Rei Publicae libri decem

291쪽

αν τινα ἐκ του κάτω φερόμενον προς μεσον αλλο τι, δε- σθαι 'νω φερεσθαι καὶ ε μέσω στάντα, ἀφορῶνταοθεν ἐνηνεκτω, αλλοθί που αν γεῖσθαι εἶναι τε τωανω, μη ἐωρακότα το ληθῶς ανω; α ί υκ γωγε, εφη, αλλως οἶμαι οἰηθηναι αν τον τοιοsτον 'Aλλ' εἰ πάλιν γ Ἀφην, φέροιτο, κάτω τ αν οἷοιτο φέρεσθαι και Κάλην οἰ οιτο Πῶς γαρ υ; Οὐκουν ταῶτα πασχοι αν πάντα διατο τεμπειρος εἶναι το ἀληθινῶς ἄνω τε ον- τος και ἐν μέσω και κάτω Ληλον δη Θαυμάζοις αν ουν, εἰ οἱ απειροι ἀληθείας περὶ πολλῶν τε ἄλλων μη γιεῖς δόξας ἔχουσι, πρός τε δονην και λυπην καὶ το μεταξιτούτων ουτω διάκεινται, ἄστε, ταν με επὶ το λυπηρον φέρωνται, ἀληθῆ τε οἷονται καὶ τω οντι λυποsνται, οταν 85δε ἀπο λύπης ἐπὶ το μεταξύ, σφόδρα μεν ολνται προς πληρωσει τε καὶ δον γίγνεσθαι, σπερ προς μελαν φαιον ἀποσκοποsντες ἀπειρί' λευκos, καὶ προς το ἄλυπον οὐτω λύπην ἀφορῶντες απειρία δονῆς ἀπατῶνται; Μαυία,4 δ ος ουπιαν θαυμάσαιμι, ἀλλα πολυ μῆλλον.ει μὴ ούτως χει. δέ γ' ουν, εἶπον, ἐννόει ουχὶ πεῖνα

καὶ δίψα και τα τοιαίτα κενωσεις τινες εἰσι et ης περὶ το

σῶμα ξεως Π μην; υγνοια δε καὶ ἀφροσύνη αρ' υκενότης ἐστὶ τῆς περὶ ψυχὴν α εξεως Μάλα γε Ουκ-οsν πληροῖτ' αν τε τροφῆς μεταλαμβάνων και ο νουν ἴσχων Πῶς δ' υ Πλήρωσις δε ἀληθεστέρα τοληττον τολμῆλλον οντος Βῆλον οτι τολμάλλον Πότερα ουν ἡγεῖ τα γένη μὰλλον καθαρας ουσίας μετέχειν, τα οἱονσίτου τε καὶ ποτολκαι ψου και ξυμπάσης τροφῆς, τοδόξης τε ἀληθos εἶδος και ἐπιστήμης και νολκαι ξυλλήβδην αυ πάσης αρετῆς ἡδε δε κρῖνε το το ἀεὶ ομοίου εχόμενον καὶ ἀθανάτου καὶ ἀληθείας, καὶ αυτο τοιοsτονον κανεν τοιουτω γιγνόμενον, μὰλλον εἶναί σοι δοκεῖ,

τομηδέποτε μοίου καὶ θνητο Γ, και αυτ τοιοίτο και εν

292쪽

τοιουτω γιγνόμενον Πολύ, ἔφη, διαφέρει το του ει ὁμοίου. -υν ανομοιου ουσία ουσίας τι μὰλλον η ἐπιστήμης μετεχει; υδαμῶς. Πδ Ἀληθείας οὐδετοέτο Εἰ δε αληθείας ηττον, ου καὶ οὐσίας 'Aνάγκη Ουκοίν ολως τα περὶ την του σώματος εὐαπείαν γένη των γενῶν αὐτῶν περὶ την τῆς ψυχῆς θεραπείαν ηττον αληθείας τε και Osσίας μετέχει Πολύ γε Σῶμα δε αύτο φυχῆς ουκ

ρούμενον καὶ αὐτο μῶλλον ὁν οντως μὰλλον πληροῶταιὴ το τῶν ηττον οντων και αὐτο ηττον ον Πῶς γαρ υ; ει αρατο πληροsσθαι τῶν φύσει προσηκόντων δέ ἐστι. το τῶ οντι και τῶν οντων πληρούμενον μῆλλον μῆλλον οντως τε και ἀληθεστέρως χαίρειν αν ποιοῖ ηδονῆ ἀληθεῖ, το δε τῶν ὴττον οντων μεταλαμβάνον ηττόν τε αν αληθῶς καὶ βεβαίως πληροιτο και ἀπιστοτέρας αν δονῆς καὶηττον ληθοs μεταλαμβάνοι 'Aναγκαιότατα, ἔφη. i586 ἄρα φρονήσεως καὶ ρετῆς ἄπειροι, εὐωχίαις δε καὶ τοῖς τοιούτοις ἀεὶ ξυνόντες, κάτω, ως ἐοικε, και μέχρι πάλιν προς το μεταξ φέρονται τε και ταύτ πλανῶνται διὰ βίου, περβάντες δε τοὐτο προς το ληθῶς ἄνω ἴτε ἀνέβλεψαν πώποτε οὐτε νέχθησαν ούδε του ντος τῶοντι ἐπληρώθησαν, οὐδε βεβαίου τε και καθαρὰς δονῆς

ἐγεύσαντο, ἀλλα βοσκημάτων δίκην κάτω ἀεὶ βλέποντες

και κεκυφότες εἰς γῆν και εἰς τραπέζας βόσκονται χορτα- ζόμενοι και ὀχεύοντες, και νεκα τῆς τούτων πλεονεξίας λακτίζοντες καὶ κυρίττοντες αλλήλους σιδηροῖς κέρασί τε και οπλαῖς ἀποκτιννύασι δι' ἀπληστίαν, ἀτε Ουχι τοῖς Ου- σιν οὐδε τ ον οὐδε το στέγον εαυτῶν πιμπλάντες Παντελῶς, ἔφη ο Γλαύκων, ωον τῶν πολλῶν, ω Σώκρατες,

χρησμωδεῖς βίον Aρ' os οὐκ ανάγκη καὶ δοναῖς ξυνεῖναι μεμιγμέναις λύπαις, εἰδώλοις τῆς ἀληθοs ηδονῆς και ἐσκιαγραφημέναις υπὸ τῆς ααρ ἀλλήλας θέσεως

293쪽

anοχραινομεναις, στε σφοδρους ἐκατερα φαίνεσθαι καὶ ἔρωτας εαυτῶν λυττῶντας τοις αφροσιν ἐντίκτειν καὶ περιμαχ ητους ἐναι, σπε το της λενης εἴδωλον ποτων ν ροία Στησίχορός φησι γενεσθαι περιμάχητον ἀγνοία του ἀληθους Πολλη νάγκη, ἐφη, τοιουτον τι

αυτ εἶναι.

XI. Π δε περὶ το θυμοειδες Ουχετερα τοιαsτα ανάγκη γίγνεσθαι, ο αν αυτο τοsτο διαπράττηται η φθόνφδια φιλοτιμίαν η βία δια φιλονικίαν γ θυμῶ δια δυσκολίαν, πλησμονην τιμῆς τε καὶ νίκης και θυμο διώκων ανευ λογισμοs τε και νου; οιαυτα,4 δ ος, νάγκη καὶ περὶ τοsτο ἐναι Ποόν; ν δ εγώ θαρροsντες λεγωμεν, τι καὶ περι το φιλοκερδες καὶ το φιλόνικον σαι ἐπιθυμίαι εἰσίν, αῖ μεν αν τ επιστημ και λόγω ἐπόμεναι καὶ μετὰ τούτων τὰς δονὰς διώκουσαι, α αν τοφρόνιμον ἐξηγῆται, λαμβάνωσι, τὰς ἀληθεστάτας τε λήψονται, ώς iον τε αὐταῖς ἀληθεῖς λαβεῖν με ἀληθείαεπομένων, και τὰς εαυτῶν οἰκείας, εἴπερ το βέλτιστον κέκάστω τοsτο καὶ οἰκειότατον υλλὰ μην, εφη, οἰκειότατόν γε Tω φιλοσόφω ἄρα πομενης ἀπάσης της ψυχῆς

και μη στασιαζουσης εκάστήτω μέρει πάρχει εἰς τε ἀλλα τὰ εαυτοs πράττειν και δικαίω εἶναι, καὶ δ καὶ τὰς δο- νὰς τὰς αυτ γλεκαστον καὶ τὰς βελτίστας και εἰς το δυνατον τὰς ἀληθεστάτας καρπουσθαι Κομιδ μεν ουν. 58ΤDταν δε ἄρα των ετέρων τι κρατη σύ, πά9χει αυτω μήτε

την αυτο ηδονὴν ξευρίσκειν, τά τε ἄλλ' ἀναγκάζειν ἀλλοτρίαν και μη ἀληθῆ δονὴν διώκειν. λως, φη. Οὐκos α πλειστον φιλοσοφίας τε καὶ λόγου ἀφέστηκε, μάλιο αν τοιαsτα ἐξεργάζοιτο Πολύ γε Πλεῖστον δε λόγου ἀφίσταται οὐχ ἀπερ νόμου τε καὶ τάξεως Θῆλον δή. μάνησαν δε πλεῖστον ἀφεστῶσαι οὐχ αἱ ρωτικαί τε καὶ τυραννικαὶ ἐπιθυμίαι Πολύ γε. λάχιστον δε αἱ βα-

294쪽

σιλ καί τε καὶ κόσμιαι Ναι Πλεῖστον δη, ο μαι, ἀλη- θους δονῆς καὶ οἰκείας ὁ τύραννος ἀφεστηξει, ὁ δε ολίγιστον 'Aνάγκη Και ἀηδέστατα αρα, εἶπον, ὁ τυραννος βιώσεται, ο ὁ βασιλευς διστα Πολλη ανάγκη οἶσθ' ουν, ην δ εγώ, σω ἀηδέστερον ζῆ τύραννος βασιλεως; υν εῖπύς. ἔφη. ριῶν δονῶν, ς εοικεν, ουσῶν, μιας μεν γνησίας, δυοῖν δε νόθαιν, τῶν νόθων εἰς το ἐπεκεινα υπερβὰς ὁ τύραννος, φυγὼν νόμον τε και λόγον, δούλαις τισὶ δορυφόροις δοναις ξυνοικεῖ, καὶ οπόσω λαττοsται οὐδε πάνυ ράδιον εἰπεῖν, πλην ἴσως δε Πῶς , ἔφη. υποτου λιγαρχικο τρίτος που ὁ τύραννος ἀφειστηκει ἐν μεσω γαρ αυτῶν ὁ δημοτικος ην Ναί Οὐκουν καὶ δονῆς τρίτω εἰδώλω προς ἀλήθειαν ἀπ' κείνου ξυνοικοιαν, εἰ τα πρόσθεν ἀληθῆ οὐτως. δε γε λιγαρχικος ἀπο ου βασιλικου αὐ τρίτος, ἐὰν εἰς ταυτον πριστοκρατικ0ν καὶ βασιλικον τιθῶμεν. ρίτος γάρ. ριπλασίοναρα, ν δ εγώ, τριπλάσιον αριθμῶ ἀληθους δονῆς ἀφέστηκε τύραννος Φαίνεται Ἐπίπεδον αρ . ἔφην, ως ἐοικε, το εἰδωλον κατὰ τον οὐ μήκους αριθμον δονῆς τυραννικῆς αν εἴη Κομιδῆ γε Κατὰ δε δύναμιν και ρίτην αυξην δῆλον δη ἀπόστασιν σην ἀφεστηκὼς γίγνεται. 1ῆλον, φη, τω γε λογιστικω. Ουκουν ἐάν τις με- ταστρεψας αληθεία δονῆς τον βασιλέα του τυράννου ἀφεστηκότα λέγst, σον ἀφέστηκεν, εννεακαιεικοσικαιεπτακοσιοπλασιάκις διον αὐτον ζῶντα εὐρήσει τελειωθείση τη πολλαπλασιώσει τον δε τύραννον ἀνιαρότεροντη αὐτ ρ ταύτὐἀπ0στάσει Ῥμήχανον, ἔφη, λογισμον καταπεφόρηκας τῆς διαφορότητος τοῖν ἀνδροῖν του τε δι-- καίου και του αδίκου, προς ἐδονήν τε και λύπην Και μεν-

τοι και ἀληθῆ και προσήκοντά γε, ν δ εγώ, βίοις αριθμόν, iπερ αυτοις προσήκουσιν μερα καὶ νύκτες καὶ μῆνες καὶ ἐνιαυτοί. λλὰ μην, ἔφη, προσήκουσιν υκ -

295쪽

ουν εἰ τοσουτον δονὴ νικὰ ὁ ἀγαθός τε κώ δικαιος τον κακόν τε καὶ αδικον, ἀμηχάνω δη σω πλεῖον νικήσει ευ- σχημοσυνη τε βίου καὶ κάλλει και ἀρετὴ 'Aμηχάνω μεν- τοι νὴ Λια, φη. XII. μεν δή, εἶπον ' πειδη ενταυθα λόγου γεγόναμεν, ἀναλάβωμεν τὰ πρῶτα λεχθεντα, δι α δευρ' κομεν-ὴν δε που λεγόμενον, λυσιτελεῖν ἀδικεῖν τω τελεως μεν ἀδίκω, δοξαζομεν δε δικαίφ. η υνουτως ἐλέχθη; Οὐτω μεν ουν Νυν δη, ἔφην, αυτ διαλεγωμεθα, επειδη διωμολογησάμεθα τό τε ἀδικεῖν και το δίκαια πράττεινην ἐκάτερον εχει δυναμιν Πῶς εφη. Εἰκόνα πλάσαντες της ψυχῆς λόγω, να εἰδὴ ὁ κεῖνα λεγων οἷα ελεγεν. Ποίαν τινά ὴ δ' ος. ων τοιούτων τινά, ν δ εγώ, οἷαι μυθολογοῶνται παλαιαὶ γενεσθαι φύσεις, τε ιμαιρας και η Σκύλλης και Κερβερου, και ἄλλαι τινες συχναι λέγονται ξυμπεφυκυῖαι ἰδεαι πολλαὶ εἰς εν γενέσθαι Λέγονται γάρ, εφη Πλάττε τοινυν μίαν μεν ἰδέαν θηρίου ποικίλου καὶ πολυκεφάλου ημερων δε θηρίων εχοντος κεφα'λας κύκλω καὶ γρίων, καὶ δυνατο μεταβάλλειν καιφύειν ἐξ αυτο πάντα αὐτα. εινοεπλάστου, φη, τοἔργον ομως δε επειδὴ ευπλαστότερον κηρο καὶ των τοιούτων λόγος, πεπλάσθω μίαν δὴ τοίνυν αλλην ἰδέαν λέοντος, μίαν δε ἀνθρώπου πολυ δε μέγιστον εUτω τοπρῶτον καὶ δεύτερον τὰ δεύτερον. I sτα. φη, ράω και πέπλασται Σύναπτε τοίνυν αυτὰ εἰς δ τρία οντα,

ῶστε πη ξυμπεφυκέναι ἀλλήλοις Συνῆπται, φη Περίπλασον δὴ αὐτοῖς ξωθεν ενος εἰκόνα, την του ἀνθρώπου, στε τω μὴ δυναμένω τὰ ντὸς ὁραν, ἀλλα τὰ ἐξωμόνον ἐλυτρο ορῶντι, ε ζῶον φαίνεσθαι, ἄνθρωπον. Περιπέπλασται, φη. Λέγωμεν δὴ τω λέγοντι, ως λυσιτελεῖ τούτω ἀδικεῖν τω ἀνθρώπω δίκαια δε πράττειν ου ξυμφέρει, ὁτι ούδεν αλλο φησὶν λυσιτελεῖν αυτ τὀ

296쪽

παντοδαπον θηρίον ευωχουντι ποιεῖν ἰσχυρον κώ τοὶ λέοντα καὶ τα περὶ τον λέοντα τον δε ανθρωπον λιμο-589 κτονεῖν καὶ ποιεῖν ασθενῆ, ωστε ελκεσθαι O7r ταν κείνωνοπότερον αγύ, καὶ μηδεν τερον ἐτέρω ξυνεθίζειν μηδεφίλον ποιεῖν, αλλ' se αυτ εν αυτοῖς δάκνεσθαί τε καὶ μαχόμενα ἐσθίειν αλληλα Παντάπασι γάρ, ἔφη, ταυταν λέγοι ὁ ο ἀδικεῖν παινων Ουκουν, ο τα δίκαια λέγων λυσιτελεῖν φαίη αν δεῖν ταυτα πράττειν και ταυτa λέγειν, ὁθεν του ἀνθρώπου ο ἐντος ανθρωπος σται ἐγ- κρατέστατος, και του πολυκεφάλου θρέμματος πιμελη- σεται σπερ γεωργός, α μεν μερα τρέφων και τιθασευων, τα δε αγρια ἀποκωλυων φυεσθαι, ξυμμαχον ποιησάμενος την του λέοντος φυσιν, και κοιν πάντων κηδόμενος, φίλα ποιησάμενος ἀλληλοις τε και αυτω, ουτωθρέψει; ομιδ γαρ α λέγει ταυτα ὁ το δίκαιον παι- νων. Κατὰ πάντα τρόπον δηί μεν τὰ δίκαια ἐγκωμιάζων ,ἀληθη αν λέγοι, ὁ δε τὰ ἄδικα ψευδοιτο πρός τε γὰρ ηδονην καὶ προς ευδοξίαν καὶ φίλειαν σκοπουμένω ομεν παινέτης του δικαίου αληθεύει, ὁ δε ψέκτης ουδενυγιες ουδ' ἐδὼς ψέγει ο τι ψέγει Ου μοι δοκεῖ δ' ς ουδαμη γε Πείθωμεν τοίνυν αυτὸν πράως, ου γὰρ κῶν ἁμαρτάνει, ερωτῶντες - μακάριε, ου και τὰ καλὰ καὶ αἰσχρὰ νόμιμα διὰ τὰ τοιαυτ α φαιμεν γεγονέναι τὰ μεν καλὰ τὰ πὰ τω ἀνθρώπω μὰλλον δε ἴσως λυπλτω θείω τὰ θηριώδη ποιουντα της φυσεως, αἰσχρὰ δε τὰ υπὸ τω ἀγρίω το μερον δουλουμενα ξυμφησε η πῶς;

'αν μοι, ἔφη, πείθηται Ἐστιν Osν, ἐπον, ὁτω λυσιτελεῖ ἐκ τούτου του λόγου χρυσίον λαμβάνειν αδίκως, ειπερ τοιόνδε τι γίγνεται, λαμβάνων το χρυσίον ἄμα καταδουλουται το βέλτιστον αυτου μοχθVροτάτω η ει μει λαβὼν χρυσίον ιδν η θυγατέρα ἐδουλουτο, καὶ ταυτ εις αγρίων τε και κακῶν ανδρῶν, ου αν αυτ ἐλυσιτέλει

297쪽

ουδ αν πάμπολυ Dia τούτω λαμβάνειν, εἰ δε το αυτου 4λειότατον πο τω ἀθεωτάτω τε καὶ μιαρωτάτω δουλου- ται καὶ μηδεν λεεῖ, ου αρα θλιός ἐστι και πολυ π 590

δεινοτέρω ὀλεθρω χρυσὰν δωροδοκεῖ ριφυλ επὶ τη του ἀνδρος ψυχ τον ορμον δεξαμενη Πολυ μεντοι, δ' ὁ ὁ Γλαυκωμ εγὼ γαρ σοι περ κείνου ἀποκρι

νουμαι.

XΙΙΙ. Ουκουν καὶ το ἀκολασταίνειν ii δια τοιαυταπαλαι ψεγεσθαι, οτι ἀνίεται ν τω τοιουτω το δεινὰν δεμεγα εκεῖνο καὶ πολυειδες θρέμμα πέρα του δέοντος; η- λον, ἔφη. υρ αυθάδεια και δυσκολία θεται Ουχ ταντο λεοντῶδές τε και φεῶδες αυξηται και συντείνηται ἀναρμόστως Πάνυ μεν ουν. ρυφη δε και μαλθακίαου επὶ τ αυτου τούτου χαλάσει τε και ανίσει ψέγεται, ἄταν εν αυτ δειλίαν ἐμποιI TE μην κολακεία δε καὶ ἀνελευθερία οὐχ ταν τις το αὐτο τουτο, το θυμοειδές, υπο τω οχλώδει θηρίω ποιI, καὶ ενεκα χρημάτων κα της εκείνου ἀπληστίας προπηλακιζόμενον ἐθίζρ ἐκ νέου ἀντιλέοντος πίθηκον γίγνεσθαι καὶ μάλα, φη Βαναυσία δε και χειροτεχνία δια τί, i ει, νειδος φέρει η δι' αλλο τι φήσομεν τοταν τις ἀσθενες φύσει ἔχη το του βελτίστου εἰδος, στε μ αν δύνασθαι αρχειν των ε αυτ θρεμμάτων, ἀλλα θεραπευειν κεῖνα, καὶ τα θωπεύματα αυ- τῶν μόνον δύνηται μανθάνειν ποικεν, ἔφη. υκουνῖνα καὶ ὁ τοιοOτος πο μοίου ἄρχηται λυπερ ὁ βέλτιστος, δουλον αυτόν φαμεν δεῖν ἐναι κείνου του βελτίστου, ἔχοντος ἐν αsτω ο θειον αρχον, ου ἐπὶ βλάβη τητου δουλου οἰόμενοι δειν ἄρχεσθαι αυτόν, σπερ Θρασύμαχος ετ τους αρχομένους, αλλ' ς ἄμεινον ον παντὶ υπο θείου καὶ φρονίμου ἄρχεσθαι, μάλιστα μεν οἰκεῖον ἔχοντος ἐν αυτω, ε δε η, ἔξωθεν ἐφεστῶτος, ῖν εἰς δύναμιν πάντες ὁμοιοι με και φίλοι τω αυτω κυβερνώ-

298쪽

ὁ νόμος. τι τοιοsτον βουλευεται, πῆσι τοις εν τῆ πόλει ξυμμαχοιῶν καὶ η των παίδων ἀρχη, το μη ἀν λευθερους εἰναι,-ως αν εν αυτοῖς σπερ εν πόλει πολιτείαν is καταστήσωμεν, και το βελτιστον θεραπεύσαντες τω παρ' ημιν τοιούτω ἀντικαταστήσωμεν φύλακα μοιον και αρ- χοντα εν αὐτω, και τότε δ ελεύθερον ἀφίεμεν Ληλοῖ

γάρ, α δ ος Πῆ δη ουν φήσομεν, es Γλαύκων, και κατὰ

τίνα λόγον λυσιτελεῖν αδικεῖν η ἀκολασταίνειν η τι αισχρὸν ποιεῖν, ε ων πονηρότερος μεν εσται, πλείω δε χρηματα η αλλην τινὰ δύναμιν κεκτησεται Οὐδαμῆ, ὴ δ'ος in δ' ἀδικosντα λανθάνειν και η διδόναι δίκην λυσιτελεῖν η οὐχὶ ὁ μεν λανθάνων τι πονηρότερος Aγνεται, του δε μ λανθάνοντος καὶ κολαζομενου το μετθηριῶδες κοιμίζεται και ημεροsται, το δε μερον ελευθε- ροῆται, και ὁλτη ψυχὴ εἰς την βελτίστην φύσιν καθισταμένη τιμιωτεραν ξιν λαμβάνει, σωφροσύνην τε και δικαιοσύνην μετὰ φρονήσεως κτωμενη η σῶμα ἰσχύν τε καὶ κάλλος μετὰ ἡγιείας λαμβάνον, τοσούτω σωπε ψυχησώματος τιμιωτερας Παντάπασι μεν ουν, φη Οὐκοον γε νουν εχων πάντα τὰ αυτολεις τοsτο ξυντείνας βιώσεται, πρῶτον μεν τὰ μαθηματα τιμῶν ἀ τοιαύτην αυτοs

την ψυχην ἀπεργάσεται τὰ δε ἄλλ' ἀτιμάζων Βῆλον. ἔφη. Επειτά γ εἶπον, την το σώματος ξιν και τροφὴν οὐχ ὁπως τη θηριώδει και ἀλόγω δονρ ἐπιτρέψας ἐν ταsθα τετραμ μενος ζησεt, αλλ' οὐδὲ προς γίειαν λέπων, οὐδε τοῆτο πρεσβεύων, πως σχυρ0 η γιης καλὰς σται, εὰν μη καὶ σωφρονήσειν μίλλη ας αυτῶν, n αλλ ἀεὶ την ε τω σώματι άρμονίαν της ἐν τῆ ψυχIενεκα ξυμφωνίας ἁρμοττόμενος φαίνηταιJ. Παντάπασιμεν οὐν ἔφη, ἐάνπερ μέλλη u ἀληθεία μουσικὼς εἰναι. οὐκοῶν, εἶπον, και την ἐν τη των 9ημάτων κτήσει ξέν-

299쪽

ταξίν τε και ξυμφωνίαν καὶ τον ογκον του πληθους Ουκἐκπλπιττόμενος πο ου των πολλῶν μακαρισμου απειρον αυξησει, πέραντα κακὰ χων Ου οἷομαι, φη. υλλ αποβλέπων γε, εἶπον, προς την εν αυτ πολιτείαν Εκαὶ φυλάττων, μη τι παρακινδὶ αυτου των κεῖ δια πλη-

θυνουσίας φδι λιγότητα, υτως κυβερνῶν προσθησει και ἀναλώσει της ουσίας καθ ο σον αν οιός ῆ. ομιδn μεν ουν, φη 'Aλλὰ μην και τιμάς γε, εἰς ταυτον αποβλέπων των μεν μεθέξει και γευσεται κών, α αν γῆ 592ται ἀμείνω αυτον ποιήσειν α δ αν λυσειν την πάρ-rουσαν εξιν, φευξεται ἰδία καὶ δημοσία Ου αρα, φη, τά γε πολιτικὰ ἐθελησε πράττειν ἐάνπερ τούτου κηδηται Νη τον κυνα, ν δ εγώ, εν γε τύ ἐαυτου πόλει και μάλα, ου μέντοι σως εν γε τύ πατρίδι, ἐὰν μη θεία τις

ξυμβη τυχη μανθάνω, φη εν νυν διήλθομεν οἰκίζοντες πόλει λέγεις, n ἐν λόγοις κειμένη, ἐπεὶ γης γεουδαμου οἶμαι αυτην εἶναι 'Aλλ ην δ' ἐγώ, ἐν Ουρανῶ Η

ἴσως παράδειγμα ἀνάκειται τω βουλομένω ορῆet και ὁρῶντι ἐαυτον κατοικίζειν διαφέρει δὲ Ουδέν, εἴτε που εστιν εἴτε ἐσται τὰ γὰρ ταύτης μόνης αν πράξειεν, αλλης

I. Και μην ην δ' ἐγώ, πολλὰ μεν και ἄλλα περι αυ- 595της ἐννοῶ, ως παντὰς ἄρα μὰλλον ὀρθῶς κίζομεν την πόλιν, ου ηκιστα δε ἐνθυμηθεὶς περὶ ποιήσεως λέγω. οποχm, ἔφη. ο μηδαμ παραδέχεσθαι αυτῆς ὁση μιμητική ' παντὰς γὰρ ἀλλον ου παραδεκτέα νυν καὶ ἐναργέστερον. ἐμοὶ δοκεῖ, φαίνεται, πειδη χωρὶς καστα

300쪽

υμῆς εἰρῆσθαι - ου γάρ μου κατερεῖτε πρὸς τους της ιραγpδίας ποιητὰς καὶ τους ἄλλους απαντας τους μιμητικούς - λώβ εοικεν ἐναι πάντα τὰ τοιαυτα τη των ἀκουόντων διανοίας, ο σοι μη εχουσι φάρμακον εἰδέναι αυτ οἱ τυγχάνει οντα Πῆ η, φη, διανοούμενος λέγεις 'Pητέον, ην δ' ἐγώ, καίτοι φιλία γέ τίς με καὶ αἰδώς εκ παιδὸς ἐχουσα περὶ Gμηρου ἀποκωλύει λέγειν ἐοικε

μεν γὰρ τῶν καλῶν απάντων τούτων των τραγικῶν πρῶτος διδάσκαλός τε καὶ ηγεμὼν γενέσθαι ἀλλ' ου γὰρ πρό γε της ληθείας τιμητέος ἀνήρ, αλλ' ο λέγω, ρηχέον. Πάνυ μεν οὐν, ἔφη. Ἀκουε δη, μὰλ λον δὲ ἀποκρίνου.

ρώτα Mίμησιν υλως ἔχοις ἄν μοι εἰπεῖν ο τί πο ἐστίν; οὐδε γάρ τοι αὐτος πάνυ τι ξυννοῶ τί βούλεται εἶναι.

'μπου ἄρ Ἀφη, γὼ συννοήσω. Ῥυδέν γε, ην δ' ἐγώ, 596 ἄτοπον, ἐπεὶ πολλά τοι οξύτερον βλεπόντων ἀμβλύτερονορῶντες πρότεροι εἶδον. Ἐστιν, ἔφη, οὐτως αλλὰ σos παρόντος οὐδ' ἀν προθυμηθῆναι οἱός τε ἰην ἐπειν, εἰ τί μοι καταφαίνεται αλλ αυτός δρα Βούλει οὐν ἐνθένδε ἀρξώμεθα ἐπισκοποsντες, ἐκ της εἰωθυίας μεθόδου εiδος γάρ πού τι is ἔκαστον εἰώθαμεν τίθεσθαι περιέκαστα τα πολλά, οἷς ταὐτὸν ἄνομα ἐπιφέρομεν η υ μανθάνεις; Μανθάνω Θῶμεν δη και νυν ὁ τι βούλει τῶν πολλῶν. Oiον, εἰ θέλεις, πολλαί πού εἰσι κλῖναι καὶ τράπεζαι Πῶς

δ' os υλλα ἰδέαι γέ που περὶ ταsτα τὰ σκεύη δύο, μίαμεν κλίνης, μία δε τραπέζης Ναί Ουκοὐν και εἰώθαμεν λέγειν, ὁτι ὁ δημιουργὰς ἐκατέρου του σκεύους προς την ἰδέαν βλέπων ούτω ποιεί ὁ μεν τὰς κλίνας, ὁ δε τὰς τραπέζας, αἱς μεῖς χρώμεθα, και ἀλλα κατὰ ταὐτά; οὐ γάρ που την γε ἰδέαν αὐτην δημιουργει οὐδεὶς τῶν δημιουργῶν πῶς γάρ οὐδαμῶς 'Aλλ' δρα δη καὶ τόνδε isos καλεῖς τον δημιουργόν. νον ποῖον υς πάντα ποιεῖ