσαλὴμ περισσότερον καιρὸν παρ' οσο ε οχάζοντο, διὰ ,γνωοίσωσιν ἀκριβέστερον την οποίαν εἰχον ναγκαλισθῆ θρησκείαν, καὶ ἄλλοι πτωχοί οἱ πλουσιωτεροι της συντροφιας μετεδιδον εὐχαρίςως ει τους δυ υχεῖς δελφους ε της φθονία των. Tούτο ἡτον ἄξιοσημείωτον ενδειγμα της περὶ

του κ0σμου τουτου διαφορία των, τουθάρρους καὶ της χαρῆς των ε Κυρίω της προ αυτον αγάπης καὶ ευγνωμοσύνη των, καὶ της προ αλλήλους εγκαρδίου ἀγάπης μ ολον τι σαν βεβαίως πρότερον ξενοι καὶ

χωρισμενοι Dεὶς ἁπο τον ἄλλον. Ισως αἱ προφητεῖαι, τὰς ποίας κουσαν περὶ της πλησιαζούσης ρημωσεως της Ἱερουσαλὴμ καὶ ουδαίας, συνετεινον εις το ν του προτμψωσι να πωλήσωσι τὰ κτήματα καὶ ὐπάρχοντά των διὰ νὰ βοηθήσωσι τους συντρόφους των κατὰ την χρείαν κάστου.

22쪽

αν του πιτε ιν ελεημοσυνη παρατω εισπορευομένων εἰς το ἱερον.

T ει το παοον και το ἀκόλουθον κεφάλαιον ἀναφερόμενα συμβάντα, φαίνονται, τι συνεβησαν ευθυς μετα τα Θεωρη- θεντα οἱ Ἀπόστολοι καὶ οἱ ἁρχαῖοι Xριστιανο συνείρχοντο εις η εκκλησίαν την ραν της ἀκολουθίας την εννάet ην ωραντο πρωὶ και την τρίτην μετα την μεσημβρίαν, ραι αἱ ποῖαι θεωρουντο ς οὐ- σιωδεστεραι, ταν es ἁμφοτερας προσφεροντο θυσίαι μετα θυμιάματος' κεφ.

ο δυο πόστολοι, ο τε Ιετρος και Ἱωάννης, φαίνεται, τι εἰς ταυτην την περίστασιν ἁνεβησαν ει το ερον κεχωρισμενοι ἄπο τους αλλους' ἴσως διὰ νὰ ζητήσωσιν ευκαιρίαν να κηρύξωσιν εις τον λαον, καινα προσφέρωσι τὰς ἱκεσία των νωπιον Θεοῖ. 4 αυτῶν Θεραπευθεὶς χωλος ητον περ τα τεσσαράκοντα ετ ηλικίας, και πηρχε κολοβος εὐκοιλίας μητρός του.

δεκα πέντε περίπου πλάτος, κατασκευασθεῖσα ε Κορινθιακου χαλκου, με η πλεονεξαίρετον τέχνην. ποθετεται, τι αὐτηεχώριζε τῶν ἄνικων την αυλην ἀπο την

μέλλοντας δεισιεναι εἰς το ερον, ηρωτα λεημοσυνην λαβεῖν 4. τενίσας δε Ιετρος ει αυτον συν τω

Ιωάννη, εἰπε Βλέψον εἰς μας. 5. D δε πεῖχεν αὐτοῖς προσδο-

κων τι παρ αυτων λαβειν. 6. Εἰπε

δε Πετρος, ογύοιον καὶ χρυσίον

σου οιςου του Ναζωραίου γειραι

τον της δεξιας χειρος γειρε πα-ρ χρημα ε ρεωθησαν αυτου αἱ βάσεις καὶ τα - ά. 8. Και

περιπατων και αλλομενος, και αι-

νων τον Θεον 9. Καὶ ιδεν αυτον παγ λαος περιπατουντα καὶ ινουντα τον Θεόν. O. Ἐπεγίνω

θησαν Θάμβους καὶ κςάσεως επὶ

τω συμβεβηκοτι αυτω. 11. Κοα-τουντος δε του ἰαθεντο χωλου ον Πέτρον καὶ 'Iωάννην, συνεδραμε προς αὐτους πας ο λαος επὶ τη ο τηκαλουμένη Σολομωντο εκθαμβοι.υ πτωχὴ καὶ ἁπλότης σιμὰ τῶν πηρετῶν του ρι ο εἰναι πολλὰ καλήτεραι πεῖραι της διαφορίας καὶ καταφρονήσεως της αισχροκερδειας, παρα την ευτυχίαν, ρογαλοφροσυνην καὶ πολυτελειαν καὶ oταν Κυιος μεταχειρίζεται ἄλλους ς οικονόμους του, εἰς το ν διαμοιράσωσι πλουτον προς βοήθειαν τῶν εν ἀνάγκαις, εν πρεπεινὰ λυπηθη ὁ οικονόμος τῶν μυ ηρίων του Θεοὼ ὰν εἶναι βιασμενος ἁ εἴπη προ τον

23쪽

Θελοντες ν επιχειρήσωμεν με καληνεκβασιν των ανθρωπίνων ψυχων την ἴασιν, πρεπε να προβαίνωμεν εν ονόματι και δυνάμει του ησου ρι οὐ, ενΘαρρύνοντες ἀπηλπισμενους μαρτωλοδ να εγερθωσι, καὶ περιπατωσιν εις την ὁδὸν της χρηρότητος διατης εν αυτ π,εως Πρεπε βεβαια ναδεικνύωμεν φιλοςοργίαν προς κείνους, τους οποίους νουθετοῖμεν 'Aλλὰ χωρi του Κυρίου την δύναμιν τίποτε δε γίνεται' αὐτης μως δωρουμένης, ο πλεον σθενης Θελε εν ναμωθην ει το ν περιπαT εις μεταβολην βίου, δεικνύων την προς Θεὸν εὐγνωμοσύνην του δια της προθύμου αυτου λατρείας, καὶἰγάπης προς τους πηρετας αυτο καὶ τον λαόν του. ἴτω προτρεπε-

12. Ubias Πέτρος ἀπεκρίνατο

ποος το λαόν Ἀνδρες Ἱσραηλῖται,

ατενίζετε, ς ἰδία δυνάμει ευσε

βεία πεποιηκοσι του περιπατεῖν

καὶ ηονησασθε αυτον κατα πρόσωπον Πιλατου, κρίναντος κείνου άπο- λυειν. 14. μεῖς δ τον γιον καὶ δίκαιον ονησασθε, καὶ τητα-

σθε ἄνδρα φονε χαρισθηναι μῖν. 15. ον δε ἀοχηγὸν της ζωης

απεκτείνατε, ο o Θεος γειρεν κνεκρων, ου ημεῖς μάρτυρες εο μεν'

πάντωνέμων. 17. Και νυν, δελφοὶ, ιδ οτι κατὰ ἄγνοιαν πράξατε, ωσπερ καὶ ο αρχοντες ὐμων. 18. ' δε οεος, ἁ προκατηγγειλε διὰ ψατο πάντων ων προφητων αὐτου παθεῖν τον ριςον, πληρω

Ἐναντίον των πολλαπλασιασMεντων Θαυματων, τα ποῖα εἰχε κάμει οδεησοῖς, καὶ των θαυμασιων σημείων, τα ποῖα κολουθησαν σχάτως εις την Ἱερουσα μ, ι 1ουδαῖοι τόσον λίγον φρόντιζον περ τούτων, σT καστον νέον Θαυμα διήγειρενεκπληξιν, ω νὰ μην εἶχον δεῖ κανεν ἄλλο πρότερον η δεν δύναντο ν εἴπωσι et νὰ συμπεράνωσιν τούτου ἴσως ως η περιμενοντες ἁ μαρτυρήσωσιν ν τοιουτον, μετὰ του ησο την σταύρωσιν. Διὸ τους ηρωτησεν Ἀπόστολος, διατί κατεπλάγησαν υτ διὰ το παρον Θαύμα, φου

μύρι ἄλλα, λα ἀφορωντα προς της δίας διδαχης την βεβαίωσιν, εἰχον ηδη γένει μεταξύτων vi διατί βλεπον αυτὸν καὶ το Ἱωάννην, ω νὰ ἐθεράπευσαν αὐτοὶ τον ἄνθρωπον ξ ιδίας δυνάμεως η ὁσιότητος 'Eνταὼθ υπάρχει φανερὰ μαρτυρία, πόσονεναργως ο Ἀπόστολοι ἀποβάλλου πῆσανεις αυτους περοχην η εὐλάβειαν, τις εδύνατο ν του καταστήση ξιους περ πάντα ἄλλον, ἁ σταθωσιν ὁργανα του Θεοῖ, εις τὸ ν πράττωσι τοιαυτα Θαύ

Ἀποδείξας ει τους ουδαίους ὁ Ἀπόσ

τολος του εγκλήματος των την ἀπηνειαν,

επρόσεχε νὰ, τους παροξύνη χωρὶς ανάγκην, οὐδε ν του φερρο εις ἀπελπισία μά- λι α. Hθελε λοιπὸν ἁ υποθεση τι τόσον αὐτοὶ καθως καὶ οι ἀρχηγοίτων καμαν τοεργον τούτο ε αγνοίας. εβαια αὐτη Ἀγνοια προείρχετο απὸ την ἀλαζονίαν πρόληψιν, καὶ πολλὰς πευθύνους αιτίας αλλ'

24쪽

αυτοὶ ηθελον αυρωσειν τον Κύριον

τρέψατε ει το ξαλειφθηναι μων

καιροὶ ἀναψύξεως ἀπο προσωπου του Κυρίου. do Καὶ ἀποςείλη τον

24. Καὶ πάντες δε οἱ προφηταιάπο Σαμουὴλ καὶ των καθεξης,

πονηριων ὐμων.

ε άθη ο Σαμουήλ καὶ φαίνεται, τι ἐξαυτου λαβον τὴν ἀρκέντων των προφητωντα σχολεῖα. Δεν ειναι κρεία ν αποδείξωμεν, τι ευρίσκοντα εις κάστου των προφητων τα συγγράμματα, προρρήσεις περ του ρι οῖ διότι ι λόγοι, ' πάντες οἱ προφῆται, ' δηλοῖ γενικὴν και οὐχὶ καθολικὴν πρότασιν μόνον δ' ὁ ωνα και Ναο, φαίνονται ξηρημενοι. οὐ ωνἀ τοβιβλίον εἰναι ι ορία, και υχι προφητεία, ολον τι αυτος ἐχρημάτισε τυπος ρι οὐ περίβλεπτος -το δε του Ναο, πάρχει περὶ της Νινε ι προφητεία, μη περιεχον κυρίως ἄλλην ὐπόθεσιν. I ὐλογητος ὁ Θεος οτι α αμαρτίαι λων

εξαλειφθῆν ἐξ αποφάσεως καὶ ολον τι ἡ μεταβολὴ νεργεῖται ολοκλήρου δια της θείας χάριτος, ο ἄνθρωποι μως πρεπε ναπαρακινωνTα εν γενει εις την ἐπι ροφὴν καιμετάνοιαν, και να βεβαιωνται περὶ της αφε- σεως και καταλλαγῆς με τον Θεον, διαἹησου ρι Ου, ταν υπακουουσιν εις τὴν πρόσκλησιν ΙΠρεπε νὰ γνω οποιωνται προς τουτοις, υτ εα δεν μετανο σωσι καὶ πιστρεφωσιν, ἴτε του Θεο τ ελεος, ἴτε του ρι οὐ το αἱμα Θελουν του σωσειν κτης πωλειας 'Oταν ι αμαρτωλοὶ πεισ-

Θωσιν εις τουτο, Θέλουν αρχίσειν να κράζωσι προς το Κύριον Ἐπί ρεψόν με, καὶ γωΘελ επι ρέψειν κτίσον εἰς id καρδίαν καθαρὰν καὶ πνευμα εὐθες ἀνανεωσο ει ταεγκατάμου Καὶ ἀκολουθως καιροὶ ἀναψύξεως Θελουν ελθειν ε της παρουσίας του Κυρίου ει τους μετανοήσαντας επιςρόψαντας, καὶ πιpεύσαντας. πιημερα της κρίσεως, νομαζομενη δω, χρόνος Ἀποκατα- άσεως πάντων, G η θελε ἀποκαλυφρην oΚυριος Ιησοῖς προ εκδίκησιν των ἐχθρων του, Θελει πληρωσειν τὴν σωτηρία των. T κεφάλαιον τουτο μας παρρησιάζει περισσοτερας, καὶ ἐξαισιωτερα θεας του Θαυμασίου πνεύματος, τοίποῖον ενεψυχωσε καὶ κυρίευσε τους 'Aποςόλους μετα τηνημερα της IIεντηκοςης. Ιαρατήρησον τὴν σωφροσύνην αυτων καὶ εὐσεβειαν, προσκαρτερουντων A συμμετεχωσιν , χαρίςως εἰς τὴν

25쪽

τάτων, Θελόντων προθυμως τὰ ναι, καὶ kπείνωσιν ως πτωχοὶ ἄνθρωποι ' 6. την προς τους τεθλιμμενους συμπάθειάν των 6,T. την εις τον εαυτόν των διαφορίαν, καὶ τον ὐπερ του Θείου Διδασκάλου των ζηλον' 12, 13 κ. . . την μεγαλοδυχία των' 13 15. καὶ ὐόλα ταυτα την επιείκειάν των, 17. καὶ τον ἀληθινὸν υπερ των

τοιαυτας κεχαριτωμένας ἁρετάς, ουτως ευτυχως νωμένας, τί ἄλλο χρειαζόμεθα ως

Xρι ιανοὶ ως ἱεροδιδάσκαλοι, Καὶ διατίνος αλλου μεσου τὰς ἀπέλαυσαν ι πό-

Γολοι, παρ εκ της νεργείας του δίου τουτου Πνεύματος του τοσουτον βεβαίως παγγελθέντος, καὶ ἴτω ταχεως προσφερομένου ει τον ζητούντα την παρουσία του; οὐτοαποβάλλει καὶ τουίνθουσιασμοὐ, υπ0πTOν. ΓΙοῖ εἶναι- φαντασία, η το αὐτοδύναμον τουενθουσια οὐ Ἐξ εναντίας, ταπεινότης, ευπροσηγορία, καὶ σεμνότης νωνονται ΞΘάρρος ἀποφασι ικωτατον, καὶ ζηλον Θερμότατον εις την διαγωγη των πο ολων.

αὐτοῖς τάς χεῖρας, κω Θεντο ις

εσπέρα Προ των παθων του Κυρίου ημων, οι πρω τοι κατ αυτου πράκτορες ησαν οι Γραμματεῖς καὶ Φαρισαῖοι ηδ δε οι Σαδδουκαῖοι κατεςάθησαν χθροί του θηριωδέ ατοι. ι Σαδδουκαῖοι- ο λεγοντες, μη εἰναι ἁνάςασιν, ατθ κβ . 23.)-φαίνονται, ὁτι εἶχον προχωρήσειν ταχεως εἰς του ανωτέρους βαθ- μους κατ εκεῖνον τον καιρόν καὶ πει δηη μαρτυρία των πο όλων περὶ της ἀνα άσεως του ησο ἀπετείνετο εις την ἀνατρο- πην της ἁπι ια των, τουτο τους παρωξυνε

περισσοτερο εἰς της διδαχης κείνων την

Οι απι ο τωόντι εχου του φόβους των, καὶ πι είου μόνον τους ἰδίους αυτων λόγους,οσον φαίνονται ι αλλοι τι πείθονται ἀπ' αυτους' ὁθεν, ιτα γίνωνται εναντίαι διδασκαλίαι με Θάρρος καὶ ἔκβασιν αυτοὶ τρέμουν σωτερικως, δια νὰ μην θελον ευρεθηγύ ερον ἁ ἴλα ἡπατημένοι οἱ δ' ὐπηρέται

του Κυρίου δυνανται γενικω ν περιμένωσιν ἁπο τους ἀπί ους διωγμον η καταφρόνησιν. οἱ ασεβεῖς θέλουν πάντοτε λυπεῖσθαι, ὁταν τὸ Εὐαγγέλιον κηρυττεται με πρόοδον, καὶεξελέγχ νται τα ελαττωματα καὶ σφάλματά των -εις αὐτὰς τὰς περι άσεις ἄνθρωποι, οι πλέον ἀσυμφωνοι καὶ νάντιοι ει τὰ φρονήματά των περὶ των δογμάτων, συμφωνουν εἰς τὸ ν κατατρέχωσι τους πιστους πηρέτας του Κυρίου. θενδεν τον αμφιβολία, ὁτι δἰ αυτην καιἄλλας αιτίας, οι ἄρχοντες των ουδαίωνεμελλον ν διώξωσι του Ἀποςόλους, ω τον ἴδιον ησουν. Υπὸ την ὁδηγίαν λοιπὸν

του ρχηγου της φυλακη των Λευῖτων,

ητις ἐφύλαττε τὸ ἱερὸν πάντοτε, αυτοὶ επιασαν τον Πέτρον καὶ ωάννην νω ἐκέ- ρυττον, καὶ τους ερριψαν εις την φυλακήν επειδ δε καὶ το εσπέρας, αυτοὶ δε ἐδυ-

ναντο τότε ν κάμωσι την κατ αυτων

ἀγωγήν των ἁρμοδίως. πάνω εἰς την φυλακήν ταύτην των Λευὶ των εδιορίσθηεκατόνταρχος ει των ἱερέων καὶ τ αξίωμα τούτο κατὰ τον Ἱώσηφον, ἡτο τὸ δεύτερον μετὰ την ἀρχιερατικην ἀξίαν.

26쪽

ἀριθμος των ἀνδρων σε χιλιάδες

πεντε Πολλοι των ξηγητων νομίζουν, τι εις ταυτην την περίςασιν πε ρεψαν πεντε

χιλιάδες ἄνθρωποι Φαίνεται δε μἀλλον οτι τοτε πληρώθη ο αριθμος υτος ων πι Γευσάντων οὐδ' κ η εννοίας των λόγων συνάγεται ἄλλη δεα, παρ τι ο αριθμος τωνανδρων εγινεν ως πεντε χιλιάδες. ' γενήθη V χι ἡν,' ως ει το κεφ. . 15.)Aλλ' αὐτοὶ οι λόγοι- Ἀριθμος ων αν- δρων --δηλοποιοῖν οτι αἱ γυναῖκες και τὰ παιδία δε συμπεριελαμβάνοντο. . γενετ δε επι την αυριον

συναχθηναι αὐτων του ἄρχοντας ἐ

πρεσ υτερους και γραμματεις εις

Ἱερουσαλημ' 6. Και Ἀνναν τον

ἀρχιερέα καὶ Καῖ α καὶ Ιωάννην

καὶ Ἀλέξανδιον, καὶ σοι σανε γενους αρχιερατικου. O ευλαβεῖς καὶ πωφελεῖς Θεράποντες του Θεοῖ κατηγορήθησαν πολλάκις ως εγκληματικοὶ δια ον της γάπης πόνον και κόπον των, φολοι διεφθαρμενοι ἀπόφευγον τὴν τιμωρίαν καὶ δείχθησαν περ πάντα αλλον σκληρότεροι ις τους διωγ- μους τούτους ο ασεβεῖς ερεῖς καὶ πρεσβύτεροι, μετὰ των ὁμοτρόπων των.-Μάλιστα γ εως της ἡμερον δε λείπουν παραδείγματα, οτι των Aγίων Γραφων ἡ ἀνάγνωσις, ἡ κοινωνικὴ προσευχη, καὶ ἡ Θρησ-κευτικὴ συνομιλία απαντουν επιτιμήσεις καὶελεγχους' εν οι σκληροὶ καὶἰχαλίνωτοι, διεφθαρμενοι, ιρετικοὶ, αν χι φανερως ἄπιστοι Ἐκκλησιαστικοὶ, μειναν ἀκατηγόρητοι μάλιστα καὶ διεκρίθησαν ως προτιμωτεροι l7. Και στWαντες αυτοῖς ντω μεσω, πυνθάνοντο Ἐν ποία

δυνάμει φεν ποῖ ονόματι ποιπατε τοῦτο ὐμεῖς; 8. ότε Πέτρος πλησ- Θεις Πνευματος γίου , πρὸς

αὐτους 'Aοχοντες του λαοῦ, καὶπoεσβυτεροι του Ἱσραηλ, 9. ι

ευεργεσία ἀνθρωπου σθενἔς, εν

ο λίθος ο ξουθενηθεὶς ψ μων των

οἰκοδομουντων ο γενόμενος εἰς κεφαλην γωνίας 12. Καὶ ου εςιν ἐν ἄλλω δεν η σωτηρία ἔτε γαρ

M εξετασις του Πετρου καὶ ωάννου ηθελε διεγείρειν μεγάλην προσοχὴν, πειδὴ oλοι ι εν αξία φαίνεται, οτι συλλογίσθησαν πως το συμφερον, νεξουσία, νυπόληψις καὶ

χωρα των ευρίσκοντα ει τον πλεον επικείμενον κίνδυνον Εἰς την γενομενην ερωτησιν, αὐτοὶ ωμολόγησαν εἰλικρινως τι γινε μία

θεραπεία παράδοξος 'δε Ματθ. κά.23 32. εζήτουν μως ν μάθωσιν, ἄν αυτὴ ἡτο Θείας δυνάμεως ποτελεσμα ἡ μαγείας δια της χρήσεως τινος νόματος, κατὰ τὰς

επικρατούσας τότε δέας καὶ ο Ιετρος, πληρωθεις Πνεύματος Αγίου, δε ησθάνθηκανεν ἀπο ους τρόμους κείνους, οἱ τινες τον κατήντησαν πρωτον ν ἀρνηθη τον Κύ- ριόντου, ἀλλ' ελάλησεν εμπροσθεν της μεγάλης κείνης συνελεύσεως με ἄκραν γενναιότητα, ελευθερίαν καὶ εὐφράδειαν. Εἶναι παρατηρήσεως ἄξιον, τι ι ιερεις δε εἶπον ποτε προς τους ποrόλους, ανουτο εκλεψαν το σωμα του ησοῖ μ λονοτι ειχον λάβειν τοιαύτην ἀφορμὴν is τοῖς

27쪽

κατηγορωσι με τοὐτῶ ο εγκλημα'-ἀλλαεγνωριζον, τι τουτο τ φανερον εὐδος και ἴσως αυτοὶ πραττον εναντίον της συνειδήσεως των προσποιούμενοι, τι σαν πε

13. Θεωρουντες δε την του Πετρουπαδησίαν καὶ Ιωάννου, καὶ κατα

λαβόμενοι οτι ἄνθρωποι γράμμα- τοί εἰσι καὶ λωται, θαυμαζον,

πεγίνωσκόν τε αυτους τι συν τω

βλέποντες συν αὐτοῖς ςωτα τον τεθεραπευμενον, δε ειχον ἀντειπεῖν.

15. Κελεύσαντες δε αυτους ε ξω του συνεδοίου ἀπελθεῖν, συνεβαλον προς άλληλους, 16. εγοντες T ποιη-

σομεν τοῖς ἀνθρωποι τουτοις; τιμεν α γνωςον σημειον γεγον οιαυτων, πασι τοῖς κατοικουσιν Ἱερου-

σαλη φανερον, καὶ ου δυνάμεθαάονησασθαι. 17. Ἀλλ' ἴνα μη rei πλειον διανεμηθη εἰς τον λαον,απειλ απειλησωμεθα αὐτοῖς μηκε τι λαλεῖν επὶ τ ονόματι τέτω μηδενὶ ἀνθρωπων. 18. Καὶ καλε-

σαντες αυτους, παρηγγειλαν αυτοις

το καθολου, φθεγγεσθαι μηδε δι-

19. V δε Πετρος καὶ ωάννης

ἀποκριθεντες προ αυτους, εἰπών ' Ε δίκαιον ςιν νωπιον του Θεου,

υμων ἀκέειν, μαλλον η του Θεύ, κοίνατε Ου δυνάμεθα γαρ μεῖς, εἴδομεν καὶ κουσαμεν, μη λα

λεῖν. l. οἱ δε προσαπειλησαμενοι πελυσαν αὐτους, μηδεν ευρω-

κοντες το πως κολασωνται αυτους,

διὰ το λαον ἔτι πάντες δοξα ν

τον Θεον επὶ τω γεγονοτι 22 'Eτων γὰρ ν πλειονων τεσσαρακοντα ἄνθρωπος φ ν γεγονει το σημειον

τουτ της ασεως. 'Aγράμματοι, καὶ διωται.V ρεις εκατονταετηρίδας 'βρίσθησαν 4 οπαδοὶ του Εὐαγγελίου ς μαθεῖς ἀλλα τοὐτοὐπάρχει μεγάλη πικύρωσις της πί εως καιμποδεικνυει ως παρατηρεῖ καλως ου ῖνος οΜάρτυρ, τι αυτ δε ητο ε ἄνθρωπίνης, αλ ε Θείας ἁρχης καὶ οτι δεησοῖς δυνατο ν κατα ἡση σοφους τους ἀγραμμάτους

δριον ηλπιζε πως οι Ἀπορολοι δεν θελον δυνηθη νὰ λαλήσωσιν ἄπο τον φόβον των ἰδοντες ομως με ποιο Θάρρος καὶ μεγαλοψυχίαν αὐτοὶ ἁπεκρίνοντο, καὶ με ποίαν τόλ

μην του κατηγορουν, τι ςαύρωσαν τον Mεσσίαν, καὶ σκεφθεντες, τι αὐτοὶ σανάνθρωποι ταπεινης νατροφης, σήμαντοι,

καὶ ανίδεο των εθων του ψηλου Hiου, αὐ- μασαν μεγάλως. Ἐρώτησαν τους ἰδίους ηἄλλους, καὶ επληροφορήθησαν περὶ του γενους

ἀνετράφησαν αλιεῖς, καὶ δεν εἰχον παιδαγωγηθην ποτε δε εδιδάχθησαν εις τους πόδας τινος των Ραββίνων δε εἶχαν συνανα ροφηνεις αὐλὰς ει δημόσια μερ η καδημίας. ομιλουν μως περὶ του Ιεσσία καὶ της βασιλείας αυτου με τοσαυτην καθαρότητα, ενάργειαν καὶ βεβαίωσιν, τόσον ὀρθως, καὶ τόσον κομψως, καὶ εἰναι τοσουτον τοιμοι εις τὰ γεγραμμεν της Παλαιῆς Διαθήκης ανα

φεροντες την, ως ο πλεον πεπαιδευμενος

28쪽

κριτὴς δεν εἰναι κανος α τους ἀποκριθῆ ουδεν φιλονεικήση με αυτων. Aυτοι σανανθρωποι Ἱλωται ' ἄνθρωποι οι ποῖοι δενεἰχον κανενα δημόσιον χαρακτῆρα, ἡ επάγγελμα Ἐνθυμε θησαν μως μερικοὶ του συνεδρίου, οτι τους εἰχον ἰδεῖν μετὰ του Iησοὐ ἴσως εν εδίδασκεν ει το ερον, ἡ νω πιάσθη Καὶ πειδ ο θεραπευθεὶς ἄνθρωπος

ητο παρων, καὶ ετοιμος α μαρτυρήση του Θαύματος την ἁλήθειαν, αυτοὶ υτ εδύναντο τὰ προφασισθωσι τι ει τοὐτο οἰναντίρρητον ἔργον, ουδε ν ἀρνηθωσι τον ἐξ αυτου συμπερασμόν. 'Oθεν δια να κρύψωσι τηναμηχανία των, πρόςαξαν του ἁπο όλους να τραβηχθωσι προς καιρόν και συσκεφθεν-

δύσκολον ὐπόθεσιν, συμφωνησαν, ὁτι θελε αθῆ μάταιον ν ἁρνηθωσι et Θαυμα με ονα το γνω ὁ τοῖς πασιν τι γινεν απὸ τον Ιετρον καὶ ωάννην, εν νόματι του Ναζωραίου ησοῖ. Πλὴν τον ναγκη ναπράξωσί τι δραστικὸν, δια να εμποδίσωσι την πρόοδον μια διδασκαλίας, ητις ἀπέβλεπεν ει το ν φερ δυ υχίαν καὶ φθορὰν επάνω εἰς υτους καὶ την εξουσίαν των καὶ, ως φαντάζοντο, λεθρον εἰς το θνος. Iωάνν.ιά. I, 48. Αὐτοὶ λοιπον, μη θελήσαντες

νὰ πεισθωσιν, πεφάσισαν, ἁπαγορεύσωσι τους ποrόλους με τον πλεον αὐrηρον τόνον,

καὶ ἀπειλὰς ἀφορήτων βασάνων, ἀπο- νὰ

κηρύξωσι ει το εξῆς τον ησοῖν κεῖνον, τον ὁποῖον αὐτοὶ ειχον αυρώσειν ως πλάνον την οποίαν κρίσιν πεφάσι- νὰ δικαιολογήσωσι, κινούμενοι ναντίον των, σοι νηγκαλίζοντο την αυτην πόθεσιν.

Εἰς τοὐτο ἀπεκρίθησαν ὁ Πετρος καὶ Πωάννης μετὰ μεγάλης γενναιότητος καὶελευθερίας, ερωτήσαντες, ἄν τον ὀρθὸν καιδίκαιον νωπιον του Θεο ν φυλάττωνταιά διαταγαὶ των ανθρωπων ἀλλον παρὰ τὰς Θείας προσταγάς Αὐτοὶ ελαβον Θείαν παραγγελίαν καὶ προσταγὴν πίτηδες νὰ

κηρύττωσι εν νόματι του ησοῖ -καὶ, αν δίναντο ν σεβωνται την ἐξουσίαν, ν φοβωνet α των ἀρχόντων την ργὴν, μως εσωτερικ των κατάπεισι περὶ της λη-

θείας της διδασκαλία των καὶ η μνήμη των πραγμάτων κείνων, τὰ ποῖα ἴδον ὀφθαλμοφανως, περ του αυρωθεντος ἁναςάντος, και αναληφθεντος Κυρίου των, θελον τους βιασειν ν γνωστοποιήσωσι ολους τους περὶ αυτους τὸ νομα, καὶ την σωτηρίαν του. M τολμηρὰ αυτ δηλοποίησις παρεκίνησε του ἄρχοντας ν προσθεσωσιν αυστηρOTE-

ρους φοβερισμούς ει τον ἴδιον καιρὸν μως

Οχι μόνον οι δρατικοὶ καὶ ορθοὶ λόγοι των

Ἀπο όλων εἰναι ἀξιοθαύμαςοι, αλλὰ και της φρονήσεως των τὸ πραον, νωμενον με αθε- ρότητα, τις διακρίνει ολα των τὰς απολογίας 'A ενθυμηθωμεν, τι οὐτος ἡτον ὁ καιρὸς, οτε πρωτον προσεκλήθησαν εις παράταξιν εναντίον εχθρων πλισμενων με δύναμιν. Αὐτοὶ ποτε δε συ ἔλλονται, οὐδε ποτε περιφρονοῖνται Αὐτοὶ δε ἀρνοῖνται νάυπα

κούσωσιν εις ων νωτερων των τὰ προάγ

ματα περισσότερον, παρ ὁσον τους βίαζεν ἡ κυριεύουσα αἴσθησις του χρεους. -μερότης των, καὶ τ ελεύθερον εμπροσθεν των διωκτων των δεν εἰναι η προσποιουμενη κείνη, πεισματικὴ καὶ αλαζονικὴ κρυότης, τηνοποίαν δειξάν τινες των ποίων ὁ τρόπος εφαίνετο οτι λεγει- Ἱδῆτε πόσον εἰμεθα προ σας ἀδιάφοροι πόσον ειμεθα ἀνωτεροίσας τωόντι, πόσον σας καταφρονούμενlV-Tοὼτ επικαλεῖ, καὶ ζητεῖ διωγμόν' ενωοι Ἀπό ολοι το ἁπεφευγον πάντοτε, ἄν με καλὴν συνείδησιν εδύναντο. H αγάπη ου φυσιοῖται, υκ ἀσχημονεῖ, ου παροξύνεται, αλλὰ πάντα υπομενει. ά. Κορ. ιγ 4-7.

23. πολυθεντες δε ηλθον προς τὰς ιδίους, και απήγγειλαν ἴσα προς αυτὰς οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι εἴπον. 24. O A ακήσαντες, ομοθυμαδον ραν φώνη προς τον

Θεον, και ειπον Δέσποτα, ου Θεος ο ποιπας τον ξανον καὶ τρο

29쪽

19γίην καὶ την θάλασσαν, καὶ πάντατα εν αὐτοῖς 25. O διὰ ψατος Δαβὶδ του πα δός σου εἰπων ' νατί φρυα αν θνη, καὶ λαοὶ μελετησαν κενά; 26. Παρεςησαν οἱ βασιλεῖς της γης, καὶ οἱ ἄρχοντες συνηχθησαν π το αυτὰ κατὰ του Κυρίου, καὶ κατὰ του ριςου αυτοῦ.

27. Συνηχθησαν γὰρ π αληθείας

εχοισας, Ηοωδης τε ψ Ποντιος Πιλάτος, συν θνεσι λαοι Ἱσραηλ,

28. Ποιησαι σα η χείρ σου καὶ βουλησου προωρισε γενεσθαι 29. Καὶ τὰ νυν Κύριε, πιδε π τὰς πειλας αυτων, καὶ δος τοι δήλοις σου μετὰ παρρησίας πάσης λαλεῖν τον λογον σου SO. Ἐν τω την χεῖρά

σου κτείνειν σε εις ἰασιν, καὶ ση

μεῖα καὶ τερατα γίνεσθαι διὰ τουονόματος του ἁγίου παιδός σου

Ιησου. OPἈπό ολοι ἀναφερου εις τους δελφούς των τὰς ἀπειλὰς και τὰ προ άγματατο Συνεδρίου, δια να εξεύρωσι et εχουν ἀναμενωσι, τόσον ἄπο ους ἀνθρωπους, κα-ἴως και ἄπο τον Θεον εις την πρόοδον τουεργουτων Ἀπο μεν ους ἀνθρωπους δύναντο α περιμενωσι παν πρόξενον τρόμου ἄπο δε τον Θεον πῶν παγωγον Θάρρους οι ἄνθρωποι θελον καταβάλει πῶσά των δύνααι δια να του κρημνίσωσιν ' ο εος ομως θελε λαμβάνειν εντελεστάτην φροντίδα να τους διατηρη. υτως οι δελ- φο ε Κυρίω ηθελον σταθην Θαρσαλεοι, καὶ περισσοτερως τολμήσειν Ἀφόβως τον λογον λαλεῖν V Φιλιππ ά. 14. Ουτως ἀπειληθέντες με ενθερμότερον ζηλον προσευχονται, τι ο εος, δια της χάριτός του, θελε συντηρεῖν τα πνεύματάτω Cνθαρρύνω αυτους α προσεχωσιν αισίως ει το ἔργοντων. Ῥαάρισα εις του δώλους

σου, πως κηρυττωσι εν λογον σου με λον

το Θάρρος, φολοι ἰερεις καὶ οι ἄρχοντες μας πρό αξαν ἁ σιωπήσωμεν r Ἐν καιρῶφοβερισμων η φροντίς μας δε π μπει -

ηναι τόσον, ως ν παύση ο κίνδυνος, ως ἁδυνωμεθα ν προχωρωμεν ει το ἔργον και χρέος μας με χαρὰν και ἀπόφασιν οποιασδήποτε συγχύσεις ηΘελαμεν ἀπαντήσειν Ἀλησίς των δεν εἰναι υριε, ἴδε του φοβερισμούς των, και δός μας επιτηδεία ευκαι- ριαν ν παραιτήσωαεν- εργονμας, διότι τούτο εγινε τώρα πικίνδυνον αλλ Κύριε, δός μας χάριν ν επιμελωμεθα το εργονμας,

και νά, φοβωμεθα πρόσωπον ἀνθρωπου

Ἐκεῖνοι οἴτινες ἔλλονταιίς μηνυτά του Θεοῖ πρεπε ν δίδωσι την ἀγγελίαν μεθάρρος με λον το Θάρρος μ λην την ἐλευθερίαν της μιλίας, μη συρθεντες οπίσων μην φανερόνωσιν λην τὴν βουλὴν του Θεοῖ ἄν και καθυβρίσἴη Ἀπο τον Θεον επει ν ζητῆται αὐτ η ἄξιότης του κηρύττειν τον λόγοντο μετὰ θάρρους καὶ οι επιθυμουντε Θείας βοηθείας καὶ εμψυχωσεις δύνανται ν τὰς ελπίζωσι, καὶ πρεπε νὰ ἐξερχωνται, καὶ νὰ προχωρωσι με την δίνα- μιν Κυρίου του Θεοῖ οι φοβερισμοὶ τωνεχθρων μας, λινες ζητοῖσι νόμας ἀποξε - νωσωσιν ἀπὸ το εργονμας, μελλον ἁ μας παρακινωσι μάλις ει περισσότερον Θάρρος και ἀπόφασιν. ἶνα αυθάδεις κεῖνοι, οἶτινες πολεμοῖν τοναρι ο , Διὰ νὰ μηνηθελαμεν καταισχυνθῆ, ἀς μη μικνοφυχωμεν μεῖς οἶτινες ιμεθα περ Αὐτοῖ lEις τον 27 ἱκον αποδίδεται σαφεςατατ εγκλημα της αυρωσεως οὐ ρι ολεις τους ἄρχοντας, καὶ τον λαον το Ἱσραήλ λεγεται μως χ. 28, τι γινεν αὐτη

ἁμαρτία κατὰ την βουλην καὶ προορισμοντο Θεού. Καθως δε ὁ 'Aγιος Πετρος καιοι ἄλλοι Ἀπό ολοι, προσκαλοῖντες τους Ιουδαίους ει μετάνοιαν διὰ την ἁμαρτίαν ταύτην οτι ε αύρωσαν τον Κύριον της ζωης, αποδεικνύουν, τι η ἁμαρτία των δεν τομικροτερα, πειδη Γ αυτης πλήρωσαν s

30쪽

γιον του Θεο βούλευμα ουτως μαρτυρουν

επομενως, ότι του Θεολτο προγνωςικον, και

ἡ ἀπόφασις ενος μελλοντος πράγματος, δενεμποδίζει την λευθερίαν της ἄνθρωπινης θελήσεως εις την κτελεσίν του 'H λά- κρισις αυτη, ορθως ξεταζομενη Θελει πληροφορήσει ολους τους μετριόφρονας, τι δενπρεπε να ἀποβάλλωμεν ποτε το δόγμα του θείου προορισμου προτρεπόμενοι μά- λι α ν αποδίδωμεν την κατηγορίαν τουεγκλήματος ι δευτερας αιτίας--εις τον διάβολον, παραδείγματος χάριν, καὶ ις τον

ανθρωπον.

31. Καὶ δεηθέντων αυτων σαλευθη o τόπος εν ω ησαν συνηγμε νοι και πλησθησαν απαντες ΙΠνεύ

ματος Ἀγιου, καὶ λάλουν τον λόγον του εὐμετα α ρησίας. 2. ουὴ πληθους των πιςευσάντων ν

καρδία καὶ η υχη μία καὶ

γεν ἴδιον εἶναι, αλ ην αυτοῖς απαντα κοινά. 33. Και μεγάλη

δυνάμει πεδίδουν το μαρτύριον οι Ἀπόζολοι της ναςάσεως του Κυρίου ησου χάρις τε μεγάλη νεπὶ πάντας αυτ . 34. οὐδε γὰρ εν-δεης τις ὐπηρχεν αὐτοῖς σοι γὰρ

κτητορες χωρίων η οικιων πηρ-

χον, πωλουντες φερον τα τιμας των πιπρασκομενων 35. Καὶ τι-

θουν παρὰ τὰς πόδας των ποστόλων δὴ δίδοτο δε κάς καθότι ἄν τις χρεία ειχεν.

A αιτήσεις αυτης της γίας συντροφιας εδωρήθησαν μεσως. D εις τον ποῖον συνήχθησαν οι μαθηταὶ τόπος, κλονεῖτο, ἔσω κατα τον ἴδιον τρόπον, ως στάλτην ἡμέραν της Πεντηκοστης αιτία του σφοδρο ἀνεμου κσφ β 2, 3. Καὶ αυ- τοι λοι πληρωθησαν ναργως φρόνου κοινωνίας τε Ἀγίου Πνεύματος με λας τας ενθαρρυνούσας, ἁγιαζούσας, καὶ παρηγορητικας αυτου νεργείας, καὶ ἡ μεταδοθεῖσα ει αυτους Θαυματουργον δύναμιν ωστο, χωρὶς αναβολης, ρχισαν να κηρύττωσι τον λόγον με πῆσαν ελευθερίαν, μὴ συστελλόμενοι ποσως ἀπο τας ἀπειλὰς των δυνατων χορων ων. 'Oλοι οἱ μαθηταὶ ησαν μια καρδίας, καὶ μια ψυχης Μ ὁλον τι ὐπηρχον πολλοὶ, πάμπολλοι, διαφόρων λικιων, διωμάτων καὶ κοσμικων καταστάσεων, ἴτινες ἴσως, πριν πιστεύσωσιν, σαν γνώρις οι παντάπασιν λεις προς το αλλον, καὶ ὁμως όταν ἡνωθησα εν ριστω ἔλαβον τοιαύτην σχε - τικὴν γνωριμίαν, ω να γνωρίζοιτο μετα- ξύτων πολλους χρόνους. Iσως ν υπηρχον εὐδιαφόρων αιρεσεων μεταξ των Ἱουδαίων προ της επιστροφη των η ειχον λάβειν διαφωνίας ει πολιτικὰ πράγματα τωραολα κεῖνα λησμονήθησαν, καὶ φεθησαν κατὰ μερος, καὶ αὐτοὶ σαν ὁμογνωμονες

εις την πίστιν του ριστον, καὶ νωθεν- τες λο εις τον Κύριον. νωθησαν συν-

αλλήλως με τὴν ιερὰν ἀγάπην ουτος

ἀτον ευλογημενος καρπος της τελευταίας παραγγελίας του ριστου, το ν ἀγαπωνται μεταξύτων, καὶ η περ αυτων εις τον

Θάνατον του δέησίς του, πως εἶναι λοιηνωμενοι Δικαίως πρεπε ν στοχασθωμεν, ὁτι αὐτοὶ διηρεθησα ει διαφόρους κ- κλησίας, ἡ λατρευτικὰς συναθροίσεις, κατὰ τὰς διαφόρους κατοικία των, πο των

ανηκόντων αυτων διδασκάλων και παλιν του

τ δεν προξενησε καμμίαν ζηλοτυπίαν σύγχυσιν διότι σαν ὁλοι μια καρδίας, καὶ μια ψυχης καὶ γάπων τους των ἄλ

λων εκκλησιων τοσουτον εἰλικρινως, ως τους

των δικων των. υτως εἰχε το πρῆγμα τότε καὶ ημεῖς δυνάμεθα νὰ μην ἀπελπισ- θωμεν ου το δωμεν πάλιν τοιουτον,οταν το LIνευμα εκχυθη πάνωμα ἄνωθεν.