Rei Publicae libri decem

301쪽

0σαπερ εις ἔκαστος των χειροτεχνῶν. εινόν τινα λέγεις

καὶ θαυμαστον ανδρα Ουπω γε, αλλὰ τάχα μάλλον η σεις ὁ αὐτος γαρ υτος χειροτέχνης ου μόνον πάντα οἱός τε σκευη ποιησαι, αλλὰ καὶ τὰ εκ της γης φυόμενα ἄπαντα ποιεῖ και ζῶα πάντα εργάζεται, τά τε ἄλλα κά εαυτόν, και προς τούτοις γῆν κά ουρανὴν καὶ θεους καὶ πάντα τὰ εν οὐρανῶ και τὰ εὐυιδου πωγης ἄπαντα εργάζεται. Πάνυ θαυμαστόν, ἔφη, λέγεις σοφιστην 'Aπιστεῖς ηὐδ' Dἐγώ καί μοι εἰπέ το παράπαν ου αν σοι δοκεῖ εἶναι τοιουτος δημιουργός, τινὶ μεν τρόπω γενέσθαι ἀν του- των απάντων ποιητής, τινὶ δε ου ἄν η οὐκ αἰσθάνει, Oτι καν αυτὸς οἱός' εἴη πάντα ταῶτα ποιησαι τρόπω γέ

τινι Και τις, ἔφη, ὁ τρόπος οὐτος Ου χαλεπός, ην δεγώ, αλλὰ πολλαχ και ταχωδημιουργούμενος τάχιστα δέ που, εἰ θέλεις λαβών κάτοπτρον περιφέρειν πανταχύ ταχωμεν λιον ποιη σεις και τὰ ν τω οὐρανῶ ταχωδε γῆν, ταχῶ δε σαυτόν τε καὶ ἀλλα ζῶα καὶ σκεύη και φυτὰ καὶ πάντα ὁσα νυν δη ἐλέγετο Ναι, ἔφη, φαινόμενα, οὐαέντοι ὁντα γέ που τη ἀληθεία Καλῶς, ηὐδ εγώ, καὶ εἰς δέον ερχει τω λόγω τῶν τοιούτων γάρ, οἶμαι, δημιουρ

γῶν καὶ ὁ ζωγράφος ἐστίν. γάρ Πῶς γὰρ υ; 'Aλλὰ

φήσεις οὐκ ἀληθῆ, ἐμαι, αυτὸν ποιεῖν ἁ ποιεῖ καίτοι τρόπω γέ τινι καὶ ὁ ζωγράφος κλίνην ποιεῖ. η υ; Ναι,

ἔφη, φαινομένην γε και υτος.

II. T δε ὁ κλινοποιός os ἄρτι μέντοι ἔλεγες, τι 597 οὐ το εἰδος ποιεῖ, χη φαμεν ἐναι λωτι κλίνη, ἀλλὰ κλίμνην τινά Ἐλεγον γάρ Οὐκοον εἰ μη λωτι ποιεῖ, οὐκ ἀντ ον ποιοι. ἀλλά τι τοιοsτον οἱοναο ν δ δε οὐ τελέως δε εἰνα ον το os κλινουργos ἔργον η ἄλλου τινὸς χειροτέχνου εἴ τις φαίη, κινδυνεύει οὐκ αν ἀληθη λέγειν οἴκ- ουν, ἔφη, ῶς γ' ἰν δόξειε τοι περὶ τους τοιούσδε λόγους διατρίβουσιν. μηδεν ἄρα θαυμάζωμεν, εἰ καὶ τουτο ἀμυ-

302쪽

δρόν τι τυγχάνει ν προς ἀληθειαν - γάρ. Βουλε ουν. εφην, ἐπ αυτῶν τούτων ζητήσωμεν τον μιμητην Tosτον, τίς ποτ ἐστίν; ει βούλει, ἐφη Οὐκοον τριτταί τινες κλιναι αυται γίγνονται μία μεν η εν si φύσει fσα ην φαῖμεν αν, ω θώμαι, θεὸν εργάσασθαι η τίν' αλλον Ο, δίνα, ἐμαι μία δε γε ην ο τεκτων Ναί, φη μία δεην ὁ ζωγράφος η γάρ Ἐστω Ζωγράφος δη, κλινοποιός,

θεός, τρεῖς ουτοι πιστάται τρισὶν εἴδεσι κλινῶν. Ναι

τρεις. μεν δη θεός, εἴτε ου ἐβούλετο, ιτε τις ανάγκηεπην μη πλέον η μίαν ἐν τι φύσει ἀπεργάσασθαι αὐτον κλίνην, sτως ἐποίησε μίαν μόνον αὐτην ἐκείνην ο ἐστι κλίνη δύο δε τοιαίται η πλείους οὐτε ἐφυτεύθησαν ὁποτου θεολούτε μη φυῶσιν Πῶς δη ἔφη. υτι, ην δ' ἐγώ. εἰ δύο μόνας ποιησειε, πάλιν αν μία ἀναφανείη, ς ἐκελναι- α ἀμφότεραι το εἶδος ἔχοιεν, καὶ εἴ αν ἐστι κλίνη ἐκείνη, αλλ' οὐχ αἱ δύο. υρθῶς, ἐφη. I sτα δή, οἶμαι, εἰδὼς ὁ θεός, βουλόμενος εἶναι οντως κλίνης ποιη-της οντως sσης, ἀλλα μη κλίνης τινος μηδε κλινοποιός

τις, μίαν φύσει αὐτην ἔφυσεν. Κοικεν Βούλει ουν τουτον μεν φυτουργον τούτου προσαγορεύωμεν - τοιοs- τον Αίκαιον γοῶν, ἔφη, ἐπειδήπερ φύσει γε και τοὐτοκα ταλλα πάντα πεποίηκεν. δε τον τέκτονα αρ' υδημιουργὰν κλίνης Ναί, και τον ζωγράφον δημιουρ γον και ποιητην os τοιούτου; υδαμῶς. Ἀλλὰ τί αὐ- τον κλίνης φήσεις εἶναι Tosτο, χ' ος ἐμοιγε δοκε μετριώτατ αν προσαγορεύεσθαι, μιμητης ου ἐκεινοι δημιουργοί. Εἰεν, ην δ' ἐγώ, τον του τρίτου ἄρα γεννηματος ἀπο της φύσεως μιμητην καλεῖς Πάνυ μεν ουν, ἔφη. Tου ἄρα ἐσται και στραγωδιοποιός, εἰπερ μιμητης ἐστι, τρίτος τις ἀπο βασιλεως και η αληθείας πεφυκώς καὶ πάντες οἱ ἄλλοι μιμηταί. Κινδυνεύει. ον μεν δη μιμη-b98 την μολογήκαμεν Ἀλε δέ μοι περὶ του ζωγράφου τόδε

303쪽

πότερα ἐκεῖνο αυτο τ εν τη φυσει, καστον δοκεῖ σοι επιχειρεῖν μιμεῖσθαι η τα των δημιουργῶν εργα T των δημιουργῶν, φη. ρα οἱ εστιν Di φαίνεται τοὐτογαρ τι διόρισον Πῶς λεγεις εφη. . δε κλύνη, άν τε εκ πλαγίου αυτην θεα άν τε καταντικρυ irretios' μή τι

διαφερε αὐτη ἐαυτῆς η διαφερε μεν οὐδέν, φαίνεται δε ἀλλοία καὶ ταλλαίσαύτως Οἴτως, εφη ' φαίνεται, διφερει δ' ουδέν. I sτο δη αὐτο σκόπει προς πότερον η γραφικη πεποίηται περὶ εκαστον πότερα προ τ ον, ςεχει, μιμήσασθαι η προς το φαινόμενον, ς φαίνεται, φαντάσματος Ἀληθείας οὐσα μίμησις Φαντάσματος,

εφη Πόρρω ἄρα που το ἀλη f η μιμητική εστι καί,

ῶς εοικε, δια τοsτο πάντα περγάζεται, ὁτι σμικρόν τι ἐκάστου φάπτεται, και τοsτο εἴδωλον οἱον ὁ ζωγράφος, φαμέν, ζωγραφήσει μῖν σκυτοτόμον, τέκτονα, τους αλ-λους δημιουργούς, περὶ οὐδενος τούτων ἐπαειν των τε cχνῶν αλλ' ὁμως παῖδάς τε καὶ ἄφρονας ἀνθρώπους, εἰ ἀγαθὸς εἴη ζωγράφος, γράψας αν τέκτονα και πόρ9ωθεν ἐπιδεικνὐς ξαπατῶ ν τω δοκεῖν ς ἀληθῶς τέκτονα εἰναι TZ δ' υ υλλα γάρ, οἶμαι, ω φίλε, τόδε δει περὶ πάντων ων τοιούτων διανοεῖσθαι ἐπειδάν τις ἡμῖν ἀπαγγίλλη περί του. ἐνέτυχεν ἀνθρώπω πάσας ἐπισταμένω τὰς δημιουργίας καὶ ταλλα πάντα, ὁσα εἷς κα-στος οἰδεν, οὐδὲν ο τι οὐχὶ ἀκριβέστερον ὁτουοs ἐπισταμένω, ὁπολαμβάνειν δει τω τοιούτω, ὁτι εὐήθης τις ἄνθρωπος, καί, ς ἔοικεν, ἐντυχὼν γόητί τινι καὶ μιμητὴ ἐξηπατήθη, στε ἔδοξεν αὐτω πάσσοφος εἶναι, δια τοαὐτος μὴ οἷος εἶναι ἐπιστήμην και ἀνεπιστημοσύνην

καὶ μίμησιν ἐξετάσαι. ληθέστατα, ἔφη. III. έκοsν, ην δ' ἐγώ, μετὰ τοsτο ἐπισκεπτέον

την τε τραγωδίαν καὶ τον γεμόνα αύτης υμηρον ἐπειδή τινων ἀκούομεν, ἔτι υτοι πάσας μεν τέχνας

304쪽

sπίστανται, πάντα δε α ανθρωπεια τὰ προς 9ετην και κακίαν, καὶ τά γε θεῖα ανάγκη γα τον ἀγαθυν τοιητήν, εἰ μελλε περὶ αν ποι καλῶς ποιησειν, άδότα ἄρα ποιεῖν, - οἷόν τε εἶναι ποιεῖν δεῖ δηεπισκεψασθαι, πότερον μιμηται τουτρος ουτοι εντυχόν-599 τε ἐζηπάτηνται καὶ τὰ εργα αυτῶν ορῶντες υκ αὐ- σθάνονται τριττὰ πέχοντα του ντος καὶ ράδια ποιεῖν μη εἰδότι την αληθειαν φαντάσματα γάρ, ἀλλ' υκ δενταποιουσιν η τι και ab Oυσι και τω οντ s Ἀγαθοὶ ποιηταὶ iσασι περὶ ν δοκουσι τοι πολλοῖς εὐλέγειν Πάνυ μενουν, εφη, ἐξεταστέον. οἴει ουν, εἰ τις ἀμφότερα δυναιτοποιειν, τό τε μιμηθησόμενον καὶ το εἴδωλον ἐπι θ των εἰδώλων δημιουργία ἐαυτὰν ἀφεινα αν σπουδάζειν α B Osτο προστησασθαι του εαυτου βίου ως βέλτιστον ἔχοντα; Ουκ ἔγωγε 'Aλλ' ἐπερ γε, ἐμαι, ἐπιστημων εἴη τ' αλη- θεία τούτων πέρι, ἄπερ καὶ μιμειται, πολ πρότερον εν τοῖς ἔργοις αν σπουδάσειεν η ἐπι τοῖς μιμήμασι, καὶ πειρορῶτο αν πολλὰ και καλὰ ἔργα εαυτου καταλιπεῖν μνημεῖα και εινα προθυμοῖ αν μῆλλον ὁ ἐγκωμιαζόμενος η ἐγκωμιάζων οἰμαι, ἔφη οὐ γαρ ἐξ ἐσου η τε τιμη και ηωφέλεια. πων μεν τοίνυν ἄλλων πέρι μη ἀπαιτῶμεν λο- γον πιμηρον η ἄλλον οντιναουν των ποιητῶν ἐρωτῶντες, εἰ ατρικος ν τις α, τῶν ἀλλὰ μη μιμητης μόνον ιατρι- κῶν λόγων, τίνας γιεῖς ποιητης τις τῶν παλαιῶν τῶν νέων λέγεται πεποιηκέναι, ῶσπερ υσκληπιός. η τίνας μα- θητας ἰατρικης κατελίπετο, σπερ ἐκεῖνος τοῖς ἐκγόνους,

μηθ' υ περὶ τὰς ἄλλας τέχνας αὐτοψ ἐρωτῶμεν, ἀλλ'

ἐῶμεν περὶ δε ων μεγίστων τε καὶ καλλίστων ἐπιχεtρεῖ λέγειν ' Ομηρος πολέμων τε πέρι καὶ στρατηγιῶν και διοι κησεων πόλεων καὶ παιδείας πέρι ἀνθρώπου δίκαιον που ἐρωταν αὐτὰν πυνθανοuένους ' ω φίλε ομορε εἴπερ μητο χος ἀπο τηγαληθείας εὐαρετῆς πέρι, εἰδώλου δζμιουρ

305쪽

οῖός τε σθα γιγνώσκειν, ποῖα επιτηδευματα βελτίους χείρους ἀνθρώπους ποιεῖ ἐδία και δημοσία, λεγε μῖν, τίς των πόλεων διὰ σε βελτιον κησεν, σπερ δια Λυκουργον Λακεδαίμων καὶ δι' αλλους πολλους πολλαὶ μεγάλαι τε καὶ σμικραί σε δε τίς αἰτιῶται πόλις νομοθετην αγα- θον γεγονέναι και σφῆς φεληκέναι χαρώνδαν μὲν γαρ Ιταλία και Σικελία, και μεῖς Σόλωνα σε δε τίς εξει τινὰ εἰπεῖν Ουκiis αι, ἔφη ὁ Γλαυκων Θυκουν λεγεταίγεουδ υπ αυτῶν μηριδῶν. Ἀλλὰ δη τις πόλεμος ἐπὶ Os ηρου α' κείνου ἄρχοντος η ξυμβουλευοντος υ πο 6 λεμηθεὶς μνημονευεται; υδεω Ἀλλ' i δη εἰς τὰ ἔργα σοφου ανδρὸς πολλαὶ ἐπίνοιαι και ευμηχανοι εἰς τεχνας η τινας ἄλλας πράξεις λεγονται, σπερ αυ Θάλεώ τε περιτου Μιλησίου και Ἀναχάρσιος του Σκυθου; Ουδαμῶς τοιοῶτον ουδέν. υλλα η εἰ μη δημοσία, ἰδία τισὶν γεμὼν παιδείας αυτὰς ζῶν λέγεται μηρος γενέσθUι οῖεκεῖνον γάπων ἐπι συνουσία καὶ τοῖς στέροις ὁδόν τινα παρέδοσαν βίου μηρικην. σπερ Πυθαγόρας αυτός τε διαφερόντως επι τούτω γαπήθη, και ι στεροι τι καινυν Πυθαγόρειον τρόπον ἐπονομάζοντες του βίου διαφανεῖς πη δοκοfσιν εἰναμεν τοις ἄλλοις οὐδ' αs, ἔφη, τοι -οίτον οὐδε λέγεται ο γὰρ ρεώφυλος, ῶ Σώκρατες, ἴσως ο τουωμηρου εταῖρος του ονόματος αν γελοιότερος ετ προ παιδείαν φανείη, εἰ τὰ λεγόμενα περι μηρου

ἀληθῆ λέγεται γάρ,. πολλη τις ἀμέλεια περ αυτὰν ν

IV. Λέγεται γὰρ Osν, ν δ εγώ. ἀλλ' iit, es Γλαόκων, εἰ τω οντι οἷός τ' ην παιδεύειν νθρώπους και βελτίους ἀπεργάζεσθαι μηρος, ἄτε περ τούτων οὐ μιμελσθαι ἀλλὰ γιγνώσκειν δυνάμενος, ου ἄμ αν πολλοός

εταίρους ἐποιήσατο και τιματο καὶ Ηγαπῆτοὐς αυτῶν ἴ

306쪽

Κεῖος καὶ αλλοι πάμπολλοι δυνανται τοις ε εαυτῶν παρ- ιστάναι ἰδία ξυγγιγνόμενοι,, ουτε οἰκίαν ουτε πόλιν την αυτῶν διοικεῖν io τ' ἔσονται, ἐὰν μη σφεῖς αυτῶν επιστατήσωσι της παιδείας, και ἐπι ταύτη τη σοφία ούτω σφόδρα φιλοsνται, στε μόνον ου ἐπι ταῖς κεφαλαῖς

περιφέρουσιν αυτοὐς οἱ εταῖρον πιμηρον δ' αὐα ι επ'εκείνου, εἶπε οιός τ' ην προς ἀρετην ονινάναι ἀνθρώπους, φυσίοδον ρακ'Fδεῖν αν περιιόντας εἴων, και υχὶ μὰλλον αν αυτῶν ἀντείχοντο Wτου χρυσοεκαιήνάγκαζον παρὰ σφίσιν οἴκοι εἰναι τε μ επειδον αυτοὶ αν ἐπαιδαγώγουν οπῖλῆεσαν, ως ἱκανῶς παιδείας μεταλάβοιεν; Παντάπασιν, φη, δοκεῖς μοι, - κρατες, ἀληθῆ λέγειν.

Οὐκοῶν τιθῶμεν ἀπο Ομηρου ἀρξαμένους πάντας τους ποιητικοὐ μιμητὰς εἰδώλων αρετῆς εἰναι καὶ τῶν ἄλλων, περὶ ν ποιοsσι, της δε αληθείας οὐχ απτεσθαι ἀλλ' ῶσπερ νυν δη ἐλέγομεν, ὁ ζωγράφος σκυτοτόμον ποιησει

601 δοκοίντα εἶναι, αυτός τε Ου ἐπαῖων περὶ σκυτοτομίας και τοῖς μη ἐπαχυσιν ἐκ τῶν χρωμάτων δε και σχημάτων θεωροὐσιν Πάνυ μεν ουν Osτω δη, οἶμαι, και τον ποιητικὸν φήσομεν χρώμα ἄττα ἐκάστων τῶν τεχνῶν τοις ονόμασι και ρήμασιν ἐπιχρωματίζειν αυτὸν Ουκ επαῖ- οντα ἀλλ' η μιμείσθαι, στε τέροις τοιούτοις ἐκ τῶν λόγων θεωροῆσι δοκεῖν, ἐάν τε περὶ σκυτοτομίας τις λέγη ἐν μέτρω καὶ ρυθμῶ και αρμονία, πάνυ εὐδοκεῖν λέγεσθαι, ἐάν τε περ στρατηγίας ἐάν τε περ αλλου ὁτουοsν οὐτω φύσει αυτ ταfτα μεγάλην τινὰ κηλησιν ἔχειν ἐπεὶ γυμνωθέντα γε τῶν της μουσικῆς χρωμάτων τα τῶν ποιητῶν, αυτὰ ἐφ' αὐτῶν λεγόμενα, ιμαι σε εἰδέναι οἱαφαίνεται τεθέασαι γάρ που Ἐγωγ ἔφη Οὐκοsν, νδ' ἐγώ, ἐοικε τοῖς τῶν ραίων προσώποις, καλῶν δὲ μη. οἱα γίγνεται ἰδεῖν, ταν αὐτὰ το ἄνθος προλίπη Παντα

307쪽

πασιν η δ ος Ἱδι δη, τόδε αθρει του εἰδώλου ποιητής, ο μιμητης, φαμέν, του μεν οντος ουδεν ἐπαῖει του δεφαινομένον ουνουτως Ναί η τοίνυν μίσεως αυτο καταλίπωμεν ρηθέν, ἀλλ' ἱκανῶς ἴδωμεν. Λέγε, φη. Ζωγράφος, φαμεν, ηνίας τε γράψει καὶ χαλινόν μι Ποιησε δε γε σκυτοτόμος και χαλκευς Πάνυ γε υρ' ουν παῖει οῖα δει τὰς νίας εἶναι και τον χαλινόν, γραφευς φουδ ο ποιήσας, ο τε χαλκευς και ὁ σκυτεύς, αλλ κεῖνος, σπερ τουτοις επίσταται χρῆσθαι, μόνος, ἱππικός Ἀληθέστατα. 9 ουν ου περὶ πάντα ουτω φη- σομεν εχειν Πῶς Περὶ εκαστον ταύτας τινὰς τρεις τε Dχνας εἰναι, χρησομενην, π0ιησουσαν, μιμησομενην Ναι. Oυκουν ὰρετη και κάλλος και ρθότης κάστου σκευους καὶ ζώου και πράξεως ου προς ἄλλο τι η την χρείαν εστ προ ην αν καστον Γ πεποιημένον η πεφυκός Ουτως. Πολλη ἄρα νάγκη τον χρώμενον κάστω εμπειρότατόν τε εἶναι, καὶ ἄγγελον γίγνεσδαι τω ποιητη, οἱ ἀγαθὰ κακὰ ποιεῖ εν χρεία, χρῆται οἱον αυλητης που αυ- λοποι-εξαγγέλλει περὶ των αυλῶν, οῖ αν πηρετῶσιν ν τω αυλεῖν, καὶ επιτάξει οῖους δεῖ ποιεῖν, ο δ' υπηρετήσει.

Πῶς δ' ου Ουκουν ὁ μεν εἰδὼς εξαγγέλλει περὶ χρηστῶν

καὶ πονηρῶν αυλῶν ὁ δε πιστευων ποιησει Ναι ουαυτου ἄρα σκευους ὁ μεν ποιητης πίστιν ὀρθην ξει περὶ κάλλους τε και πονηρίας, ξυνῶν ω εἰδότι και ἀναγκαζόμενος ἀκουειν παρὰ του εἰδότος ο δε χρώμενος ἐπι- 602στημην Πάνυ γε G δε μιμητης πότερον ἐκ του χρησθαι ἐπιστήμην εξε ων αν γράφη, εἴτε καλὰ καὶ οὐδ λειτε μη, η δόξαν ορήθην διὰ το ξ ἀνάγκης συνεῖναι τω ειδότι καὶ ἐπιτάττεσθαι οἱ χρη γράφειν Ουδέτερα Ουτε ἄρα εἴσεται Ουτε ὀρθὰ δοξάσει ὁ μιμητὴς περὶ πιαν μιμηται

προς κάλλος η πονηρίαν Ου εοικεν χαρίεις αν εἴν εν ῆ ποιησε μιμητικος προς σοφίαν περὶ, αν ποι st.

308쪽

οἱον φαίνεται καλὰν ἐναι τοῖς πολλοῖς τε καὶ μηδεν εἰδόσι, τοίτο μιμησεται. γαρ αλλο -sτα μὲν δη, ως γε φαίνεται, επιεικῶς μῖν διωμολόγηται τον τε μιμητικον μηδεν εἰδέναι αξιον λόγου περὶ ν μιμεῖται, ἀλλ' εiναι παιδιάν τινα καὶ ου σπουδην την μίμησιν, τους τε της τραγικης ποιήσεως ἁπτομενους εν ἰαμβείοις καὶ νεπεσι πάντας εἶναι μιμητικους. Oiον τε μάλιστα Πάνυ

μεν ουν.

Ναί Προς δε δη ποιόν τί ἐστι των του ἀνθρώπου ἔχον την δυναμιν, ην χει; Os ποίου τινος περ λέγεις; ου τοιοῶδε ταυτόν που μῖν μέγεθος ἐγγυθεν τε και πόρρωθεν δια της ψεως ου ἴσον φαίνεται Ου γάρ. καὶ ταυτὰ καμπύλα τε καὶ υ λέα εν δατί τε θεωμένοις καὶ ἐξω, καὶ κοῖλά τε δ και εξέχοντα δια την περι τα χρ D ματα α πλάνην της ὁ φεως, και πῆοά τις ταραχη δήληημῖν ἐνοsGα αυττεν si υχν' ω δη μῶν τω παθήματι της φυσεως η σκιαγραφία ἐπιθεμένη γοητείας ουδεν απολείπει και η θαυματοποιία και αἱ αλλαι πολλαὶ τοιαsται μηχαναί. υληθη. ρ' ουν υ το μετρεῖν και ἀριθμεῖν καὶ στάναι βοήθειαι χαριέσταται προ αυτὰ ἐφάνησαν, ῶστε μη ἄρχειν ν ημῖν το φαινόμενον μεῖζον η ἐλαττον η πλέον η βαρυτερον, ἀλλατο λογισάμενον και μετρῆσαν η καὶ στῆσαν Πῶς γὰρ υ; υλλα μην τοὐτό γε τολλογιστικο ἄν εἴ του ἐν ψυχ ἔργον. ούτου γὰρ sν. Tούτω δε πολλάκις, μετρήσαντι καὶ σημαίνοντι μείζω ἄττα ἐναι η ἐλάττω τερα τέρων Ci σα τἀναντία φαμνεται ἄμα περὶ ταυτά. Ναί Ουκομ ἔφαμεν τω πιω- περὶ ταυτὰ ἐναντία δοξάζειν δύνατον εἶναι Καὶ

309쪽

ψυχῆς τω κατὰ τὰ μέτρα ου αν εἴη ταυτόν. υ γὰρ Oυν. Ἀλλὰ μην το μέτρω γε καὶ λογισμῶ πιστευον βέλτιστοναν εχ της ψυχῆς T μην; ο ἄρα τούτω ναντιουμενον των φαυλων αν τι εἰ εν μῖν. Ἀνάγκη. πουτο τοίνυν διομολογήσασθαι βουλόμενος λεγον, τι η γραφικη καὶολως η μιμητικη πόρρω μεν της αληθείας σν τ αυτῆς ἔργον απεργάζεται, πόρρω δ' υ φρονησεως ὁντι τω ν ημῖν προσομιλεῖ τε και ταίρα και φίλη στὶν ἐπ' ουδενὶ

υγιεῖ υδ' ἀληθεῖ Παντάπασιν δ' ς Φαύλη ἄρα φαυλ ξυγγιγν0μένη φαυλα γεννα η μιμητικη. EOικεν.Πότερον ην δ' ἐγω η κατὰ την φιν μόνον η και κατατην ἀκοην ην δη ποίησιν ὀνομάζομεν εικός γ Ἀφη, και ταύτην - τοίνυν, ν δ εγώ, τω εἰκότι μόνον πιστεύσωμενεκτῆς γραφικῆς, αλλὰ και επ' αυτλα ἐλθωμεντης διανοίας τουτο ι προσομιλει ἡ τῆς ποιήσεως μιμητική, και ἐδωμεν, φαυλον ἡ σπουδαῖόν ἐστιν Ἀλλὰ χρή.Ωδε δη προθώμεθα ' πράττοντας, φαμέν, ἀνθ9ώπους μιμεῖται ἡ μιμητικὴ βιαίου λεκουσίας πράξεις, και κτου πράττειν φευ οἰομένους φκακῶς πεπ0αγέναι, καὶ ἐν τούτοις δηχῆσιν φλυπουμένους ἐχαίροντας. μη τι ἄλλο παρὰ ταυτα Ουδίν. Ἀρ ουν ἐν ἄπασι τούτοις μονοητικῶς ἄνθρωπος ιάκειται; λῶσπερ κατὰ την ψιν ἐστασίαζε και εναντίας ἐχεν ἐν ἐαυτω δόξας ἄμα περὶ τωναυτῶν, ουτω καὶ ἐν ταῖς πράξεσι στασιάζει τε και μαχεταιαυτος αυτω ἀναμιμνήσκομαι δέ, οτι τουτό γε νυν ουδενδει ημῆς διομολογεῖσθαι ἐν γὰρ τοις ἄνω λόγοις ἱκανῶς πάντα ταυτα διωμολογησάμεθα, τι μυρίων τοιούτων

ἐναντιωμάτων όμα γιγνομένων ἡ ψυχὴ γέμει ημῶν υρθῶς, εφη. ρθῶς γάρ, ην δ' ἐγώ ἀλλ' o τότε ἀπελμπομεν, νυν μοι δοκεῖ ἀναγκαῖον εἶναι διεξελθεῖν. πο ποῖον; φη Ἀνήρ, ην δ' ἐγώ, επιεικὴς τοιῆσδε τύχης με-

310쪽

τασχών, υἱον ἀπολέσας η τι αλλο ν πεs πλείσχου ποιεῖ-τω, λεγομεν που καὶ τότε τι ρῆστα ibει των αλλων. Πάνυ γε Νυν δε γε τόδε ἐπισκεψώμεθα πότερον ουδεν ἀχθεσεται, η τουτο μεν ἀδυνατον, μετριάσει δε πως πρὼς 604 λυπην ουτω μὰλλον, φη, τό γε ἀληθές. ο δε νυν μοι περὶ αυτου εἰπέ πότερον ἀλλον αυτον οἰει τὴ λυπΓ μαχεῖσθαί τε καὶ ἀντιτείνειν, ταν ορῆται πο των μοίων, η οταν εν ερημία μόνος αυτος καθ' αυτον γιγνηται; Πολυπου, φη, διοίσει, ὁταν ορῆται μονωθεὶς δε γε, οἶμαι, πολλὰ μεν τολμησε φθέγξασθαι, α ει τις αυτου ἀκουοι αἰσχύνοιτ αν, πολλὰ δε ποιησει, α ου ἀν δέξαιτό τινα ἰδεῖν δρῶντα Ουτως εχει, φη. VI. Ουκουντωμεν ἀντιτείνειν διακελευόμενον λόγος

και νόμος ἐστί, τὰ δε ελκον επὶ τὰς λυπα αυτὀ τὀ πάθος; Ἀληθη. μαντίας δε αγωγης γιγνομένης εν ω ἀνθρώπω περὶ τὸ αυτὸ ἄμα δυο φαμεν αυτω ἀναγκαῖον εἰναι Πῶς

χὶ ὁ νόμος εξηγεῖται Πῶς Λεγει που ὁ νόμος, ὁτι κάλλιστον ο τι μάλιστα συχίαν ἄγειν ν ταῖς ξυμφοὐαῖς καιμη ἀγανακτεῖν, γουτε δήλου ἄντος του ἀγαθου τε καὶ κακου τῶν τοιούτων, ουτε εἰς τὸ πρόσθεν ουδεν προβαλ νον τω χαλεπῶς φεροντι, υτ τι τῶν ανθρωπίνων ἄξιονῖν μεγάλης σπουδῆς, ο τε δει ἐν αυτοῖς τι τάχιστα παραγίγνεσθαι ημῖν, τουτω ἐμποδὼν γιγνόμενον τὰ λυπεῖσθαι.

γεγονὰς και ωσπερ εν πτώσει κυβων προς τὰ πεπτωκοτα τίθεσθαι τὰ αυτοὐ πράγματα, ἄπνο λόγος αἱρει βέλτιστῶν χειν, αλλὰ μη προσπταίσαντας καθάπερ παῖδας εχο- μενους του πληγέντος ἐν τω βοὰν διατρίβειν, αλλ χεὶ ἐθίζειν την ψυχην ο τι τάχιστα γίγνεσθαι πρὸς τλάσθαι τε και ἐπανορθουν τὰ πεσόν τε και νοσῆσαν, ατρικIθρηνωδίαν ἀφανίζοντα υρθότατα γουν ἄν τις, ἔφη, πρὸ e