Tragoidiai. Tragoediae. Racognovit et praefatus est Guilielmus Dindorfius

101쪽

PRAEFATIO. X Isgist litis utrum domi an extra cloin una versetur incertunt relinqiuit Orestes ii suis ipsius verbis quae sequuntur. ει ὁ Ουν αμείψω βαλὸν ρκείων πυλῶν κἀκεῖνον εν θρόνοισιν ευρήσω πατρός η και μολων πειτά μοι etc. Ieriam Aegis ilium non in aedibus fersari . Set peregre a Desse . ex iis quae infra aguntur et licuntur usque ad v. 838. ul, tandent a luenit ab vertiis exorsus ηκω μεν ου ἄκλητος, αλλ' πάγγελος clarissime apparet in quo Aesctiylo prorsus convenit cum Sopia ocle et Euripide in saliuiis Electrae nona in inscriptis in iiDiis idem 104 in Cnoe-plioris argi inaen tuna taletatur. Nana apud Sopnoelem noro

luaerenti v. l0. φέρ' εἰπε, πότερον ὀντος Αἰγίσθου πέλας λέγεις τά ὁ μῖν η βεβῶτος κ όμων Electra respondet. η κάρτα μη δόκει μ αν, εἴπερ ην πέλας ri ραῖον ἰχνεῖν.

νυν ὁ αγροῖσι τυγχάνει quo comperio en Omis v. 386. τανπερ inquit, ικα Αἴγισθ0ς μύλη et Aegi sinus ipse circa finem lenium a Dulae v. 1442. ex agro in urDem reversus nihil dum lelio spititius ipsi ignotis 0reste et via le), qui an sente eo plane iit apti l es clivium, advenerant, eo Inperat In lia Dens intereo gat, τίς οἶδεν μῶν που πο οἱ ωκῆς ξένοι eodemque motio apiti Eum putem, ibi v. 643. Aegistitus versari licituae αγρῶν πέλας τῶν ὁ Ἀππ0το οβίων Λι, nymphis sacra facturiis, ut apparet ex . 62b. Ita die Ilon potest clunitam quin viator quem inestes Aeschuleus loquentem introducit, h0e licere deDuerit, Cur supplicem is domo arceres, Si Aegistho, quam ri S a Senti, notius est iis de caussis emen lavi Ἀδημός περ ων. V. 980. Perpetrata matris cae te restes orationem suamnis finit verbis, δεσθε ὁ αυτε, τῶν ἐπήκοοι κακῶν, τομηχάνημα . εομὰν αθλίω πατρι, πέδας τε χειροῖν και ποδοῖν ξυνωρίδα. ἐκτείνατ αυτ και κυκλω παρασταδον Ἀτέ

πάντ' εποπτευων τά ὁ Ηλιος, ἄναγνα μητρος εργα V εμης, ' το μηχάνημα, δεσμὸν ἀθλίω πατρί Hui versu sinultima

102쪽

XCVIII PRAEFATIO. quae nullum produnt venenientioren antimi uio tuis, ei solani recte convenienter pie Oraculo lacti conscientiana, lod ut onani Diis patefiat. Solena, ut saepe fit in tragoe lia, invocat, ab conviciis vel iii in aliena iaciendis prorsus instinet. N; Iil0restes, licet aptu Aesci luna pluiter at lue Sopnoctem tauripide in uia tris 1 aciniis averSetur, lauaen cuna ea et viva et post caedena luana Sol Ap0llinis iussit ab se invito et laesitante patram identi dein dicit satis imoderate pro criminis ab ea commissi gi'avitate agit, ut vel ex seisiluis titiis saDulae 892-930. videre licet. ii poetae consilio non perspecto ritertiolator versibus supra appositi versus diiunxit viginti, in iiDiis restes omne convici Ortim genu in lauem occisa In congerit, O- a Dulis locutionilnis pie usus quae Inii uim quantuna a D veter In

Atticoruin genere dicendi distant, ως αν παμῆ μ0 μαρτυς εν tali ποτε

δροίτης κατασκηνωμα, δίκτυον μεν ουν. ἄρκυν ὁ αν εἴποις και ποδιστηρας πέπλους. 1000 τοιουτον αν κτησαιτο φηλητης ἀνηρ, ξένων, παιόλημα καργυρ0στερηβίον νομίζων τωδέ i do λώματι πολλους αναιρῶν πολλα θερμαίνοι φρενί.

γένοι ' λοίμην πρ0σθεν ἔκ θεῶν απαις. 'uae quali paruin es laylea sint ptiuae intelligi potest c0na paratione facta cum versiDus lassa nil tale de Clutaenanestra in gam. 123 I. - ex hii Dus nonnulla suos in iusita nonnilii nultata convertit interpolai 0 Cn0epnoroni In

103쪽

PRAEFATIO. XOX τοιαυτα τολμῶ θῆλυς ἄγενος φονευς ἔστιν. τί νιν καλουσα δυσφιλες δάκος τυχοιμ ἄν αμφίσβαιναν η Σκυλλαν τινα οἰκουσαν ἐν πέτραισι, ναυτίλων βλαβην,

τίλοις πνέ0υσαν; et cuin ipsius versitius Orestis Cnoepti. 246. Zευαευ θεωρος τῶνδε πραγμάτων γεν0s'

ἰδου ὁ γενναν υνιν αετοὐ πατρος θανόντος εν πλεκταῖσι και σπειράμασι

unde εχιδναν siluasisse videtur interpolator, ad lita inuraena culm γε particula litatus vitandi caussa μυραινά γ' εἶ εχιμ εφW- nisi μυραιν' cio' i τ εχιδν' ετ scripsit - quo fortasse respicit Iesycnitis μυραινα ἐπι του κακου λέγετο ς εχιδνα, etsi la0 incertuna est quilin etiam alii poetae sic locuti sint, Velut Aristopli Ran. 476. 78. ul)i selioliasta annotavit, αντὶ δετο εἰπεῖν χιδναν μύραιναν ἐπε. Manifestissimum aute in interpolationis indicium, quod euani ali lectoriinis la0c in genere ininus exeret talis facile ol)servari potest, in locis paullo longi-0rahitis in eo positum est, qu0d intra versuum numer rei non magnum t0 vel nova vel inusitata et saepe mirannia v0cillitac0nstipata sunt quot intra pareui versitum numerula ne lae ldii ab Aeselivio licet voca Dulorulla plurali)0rilia inventore onantuΠ4que in inune in senariis diverni 0runa, neque ab illo ali pulla Graeco vetere, aut in tragoedia aut in aliis carini nutu generi DUS, USPIam constipata reperiuntur du0d casu ac thun esse ut Αρ- senulus paucis in locis talogiae resteae, iis pie etia in pr0pter alias rationes suspectis, c0mimitteret, credat qui p0test. N ina

και καινοῖσι χρησθαι πανταχ0 dixit Antiplianes apud Allie n. 14. p. 653. contici inter luna, et Lycoplir Alexandrinus per totum carmen suu in nova v0 aDula λω οβ θυλάκω essu terunt, et si qui sunt silmiles ali 0raim in poesi ac prosa risus, vel risus capta n li vel doctria ae ostentandae caussa facti, ea nania generis esse longe alius nemo lina imperitus erit quin ultro sateatur Lecedit a illaec ir 0 eo de ii nil lac aginatis ali inlinii salsarius

104쪽

C PRAEFATIO. se pro illi lit in iliciunt in versi Diis eius primis posititui, ως αν

linem in itinentissiDiis a partibus Orestis stantem coram Areopago. Constulit igitii Solis et Apollinis numina . quod non ininus perversum est illa In Si quis escitvlum m Ηλι0ς αναγνα μητρ0ς εργα της μης etiani ἄναγν' πόλλων μητρὸς εργα της ἐμης serilaere, aut in Eumenidi Diis Ἐλιον restis caussani coran Areopago ligente in introducere potuisse credat, luentia i modum librarii in onani scriptoriis genere λω et Απόλλωνος oininum alteriina pro altero saepissime posuerunt, quia utriusque dei 0naen eodem in Dris antiquiori Dus monogramnaate expressum erat, quod norunt qui codices tractamini. V. 1048. αῆ, Ἀμωαι γυναῖκες, αχε Γοργον - δίκην-J Vertii δμωαὶ γυναῖκες nomina apte compellat Electra, in ipsa primum in scenam prodit, . 8J, ni vero non solum inutilis illa est compellatio, sed etiam inepta sit vellis ita collocatis ut γυναῖκες cuni αχε, quo Furiae significanturi coniungenduna esse videatur. Aesetiylus aut ἀῶ γυναῖκες αῖδε - , aut, quod multo pronabilius, interiectione extra versum posita, scripserat ἀῆ, πελας γυναῖκες αῖδε - . Nam videre si Di videtur Furiasire stes, ut licit v. 1060.

EUMENIDES.

V. 3b2. Miritu in moduni glossermata cumulata sunt in carmine . 352. - 366. ii versus sic scripti sunt in codice nisi quoi δ0ματων et πίθασος lian et pro δωμάτων et τιθασός πανλευκων ὁ πέπλων

ἐπὶ τον διόμεναι κρατερὸν ονθ' ὁμοίωσε αυροῶμεν ἐφ' α*ατο νέου.

105쪽

PRAEFATIO CIet in antis tropna

α α πηξιώσατο et C. Prinium in his gl0ssenia est . . ἄκλq00 ad μοι ρ0 a l- scriptiIΠ1. quo Sublato in eulitione Oxoniensi securula restitui, mi multo inagis lite opus erat, adiectivun μουνα αμοιρος μ0υνα τυχθην. Nam de atro peplorrum colore per se spectato Furiis es clivi eis n0 magis illa esse poterat catissa queretuli uniana io ii doctori Dus et se notari Dus Academiar in piariin lallu, qui ipsi quoque atris titiluti palliis incedunt nemine unquam, Pioil equi lem sciana, eo de col0re conum esto. 0u0d non ligo ut μουνα Draesen yl omitti potuisse negeni, sed ut SuDali surdui esse stetulam si quis re dat Aescnyluna μ0υνα, in quo vis sententiae versatur, omisisse, it locuna saceret prorstis supervacane post αμ0ιρ0 vocaDulo ἄκληρ0ς, mi Hesycnitis aliique graminatici adiectivum αμ0ιρ0 explicant. Vera autem restituta scriptura retri actylici orna prodit esenylo usitatissima, παλλευ κων ὁ πέπλων μοιρ0ς μουνα τυχθVVllae etiana antistr0pnico versu facile potest restitui Di quo inunc legitur αἱματοσταγές locuna non labet in metro dactylico, ex quo sequitur Aesenyluin ali eiusmodi composito esse USUIII, sive id αἱματόφυρτον sive αἱμοφόρυκτον sive aliud fuit: un de addito qu0 l in huiusmodi locutioni lius usitatis sintuli est, παν,

seri Dendum,

Ζευς γαρ αιματοφυρτον πῆν ἐθν0ς τόδε λέσχας - . Nana piod in codice adiectum est ἀξιόμισ0ν, ipsuna quoqtie interpi et debetur, qui ait ἀπηξιώσατο adscripserat ἀξιόμισον

ηγησατο vel simile quid. Adiectiva cum ζι0 composita sitatissima sunt scriptoribus recentiori Dus in Tagicoriam quae supersunt lanulis nulla uiusmodi composita reperiuntur praeter ζιόθρηνος , ζι0πενθης et ξιόχρεως apud Euripi leni Alc. 907. Hipp. 1465. rest. 96. Ne pie Aesctiylus, si adiectivo isto uti voluisset. ζιόμισον erat scτipturus, sed ἀζιομισές, Ut παντομιση κνώδαλα, nun παντόμισα vixit Eumen. v. 644 de qui Dus formis dixi in Supplementis nesa i 0l. . s. v. ξιο-

106쪽

CII PRAEFATIO. μιG0ς. . . . φίλ0 et πι 0ν ω recte iv τίλον et πι-τόνως mutavit TuriaeDus. V. T. Et sensus Ut aatis trophici versus mensuri postulat quod partini Hermannius parii in Arnaliliis restitueriint κρατερ0ν ὁντα περ ὁμως. . . Vecta υ αἱ ματο νέου ex glossemate illata esse non fugit e litotes. Ego restitui νεόαιμον, cui illud adscriptuni sui eodem sere modo ii in Persis v. 27b ad πολυβαφῆ in eo line l. adscriptum est υπὸ του ιματος. εόαιμ0 aut eui Furiae dicunt quia

crimina celeriter ulciscuntur.

τόπ0ις v. 703. leguntur, Hermarantis post v 682. transposuit. Cuius verissimis rati01tibiis ii Diocuti sunt, non uaa is laui ipse animadverterunt versus 683 - 699. ab et Dis ἔσται ὁ καιτο λοιπον usque si ενδικος βροτῶν non Aeschyli, set interpolatoris esse, quiDus sublatis optime processit Aeschyli ratio. Pia tnenienses verDis ipsa sua simplieitate gravissim admonentur ne Are0 pagi auct0ritatem n Piam labefactam patiant Ir, biod anno sere ante quam talogia restea ageretur attentaverat Epiti altes, κλυ0ις αν δη θεσμον, Arrικος λεως, πρώτας δίκας κρίν0ντες αῖματος χυτου. κερδῶν αθικτον τουτο βουλευτηριον, αἰδοῖον, ξυθυμον ευδόντων περ

εγρηγορὸς φρουρημα γης καθίσταμαι. τοιόν ὁ τοι ταρβουντε ενδίκως σέβας ἔρυμά τε χωρας καὶ πόλεως σωτηρι0ν

t ταυτην μεν ξέτειν Ἀμ0ῖς παραίνεσινἀστοισιν ἐς το λοιπόν ορθουσθαι ὁ χρὴ και ψῆφον αἴρειν και διαγνῶναι δίκην αἰδ0υμένους o ορκον εἴρηται λόγος.

107쪽

' Quod verba τουτο βουλευτ οιον, Taae quarto abulae versu in ea sine Senuli praecesserant, ni repetuntur, a IIbuSdana est reprenen Sum, sed facile defendi potest. Nam simile quid

Aesculo ipsi in adiectivo τὰ πρόσφορα accidit in Cnoepn. 710

715. UM Clytaemnestra, ad sente Aegistho, tantulum iuuet ut Ore Stem et vladem, qui nospite advenerant, in domum deducat, αλὶ ἐς ὁ καιρὸς μερεύοντας ξένους μακρῆ, κελευθον τυγIατειν τὰ πρόσφορα αἰνῶ δε πράσσειν ς εα ευθυνφ τάδε.

Quae quum subobscure licta essent, trilnis allis opus e SSe Vi Sume St VerSi Dus, quos post τὰ πρόσφορα ingerendos margo costi eis

Medice servavit, γ' αυτὸν εἰς ἀνδρῶνας ευζένους δόμων,

Oπισθοπους ὁ τουσδε καὶ ζυνεμπόρους κἀκεῖ κυρουντων δωρομασιν τα πρόσφορα, supergeriptis in codice ab eadem manu verbi προς παρόντα γάρ, apposita vi mox in vicinia VerSuum 18.et 719. nota ζη i. o. ζητει , licet nihil illic sit in 10 1i nae' reat. Ceteriri τὰ πρόσφορα noc loco breviter dicit Clytaemne-Stra quoniam pluriuus explicuit v. 668. ζίνοι, λίγοιτ' ἄν ει τι δει πά0εστι γὰροποιάπερ δόμοισι τοῖσδ' ἐπεικότα. καὶ θ εἴμὰ λουτοὰ και πόνων θεῖ κτήρια. u Di ne qua de SenS Verbomina πόνων θεληκτήρια dulbitatio relin

108쪽

CI PRAEFATIO.

FaDellae de Aniagonibus Theseo inridentio us et πόλιν νεόπτολιν ψίπυργον αντιπυργωσάσαις , quam tale clariis ni poeta aut ipse finxit aut ab alio reconditarum iis toria ritu seriatatore accepit, silem lia Dueriant qui ait nos versus respici uti grammaticus in tyin M. p. 130, 8 et Eusta inius ad Dionys. . v. 653., quod nemo mira Ditur nilii de ea compertum ii aDueriant Pausanias, Aristides aliique longe alias multoque graviores de origine nominis reopagi narrationes secuti, uni Dus Aesetiyliis, si pila ea de re dicere voluisset, multo maiore cum vi ad osten- uelut an AI'eopagi et auctoritatem summam et vetustatem uti potuisset quam eo quod nunc legimus commento quod praecedenti Dus de tenipore suturo vermis ne apte culi lena est au- nexum. Nec Plutarcnus ullam sanellae istius mentionem fecit. licet lielluna Herculis caussa cum ma Zonibus, Iam lm unam. Hipp0lytam, in uiatriuio niurn iluxu neseus, gestum copiose enar raverit in Vita nes et c. 26. T. allatis multis istoricorrumve terrem testimoniis, inter quos Bion est, qui nain averat φύσειουσα τας μαζόνας φιλάνδρους ου τε φυγεῖν τον Θησέα πρ0σβαλλ0ντα ν χωρα, αλλα και ξένια πέμπειν, Piae non

invidiae, sed favoris sunt documenta Scaligeri opinioneIu, qui Ennium in Eunaeni ditius adis T. 8 respexisse ut at satis erit verDo notasse Nititur enim infelici de verbis Ennii apud Varionen De lingua Lat. 7, 19. coi ruptis coniecturia, tortam etsi Script ab inceria est recte tamen ea ad versum Aescnyli 753. rettulisse videt itio RibDeci ius p. 270. V. l. quod in codice est μη πικαινόντων νόμους bene correxit Valet enarius in clie-dis Is s. restituto πικραινόντων, tu vecto Aesen Ilus vix I'at si usurus, sed quod lignum est noriam versuun Serriptore.

Praxima vel Da βορβόρω δωρ λαμπ90ν μιαίνων υπ0 ευρη- σεις ποτόν ab Zenobio 2 76. aliis lite post eum paro emiographis

Inter proverDia sunt relata, etsi scriptore n0n 0minato, επὶτων τα κάλλιστα μιγνύντων τοις αἰσχίστοις. Se Pientes versus PIattuor ex cautico Eumenidum v. 16 et28. non apte sunt

a lumDrati cin quo nihil foret quod repreliendi posset sed inepte conscii, uni pand Aeschyliis dixerat ἐουθ οπ0υ το δεινον

109쪽

PRAEFATIO. CVα και φρενω ἐπίσκ0πον δεῖ μένειν καθήμενον, interp0lii torui lepidum convertit consilium. μ et δεινον πῶν πόλεως ἐξωβαλεῖν, quod ne ridiculi1 In uteretur, adiecto versu cavere v0

λευω σεβειν satis accurate respondent Aes muleis v. 526. μήτἄναρκτον βων μητε δεσπ0τουμενον αἰνέσης ubi metriina versus antis tropnici postulat, quod Vies elenis d0 et restituit. ἀνάρχετον ut απευχετος et ἀπευκτός, μάχετ0 et μαχος alii, dixti Aeschyliis ἀγάμετος et ἄγαμ0 Sopliocles, ne illitii tatui uni quin id ipsum in codice suo lege iit interpolator, n0n ἄναρκτ0ν, quod lati l lubie codicum multo trana ille recenti-oriam vitium est. Nam ἄναρκτον, legisset, ilii caussae erat cur ναρχον potius tiam ultu scriberet: ἀνάρχετον vero Pium metro n0li aptui esset elegit quod proximum ei erat, ἄναρχ0ν. Non melioris notae sunt versus octo 67 - 774. II 0riam ineptias, breviter is me notatas in Annotationibus xoniensibus vol. 2. . M. etiam L. in vo Odius perspexit, αυτοὶ γαρ μεῖς οντες ε τάφοις τότε τοῖς ταμ παρβαίνουσι νυν ρκώματα αμηχάνοισι πραξ0μεν δυσπραοίαις οδους αθυμους και παρόρνιθας πόρ0υς τιθεντες, γαυτοῖσι μεταμέλy πόν0ς

ορθουμένων ὁ και πόλιν την Παλλάδος τιμῶσιν αεὶ τήνδε συμμάχω40ριαυτοῖσιν μεῖς σμεν ευμενεστεροι. His interpolatorum additamentis, pridem ab ne n0tatis, nune ad letuli sunt versus septem 667-673.

et σον πολισμα και στρατον τευζω μέγαν, και τόν ὁ επεμψα σῶν όμων τεστιον,οπως γενοιτο πιστος ες τ πῆν χρόνου και τόνδ' επικτησαι συμμαχον, θεα, και Ους επειτα, και cis ' αἰανῶς μεν0ι στέργειν et πιστα τῶνδε τους επισπο2ους. Quam declamatiunculam Apollinis orati0n v. 657 - 666., qua omnia euntinent ii quae isci nic denebant, a salsam appensam,

110쪽

CUI PRAEFATIO. tollendaui esse sagaciter perspexit Vellius. I. oetitiones iiii, iis usus est interpolat 0r partina Aes clayleae sunt. Λόμων ἐφέστι0ς ἐμῶν dixeiat Apollo supra v. 577. Versus quartus assinii latus est versu Sept. 20. πω et γένοισθε προς χρέ0 πιστοι τόθε de quo supra liceba in p. XVI. XVII. Exquisiti ii advorini αἰανῶς pro αε positi sunt prae iverat Aeschultis hora v. 527. ε τον αἰαν χρόν0ν, inviis locutionis alteratim exenapitina est in inscr. Corcui ae aetatis ni ulto inferioris ab histoxyde edita melle cos circa resi, 0 l. 1. COITyrae a. 1848. p. 334.), repetita in Muse Blienano a. 863. ol. 8. p. 554. II, haec legunt hi se

Vocalbuli vero πισπόρ0υς v. T. te posteris licti uni ciuilio est exemplum. V. 78-89l. Haec Pi0Pie pars aDulae altivi veteris errore librarii qui duos Minervae sermones Inale transposuit, pari in interpolat0ris culpa, qui versiis duodeci in a Se comp0sitos inserint, valde est periiurbata duae sic in tali neu redigenda esse videntur:

εμοι πίθεσθε μη βαρυστόνως φέρειν. 15 υ γαρ νενίκησθ' , ἀλλ' ἰσόψηφος δίκη 795εξῆλθ Ἀληθῶς, υκ ατιμία σέθεν. αλ εκ Λιος γαρ λαμπρα μαρτυρι παρην 797ως αὐτ ρέστην ὁρῶντα μη βλαβα εχειν. I99vμεῖς ε y y Id μη βαρυν κότον γ20 κηφητε, μη θυμοὐσθε, μην ἡκαρπίαν τευξητ εφεῖσαι δαιμόνων σταλάγματα, βρωτηρας αἰχμὰς σπερμάτων ανημέρ0υς. θω γὰρ μῖν πανδίκως πίσχ0μαι

라틴어 텍스트