Theocriti carmina

발행: 1844년

분량: 346페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

- άλκαν πάλιν φησι τότε me σως - μῆλα, νον δ βόας), ἔτερον πεπάλκαν βουκόλον.

επιγράφεται ἐν το ειδύλλιον Ἐπατμα λειρισται ἄδηλον δ, ἐν aeneis διακεπται τα πράνατα. δων δέ - και Βάττος ἐν et θερίζειν προωιαλπόμενοι ἀλληλος Ἀρ- δἐ ὁ Γάττος ωδεκαέ-λητρίδος, Πολοβώτον τινος εα θεραπαινίδος εδεε πατρός κιὼ ἐπὶ τούτο ὁ Μίλων θερίζων αντον, βραδέως εοίζοντα ἔσκωπτε.

22쪽

' ιγράφεται με το εἰδυλλιον 'χτας, θραπται δὲ Σάδι λα- λεκτο ὁ δε λόγος κ του ποιητικον προςώπου προς ἐρωμενον MyἘπι- θραπται δε υτως, πει καὶ τους ἐρωμενον ἀ&ας ενιοι καλουσιν, ως Θεσσαλοί aiyκαι Ἀλκμὰν τὰς ἐπεράστως ' κόρα ἀωὰς λεγες οἰδε φασιν ἀίτας τους φίλους μεταθέσει ou αντιστοίχου ' ἀίτας, ι.εὶμ ιταμοὐς' η ἴτας ὁ σύμπνους και συναἴτης και συμπολίτης. ιδ επὶ ρωμένου τάττοιτο, ' απις αν λέγοιτο ἀπο o ἄειν καὶερπνεα τον ἔρωτα το ἀγαπῶντι ἐκτίθεται δὲ oπως ὁ ερων ista os φείδεται θεασάμενος τους του κωμένου χαρακτηρας ευχεται δὲ των δύο ρπων ἀρμογην αυτοῖς γενέσθαι καὶ φιλίας ἀσφάλειαν μεχρι τέλους ' ἐμμενοουσαν, ἄνα καὶ μετὰ θάνατον οἱ μετ οτοὐς 'χημίσωσιν αυτῶν την μόνοιαν λεγοντες εκ ου χρυσον γενον γεγενησθαι αττο , οἴτινες αμοιβὸν φιλίας πνεοσαν προ αλλήλοος Ἐπαινεῖ δὲ καὶ τους Marαρεῖ - τώ τετιμηκέναι Λιοκλέα περασπίσαντα os ἰδίου ρω-

23쪽

μένον η περ τ' ἐκείνου τελευτης ἐμπεσοντα εἰς πόλεμον an οθεν καὶ το Ἐν παρεῖς θάψαι αντον μοσία καὶ τιμαν, ησα, ἀγῶνά τε ἐπ αιτ. ποιεῖν ἐν τους καλου περὶ φιλημάτων ἀγωνίζεσθαι,τον δε καταφιλήσαντά τινα διστον, τουτον πω των ἄλλων στεφα-

Ἐν τουτο τῶ εἰ λλ. πόθεσίς ἐστι καταστάσεως ἐρωτικης κώκοινος του Κυνίσκας ερωτος rum του Αἰσχίνου μαλλον προς κειτο ἡκ τινί, καταφρονουσα του Αἰσχίνου Θυωνυχον δέ τινος ἐταίρου προςιόντος αντ δια χρόνω ' δικαίως Φάγεται καὶ προλέγει. Τα δε πράηματα εν Σικελίφ.

25λφημισωσι την ν ἀμ πέροις ὁμόνομα λέγοντες ημα - γένους τετυκέναι τοίςδε, φοιτινες - ἀλληλους διὰ την προς αλληλους φιλιαν. και τους αεγαρεις ἐπαινει- Vat. 38. 26 4θεν οἱ Μεγαρεῖς - ἀγωνά τε ποιεῖν ἐπ αυτῆ, ἐν φ - φιλ ματος ἀγω-τQεσθαι Vat. 38. Relilia omittit, ut ait 42 44. ' 27 Ἀμψιβάλλουσι τλος edd. Camer Brub Meinelio valelcenar assiique αμφιβάλλουσι i τινός. 28 edd. ante Gaissord ριδος.

24쪽

Ἐπιγράφεται μὲν το εἰ λλιον Συρακουσιαι η Ἀδωνιάζουσαι, τὰ δε πράγματά εἰσιν Ἀλεξανδρείη . 'Noτιθεται γάρ τινας, Σπακουσίας το μνος, παρεπιδημουσας ἐν Ἀλεξανδρεία κοὐ κατα τάξιν ἐπὶ θεα εξιουσας της πομπης του κοσμηθεντος Ἀδώνιδος ητο Ἀρσινόης το ς Πτολεμαίου του Φιλαδέλφου γυναικός. Ἐθος γαρ εἶρον οἱάν Ἀλεξανδρεί νεν τοῖς Ἀδωνίοις καλουμενοις εορτη δε ην περ του Ἀδώνιδος τελουμενη κοσμεῖν είδωλα του Ἀδώνιδος καὶ μετὰ των περερουσῶν in την θάλατταν κομι ιην Παραγίνεται χοργω προς Πραξινόην, καὶ ' παραλαβοοσα αυτην ἐξερχονται ἐπὶ την θέαν Παρέπλασε δε το ποιν-μμιον ἐκ των παρα Σωφρονι δ', θεωμένων τὰ Ἱσθμια Ἐστι δεκεχωρισμενον του ποιητικο προςωπου και ὰρ πρό πα- ά7ονται τε Γοργω και η Πραξινόη και η της Πραξιν- θεράπαινα Ἀρχεται δε Γοργώ. Προῖόντος δε του εἰλλλω και τερα πρόςωπα παρειω- γονται, Γραος τις, νῆ και γον Ἀοιδός. Ultimorum Oeo haec prostant in Ed Rom. - δε ορακούσιαι ἐξελθοῖσαι - ἄκων θωμάζουσι τον χλον καὶ σα εν νυχὶς Αιαγράφει δε ὁ Θεόκριτος ἐπι μονσα εν Ἀλεξανδρείη , χαριζόμενος τη Βασιλίδι τον τε σκυλμὸν καὶ βιασμὸν των ανδρῶν καὶ ἐδουσάν τινα και την πολυτελειαν τ' Ἀρσινόης δι δ' ἀπαγγελ- λουσαν. VALcRE R.

Τουτο et εἰδυλλιον γεγραπται ι γερωνα τον γεροκλέους, τον σχατον Σικελίας τυραννον Κατέσχε δὲ την ἀρχρο, πρατηγὸς)i ἀποδειχθεις π των πολιτῶν και φθείρας τὰς δυνάμεις, ω ε τυ

25쪽

λωνος φδεν ον εἰληφὼς παρα του γερωνος ὁ Θεόκριτος το εἰδολ- λιον τοντο πεποίγε κω χάριτας αττο ἐπεπονεν ἐν ἡ κώ - οὐ δε- μωνβον εμφαίνει κιβωτια Ahoum γαλαττον ἔχειν δυο κιβώτια, το μὲν παρίτων το δὲ Λιδόντων πιτε ον τι παρ αντον παρεγένετο χάριν αἰτουμενος, κελευε φερειν τα κιβώτια. υρίσκετο v et μὲν ων x ιτων κενόν, το δε - ιδόντων πληρες καὶ ουτως ὁ την δωρεὰν αἰτούμενος ἀνεκόπτετο.

G- το ἐδολλιον εις Πτολεμαῖον τον Φιλάδελφον θραπται. ατεα δε κεχρηται ρβολη. δε Φιλάδελφος Πτολεμαῖος Πτολεμαίου του Λάγου και Βερονίκης ν παῖς Λιο καὶ ἁμαρτάνει ὁ Μοο- νατος, τον χρόνους του Θεοκρίτου αναβιβάζων εἰς τον Φιλοπάτορα, τοσουτον χρόνον μαχόμος διαστηματι.

I υτ το εἰδώλλιον ἐπιπάφεται Κλενης ἐπιθαλάμιος, καὶ ἐναντο τινα εἴληπται ἐκ του πρώτου Στησιχόρου Ἐλένης πιθαλαμίου. Tων δε πιθαλαμίων τινα μὲν δεται σπέρας, α λέγεται κατακοιμητικά, α τινα - μέσης νυκτὸς ἡδουσι ' τινα δε ορθρια, α καὶ προς- αγορεύεται διεγερτικά. ιδουσι δὲ τον πιθαλάμιον αἱ παρθένοι προ του θαλάμου, να 'ς παρθένον μαζομένης υπὸ του ανδρὸς φων - Οὐηται, λανθάν δε κρυπτομένη δια της των παρθένων φωνης.

Tovet et εἰδυλλιον Arκειτα εις λακάτην ἐλεφαντίνην, ν πλέωνεις Μίλητον ο Θεόκριτος προς Νικίαν τον ἰατρὸν δῶρον ἐκόμιζε τῆτουτον υναικὶ Θαγενίδι Γέγραπται δε Αἰολίδι διαλέκτο παρα τοΣαπφικὸν ενδεκασέλλαβον o

26쪽

xx I

πωπα τοντο et παῖδα ἀποστρεφόμενον την τον γλον-- φιλίαν ' διὸ καὶ ἐλέπειν αντον πειρῶται -- σπονδαίως προς τηνφαίαν αυτον διακείμενον To δε το θέτρον τουτο Σαπφικον πεντάμετρον τεσσαρεσκαιδεκασυλλαβον.

27쪽

V. . rateph. Ll- . Reete iam . s. μοῦσαι Vat. B. Medion l. 2. Stiboliastes: A πιτυς κεινη, Ατις οἷδα Vat. B. Medie. ἐστι παρὰ ταῖς παγαῖς, ἡδεῖαν τινα V. 10. συ Me uol. l. - αἴκα δ αρέσκημελέω την των φύλλων λεπτην ἀπη- Medio. χησιν - πηγαῶσι Medio. V. 11. ἀξω ait B. C. Valescen Vulgo V 3. συρέσεις Vat. Haec sor αξεῖς. αξῆς Medioli. l. 3. Aetivumma debetur sine dubio gramina legi etiam Schol. Cf. V, 44. tieis, qui sibi ne consulerunt qui V. 12. βδε Winterion. εωδε Steph. dein alioquin etiam τυριγξ seri Edit Carner Brub et au. B. C. Psissent. Medio Mediol. 2. ηδε Mediol. l. V. 6. χιμάρω Vat. B. Mediol. 1. - τοιδε a Sec. m. Scripsi τει n. κρέας Br Inch. . Valescen e eo e V. 13. ἐς a see. In Vat. B. a pr. Mediol. elura Heinsu. VulDtum κρης, Io 2. - λε Meinelc. e ori Valeri omnes odii tuentur, resti timess narii ci. Id V, 101. ling. - ἀμέλξεις Vat. B. ἀμελξης V. 14. τυρισδεν Vat. B. Mediol. 2. sis Mecte Me uol. 1. etiam . 16.

28쪽

- - ειδύλλιον Βουκρλικόν ἐστι Βάττος - ουν αἰπόλος, Νορυμ δε βουκόλος προ αλλήλοος διαλέγονται μοιβαίως 'Dro- τίθεται δε ὁ Θεόκριτος τον Κορυδωνα βους νέμοντα βουκόλου τινος Αθωνος, ὁ φ σιν ἐς Ἀμπιαν - Μίλωνος παλαιπτο ἀχθνται ἰσχυρον οντα ῶς ἀγωνίσηται τον δὲ Βάττον ταυτα πυνθανόμενον me λέγοντα, - κακου αἱ βόες τυχον βουκόλου - εἰσὶ λεπιαί. αμεν πράγματα διάκεινται κρότων της μαλέας ου πάντως δε ὁ θεόκριτος κατὰ ος--οὐ χρόνους γεγονὼς ma πνεγρονηται αττοὐ, ἀλλα πολι νεώτερος, εθε Μίλων τῆ εβδόμη δ και ἐξακοστῆ υλυμπιάδι πάλην νικῆ, Θεόκριτος δε, este ἐδείξαμεν, κατὰ την κδ' 'ολυμπιάδα πιεζεν.

29쪽

σωνα δὲ των δῶν κριτην ψουνται Τελεσάντων δε την αμιλλαν, κρπης Μόρσων vi αἰπόλο την νίκην πονέμει τοίνυν αἰπόλος μετα την νίκην ατρος γενόμενος καὶ γεγηθὼς προςδιαλέγεται ταῖς αἰξὶ καὶ την του τράγου ἐῶ ταῖς αἰξὶν ορεξιν πειραται καταστέλλειν, πιν κιον θυσίαν τα si νυμφαις εντρεπίζων.

επιγράφεται με το ειδύλλιον Βουκολιασταί Λαμοίτας δὲ κιὼΛάφνις ὁ βωκόλος θέρους No μεσημβρίας ει εν τα θρέμματα συνελαυνουσι καὶ μοιβαίως ο Πολυφημου του Νυκλωπος προς Γαλάτεια εστ αμφότεροι ἐδουσι κω ο μὲν Λάφνις προςδιαλε εται φκοκλωπι περὶ νς Γαλατείας - δε αμοίτας ἡποκρίνων τὸν Κώκλωρ ἀποκρινόμενος δῆθεν, ἐκ προ ποο - Πολοφημο. Ta αρ--ματα δε εἰσιν ἐν Σικελία, ὁ δε λόγος κ του ποιητικο προςώπου προς τον Ἀρατον, ου μέμνηται κεὐ ἐν Θαλυσίοις και ἀλλαχοὶ δύναται δεουτος εἶναι ὁ των Φαινομένων ποιητης. β Λοιρίς φησι δια 'ν των θρεμμάτων πολυπληθίαν και του γάλακτος ' τον Πολοφημον ἱδρύσασθαι ἱερον ἐν με τη Γαλατείην Φιλόξενον δε τον Κυθήρων πιδημῆσαντα καὶ μ' η με - ἐπινοησαι τ' αἰτίαν ναπλάσαι, σι Ποληφροος ρα Γαλατειας.

30쪽

ζονται.

τιγένει τοῖς -κωπεως υἱοῖς κληθεὶς δε τώ αυτῶν - Θαλυσια - μητρος απεισι μεταχυκρίτου κοὐ ' vντου, vI, - μύνατος φησι, μετὰ Φρασιδάμου και Ἀντιγενους τῶν καλεσάντων αντον.

ra μεν πράγματα ἐπὶ Σικελίας, ὁ δὲ λόγος εὐ- ποιητικουπρο που Εἰσὶ δὲ ρίζοντες ἄλληλοις Λάφνις βουκόλος κῶ Μενάλκας

ποιμν εἰληφοτε κριτην αἰπολον ' παθλον δε τεθείκασι τὰς σύριγγας.

Τ μεν πράrματα εν Σικελία, ὁ δε λόγος ἐκ του ποιητικουπροςωπον Μενάλκας καὶ Λάφνις ει εριν βουκολικων ἐσμάτων κατα

στάντες ειλοντο κριτην τινα, ο τ ονομα σεσιώπηται ' παθλον δε

Τα μεν πράγματα εν Σικελών φίστανται νομεν δε εστιν, οὐ δεῖται Λάφνιδος καὶ Μενάλκου, οπως ἀλληλοις ἀντροτωσιν. ουδὲν δεεχε προ εο ανάλκαν τουτον οντα Σικελον 7 τα περ Μενάλκοσ17hτὰ Meinev cum Sellaesero. Vulgo aruevius deest.

SEARCH

MENU NAVIGATION