Rei Publicae libri decem

321쪽

ον τιθέναι οὐχ ο μεν δεινοί τε καὶ αδικοι δρῶσιν οπερ οἱ δρομῆς οσο αν θέωσιν ευ ἀπο των κατω, ἀπωδε των ανω μήντο μεν πρῶτον ὀξεως ἀποπηδῶσι, τελευτῶντες δε καταγέλαστοι γίγνονται, τὰ ώτα ἐπὶ τωνήμων εχοντες και ἀστεφάνωτοι ἀποτρεχοντες οι δε τῖναληθεία δρομικοὶ εις τελο ελθόντες τά τε ἀπια λαμβάνουσι καὶ στεφανουνται. ουνουτω και περὶ των δικαίων το πολυ ξυμβαίνει προς τελος ἐκάστης πράξεως και μιλίας και του βίου ευδοκι uουσί τε και τὰ θλα παρὰ των ανθρώπων φέρονται; Και μάλα υνέξει ἄρα λέγοντος ἐμου περὶ τούτων ἀπεραυτος ελεγες περὶ των αδίκων ἐρῶ γὰρ δη, τ οι μεν δίκαιοι, πειδὰν πρεσβυτεροι γένωνται, ν η αυτῶν πόλει

ἄρχουσί τε αν βουλωνται τἀ ἀρχάς, γαμουσί τε πόθεν αν βουλωνται, ἐκδιύόασί τε εἰς ους αν ἐθέλωσι, καὶ πάντα, ἀχυ περὶ κείνων, ἐγώ νυν λέγω περὶ τῶνδε καὶ αυ καὶ περι των ἀδικων οτι οι πολλοὶ αυτῶν, καὶ εὰν νέοι οντες λάθωσιν ἐπι τέλους του δρόμου αιρεθέντες καταγέλαστοί εἰσι καὶ γέροντες γιγνόμενοι αθλιοι προπηλακίζονται,πo ξένων τε και ἀστῶν, μαστιγουμενοι καιῶ ἄγροικα εφησθα συ εἶναι ἀληθη λέγων, εἶτα στρεβλώσονται και ἐκκαυ- ισονται ' πάντα εκεῖνα Oiου και ἐμου ἀκηκοέναι, πάσχουσιν ἀλλ' ο λέγω, δρα εἰ ἀνέξει Καὶ πάνυ, φη δίκαια γὰρ λέγεις. XIII. Λ μεν τοίνυν, ηὐν' ἐγώ, ζῶντι τω δικαίω παραθεῶν τε και ἀνθρώπων ἀθλά τε καὶ μισθοὶ και δῶρα G 614γνεται ποος ἐκείνοις τοῖς ἀγαθοῖς ἐς αυτ παρείχετο δικαιοσυνη, τοιαυτ αν εἴη Και μάλ Ἐφη, καλά τε καὶ βέβαια. I sτα τοίνυν ην δ' ἐγώ, ουδέν ἐστι πληθειουδε μεγέθει προς ἐκεῖνα, ἁ τελευτησαντα ἐκάτερον περι-

322쪽

310 ΠΑΛΤΩΛΟΣ

μένει χρη δ αυτὰ ἀκουσαι.ῖνα τελέως κάτερος αυτῶν ἀπειληφ'ντα. πο ου λόγου φειλόμενα ἀκοfσαι Λέγοις αν ετη ώς ου πολλὰ αλλ' ηδιον ἀκούοντι. λλ' ου μεν- τοι σοι. ν δ εγώ, Ἀλκίνου γε ἀπόλογον ἐρῶ ἀλλ' ἀλκίμμου μεν ανδρός, υρος του ρμενίου, το γένος Παμφύλου ὁ ποτε εν πολεμω τελευτήσας ἀναιρεθέντων δεκαταίων των νεκρῶν ὁ διεφθαρμένων, γιης με ἀν θρέθη, κομισθεὶς δ' οi καδε μέλλων θάπτεσθαι δωδεκαταῖος ἐπὶ τη πυρα κείμενος ἀνεβίω ἀναβιοὐς δ ελεγεν, ἐκεῖ ἴδοι εφη δέ, πειθη ου ἐκβῆναι την ψυχήν, πορεύεσθαι μετὰ πολλῶν και ἀφικνεῖσθαι σφῆς εἰς τόπον τινὰ δαιμόνιον εν ω της τε γης δύ' εἶναι χάσματα ἐχομένω ἀλληλοι και του ουρανο αλεν τω ἄνω ἄλλα καταντικρύ δικαστὰς δε μεταξυ τούτων καθῆσθαι, ους επειδη διαδικάσειαν του μεν δικαίους κελευειν πορεύεσθαι την εις δεξιάν τε και ἄνω δια του ουρανοὐ σημεῖα περιάψαντας των δεδικασμένων ν τω πρόσθεν τους δε αδίκους τηι εἰς ἀριστεράν τε και κάτω Ἀχοντας και τούτους ἐν Τω πι- σθεν σημεῖα πάντων ων ἐπραξαν. αυτοὶδε προσελθόντος εἰπειν, τι δέοι αυτὸν ἄγγελον ἀνθρώποις γενέσθαιτων κε και διακελεύοιντό οἱ ἀκούειν τε καὶ θεῆσθαι πάντα τὰ ἐν τω τόπω. ραν δη ταύτη μεν καθ' κάτεροντο χάσμα τοσουρανοῆτε και ης γῆς απιούσας τὰς ψυχάς, επειδ αυται δικασθείη κατὰ δε τω ἐτέρω εκ μεν του ἀνιέναι ἐκ της γης μεστὰς αὐχμοετε και κόνεως, ἐκ δετορετέρου καταβαίνειν τέρας ἐκ του υμανολκαθαρας καὶ τὰς ἀεὶ ἀφικνουμένας σπερ ἐκ πολλῆς πορείας φαίνεσθαι κειν, και ἀσμένας εἰς τον λειμῶνα ἀπιούσας οἱονἐν πανηγύρει κατασκηνῆσθαι, και ἀσπάζεσθαί τε ἀλληλα οσαι γνώριμαι, α πυνθάνεσθαι τάς τε ἐκ της γης ηκούσας παρὰ τῶν τέρων τὰ ἐκεῖ καὶ τὰς ἐκ τυρουρανos

τὰ παν ἐκείναις, διηγεῖσθαι δε ἀλλήλαις τὰς μεν ου-

323쪽

ρομένας τε καὶ κλαιουσας ἀναμιμνησκομενα οσα τε καὶ 61bοία πάθοιεν κα ἴδοιεν εν ῆ - γης πορεία - ἐναι δετην πορείαν χιλιετη - τὰς δ α ἐκ του ουρανο ευπαθείας διηγεῖσθαι καὶ θεας ἀμηχάνους το κάλλος τα μενουν πολλά,- Γλαυκων, πολλο χρόνου διηγήσασθαι οδ ουν κεφάλαιον ἔφη τόδε εἶναι οσα πώποτέ τινα δίκησαν καὶ o σου εκαστοι, περ απάντων δίκην δεδωκέναι εν μέρει, πελεκάστου δεκάκις, τουτο δ' εἶναι κατὰ κατονταετηρίδα ἐκάστην, ώς βίου οντος τοσουτου του ἀνθρωπίνου is δεκαπλάσιον το ἔκτισμα του αδικηματος ἐκτμὐοιεν κα οιον εἴ τινες πολλῶν θανάτων ησαν αἴτιοι,

πόλεις προδόντες η στρατόπεδα καὶ εἰς δουλείας ἐμβεβλη

κότες, η τινος ἄλλης κακουχίας μεταίτιοι, πάντων τούτων δεκαπλασίας ἀλγηδόνας περ κάστου κομίσαιντο, καὶ αυεἴ τινα ευεργεσίας ευεργετηκότες και δίκαιοι και σιοι γεγονότες ἐεν, κατὰ ταυτὰ την αξίαν κομίζοιντο των δε

ευθυς γενομένων και ολίγον χρόνον βιουντων πέρι ἄλλα ἔλεγεν ου ἄξια μνήμης εις δε θεους ἀσεβείας τε καὶ ευσεβείας καὶ γονέας και αυτόχειρος φόνου μείζους τι τους μισθυυς διηγεῖτο ἔφη γαρ δη παραγενέσθαι ἐρωτωμένω ἐτέρω πλέτέρου, ὁπου εἴη 'Αρδιαῖος ο μέγας ο δε υ διαῖος ουτος της Παμφυλίας εν τινι πόλει τύραννος ἐγγόνει, δη χιλιοστον ἔτος εις ἐκεῖνον τον χρόνον, γέροντα τε πατέρα ἀποκτείνας και πρεσβύτερον ἀδελφόν, καὶ ἄλλα δη πολλά τε και ἀνόσια εἰργασμένος, ῶς ἐλέγετο ἐφη ουντον ἐρωτώμενον εἰπεῖν, ου ηκει, φάναι, οὐδ' αν ξει

XIV. θεασάμεθα γαμουν δη καὶ τουτο τῶν δεινῶν θεαμάτων ἐπειδὴ ἐγγυς του στομίου μεν μέλλοντες

ανιέναι και ταλλα πάντα πεπονθότες, ἐκεῖνόν τε κατείδομεν ἐξαίφνης καὶ ἄλλους σχεδόν τι αυτῶν του πλείστους τυραννους Ἀσαν δε και ἰδιῶταί τινες τῶν μεγάλα ἡμαρ-

324쪽

ωτηκότωw ους οἰομένους δ ἀναβησεσθα ου ἐδέχετο τ στόμιον, αλλ' ἐμυκῆτο, πότε τις των ουτως ἀνιάτως ἐχόντων εἰς πονηρίαν η μη κανῶς δεδωκὼς δίκην ἐπιχειροῖ ἀνιέναι. ενταsθα δη νδρες, εφη, αγριοι, διάπυροι ἰδεῖν, παρεστῶτες καὶ καταμανθάνοντες το φθεγμα τους μεν διαλαβόντες ηγον, τον δε υρδιαῖον κα γαλλους συμ-6l ποδίσαντες χεῖράς τε και πόδας καὶ κεφαλην καταβαλόντες καὶ ἐκδείραντες, εἱλκον παρα την οδὰν ἐκτος ἐπ' ἀσπαλάθων κνάπτοντες καὶ τοῖς ἀεὶ παριουσι σημαίνοντες, ῶν νεκά τε και εἰς ο τι τον τάρταρον ἐμπεσουμενοι αγοιντο, ενθα δη φόβων, ἔφη, πολλῶν και παντοδαπῶν σφίσι γεγονότων τουτον περβάλλειν, μη γένοιτο εκάστωτο φθέγμα, οτε ἀναβαίνοι, καὶ ἀσμενεστατα καστον σιγήσαντος ἀναβῆναι. και τὰς μὲν η δίκας τε και τιμωρίας

τοιαυτας τινὰς ειναι, καὶ αυ τὰς ευεργεσίας ταυταις ἀντιστρόφους επειδὴ δε τοι εν ω λειμῶνι κάστοις πτὰ ἡμέραι γένοιντο, ἀναστάντας ἐντευθεν δεῖν τῆ ὀγδόη πο-

ρευεσθαι, και ἀφικνεῖσθαι τεταρταίους θεν καθο9αν ἄνωθεν διαπαντὸς του ουρανου και η τεταμένον φως

ευθυ, οιον κίονα, μάλιστα si ριδι προσφερῆ, λαμπρότερον δε καὶ καθαρώτερον. χις ο ἀφικέσθαι προελθόντας

c ἡμερησίαν ὁδόν, καὶ ἰδεῖν αυτόθι κατὰ μέσον το φως κτου Ουρανου τα ἄκρα αυτου των δεσμῶν τεταμένα ' εἰναι γαρ τουτο τ φως ξυνδεσμον του υρανου, οιον τα πο-

ζώματα των τριηρων, ουτω πῆσαν ξυνέχον την περιφοροράν εκ δε των ἄκρων τεταμένον Ἀνάγκης ἄτρακτον, διου πάσας ἐπιστρέφεσθαι τὰς περιφοράς ' ου την μεν ηλακάτην τε και το ἄγκιστρον ἐναι ἐξ ἀδάμαντος, τον δεσφόνδυλον μικτὴν ἐκ τε τουτου καὶ ἄλλων γενῶν την δε D του σφονδυλου φυσιν εiναι τοιάνδε το μεν σχημα Ἀπεφή του ἐνθάδε νοῆσαι δε δε ἐξ ων ἔλεγε τοιόνδε αυτὰν εἶναι, ῶσπερ αν εἰ ἐν εν μεγάλω σφονδυλω κοίλω κά

325쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ι . 313εξεγλπιμμένs διαμπερες αλλος τοιουτος ἐλάττων ἐγκέοιτοἁρμόττων, καθάπερ οι κάδοι οἱ εἰς αλληλους αρμόττοντες

καὶ ουτω δη τρίτον αλλον και τέταρτον και αλλους τέτταρας. κτώ γαρ ἐναι τους ξυμπαντας σφονδυλους, ἐν ἀλληλοις ἐγκειμένους, κύκλους ἄνωθεν τα χείλη φαίνοντας, νῶτον συνεχε ενδ σφονδύλου ἀπεργαζομένους περὶ τηνηλακάτην ἐκείνην δε δια μεσου του ογδόου διαμπερες

ἐληλάσθαι τον μεν οὐν πρῶτον τε και ἐξωτάτω σφόνδυλον πλατύτατον τον του χείλους κύκλον χειν, τον δε τουεκτου δεύτερον, τρίτον δε τον του τετάρτου, τεταρτον δετον του ογδόου, πεμπτον δε τον του βδόμου, κτον δετον οὐ πεμπτου, βδομον δε τον του τρίτου, ὁγδοον δετον οὐδευτερου και τον μεν os μεγίστου ποικίλον, τονδε τορεβδόμου λαμπρότατον, τον δε τοs ογδόου το χρῶμα απλτο εβδόμου χειν προσλάμποντος, τον δε οὐδε- 617τέρου και πέμπτου παραπλησια ἀλληλοις, ξανθότερα κεμνων, τρίτον δε λευκότατον χρῶμα ἔχειν, τέταρτον δε πέρυθρον, δεύτερον δε λευκότητι τον κτον κυκλεῖσθαι δεδη στρεφόμενον τον ἄτρακτον ολον μεν την αὐτην φοράν, ἐν δε τεολω περιφερομένω τους μεν ἐντὀ επτὰ κύκλους την ἐναντίαν τω ολω ρέμα περιφέρεσθαι, αυτῶν δε τοs- των τάχιστα μεν ἰέναι τον ὁγδοον, δευτέρους δε καὶ ἄμα ἀλληλοις τόν τε εβδομον και εκτον και πέμπτον τον τρίτον δὲ φορὰ ἰέναι, ῶς σφίσι φαίνεσθαι, ἐπανακυκλούμενον τὸν τέταρτοw τέταρτον δε τὸν τρίτον καὶ πέμπτοντον δεύτερον στρέφεσθαι δε αυτὰν ἐν τοις της 'Aνάγκης γόνασιν ἐπι δε των κύκλων αὐτο ἄνωθεν ἐφ' ἐκάστου βεβηκέναι Σειρηνα συμπεριφερομένην, φωνην μίαν ἱεῖσαν ανὰ τόνον εὐπασῶν δε οκτὼ οὐσῶν μίαν ἁρμονίαν ξυμφωνειν. αλλας δὲ καθημένας πέριξ δι' ἴσου τρεις ἐν θρόνω εκάστην, θυγατέρας της νάγκης οίρας λευχει cμονούσας, στέμματα ἐπι τῶν κεφαλῶν ἐχούσας, Λάχεσίν

326쪽

τε καὶ Κλωθὼ και υτροπον, μνεῖν προς την των Σειρη- ναννέρμονίαν, Λάχεσιν μεν τα γεγονότα, Κλωθὼ δὲ ταοντα, τροπον δε α μέλλοντα και την με Κλωθὼ τῆ δεξιὰ χειρὶ φαπτομένην συνεπιστρέφειν του ἀτράκτου την ξω περιφοράν, διαλείπουσαν χρόνον, την δε υτροπον τῆ ἀριστερα τὰς εντὀ αλώσαυτως την δε Λάχεσινεν μέρει ἐκατέρας εκατέρα τη χειρὶ ἐφάπτεσθαι. XV. Σφῆς ουν, πειδη ἀφικέσθαι, ευθυς δεῖν ἰέναι προς την Λάχεσιν προφητην ουν τινὰ σφῆς πρῶτον μενεν τάξει διαστῆσαι, ἔπειτα λαβόντα εκ των της Λαχέσεως γονάτων κληρους τε και βίων παραδείγματα, ἀναβάντα επί τι βῆμα ψηλον εἰπειν Ανάγκης θυγατρος κόρης

Λαχέσεως λόγος ψυχαὶ φημεροι, ἀρχη ἄλλης περιόδου

Ε θνητου γένους θανατηφόρου. υ υμῆς δαίμων λήξεται. αλλ' υμεῖς δαίμονα αιρήσεσθε πρῶτος δ' ὁ λαχὼν πρῶτος αἱρείσθω βίον, ω συνέσται εξ ανάγκης ἀρετὴ δε ἀδέσποτον, ην τιμῶν καὶ ἀτιμάζων πλέον καὶ ἐλαττον αυτῆς

ἐκαστος ἐξει. αιτία ἐλομένου ' θεὸς αναίτιος ταμ εἰπόντα ρῖψαι ἐπὶ πάντας τους κλήρους, τον δε παρ αυτὸν 6l πεσόντα εκαστον ἀναιρεῖσθαι, πλην ου ' δ δε ουήεὰν τω

δὲ ἀνελομένω δῆλον εἶναι, ὁπόστος εἰλήχειν μετὰ δὲ

τουτ αυθι τα των βίων παραδείγματα εἰς το πρόσθεν σφῶν θεῖναι ἐπὶ τὴν γῆν, πολυ πλείω τῶν παρόντων, εἶναι δε παντοδαπά- ζώων τε γαρ πάντων βίους καὶ δηκα τους ἀνθρωπίνους παντας τυραννίδας τε γὰρ δεαυτοῖς εἰναι, τὰς μεν διατελεῖς, τὰ δε και μεταξυ διαφθειρομένας και εἰς πενίας τε και φυγὰς και εἰς πτωχείας τελευτώσας εἶναι δε και δοκίμων ἀνδρῶν βίους, τους μεν ἐπὶ χεσι και κατὰ κάλλη καὶ τὴν ἄλλην ἰσχυν τε και ἀγωνίαν, τους δ' ἐπι γένεσι και προγόνων ἀρεταῖς, καὶ ἀδοκίμων κατὰ ταὐτά, ώσαύτως δε και γυναικῶν ' ψυχῆς δε τάξιν ου ἐνεῖναι διατο ἀναγκαίως ἐχειν ἄλλον ἐλομμ

327쪽

ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ι . 315νην βίον ἀλλοίαν γίγνεσθαι τα δ' αλλα ἀλληλοι τε καὶ

πλουτοις καὶ πενίαις τα δε νόσοις, τα δε γιείαις μεμῖχθαι, τα δε καὶ μεσουν τούτων. νθα δή, ω εοικεν φίλε Γλαυκων, ὁ πῆς κίνδυνος ἀνθρώπω καὶ δια ταυτα μάλιστα πιμελητεον, πωδεκαστος ημῶν των αλλων μαθημάτων ἀμελησας τούτου του μαθήματος καὶ ζητητης καὶ μαθητης ἔσται, εάν ποθεν iός τ et μαθεῖν καὶ ἐξευρεῖν, τίς αυτον ποιήσει δυνατον και ἐπιστήμονα βίον καὶ χρηστον καὶ πονηρὰν διαγιγνώσκοντα τον βελτίω εκ των δυνατῶν ἀεὶ πανταχου αἱρεῖσθαι, και ἀναλογιζόμενον πάντα τα νυν η ρηθέντα, ξυντιθεμεν ἀλληλοις καιδιαιρούμενα προς ἀμετην βίου πῶς ἔχει, εἰδέναι, τί κάλλος πενία η πλούτω κραθεν και μετὰ ποίας τινος ψυχης ἐξεως κακον Ἀγαθον εργάζεται, και τί et γενειαι και δυσγενειαι καὶ ἰδιωτεῖαι και ἀρχαὶ και ἰσχύες καιώσθε νειαι και ευμάθειαι και δυσμάθειαι καὶ πάντα τα τοιαsτα τῶν φύσει περὶ ψυχην οντων και τῶν πικτητων τ ξυγκεραννύμενα προς ἄλληλα εργάζεται, στε ξ απάντων αὐτῶν δυνατον εἰναι συλλογισάμενον αἱρεισθαι προς την της ψυχης φύσιν αποβλεποντα, τόν τε χείρω καὶ τον ἀμείνω βίον, χείρω μεν καλοῶντα ζαίτην εκεῖσε ἄξει, ις το ἀδικωτέραν γίγνεσθαι ἀμείνω δε οστις εἰς το δικαιο- τεραν τα δε ἄλλα πάντα χαίρειν ἐάσει εωράκαμεν γάρ, ὁτι ζῶντί τε καὶ τελευτησαντι αυτη κρατίστη ψεσις. ἀδαμαντίνως δη δεῖ ταύτην την δόξαν ποντα εἰς Ῥιδουχ is

ἰέναι, οπως αν και κεῖ ἀνεκπληκτος π πλούτων τε και τῶν τοιούτων κακῶν και η ἐμπεσὼν εἰς τυραννίδας

και ἄλλας τοιαύτας πράξεις πολλὰ μεν ἐργάσηται καὶ ἀνήκεστα κακά, ἔτι δε αὐτὼ μείζω πάθύ, ἀλλα γνῶ τον μέσον

ἀεὶ τῶν τοιούτων βίον αιρεῖσθαι καὶ φεύγειν τα υπεοβάλλοντα κατ ωσε και ν τῶδε τῶ βίω κατὰ τυ δυνατον καὶ

328쪽

εν παντὶ τω πειτα υτω γα ευδαιμονέστατος γίγνεταιανθρωπος.

XVI. Καὶ δη ουν και τότε ὁ ἐκεῖθεν αγγελος ηγγελλετον μεν προφήτην ουτως ειπειν ' και τελευταίω ἐπιόντι, ξυν μέλομενω συντόνως ζῶντι κεῖται βίος αγαπητός, ου κακός, μήτε λαρχων αἱρεσεως ἀμελείτω μήτε ὁ τελευ- των ἀθυμείτω εἰπόντος δε αυτ τον πρῶτον λαχόντα εφφευθῶ επιόντα την μεγίστην τυραννίδα ἐλεσθαι, καιυπο ἀφροσυνης τε και λαιμαργίας ου πάντα κανῶς ἀνα- σκεψάμενον ἐλέσθαι, αλλ αυτὸν λαθεῖν ἐνοsσαν εἱμαρμένην, παίδων αυτο βρώσεις καὶ αλλα κακά επειδὴ δεκατὰ σχολὴν σκεψασθαι, κόπτεσθαί τε και ὀδύρεσθαι τῆταῖρεσιν, ουαεμμενοντα τοῖς προρρηθεῖσιν υπλτου προφήτου ου γα εαυτὸν αιτιῆσθαι των κακῶν, αλλὰ τυχην τε και δαίμονας και παντα μὰλλον ἀνθ' ἐαυτου εἶναι δεαυτὸν των ε του ουρανο ἡκόντων ε τεταγμένs πολιτεία εν τῶ προτέρω βίω βεβιωκότα, θε ἄνευ φιλοσοφίας αρετης μετειληφότα. ς δε καὶ εἰπεῖν ου ἐλάττους εἶναι ἐν τοις τοιουτοις λισκομένους τους ε το ουρανοsῆκοντας, τε πόνων ἀγυμνάστους τῶν δ' εὐτης γης τους πολλούς. ἄτε αυτούς τε πεπονηκότας ἄλλους τε εωρακότας, ουαεξ επιδρομῆς τὰς αἱρέσεις ποιεῖσθαι διὰ δὴ καὶ μεταβολην τῶν κακῶν καὶ τῶν αγαθῶν ταῖς πολλαις τῶν ψυχῶν γίγνεσθαι, καὶ διὰ τὴν os κλήρου τύχην. ἐπεὶ εἴ τις ἀεί οπότε εις τον ενθάδε βίον ἀφtκνοῖτο, γιῶς φιλοσοφοῖ και ὁ κλῆρος αυτῶ τῆς αἱρέσεως μη ἐν τελευταίοις πι πτοι, κινδυνευε ε τῶν κειθεν παγγελλομένων ου μόνον ενθάδε ευδαιμονεῖν αν, αλλὰ και τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε και δεsρο πάλιν πορείαν ουπιαν χθονίαν καὶ τραχεῖαν πορευεσθαι, αλλὰ λείαν τε καὶ ουρανίαν ταυτην γαρ δὴ φη τὴν θέαν ἀξίαν εἶναι ἰδεῖν ώς εκασται αἱ 62 ψυχαὶ ρουντο του βίους' ἐλεεινήν τε γὰρ δεῖν ἐναι

329쪽

και γελοίαν καὶ θαυμασιαν κατὰ συνήθειαν γαρ του προτέρου βίου τὰ πολλὰ αιρεισθαι ἰδεῖν μεν γαρ υχην φητην ποτε ορφεως γενομένην κύκνου βίον αἱρουμενην,

μισει του γυναικείου γενους διὰ τον π εκείνων θάνατον Ουκ θελουσαν εν γυναικι γεννηθεῖσαν γενέσθαι ἰδεῖν

δε την Θαμύρου ἀηδόνος ελομένην ἰδεῖν δε καὶ κύκνον μεταβάλλονταείς ἀνθρωπίνου βίου αῖρεσιν, και ἄλλα ζῶα

μουσικὰ σαυτως, εἰκοστην δε λαχουσαν φυχην ἐλίσθαι λεοντος βίον εἶναι δε την Ιαντος του Τελαμωνίου φευ γουσαν ἄνθρωπον γενεσθαι, μεμνημενην Ἀντων πλων

κρίσεως την δ' πὶ τουτω γαμεμνονος εχθρα δε καὶ ταυτην του ἀνθρωπίνου γένους διὰ τὰ πά θη ἀετου διαλλάξαι βίον εν μεσοις δε λαχοsσαν την 'Aταλάντης ψυχήν, κατιδοsσαν μεγάλας τιμὰς αθλητου ανδρός, ου δύνασθαι παρελθεῖν ἀλλα λαβειν μετὰ δε ταύτην ἰδεῖν την Απειοί τοὐ Πανοπέως εἰς τεχνικης γυναικος ἰοsσαν φύσιν πόρρω δ' ενάστάτοις ἰδεῖν την του γελωτοποιοs Θερσίτου πίθη κον ἐνδυομένην ' κατὰ τύχην δε την 'Οδυσσέως λαχοsσαν πασῶν στάτην, αιρησομένην ἰέναι μνημ32 δ τῶν προτέρων πόνων φιλοτιμίας λελωφηκυῖαν ζητεῖν περιιοsσαν

χρόνον πολῶν βίον ἀνδρὸς ἰδιώτου ἀπράγμονος και μόγις εὐρεῖν κείμενόν που καὶ παρημελημένον πῖ τῶν ἄλλων, και εἰπεῖν ἰδοῶσαν, τι τὰ αὐτὰ αν πραξε καὶ πρώτη λαχουσα, καὶ ἀσμένην ἐλέσθαι και εκ τῶν ἄλλων δη θηρίων σαύτως εἰς ἀνθρώπους ἰέναι καὶ εἰς ἄλληλα τὰ μεν ἄδικα εἰς τὰ ἄγρια, τὰ δε δίκαια εἰς τὰ μερα μεταβάλλοντα καὶ πάσας μίξεις μίγνυσθαι επειδὴ δ' ουν π σας τὰς ψυχὰς τους βίους ηρῆσθαι, σπερ ἔλαχον εν τάξει

προσιέναι πρῖς την Λάχεσιν ἐκείνην δ' εκάστω ον εῖλετο δαίμονα, τοίτον φύλακα ξυμπέμπειν τοὐβίου καὶ ἀποπληρωτὴν τῶν αἱρεθέντων. ον πρῶτον με ἄγειν αυτὴν

προς τὴν Κλωθὼ υπῖ τὴν εκείνης χεῖρά τε καὶ ἐπιστροφθι

330쪽

της του ἀτράκπου δίνVς, κυρουντ ην λαχών εῖλετο μοῖ- ραμ ταύτης δ ἐφαψάμενb αυθις ἐπὶ την της Aτρόπου ἄγειν νῆ γιν, μετάστομφα τα ἐπικλωσθέντα ποιοὐντα 62 ἐντευθεν δε δη ἀμεταστρεπτὶ πωτον της 'Aνάγκης ἰέναι θρόνον. καὶ δι κείνου διεξελπόντα επειδὴ και oi αλλοι διῆλθον, πομευεσθαι απαντας εἰς το της Λήπης πεδίον διακαόματος τε καὶ πνίγους δεινοῖ και γαρ εἰναι αυτοκενον δένδρων τε καὶ ὁσα γη φύει ' σκηνῆσθαι υν σφῆς ηδφεσπέρας γιγνομένης παρὰ τον μέλητα ποταμόν, ουτο δωρ ἀγγειον ουδεν στέγειν μέτρον μεν ουν τι του ὐδατος πὰσιν ἀναγκαῖον εἰναι πιεῖν τους δε φρονήσει μὴ σωζομένους πλέον πίνει του μέτρου τον δε ἀεὶ πιόντα πάντων ἐπιλανθάνεσθαι επειδὴ δε κοιμηθῆναι και μέσας νύκτας γενέσθαι, βροντήν τε και σεισμον γενέσθαι, καιεντεsθεν ἐξαπίνης ἄλλον ἄλλη φέρεσθαι ἄνω εἰς τὴν γενεσιν, ἄττοντας ῶσπερ αστέρας αυτος δε του μενίδατος κωλυθῆναι πιεῖν ' πτὶ μέντοι και οπως ει το σῶμα ἀφίκοιτο, ουκ εἰδέναι, αλ εξαίφνης ναβλέψας δειν ωθεν αυτον κείμενον ἐπὶ τῆ πυρα και υτως Γλαύκων. μυους ἐσώθη καὶ ου ἀπώλετο, και μῶς αν σώσειεν, αν

πειθώμεθα αίτω, καὶ τον τος Λήθης ποταμὼν εὐδιαβησόμεθα καὶ τὴν ψυχον ου μιανθησόμεθα ἀλλ' αν ἐμοὶ πειθώμεθα, νομίζοντες ἀθάνατον ψυχὴν καὶ δυνατὴν πάντα μεν κακὰ ἀνέχεσθαι πάντα δε ἀγαθά, της ἄνωόδου ἀεὶ ἐξόμεθα καὶ δικαιοσύνην μετὰ φρονήσεως παντὶ τρόπω ἐπιτηδεύσομεν , και ἐμω αὐτοῖς φίλοιῶμεν καιτοῖς θεοῖς, αυτου τε μένοντες ἐνθάδε, και ἐπειδὰν τα αθλα αυτῆς κομιζώμεθα, σπερ οἱ νικηφόροι περιαγειρόμενοι, και ἐνθάδε και ἐν θ χιλιέτει πορεία, ν διεληλυθαμεν ετ πράττωμεν.