Republic of Plato

31쪽

παρ' μαις φοίτα ως παρὰ φίλους τε Η πάνυ οἰκείους.

Καὶ μην, ν δ εγώ, ἁ Κεφαλε, χαίρω διὰ λεγόμενος τοῖς

σφόδρα πρεσβυταις δοκεῖ γάρ μοι χρηναι παρ αυτῶν Eπυνθάνεσθαι, σπερ τινὰ δον προεληλυθοτων, ην καὶημὰς ἴσως δεησε πορευεσθαι, ποία τίς εστιν, τραχ εῖα

και χαλεπη, ἡ ραδία καὶ εἴπορος καὶ δ καὶ σου δέως αν πυθοίμην, ὁ τί σοι φαίνεται τουτο, πεα, ἐνταυθαήδη ει της ἡλικίας, ο δ επὶ γηραος ουδω φασὶν εἶναι οἱ

ποιηταί, πότερον χαλεπον του βίου δε πῶς συ αυτ εξαγγελλεις.

ΙΙΙ. Ἐγώ σοι, φη, νη τον Δία ἐρῶ, Σώκρατες,

Οἶόν γε μοι φαίνεται. πολλάκις γαρ συνερχ'μεθά τινες 329

εἰς ταυτ παραπλησίαν λικίαν εχοντες, διασωζοντες την παλαιὰν παροιμίαν. οἱ os πλεῖστοι μῶν λοφύρονται ξυνιόντες, τὰς ν τ νεότητι δονὰς ποθοὐντες καὶ ἀναμιμνyσκόμενοι περι τε τἀφροδίσια καὶ περὶ ποτους καιεὐωχίας και αλλ' αττα α των τοιούτων ε χεται, και αγανακτουσιν ως μεγάλων τινῶν πεστερημενοι και τότε μενευ ζῶντες, νυν δὲ Ουδε ζῶντες. ενιοι δε a τὰς τωνοικείων προπηλακίσεις του γηρως δύρονται, και επὶ Bτούτω δη το γῆρας μνοὐσιν σων κακῶν σφίσιν ιτιον. εμο δε δοκοῖσιν, es Σώκρατες, υτοι O τ αιτιον αἰ- τιὰσθαι. ει γαρ ην τουτο αἴτιον, καν εγω τὰ αυτὰ αὐταεπεπόνθη νεκά γε γηρως και οἱ λλοι πάντες σοι εν-ταὐθα ηλθον λικιας νὼ δ εγωγε δ εντετύχηκα οὐ χοῖτως χουσιν και ἄλλοις, και η και Σοφοκλεῖ ποτε τῶ ποιητ παρεγενομην ρωτωμεν ὁπό τινος Ιῶς, φη, Σοφοκλεις, εχεις προς ταφροδισια ετ οιός τε ε γυναικὶ cσυγγιγνεσθαι και ς, Εὐφημει, φη, ἁ ἄνθρωπε ἀσμενεστατα μεντο αυτο πεφυγον, σπερ λυττῶντά τινα και ἄγριον δεσπότην ἀποφυγών ευ οὐ μοι και τότε εδοξεν κεῖνος εἰπεῖν και νῖν οὐχ ηττον παντάπασι γὰρ των γε τοιούτων ε τω γηρα πολλη ειρήνη γίγνεται

32쪽

καὶ λευθερία. πειδὰν αι ἐπιθυμίαι παυσωνται κατατει- νουσαι και χαλώσωσιν, παντ πασιν το του Σοφοκλεους γίγνεται δεσποτων πάνυ πολλῶν στι καὶ μαινομενων

ἀπη λάχθαι ἀλλὰ καὶ τουτων περι κα των γε προς τους οἰκείους μία τις αἰτία στίν, O το ὶρας Σώκρατες, ἀλλ' ὁ τρόποις των ἀνθρώπων. αν μεν γὰρ κόσμιοι καιεύκολοι σιν, καὶ το γῆρας μετρίως στὶν πίπονοπι ει δεμη, και γηρας, ω Σώκρατες, και νεότης χαλεπὴ τω τοιούτω ξυμβαίνει. IV. Καὶ 4γω ἀγασθεὶς αυτο ειπόντος ταυτα, βου- Ε λόμενος ετ λεγειν αυτον κίνουν και εἶποπι m Κεφαλε, οἶμαί σου του πολλούς, ταν ταὐτα λεγης, Ῥυς αποδε- χεσθαι, αλ ηγεῖσθαί σε αδίως ο γῆρας φερειν ου διὰ τον τρόπον, ἀλλὰ διὰ το ro λην οὐσίαν κεκτῆσθαι ' τοις γὰρ πλουσίοις πολλὰ παραμύθιά φασιν εἶναι. Ἀληθῆ, εφη, λεγεις ' χε a, ἀποδεχονται καὶ λεγουσι μεν τι, O μεντοι γε Ἀσον Οἴονται, G λὰ o του Θεμιστοκλεους ευ ἔχει, o τω Σεριφίω λοιδορουμένω και λεγοντι, τι υ330 δι' Ἐb τὸν ἀλλὰ Gιὶ τημ πόλιν χυδοκιμοῖ, Ἀπεκρινατο,ο τι οἴ am αὐτος Σερίφιος ων Ἀνομαστος εγένετο ούτεκεῖνος Αθηναιος καὶ τοι δη μὴ πλουσίοις, χαλεπῶς δετο γῆρας φερουσιν, ε εχει ὁ αὐτος λόγος, τι οἴτ πιν επιεικης πάνυ τι ραδιως γῆρας μετὰ πενίας νεγκοι, ἴθ'

κρατες P μέσος τις γέγονα πηματιστης του τε πάππου καὶ του raτρός. ὁ με γαρ π oro τε καὶ μώνυμος εμοὶ σχεδόν ' Ἀσην Ἀγὼ νυν Ῥυσίαν κεκτημας παραλαβών πολλάκις τοσαύτην εποίησεν, Λυσανίας δε ο πατηρ ετιελάττω αὐτην εποίησε της νυν ούσης εγώ δε ἀγαπῶ, εὰν μη λάττω καταλίπω τούτοισιν, ἀλλὰ βραχεῖ γέ τινι πλείω

33쪽

παρελαβον ου τοι ενεκα ρόμην, ν δ εγω, τι μοι εδοξας ου σφόδρα γαπὰ τὰ χρηματα τουτο δὲ ποιοsσιν cῶς το πολὐ ι ν μη αὐτοὶ κτησωνται ' O δε κτησάμενοι διπλη a λοι ἀσπάζοντα αυτά. σπερ γαρ ι ποιηταὶ τὰ αυτῶν ποιηματα καὶ οἱ πατέρες τούς παῖδας a παπῶσιν, ταύτy τε η και ι χρηματισάμενοι περ τὰ χρηματα σπουδάζουσιν ς εργο εαυτῶν, καὶ κατὰ την χρείαν, ηπερ οι ἄλλοι χαλεποὶ οὐ και ξυγγενεσθαι εἰσίν, οὐδενεθελοντες επαινεῖν a ' η τον πλοῖτον ' ηθη, φη,

λεγεις.

V. ΙΠάνυ μεν οὐν η δ εγώ. λλά μοι τι τοσόνδε Dεἰπε τί μεγιστον οἴει ἀγαθον ἀπολελαυκεναι του πολλην οὐσίαν κεκτῆσθαι; G, Q ος, ἴσως ου αν πολλούς πείσαιμι λεγων. εὐ γαρ ἴσθι, φη, ἁ Σώκρατες, τι, επειδάν τις εγγύς se του οἴεσθαι τελευτησειν, εἰσερχεται αὐτωδεος καὶ φροντὶς περι ων εμπροσθεν υ εἰσγει. O τε γαρ λεγόμενοι μυθοι περὶ των εὐχιδου, ως τον ενθάδε ἀδικησαντα δεῖ κεῖ διδόναι δίκην, καταγελώμενοι τεως,

τότε δη στρέφουσιν αὐτο την ψυχην μ' ἀληθεῖς σιν Eκα αυτὸς το ὐπὸ της του γήρως ασθενείας η και σπερηδη εγγυτερω- των κεῖ μἀλλόν τι καθορα υτά. ποψίας δ' οὐ και δείματος μεστὸς γίγνεται και ἀναλογίζεται ηδη καὶ σκοπεῖ, ει τινα τι δίκηκεν ὁ μεν οὐν ευρίσκωνεαυτο ε τω βίω πολλα ἀδικήματα και εκ των πνων,

ωσπερ ι παιδες, θαμὰ γειρόμενος δειμαίνει και η μετὰ κακης ελπίδος τω δε μηδεν αυτω ἄδικον ξυνειδότι 331 ἡδεῖα ἐλπὶς ἀει πάρεστι και ἀγαθή, γηροτρόφος, ως και ΙΠίνδαρος λεγει. χαριέντως γαρ τοι ἁ Σώκρατες, τοὐτ κεῖνος ἐπεν, τι ς ν δικαίως καὶ ὁσίως τον βίον διαγάγp, γλυκεῖά οι καρδίαν ἀτάλλοισα γηροτρόφος συναορε ελπίς, ὰ μάλιστα θνατῶν πολύστροφον γνώμαν κυβερνα ευ οὐ λεγε θαυ-

34쪽

των χρημάτων κτησιν πλείστου ἀξίαν εἶναι, ου τι παντὶ ἀνδρί, ἀλλὰ τω πιεικει, το γαρ μηδε κοντα τινα εξαπατησαι η ψευσασθαι, μηΓ υ φείλοντα η θεωθυσίας τινὰς δε ἀνθρωπω χρηματα πειτα κεῖσε ἀπιεναι δεδιότα, μεγα μερος εἰς τουτο ἡ ων χρημάτων κτησις συμβάλλεται. εχε δε καὶ ἄλλας χρείας πολλάς ἀλλά γε εν νθ ενὸς ου ἐλάχιστον γωγε θείην αν εἰς τουτοανδρὶ νουν - χοντι, Ω Σώκρατες, πλουτον χρησιμωτατον σεῖναι Παγκὰλως, ν δ εγώ, λέγεις, es Κεφαλε τουτο δ' αυτό, την δικαιοσυνην, πότερα την ἀληθειαν αυτ φη- σομεν εἰναι πλως ἴτως καὶ το ποδιδόναι, αν τις τι παρά του λύβη, η καὶ αυτ ταυτα εστιν νίοτε μεν δικαίως, νίοτε δε ἀδίκως ποιεῖν ς οἷον τοιόνδε λεγω πας ci που εἴποι, εἴ τις λάβοι παρὰ φίλου ἀνδρὸς σωφρονουν- τος πλα ει μανεὶς ἀπαιτοῖ, τι υτε χρὴ τα τοι αὐτα

Oρθῶς, φη, λεγεις Ου ἄρα ουτος δρος εστ δικαιοσυνης, ἀληθη τε λεγειν καὶ ἁ ν λ β τις ποδιδόναι. ΙΠάνυ μεν ουν, φη δ Σώκρατες, πολαβων ὁ Ιολεμαρχος, εἴπερ γε τι χρὴ Σιμωνίδ πείθεσθαι Καὶ μεντοι εφ ο Κεφαλος, καὶ παραδίδωμι μῖν τον λόγον δεῖγaρ με δη των ιερῶν πιμεληθηναι Ουκουν, φη, εγὼ LI,λεμαρχος των γε σων κληρονόμος ΙΠάνυ γε, η δ' ς

VI. Λέγε δ' εἶπον εγώ, συ ὁ του λόγου κληρονόμος, τί φὴς τὸν Σιμωνίδην λεγοντα ρθῶς λέγειν περὶ δικαιοσύνης; οτι η δ' ς τὸ τὰ φειλομενα κάστωαποδιδόναι δίκaιόν εστι τουτο λεγων δοκεῖ εμοιγε καλῶς λεγειν Ἀλλα μεντοι, ν δ' ἐγώ, Διμωνίδη γε ο ράδιον ἀπιστεῖ σοφὸς γὰρ καὶ θειος ἄνηρ δ' Οὐτ μεντοι ο τί

35쪽

ποτε λέγει, συ μέν, Ιολεμαρχε, ἴσως γιγνωσκεις, εγωδε ἀγνοω δῆλον γὰρ τι υ τοὐτο λεγει δπερ δερτ ελε- γομεν, O τινος παρακαταθεμενου τι τωουν μη σωφρόνως ἀπαιτοὐντι ἀποδιδόναι καίτοι γε ὀφει λόμενόν που 332εστιν ΟυTO, O παρακατεθετο ' η γάρ ς Ναί 'Aποδοτεον δεγε υδ' ὁπωστιουν τότε, πότε τις μη σωφρονως παιτοῖ 'Aληθῆ, α δ ος. Aλλο δη τι η το τοιουτον, ς εοικεν, λεγε Σιμωνίδης το τ οφειλόμενα δίκαιον ιναι ποδιδόναι. Αλλο μεντοι νη P, φη τοῖς γὰρ φίλοις οἴεταιοφείλειν του φίλους ἀγαθὸν μέν τι δρὰν κακον δε η- δεν. Μανθάνω, ν δ εγω οτι υ τα φειλόμενα ἀποδίδωσιν, O a τω χρυσίον ἀποδω παρακαταθεμενω, άνπερ B

η ἀπόδοσις καὶ ἡ ληψις βλαβερα γίγνηται, φίλοι δε

ώσιν τε απολαμβάνων και ὁ ἀποδιδούς ου ούτω λε- γειν φὴς τον Σιμωνίδην ΓΙάνυ μὲν ουν. δεί τοῖς ἐχθροῖς ἀποδοτεον τι αν τύχη φειλόμενον; Ιαντaπασι μὲν ουν, φη, ὁ γε φείλεται αὐτοῖς. φείλεται δε : οἶμαι, παρά γε του ἐχθροῖ, ἐχθρω ὀπερ και προσήκει, κακόν

ποιητικῶς το δίκαιον --. διενοεῖτο μὲν γάρ ῶς φαίνεται, COτι os εἴη δίκαιον, το προσηκον ἐκ στω ἀποδιδόναι, τουτ δε νόμασεν ὀφειλόμενον Ἀλλα τί οἴει εφη. v προς Διος ην δ' ἐγώ, ει υν τις αυτὸν ηρετο, ἁ Σιμωνίδη, τισιν υν τι αποδιδοὐσα ὀφειλόμενον και προσηκοντέχνη ατρικη καλεῖται; τί a οἴει ἡμῖν αυτὸν ἀποκρίνασθαι Δῆλον τι, φη, ἡ σώμασιν φάρμακά τε και σιτία και ποτα H δε τίσιν τι ἀποδιδοὐσα ὀφειλόμενον και προση- κον τέχνη μαγειρικη καλεῖται; -οις ἔφοις τα ἡδύσματα DEὶεν η υν δ' τίσιν τί ἀποδιδοῖσα τέχνη δικαιοσύνη νκαλοῖτος ι με τι, φη, δεῖ ἀκολουθεῖν, ἁ Σώκρατες, τοις

εμπροσθεν εἰρημένοις, ἡ τοι φίλοις τε καὶ εχθροῖς Aφελίας

36쪽

τε καὶ βλάβας ἀποδίδοὐσα Το τους φίλους ρα εἴ ποιεῖν και τους χθροῖς κακῶς δικamσυνην λεγει Δοκεῖ μοι. Τίς ουν δυνατώτατος κάμνοντας φίλους ὁ ποιεῖν καὶ

ἐχθρους κακῶς προς νόσον καὶ γίειαν Ἱατρός. Τίς δενπλέοντας προς του της θαλάττης κίνδυνον Κυβερνήτης. Τι δέ ὁ δίκαιος ἐν τίνι πράξει καὶ προς τί εργον δυνατώτατος φίλους φελεῖν και εχθρους βλάπτειν Ἐν τω προσπολεμεῖν καὶ ε τω ξυμμαχεῖν, μοιγε δοκεῖ ἱεν 'μη κάμνουσί γε μην, es φιλε Ιολεμαρχε, ἰατρος ὁ χρηστος. 'Aληθῆ. Και μη πλέουσι δη κυβερνήτης Ναί. Ἀρα καὶ τοῖς μη πολεμουσιν ὁ δίκαιος χρηστος Ου πάνυ μοι δοκεῖ τοὐτο. ρήσιμον ρα καὶ ε εἰρην δικαιοlσύνης 333Xρήσιμον. Και γὰρ γεωργία η υ; Ναί. ΙΠρός γε καρποὐ κτησιν Ναι. Καὶ μην καὶ σκυτοτομικη Ναί ΙΠρός γε ποδημάτων αν, οἶμαι, φαίης κτησιν. ΓΙάνυ γε.Τί δε η την δικαιοσύνην προς τίνος χρείαν ξ κτησιν νε ην φαίης ν χρήσιμον εἶναι ΓΙρος τα ξυμβόλαια, Σώκρατες. αυμβόλαια δε λεγεις κοινωνηματα η τι ἄλλος Κοινωνήματα ητα Ἀρ' υν ὁ δίκαιος ἀγαθος καὶ χρησιμος κοινωνος εἰς πεττῶν θεσιν δε ὁ πεττευτικός; πεττευτικός. Ἀλλ' εἰς πλίνθων καὶ λίθων θεσιν ὁ δίκαιος

χρησιμώτερός τε και ἀμείνων κοινωνος του οἰκοδομικους

Οὐδαμῶς Ἀλλ εἰς τίνα δὴ κοινωνιαν ὁ δίκαιος ἀμείνων

κοινωνος του κιθαριστικοῖ, σπερ ὁ κιθαριστικος του

δικαίου εἰς κρουμάτων Εἰς αργυρίου, μοιγε δοκεῖ. Ιλην γ ἴσως, Ιολεμαρχε, προς το χρησθαι ἀργυρίω, τa δεηc ργυρίου κοιν πρίασθαι ἡ ἀποδόσθαι ἶππον τότε δε ως ἐγ-οιμαι, ὁ ἱππικός' η γάρ Φαίνεται. Και μην ὁταν γε πλοῖον, ο ναυπηγὰς η ὁ κυβερνητης. Εοικεν 'Oτa ουν τι δεη αργυρίω η χρυσίω κοινὴ χρησθαι, ὁ δίκαιος χρησιμωτερος των ἄλλων, Oταν παρακαταθεσθαι και σων εἶναι, Σωκρατες Οὐκουν λεγεις, ταν μηδεν δετ' αὐτω χρη-

37쪽

ἀργύριον, τότε χρησιμος π αυτ ἡ δικαιοσύνης Κινδυ- Dνεύει Καὶ oτα δ' δρέπανον δεη φυλάττειν, ἡ δικαιοσύνη Mρήσιμος καὶ κοινα καὶ ἰδία ταν δε χρῆσθαι, ἡ ἀμπελουργικὴ Φαίνεται. Φήσεις δε καὶ ἀσπίδα καὶ λυραν οταν δεηφυλάττειν καὶ μηδεν χρησθαι, χρησιμον εἶναι την δικαιο- συνην, ταν δε χρησθαι, την πλιτικην καὶ την μουσικην;

Aνάγκη Καὶ περὶ τἄλλα δη πάντα ἡ δικαιοσύνη εκάστουεν με χρήσει ἄχρηστος, εν δε ἀχρηστία χρησιμος Κινδυνεύει. VIII. υκ ν υν, ἁ φίλε, πάνυ γε τι σπουδαῖον εἴη Εὐδικαιοσύνη, ει προς τὰ ἄχρηστα χρησιμον ον τυγχάνει.τοδε δε σκεψώμεθα - ουχ ὁ πατάξαι δεινότατος εν μάχyεἴτε πυκτικὴ εἴτε τινὶ καὶ ἄλλη, ὁτος καὶ φυλάξασθαι; ΓΙήν γε 'Αρ' ουν καὶ νόσον στις δεινὰς φυλάξασθαι, και λαθεῖν ουτος δεινότατος εμποιησας - Εμοιγε δοκεῖ

Aλλ μην στρατοπέjδου γε ὁ αὐτος φύλαξ αγαθός, σπερ 336και τα των πολεμίων κλεψαι και βουλεύματα και τας

ἄλλας πράξεις. Iάνυ γε 'Οτου τις ἄρα δεινος φύλαξ, τούτου καὶ φὼρ δεινός. Eoικεν Εἰ ἄρα ὁ δίκαιος ἀργύριον δεινος φυλάττειν, καὶ κλεπτειν δεινός. D. γοῖν ὁ λόγος, εφη, σημαίνει Κλεπτης ἄρα τις ὁ δiκαιος, δε εοικεν,

ἀνaπεφανται καὶ κινδυνεύει παρ Ομήρου μεμαθηκεναιαυτό. καὶ γaρ κεῖνος τον του δυσσεως προς μητρος πάππον Αὐτόλυκον ἀγαπα τε και φησιν αὐτον πάντας Baνθρωπους κεκάσθαι κλεπτοσύνη, ορκω τε εοικεν ου η δικαιοσύνη καὶ κατὰ σε καὶ καθ' 'Ομηρον και κατὰ Σιμωνίδην κλεπτική τις εἶναι, ετ ωφελία μεντο των φιλων και επι βλάβη των χθρων οὐχ ούτως λεγες; Ου μα τον Δί, φη, αλλ' οὐκετι οἶδα εγωγε ο τι λεγOWτουτ μεντοι μοιγε δοκεῖ ετι δεφελεῖν με του φίλους δικαιοσύνη, βλάπτειν δε τους χθρούς. Φίλους δε λεγεις ειναι ποτερον του δοκοῖντας κάστω χρηστοῖς εἶναι, χ

38쪽

του οντας, καν μη δοκῶσι, καὶ χθρους σαύτως ς Εἰκος μεν, φη, ους ἄν τις γηται χρηστούς, φιλεῖν, ους δ αν πονηρούς, μισεῖν 'Aρ' οὐν οὐχ μαρτάνουσιν οἱ Γυθρωποι περὶ τοὐτο, στε δοκεῖν αὐτοῖς πολ λους μεν χρηστούς εἰναι μη οντας, πολλοῖς δ το υναντίον Aμαρτάνουσιν.

γε Αλλ' μως δίκαιον τότε τούτοις, τους μεν πονηροὐς ώφελεῖν, τους δε ἀγαθους βλάπτειν Φαίνεται. Ἀλλαμην οι γε γαθοι δίκαιοί τε και Io μη δικεῖν. ληθη. Κατα δὴ τον ον λόγον του μηδεν ἀδικοῖντας δίκαιον κακως ποιεῖν Μηδαμῶς, φη, ω Σώκρατες πονηρος γὰρ εοικεν εἶναι ὁ λόγος. οὐ aδίκους ἄρα, ν δ εγώ, δίκαιον βλάπτειν, τους δε δικaίους φελεῖν. υτος κείνου καλλίω φαίνεται. . Πολλοῖς ἄρα, Ιολεμαρχε, ξυμβησεται,

ὁσοι διημαρτηκασιν των ἀνθρωπων, δίκαιον εἰναι τους μεν φιλους βλάπτειπι πονηροὶ amat τοῖς εἰσίν του δ' εUθροῖς ὐφελεῖν ἀγαθοὶ γάρ και ἴτως ροῖμεν αυτὸ τουναντίον τον Σιμωνίδην φαμεν λεγειν Καὶ μάλα, φη, ἴτω ξυμβαίνει. ἀλλὰ μεταθώμεθα κινδυνεύομεν γὰρ υκορθῶς τον φίλον καὶ χθρον θεσθαι Πῶς θεμενοι, Π.ολεμαρχε Τον δοκοῖντα χρηστόν, Οὐτον φίλον εἶναι. Νῖν δε πῶς, ην δ' ἐγώ, μεταθωμεθα Τον δοκοῖντά τε, 335 δ' ς καὶ τον οντα χρηστον φιλον τον δε δοκοῖντα Ῥεν,οντα δε η, δοκεῖν λλ μη εἰναι φίλον και περὶ os εχθροῖ δε η αὐτη θεσις Φιλος με δη, ως εοικε, OUT τω λόγω ὁ ἀγαθος σται, εχθρος δε ὁ πονηρος Ναι Κελεύεις

δη μὰς προσθεῖναι τω δικαίω, η, ως το πρῶτον λεγομεν, λεγοντες δίκαιον εἶναι τον μεν φίλον υ ποιεῖν, τον δ' εχθρον κακῶς, νῖν προς τούτω δε λεγειν, τι εστιν δίκαιον τον με φίλον γαθὸν οντ ευ ποιεῖν, τον δ' χθρον κακον οντα

B βλάπτειν; ΙΠάνυ μεν οὐν εφη, ἴτως ἄν μοι δοκεῖ καλῶς

λεγεσθαι.

IX Εστιν ἄρα ην δ' ἐγώ. δικαίου ἀνδρος βλάπτειν

39쪽

καὶ ντινουν ἀνθρώπων Καὶ πάνυ γε, φη, τους γε πονηρους τε καὶ χθρούς δεῖ βλάπτειν. λαπτόμενοι δ' Amrοι βελτίους η χείρους γίγνονται; ειρους. Ἀρα εἰς

την των κυνων ἀρετην η εἰς την των ιππων Eις την των ἶππων 'Aρ' ουν καὶ κύνες βλαπτόμενοι Mείρους γίγνονταιεις θν των κυνων, αλλ' υκ εἰς την των ἴππων ἀρετην;

Ἀνάγκη Ἀνθρώπους δε, ταῖρε, μη ούτω φῶμεν, cβλαπτομενους ει την ἀνθρωπείαν ἀρετην χείρους γιγνεσθαι ΓΙάνυ μεν οὐν Ἀλλ' η δικaιοσύνη υκ ἀνθρωπείαἀρετη Καὶ τos ἀνάγκη Και τοῖς βλαπτομενους ἄρα, φίλε, των ἀνθρώπων ἀνάγκη ἀδικωτερους γιγνεσθαι.

ἀφίππους Ου εστιν Ἀλλα τῆ δικαιοσύνη δ οι δικαιοι ἀδίκους η καὶ ξυλληβδην ἀρετ οἱ ἀγαθοι κακούς Ἀλλα Dἀδύνατον Ου γὰρ θερμότητος, οἶμαι, εργον ψύχειν, ἀλλὰ του ναντίου Ναί. οὐδε ξηρότητος ὁ γραίνειν, αλλατο εναντίου. Idνυ γε οὐδε δη του ἀγαθου βλάπτειν,ἀ λὰ του ναντιου Φαίνεται. Ο δε γε δίκαιος ἀγαθος; Ιάνυ γε Ου ἄρα του δικαίου βλάπτει εργον, ω Πολεμαρχε, ἴτε φίλον ού ἄλλον οὐδενα, αλλὰ του ναντίου, του ἀδίκου Παντάπασί μοι δοκεῖς ληθη λεγειν, φη, Σώκρατες. ἰ ἄρα τὰ φειλόμενα κάστω ἀποδιδόναι Eφησίν τις δίκαιον εἶναι, osτο δε δὴ νοεῖ αὐτω τοι μενεχθροῖς βλάβην φείλεσθαι παρὰ του δικαίου ἀνδρός, τοις δε φίλοις φελίαν, ου ην σοφος ο αὐτα εἰπών ' O γαραληθη λεγεν οὐδαμοῖ γὰρ δίκαιον οὐδεν ἡμῖν φάνηον βλάπτειν. Συγχωρω η δ' ς Μαχούμεθα ἄρa ην δ'

τε καὶ μακαρίων ανδρῶν ἐγὼ οὐν εφη, τοιμός ειμι κοινωνεῖν της μάχης Ἀλλ' οισθα, ν δ εγώ, μοι δο 336κεῖ εἶναι το ρῆμα, το φάναι δικαιον εἶναι τους με φίλους

40쪽

καιον, τί αν ἄλλο τις αυτ φας' ιναι; X. Και ὁ Θρασύμαχος ro λακι με και διαλεγομε νων μων μεταξ ἄρμα ντιλαμβώνεσθαι του λόγου,επειτα πω τῶν παρακαθημενων διεκωλυετο βουλομένων διακουσαι τον λόγον Δ δε διεπαυσάμεθα και ἐγὼ ταὐτεῖπον, οὐκέτι συχίαν γεν, αλλα συστρέψας εαυτον σπερ

θηρίον κεν ἐφ' μας ως διαρπασόμενος. καὶ γώ τε

καὶ ὁ ΓΙολεμαρ χος δείσαντες διεπτοήθημεν ὁ δ εἰς os μεσον φθεγξάμενος Τίς εφη, μὰς πάλαι φλυαρία χει, ὼ Σωκρατες καὶ τί εὐηθίζεσθε προς-λληλους ποκατακλινόμενοι μῖν αὐτοῖς; λλ' εἴπερ ῶς ἀληθῶς βούλει

εἰδεναι o δίκαιον ὁ τι στί, μη μόνον ερώτα μηδε φιλοτι-

μου ἐλεγχων, πεGάν τίς τι ἀποκρίνηται, γνωκὼς Οὐτο, οτι ραον ερωτὰν η ποκρίνεσθαι, ἀλλὰ και αὐτος ἀπόκριναι και εἰπε, τί ψιν εἶνa τ δίκαιον και πως μοι μη

λυσιτελοῖν μηδ' τι το κερδαλεον μηδ' τι το ξυμφερον,α λὰ σαφως μοι και κριβῶς λεγε ο τι αν εγχὶς ώς ἐγὼ ου ἀποδεξομαι, εὰν θλους τοιούτους λεγης. καὶ ἐγὼ ἀκουσας ξεπλάγην καὶ προσβλεπων αὐτον φοβούμην, και μοι δοκῶ, ει μη πρότερος ωράκη αυτὰ δε κεινος με, ἄφωνος α γενέσθαι νυν δε νίκα ὐπὸ του λόγου ρχετοεξαγριαίνεσθαι, προσεβλεψα αυτὸν πρότερος, στε αυτωνοιός γενόμην ἀποκρίνασθαι, και εἶπον ποτρεμων Ω, Θρασύμαχε, μη χαλεπὸς μιν ἴσθι ει α εξαμαρτάνομεν εν τη τῶν λόγων σκεψει ἐγώ τε και δε ε ἴσθι τι ἄκοντες ἁμαρτάνομεν. μη a δὴ Aυ, ει με χρυσίον