Republic of Plato

41쪽

αυτου, δικαιοσυνην δὲ ζητουντας, πρὼγμα πολλῶν χρυσιων τιμιώτερον, πειθ' οὐτως ἀνοητως πείκειν ἀλληλοις καιου σπουδάζειν ο τι μάλιστα φανηνα αυτό. οἴου γε συ,

χαλεπαίνεσθαι.

XI. a o ἀκουσας ἀνεκάγχ ασε τε μάλα σαρδaνιον καὶ εἶπεν 'Ω. ΕΙράκλεις, ἔφη, αἴτη 'κείνη η εἰωθυῖα εἰρωνεία

Σωκράτους, καὶ ταυτ εγω δη τε καὶ τούτοις προυλεγον, οτι υ ἀποκρίνασθαι μεν ου εθελησοις, εἰρωνεύσοιο δε καὶ πάντα μαλλον ποιησοις η ἀποκρινοῖο ' ει τις τί σερωτω'. Σοφος γὰρ εἶ, ην δ' ἐγώ, ὼ Θρασύμαχε ευ ουνηδησθα τι εἴ τινα εροιο πόσα εστ τὰ δωδεκα, καὶ ρόμενος προείποις αυτω ' πως μοι, Ἀνθρωπε, μη ερεῖς, τι Βεστιν τα ωοεκα ις ε μη οτι τρις τετταρα μη οτιεξ κις δυο μηδ' τι τετράκις τρία ' ς υκ ἀποδέξομαί σου,εὰν τοιαυτα φλυαρης δηλον, οιμαι σοι ν τι οὐδεὶς ἀποκρινοῖτο τω ουτως πυνθανομενω. λλ' εἴ σοι εἶπεν ' Θρασυμαχε, πῶς λεγεις μ' ἀποκρίνωμαι ν προεῖπες μηδεν πότερον, ω θαυμάσιε, μηδ' ει τούτων τι τυγχaνει ὁν, αλλ' τερον εἴπω τι του ληθους η πως λεγεις; τίαν αυτ εἶπες προς ταυτα Εἶεν, φη ' ως δὴ μοιον cτουτο κείνω οὐδε γε κωλυει, ν δ εγώ εἰ δ' οὐ καιμ εστιν μοιον, φαίνεται δε ω ερωτηθεντι τοιουτον, ηττόν τι αυτον οἴει ἀποκρινεῖσθαι ' το φαινόμενον εαυτω, εάν τε μεῖς ἀπαγορεύωμεν αν τε μη; Aλλο τι ουν, φη, καὶ συ ουτω ποιησεις ων γ ἀπεῖπον, τούτων τι ἀποκρινεῖ; υκ αν θαυμάσαιμι, ν δ εγω, εἴ μοι σκεψαμειω

42쪽

παρὰ πάσας ταυτας περὶ δικαιοσύνης β λτίω τούτων τι ἀξιοῖς παθεῖν Τί g λο, ν δ εγω, η περ προσήκει πάσχ ειν τω μη ειδότι προσηκε δε που μαθεῖν παρὰ του εἰδότος και ἐγὼ οὐ τοὐτο ἀξιω παθεῖν. δυς γαρ ει,εφη. λλὰ προς τω μαθεῖν και ἀπότεισον ἀργύριον. Ουκουν ἐπείδάν μοι γενηται, εἰπον. Ἀλλ' στιν, φη Γλαύκων ἀλλ ενεκα αργυριου 'ρασύμαχε, λεγε Ε πάντες γαρ ἡμεῖς Σωκράτει ισοίσομεν. ΓΙάνυ γε, οἶμαι, δ' ς ἶνα Σωκράτης τ ειωθὸς διαπράξηται, αὐτος μεν μηἀποκρίνηται, ἁ λου δ' ἀποκρινομενου λαμβάνη λόγον καιελεγχy. Πῶς γὰρ ἄν, φην γω ia βελτιστε, τὶς ἀποκρίναιτο πρῶτον με μ ειδὼς μηδε φάσκων εἰδεναι, πειτα, ει τι καὶ οἴεται περὶ τούτων, ἀπειρημενον αὐτω - 4πως

μηδεν ερεῖ ἄν γεῖται, et ἀνδρος ου φαυλο in ἀλλὰ σε δη338 μὰλλον εικὸς λέγειw συ γαρ η 'ης ειδεναι και εχ ειν εἰπεῖν. μη οὐν ἄλλως ποιει, αλλ' εμοί τε χ αρίζου ἀποκρινόμενος και η φθονήσyς και Γλαύκωνα τόνδε διδάξαι καὶ τους ἄλλους.

XII. Eιπόντος δε μου αὐτα O τε Γλαύκων καὶ οι ἄλλοι δεοντο αυτολμη ἄλλως ποιεῖν. και ὁ Θρασύμα χος φανερος μεν ην επιθυμῶν εἰπεῖν, ν εὐδοκιμησειεν,

ηγούμενος εχειν ἀποκρισιν παγκάλην προσεποιεῖτο δεφιλονικεῖν προ τ εμε εἶναι τον ἀποκρινόμενον. τελευτῶν

δε ξυνεχώρησεν, κἄπειτα Αἴτη χὶ, φη, ἡ Σωκράτους

σοφία, αὐτον μεν η θελειν διδάσκειν, παρα δε τωναλλων περιιόντα μανθάνειν και τούτων μηδε χάριν ἀποδιδόναι. τι μεν, ην δ' ἐγώ, μανθύνω παρα των ἄλλων, ἀληθη εἶπες, ῶ Θρασύμαχε' τι δε ου με λὶς χάριν κτίνειν, λεύδει' κτίνω γαρ σην δύναμαι δύνaμαι δε επαινεῖν μόνον χρήματα γὰρ υκ χω ως δε προθύμως τοὐτοδρω, χών πίζ μοι Ioκm ελ λεγειν, χυ εἴσει αὐτίκα δὴ σμάλα, ἐπειδὰν ἀποκρίνυ' οἶμαι γάρ σε ευ ρεῖν. Aκουε

εχ Aci delevit Bremius, ortasse recte.

43쪽

το του κρείττονος ξυμφερον ἀλλα τι υκ επαινεῖς; α λου ἐθελησεις. Ἐὰν μάθω γε πρῶτον, φην, τί λεγεις νυν γὰρ οἴπω οἶδa. το του κρείττονος φὴς ξυμφέρον δίκαιον εἶναι και τοὐτο, ia Θρασύμαχε, τί ποτε λέγεις; ου γάρ που τό γε τοιόνδε φης' ει Ιουλυδάμας μῶν κρειτ- των ό παγκρατιαστης καὶ αὐτω ξυμφέρει τα βόεια κρεα πρὸς το σῶμα, Οὐτο τ σιτίον εἶναι και ἡμῖν τοις ηττοσιν Dεκείνου ξυμφερον ἄμα καὶ δίκαιον. δελυρὸς γαρ ει, φη, ἁ Σώκρατες, και ταύτη ὐπολαμβάνεις, η αν κακουργησαις

οτι τῶν πόλεων αἱ μεν τυραννοῖνται, αἱ δε δημοκρατοῖνται, αἱ δε ἀριστοκρατοῖνται Πῶς γὰρ υ; Οὐκοὐ τοὐτοκρατεῖ ν κάστη πολει, το ἄρχον ΙΠάνυ γε Τίθεται δε γε του νομους καστη ἡ ἀρχη προς το αύτη ξυμφερον, Eδημοκρατία μεν δημοκρατικούς, τυραννὶς δε τυραννικούς, και αἱ λλαι οἴτως θεμεναι δε ἀπεφηναν τοὐτο δίκαιον τοι ἀρχομενοι εἶναι, το σφίσι ξυμφερον, και τον τούτου ἐκβαίνοντα κολαζουσινῶς παρανομοὐντά τε και ἀδικοῖντα. τos οὐν στίν, ὼ βελτιστε, ο λεγω, εν πάσαις ταῖς πόλεσιν ταυτον εἶναι δικαιον, τὸ της καθεστηκυίας αρχῆς 339 ξυμφερον αἴτη δε που κρατεῖ, στε ξυμβαίνει τω oρθῶς λογιζομένω πανταχοῖ εἶναι το αὐτο δίκαιον, το του

κρείττονος ξυμφερον. Γν, ην δ' ἐγώ, μαθον ο λεγεις εἰ δε ἀληθες δε η, πειράσομαι μαθεῖν το ξυμφερον μενοῖν ia Θρασύμαχε, καὶ συ ἀπεκρίνω δίκαιον ιναι καίτοι

εστι δε δὴ αυτόθι τὸ οὐ κρείττονος Σμικρά γε ἴσως Bεφη, προσθηκη. Οἴπω δῆλον ουδ ει μεγάλη αλλ' ὁτιμεν τοὐτο σκεπτέον ει αληθῆ λεγεις, δῆλον. πειδη γὰρ ξυμφερον γε τι εἶναι και εγὼ ὁμολογῶ τὸ δίκαιον si δε

44쪽

εγωγε Το δε ορθῶς αρα το τὰ ξυμφεροντά εστι τίθεσθαι εαυτοῖς, το δε μὴ ρθῶς ξύμφορα - πῶς λεγεις; Oύτως.

' δ' ι θῶντaι, ποιητεον τοῖς ρχομενοις, καὶ οὐτόεστι 'ν δικαιον, ΙΠῶς γram υ; Ου μόνον ἄρα δίκαιόν εστι κατὰ τον ον λόγον το του κρείττονος ξυμφερον ποιεῖν, αλλα καὶ Ουναντίον, το μὴ ξυμφερον Τί λεγεις συ εφη ' A συ λεγεις, μοιγε δοκῶ σκοπῶμεν δε- βέλτιον Ουχ μολόγηται τους ἄρχοντας τοῖς ἀρχομενοις προστάττοντας ποιεῖν ἄττα νίοτε διαμαρτάνειν του αυ- τοῖς βελτίστου, δἰ αν προστάττωσιν οἱ ὁρχοντες δίκαιον εἶνa τοῖς ἀρχομενοι ποιεῖν; ταὐτ ουζωμολόγηται, οἶ- αμαι γωγε, φη. Oro τοίνυν ην δ' ἐγώ, καὶ το ξύμφορα ποιεῖν τοῖς ἄρχουσί τε καὶ κρειττοσι δίκαιον εἶναι μολογησθαί σοι, ταν οἱ μεν ἄρ χοντες ἄκοντες κακὰ αὐτοῖς προστάττωσιν, τοῖς δε δίκαιον εἶναι φῆς ταυτα ποιεῖν δεκεῖνοι προσεταξαν ἄρα τότε, σοφώτατε Θρασυμαχε, ου ἀναγκαῖον συμβαίνειν αυτ οὐτωσὶ δικαιον εἶνaι ποιεῖν τουναντίον λεγεις το γὰρ του κρείττονος ἀξύμφορον δήπου προστάττεται τοῖς ηττοσιν ποιεῖν. αὶ

340 , ΔΓ εφη, ἁ Σώκρατες, ὁ Ιολεμαρχος, σαφεστατά

γε Ἐαὶ σύ , φη, αὐτω μαρτυρήσpς, ὁ Κλειτοφῶν ὐπολαβών Καὶ τί, φη, δεῖται μάρτυρος αυτὰς γὰρ

Θρασύμαχος ὁμολογεῖ τους μεν ἄρχοντας νίοτε αυτοὶς κακα προστάττειν, τοῖς δε ἀρχομενοι δίκαιον εἶναι αὐτα

45쪽

ποιειν Τὸ γὰρ τα κύλευόμενα ποιεῖν, Ιολεμαρχε, ποτων ἀρχόντων δίκαιον εἶναι θετο Θρασυμα χος Καὶ γαρτο του κρείττονος, ἁ Κλειτοφῶν, συμφέρον δίκαιον εἶναιεθετο ταὐτα δε ἀμφότερα θέμενος μολόγησεν αὐ νίοτε Bτους κρείττους τα αὐτοῖς ξυμφορα κελεύειν του ηττους τε καὶ ἀρχομένους ποιεῖν. εκ δε τούτων των μάλογιωνουδεν μβ λον το του κρειττονος ξυμφερον δίκαιον αν εἴη το μη ξυμφερον. Αλλ', εφη ὁ Κλειτοφῶν, το του κρείττονος ξυμφερον λεγεν ὁ ἡγοῖτο ο κρείττων, ἴτω ξυμφερειν τοὐτο ποιητεον εἶναι τω ττονι, καὶ το δίκαιον οὐτοετίθετο Ἀλλ' υχ υτως η et ὁ Ιολεμαρχος, λεγετο.

oύτω λεγε Θρασύμαχος, ἴτω αυτο ἀποδεχώμεθα. XIV. Καί μοι εἰπε, Θρασύμαχε τοὐτο ν O βούλου λεγειν το δίκαιον, το οὐ κρείττονος ξυμφερον δοκοῖν εἶναι τω κρείττονι, άν τε ξυμφερτ εάν τε μη; ούτως σε φῶμεν λεγειν 'Ι κιστά , φη ἀλλὰ κρείττω με οἴει καλεῖν τον ξαμαρτάνοντα, ταν ξαμαρτάνης Eγωγε, εἶπον, μην σε τοὐτ λεγειν, τε του ἄρχοντας μολόγεις ου ἀναμαρτητους εἶναι, ἀλλά τι καὶ ξαμαρτάνειν. Συκοφάντης γὰρ ει, φη, ἁ Σωκρατες, εν τοις λόγοις επει αὐτίκα ἰατρον καλεῖς συ τον ξαμαρτάνοντα περὶ τους κύμνοντας κατ αὐτο τοὐτο ο ξαμαρτάνεις 'ογιστικόν, ς αν εν λογισμω ἁμαρτάνη, τότε ταν μαρτάνy.

κατὰ ταύτην την ἁμαρτίαν ἀλλ οἶμαι, λέγομεν τωρθματι οἴτως, τι ὁ ἰατρὸς ξήμαρτεν καὶ ὁ λογιστὴς εξ'μαρτεν καὶ ὁ γραμματιστης τὸ δ οἶμαι, καστος

τούτων, καθ' σον os εστιν ο προσαγορεύομεν αυτόν, Σουδεποτ άμαρτάνει ' στε κατὰ τον κριβ' λόγον, πειδὴ

καὶ συ ἀκριβολογεῖ, οὐδεὶς των δημιουργῶν ἁμαρτάνει.επιλιπούσης γὰρ επιστημης ὁ μαρτάνων μαρτάνει, ν Ου εστι δημιουργός' στε δημιουργὸς ἡ σοφὰς δε ἄρχων

ξυμφέρον A: ξυμφέρον, το ξυμφέρον BonitZ. A. EP. 2

46쪽

ουδεὶς ἄμαρτανε τοτε δταν ἄρχων di a λα πας γ αν εἴποι, οτι ὁ ἰατρὸς μαρτεν κώ ο ἄρχων μαρτεν τοιουτον υνδη σοι καὶ με πόλαβε νυν δὴ ἀποκρίνεσθαι το δε ἀκριβεστατον κεῖνο τυ χάνει ὁν, τον ἄρχοντα, καθ ἶσον 311 ἄρχων στι, μη μαρτάνειν, μη ἁμαρτάνοντα δε το αυτωβελτιστον τίθεσθαι, τοὐτο δε τω ἀρχομεν ποιητεον. στε, οπερ ξ ρχης λεγον, δίκαιον λεγ το οὐ κρειττονος ποιεῖν συμφερον.

XV. Uεν, ν δ εγω, ω Θρασύμαχε δοκῶ σοι συκοφαντεῖν ΙΠάνυ μεν ουν, φη. οἴει γὰρ με ε επιβουλῆς εν τοῖς λόγοις κακουργοῖντά σε ρεσθαι ς ρόμην Ei μεν οὐν οἶδα, φη καὶ οὐδε γε σοι πλεον εσται οἴτε B aio ἄν με λάθοις κακουργων, ἴτε μ λαθὼν βιάσασθαι τω λόγω δύναιο οὐδε γ' ἄν επιχειρησαιμι, ν δ εγω, μακάριε. ἀλλ να- αυθις μῖν τοιοῖτον γ γενηται, διόρισαι, ποτέρως λεγεις τον ἄρχοντά τε καὶ τον κρείττονα τον ς επος ειπεῖν ἡ τον ἀκριβεῖ λόγω, ὁ Γ δηελεγες, ου το ξυμφερον κρείττονος οντος δίκαιον σταιτω ττονι ποιεῖν. O τω ἀκριβεστάτω, φη, λόγω ἄρχοντα ντα. προς αὐτα κακούργει καὶ συκοφάντει, ει τισδύνασαι οὐδε σου παρίεμαι ' λλ' ο μη οἷός ς. οἴει γὰρ ἄν με, εἰπον ουτω μανηναι, στε ξυρεῖν πιχειρεῖν λεοντα και συκοφαντεῖν Θρασύμαχον Νῖν οὐν εφη, επεχείρησας, οὐδεν ων καὶ αὐτα. 'Aδην, ν δ εγώ, των τοιούτων. λλ ειπε μοι ' O τω κριβεῖ λόγω ἰατρός, νἄρτι λεγες, πότερον χρηματιστής εστιν η των καμνόντων θεραπευτής και λεγε τὸν τω οντι ἰατρὸν οντα. Τῶν

καμνόντων, φη, θεραπευτής Τί δε κυβερνήτης ο ρθῶς κυβερνήτης ναυτῶν ἄρχων Ἀστὶν ε ναύτης; αυτῶν

Ι ἄρχων οὐδεν, οἶμαι, τοὐτο πολογιστεον, τι πλεῖ ντχὶ νηρ, οὐδ' στὶν κλητεος ναύτης Ου γὰρ κατὰ το πλεῖν κυβερνήτης καλεῖται, ἀλλὰ κατὰ την τεχνην και την τῶν

47쪽

επι τούτω πεφυκεν, επὶ τω το ξυμφερον κάστω ζητεῖν τε κα ὶ εκπορίζειν Ἐπὶ τούτω, εφη 'Αρ' ουν καὶ εκάστη των τεγνῶν στιν τι ξυμφέρον λο η ο τι ἀλιστα τελέαν' εἶναι Πῶς τουτο ερωτας 'D σπερ, εφην εγώ, εἴ με Eεροιο, εἰ ξαρκεῖ σωματι ειναι σώματι η προσδεῖταί τινος, εἴποιμ ν τι Ιαντάπασι μεν ουν προσδεῖται διὰ ταυτα καὶ τεχνη στὶ η ἰατρικη νυν ηυρημένη, ὁτι σῶμά εστι πονηρον καὶ ου εξαρκεῖ αυτ τοιουτω ειναι τούτω οἴνοπως εκποριζη τα συμφεροντα επὶ τούτω παρεσκευάσθη τε χνη. Ἀρθῶς σοι δοκῶ, εφην, ἄν ειπεῖν ούτω λεγων, φους

άλλη τις τεχνη σθ' o τι προσδεῖταί τινος ρετης, σπεροφθαλμοὶ φεως καὶ τα κοῆς καὶ διὰ ταὐτα ετ αὐτοῖς δεῖ τινος τεχνης της το ξυμφερον εἰς ταυτα σκεψομενης τε καὶ κποριούσης '; ρα καὶ ε αυτ τῆ τε χν ενι τις πονηρία, καὶ δεῖ εκύστ τέχνy λλης τέχνης, τις αὐτ το ξυμφέρον σκέψεται, καὶ τ σκοπουμέν ετέρας α τοιαύτης, καὶ os εστιν πέραντον δε υτὴ αὐτ το ξυμφέρον Bσκέψεται λούτε αὐτῆς ἴτε αλλης προσδεῖται επι τηναυτῆς πονηρίαν το ξυμφέρον σκοπεῖW οἴτε γὰρ πονηρία Οἴτε αμαρτία οὐδεμια οὐδεμια τεχν παρεστιν, οὐδὲ προσήκει τέχν αλλω το ξυμφέρον ζητεῖν η κείνω ου τέχνηεστίν, υτ, δε βλαβὴς καὶ κέραιος εστιν ορθὴ ἴσα,εωσπερ αν ν κάστη κριβὴς λη περ στί; καὶ σκόπειεκείνω τω ἀκριβεῖ λόγω ούτως ἡ ἄλλως χεις ἴτως, εφη, φαίνεται Οὐκ αρα, ν δ εγώ, ἰατρικὴ ατρικ το ς ξυμφέρον σκοπεῖ αλλὰ σωματι. Ναι, φη. Ουδ ιππικὴ ἱππικὴ λλ' πποις οὐδὲ ἄλλη τέχνη οὐδεμία αυτῆ, οὐδεγα προσδεῖται, ἀλλ Ἀκείνω ου τέχνη Ἀστίν. Φαίνεται,

48쪽

εφη, υτως. λλα μην, ω Θρασυμαχε, ρ χουσί γε αἱ τε χναι καὶ κρατοῖσιν κείνου, ουπερ εἰσιν τε χναι Συνεχώρησεν ενταυθα καὶ μαλα μόγις. υκ ρα επιστημη γεουδεμία το του κρείττονος ξυμφερον σκοπεῖ οὐδ' πιτάττει, D λλ το του ηττονός τε και ἀρχθομενου πο αυτης. Eυνωμολόγησε με καὶ ταυτα τελευτῶν, πεχ είρει δε περὶ αυτ μάχεσθαι επειδ δε μολόγησεν, 'Aλλο τι οἴν, ν

ξυμφερον σκοπε ουδ επιτάττει, αλλὰ το τω κάμνοντις ώμολόγηται γὰρ Ἀκριβης ἰατρος σωμάτων εἶναι ρχωναλλ' ο χρηματιστης. η οὐχ μι λόγηται Ξυνεφη. οὐκοὐ και ὁ κυβερνητης ὁ κριβὴς ναυτῶν εἶναι ἄρχων ἀλλ' ο ναύτης; μολόγηται Ου ἄρα o γε τοιουτος κυβερνητης τε καὶ ἄρχων το τω κυβερνήτ ξυμφερον

ἀρχομενω 'Eυνεφησε μόγις Οὐκοῖν, ν δ εγώ, Θρασύμαχε, ουδε ἄλλος οὐ δεις εν οὐδεμια ἀρχη, καθ' oσον χων στίν, το αὐτω ξυμφερον σκοπεῖ υδ επιτάττει, αλλὰ το τω αρχομενω και - αὐτος δημιουργ9, καὶ προς εκεῖνο βλεπων καὶ το εκείνω ξυμφερον και πρεπον και λέγει ὰ λεγε καὶ ποιεῖ δε ποιεῖ ἄπαντα. 343 XVI. Ἐπειδὴ οὐν ευταὐθα με του λόγου καὶ πὼσι καταφανες ην, τι ὁ του δικαίου λόγος ει τοὐναντίον περιειστήκει, ο Θρασύμαχος ἀντὶ του ἀποκρίνεσθαι Eιπε

οὐκ ἀποκρίνεσθαι χρην μὰλλον η τοιαὐτα ερωτῶν τι τοί σε, φη, κορυζῶντα περιορα και οὐκ ἀπομυττε δεόμενον, ς γε αὐτ οὐδε πρόβατα οὐδε ποιμεν γιγνώσκεις. B τι δὴ τί μάλιστα ην δ' ἐγω τι οἴει τοῖς ποιμενας η τους βουκόλους το των προβάτων - των βοῶν ἀγαθου σκοπεῖν καὶ παχύνειν αὐτοῖς και θεραπεύειν προς ἄλλο τι βλέποντας το τῶν δεσποτῶν ἀγαθον και τυ αυτῶν, και δὴ και τους εν ταῖς πόλεσιν ἄρχοντας, ι ς ἀληθῶς

49쪽

Gρχουσιν, ἁ λως πως ἡγεῖ διανοεῖσθαι προς τοὐς ἀρχομένους σπερ αν τις προς πρόβατα διατεθείη, HAλλο τι σκοπεῖν αυτους διὰ νυκτος καὶ μερας η τουτουθεν αυτοὶ φύλησονται. καὶ Ουτω πόρρω εἶ περί τε του cδικαίου καὶ δικαιοσυνης καὶ ἀδίκου τε και δικίας, στεἀγνοεῖς, τι ἡ με δικαιοσύνη καὶ το δίκαιον λότριονάγαθον τω ντι του κρείττονος τε καὶ ἄρχοντος ξυμφερον, Oικεία δε του πειθομενου τε καὶ πηρετοῖντος βλάβη, ἡ δε ἀδικία τουναντίον, καὶἰρχει των ως ληθῶς εὐηθικῶν

τε καὶ δικαίων, οι δ' ἀρχόμενοι ποιοῖσιν το κείνου ξυμφερον κρείττονος οντος, καὶ εὐδαίμονα κεινον ποιουσιν υπηρετουντες αὐτω, εαυτοῖς δε υδ' πωστιοῖν σκο- Dπεῖσθαι δε ὼ εὐηθεστατε Σωκρατες, οὐτωσι χρή, τι δίκαιος ἀνηρ ἀδίκου πανταχοῖ λαττον εχει. πρῶτον μενεν τοις προς ἀλληλους ξυμβώλαιοις, που αν ο τοιοsτος τω τοιουτω κοινωνησy, οὐδαμοῖ αν εὐροις εν ῆ διaλυσει της κοινωνίας πλεον εχοντα τον δικαιον του ἀδίκου λλελαττον επειτα εν τοις προς την πόλιν, ταν τε τινες

εἰσφοραὶ σιν, ὁ με δίκαιος π των ἴσων πλεον εισφερει, ὁ δ ελαττον, ταν τε ληψεις, ὁ μεν ουδεν ὁ δε πολλα Σκερδαίνει. καὶ γὰρ ταν αρχην τινα ἄρχst κάτερος τω

μεν δικαίω πάρχει, και εἰ μηδεμία ἄλλη ζημια, τά γε

οἰκεῖα δι' ἀμελειαν μοχθηροτερως χειν, ε δε του δημοσίου μηδεν φελεῖσθαι διὰ το δίκαιον ἐναι, προ δε τούτοις

ἀπεχθεσθαι τοι τε οικειοι και τοι γνωρίμοις, ταν μηδεν θέλη αὐτοῖς πηρετεi παρὰ το δίκαιον τω δε ἀδίκωπάντα τούτων τἀναντία πάρχει. λεγω γαρ ν περ νυν δηελεγον, τον ιεγάlλα δυνάμενον πλεονεκτεῖν τουτον οἶν 344 σκόπει, εἴπερ βουλε κρίνειν, σω ἀλλον ξυμφερε ιδία αὐτω δικον ιναι , δικαιον. πάντων δε αστα μαθη- σει εὰν επὶ την τελεωτάτην ἀδικίαν λθης η τον μεν ἀδικήσαντα εὐδαιμονεστατον ποιεῖ, τοὐς δε ἀδικηθεντας και δικησαι Ους αν - θέλοντας Ἀθλιωτάτους. εστιν δε

50쪽

τοῖτο τυραννίς, η υ κατα σμικρον ταλλοτρια και λάθρακα βια Ἀφαιρεῖται, καὶ ιερα και ὁσια και ἴδια και δημόσια, αλλα ξυλληβδην, ων ε εκάστω μέρει ταν τις ἀδικήσας μη λάθη, ζημιουταί τε καὶ νείδη ἔχει τα μεγιστα και γὰρ ἱερόσυλοι καὶ νδραποδιστα και τοιχωρύχοι και ἀποστερηταὶ καὶ κλεπται ι κατὰ μερ ἀδικοὐντες των

τοιούτων κακουργημάτων καλουνται επειδα δε τις προς

τοις των πολιτῶν χρήμασιν καὶ αυτοῖς ἀνδραποδισάμενος δουλωσηται, ἀντὶ τούτων των αισχρων νομάτων εὐδαίμονες και μακάριοι κεκληνται, υ μόνον πο των πολιτῶν

c ἀλλὰ καὶ π των ἄλλων, σοι α πυθωνται αὐτον τηνδλην ἀδικίαν δικηκοτα Ου γαρ το ποιεῖν τὰ δικα ἀλλὰ το πάσχειν φοβούμενοι νειδίζουσιν οι ὀνειδίζοντες την δικίαν. υτως, ἁ Σώκρατες, καὶ σχυρότερον καὶελευθεριωτερον καὶ δεσποτικώτερον ἀδικία δικαιοσύνης εστὶν ἱκανῶς γιγνομενη καὶ 3περ ξ ἀρχ=ης λεγον, το μεντου κρείττονος ξυμφερον το δίκαιον τυγχάνει ν το δ' ἄδικον a υτ λυσιτελουν τε και ξυμφερον. XVII. αὐτ ειπών ὁ Θρασύμαχος εν να εἶχεν ἀπιε- ναι, σπερ βαλανεῖς μῶν καταντλησας κατὰ τῶν των θρόον καὶ πολὐν τον λόγον. O μην εἴασάν γε αυτὸν ι παρόντες, δε ηνάγκασαν πομεῖναί τε και παρασχεῖν

τῶν εἰρημενων λόγον. καὶ δὴ εγωγε καὶ αυτὸς πώνυ δεόμην τε καὶ εἶπον 's δαιμόνιε Θρασύμαχε, οἷον εμβαλὼν λόγον εν φ εχεις ἀπιεναι, πρὶν διδὰξαι ἱκανῶς η μαθεῖν εἴτε jύτως εἴτε ἄλλως εχ εις in σμικρὸν Ῥιει επιχειρεῖν πρὼγμα διορίζεσθαι, αλλ' ο βίου διαγωγην, γ ν διαγόμενος καστος μῶν λυσιτελεστάτην ζωὴν ζωη Ἐγὼ γὰρ οἶμαι, φη ὁ Θρασύμαχος, τουτὶ a λως χειν; 'Eοικας, νδ εγώ, τοι μῶν γε οὐδεν κήδεσθαι, οὐδε τι φροντίζειν εἴτε χεῖρον εἴτε βέλτιον βιωσόμεθα ἀγνοοὐντες - φὴς ειδέναι. ἀλλ 'γαθε, προθυμοῖ και μῖν Ἀνδείξασθαι '